L@tif@
02-02-04, 11:38
Waar ben je geboren en getogen?
Ik ben geboren in Beni Said. Een dorpje vlakbij Nador. Toen ik 1 jaar was kwamen we naar Nederland. Ik ben opgegroeid in Amstelveen.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
Ik acteer natuurlijk en verder geef ik les op de toneelschool.
Hoe lang ben je al acteur?
Ik speel al toneel sinds m’n 18e. En het bevalt me uitstekend. Ik heb de toneelschool afgerond en zou eigenlijk meer allochtone jongeren willen stimuleren om aan toneel te doen.
Hoe ben je op ‘t idee voor deze film gekomen?
Drie jaar geleden heb ik contact opgenomen met Albert ter Heerdt, een regisseur en scenarioschrijver, met de vraag of hij zin had om een komedie te schrijven waarin een Marokkaan de hoofdrol zou spelen. Het was mij opgevallen dat er geen leuke rollen waren voor Marokkaanse acteurs. De rollen die er waren, waren geschreven door Nederlandse scenario schrijvers voor Nederlandse acteurs. Ik dacht gelijk: Ik ga niet wachten tot er ooit een rol komt voor Marokkanen, maar neem gewoon het heft in eigen handen. Ik vertelde hem over een idee dat ik had: een groep Marokkaanse jongeren die hele grote dromen hebben en allerlei fratsen uithalen en ondertussen denken dat ze het helmaal gaan maken. Ik heb toen 5 wekenlang gebrainstormd met Albert over de personages. Daarna heeft Albert een scenario geschreven. We hebben er drie jaar samen aan gewerkt en dat is me erg goed bevallen.
Hoe is de casting verlopen?
Albert had daarin de eindverantwoordelijk voor. We hebben uiteraard wel nauw samengewerkt. Ik was overal bij betrokken. Ik was als het ware de Marokkaanse ogen van Albert? Hij keek door mijn ogen. Wat de casting betreft, het was vooral moeilijk om de rol van Rachid (Mimoun Ouled Radi) en Driss (Ilias…) te bezetten. Rachid/Mimoun, de grappenmaker, is echt voor de rol geschapen: het was een toevalstreffer. Driss/Ilias hebben we toevallig vier weken voor dat de film opgenomen zou worden gevonden. Hij heeft zich uiteindelijk via een buurthuis aangemeld. Toen hij de scene's speelde op de auditie wisten we meteen dat we hem moesten hebben, het is echt een natuurtalent, net als Mimoun Ouled Radi.
De afgelopen weken werd jou steeds de vraag gesteld: is deze film een antwoord op het integratiebeleid. Wat vind je nou eigenlijk van deze vraag?
Ik vind het klinkklare onzin. Volgens mij wordt deze vraag gesteld door mensen die wanhopig dingen proberen in hokjes en termen te vangen. Kunnen politici mij een heldere definitie geven van wat integratie nou eigenlijk is? Weet je wat je dan als antwoord krijgt: je moet je gewoon aanpassen. En als je dan vraagt "Waar aan?", dan hoor je"Aan mij." En dat wordt dan in Staphorst geroepen, maar ook in de grachtengordel.
Welke boodschap wil jij met deze film uitdragen?
Nou, het doel van deze film is heel simpel: een kwalitatief goede komedie maken die interessant is voor een breed publiek. De boodschap die deze film uitdraagt is dat we allemaal gelijk zijn of je nou Marokkaans, Turks, Chinees of Nederlands bent. Het onderscheid dat tussen mensen gemaakt wordt dat is het hele probleem. Shouf Shouf Habibi is gewoon een leuke film, er zitten uiteraard ook ontroerende en tragische momenten in. Dus de film is humoristisch, maar tegelijkertijd gaat het ergens over: mensen die worstelen met problemen.
Word jij zelf ook wel eens op een bepaalde manier behandeld? Zo van, daar heb je weer een ***Marokkaan.
