et_2000nl
13-01-04, 00:22
Een door mij gerespecteerd prikster vroeg iets te vertellen over mijn laatste bezoek aan Marokko. Hier is er een.... Waargebeurd....
Kareem....
Mijn laatste bezoek aan Marokko was zo'n 2 en half jaar geleden. Door allerlei omstandigheden kon ik in de tussenliggende tijd niet naar Marokko. Tijdens mijn laatste bezoek had ik kennis gemaakt met Kareem. Kareem was verslaafd aan de alcohol. Wat hij precies dronk is voor mij een raadsel gebleven. Ik neem aan wijn. Nu drink ik zelf ook wel eens een glaasje. Maar in tegenstelling tot veel broeders die het op een drinken zetten, ik hou wel maat. Ik kan me niet voorstellen hoe je van wijn zo op lager wal raakt als bijvoorbeeld Kareem. Ik denk dan, daar moet je toch zo'n fles of drie voor drinken. Een dure bezigheid.
Kareem was tevens zwerver, dat gaat vaak samen in Marokko, alcoholist en zwerver. Zwervers kiezen voor een wijk waarin ze leven. Hij verbleef in de wijk waar ik op dat moment verbleef, de wijk waar mijn familie woont. Mijn zwager Norredin, had het niet zo op Kareem, Kareem verstoorde de buurt. Zij hadden samen menig fysiek conflict gehad, Kareem verloor altijd. Nou was de familie van Kareem een bekende van de familie. Door zijn slechte jeugd en verwaarlosing kon iedereen begrijpen dat juist hij aan lager wal was geraakt. Begrip werd niet vertaald tot sympathie. Iets wat ik dan ook wel weer kon begrijpen, Kareem verzorgde nogal wat overlast.
Ik ging er vaak alleen op uit, een wandelingetje maken, cafe creme drinken of nana thee. De familie waarschuwde altijd: "Pas op voor Kareem!!!!". Nu was dat niet aan dovenmansoren verteld, Kareem intrigeerde mij. Als ik alleen was sprak ik met hem. Het begon met wat losse groeten, daarna wat zinnen, en als zijn staat het toeliet, een gesprek. Tijdens een verblijf van een maand heb je veel tijd te doden, dus Kareem en ik besteden relatief veel tijd samen. Hij vroeg mij nooit om Zakat, een gift zoals beschreven als een van de vijf zuilen van de Islam. Hij noemde mij de europeaan, ik woonde immers in Europa. Bij andere bedelde hij wel. Ik weet niet meer hoe lang het duurde, maar ik gaf hem ineens ook een Zakat, in tegenstrijd met het advies van mijn familie. Meestal iets van 20 of 50 Dirham, dat is zo'n 2 of 5 Euro. De familie verklaarde mij voor gek. Hij ging er immers drank voor kopen. En dan antwoorde ik dat het niet aan mij is om te bepalen wat hij met die Zakat gaat doen. Ze zwegen dan, ik gaf Islam les waar ze niets tegen in konden brengen. Wie er nu meer of minder gelijk had maakte niet uit, het stopte de discussie.
Tijdens mijn veelvuldige wandelingen begeleide Kareem mij vaak, op een afstand. Een europese migrant is een gewillig slachtoffer voor zwervers en bedelaars. In kleine wijken gaat hun aanwezigheid snel de ronde. Als ze te lastig werden joeg Kareem ze weg. Ik kan naar zijn beweegredenen slechts gissen, wilde hij deze gulle gever beschermen of voor zichzelf houden. Het maakt niets uit, ik voelde er mij veilig door.
De plek waar Kareem sliep werd mij ook aangewezen. Een braak liggend stuk land met een muur er omheen. Er werd illegaal allerlei vuil gedumpt. Flikker maar over de muur was de gedachte. Zo ook Kareem. Over de muur geflikkerd als ongewenst, alhoewel hij daar ogenschijnlijk zelf voor had gekozen. Op dat soort plekken zijn de ratten je broeders. Een voor mij onverteerbaar feit, alhoewel ik mij besef dat ik mij ook niet al het leed van die mensen kan aantrekken. Een gedachte die mij soms somber maakt. Ik heb simpel de financiele middelen niet. Het maakt de gedachte niet minder droevig.
