Maarten
11-04-04, 17:34
Nieuwe Duitse Aanslagen, en Israël.
Een kritisch commentaar.
1981 is alweer het 36ste jaar van de Geallieerde bezetting van geheel Duitsland sinds 1945, maar de vrede lijkt verder weg dan ooit.
De Friezen handhaven hun claim op Nordrein-Westfalen, en krijgen wereldwijde sympathie vanwege de ruim 2000 jaar lange bewoning van het gebied, en het streven naar hereniging met hun broeders en zusters. Ook de Franse, Poolse, en Tsjechische claims staan buiten discussie, en ook de Deense lijken redelijk tot aan Hannover. Enkel de Scandinavische claim op het gebied tussen Hannover en Munchen stuit wel op weerstand, gezien de onduidelijkheid over de beloften van Thor.
De VN maken echter al sinds 1945 bezwaar tegen de afbraak van de autobahnen en huizen, raket- en tankaanvallen op Duitse dorpen, de ondervoeding van de Duitse bevolking, de verdrijving van de Duitse boeren, het doden van duizenden Duitsers, de toestand in de vele vluchtelingenkampen, en de kampen met duizenden Duitsers, die nooit in staat van beschuldiging werden gesteld, het geweld tegen de Duitse hulpverleningsorganisaties, het gebrek aan medische zorg, mishandelingen, vernederingen, en excessen zoals het beletten van zwangere Duitse vrouwen, om tijdig een ziekenhuis te bereiken. Hoe begrijpelijk de VN standpunten ook mogen klinken, de eenzijdigheid ervan is schrijnend te noemen.
Europa betreurt de toestanden namelijk ten zeerste, maar kan bij nader inzien nauwelijks nog anders. Na de gebleken oorlogszuchtigheid der Duitsers in de 18e eeuw en eerder, volgden de nieuwe gruwelijkheden van de Eerste Wereld Oorlog, die bijna 10 miljoen mensen het leven hebben gekost, om vervolgens nog geen 22 jaar later een Tweede Wereldoorlog te ontketenen, die aan minstens 55 miljoen mensen het leven heeft gekost. Aldus zijn er naast de veelbesproken 6 miljoen dode Europese joden, maar liefst 60 miljoen andere Europese slachtoffers, en dat enkel in de eerste helft van deze eeuw! En WO II heeft volstrekt duidelijk gemaakt hoe inherent- en hoe diep het anti-europatisme in het Duitse denken verankerd is. Alle Europeanen van niet-arisch bloed werden minderwaardig verklaard. Het ergst trof dit alle Oost-Europese Slaven, en de Joden, maar gezien de behandeling, de West Europeanen net zo goed.
Aldus is de opkomst van het Zeuronisme na al deze Duitse gewelddadigheid geen wonder meer te noemen. Europeanen wensen eindelijk een menswaardig bestaan, en rust in hun eigen achtertuin. En zoals de joden hun staat Israel kregen, met wereldwijde bijval voor uitbreiding vanwege hun 2000 jaar oude claims, plus het recht dat alles te verdedigen tegen het antisemtisme, zo is er ook wereldwijd nog grotere bijval voor de Europese strijd tegen het blijkbaar onuitroeibare anti-europatisme..
Maar hun vrede is ze niet gegund. Het Europese lijden lijkt geen einde te kennen. De eerste Duitse aanslag in Parijs van 1971 maakte volstrekt duidelijk, dat de eerste Duits-extremistische elementen zich alweer hebben kunnen hergroeperen, en gedreven door hun obscure Gotische Christendom hun agressie hervatten. In 10 jaar tijd is het aantal aanslagen exponentieel gegroeid.
Hoe diep de europa-haat de Duitse gelederen wel niet doortrekt, blijkt ook wel doordat de tijdelijke Duitse Overheid stelselmatig weigert om deze elementen aan te pakken, hoezeer de druk ook opgevoerd wordt door bijv. beschietingen van hun steden, het beschieten van al hun politiebureaus, vastzetten van hun leider, krachtige vergeldingsacties, of afbreken van het vredesproces. Noch de Duitse leiding, noch de extreme groepen lijken daar lering uit te kunnen trekken, en weigeren bijvoorbeeld ook om alleszins redelijke vredesvoorstellen te accepteren, zoals het verval van de Scandinavische eisen.
