PDA

Bekijk Volledige Versie : Rijstpap, Tulpen & Jihad. Een inburgergingscursus voor autochtonen



Marsipulami
02-02-04, 14:16
Rijstpap, Tulpen & Jihad. Een inburgergingscursus voor autochtonen

auteur
Lucas Catherine (1947) is auteur van Honderd jaar kolonisatie in Palestina (EPO 1978), De zonen van Godfried van Bouillon (EPO 1980), In naam van de Islam (EPO 1985), Vuile Arabieren (1993), ....
Hij reisde meermaals naar Libanon, Palestina, Jordanië, Syrië en Irak. Hij leefde enkele jaren in de Arabische wereld en beschouwt zich als Arabier honoris causa.


inhoud

De geschiedenis van de Nederlanden en van België herschreven. Vanaf de Kruistochten tot de Tweede Wereldoorlog lagen Arabieren en Turken ons nauwer aan het hart dan pakweg Polen of Letten. Het was niet altijd grote vriendschap, maar toch. Keizer Karel veroverde dan wel Tunis met onze hulp, maar we leerden ook de Ottomanen op een andere manier schilderen.

Vanuit Brugge, Brussel, Antwerpen en Amsterdam gingen we op bezoek bij Moren, Saracenen en Ottomanen. En natuurlijk was ook het omgekeerde het geval: de Bei van Tunis kwam in het Terkamerenbos jagen. Turkse tulpen zorgden voor de eerste beurscrash in Amsterdam. Marokkanen verdedigden in de Tweede Wereldoorlog zowel Brussel als Breda.

Een boek in de stijl die de lezer van Lucas Catherine kent: met dagboekfragmenten, etsen en schilderijen, materiaal uit staatsarchieven enzovoort.



Rijstpap, Tulpen & Jihad [Verhalen uit onze gemeenschappelijke geschiedenis met Arabieren en Turken]

Perstekst

Lucas Cathérine
De geschiedenis van de Nederlanden en België herschreven van Karel de Grote tot de Tweede Wereldoorlog.

Dezer dagen wordt veertig jaar immigratie van Turken en Marokkanen gevierd. Je zou de indruk krijgen dat we die twee volkeren pas dan van nabij hebben leren kennen. Niets is minder waar, stelt Lucas Cathérine in zijn nieuwste boek. Om u dit duidelijk te maken vertelt hij verhalen uit onze 'vaderlandse' geschiedenis die u meer dan waarschijnlijk niet kende. Of hij vertelt ze op een andere manier.

Natuurlijk begint het verhaal in Poitiers en Roncevaux, twee mythische veldslagen, maar ook met de ambassades die Charlemagne uitwisselde met Bagdad. U krijgt onder meer een verslag hiervan door twee Arabische gezanten die iets teveel zwaar bier hadden gedronken.
Het verhaal van de kruistochten kan niet ontbreken. Maar kende u al het verhaal van de Dietsers die eerst de Arabieren uit Lissabon joegen, eer ze verder trokken naar Jeruzalem? Of hoe Leonora van Aquitanië in Palestina niet alleen sexy kledij ontdekte, maar ook sexy liedjes.
Onze eerste grote stad met internationale uitstraling was Brugge. De handelaars leerden er niet alleen rekenen met Arabische cijfers, maar Van Eyck leerde er fotografisch schilderen dankzij een boek van Ibn Haitham dat hij in de abdij van Ter Duinen vond (in het Latijn natuurlijk). Lucas Catherine ging het voor u inkijken.

