Bekijk Volledige Versie : Het hemelse huwelijk; Christelijke Amerikanen voor Jezus én Israël
Het hemelse huwelijk
Oscar Garschagen
Christelijke Amerikanen voor Jezus én Israël
Tientallen miljoenen `evangelicals' in de Verenigde Staten, onder wie de
methodist George W. Bush, staan pal achter Israël. Voor hen is Israël het
beloofde land van het uitverkoren volk en is elke concessie aan de
Palestijnen taboe. `De strijd gaat over de vraag of Hubal, de Maangod van
Mekka, bekend als Allah, óf de judeo-christelijke Jehovah, de God van de
bijbel, de Allerhoogste is.'
Preken met aanzwellende, zalvende stem en geregisseerde emoties is een
specialiteit van dr. M.G. `Pat' Robertson, Amerikaanse televisiedominee en
boegbeeld van religieus rechts. Timbre, pauzes en articulatie verraden een
lang leven op kansels en in televisiestudio's van The 700 Club, zijn
dagelijkse programma met wereldwijd 65 miljoen kijkers.
Maar een gehoor van Israëlische generaals, wetenschappers, rabbijnen en de
hoogste politieke en ambtelijke echelons heeft Robertson nooit eerder
toegesproken. Een weinig nerveus zegt hij wel te zijn als hij de jaarlijkse
Herzliya-conferentie van Israëlische movers and shakers gaat toespreken.
Want hoewel `Pat' minstens zo pro-Israëlisch is als willekeurig welke
fanatieke kolonist in het `land van Judea, Samaria en Gaza', toch wordt de
gecoiffeerde televisie-dominee door de elite van Israël gewantrouwd. Is hij
een protestantse, fundamentalistische antisemiet, die de joden
verantwoordelijk acht voor de kruisiging van Jezus Christus en voor de
Laatste Dag en de Slag bij Armageddon en joden wil bekeren tot het
christendom?
Dan nadert hij de opzwepende kern van zijn boodschap.
,,Dames en heren. Evangelische christenen steunen Israël, omdat wij geloven
dat de woorden van Mozes en de oude profeten van Israël geïnspireerd waren
door God. De God die sprak tot Mozes op de Sinaï-berg is onze God. Abraham,
Isaak en Jacob zijn onze spirituele patriarchen. Jeremia, Ezechiël en Daniël
zijn onze profeten. Koning David is onze held. De heilige stad Jeruzalem is
onze geestelijke hoofdstad. En de voortzetting van de joodse soevereiniteit
is het bewijs dat de God van de bijbel bestaat en dat Zijn Woord waar is.
Wij geloven in de herrijzing van de Joodse staat in het land dat God beloofd
heeft aan Abraham. Wij zijn één met U. En laten wij samen strijden tegen het
antizionisme en het antisemitisme.''
Als Robertson pauzeert, wordt er enthousiast geapplaudisseerd. Hij wuift de
bijval met een beringde hand weg.
,,Dames en heren. Laten we geen fout maken, de hele wereld wordt beroerd
door religieuze strijd. Het gevecht gaat niet over geld of land; niet over
armoede of rijkdom; niet over oude gewoonten versus moderniteit. Nee, de
strijd gaat over de vraag of Hubal, de Maangod van Mekka, bekend als Allah,
óf de judeo-christelijke Jehovah, de God van de bijbel, de Allerhoogste is.
Als het door God uitverkoren volk het heilige land en de heilige plaatsen
weggeeft aan de terroristen van Arafat, de bommenleggers van Hamas,
Hezbollah en de Islamitische Jihad, dan heeft de islam de oorlog gewonnen en
dan zal in de wereld van de islam de mare rondgaan dat Allah groter is dan
Jehovah en dat de beloftes van Jehovah aan de joden betekenisloos zijn. En
dan zullen zij, de vijandige horden, allemaal naar Jeruzalem komen om de
joden te verbrijzelen en te verdrijven. Ik roep U dus op `nee' te zeggen,
`nee' tegen het monsterverbond van Europeanen, Russen, en de Verenigde
Naties. Zeg `nee' tegen een Palestijnse staat, zeg `nee' tegen land voor
vredescompromissen, dat zijn allemaal zeer gevaarlijke hersenschimmen,
bedacht door de vele vijanden van Israël. Pleeg geen zelfmoord! Ik roep U
nederig op sterk te zijn. Be strong! Please, be strong!''
