Ramzi
24-03-04, 11:15
Leuk verhaal! Overgenomen van WSDB... :)
Dit verhaal van Saieb Khalil werd ook bekroond met de El Hizjra-literatuurprijs op 7 maart jl.
De overheid denkt na over burgerschapsexamens voor aspirant-Nederlanders. Wie de buren vraagt naar de eisen, krijgt glasheldere antwoorden.
Hoera! We maken onze eigen keuzes, als échte Nederlanders!
,,Nee, nee, niet 'Sana hilwa' zingen'', roep ik. Vanochtend heb ik nou eenmaal besloten een échte Nederlander te worden. Mijn dochter en haar Nederlandse vriendinnetjes stoppen onmiddellijk met het zingen van de Arabische versie van 'Happy birthday to you'.
,,Zingen jullie alsjeblieft 'Lang zal ze leven'.'' De kleine meisjes kijken verbaasd en beetje bedrukt, maar langzaam beginnen zij toch, onderling afstemmend, te zingen: ,,Laaang zal ze leven. Lang zal ze leven...''
Als het liedje is afgelopen, begrijp ik dat mijn dochter de andere kleine meisjes het 'Sana hilwa' heeft geleerd. En dat zij juist graag iets anders wilden doen dan het welbekende 'Lang zal ze leven', en 'Sana hilwa' juist leuk vonden om te zingen. Uiteraard wil ik de verjaardag niet verknoeien, en dus mogen zij van mij ook het Arabische liedje zingen. En ach, zo'n klein onaangepast liedje zal mijn integratieplan toch niet verknallen? Na al die jaren van wankelende gedachten omtrent integratie ben ik het beu geworden en heb ik mij voorgenomen, alles in het werk te stellen om een échte Nederlander te worden.
Mijn buurvrouw is zo lief om mij te helpen. Zij heeft beloofd alle vragen te beantwoorden die ik heb met betrekking tot de Nederlandse gewoonten en vooral de normen-en-waarden-dingetjes. Maar als ik haar vertel wat er gebeurd is met de kleine meisjes en hun verjaardagslied, barst zij in lachen uit. ,,Natuurlijk mogen ze zingen wat ze willen; we leven in democratisch Nederland! Vertel mij eens hoe je 'Sana hilwa' zingt?''',, Dat gaat zo'', antwoord ik. ,,'Sana hilwa ja gamiel, sana hilwa ja gamiel', en dan op de muziek van 'Happy birthday'.''
,,Maar nu mijn vragenlijst alstublieft'', vervolg ik. ,,Welke feesten viert een échte Nederlander?'' ,,Uh... hmm effe kijken, Sinterklaas, Kerstmis, Ouderjaarsavond, Nieuwjaarsdag en Pasen en dat wordt gedurende twee dagen gevierd. Wij vieren ook Koninginnedag, daarna hebben wij op 5 mei Bevrijdingsdag en nog zo wat. Maar niet iedereen viert alle feesten hoor'', antwoordt zij. ,,Maar welke feesten moet een geïntegreerde Nederlander dan vieren? Want die moet ik juist hebben.'' ,,Geen! Dat mag je in Nederland zelf weten'', antwoordt mijn buurvrouw met een stralende glimlach. Ik kijk teleurgesteld, maar ben toch blij een vinkje te kunnen zetten bij het onderwerp 'feesten' op mijn vragenlijst. Ik schrijf er snel achter: zelf weten.
,,Naar welke televisiezender kijkt u graag, als ik dat van u mag weten?'' ,,Weet ik veel'', antwoordt zij. ,,Allemaal, nou ja, niet allemaal, maar elke dag is het anders; ik kijk wat ik leuk vind.'' Dat betekent weer een vinkje en een 'zelf weten' erbij. Ik weet dat de volgende vraag niet zo'n slimme is, maar voor de volledigheid wil ik hem toch stellen: ,,Welke taal spreekt een Nederlander thuis?'' ,,Nederlands natuurlijk; ben je gek; dat is toch vanzelfsprekend dat je je moedertaal spreekt; dat is toch gemakkelijk'', antwoordt ze. Ik schrijf op: Nederlands, moedetrtaal. ''Maar'', zeg ik, ,,mevrouw, dan heb ik toch wel een probleem. Als mijn moedertaal niet dezelfde taal is als de Nederlandse, wat moet ik dan voor taal thuis kiezen?'' ,,Oh ja'', zegt ze, ,,dat is een goeie. Ik neem aan dat de Friezen thuis Fries spreken, maar u weet toch dat de Nederlandse taal erg belangrijk is voor...''
,,Ja mevrouw, dat weet ik heel goed en ik heb ook goede voornemens in dezen, maar het gaat mij nu om de vereisten die aan een échte Nederlander worden gesteld.''
Hierna volgen de vinkjes elkaar snel op. Ik moet zelfs 'zw' in plaats van 'zelf weten' schrijven bij elk van de volgende vragen; over de partij waarop ik dien te stemmen, de religie waarin ik moet geloven of juist niet, de krant die ik moet lezen, wat mijn vrouw en ik moeten dragen en wat voor soort school er voor onze kinderen gekozen dient te worden.
Het komt me uiteindelijk voor, dat de enige eigenschap van een échte Nederlander is: vrijheid van keuze. Natuurlijk zonder de anderen te benadelen of de wet te overtreden, maar dat had mijn vader mij al lang geleden geleerd.
Thuisgekomen hebben de meisjes een gek maar leuk mengseltje van de twee liedjes bedacht, en ik doe mee. Als de meisjes aan het eind 'Hoera' roepen, zeg ik tegen mezelf: hoera! We maken onze eigen, vrije keuze! We zijn geïntegreerd!