Wij Flamenco's, en daar waren toen ook de Hollanders bij, gaan samen met Keizer Karel vechten in Tunis en Algerije. En we kiezen er de verkeerde bondgenoten, toen al! Eentje ervan, de Bey van Tunis ontvangen wij vorstelijk in Brussel en voldoen aan al zijn grillen, onder meer culinair: hij vraagt en krijgt pauw met ambersaus opgediend.
Een Brussels tapijtfabrikant sponsert Pieter Coecke, de schoonvader van Breugel en de gezant van Keizer Karel op hun tocht naar Istamboel. Het levert mooie prentjes op, maar geen tapijtverkoop. De volgende gezant, Boesbeke zal dan weer een Tulpengekte te weeg brengen, waarbij in Amsterdam twee bollen volstaan om een huis aan de Grachten te kopen. Deze windhandel stort kort daarna in. Al wie belegde in Lernout & Houspie had dit verhaal moeten kennen.
De Portugees-Antwerps-Amsterdams-Turkse jood Josef Nasi organiseert een bondgenootschap tussen de Nederlanden, de Ottomanen en de Turken. Vele Falamanki blijven in Noord-Afrika plakken en maken er carrière als admiraal.

De Noordelijke Nederlanden gaan nu voorgoed scheep met de Ottomanen en Arabisch wordt een belangrijke taal aan onze universiteiten, maar vooral bij onze diplomaten. Het eerste Arabisch-Nederlandse woordenboek verschijnt vijfhonderd jaar voor zijn Russiche tegenhanger.

Kortom contacten en invloeden alom. Zelfs Spinoza heeft in zijn filosofie nog een Arabische slag.

Arabië bezorgt ons ook koffie. Het eerste koffiehuis in Amsterdam is ouder dan dit in Wenen. En die koffiehuizen nemen ook de Ottomaanse gewoonte over om hun tafels met tapijtjes te bedekken. Ze staan nu oer-Hollands in de bruine kroegen van Amsterdam. België zal Kongo voor een deel moeten veroveren op Zanzibari Arabieren, maar eerst vrijen we hun sultan op met een spiegel uit Val St Lambert en geweren van FN. De wapenexport hing toen niet van de regio's af, maar van Leopold II himself.

Datzelfde kleine België investeert meer in het Midden-Oosten, vooral Egypte, dan in zijn zwarte kolonie. Het zal tijdens de eerste wereldoorlog zelfs Palestina claimen.

En dan is er de tweede wereldoorlog waarbij 2.200 Marokkanen in Gembloux sneuvelen om België van de Nazi-bezetting te sparen. Op 15 mei 1940 stuiten zij voor de eerste maal de Duitse Blitz-krieg. Wie kent hun verhaal ?

Als je zo de geschiedenis van onze relaties met Noord-Afrikanen en Turken overloopt ga je je afvragen of zij eigenlijk niet meer hebben deelgenomen aan de vorming van de Europese cultuur dan orthodox (of zelfs katholiek) Slavisch Europa, dat als erfgenaam van Byzantium altijd een vreemde wereld is gebleven. Dit was zo in den beginne, ten tijde van Karel de Grote die liever een alliantie sloot met Arabisch Bagdad dan met christelijk Byzantium, en dit bleef zo tot en met de val van de Muur.

Op basis van een gemeenschappelijke geschiedenis en eeuwenlang cultureel contact zou je gaan stellen dat een Marokkaan meer Europeaan is dan een Litouwer of een Let. Lucas Catherine denkt het.
Een boek in de stijl die de lezer van Lucas Catherine kent : met fragmenten uit teksten van toen en onvermoede etsen en schilderijen.
Een inburgeringscursus voor AUTochtonen!

http://www.epo.be/php/N_boekfiche.php?isbn=90_6445_327_6

mark61
02-02-04, 16:34
Liever Turks dan Paaps, zoals ze in de Noordelijke Nederlanden destijds zeiden...:hihi:

Uccen
02-02-04, 19:55
Minder gek dan je denkt. Hamitische invloeden zijn overal in West-Europa te vinden, vanaf het stenen-tijdperk. Waarom dacht je dat veel Engelsen donker haar hebben, en veel Berbers blauwe ogen? Negatief bloed, dat volgens velen op de voor-Arische bevolking van Europa slaat, wordt, naast Basken, ook veel bij Berbers aangestroffen.