Shaheed
24-02-04, 12:01
ROTTERDAM - 'Weet je wat een erge site is.' De retorische vraag is van een kersverse loot aan de NieuwRechts-stam, een 23-jarige bedrijfskundige die de Tilburgse afdeling van de Rotterdamse partij moet gaan opbouwen. 'Stormfront.org. Enorm extremistisch. Daar hebben wij dus bijvoorbeeld he-le-maal niks mee.'
Vervolgens kijkt hij verbluft naar een foto van NieuwRechts-voorman Michiel Smit op een bijeenkomst in oktober vorig jaar. Achter Smit hangt een doek met een gestileerd Keltisch kruis met de woorden White Pride Worldwide: het logo van de site van Stormfront, tevens een gemeenschappelijk symbool waaronder internationale fascistische organisaties zich hebben verzameld. 'Dat zou mij dus nóóit overkomen, zo'n foto', zegt de bedrijfskundige afkeurend.
En hij had nog net zo veel moed gevat, afgelopen weekeinde op een discussiebijeenkomst georganiseerd door de Van Oldenbarnevelt-denktank van de partij. Respectabele genodigden maakten daar hun opwachting: baron Van Boetzelaer bijvoorbeeld, een heuse geschiedenisprofessor die met zijn Vlaams-Nederlandse Civilistische Liga overweegt een gooi te doen naar de kiezersgunst, of Rob Verreycken, vlijmscherp debater van het al bijna salonfähige Vlaams Blok.
De bijeenkomst is een zoveelste teken dat in Rotterdam de verkiezingsstrijd allang is losgebroken. Terwijl in dit zaaltje aan de Maas NieuwRechts zich manifesteert, congresseert aan de andere kant van het centrum de LPF. Een potentieel van bijna honderduizend kiezers ligt hier braak. Vooral rechtse partijen azen daar driftig op voor de verkiezingen van 2006.
NieuwRechts van Michiel Smit is er één van. In 2002 nam hij naast Fortuyn voor Leefbaar Rotterdam plaats in de gemeenteraad. Toen droeg hij nog vaak kistjes en kleding van Lonsdale, het merk dat met ultra-nationalisme wordt geassociëerd.
Na zijn afsplitsing, een jaar geleden, baarde hij geregeld opzien met opvallende flirts naar uiterst rechts. Maar de laatste maanden beweegt hij zich naar het politieke midden. Logische keuze, zegt hij: 'Je begint op de flank en dan trek je naar binnen.'
Om ook de laatste verdenking van extremisme weg te nemen, doet deze middag een zelfbenoemd 'extreem-links persoon' aan de discussie mee, in de hoedanigheid van ex-voorzitter van de Jonge Socialisten Jasper Fastl. Hij krijgt ruim de tijd voor doorwrochte uiteenzettingen. De achttien aanwezigen en forumleden luisteren beleefd en dienen hem van repliek.
'Inderdaad keurig', zegt Fastl. 'Maar dit is maar een van de gezichten van die partij. Als die gabbers met die kistjes erbij zijn, van de Nieuwe Nationalistische Partij enzo, is de sfeer heel anders.'
Voor Fastl is er nieuws. Florens van der Kooi, leider van de Nieuwe Nationalistische Partij (NNP), is niet langer fractiemedewerker van NieuwRechts. De nieuwe koers leidt weg van kaalkoppen in bomberjacks. De NNP is uit de gratie. Het werkte niet, zegt Smit. 'We hadden de NNP'ers gevraagd geen Keltische tekens meer te dragen, omdat dat mensen afschrikt. Maar ze wilden niet.' 'Beide achterbannen begonnen te morren', zegt voorzitter Marc Bajema van de Van Oldenbarnevelt-denktank. 'We willen een brede beweging zijn. De NNP'ers hadden daar weinig begrip voor.'
Het was ook een nogal moeizaam huwelijk, zoals zo vaak in werelden van preciezen op de uiterste rechter- en linkerflank. Om maar een ongerijmdheid te noemen: NieuwRechts is pro-VS en pro-Israël. Dat leidde in de oude coalitie tot vermakelijke taferelen. 'Wat heb ik nou aan mijn kistje hangen?', dachten gabbertjes van de NNP toen ze bij recente demonstraties voor de oorlog in Irak opeens naast de Joodse Defensie Liga bleken te lopen.
'Smit en Van der Kooi zijn (s)pionnen van Zion', concludeerde Constant Kusters van de Nederlandse Volksunie. Hij ontwaart 'de lijn van de staatsnationalistische koers, waarbij ook lekker kleurlingen lid kunnen worden, en samenwerking met zionisten gewoon kan'. De reeks tirades wordt afgesloten met een cartoon waarop een harige man met keppeltje en Davidsster Smit van achteren neemt.
Weinig liefde gaat dus verloren bij een scheiding tussen Smit en zijn 'alte Freunde'. Op naar het midden, lijkt het motto. Maar of daar veel te halen valt?
'Als hij breekt met de NNP wordt hij een duplicaat van de LPF', zegt Fastl, die Smit al langer nauwlettend in de gaten houdt. 'Volmaakt overbodig. De enige plek die nog over is, is die van de toenmalige CD.'
Maar samenwerking met de LPF zit er niet in. Partijcoryfeeën als Nawijn en Herben deden tijdens de opening van het inmiddels alweer gesloten Leefbaar-café, vorig jaar, opvallend hun best om niet op de foto te verschijnen met Fortuyns voormalige nummer twee. En lidmaatschap van de jongerenafdeling van NieuwRechts betekent automatisch een royement van de Jonge Fortuynisten.
NieuwRechts wil een bredere partij worden, maar wordt vooralsnog smaller.