Luid applaus, staande ovatie - de zaal in het Dan Accadia-hotel in
Herzliya-Pituach is als een blok voor Robertson gevallen. Hij wordt omhelsd
door `Bibi' Netanyahu, de rechtse houwdegen en Palestijnenvreter; de bijna
complete generale staf drukt Robertson de hand en de aanwezige
opperrabbijnen knikken de dominee waardig toe. ,,Hij is nou een echte vriend
van Israël. Gelukkig hebben wij die nog in de wereld. Thank God for
America'', roept een mevrouw tegen niemand in het bijzonder.
Vier maanden later is de orthodoxe rabbijn Yechiel Eckstein (51), oprichter
en president van The International Fellowship of Christians and Jews, nog
altijd innig tevreden over zijn coup. ,,Het was moeilijk Robertson op de
lijst van sprekers op de jaarlijkse Herzliya-conferentie te krijgen. Er was
wat verzet. Maar ik sponsor die conferentie. Wie betaalt, bepaalt. Het werd
een kolossaal succes. Eindelijk begint ook de elite van Israël te begrijpen
dat de conservatieve christenen geen vijanden zijn, maar vrienden,
belangrijke vrienden van Israël, die van strategisch belang zijn voor het
voortbestaan van dit land'', vertelt Eckstein op zijn kantoor in Jeruzalem.
De rabbijn is met zijn organisaties en activiteiten een belangrijke schakel
geworden tussen Israël, conservatieve joden in Amerika en de wereld van de
christelijke organisaties en de christelijke media. Samen met Ralph Reed, de
politieke organisator van president Bush in de zuidelijke staten, richtte
Eckstein in 2002 ook de beweging Stand for Israël op.
De in Europa en Israël onbekende Reed is een sleutelfiguur achter de
schermen. Hij bracht in de jaren negentig de Christian Coalition van
Robertson tot wasdom en ontwierp de strategie voor de opmars van de
conservatieve christenen in de Republikeinse Partij. Hij is nu ook
voorzitter van de Republikeinse Partij in Georgia en vormt de schakel tussen
Eckstein en de politieke en religieuze top, onder wie de omstreden dominee
Jerry Falwell (`Mohammed is een terrorist, een oorlogszuchtige man').
Falwell, grondlegger van de innige contacten met Likud, kreeg in 1979 van de
toenmalige premier Begin een Learjet cadeau voor bewezen diensten.
Geen concessies
Eckstein: ,,Traditioneel zijn de belangen van Israël in Washington DC altijd
behartigd door de joodse organisaties, de American Israel Public Affairs
Committee (AIPAC) voorop. Stand for Israël moet beschouwd worden als de
christelijke AIPAC en via president Bush staat de weg naar wezenlijke
beïnvloeding van het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten wijd open. Zet
het televisienieuws maar aan en je ziet de bewijzen.'' Premier Sharon is dan
op weg naar het Witte Huis, waar hij wordt verwelkomd als een held.
Professor Don Wagner, hoogleraar theologie en Midden-Oostenstudies aan de
North Park University van Chicago en auteur van Dying in the Land of
Promise: Palestine and Palestine Christianity: ,,Ik herhaal altijd maar wat
dominee Falwell ooit eens zei: the Bible Belt is Israëls safetybelt in the
US. De christelijke conservatieven, de christelijke zionisten, Bush en
Sharon, het is een hemels huwelijk. Er is een hecht verbond ontstaan tussen
religieus rechts in Amerika en Likud-rechts in Israël. En deze conservatieve
christenen zien iedere concessie aan de Palestijnen als een bedreiging voor
Israël en stellen zich vaker nog harder op dan de Israëliërs.''