Het barbaarse karakter van de mentaliteit blijkt ook wel, doordat de aanslagen niet gepleegd worden tegen de Europese legers, die zich tenminste nog verdedigen kunnen in een eerlijke strijd, maar tegen volkomen onschuldige Europese burgers, zoals die te Parijs en Amsterdam, die part nog deel aan het conflict hebben, Die wensen enkel rustig te kunnen leven, in een beschaafde samenleving, gevrijwaard van de Duitse agressie
Europa is de Amerikanen zeer erkentelijk. Weliswaar vertrokken zij na 1945, maar zij bleven de Europeanen onverkort steunen, met het volle begrip voor de 60 miljoen gevallenen!
In dit verband zijn te betreuren, de oerconservatieve ideeën binnen de VN over landrechten, die de Duitse terreur alleen maar in de hand werken, evenals de blijvende eenkennige nadruk op de mensenrechten, die de kern van het Europese probleem enkel volledig negeert. Waren 60 miljoen soms niet genoeg?! Een schande is het! Gelukkig is het de common sense der Amerikanen, en hun gevoel voor recht, die al voor ca. 35 veto’s van Resoluties gezorgd hebben, en de rest van de Resoluties tot proporties terug brengt.
Intussen mag Israël gewaarschuwd zijn. Mocht zich daar in de toekomst ook een praktijk van aanslagen gaan ontwikkelen, dan deden ze er beter aan lering te trekken uit de Europese situatie, en eerder over te gaan tot harde aanpak. Terreur verdient geen enkele speelruimte!
Moge dit schrijven een gezond tegenwicht vormen tegen een aantal links-politieke geluiden, die ons zelfs nog ellende tot in het jaar 2004 prediken! Onder hen zijn er zelfs sommigen die betogen, dat het wel in orde gekomen zou zijn, als de Duitsers na 1945 de kans zouden hebben gekregen het land weer op te bouwen, en daarvoor steun gehad hadden moeten hebben!! Hun naïviteit mag dan aandoenlijk zijn, maar de gepredikte tolerantie blijft een grote sta-in-de-weg naar echte vrede! Zo ook hun buiten alle proporties voorgestelde bezuinigingen op het leger.
Een kritisch commentaar.
1981 is alweer het 36ste jaar van de Geallieerde bezetting van geheel Duitsland sinds 1945, maar de vrede lijkt verder weg dan ooit.
De Friezen handhaven hun claim op Nordrein-Westfalen, en krijgen wereldwijde sympathie vanwege de ruim 2000 jaar lange bewoning van het gebied, en het streven naar hereniging met hun broeders en zusters. Ook de Franse, Poolse, en Tsjechische claims staan buiten discussie, en ook de Deense lijken redelijk tot aan Hannover. Enkel de Scandinavische claim op het gebied tussen Hannover en Munchen stuit wel op weerstand, gezien de onduidelijkheid over de beloften van Thor.
De VN maken echter al sinds 1945 bezwaar tegen de afbraak van de autobahnen en huizen, raket- en tankaanvallen op Duitse dorpen, de ondervoeding van de Duitse bevolking, de verdrijving van de Duitse boeren, het doden van duizenden Duitsers, de toestand in de vele vluchtelingenkampen, en de kampen met duizenden Duitsers, die nooit in staat van beschuldiging werden gesteld, het geweld tegen de Duitse hulpverleningsorganisaties, het gebrek aan medische zorg, mishandelingen, vernederingen, en excessen zoals het beletten van zwangere Duitse vrouwen, om tijdig een ziekenhuis te bereiken. Hoe begrijpelijk de VN standpunten ook mogen klinken, de eenzijdigheid ervan is schrijnend te noemen.
Europa betreurt de toestanden namelijk ten zeerste, maar kan bij nader inzien nauwelijks nog anders. Na de gebleken oorlogszuchtigheid der Duitsers in de 18e eeuw en eerder, volgden de nieuwe gruwelijkheden van de Eerste Wereld Oorlog, die bijna 10 miljoen mensen het leven hebben gekost, om vervolgens nog geen 22 jaar later een Tweede Wereldoorlog te ontketenen, die aan minstens 55 miljoen mensen het leven heeft gekost. Aldus zijn er naast de veelbesproken 6 miljoen dode Europese joden, maar liefst 60 miljoen andere Europese slachtoffers, en dat enkel in de eerste helft van deze eeuw! En WO II heeft volstrekt duidelijk gemaakt hoe inherent- en hoe diep het anti-europatisme in het Duitse denken verankerd is. Alle Europeanen van niet-arisch bloed werden minderwaardig verklaard. Het ergst trof dit alle Oost-Europese Slaven, en de Joden, maar gezien de behandeling, de West Europeanen net zo goed.
