Marsipulami
20-03-04, 22:38
HONDER PROCENT HALAL. Ode aan de hoofddoek
Yusef el Halal
25/02/2004
EENMAAL in mijn leven heb ik aan zee gestaan. Het was uit met mijn grote liefde. Najoua. Het waaide windkracht acht. Tranen stroomden uit mijn ogen. Najoua was de zee: ze had me tot haar genomen, kopje onder gezogen en nu dreunde ze alsof ze me niet kende. Naast mij stonden nog meer mensen zwijgend te schouwen. Te huilen van de wind. Het merendeel was vrouw en ze hadden allemaal een hoofddoek om.
Ik dacht dat ik droomde. Ik geloofde mijn ogen niet: het waren allemaal Nederlandse vrouwen. Ze droegen een hoofddoek tegen de wind. Zoals Italiaanse vrouwen over de kades van Venetië lopen als het slecht weer is, zo schitterden deze vrouwen in de wind.
Mijn moeder bewaart haar hoofddoeken in een aparte opbergkast. Ze heeft mij verboden die te openen. Al sinds mijn jeugd staat deze kast bekend als de schatkast. Soms ving ik een glimp op van de inhoud. Het was alsof er goud glinsterde; goud in alle kleuren van de regenboog.
Als mijn moeder de deur uitging, kon ze soms uren voor de schatkast staan, steeds weer een nieuwe doek eruit halend en weer terugleggend.
Voor de spiegel paste ze er tientallen en keek welke de mooiste was, welke kleur het beste paste bij haar kleding. Topaas? Turkoois? Donkere indigo?
Mijn moeder is mooier met een hoofddoek. Zoals sommige mensen mooier zijn met een bril. Sommige mensen ken je alleen met een bril. Doen ze 'm af, dan lijkt het alsof ze bleker zijn, witter. Naakt.
Een hoofddoek kan zo mooi zijn als lingerie, als prachtig kant, satijn of zijde. Het heeft iets prikkelends. Het roept verlangen op naar hetgeen dat bedekt is. Misschien is de hoofddoek daarom voor zovelen frustrerend, en voelen groepen de behoefte om die bij vrouwen af te rukken. Want de definitie van geluk reikt voor sommige mensen niet verder dan 'naakt'. Het zijn de pornokijkers van de maatschappij; de kwijlende, geile, zielige mannen die verbeelding en fantasie niet tot hun capaciteiten rekenen.
Maar Allah heeft de mens toch zonder kleren geschapen? Inderdaad. En dat was zo gebleven als wij ons niet hadden laten verleiden door de Satan om van de verboden boom te eten. Daarna pas zijn er Armani-broeken gekomen, Versace-overhemden, jurken, kaftans én hoofddoeken.
Sommige mensen beweren dat het dragen van een hoofddoek provocerend is. Jezelf met een keppeltje en pijpenkrullen in de Westelijke Jordaanoever begeven, dat is pas provocatie. Maar als je met een hoofddoek naar school gaat in de Schilderswijk in Den Haag, kan niemand daar aanstoot aan nemen.
Vrouwen die een hoofddoek dragen, vechten een vreedzame strijd tegen de inperking van een grondrecht: de vrijheid van uiting van geloofsovertuiging. Tornen aan grondrechten is het inruilen van de democratie. Ik hoop niet dat de wet die in Frankrijk is aangenomen, navolging zal vinden door heel Europa. Zelfs de langste reis begint met de eerste stap. Dat is een Japans spreekwoord. Ik ben bang dat de Franse wet een eerste stap is in een marathon van vrijheidsinperking, die alleen gestopt kan worden door middel van verzet. Voor mij zijn alle vrouwen met hoofddoek heldinnen, muzen, mythische meisjes. Maar bovenal zijn het fatsoenlijke vrouwen. Vrouwen die weten waar de grenzen van normen en waarden liggen. Vrouwen die respect hebben voor hun man en rechtvaardig zijn voor hun kinderen. Vrouwen die zich hullen in goud uit schatkasten, maar door regens van vieze blikken moeten lopen. Ik zou willen zingen; ik zou willen bidden; ik zou willen snikken. Ik zou willen liggen in een bed van hoofddoeken.
Lieve, mooie, prachtige vrouwen; beste moeder, liefste zus, blijf alsjeblieft je hoofddoek koesteren! Een man die je gebiedt iets uit te trekken, is geen man. Het is een viezerik, een respectloze mislukkeling die nog het liefst zelf naakt over straat zou gaan. Het zijn mensen waarvoor de Satan zich hard heeft gemaakt.
Najoua! Jij droeg nooit een hoofddoek en ik vond je naakt sowieso het mooist, maar waarom, waarom, moet ik zoveel huilen? Ik gun ieder zijn vrijheid, ieder zijn recht om te leven zoals hij dat wil. Maar waarom, waarom, moet ik zoveel huilen? Er zit een hymne in mij voor jou, een ode aan de hoofddoek die je nooit droeg, zacht als zijde, in de kleuren van de regenboog, geborgen in een gouden kast. Ik wil zingen.