Volgens professor John Green, hoogleraar politicologie aan de Universiteit
van Aakron in Ohio, die naam maakte met Religion and the Culture Wars:
Dispatches from the front: ,,Hechter dan ooit? Niemand heeft natuurlijk
exclusief toegang tot het oor van de president en deze organisaties en
kerken doen zich soms machtiger voor dan zij zijn. Maar ja, dat doen de
vakbonden ook. Het is wel ergens op gebaseerd. We hebben inderdaad een
president die erg veel over God praat, veel schijnt te bidden en vooral heel
goed weet wat verstandige electorale politiek is. Zonder de evangelicals in
het zuiden en het midden-westen zal hij niet herkozen worden, het is zijn
machtsbasis. Bush is lid van de United Methodist Church en die zijn
behoorlijk middle-of-the-road en lang zo extremistisch niet als de
christelijke zionisten. De einde der tijden-scenario's - daar geloofde
president Reagan wel in, maar Bush niet. Hij is geen religieuze fanaticus,
althans niet voor Amerikaanse begrippen. Hij is wel duidelijk erg onder de
indruk geraakt van het democratische Israël te midden van Arabische
dictatoren en van Sharon de generaal/staatsman zelf. Hij is zeer
ontvankelijk voor het Israëlische verhaal. En natuurlijk wil hij vooral niet
de fouten van zijn vader herhalen.''
Green herinnert aan het besluit van George Bush senior om vlak voor de
verkiezingen in 1992 de kredietgaranties aan Israël gedeeltelijk te
bevriezen. En toenmalig minister van Buitenlandse Zaken James Baker, diep
gefrustreerd na een mislukt vredesoffensief, gaf op de televisie zijn
telefoonnummer en zei sarcastisch: ,,Kunnen de Israëliërs mij bellen als ze
vrede willen.''
Green: ,,Dat zette veel kwaad bloed in Israël en bij de evangelicals die
zich op de Republikeinse Conventie van 1992 in Houston krachtig roerden
omdat ze Bush te links vonden. Ik denk dat, zeker sinds 9/11, Israël
gestegen is op de lijst van prioriteiten, de politieke agenda van de
christelijke conservatieven. Israël komt nu na abortus, de bescherming van
de familie en het verzet tegen homorechten.''
Wagner, hoogleraar en dominee: ,,Ontwikkelingen die al jaren spelen, vloeien
op het ogenblik samen: de opkomst van neoconservatieven in de VS, het
mislukken van de Midden-Oostenpolitiek van Clinton, de verzwakking van de
conservatieve internationalisten in de Republikeinse Partij, de verzwakking
van links in Israël en de komst van een president die niet erg
geïnteresseerd lijkt in cruciale details en de enorme kracht van de
pro-Israël-lobby. Ik zeg bewust pro-Israël-lobby, want het gaat beslist niet
alleen maar om een lobby van joodse Amerikanen en ik wil het verwijt van
antisemitisme graag vermijden.''
Vriendschap
De American Israëli Political Action Campaign (AIPAC) is nog altijd een
formidable lobby-organisatie in Washington, maar de Christian Israëli
Political Action Campaign (CIPAC) en het daarmee verbonden Stand up Israël
van rabbijn Eckstein, rukt op, net als vele andere organisaties, zoals de
Bridges for Peace, Christians for Israel, de christelijk-zionistische
International Christian Embassy Jerusalem en de Chosen People Ministries.
Het is onmogelijk een compleet overzicht te krijgen want er zijn er
honderden met even zovele websites, nieuwsbrieven en campagnes. Achter deze
organisaties gaan de christelijke denominaties schuil: Lutheranen,
Baptisten, Presbyterianen, Methodisten, Christelijke Zionisten, wedergeboren
christenen. Tussen de 70 en volgens sommige tellingen 120 miljoen Amerikanen
zouden op grond van hun kerklidmaatschap en politieke opvattingen gerekend
moeten worden tot de evangelicals, de conservatieve christenen. De
verzamelnaam suggereert meer homogeniteit en theologische eenheid dan in
werkelijkheid het geval is, want de religieuze verschillen kunnen
aanzienlijk zijn. Maar over Israël bestaat grote eensgezindheid. ,,We komen
op voor Jezus en de joden'', was de slogan van een grote bijeenkomst van
christelijke groepen in het Washingtonse Conventiecentrum.
