Marsipulami
02-04-04, 18:08
Naastenliefde kent zelfs voor paters grenzen
Bas Poell
Weert -
De rust van de laatste acht paters van de Heilige Geest in de Weerter wijk Fatima wordt dagelijks verstoord door bedelende drugsverslaafden. De geestelijken zijn bang, maar ook vastberaden. ?Van ons krijgen ze hélemaal niks.''
Achter het luikje in de kloosterdeur verschijnt het hoofd van pater Ben Visbeek. ,,Wat komt u hier doen?'', klinkt het wantrouwend. Het antwoord stelt de 73-jarige gerust. De vreemde bezoeker vraagt niet om geld, eten of een glaasje water en is dus van harte welkom.
Twee medebewoners worden opgetrommeld. Het zijn Herman van Dillen (65) en Jan Schiks (75), net als Visbeek oud-missionarissen van de Heilige Geestorde in Fatima. Na ruim dertig jaar missiewerk in Afrika keerde het drietal vorig jaar terug op het oude nest, het monumentale klooster aan de Coenraad Abelstraat. Ze dachten er te kunnen genieten van hun welverdiende rust, maar kwamen vanaf dag één bedrogen uit. De paters voelen zich namelijk bedreigd. De reden: een groepje bedelende en opdringerige drugsverslaafden dat dagelijks op de stoep staat. ,,Ze bellen op de vreemdste tijden aan en blijven net zo lang bellen tot er iemand komt. We maken alleen nog het luikje open om te voorkomen dat ze een voet tussen de deur zetten. Dat is laatst namelijk een keer gebeurd. Stond er ineens een verslaafde in de gang. Gelukkig waren we met z'n allen thuis en konden we 'm er eenvoudig uitwerken. Die lui verzinnen allerlei smoesjes om binnen te komen. Bijvoorbeeld dat ze geld nodig hebben om naar het slaaphuis in Roermond te gaan. Ja hallo, daar trappen wij dus niet in.''
De paters van Fatima maken korte metten met de zeurende junks. ,,Ze krijgen hélemaal niks'', zegt pater Visbeek die op nogal opstandig wordt van de dagelijkse overlast. ,,Wij mogen niemand een klap verkopen. Dat zou geen daad van naastenliefde zijn. Maar ook paters zijn mensen.''
Het aantal keren dat ze de politie hebben gebeld, is niet meer op de vingers van een hand te tellen. ,,De politie heeft geen tijd'', verzucht van Dillen. ,,Ze verzoeken ons met klem geen verslaafden binnen te laten en hen vooral niks te geven. Als we dat gaan doen, is het hek natuurlijk van de dam. We kunnen dus alleen maar hopen dat de verslaafden de moed opgeven. De politie heeft ook liever dat ze een keer inbreken zodat ze de inbreker kunnen oppakken. Een geloof het of niet: ook daar hebben we ervaring mee. Een paar maanden geleden werd een steen door de ruit gegooid en de voorraadkast leeggeplunderd. Verder is de autoradio van een van onze paters al een keer gestolen.''
Een vierde pater -,,noem mijn naam maar niet, ook verslaafden lezen de krant''- is inmiddels aangeschoven. Hij schiet z'n pijlen vooral op de gemeente omdat ,,die het idiote plan heeft verzonnen om drugsverslaafden tijdelijk in Fatima op te vangen''. ,,Dat maakt het probleem alleen maar erger. Deze wijk heeft al genoeg junks. Op zomerdagen hangen ze hier tegenover bij de kerk. Er worden drugs gebruikt en er wordt gehandeld.''
De pater slaakt een diepe zucht. ,,Ik moet u nog iets vertellen.'' Hij memoreert een drama dat zich acht jaar geleden tussen de kloostermuren voltrok. Zijn vriend en collegapater Engel van Kempen werd door hem hevig bloedend aangetroffen op de gang en overleed korte tijd later aan zijn verwondingen. De politie pakte als verdachte een drugsverslaafde op die bekende dat hij in het klooster had ingebroken, maar ontkende dat hij de pater om het leven had gebracht. Het kwam nooit tot een veroordeling. ,,Misschien begrijp je nu dat ik het niet zo heb op verslaafden. Die moord staat op mijn netvlies gebrand. Wanneer 's avonds de bel gaat, zit ik verstijfd in m'n stoel.''
donderdag 01 april 2004
Bas Poell
Weert -
De rust van de laatste acht paters van de Heilige Geest in de Weerter wijk Fatima wordt dagelijks verstoord door bedelende drugsverslaafden. De geestelijken zijn bang, maar ook vastberaden. ?Van ons krijgen ze hélemaal niks.''