Aldus is de opkomst van het Zeuronisme na al deze Duitse gewelddadigheid geen wonder meer te noemen. Europeanen wensen eindelijk een menswaardig bestaan, en rust in hun eigen achtertuin. En zoals de joden hun staat Israel kregen, met wereldwijde bijval voor uitbreiding vanwege hun 2000 jaar oude claims, plus het recht dat alles te verdedigen tegen het antisemtisme, zo is er ook wereldwijd nog grotere bijval voor de Europese strijd tegen het blijkbaar onuitroeibare anti-europatisme..
Maar hun vrede is ze niet gegund. Het Europese lijden lijkt geen einde te kennen. De eerste Duitse aanslag in Parijs van 1971 maakte volstrekt duidelijk, dat de eerste Duits-extremistische elementen zich alweer hebben kunnen hergroeperen, en gedreven door hun obscure Gotische Christendom hun agressie hervatten. In 10 jaar tijd is het aantal aanslagen exponentieel gegroeid.
Hoe diep de europa-haat de Duitse gelederen wel niet doortrekt, blijkt ook wel doordat de tijdelijke Duitse Overheid stelselmatig weigert om deze elementen aan te pakken, hoezeer de druk ook opgevoerd wordt door bijv. beschietingen van hun steden, het beschieten van al hun politiebureaus, vastzetten van hun leider, krachtige vergeldingsacties, of afbreken van het vredesproces. Noch de Duitse leiding, noch de extreme groepen lijken daar lering uit te kunnen trekken, en weigeren bijvoorbeeld ook om alleszins redelijke vredesvoorstellen te accepteren, zoals het verval van de Scandinavische eisen.
Het barbaarse karakter van de mentaliteit blijkt ook wel, doordat de aanslagen niet gepleegd worden tegen de Europese legers, die zich tenminste nog verdedigen kunnen in een eerlijke strijd, maar tegen volkomen onschuldige Europese burgers, zoals die te Parijs en Amsterdam, die part nog deel aan het conflict hebben, Die wensen enkel rustig te kunnen leven, in een beschaafde samenleving, gevrijwaard van de Duitse agressie
Europa is de Amerikanen zeer erkentelijk. Weliswaar vertrokken zij na 1945, maar zij bleven de Europeanen onverkort steunen, met het volle begrip voor de 60 miljoen gevallenen!
In dit verband zijn te betreuren, de oerconservatieve ideeën binnen de VN over landrechten, die de Duitse terreur alleen maar in de hand werken, evenals de blijvende eenkennige nadruk op de mensenrechten, die de kern van het Europese probleem enkel volledig negeert. Waren 60 miljoen soms niet genoeg?! Een schande is het! Gelukkig is het de common sense der Amerikanen, en hun gevoel voor recht, die al voor ca. 35 veto’s van Resoluties gezorgd hebben, en de rest van de Resoluties tot proporties terug brengt.
Intussen mag Israël gewaarschuwd zijn. Mocht zich daar in de toekomst ook een praktijk van aanslagen gaan ontwikkelen, dan deden ze er beter aan lering te trekken uit de Europese situatie, en eerder over te gaan tot harde aanpak. Terreur verdient geen enkele speelruimte!
Moge dit schrijven een gezond tegenwicht vormen tegen een aantal links-politieke geluiden, die ons zelfs nog ellende tot in het jaar 2004 prediken! Onder hen zijn er zelfs sommigen die betogen, dat het wel in orde gekomen zou zijn, als de Duitsers na 1945 de kans zouden hebben gekregen het land weer op te bouwen, en daarvoor steun gehad hadden moeten hebben!! Hun naïviteit mag dan aandoenlijk zijn, maar de gepredikte tolerantie blijft een grote sta-in-de-weg naar echte vrede! Zo ook hun buiten alle proporties voorgestelde bezuinigingen op het leger.