De boomlange, joviale Eckstein, wiens afkomst uit het midden-westen van
Amerika zelfs in zijn Hebreeuws doorklinkt, timmert het hardst en het
luidruchtigst aan de weg. ,,Deze christenen vormen een enorm reservoir aan
vriendschap en steun voor Israël. Tot deze groep behoren president Bush,
minister van Justitie Ashcroft, mijn goede vriend Tom DeLay, leider van de
Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, die vorig jaar de
voltallige Knesset toesprak en senatoren uit Kansas, Oklahoma en Tennessee,
staten waar bijna geen joden wonen. Wij kunnen nog veel meer doen om deze
strategische alliantie, die essentieel is voor het voortbestaan van de
joodse staat Israël, te versterken, want ik ben eigenlijk de enige die zich
hiermee voltijds bezighoudt.''
Israël moet, zegt Eckstein, nog veel actiever worden. Er moet een speciale
minister aangesteld worden die belast wordt met de relaties met de
christenen en het versterken van de alliantie moet op het ministerie van
Buitenlandse Zaken prioriteit krijgen
,,Gelukkig begint iedereen hier te beseffen dat de christelijke
conservatieven geen zuidelijke rednecks zijn, geen marginale gekken, maar
uitstekend opgeleide, vaak gefortuneerde gelovigen die zich hebben verbonden
aan joods-christelijke normen en waarden. Vooral sinds 9/11 zien tientallen
miljoenen Amerikanen scherper dan ooit dat het voortbestaan van Israël in
het geding is.''
Op zijn bureau en in de postkamer staan zakken vol met brieven uit de
Verenigde Staten: cheques van 10 dollar, 25 dollar, zelden meer dan 50
dollar. ,,In de afgelopen tien jaar hebben wij al meer dan 100 miljoen
dollar opgehaald. Dit jaar verwacht ik 35 miljoen dollar te verzamelen.''
Geld dat wordt besteed aan de immigratie van joden uit Rusland, India,
Latijns-Amerika, aan scholen, ziekenhuizen, uitbreiding van nederzettingen
en de beveiliging van stadsbussen.
Volgens Eckstein is de `joodse intelligentsia' in de VS ook tot de slotsom
gekomen dat de christelijke conservatieven belangrijk zijn. ,,9/11 en de
intafada hebben daar alles mee te maken. Volgens mij zien we ook een
dramatische verandering in de Amerikaans-joodse houding tegenover
evangelicals. Joden in de VS zien dat de conservatieve christenen pal achter
Israël staan, dat Bush tegen terrorisme strijdt en dat het een kwestie is
van: `ben je voor of ben je tegen Israël'. Het tijdperk van mitsen en maren,
van nuances, van diplomatie, van Oslo-akkoorden, van de Clinton-aanpak is
voorgoed voorbij. ,,Joods Amerika en Clinton, dat was natuurlijk een
love-affair vol passie'', zegt Eckstein en hij doelt nadrukkelijk niet op
Monica Lewinsky, ,,maar 9/11 heeft de stemming totaal doen omslaan.''
Profeten
In het netwerk aan relaties en contacten spelen Israëlische ministers als
Netanyahu (Financiën), Olmert (vice-premier en Handel), Sharansky
(Diasporazaken) en Elon (Toerisme) hoofdrollen. ,,Bibi en Olmert spreken de
juiste taal, zij doen het werkelijk fantastisch in kerken, op scholen en
voor grote groepen christelijke zakenmannen. Sharansky is op zijn best op
universiteiten en Elon schitterde pas op de conventie van de Nationale
Associatie van Christelijke Omroepen in Charlotte'', vertelt Eckstein. ,,God
is met ons. Jullie zijn met ons'', riep Olmert vorig jaar duizenden
christenen toe.
