VincentV
26-03-04, 10:16
Ebru zonder schroom
"Schrijf jij 'ns een stukje voor me", zei ik. En voor je er erg in hebt schrijft ze wekelijks op je' site; Ebru Umar. Ze is onze correspondente in Allochtonië (haar term) en wekt voortdurend de woede op van geitenneukers, politiek correcte welzijnswerkers en andere oplichters die lippendienst bewijzen aan onze geweldige Multi-Culturele samenleving. Dat komt; haar ouders zijn van Turkse origine.
Die kwamen straatarm aan in Nederland en hebben zich verlost van de ketenen die veel van haar tegenstanders maar niet kunnen afleggen; ze zijn maatschappelijk geslaagd.
Ebru Umar is verdacht want ze beroept zich niet op het zieligheidskabinet dat nieuwkomers vaak naar voren schuiven. Ze spreekt voortreffelijk Nederlands, dat wil zeggen, weet zich met de tong en op papier uit te drukken zonder dat je als eenvoudige autochtoon hoeft te hurken. Ze maakt gehakt van Fatima Elatik, Aboe Jah Jah en al die andere NSB'ers van morgen.
Ze is eenzaam en maakt daar geen geheim van, maar schrijft erover op een aangename, zelfdepreciërende toon. Ze is een vrouw en verlangt naar De Blonde God, een man die 't slechtste met haar voorheeft. Toen ik Hem de eerste keer voorbij zag komen, dacht ik "O nee!...", maar 't viel mee.
Ebru is heel erg van deze tijd; vrouw'tje met prima baan, verdient veel geld, weinig talent voor de liefde, ongelovig, zich omringd wetend door allerlei agressieve Middeleeuwers en betuttelaars, behept met het gevoel dat ze in een
nachtmerrie verzeild is geraakt.
Schrijven is voor haar innerlijke noodzaak, krijgt de lezer het gevoel, ze is gedreven en ontketend. En of ze nu de vloer aanveegt met een scribente die in Trouw een reportage schrijft die 'Pret met moslims' heet of noteert hoe een
Antilliaanse man op het Mercatorplein gedwongen wordt om de Nederlandse vlag op te rollen, ze valt aan met hartstocht en kille woede tegelijkertijd. Ebru voelt zich bedreigd door de allochtonen die haar willen onderwerpen omdat ze een vrouw is en door de autochtonen die haar willen knechten omdat ze de verkeerde dingen zegt. Ze mag dingen zeggen die normaal gesproken door het Discriminatiemeldpunt bij de Officier worden gemeld; Turks, nietwaar?
Eén voorbeeld: "Als een volleerd demagoog spreekt hij de menigte toe: 'We worden ontmenselijkt zodat ze ons als dieren kunnen behandelen.' O? Ik ken geen islamitisch land waar een onbeschofte dief, dealer en heler als Marmouche op vrije voeten zou kunnen lopen. 'We worden afgetuigd en niet serieus genomen.' Right.
Marmouche gaat er weer 'ns volledig aan voorbij dat hij in Marokko met zijn strafblad zijn drieëndertigste verjaardag niet als vrij mens had kunnen vieren.
Marmouche wordt in dit land té serieus genomen. Door beleidsmakers 'die in villawijken wonen en niet bij de Dirk van den Broek hun boodschappen doen' zoals Aouragh met overslaande stem voor een camera deze mensen benoemde. Met geen woord reppen de sprekers achter de microfoon over het feit dat er in Nederland geen 'vrijheid van messentrekkerij' bestaat. Hebben deze mensen nou niet door dat ze de sublieme belichaming van de mislukte multiculturele samenleving zijn?
Het is toch om te huilen dat volksstammen migranten in leugenaars, excuustruzen en schreeuwlelijkerds als Marmouche, Elatik en Aouragh haar leiders en vertegenwoordigers zien?"
Zij mag 't opschrijven en doet dat gelukkig ook. Waarom durft geen krant haar naar zo'n bespottelijke demonstratie voor Dries te sturen? Enfin, dit en nog veel meer kunt U zich afvragen na lezing van "Burkha's & Blahniks", een verzameling stukken en stukjes van haar hand waarvan het merendeel op deze site verscheen. Ebru Umar is een parel voor de multiculturele samenleving, want ze veegt de vloer aan met de vele, vele uitwassen ervan. Als de doodseskaders binnenkort over straat marcheren om namens Allah 'respect' bij te brengen aan varkens en ongelovigen, zal Ebru Umar bovenaan staan. Lees haar zolang 't nog kan.
Het vrouw'tje heeft ballen.