Yusef el Halal is schrijver. ,,Honderd procent Halal'' verschijnt tweewekelijks op woensdag.
www.standaard.be/halal
©Copyright De Standaard
Yusef el Halal
25/02/2004
EENMAAL in mijn leven heb ik aan zee gestaan. Het was uit met mijn grote liefde. Najoua. Het waaide windkracht acht. Tranen stroomden uit mijn ogen. Najoua was de zee: ze had me tot haar genomen, kopje onder gezogen en nu dreunde ze alsof ze me niet kende. Naast mij stonden nog meer mensen zwijgend te schouwen. Te huilen van de wind. Het merendeel was vrouw en ze hadden allemaal een hoofddoek om.
Ik dacht dat ik droomde. Ik geloofde mijn ogen niet: het waren allemaal Nederlandse vrouwen. Ze droegen een hoofddoek tegen de wind. Zoals Italiaanse vrouwen over de kades van Venetië lopen als het slecht weer is, zo schitterden deze vrouwen in de wind.
Mijn moeder bewaart haar hoofddoeken in een aparte opbergkast. Ze heeft mij verboden die te openen. Al sinds mijn jeugd staat deze kast bekend als de schatkast. Soms ving ik een glimp op van de inhoud. Het was alsof er goud glinsterde; goud in alle kleuren van de regenboog.
Als mijn moeder de deur uitging, kon ze soms uren voor de schatkast staan, steeds weer een nieuwe doek eruit halend en weer terugleggend.
Voor de spiegel paste ze er tientallen en keek welke de mooiste was, welke kleur het beste paste bij haar kleding. Topaas? Turkoois? Donkere indigo?
Mijn moeder is mooier met een hoofddoek. Zoals sommige mensen mooier zijn met een bril. Sommige mensen ken je alleen met een bril. Doen ze 'm af, dan lijkt het alsof ze bleker zijn, witter. Naakt.
Een hoofddoek kan zo mooi zijn als lingerie, als prachtig kant, satijn of zijde. Het heeft iets prikkelends. Het roept verlangen op naar hetgeen dat bedekt is. Misschien is de hoofddoek daarom voor zovelen frustrerend, en voelen groepen de behoefte om die bij vrouwen af te rukken. Want de definitie van geluk reikt voor sommige mensen niet verder dan 'naakt'. Het zijn de pornokijkers van de maatschappij; de kwijlende, geile, zielige mannen die verbeelding en fantasie niet tot hun capaciteiten rekenen.
Maar Allah heeft de mens toch zonder kleren geschapen? Inderdaad. En dat was zo gebleven als wij ons niet hadden laten verleiden door de Satan om van de verboden boom te eten. Daarna pas zijn er Armani-broeken gekomen, Versace-overhemden, jurken, kaftans én hoofddoeken.
Sommige mensen beweren dat het dragen van een hoofddoek provocerend is. Jezelf met een keppeltje en pijpenkrullen in de Westelijke Jordaanoever begeven, dat is pas provocatie. Maar als je met een hoofddoek naar school gaat in de Schilderswijk in Den Haag, kan niemand daar aanstoot aan nemen.
Vrouwen die een hoofddoek dragen, vechten een vreedzame strijd tegen de inperking van een grondrecht: de vrijheid van uiting van geloofsovertuiging. Tornen aan grondrechten is het inruilen van de democratie. Ik hoop niet dat de wet die in Frankrijk is aangenomen, navolging zal vinden door heel Europa. Zelfs de langste reis begint met de eerste stap. Dat is een Japans spreekwoord. Ik ben bang dat de Franse wet een eerste stap is in een marathon van vrijheidsinperking, die alleen gestopt kan worden door middel van verzet. Voor mij zijn alle vrouwen met hoofddoek heldinnen, muzen, mythische meisjes. Maar bovenal zijn het fatsoenlijke vrouwen. Vrouwen die weten waar de grenzen van normen en waarden liggen. Vrouwen die respect hebben voor hun man en rechtvaardig zijn voor hun kinderen. Vrouwen die zich hullen in goud uit schatkasten, maar door regens van vieze blikken moeten lopen. Ik zou willen zingen; ik zou willen bidden; ik zou willen snikken. Ik zou willen liggen in een bed van hoofddoeken.
Lieve, mooie, prachtige vrouwen; beste moeder, liefste zus, blijf alsjeblieft je hoofddoek koesteren! Een man die je gebiedt iets uit te trekken, is geen man. Het is een viezerik, een respectloze mislukkeling die nog het liefst zelf naakt over straat zou gaan. Het zijn mensen waarvoor de Satan zich hard heeft gemaakt.
Najoua! Jij droeg nooit een hoofddoek en ik vond je naakt sowieso het mooist, maar waarom, waarom, moet ik zoveel huilen? Ik gun ieder zijn vrijheid, ieder zijn recht om te leven zoals hij dat wil. Maar waarom, waarom, moet ik zoveel huilen? Er zit een hymne in mij voor jou, een ode aan de hoofddoek die je nooit droeg, zacht als zijde, in de kleuren van de regenboog, geborgen in een gouden kast. Ik wil zingen.
Yusef el Halal is schrijver. ,,Honderd procent Halal'' verschijnt tweewekelijks op woensdag.
www.standaard.be/halal
©Copyright De Standaard