,,Tot mijn spijt moet ik zeggen dat Bibi het als premier in dat opzicht
beter deed dan Sharon. Sharon houdt helaas niet van speeches voor grote
groepen. Het zou erg behulpzaam zijn als hij dat wel deed. Maar ja, hij
heeft zelfs nog nooit een interview gegeven aan de joodse pers in de VS.''
De premier verwelkomde eerder dit jaar wel 1.500 religieuze leiders als de
beste vrienden van Israël in de wereld. De Knesset heeft sinds januari van
dit jaar een comité ingesteld voor de relaties met `christelijke
geallieerden', de Israëlische ambassade in Washington heeft een Bureau voor
Interreligieuze Zaken ingesteld dat briefings organiseert voor christelijke
leiders. Amerikaanse kerkleiders, zoals John Hagee van de Cornerstone Church
uit San Antonio, Edward McAteer van de Religious Roundtable en Adrain
Rodgers van Southern Baptist Convention, worden in Jeruzalem door president,
premier en ministers ontvangen als buitenlandse staatshoofden.
In meer dan 100.000 Amerikaanse kerken wordt dagelijks voor Israël gebeden,
in Texas lanceerde een dominee het Jerusalem Prayer Team, ontelbare
pro-Israëlische christelijke websites zagen de afgelopen jaren het licht en
er wordt gereisd. Door bijvoorbeeld veertig lidmaten van de First Assembly
Church in Melbourne, Florida, die in maart aangetroffen konden worden bij
een checkpoint op weg naar Ma'ale Efraim, vijftig minuten rijden van
Jeruzalem op de bezette Westelijke Jordaanoever. Onder leiding van dominee
Gary Christofaro waren zij op weg naar de nederzetting om hun solidariteit
te betuigen en te kijken hoe de kerkdonaties waren besteed aan een
bibliotheek, een ambulance en boomgaarden.
,,Alle profeten hebben gezegd dat God het uitverkoren volk zou verzamelen en
het zou terugbrengen naar het land van Israël. Dat is gebeurd.
,,Het komt er uiteindelijk dus op neer of je het woord van God gelooft of
niet'', dacht de dominee. Zijn medereizigers hebben haast, want zij willen
die middag ook nog de Oude Stad van Jeruzalem bezoeken. Voorwaarts,
christenstrijders, voorwaarts naar de stad van het Licht.
Dominee Don Wagner vindt het verbazingwekkend dat er in Israël zelf
nauwelijks discussie is over de steeds hechtere banden tussen Likud, de
nederzettingenbeweging en religieus rechts in de Verenigde Staten. ,,Er zijn
vele stromingen in de VS, de conservatieve christenen vormen in theologisch
opzicht geen homogeen blok. Maar vooral de christelijke zionisten, een groep
van ongeveer 10 miljoen mensen, zijn zeer extreem. Uiteindelijk vinden zij
dat joden zich moeten bekeren als zij niet in de Slag van Armageddon tussen
satan en Christus vernietigd willen worden. Het grootste bezwaar is het
militaristische, kolonialistische en fundamentalistische karakter van de
christelijke zionisten. De boodschap van vrede en verzoening is hun totaal
vreemd. De Palestijnen betalen daarvoor de hoogste prijs, want de
christelijke zionisten wijzen iedere concessie af en claimen het hele gebied
van de Golan tot Gaza en van de Middellandse Zee tot de Jordaanrivier voor
de joden. Dat is racistisch en bemoeilijkt iedere vredespoging, want zij
komen in Washington meteen in actie als er concessies worden gedaan.'' Hij
citeert Mattheüs 5:9: ,,Gezegend zijn de vredestichters, want zij zullen de
kinderen van God genoemd worden.''
Kosjer
Links Israël voelt zich opgelaten als het hemelse huwelijk ter sprake komt.