Theo van Gogh
"Schrijf jij 'ns een stukje voor me", zei ik. En voor je er erg in hebt schrijft ze wekelijks op je' site; Ebru Umar. Ze is onze correspondente in Allochtonië (haar term) en wekt voortdurend de woede op van geitenneukers, politiek correcte welzijnswerkers en andere oplichters die lippendienst bewijzen aan onze geweldige Multi-Culturele samenleving. Dat komt; haar ouders zijn van Turkse origine.
Die kwamen straatarm aan in Nederland en hebben zich verlost van de ketenen die veel van haar tegenstanders maar niet kunnen afleggen; ze zijn maatschappelijk geslaagd.
Ebru Umar is verdacht want ze beroept zich niet op het zieligheidskabinet dat nieuwkomers vaak naar voren schuiven. Ze spreekt voortreffelijk Nederlands, dat wil zeggen, weet zich met de tong en op papier uit te drukken zonder dat je als eenvoudige autochtoon hoeft te hurken. Ze maakt gehakt van Fatima Elatik, Aboe Jah Jah en al die andere NSB'ers van morgen.
Ze is eenzaam en maakt daar geen geheim van, maar schrijft erover op een aangename, zelfdepreciërende toon. Ze is een vrouw en verlangt naar De Blonde God, een man die 't slechtste met haar voorheeft. Toen ik Hem de eerste keer voorbij zag komen, dacht ik "O nee!...", maar 't viel mee.
Ebru is heel erg van deze tijd; vrouw'tje met prima baan, verdient veel geld, weinig talent voor de liefde, ongelovig, zich omringd wetend door allerlei agressieve Middeleeuwers en betuttelaars, behept met het gevoel dat ze in een
nachtmerrie verzeild is geraakt.
Schrijven is voor haar innerlijke noodzaak, krijgt de lezer het gevoel, ze is gedreven en ontketend. En of ze nu de vloer aanveegt met een scribente die in Trouw een reportage schrijft die 'Pret met moslims' heet of noteert hoe een
Antilliaanse man op het Mercatorplein gedwongen wordt om de Nederlandse vlag op te rollen, ze valt aan met hartstocht en kille woede tegelijkertijd. Ebru voelt zich bedreigd door de allochtonen die haar willen onderwerpen omdat ze een vrouw is en door de autochtonen die haar willen knechten omdat ze de verkeerde dingen zegt. Ze mag dingen zeggen die normaal gesproken door het Discriminatiemeldpunt bij de Officier worden gemeld; Turks, nietwaar?
Eén voorbeeld: "Als een volleerd demagoog spreekt hij de menigte toe: 'We worden ontmenselijkt zodat ze ons als dieren kunnen behandelen.' O? Ik ken geen islamitisch land waar een onbeschofte dief, dealer en heler als Marmouche op vrije voeten zou kunnen lopen. 'We worden afgetuigd en niet serieus genomen.' Right.
Marmouche gaat er weer 'ns volledig aan voorbij dat hij in Marokko met zijn strafblad zijn drieëndertigste verjaardag niet als vrij mens had kunnen vieren.
Marmouche wordt in dit land té serieus genomen. Door beleidsmakers 'die in villawijken wonen en niet bij de Dirk van den Broek hun boodschappen doen' zoals Aouragh met overslaande stem voor een camera deze mensen benoemde. Met geen woord reppen de sprekers achter de microfoon over het feit dat er in Nederland geen 'vrijheid van messentrekkerij' bestaat. Hebben deze mensen nou niet door dat ze de sublieme belichaming van de mislukte multiculturele samenleving zijn?
Het is toch om te huilen dat volksstammen migranten in leugenaars, excuustruzen en schreeuwlelijkerds als Marmouche, Elatik en Aouragh haar leiders en vertegenwoordigers zien?"
Zij mag 't opschrijven en doet dat gelukkig ook. Waarom durft geen krant haar naar zo'n bespottelijke demonstratie voor Dries te sturen? Enfin, dit en nog veel meer kunt U zich afvragen na lezing van "Burkha's & Blahniks", een verzameling stukken en stukjes van haar hand waarvan het merendeel op deze site verscheen. Ebru Umar is een parel voor de multiculturele samenleving, want ze veegt de vloer aan met de vele, vele uitwassen ervan. Als de doodseskaders binnenkort over straat marcheren om namens Allah 'respect' bij te brengen aan varkens en ongelovigen, zal Ebru Umar bovenaan staan. Lees haar zolang 't nog kan.
Het vrouw'tje heeft ballen.
Theo van Gogh