PDA

Bekijk Volledige Versie : Riffies voelen zich achtergesteld



Marsipulami
02-03-04, 15:38
Riffijnen voelen zich achtergesteld
Datum: Monday, March 01 @ 09:50:32
Onderwerp Internationaal


De bewoners van de door een aardbeving getroffen streek rond het Marokkaanse El Hoceima zijn zeer ontevreden over de hulp door de regering. Op de dag na de aardbeving, die al zeshonderd levens heeft geëist, vonden zelfs demonstraties plaats. De bewoners van het Rif-gebergte voelen zich achtergesteld

ALHOCEIMA- Zo`n driehonderd voornamelijk jonge mannen lopen luid schreeuwend langs de kant van de weg richting ElHoceima. Ze zijn woedend. Een tractor met tientallen mannen sluit de stoet. Geen vlaggen of spandoeken, alleen boze stemmen.
Ze hebben hun eigen ordedienst: een jongen met een fluit die de auto`s die van beide kanten op de smalle, kronkelige tweebaansweg aankomen, langs de demonstranten dirigeert.
Het is een spontane demonstratie waarin de slachtoffers van de aardbeving van dinsdag hun onvrede uiten. "Niemand doet iets, we hebben nog geen tent gekregen, geen eten, geen medicijnen, niets! De regering doet niets! De koning doet niets! De jongeman spuugt zijn woorden uit, zweetparels op het voorhoofd.
Het harde, armoedige leven in de bergen van de Rif heeft sporen nagelaten in zijn gezicht, de huid veranderd in droog leer, de lippen laten barsten. Anderen bevestigen zijn verhaal en roepen leuzen. "Alles is altijd op Rabat gericht", legt de jongen in gebrekkig Nederlands uit. "Wij worden altijd overgeslagen. Rabat is verweg, en het kan de regering niets schelen hoe wij het hier hebben, zonder werk, zonder goede voorzieningen, zonder goede wegen. En nu doen ze ook niks. Er zijn kinderen die dakloos zijn geworden, van wie de ouders omgekomen zijn, die op straat staan."
En verder trekt de stoet, op naar de 'wali' in El Hoceima, de regeringsvertegenwoordiger in de regio. Het wemelt inmiddels van de millitairen, gendarmes, en politie in Imzouren, El Hoceima en langs de verbindingswegen tussen de dorpen.
Tientallen soldaten zetten langs de weg hun tentjes op; er rijden trucks met nog veel meer soldaten die verveeld voor zich uitkijken. Zij zijn gekomen om hulp te verlenen, of moeten zij er meer op toe te zien dat de bevolking niet te opstandig wordt? De soldaten zijn met gemengde gevoelens ontvangen. De hulp komt aan de late kant en de soldaten hebben niet echt verstand van puinruimen en mensen redden. En het zijn wel soldaten van het zelfde leger dat in 1984 de bevolking beschoot toen die in opstand kwam tegen de verhoging van de brood en spijsolieprijzen. Geen Riffijn die dat niet weet.


Spanning


De verhouding tussen de Riffijnen en de centrale regering in Rabat is vanouds gespannen. De Riffijnen voelen zich achtergesteld, en de regering heeft in het verleden soms harde middelen ingezet om de regio in het gareel te houden.
"Ik ben Riffijn, geen Marokkaan", zegt Abdelkarim el-Kattani, "en dat is heel wat anders. Wij zijn anders dan de arabieren uit Rabat." In de heuvels van Ait Qamra laat hij overblijfselen zien van zijn traditionele Berberwoning, lange smalle kamers die in een vierkant gebouwd zijn, zodat er een binnenplaats ontstaat. Er is niet veel van over. De lemen stenen zijn verbrokkeld, broos geworden door de hevige regens die de streek de laatste weken geteisterd hebben. De aardbeving was meer dan het bouwsel kon verdragen. Daarom zijn de meeste slachtoffers ook gevallen op het platteland, waar meer van deze traditionele lemen boerenwoningen staan dan in de steden, waar de meeste huizen uit gewapend beton zijn opgetrokken.
Abdelkarim en zijn gezin hebben de aardbeving zelf goed goorgestaan. "Wij schrokken zo ontzettend, we zijn meteen naar buiten gerend. We hebben de rest van de nacht buiten doorgebracht, thee gemaakt, brood gegeten en gewacht tot het licht werd. En ook nu nog slapen we buiten. We hebben de schrik goed te pakken."
Intussen blijft het weer wisselvallig, met overvloedige regens, en overdag af en toe een warme zon.
Gisteren waren er twee naschokken; bij de eerste , die volgens sommige berichten een kracht van vijf op de schaal van Richter had, zijn nog een paar gebouwen ingestort en mensen omgekomen. Het zal nog lang duren voordat El Hoceima van de schrok bekomen is en de mensen zich er weer veilig wanen.




Dit artikel komt van Kif Kif, de interculturele site van Vlaanderen
http://www.kifkif.be/