Ook aan een verblijf van een maand komt een eind. Het afscheid van de familie is emotioneel. Zo ook het afscheid van Kareem. Afscheid van familie plan je. Met Kareem was niets te plannen, behalve zijn behoefte en voldoening van de alcohol. Als een Gods geschenk liep Kareem tijdens mijn laatste uren in die wijk door de straat. Ik liep op hem af, gaf hem mijn laatste Dirhams en dacht letterlijk: "Bij jou weet ik zeker dat ik je de volgende keer niet meer zie". Droevig nam ik afstand van familie en Kareem. Terug naar het leven van alles "moeten", je werk, je huis, je hypotheek.
Mijn volgende bezoek, deze December. Aangekomen op het vliegveld vroeg ik meteen naar Kareem. Om de een of andere vreemde reden kwam hij nooit ter sprake tijdens de veelvuldige telefoon gesprekken met Marokko. Het ging goed met hem vertelde ze: "Hij is van de drank. Hij is opgevangen in de moskee. Bid vijf keer per dag, ook in de moskee. Het gaat goed met hem". Ik zag hem voor het eerst de volgende dag. We omarmden en zoenden elkaar, in Marokko zoenen mannen elkaar. En ik dacht zelf ook nog, het gaat nu gelukkig goed met Kareem. Tijdens de wandelingen begeleid door Kareem bleek er weinig verandert. We liepen omarmd over straat. Dat is een gebaar van broederschap in Marokko. Maar verwonderde blikken over ons broederschap volgden ons. Kareem was van de drank, en leefde nu als goed moslim, een verschoppeling was hij nog steeds. En nu ik terug ben denk ik telkens schuldig, ik heb hem tijdens mijn laatste bezoek nooit een Zakat gegeven, uit angst hem te beledigen. Mijn vorige angst voor die alcoholist kon ik makkelijk overwinnen, deze angst niet. Mag Allah het mij vergeven....
Kareem....
Mijn laatste bezoek aan Marokko was zo'n 2 en half jaar geleden. Door allerlei omstandigheden kon ik in de tussenliggende tijd niet naar Marokko. Tijdens mijn laatste bezoek had ik kennis gemaakt met Kareem. Kareem was verslaafd aan de alcohol. Wat hij precies dronk is voor mij een raadsel gebleven. Ik neem aan wijn. Nu drink ik zelf ook wel eens een glaasje. Maar in tegenstelling tot veel broeders die het op een drinken zetten, ik hou wel maat. Ik kan me niet voorstellen hoe je van wijn zo op lager wal raakt als bijvoorbeeld Kareem. Ik denk dan, daar moet je toch zo'n fles of drie voor drinken. Een dure bezigheid.
Kareem was tevens zwerver, dat gaat vaak samen in Marokko, alcoholist en zwerver. Zwervers kiezen voor een wijk waarin ze leven. Hij verbleef in de wijk waar ik op dat moment verbleef, de wijk waar mijn familie woont. Mijn zwager Norredin, had het niet zo op Kareem, Kareem verstoorde de buurt. Zij hadden samen menig fysiek conflict gehad, Kareem verloor altijd. Nou was de familie van Kareem een bekende van de familie. Door zijn slechte jeugd en verwaarlosing kon iedereen begrijpen dat juist hij aan lager wal was geraakt. Begrip werd niet vertaald tot sympathie. Iets wat ik dan ook wel weer kon begrijpen, Kareem verzorgde nogal wat overlast.