Kosjere koffie, die speciale vriendschap? ,,Dit zijn bepaald geen
onschuldige relaties'', erkent Abraham Burg, vooraanstaand lid van de
Knesset van de Arbeiderspartij. ,,In religieus en diplomatiek-politiek
opzicht zie ik vele valkuilen. Ik heb grote bezwaren tegen de uitverkoop van
Likud aan religieus rechts in Amerika'', zegt Burg, die echter niet
uitvoerig ondervraagd wil worden over de vraag of de Amerikaanse (en
Europese) christenen `de natuurlijke geallieerden' van Israël zijn. Het
politieke klimaat in Israël is er niet naar om de Amerikaanse vrienden van
Israël te bruuskeren.
Arlene Stein, hoogleraar sociologie aan de Rutgers Universiteit in New
Jersey en columniste van The Jewish Journal of Greater Los Angeles: ,,In
Israël en in de joodse gemeenschappen in de Verenigde Staten mis ik het
debat over deze ontwikkelingen. Er is een enorme theologische kloof tussen
het jodendom en de christelijke zionisten, die Israël uiteindelijk toch zien
als een vervoermiddel naar de verlossing. De bijbelse redding waar de joden
niet van mogen profiteren. En ik vind de politieke agenda van de
christelijke conservatieven, hun standpunten over homorechten,
vrouwenrechten en abortus, vreselijk. Zij zijn helemaal niet onze
natuurlijke vrienden.''
Het is ook bijzonder stil onder de godvrezende joden, de Haredim, waar
slechts een enkele rabbijn weigert het geld van de christenen aan te nemen.
De meeste Haredim accepteren, zij het met moeite, de donaties. Rabbijn
Eckstein vindt de theologische discussie ,,totaal achterhaald en niet meer
van deze tijd'' en ,,met de binnenlands-politieke agenda van religieus
rechts moeten wij ons niet willen bemoeien.'' De rabbijn is vooral een zeer
praktisch ingesteld man: ,,Israël heeft nu alle hulp nodig en wat er tijdens
de laatste van de laatste dagen gebeurt, zien we dan wel weer.'' En: ,,We
hebben de stilzwijgende afspraak dat aan de financiële steun geen religieuze
voorwaarden verbonden kunnen zijn. Er mag niet geëvangeliseerd worden''.
Hoe pragmatisch de orthodoxe joden in Israël zijn, is nergens zo zicht- en
voelbaar als in Gush Katif, de joodse nederzettingen in de Gazastrook. Op
een kalme middag in maart - er zijn geen Palestijnse mortieraanvallen -
stappen Amerikanen en Noren uit de bussen van Zion Travel om een pizza te
eten in het centrum van Neveh Dekalim. Christelijke zionisten die de
bewoners komen `bemoedigen'. Sondra Oster Baras van de Christian Friends of
Israeli Communities en zelf woonachtig in Karnei Shomron op de `bevrijde' en
nadrukkelijk niet bezette Westoever: ,,Het zou niet te tolereren en
onmogelijk zijn als zij ons kwamen bekeren. Daar zijn we het over eens en
dat is dus geen punt meer. Zij zijn onze enige echte vrienden in de hele
wereld, want zij staan pal achter ons. Zelfs Sharon heeft ons laten vallen,
want hij wil ons hier weg hebben en is ook van plan de nederzettingen in
Samaria te ontmantelen. Sharon was onze man, maar hij heeft zich ontpopt als
onze grootste vijand. Hij is een enorme opportunist. Het is niet meer de
Sharon die wij kennen.''
Sondra leidt de campagne tegen de ontruiming van de nederzettingen, waar
volgende week zondag een referendum over wordt gehouden. Zij bidt om steun
uit Amerika, waar een grote campagne tegen het Gaza-plan wordt georganiseerd
,,Wij horen thuis in Gaza, dit is het land van Israël, hier kampeerde
Abraham en groef Isaäk een bron. Dit is de basis. Onze vrienden in Amerika
weten dat, Sharon staat op het punt zijn volk te verraden, de ongelovige. En
straks verliezen wij daardoor ook nog onze beste vrienden. Robertson heeft
gelijk, wij moeten zelf sterk zijn. Maar het verraad komt nu van
binnenuit.''
,,Amen, amen'', zou `Pat' vast gezegd hebben.
