PDA

Bekijk Volledige Versie : HONDERD PROCENT HALAL. Een waarheid als een varken



Marsipulami
15-01-04, 10:39
HONDERD PROCENT HALAL. Een waarheid als een varken


Yusef el Halal 14/01/2004

IK ben mijn hele leven nog nooit in Vlaanderen geweest. Buiten Marokko en Nederland ken ik de wereld niet. Mijn ouders hebben me in een leer opgevoed die Spartaans is op het gebied van vreemde volken. Als ik met twee Belgische meisjes thuis zou komen, zouden ze linea recta naar buiten worden geslagen. De ene door mijn moeder, de andere door mijn vader. Idem dito voor Indo's, Jappo's en negers: er wordt niet gediscrimineerd bij ons thuis. 'Eigen volk eerst' is een geliefde slogan in de Marokkaanse gemeenschap.


Maar wat de boer niet kent, daar ben ik altijd voor in. Ik heb alles gedaan wat de koran verboden heeft, behalve babi pangang eten. Geen varken aan mijn lijf. Ik ben en blijf een moslim, ook al is de laatste keer dat ik een moskee van binnen heb gezien, in 1997 geweest. 1997 was een slecht jaar: ik kreeg voor het eerst een erectie bij het zien van een koe. Tenminste, ik dróómde over een koe, en dat ik haar in de wei aan het nemen was.

De dienstdoende imam wist er geen raad mee. ,,Yusef'', zei hij, en hij vervolgde in het Berbers, ,,je hebt een integratietrauma, een ernstig ontwricht Nederland-Marokko beeld. Maak je daar maar niet al te veel zorgen over.''

Zolang je geen gevoelens voor varkens had, was volgens hem alles goed. Imams zijn de kwakzalvers van de eenentwintigste eeuw. Het is door hen dat er weinig Arabieren in psychoanalyse zijn. En ik kan het zo goed gebruiken

Uiteindelijk heb ik Vlaanderen via het Internet bezocht, maar veel wijzer werd ik daar niet van. Jullie praten zoals een zieke kameel poept. Weinig samenhang.

Ook hebben jullie een onbetrouwbare Nederlandse voorliefde voor het strand. Op de websites van Knokke en Oostende stonden foto's die me aan Scheveningen en Hoek van Holland deden denken. Vol met roodgeblakerd blank vlees. In de guestbooks van bovengenoemde webpagina's stond geen enkele Mohamed of Ali. Maar Marokkanen gaan dan ook liever op vakantie naar Marokko. Mijn familie zou nooit naar Knokke of Oostende gaan. Of het moest zijn om er een jihad te initiëren.

Ik kan me wel herinneren dat ik een keer door België héén ben gereden, met de Thalys, toen ik met mijn vriendin een weekend naar Parijs ging. In Brussel hielden we precies drie minuten stil. Misschien was dat lang genoeg om naar de kiosk in de stationshal heen en weer te rennen om De Standaard te kopen. Ik deed het niet, want ik wist van het bestaan van die krant niet af. Tot vorige week, toen de krant mij vroeg of ik tweewekelijks een column zou willen schrijven. De Standaard, zei men erbij, kun je wat vergelijken met NRC Handelsblad en Trouw. Dan kon ik enigszins een idee krijgen van het lezerspubliek.

Ik weet niet of dat klopt, maar eerlijk gezegd hoop ik van niet. Ik wil namelijk gelezen worden door mooie, jonge lezeressen. En die zijn bij het NRC Handelsblad en Trouw niet te vinden. Tenzij je je definitie van mooi aanpast, maar daar begin ik niet aan. Wanneer je definities aan gaat passen, zet je de hele wereld op losse schroeven.

De definitie van Yusef el Halal is 'schrijver over vrouwen'. Zo sta ik in mijn woonplaats Rotterdam namelijk bekend. Er zijn trouwens veel mooie vrouwen te vinden, in Rotterdam. Nederlandse vrouwen, Surinaamse vrouwen, Indische vrouwen, Chinese vrouwen. Ik ontmoet ze meestal aan de bar van café Zanzibar, maar ik kan me niet herinneren dat ik er ooit een Belgische vrouw ben tegengekomen. Ja, een Turks meisje uit Antwerpen, maar die tel ik niet mee.

Bij Belgische vrouwen moet ik altijd denken aan de weervrouwen op de VRT. Of het sneeuwpoppen regent in Anderlecht kan me aan m'n aars roesten, maar als een weervrouw het zijaanzicht van haar borsten laat zien, dan miezert het in mijn broek. (De weermannen mogen er ook wezen, heb ik mij door een homo laten toevertrouwen. Normaal ga ik niet met homo's om, maar omdat het mijn broer is, maak ik een uitzondering.)

Belgische vrouwen, daar heb ik door mijn Marokkaanse wasdom geen ervaring mee. Ik hoop natuurlijk dat daar door mijn column in deze krant snel verandering in komt. Ik woon inmiddels in een residentie waar vrouwen met een mening en zonder boerka of hoofddoek verder dan de drempel komen. Ook wil ik eventuele fabels de wereld uithelpen dat wij Marokkaanse mannen niet om een orgasme van de vrouw geven. We zijn erg lieve mannen, met een groot hart.

Wanneer ik binnenkort weer met mijn vriendin naar Parijs ga, stap ik wellicht in Brussel uit. Als Fatima dan heel eenzaam uit Parijs belt en vraagt waar ik opeens gebleven was, dan zeg ik: ,,Ik ging alleen even De Standaard kopen.'' Ik zet mijn Nokia af, ga een willekeurige kroeg binnen en bestel een groot glas bier, al wachtend op een Belgische Schone - mijn eerste.

Yusef el Halal is schrijver. Zijn debuut 'Man zoekt vrouw om hem gelukkig te maken' verschijnt in april bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. ,,100% Halal'' verschijnt vanaf nu tweewekelijks op woensdag.



©Copyright De Standaard