sadeeQ
26-01-04, 20:16
Identiteitsvraagstuk sneeuwt onder bij ruzie over hoofddoekjes
http://www.haarlemsdagblad.nl/Show_Image/0,4379,1803570,00.jpg
De kloof tussen het panel en de zaal werd tijdens de discussie niet kleiner.
Foto: United Photos De Boer/Marco de Swart
HAARLEM - Felle discussies over het dragen van hoofddoekjes tegenover een wetenschappelijk betoog over de rol van religie in de samenleving. Het kon allemaal gistermiddag bij een discussiebijeenkomst over de identiteit van jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst.
De bijeenkomst was georganiseerd door Het Mentorenproject in Balans. Ruim honderd belangstellenden, overwegend jongeren, kwamen naar het Damiate College. Ze hadden grote moeite het abstracte onderwerp te volgen.
Het werd snel duidelijk dat er een kloof gaapte tussen de panelleden en de jongeren. Het was vooral voor de wetenschappers onmogelijk een verhaal te houden dat de jongeren aansprak. Een abstract betoog over de rationele Nederlandse maatschappij tegenover een traditionele samenleving waarin religie een rol speelt, is niet waar jongeren op zitten te wachten. Habid Yar, lerarenopleider in Amsterdam, was niet in staat zijn verhaal begrijpelijk te maken. Guideon Simon, leraar maatschappijleer aan het Linnaeus college, slaagde daar wel in. Zijn opmerking dat iedereen die een Nederlands paspoort heeft zichzelf Nederlands mag noemen, ontlokte het nodige commentaar. ,,Ik heb dan wel een Nederlands paspoort maar ik voel me Turks'', mompelde een meisje achter in de zaal. Simon erkende dat gevoel en herhaalde een uitspraak van één van zijn leerlingen. ,,U kunt wel tegen mij zeggen dat ik Nederlander ben, maar als ik uit school naar buiten loop, ben ik weer die ***********an.''
De aanwezigen erkenden dat vooroordelen en discriminatie een groot probleem zijn. Een meisje maakte mee dat ze geen stageplek kon vinden. ,,Ik ging een keer mét mijn hoofddoek op naar een winkel, omdat ik een stage moest lopen. De vrouw zei toen dat ze niemand nodig had. De dag daarop ging ik weer, maar nu zonder hoofddoek en toen kon ik wel komen!'' Ze kreeg bijval van een jongen die zijn CV aanpaste, omdat hij erachter kwam dat zijn CV door een overheidsinstelling werd teruggestuurd omdat er Turks als talenkennis op stond vermeld.
Uit andere hoek kreeg het meisje veel kritiek te verduren. ,,Je draagt een hoofddoek of niet en dat doe je niet omdat het in de mode is of leuk bij je kleren staat.'' De discussie liep uit op felle beschuldigen en verwijten over en weer. ,,Ik bemoei me niet met jou, maar dan moet jij je ook niet met mij bemoeien'', snauwde een meisje in het heetst van de discussie. De wijze woorden van imam Uygun dat de jongeren zelf op onderzoek uit moeten gaan en niet voor een hoofddoek of geloof moeten kiezen omdat hun ouders dat zeggen, waren tegen dovemansoren gericht. De invloed van de ouders en de strenge controle onderling zijn voor de meesten de belangrijkste toetsstenen voor hun identiteit.
Organisator Demet Akpinar was teleurgesteld over het verloop van de middag. ,,We weten nu dat we met deze groep scholieren niet in een grote groep kunnen discussiëren. Bij een volgende bijeenkomst krijgt de praktijk meer aandacht en gaan we kleine werkgroepen maken.''
Annemieke Windt
maandag 26 januari 2004
:giechel:
http://www.haarlemsdagblad.nl/Show_Image/0,4379,1803570,00.jpg
De kloof tussen het panel en de zaal werd tijdens de discussie niet kleiner.
Foto: United Photos De Boer/Marco de Swart
HAARLEM - Felle discussies over het dragen van hoofddoekjes tegenover een wetenschappelijk betoog over de rol van religie in de samenleving. Het kon allemaal gistermiddag bij een discussiebijeenkomst over de identiteit van jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst.
De bijeenkomst was georganiseerd door Het Mentorenproject in Balans. Ruim honderd belangstellenden, overwegend jongeren, kwamen naar het Damiate College. Ze hadden grote moeite het abstracte onderwerp te volgen.
Het werd snel duidelijk dat er een kloof gaapte tussen de panelleden en de jongeren. Het was vooral voor de wetenschappers onmogelijk een verhaal te houden dat de jongeren aansprak. Een abstract betoog over de rationele Nederlandse maatschappij tegenover een traditionele samenleving waarin religie een rol speelt, is niet waar jongeren op zitten te wachten. Habid Yar, lerarenopleider in Amsterdam, was niet in staat zijn verhaal begrijpelijk te maken. Guideon Simon, leraar maatschappijleer aan het Linnaeus college, slaagde daar wel in. Zijn opmerking dat iedereen die een Nederlands paspoort heeft zichzelf Nederlands mag noemen, ontlokte het nodige commentaar. ,,Ik heb dan wel een Nederlands paspoort maar ik voel me Turks'', mompelde een meisje achter in de zaal. Simon erkende dat gevoel en herhaalde een uitspraak van één van zijn leerlingen. ,,U kunt wel tegen mij zeggen dat ik Nederlander ben, maar als ik uit school naar buiten loop, ben ik weer die ***********an.''
De aanwezigen erkenden dat vooroordelen en discriminatie een groot probleem zijn. Een meisje maakte mee dat ze geen stageplek kon vinden. ,,Ik ging een keer mét mijn hoofddoek op naar een winkel, omdat ik een stage moest lopen. De vrouw zei toen dat ze niemand nodig had. De dag daarop ging ik weer, maar nu zonder hoofddoek en toen kon ik wel komen!'' Ze kreeg bijval van een jongen die zijn CV aanpaste, omdat hij erachter kwam dat zijn CV door een overheidsinstelling werd teruggestuurd omdat er Turks als talenkennis op stond vermeld.
Uit andere hoek kreeg het meisje veel kritiek te verduren. ,,Je draagt een hoofddoek of niet en dat doe je niet omdat het in de mode is of leuk bij je kleren staat.'' De discussie liep uit op felle beschuldigen en verwijten over en weer. ,,Ik bemoei me niet met jou, maar dan moet jij je ook niet met mij bemoeien'', snauwde een meisje in het heetst van de discussie. De wijze woorden van imam Uygun dat de jongeren zelf op onderzoek uit moeten gaan en niet voor een hoofddoek of geloof moeten kiezen omdat hun ouders dat zeggen, waren tegen dovemansoren gericht. De invloed van de ouders en de strenge controle onderling zijn voor de meesten de belangrijkste toetsstenen voor hun identiteit.
Organisator Demet Akpinar was teleurgesteld over het verloop van de middag. ,,We weten nu dat we met deze groep scholieren niet in een grote groep kunnen discussiëren. Bij een volgende bijeenkomst krijgt de praktijk meer aandacht en gaan we kleine werkgroepen maken.''
Annemieke Windt
maandag 26 januari 2004
:giechel: