mark61
19-04-04, 13:10
De media staan vol met verhalen over moslims. Dat zette ideeënmaakster Elena Simons (26) aan het denken. Klopt het beeld wat we van hen hebben nou wel of niet? En ineens had ze de frase in haar hoofd: pret met moslims. Waarom ook niet? En dus ging ze shoppen met een fundamentalist, badmintonnen in de bajes met een moslimgedetineerde en naar een seksshop met een moslima. Anderhalf jaar later is het project uitgemond in een boekje vol hilarische ervaringen en vermakelijke tips.
Ze groeide op in Oud-Zuid, een correcte linkse buurt in Amsterdam, ging naar een witte basisschool, later een wit gymnasium en deed daarna de Rietveld Academie, ook niet echt een plaats waar veel allochtonen komen. Dus hoe vindt je moslims als je pret met hen wilt hebben? Er zijn in Nederland een miljoen moslims en Elena sprak ze gewoon aan op straat. Of in de winkel, of kreeg via via een naam door. En zo belandde ze bij mensen thuis, werd uitgenodigd voor het eten en tekende hun verhalen op.
"Ik vond het doodeng om mensen te vragen of ze mee wilden werken aan een boek over pret met moslims, zonder daar wat voor terug te krijgen. Het grappige is dat de meesten meteen zeiden: 'Ik ben niet een typische moslim hoor!'. Pret hebben met moslims leek mij stigmatisering, maar iedereen was juist heel hulpvaardig. Ik ben zelf joods en als iemand zou vragen of ik mee wil werken aan een boek 'pret met joden' zou ik wel even met de hakken in het zand staan."
De ideeënmaakster is in het verleden wel vaker opgevallen door haar acties. Zo had ze een paar jaar geleden prijskaartjes gejat bij de Bijenkorf en die opgehangen aan spullen die Elena samen met een groep vrienden bij het grof vuil had gevonden: kleding, boeken, servies. En dat stiekem weer in de Bijenkorf gezet. En ook toen een aantal uitkeringsgerechtigden de rijken van Bloemendaal met cadeautjes bedankten voor hun bijdrage aan de sociale uitkeringen, zat Elena daar achter. Ook verkocht ze Immaterial Gifts - niet stoffelijke cadeaus - zoals bijvoorbeeld een gesprek met bisschop Muskens.
Met haar boek, waarvan een aantal verhalen eerder in Trouw als column verscheen, was Elena in totaal 26 werkweken kwijt. Negatieve ervaringen met moslims heeft ze niet gehad. Wel dat mensen soms niet op kwamen dagen zoals de tieners Youssef en Abdel. Youssef zou Elena een cursus ***********antje-worden geven. Maar hij kwam niet opdagen op de afspraak. Toen ze hem belde, zei hij dat hij Abdel was. Maar toen ze Abdel belde, zei deze dat hij Abdel was. "In eerste instantie was ik boos en voelde me heel erg afgewezen. Later kon ik er wel om lachen. Ze wonen bij me in de buurt en ik zeg nog steeds plagerig 'hoi' als ik hen tegen kom. Ik lag een keer in het park met een vriendin en toen liep Abdel langs met een jongen van de supermarkt. Ze gaven ons een pak Sultana. Dat is dan wel weer snoezig."
"Er is een paar mensen zoals Abdel en Youssef die niet weten dat ze in het boek voorkomen. Ik heb me wel afgevraagd of ik hen toestemming moest vragen. Maar ik heb meteen bij de eerste ontmoeting gezegd dat ik bezig was met een project. Het is misschien niet zo netjes, maar wel leuk voor het verhaal! En ik heb natuurlijk andere namen gebruikt."
In haar kleurrijke boek "alsof je een zak snoep ondersteboven keert" 'Pret met moslims' (uitgeverij Em. Querido's) staat ook een aantal hebbedingen. Zoals een hoofddoekje voor Barbie en een aanplakbaard voor een fundamentalistische Ken, te koop via de website www.pretmetmoslims.nl. Of tips om bijvoorbeeld tijdens Sinterklaas naar een moskee te gaan en stiekem cadeautjes te stoppen in de schoenen die biddenden hebben uitgetrokken.
"Wat ik heb met moslims? Het kabaal dat er in de maatschappij over bestaat. Ik vind stigma's en hokjes interessant. Het klopt soms niet, soms wel, maar dan op een manier die je nog niet had begrepen. Zoals blijkt uit mijn ontmoeting met de vrome Nouredinne die mij uitleg gaf over de over islam. Hij ziet de religie als een leidraad om een goed mens te zijn en is daarom gestopt met zijn studie commerciële economie en doet nu maatschappelijk werk."
Ze sprak zowel mannen als vrouwen, Turken als Marokkanen. "Generaliserend vind ik Marokkanen leuker dan Turken. Turken zijn heel aardig en rustig. Marokkanen zijn veel wilder. Dat drukke doorgedraaide vind ik leuker. Het ene moment heb je een rel, het volgende moment lig je dubbel van het lachen."
"Ik kende als mosleek (niet-moslim) helemaal geen moslims voordat ik aan het project begon. Nu heb ik zelf er zelfs een aantal vrienden aan over gehouden. Ik voel nu minder afstand tot moslims en ben zeker anders over hen gaan denken. Toen ik hier net heen fietste, zag ik op straat een meisje achter de kinderwagen met een hoofddoek op. In plaats van te denken dat zij wel heel heftig traditioneel is, weet ik nu dat de kans groot is dat ze gewoon Hollands praat en waarschijnlijk een secretaressebaantje heeft."
Achter haar hele project schuilt geen diepere betekenis. "Ik heb het boek niet gemaakt met een doel voor ogen. Iemand die ik ken vroeg zich bijvoorbeeld ineens af hoeveel hoofddoekjes moslima's eigenlijk hebben. En een ander vond het raar dat ik voor mijn project vrolijk in de gevangenis ging badmintonnen met een crimineel. Ik vond 'Pret met moslims' gewoon een mooi plan en alle soort reacties die mensen erop hebben, zijn goed."
Bron: <br>overgenomen uit (c) De Telegraaf 2004 alle rechten voorbehouden, Maandag 19 April 2004
Ze groeide op in Oud-Zuid, een correcte linkse buurt in Amsterdam, ging naar een witte basisschool, later een wit gymnasium en deed daarna de Rietveld Academie, ook niet echt een plaats waar veel allochtonen komen. Dus hoe vindt je moslims als je pret met hen wilt hebben? Er zijn in Nederland een miljoen moslims en Elena sprak ze gewoon aan op straat. Of in de winkel, of kreeg via via een naam door. En zo belandde ze bij mensen thuis, werd uitgenodigd voor het eten en tekende hun verhalen op.
"Ik vond het doodeng om mensen te vragen of ze mee wilden werken aan een boek over pret met moslims, zonder daar wat voor terug te krijgen. Het grappige is dat de meesten meteen zeiden: 'Ik ben niet een typische moslim hoor!'. Pret hebben met moslims leek mij stigmatisering, maar iedereen was juist heel hulpvaardig. Ik ben zelf joods en als iemand zou vragen of ik mee wil werken aan een boek 'pret met joden' zou ik wel even met de hakken in het zand staan."
De ideeënmaakster is in het verleden wel vaker opgevallen door haar acties. Zo had ze een paar jaar geleden prijskaartjes gejat bij de Bijenkorf en die opgehangen aan spullen die Elena samen met een groep vrienden bij het grof vuil had gevonden: kleding, boeken, servies. En dat stiekem weer in de Bijenkorf gezet. En ook toen een aantal uitkeringsgerechtigden de rijken van Bloemendaal met cadeautjes bedankten voor hun bijdrage aan de sociale uitkeringen, zat Elena daar achter. Ook verkocht ze Immaterial Gifts - niet stoffelijke cadeaus - zoals bijvoorbeeld een gesprek met bisschop Muskens.
Met haar boek, waarvan een aantal verhalen eerder in Trouw als column verscheen, was Elena in totaal 26 werkweken kwijt. Negatieve ervaringen met moslims heeft ze niet gehad. Wel dat mensen soms niet op kwamen dagen zoals de tieners Youssef en Abdel. Youssef zou Elena een cursus ***********antje-worden geven. Maar hij kwam niet opdagen op de afspraak. Toen ze hem belde, zei hij dat hij Abdel was. Maar toen ze Abdel belde, zei deze dat hij Abdel was. "In eerste instantie was ik boos en voelde me heel erg afgewezen. Later kon ik er wel om lachen. Ze wonen bij me in de buurt en ik zeg nog steeds plagerig 'hoi' als ik hen tegen kom. Ik lag een keer in het park met een vriendin en toen liep Abdel langs met een jongen van de supermarkt. Ze gaven ons een pak Sultana. Dat is dan wel weer snoezig."
"Er is een paar mensen zoals Abdel en Youssef die niet weten dat ze in het boek voorkomen. Ik heb me wel afgevraagd of ik hen toestemming moest vragen. Maar ik heb meteen bij de eerste ontmoeting gezegd dat ik bezig was met een project. Het is misschien niet zo netjes, maar wel leuk voor het verhaal! En ik heb natuurlijk andere namen gebruikt."
In haar kleurrijke boek "alsof je een zak snoep ondersteboven keert" 'Pret met moslims' (uitgeverij Em. Querido's) staat ook een aantal hebbedingen. Zoals een hoofddoekje voor Barbie en een aanplakbaard voor een fundamentalistische Ken, te koop via de website www.pretmetmoslims.nl. Of tips om bijvoorbeeld tijdens Sinterklaas naar een moskee te gaan en stiekem cadeautjes te stoppen in de schoenen die biddenden hebben uitgetrokken.
"Wat ik heb met moslims? Het kabaal dat er in de maatschappij over bestaat. Ik vind stigma's en hokjes interessant. Het klopt soms niet, soms wel, maar dan op een manier die je nog niet had begrepen. Zoals blijkt uit mijn ontmoeting met de vrome Nouredinne die mij uitleg gaf over de over islam. Hij ziet de religie als een leidraad om een goed mens te zijn en is daarom gestopt met zijn studie commerciële economie en doet nu maatschappelijk werk."
Ze sprak zowel mannen als vrouwen, Turken als Marokkanen. "Generaliserend vind ik Marokkanen leuker dan Turken. Turken zijn heel aardig en rustig. Marokkanen zijn veel wilder. Dat drukke doorgedraaide vind ik leuker. Het ene moment heb je een rel, het volgende moment lig je dubbel van het lachen."
"Ik kende als mosleek (niet-moslim) helemaal geen moslims voordat ik aan het project begon. Nu heb ik zelf er zelfs een aantal vrienden aan over gehouden. Ik voel nu minder afstand tot moslims en ben zeker anders over hen gaan denken. Toen ik hier net heen fietste, zag ik op straat een meisje achter de kinderwagen met een hoofddoek op. In plaats van te denken dat zij wel heel heftig traditioneel is, weet ik nu dat de kans groot is dat ze gewoon Hollands praat en waarschijnlijk een secretaressebaantje heeft."
Achter haar hele project schuilt geen diepere betekenis. "Ik heb het boek niet gemaakt met een doel voor ogen. Iemand die ik ken vroeg zich bijvoorbeeld ineens af hoeveel hoofddoekjes moslima's eigenlijk hebben. En een ander vond het raar dat ik voor mijn project vrolijk in de gevangenis ging badmintonnen met een crimineel. Ik vond 'Pret met moslims' gewoon een mooi plan en alle soort reacties die mensen erop hebben, zijn goed."
Bron: <br>overgenomen uit (c) De Telegraaf 2004 alle rechten voorbehouden, Maandag 19 April 2004