plexus
19-03-04, 08:53
Een Brits meisje van negen zei laatst tegen haar grootvader die naar Washington zou vliegen: 'Niet gaan. Amerika is niet zo'n goed land. Ze hebben papa ook al.'
Dat is op zichzelf geen nieuws. Kinderen in de hele wereld leren dezer dagen over het nieuwe rijk van het kwaad. Spanjaarden, Fransen, veel Nederlanders - allemaal wenden ze zich af van de supermacht die onder George W. Bush plotseling een duivelse imperialist is geworden.
Zo maken de critici en Amerika-haters zich schuldig aan precies dat waar ze Bush van beschuldigen: een slecht-geďnformeerd en absolutistisch oordeel. Geen wonder dat kinderen bang worden.
Maar dit meisje was een ander verhaal. Het was Azmat Begg die deze maand in New York vertelde over de smeekbede van zijn kleindochter. Zijn zoon Moazzam is eind 2001 opgepakt in Pakistan. Sindsdien zit hij vast in Guantanamo Bay, de Amerikaanse militaire basis op Cuba, met nog zo'n 650 mannen.
Zij zijn geen krijgsgevangenen maar ook geen verdachte criminelen. Als 'onwettige combatanten' hebben ze geen rechten en nauwelijks contact met de buitenwereld. Er zijn geen beschuldingen geuit. Als er een proces komt, dan zal dat voor een geheim tribunaal gebeuren. Met militaire rechters, militaire aanklagers en militaire advocaten. Zonder pers of publiek.
Begg senior was in de VS met een groepje familieleden van andere gevangenen. Ze willen aandacht voor de zaak van hun zonen en broers. De vader vroeg niet om vrijlating of excuses. Hij wil een eerlijk proces voor de mensen die terroristen zouden zijn.
En hij heeft gelijk. Het echte schandaal van deze regeerperiode is niet Irak, een oorlog die brede binnenlandse steun had, onder meer van John Kerry.
Het schandaal is Guantanamo.
Het Britse weekblad The Economist, doorgaans gematigd van toon, schreef vorig jaar over het Amerikaanse hoekje van de communistische heilstaat: 'Onrechtvaardig, onverstandig, on-Amerikaans.'
Leden van terreurgroep al-Qaeda behoeven geen medelijden. De dreun van 11 september 2001 galmt zeker in New York nog na; er gaat geen dag voorbij dat de lokale kranten niet refereren aan de rampdag. 'Guantanamo Bay' staat gelijk aan iets van gerechtigheid, of wraak. De retorische vraag die kabinetsleden stellen over de gevangenen - "Wat deed u anders eind 2001 in de regionen van de Taliban en Osama bin Laden?" - is een terechte.
Bush heeft ook gelijk als hij zegt dat mensen die passagiersvliegtuigen in kantoorgebouwen vliegen niet echt gevoelig zijn voor arrestatiebevelen en andere 'juridische formaliteiten'. Daarom was het goed dat de terreurgroep en haar beschermheren middels een effectieve oorlog hard werden aangepakt.
Maar dat ontzegt de opgepakte moslims niet het recht op een open proces. Als iets de rechtvaardige samenleving verankert, dan is het dit: iedereen, ongeacht afkomst, kleur, nationaliteit, geloof én verdenking, verschijnt voor een onafhankelijke rechter, met een onafhankelijke advocaat aan zijn zijde.
De mannen in Guantanamo verdienen het. Niet omdat hun vaders dat eisen, huilend van ellende. Omdat het Amerikaans is.
Dat Bush voor het eerst sinds 1945 de geheime tribunalen in het leven riep, duidt op angst en onzekerheid, niet op de kracht die hij wenst uit te stralen. Als de 650 schuldig zijn, zoals de regering beweert, dan kan een onafhankelijke rechter dat bepalen, voor het oog van de wereld. De straf zal hard zijn, daar staat de rechtspraak voor garant.
De mantra was en is: 'Laat de terroristen niet winnen.' De ondemocratische praktijk, nota bene in de achtertuin van Fidel Castro, heeft niets te maken met de vrijheden die in de 'oorlog tegen terreur' worden verdedigd. Ze doen eerder denken aan de duistere gewoonten van de tegenstander.
