Ghizlane S
28-01-04, 13:04
Project huizenbouw in Marokko mislukt
Het in 2001 met veel ophef gestarte werkervaringsproject voor jonge Amsterdammers van Marokkaanse afkomst is mislukt. De jongeren zouden in hun land van herkomst huizen bouwen in de kustplaats Larache en na terugkeer in de hoofdstad een baan als bouwvakker krijgen.
Vorige maand bleek bij een inspectie ter plaatse dat van de 164 woningen die in Larache zouden moeten staan, er slechts 18 min of meer klaar zijn.
Van de 63 deelnemers volgen inmiddels zes een opleiding in Amsterdam, 42 zijn via Maatwerk aan een gesubsidieerde baan geholpen – maar niemand in de bouwnijverheid – en de resterende vijftien ontvangen een uitkering.
De inspectiereis werd uitgevoerd toen de initiatiefnemer van het project, Abdu Menebhi van de stichting Emcemo, bij de gemeente Amsterdam aanklopte voor een subsidie van 300.000 euro om het kastekort aan te zuiveren.
Accountantsonderzoek leerde dat de administratieve organisatie van de stichting „ernstige tekortkomingen vertoont. Na de negatieve bevindingen van de inspecteurs ter plaatse en het accountantsrapport heeft het college van B en W gisterochtend besloten de stichting Emcemo niet financieel te steunen. De hoofdstad was al dik anderhalf miljoen euro armer geworden door het mislukte project. Paul Verheij, toenmalig directeur van de NV Werk, besloot in 2001 op eigen houtje 1,6 miljoen euro in het project te stoppen.
Emcemo lanceerde het plan destijds met het doel jonge Marokkanen in het land van herkomst aan het werk te zetten, ver weg van problemen, verkeerde vrienden en mogelijke schuldeisers. Met een nieuwe manier van betonproductie, Airstone geheten, zouden woningen worden neergezet in de sloppenwijken van Larache, een plaats aan de noordwestkust van Marokko. Van de 100.000 inwoners woont één op de drie in een krot.
Emcemo-directeur Menebhi deed het drie jaar geleden voorkomen alsof de ´kansarme´ Amsterdamse Marokkanen een complete nieuwbouwwijk zouden neerzetten. Uit het rapport blijkt dat de inspecteurs ongeveer tien Airstone-woningen konden ontdekken, die hier en daar een gat opvulden. Volgens de inspecteurs stokte de bouwproductie niet omdat de deelnemers slecht gemotiveerd zouden zijn. Het beleven van het lage levenspeil in hun vaderland stimuleerde de jongeren juist en bracht een mentaliteitsverandering teweeg. Het grote probleem blijkt de ´revolutionaire´ betonmolen te zijn, die met geld van de NV Werk voor € 286.891 was aangeschaft. De gietvormen waren „van een inferieure kwaliteit triplex en zogen zich vol met olie”. Na nauwelijks een uur productie ging de rest van de werkdag op aan schoonmaken van de machine en duimendraaien. Tot overmaat van ramp werd er als verharder om het beton sneller te kunnen drogen een in Nederland verboden chlooroplossing gebruikt, waardoor de jonge Amsterdammers huidproblemen kregen en zich regelmatig ziek meldden. Anderen kampten met rugklachten omdat betonmallen met een gewicht van 75 kilo van de vloer moesten worden opgetild. Dit kwam de motivatie om in de bouw te gaan werken niet ten goede.
Het in 2001 met veel ophef gestarte werkervaringsproject voor jonge Amsterdammers van Marokkaanse afkomst is mislukt. De jongeren zouden in hun land van herkomst huizen bouwen in de kustplaats Larache en na terugkeer in de hoofdstad een baan als bouwvakker krijgen.
Vorige maand bleek bij een inspectie ter plaatse dat van de 164 woningen die in Larache zouden moeten staan, er slechts 18 min of meer klaar zijn.
Van de 63 deelnemers volgen inmiddels zes een opleiding in Amsterdam, 42 zijn via Maatwerk aan een gesubsidieerde baan geholpen – maar niemand in de bouwnijverheid – en de resterende vijftien ontvangen een uitkering.
De inspectiereis werd uitgevoerd toen de initiatiefnemer van het project, Abdu Menebhi van de stichting Emcemo, bij de gemeente Amsterdam aanklopte voor een subsidie van 300.000 euro om het kastekort aan te zuiveren.
Accountantsonderzoek leerde dat de administratieve organisatie van de stichting „ernstige tekortkomingen vertoont. Na de negatieve bevindingen van de inspecteurs ter plaatse en het accountantsrapport heeft het college van B en W gisterochtend besloten de stichting Emcemo niet financieel te steunen. De hoofdstad was al dik anderhalf miljoen euro armer geworden door het mislukte project. Paul Verheij, toenmalig directeur van de NV Werk, besloot in 2001 op eigen houtje 1,6 miljoen euro in het project te stoppen.
Emcemo lanceerde het plan destijds met het doel jonge Marokkanen in het land van herkomst aan het werk te zetten, ver weg van problemen, verkeerde vrienden en mogelijke schuldeisers. Met een nieuwe manier van betonproductie, Airstone geheten, zouden woningen worden neergezet in de sloppenwijken van Larache, een plaats aan de noordwestkust van Marokko. Van de 100.000 inwoners woont één op de drie in een krot.
Emcemo-directeur Menebhi deed het drie jaar geleden voorkomen alsof de ´kansarme´ Amsterdamse Marokkanen een complete nieuwbouwwijk zouden neerzetten. Uit het rapport blijkt dat de inspecteurs ongeveer tien Airstone-woningen konden ontdekken, die hier en daar een gat opvulden. Volgens de inspecteurs stokte de bouwproductie niet omdat de deelnemers slecht gemotiveerd zouden zijn. Het beleven van het lage levenspeil in hun vaderland stimuleerde de jongeren juist en bracht een mentaliteitsverandering teweeg. Het grote probleem blijkt de ´revolutionaire´ betonmolen te zijn, die met geld van de NV Werk voor € 286.891 was aangeschaft. De gietvormen waren „van een inferieure kwaliteit triplex en zogen zich vol met olie”. Na nauwelijks een uur productie ging de rest van de werkdag op aan schoonmaken van de machine en duimendraaien. Tot overmaat van ramp werd er als verharder om het beton sneller te kunnen drogen een in Nederland verboden chlooroplossing gebruikt, waardoor de jonge Amsterdammers huidproblemen kregen en zich regelmatig ziek meldden. Anderen kampten met rugklachten omdat betonmallen met een gewicht van 75 kilo van de vloer moesten worden opgetild. Dit kwam de motivatie om in de bouw te gaan werken niet ten goede.