Dit verhaal van Saieb Khalil werd ook bekroond met de El Hizjra-literatuurprijs op 7 maart jl.
De overheid denkt na over burgerschapsexamens voor aspirant-Nederlanders. Wie de buren vraagt naar de eisen, krijgt glasheldere antwoorden.
Hoera! We maken onze eigen keuzes, als échte Nederlanders!
,,Nee, nee, niet 'Sana hilwa' zingen'', roep ik. Vanochtend heb ik nou eenmaal besloten een échte Nederlander te worden. Mijn dochter en haar Nederlandse vriendinnetjes stoppen onmiddellijk met het zingen van de Arabische versie van 'Happy birthday to you'.
,,Zingen jullie alsjeblieft 'Lang zal ze leven'.'' De kleine meisjes kijken verbaasd en beetje bedrukt, maar langzaam beginnen zij toch, onderling afstemmend, te zingen: ,,Laaang zal ze leven. Lang zal ze leven...''
Als het liedje is afgelopen, begrijp ik dat mijn dochter de andere kleine meisjes het 'Sana hilwa' heeft geleerd. En dat zij juist graag iets anders wilden doen dan het welbekende 'Lang zal ze leven', en 'Sana hilwa' juist leuk vonden om te zingen. Uiteraard wil ik de verjaardag niet verknoeien, en dus mogen zij van mij ook het Arabische liedje zingen. En ach, zo'n klein onaangepast liedje zal mijn integratieplan toch niet verknallen? Na al die jaren van wankelende gedachten omtrent integratie ben ik het beu geworden en heb ik mij voorgenomen, alles in het werk te stellen om een échte Nederlander te worden.
Mijn buurvrouw is zo lief om mij te helpen. Zij heeft beloofd alle vragen te beantwoorden die ik heb met betrekking tot de Nederlandse gewoonten en vooral de normen-en-waarden-dingetjes. Maar als ik haar vertel wat er gebeurd is met de kleine meisjes en hun verjaardagslied, barst zij in lachen uit. ,,Natuurlijk mogen ze zingen wat ze willen; we leven in democratisch Nederland! Vertel mij eens hoe je 'Sana hilwa' zingt?''',, Dat gaat zo'', antwoord ik. ,,'Sana hilwa ja gamiel, sana hilwa ja gamiel', en dan op de muziek van 'Happy birthday'.''
,,Maar nu mijn vragenlijst alstublieft'', vervolg ik. ,,Welke feesten viert een échte Nederlander?'' ,,Uh... hmm effe kijken, Sinterklaas, Kerstmis, Ouderjaarsavond, Nieuwjaarsdag en Pasen en dat wordt gedurende twee dagen gevierd. Wij vieren ook Koninginnedag, daarna hebben wij op 5 mei Bevrijdingsdag en nog zo wat. Maar niet iedereen viert alle feesten hoor'', antwoordt zij. ,,Maar welke feesten moet een geïntegreerde Nederlander dan vieren? Want die moet ik juist hebben.'' ,,Geen! Dat mag je in Nederland zelf weten'', antwoordt mijn buurvrouw met een stralende glimlach. Ik kijk teleurgesteld, maar ben toch blij een vinkje te kunnen zetten bij het onderwerp 'feesten' op mijn vragenlijst. Ik schrijf er snel achter: zelf weten.
,,Naar welke televisiezender kijkt u graag, als ik dat van u mag weten?'' ,,Weet ik veel'', antwoordt zij. ,,Allemaal, nou ja, niet allemaal, maar elke dag is het anders; ik kijk wat ik leuk vind.'' Dat betekent weer een vinkje en een 'zelf weten' erbij. Ik weet dat de volgende vraag niet zo'n slimme is, maar voor de volledigheid wil ik hem toch stellen: ,,Welke taal spreekt een Nederlander thuis?'' ,,Nederlands natuurlijk; ben je gek; dat is toch vanzelfsprekend dat je je moedertaal spreekt; dat is toch gemakkelijk'', antwoordt ze. Ik schrijf op: Nederlands, moedetrtaal. ''Maar'', zeg ik, ,,mevrouw, dan heb ik toch wel een probleem. Als mijn moedertaal niet dezelfde taal is als de Nederlandse, wat moet ik dan voor taal thuis kiezen?'' ,,Oh ja'', zegt ze, ,,dat is een goeie. Ik neem aan dat de Friezen thuis Fries spreken, maar u weet toch dat de Nederlandse taal erg belangrijk is voor...''
,,Ja mevrouw, dat weet ik heel goed en ik heb ook goede voornemens in dezen, maar het gaat mij nu om de vereisten die aan een échte Nederlander worden gesteld.''
Hierna volgen de vinkjes elkaar snel op. Ik moet zelfs 'zw' in plaats van 'zelf weten' schrijven bij elk van de volgende vragen; over de partij waarop ik dien te stemmen, de religie waarin ik moet geloven of juist niet, de krant die ik moet lezen, wat mijn vrouw en ik moeten dragen en wat voor soort school er voor onze kinderen gekozen dient te worden.
Het komt me uiteindelijk voor, dat de enige eigenschap van een échte Nederlander is: vrijheid van keuze. Natuurlijk zonder de anderen te benadelen of de wet te overtreden, maar dat had mijn vader mij al lang geleden geleerd.
Thuisgekomen hebben de meisjes een gek maar leuk mengseltje van de twee liedjes bedacht, en ik doe mee. Als de meisjes aan het eind 'Hoera' roepen, zeg ik tegen mezelf: hoera! We maken onze eigen, vrije keuze! We zijn geïntegreerd!