Tuurlijk heb ik er ook wel eens last van, maar ik probeer me er niets van aan te trekken. Ik heb zoiets van mits de wet maar niet overtreden wordt (racisme, discriminatie) is het ok. Het kan toch niet zo zijn dat iedereen mij aardig vindt. Ik heb toch geen tijd voor 15 miljoen vrienden (haha). Ik ga daar in elk geval niet mijn tijd aan verdoen. Verder ben ik iemand die altijd positief blijft. Moeilijkheden die ik tegen kom probeer ik om te zetten in iets positiefs. Ik probeer problemen te zien als een uitdaging.
Voel je je een voorbeeldfiguur?
Nee. Als ik een voorbeeldfiguur ben, dan zijn in mijn ogen wel 10.000 Marokkanen een voorbeeldfiguur. Er zijn tig Marokkanen die het goed doen. Kijk maar naar: Fatima Elatik, Khadizja Arib, Ahmed Aboutaleb, Najib Amhali, Samira Aboss, Nordin Ben Salah, Fikri Tijarti, Ali El-Khatabi, Nordin Boukhari, Aziz Bekkaoui, Hind, Moustafa Stitou, Hafid Bouazza, Abdelkader Benali, enz., enz. En dat zijn dan alleen al de mensen die in de publiciteit staan. Er zijn natuurlijk ook weet ik hoeveel Marokkanen die niet in de schijnwerpers staan en het ook heel goed doen. De vraag is: Wie is de uitzondering en wie is de regel.
De mensen die zich misdragen zijn de uitzondering.
De rest, bekend of onbekend zijn de regel.
Zitten er autobiografische elementen in het verhaal?
Ja en nee. De film is autobiografisch voor iedereen. Ik denk dat verschillende mensen zich kunnen vinden in deze film. Of je nou Turks, Marokkaans, Surinaams, Nederlands of wat dan ook bent. Het gaat gewoon om een groep jongeren die de top willen bereiken, maar dat mislukt op een komische manier.
Heb je nog voorbeeldfiguren en/of acteurs die je goed vindt?
Jazeker, Daniel D. Lewis, Ali, G., Mr. Bean. En verder uiteraard Al Pacino, Robert de Niro en Eddy Murphy (in z’n jongere jaren, niet de films van nu waar hij tegen dieren praat!).
Heb je ook in andere films gespeeld?
Ik heb bijrollen gehad in Klokhuis, Bureau Kruislaan, Russen, Gemeente Belangen en andere series. Maar ik heb vooral veel op het toneel gestaan.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik ben 28 jaar.
Vertel eens wat over je familie?
M’n ouders hebben zeven kids. M’n familie is trots op me. Vooral m’n broertje vond de film hilarisch. Ja ok, m’n ouders waren niet zo blij met de onderbroekscène. Maar de film is ook niet gemaakt voor m’n ouders , maar voor de jongeren en studenten.
Heb je nog wat hobby’s?
Voetballen en kickboxen.
Wat zijn je toekomstplannen?
Albert en ik zijn momenteel bezig met het uitwerken van een ander idee. Verder geef ik zoals ik al zei, les op de toneelschool en is het mij opgevallen dat er bijna geen allochtonen toneelspelen. Ik zou heel graag in de toekomst een project willen opzetten in bijvoorbeeld buurthuizen, jongerencentra en proberen een brug te vormen en dan langzaamaan talent filteren. Eigenlijk zou ik dat project willen richten op alle jongeren, dus niet alleen op Marokkaanse jongeren. Dat opdelen in groepen is volgens mij nergens voor nodig.
Hoe kwam je erbij om het leed in de film af en toe zo hilarisch uit te beelden?
Mensen gaan naar de bioscoop om vermaakt te worden. Er zijn al genoeg drama's in de wereld. Het leek ons leuk om de mensen aan het lachen te maken.Ook een beetje om al die zware berichten en problemen te relativeren. Natuurlijk zijn er problemen, maar die heb je overal. Uiteindelijk zal het wel goed komen. We moeten geduld hebben.
Ben je nog vrijgezel?