Het afvallen van de NNP kost NieuwRechts honderd actieve leden, zegt voorzitter Marc Bajema van de Van Oldenbarnevelt-denktank. 'Nu hebben we er dus nog honderd
Vervolgens kijkt hij verbluft naar een foto van NieuwRechts-voorman Michiel Smit op een bijeenkomst in oktober vorig jaar. Achter Smit hangt een doek met een gestileerd Keltisch kruis met de woorden White Pride Worldwide: het logo van de site van Stormfront, tevens een gemeenschappelijk symbool waaronder internationale fascistische organisaties zich hebben verzameld. 'Dat zou mij dus nóóit overkomen, zo'n foto', zegt de bedrijfskundige afkeurend.
En hij had nog net zo veel moed gevat, afgelopen weekeinde op een discussiebijeenkomst georganiseerd door de Van Oldenbarnevelt-denktank van de partij. Respectabele genodigden maakten daar hun opwachting: baron Van Boetzelaer bijvoorbeeld, een heuse geschiedenisprofessor die met zijn Vlaams-Nederlandse Civilistische Liga overweegt een gooi te doen naar de kiezersgunst, of Rob Verreycken, vlijmscherp debater van het al bijna salonfähige Vlaams Blok.
De bijeenkomst is een zoveelste teken dat in Rotterdam de verkiezingsstrijd allang is losgebroken. Terwijl in dit zaaltje aan de Maas NieuwRechts zich manifesteert, congresseert aan de andere kant van het centrum de LPF. Een potentieel van bijna honderduizend kiezers ligt hier braak. Vooral rechtse partijen azen daar driftig op voor de verkiezingen van 2006.
NieuwRechts van Michiel Smit is er één van. In 2002 nam hij naast Fortuyn voor Leefbaar Rotterdam plaats in de gemeenteraad. Toen droeg hij nog vaak kistjes en kleding van Lonsdale, het merk dat met ultra-nationalisme wordt geassociëerd.
Na zijn afsplitsing, een jaar geleden, baarde hij geregeld opzien met opvallende flirts naar uiterst rechts. Maar de laatste maanden beweegt hij zich naar het politieke midden. Logische keuze, zegt hij: 'Je begint op de flank en dan trek je naar binnen.'
Om ook de laatste verdenking van extremisme weg te nemen, doet deze middag een zelfbenoemd 'extreem-links persoon' aan de discussie mee, in de hoedanigheid van ex-voorzitter van de Jonge Socialisten Jasper Fastl. Hij krijgt ruim de tijd voor doorwrochte uiteenzettingen. De achttien aanwezigen en forumleden luisteren beleefd en dienen hem van repliek.
'Inderdaad keurig', zegt Fastl. 'Maar dit is maar een van de gezichten van die partij. Als die gabbers met die kistjes erbij zijn, van de Nieuwe Nationalistische Partij enzo, is de sfeer heel anders.'
Voor Fastl is er nieuws. Florens van der Kooi, leider van de Nieuwe Nationalistische Partij (NNP), is niet langer fractiemedewerker van NieuwRechts. De nieuwe koers leidt weg van kaalkoppen in bomberjacks. De NNP is uit de gratie. Het werkte niet, zegt Smit. 'We hadden de NNP'ers gevraagd geen Keltische tekens meer te dragen, omdat dat mensen afschrikt. Maar ze wilden niet.' 'Beide achterbannen begonnen te morren', zegt voorzitter Marc Bajema van de Van Oldenbarnevelt-denktank. 'We willen een brede beweging zijn. De NNP'ers hadden daar weinig begrip voor.'
Het was ook een nogal moeizaam huwelijk, zoals zo vaak in werelden van preciezen op de uiterste rechter- en linkerflank. Om maar een ongerijmdheid te noemen: NieuwRechts is pro-VS en pro-Israël. Dat leidde in de oude coalitie tot vermakelijke taferelen. 'Wat heb ik nou aan mijn kistje hangen?', dachten gabbertjes van de NNP toen ze bij recente demonstraties voor de oorlog in Irak opeens naast de Joodse Defensie Liga bleken te lopen.
'Smit en Van der Kooi zijn (s)pionnen van Zion', concludeerde Constant Kusters van de Nederlandse Volksunie. Hij ontwaart 'de lijn van de staatsnationalistische koers, waarbij ook lekker kleurlingen lid kunnen worden, en samenwerking met zionisten gewoon kan'. De reeks tirades wordt afgesloten met een cartoon waarop een harige man met keppeltje en Davidsster Smit van achteren neemt.
Weinig liefde gaat dus verloren bij een scheiding tussen Smit en zijn 'alte Freunde'. Op naar het midden, lijkt het motto. Maar of daar veel te halen valt?
'Als hij breekt met de NNP wordt hij een duplicaat van de LPF', zegt Fastl, die Smit al langer nauwlettend in de gaten houdt. 'Volmaakt overbodig. De enige plek die nog over is, is die van de toenmalige CD.'
Maar samenwerking met de LPF zit er niet in. Partijcoryfeeën als Nawijn en Herben deden tijdens de opening van het inmiddels alweer gesloten Leefbaar-café, vorig jaar, opvallend hun best om niet op de foto te verschijnen met Fortuyns voormalige nummer twee. En lidmaatschap van de jongerenafdeling van NieuwRechts betekent automatisch een royement van de Jonge Fortuynisten.
NieuwRechts wil een bredere partij worden, maar wordt vooralsnog smaller.
Het afvallen van de NNP kost NieuwRechts honderd actieve leden, zegt voorzitter Marc Bajema van de Van Oldenbarnevelt-denktank. 'Nu hebben we er dus nog honderd