Achter het luikje in de kloosterdeur verschijnt het hoofd van pater Ben Visbeek. ,,Wat komt u hier doen?'', klinkt het wantrouwend. Het antwoord stelt de 73-jarige gerust. De vreemde bezoeker vraagt niet om geld, eten of een glaasje water en is dus van harte welkom.
Twee medebewoners worden opgetrommeld. Het zijn Herman van Dillen (65) en Jan Schiks (75), net als Visbeek oud-missionarissen van de Heilige Geestorde in Fatima. Na ruim dertig jaar missiewerk in Afrika keerde het drietal vorig jaar terug op het oude nest, het monumentale klooster aan de Coenraad Abelstraat. Ze dachten er te kunnen genieten van hun welverdiende rust, maar kwamen vanaf dag één bedrogen uit. De paters voelen zich namelijk bedreigd. De reden: een groepje bedelende en opdringerige drugsverslaafden dat dagelijks op de stoep staat. ,,Ze bellen op de vreemdste tijden aan en blijven net zo lang bellen tot er iemand komt. We maken alleen nog het luikje open om te voorkomen dat ze een voet tussen de deur zetten. Dat is laatst namelijk een keer gebeurd. Stond er ineens een verslaafde in de gang. Gelukkig waren we met z'n allen thuis en konden we 'm er eenvoudig uitwerken. Die lui verzinnen allerlei smoesjes om binnen te komen. Bijvoorbeeld dat ze geld nodig hebben om naar het slaaphuis in Roermond te gaan. Ja hallo, daar trappen wij dus niet in.''
De paters van Fatima maken korte metten met de zeurende junks. ,,Ze krijgen hélemaal niks'', zegt pater Visbeek die op nogal opstandig wordt van de dagelijkse overlast. ,,Wij mogen niemand een klap verkopen. Dat zou geen daad van naastenliefde zijn. Maar ook paters zijn mensen.''
Het aantal keren dat ze de politie hebben gebeld, is niet meer op de vingers van een hand te tellen. ,,De politie heeft geen tijd'', verzucht van Dillen. ,,Ze verzoeken ons met klem geen verslaafden binnen te laten en hen vooral niks te geven. Als we dat gaan doen, is het hek natuurlijk van de dam. We kunnen dus alleen maar hopen dat de verslaafden de moed opgeven. De politie heeft ook liever dat ze een keer inbreken zodat ze de inbreker kunnen oppakken. Een geloof het of niet: ook daar hebben we ervaring mee. Een paar maanden geleden werd een steen door de ruit gegooid en de voorraadkast leeggeplunderd. Verder is de autoradio van een van onze paters al een keer gestolen.''
Een vierde pater -,,noem mijn naam maar niet, ook verslaafden lezen de krant''- is inmiddels aangeschoven. Hij schiet z'n pijlen vooral op de gemeente omdat ,,die het idiote plan heeft verzonnen om drugsverslaafden tijdelijk in Fatima op te vangen''. ,,Dat maakt het probleem alleen maar erger. Deze wijk heeft al genoeg junks. Op zomerdagen hangen ze hier tegenover bij de kerk. Er worden drugs gebruikt en er wordt gehandeld.''
De pater slaakt een diepe zucht. ,,Ik moet u nog iets vertellen.'' Hij memoreert een drama dat zich acht jaar geleden tussen de kloostermuren voltrok. Zijn vriend en collegapater Engel van Kempen werd door hem hevig bloedend aangetroffen op de gang en overleed korte tijd later aan zijn verwondingen. De politie pakte als verdachte een drugsverslaafde op die bekende dat hij in het klooster had ingebroken, maar ontkende dat hij de pater om het leven had gebracht. Het kwam nooit tot een veroordeling. ,,Misschien begrijp je nu dat ik het niet zo heb op verslaafden. Die moord staat op mijn netvlies gebrand. Wanneer 's avonds de bel gaat, zit ik verstijfd in m'n stoel.''
donderdag 01 april 2004