Haha, ik vond het een leuk gesprek!
width='0' height='0'
Ik ben geboren in Beni Said. Een dorpje vlakbij Nador. Toen ik 1 jaar was kwamen we naar Nederland. Ik ben opgegroeid in Amstelveen.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
Ik acteer natuurlijk en verder geef ik les op de toneelschool.
Hoe lang ben je al acteur?
Ik speel al toneel sinds m’n 18e. En het bevalt me uitstekend. Ik heb de toneelschool afgerond en zou eigenlijk meer allochtone jongeren willen stimuleren om aan toneel te doen.
Hoe ben je op ‘t idee voor deze film gekomen?
Drie jaar geleden heb ik contact opgenomen met Albert ter Heerdt, een regisseur en scenarioschrijver, met de vraag of hij zin had om een komedie te schrijven waarin een Marokkaan de hoofdrol zou spelen. Het was mij opgevallen dat er geen leuke rollen waren voor Marokkaanse acteurs. De rollen die er waren, waren geschreven door Nederlandse scenario schrijvers voor Nederlandse acteurs. Ik dacht gelijk: Ik ga niet wachten tot er ooit een rol komt voor Marokkanen, maar neem gewoon het heft in eigen handen. Ik vertelde hem over een idee dat ik had: een groep Marokkaanse jongeren die hele grote dromen hebben en allerlei fratsen uithalen en ondertussen denken dat ze het helmaal gaan maken. Ik heb toen 5 wekenlang gebrainstormd met Albert over de personages. Daarna heeft Albert een scenario geschreven. We hebben er drie jaar samen aan gewerkt en dat is me erg goed bevallen.
Hoe is de casting verlopen?
Albert had daarin de eindverantwoordelijk voor. We hebben uiteraard wel nauw samengewerkt. Ik was overal bij betrokken. Ik was als het ware de Marokkaanse ogen van Albert? Hij keek door mijn ogen. Wat de casting betreft, het was vooral moeilijk om de rol van Rachid (Mimoun Ouled Radi) en Driss (Ilias…) te bezetten. Rachid/Mimoun, de grappenmaker, is echt voor de rol geschapen: het was een toevalstreffer. Driss/Ilias hebben we toevallig vier weken voor dat de film opgenomen zou worden gevonden. Hij heeft zich uiteindelijk via een buurthuis aangemeld. Toen hij de scene's speelde op de auditie wisten we meteen dat we hem moesten hebben, het is echt een natuurtalent, net als Mimoun Ouled Radi.
De afgelopen weken werd jou steeds de vraag gesteld: is deze film een antwoord op het integratiebeleid. Wat vind je nou eigenlijk van deze vraag?
Ik vind het klinkklare onzin. Volgens mij wordt deze vraag gesteld door mensen die wanhopig dingen proberen in hokjes en termen te vangen. Kunnen politici mij een heldere definitie geven van wat integratie nou eigenlijk is? Weet je wat je dan als antwoord krijgt: je moet je gewoon aanpassen. En als je dan vraagt "Waar aan?", dan hoor je"Aan mij." En dat wordt dan in Staphorst geroepen, maar ook in de grachtengordel.
Welke boodschap wil jij met deze film uitdragen?
Nou, het doel van deze film is heel simpel: een kwalitatief goede komedie maken die interessant is voor een breed publiek. De boodschap die deze film uitdraagt is dat we allemaal gelijk zijn of je nou Marokkaans, Turks, Chinees of Nederlands bent. Het onderscheid dat tussen mensen gemaakt wordt dat is het hele probleem. Shouf Shouf Habibi is gewoon een leuke film, er zitten uiteraard ook ontroerende en tragische momenten in. Dus de film is humoristisch, maar tegelijkertijd gaat het ergens over: mensen die worstelen met problemen.
Word jij zelf ook wel eens op een bepaalde manier behandeld? Zo van, daar heb je weer een ***Marokkaan.