Ik ging er vaak alleen op uit, een wandelingetje maken, cafe creme drinken of nana thee. De familie waarschuwde altijd: "Pas op voor Kareem!!!!". Nu was dat niet aan dovenmansoren verteld, Kareem intrigeerde mij. Als ik alleen was sprak ik met hem. Het begon met wat losse groeten, daarna wat zinnen, en als zijn staat het toeliet, een gesprek. Tijdens een verblijf van een maand heb je veel tijd te doden, dus Kareem en ik besteden relatief veel tijd samen. Hij vroeg mij nooit om Zakat, een gift zoals beschreven als een van de vijf zuilen van de Islam. Hij noemde mij de europeaan, ik woonde immers in Europa. Bij andere bedelde hij wel. Ik weet niet meer hoe lang het duurde, maar ik gaf hem ineens ook een Zakat, in tegenstrijd met het advies van mijn familie. Meestal iets van 20 of 50 Dirham, dat is zo'n 2 of 5 Euro. De familie verklaarde mij voor gek. Hij ging er immers drank voor kopen. En dan antwoorde ik dat het niet aan mij is om te bepalen wat hij met die Zakat gaat doen. Ze zwegen dan, ik gaf Islam les waar ze niets tegen in konden brengen. Wie er nu meer of minder gelijk had maakte niet uit, het stopte de discussie.
Tijdens mijn veelvuldige wandelingen begeleide Kareem mij vaak, op een afstand. Een europese migrant is een gewillig slachtoffer voor zwervers en bedelaars. In kleine wijken gaat hun aanwezigheid snel de ronde. Als ze te lastig werden joeg Kareem ze weg. Ik kan naar zijn beweegredenen slechts gissen, wilde hij deze gulle gever beschermen of voor zichzelf houden. Het maakt niets uit, ik voelde er mij veilig door.
De plek waar Kareem sliep werd mij ook aangewezen. Een braak liggend stuk land met een muur er omheen. Er werd illegaal allerlei vuil gedumpt. Flikker maar over de muur was de gedachte. Zo ook Kareem. Over de muur geflikkerd als ongewenst, alhoewel hij daar ogenschijnlijk zelf voor had gekozen. Op dat soort plekken zijn de ratten je broeders. Een voor mij onverteerbaar feit, alhoewel ik mij besef dat ik mij ook niet al het leed van die mensen kan aantrekken. Een gedachte die mij soms somber maakt. Ik heb simpel de financiele middelen niet. Het maakt de gedachte niet minder droevig.
Ook aan een verblijf van een maand komt een eind. Het afscheid van de familie is emotioneel. Zo ook het afscheid van Kareem. Afscheid van familie plan je. Met Kareem was niets te plannen, behalve zijn behoefte en voldoening van de alcohol. Als een Gods geschenk liep Kareem tijdens mijn laatste uren in die wijk door de straat. Ik liep op hem af, gaf hem mijn laatste Dirhams en dacht letterlijk: "Bij jou weet ik zeker dat ik je de volgende keer niet meer zie". Droevig nam ik afstand van familie en Kareem. Terug naar het leven van alles "moeten", je werk, je huis, je hypotheek.
Mijn volgende bezoek, deze December. Aangekomen op het vliegveld vroeg ik meteen naar Kareem. Om de een of andere vreemde reden kwam hij nooit ter sprake tijdens de veelvuldige telefoon gesprekken met Marokko. Het ging goed met hem vertelde ze: "Hij is van de drank. Hij is opgevangen in de moskee. Bid vijf keer per dag, ook in de moskee. Het gaat goed met hem". Ik zag hem voor het eerst de volgende dag. We omarmden en zoenden elkaar, in Marokko zoenen mannen elkaar. En ik dacht zelf ook nog, het gaat nu gelukkig goed met Kareem. Tijdens de wandelingen begeleid door Kareem bleek er weinig verandert. We liepen omarmd over straat. Dat is een gebaar van broederschap in Marokko. Maar verwonderde blikken over ons broederschap volgden ons. Kareem was van de drank, en leefde nu als goed moslim, een verschoppeling was hij nog steeds. En nu ik terug ben denk ik telkens schuldig, ik heb hem tijdens mijn laatste bezoek nooit een Zakat gegeven, uit angst hem te beledigen. Mijn vorige angst voor die alcoholist kon ik makkelijk overwinnen, deze angst niet. Mag Allah het mij vergeven....