---
Dat is op zichzelf geen nieuws. Kinderen in de hele wereld leren dezer dagen over het nieuwe rijk van het kwaad. Spanjaarden, Fransen, veel Nederlanders - allemaal wenden ze zich af van de supermacht die onder George W. Bush plotseling een duivelse imperialist is geworden.
Zo maken de critici en Amerika-haters zich schuldig aan precies dat waar ze Bush van beschuldigen: een slecht-geďnformeerd en absolutistisch oordeel. Geen wonder dat kinderen bang worden.
Maar dit meisje was een ander verhaal. Het was Azmat Begg die deze maand in New York vertelde over de smeekbede van zijn kleindochter. Zijn zoon Moazzam is eind 2001 opgepakt in Pakistan. Sindsdien zit hij vast in Guantanamo Bay, de Amerikaanse militaire basis op Cuba, met nog zo'n 650 mannen.
Zij zijn geen krijgsgevangenen maar ook geen verdachte criminelen. Als 'onwettige combatanten' hebben ze geen rechten en nauwelijks contact met de buitenwereld. Er zijn geen beschuldingen geuit. Als er een proces komt, dan zal dat voor een geheim tribunaal gebeuren. Met militaire rechters, militaire aanklagers en militaire advocaten. Zonder pers of publiek.
Begg senior was in de VS met een groepje familieleden van andere gevangenen. Ze willen aandacht voor de zaak van hun zonen en broers. De vader vroeg niet om vrijlating of excuses. Hij wil een eerlijk proces voor de mensen die terroristen zouden zijn.
En hij heeft gelijk. Het echte schandaal van deze regeerperiode is niet Irak, een oorlog die brede binnenlandse steun had, onder meer van John Kerry.
Het schandaal is Guantanamo.
Het Britse weekblad The Economist, doorgaans gematigd van toon, schreef vorig jaar over het Amerikaanse hoekje van de communistische heilstaat: 'Onrechtvaardig, onverstandig, on-Amerikaans.'
Leden van terreurgroep al-Qaeda behoeven geen medelijden. De dreun van 11 september 2001 galmt zeker in New York nog na; er gaat geen dag voorbij dat de lokale kranten niet refereren aan de rampdag. 'Guantanamo Bay' staat gelijk aan iets van gerechtigheid, of wraak. De retorische vraag die kabinetsleden stellen over de gevangenen - "Wat deed u anders eind 2001 in de regionen van de Taliban en Osama bin Laden?" - is een terechte.
Bush heeft ook gelijk als hij zegt dat mensen die passagiersvliegtuigen in kantoorgebouwen vliegen niet echt gevoelig zijn voor arrestatiebevelen en andere 'juridische formaliteiten'. Daarom was het goed dat de terreurgroep en haar beschermheren middels een effectieve oorlog hard werden aangepakt.
Maar dat ontzegt de opgepakte moslims niet het recht op een open proces. Als iets de rechtvaardige samenleving verankert, dan is het dit: iedereen, ongeacht afkomst, kleur, nationaliteit, geloof én verdenking, verschijnt voor een onafhankelijke rechter, met een onafhankelijke advocaat aan zijn zijde.
De mannen in Guantanamo verdienen het. Niet omdat hun vaders dat eisen, huilend van ellende. Omdat het Amerikaans is.
Dat Bush voor het eerst sinds 1945 de geheime tribunalen in het leven riep, duidt op angst en onzekerheid, niet op de kracht die hij wenst uit te stralen. Als de 650 schuldig zijn, zoals de regering beweert, dan kan een onafhankelijke rechter dat bepalen, voor het oog van de wereld. De straf zal hard zijn, daar staat de rechtspraak voor garant.
De mantra was en is: 'Laat de terroristen niet winnen.' De ondemocratische praktijk, nota bene in de achtertuin van Fidel Castro, heeft niets te maken met de vrijheden die in de 'oorlog tegen terreur' worden verdedigd. Ze doen eerder denken aan de duistere gewoonten van de tegenstander.
---