Tuurlijk heb ik er ook wel eens last van, maar ik probeer me er niets van aan te trekken. Ik heb zoiets van mits de wet maar niet overtreden wordt (racisme, discriminatie) is het ok. Het kan toch niet zo zijn dat iedereen mij aardig vindt. Ik heb toch geen tijd voor 15 miljoen vrienden (haha). Ik ga daar in elk geval niet mijn tijd aan verdoen. Verder ben ik iemand die altijd positief blijft. Moeilijkheden die ik tegen kom probeer ik om te zetten in iets positiefs. Ik probeer problemen te zien als een uitdaging.
Voel je je een voorbeeldfiguur?
Nee. Als ik een voorbeeldfiguur ben, dan zijn in mijn ogen wel 10.000 Marokkanen een voorbeeldfiguur. Er zijn tig Marokkanen die het goed doen. Kijk maar naar: Fatima Elatik, Khadizja Arib, Ahmed Aboutaleb, Najib Amhali, Samira Aboss, Nordin Ben Salah, Fikri Tijarti, Ali El-Khatabi, Nordin Boukhari, Aziz Bekkaoui, Hind, Moustafa Stitou, Hafid Bouazza, Abdelkader Benali, enz., enz. En dat zijn dan alleen al de mensen die in de publiciteit staan. Er zijn natuurlijk ook weet ik hoeveel Marokkanen die niet in de schijnwerpers staan en het ook heel goed doen. De vraag is: Wie is de uitzondering en wie is de regel.
De mensen die zich misdragen zijn de uitzondering.
De rest, bekend of onbekend zijn de regel.
Zitten er autobiografische elementen in het verhaal?
Ja en nee. De film is autobiografisch voor iedereen. Ik denk dat verschillende mensen zich kunnen vinden in deze film. Of je nou Turks, Marokkaans, Surinaams, Nederlands of wat dan ook bent. Het gaat gewoon om een groep jongeren die de top willen bereiken, maar dat mislukt op een komische manier.
Heb je nog voorbeeldfiguren en/of acteurs die je goed vindt?
Jazeker, Daniel D. Lewis, Ali, G., Mr. Bean. En verder uiteraard Al Pacino, Robert de Niro en Eddy Murphy (in z’n jongere jaren, niet de films van nu waar hij tegen dieren praat!).
Heb je ook in andere films gespeeld?
Ik heb bijrollen gehad in Klokhuis, Bureau Kruislaan, Russen, Gemeente Belangen en andere series. Maar ik heb vooral veel op het toneel gestaan.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik ben 28 jaar.
Vertel eens wat over je familie?
M’n ouders hebben zeven kids. M’n familie is trots op me. Vooral m’n broertje vond de film hilarisch. Ja ok, m’n ouders waren niet zo blij met de onderbroekscène. Maar de film is ook niet gemaakt voor m’n ouders , maar voor de jongeren en studenten.
Heb je nog wat hobby’s?
Voetballen en kickboxen.
Wat zijn je toekomstplannen?
Albert en ik zijn momenteel bezig met het uitwerken van een ander idee. Verder geef ik zoals ik al zei, les op de toneelschool en is het mij opgevallen dat er bijna geen allochtonen toneelspelen. Ik zou heel graag in de toekomst een project willen opzetten in bijvoorbeeld buurthuizen, jongerencentra en proberen een brug te vormen en dan langzaamaan talent filteren. Eigenlijk zou ik dat project willen richten op alle jongeren, dus niet alleen op Marokkaanse jongeren. Dat opdelen in groepen is volgens mij nergens voor nodig.
Hoe kwam je erbij om het leed in de film af en toe zo hilarisch uit te beelden?
Mensen gaan naar de bioscoop om vermaakt te worden. Er zijn al genoeg drama's in de wereld. Het leek ons leuk om de mensen aan het lachen te maken.Ook een beetje om al die zware berichten en problemen te relativeren. Natuurlijk zijn er problemen, maar die heb je overal. Uiteindelijk zal het wel goed komen. We moeten geduld hebben.
Ben je nog vrijgezel?
Haha, ik vond het een leuk gesprek!
width='0' height='0'