`Geef nooit de heilige plaatsen op aan de krachten van de antichrist'`Het
tijdperk van mitsen en maren en van Oslo-akkoorden is voorgoed voorbij'
Ik zou aan al die rabbijnen willen vragen of zij de Vrijmetselaarsbeweging kennen en weten dat zowel antichrist Bush als hypocriet Robertson daar fervente aanhangers van zijn... Ook vraag ik mij af waarom die rabbijnen zaten te aplaudiseren terwijl juist zij zouden moeten weten dat de joden pas een staat mogen stichten als de Messias verschijnt...:).
Genoemde joden halen hun blinde racisme uit hun Bijbel, waar hen wordt verteld dat hun vader, Ibrahim (Abraham) twee vrouwen had; Saara en Hagar. Ze zeggen dat zij de kinderen zijn van Ibrahim en zijn wettige vrouw Saara, en dat hun Arabische broeders afstammen van Hagar, een slavin, en dat om die reden, de Arabieren (moslims) een minderwaardig ras zijn...
ps: Satanist Robertson die God als Hubal (Mekkaanse afgod voor de komst van de Islam) neerzet en hiermee een wig probeert te slaan tussen de mensen van het Boek (joden, christenen) en moslims doet niets anders dan waar Durie en consorten mee bezig is op zijn site; religieuze polarisatie kweken! En tegen zulke mensen kijkt Maarten op...:jammer:. ' Allah' is de Arabische benaming van God en het woord Allah kent geen meervoud noch een vrouwelijke vorm... Het is de uniekheid en de eenheid die het uitstraalt. God (Allah) is 1, niets kan aan Hem worden vereenzelvigd...:). De God van Adam, Abraham, Mozes, Johannes, Jezus tot aan Mohammed is dezelfde God, nl. God...:).
Mein Gott!!!!
Als Bush het nog gaat winnen door deze Israel-lobby,
dan zitten we inderdaad niet ver meer van Armageddon af!
(bt not as they know it.)
Satanist Robertson die God als Hubal (Mekkaanse afgod voor de komst van de Islam) neerzet en hiermee een wig probeert te slaan tussen de mensen van het Boek (joden, christenen) en moslims doet niets anders dan waar Durie en consorten mee bezig is op zijn site; religieuze polarisatie kweken! 'Allah' is de Arabische benaming van God en het woord Allah kent geen meervoud noch een vrouwelijke vorm... Het is de uniekheid en de eenheid die het uitstraalt. God (Allah) is 1, niets kan aan Hem worden vereenzelvigd.... De God van Adam, Abraham, Mozes, Johannes, Jezus tot aan Mohammed is dezelfde God, nl. God....
Dit is een van de voornaamste redenen -hoewel niet de enige- waarom een man als Pat Robertson bepaald niet mijn geloofsgenoot is en wat mij betreft al helemaal niet een man om tegenop te kijken. Precies ditzelfde heb ik ooit op Joods.nl ook al eens betoogd.
Religieuze wiggendrijverij -naar de letter van het Hebreeuws inderdaad precies het handwerk van Satan- is iets wat helaas binnen iedere geloofsrichting voorkomt en au fond wordt er hier door Robertson precies hetzelfde gedaan als wat door Osama en zijn Ladenlichters met hun stemmingmakerij wordt beoogd.
Trap er niet in, mensen. Levensgevaarlijk voor de wereldvrede en wat mij betreft nog blasfemisch ook. Ik zal op mijn manier dua doen voor mijn moslimbroeders en -zusters.
Drie religies wier navolgers deze wereld naar een armageddon slepen. Dat is het enige punt waarop ze het eens worden, dat men elkaat tegenkomt in een armageddon.
Beter om de wereld op een humanistische wijze te benaderen en het leven te leven :regie:
Geplaatst door Robbedoes
Drie religies wier navolgers deze wereld naar een armageddon slepen. Dat is het enige punt waarop ze het eens worden, dat men elkaat tegenkomt in een armageddon.
Beter om de wereld op een humanistische wijze te benaderen en het leven te leven :regie:
Humanisme kan natuurlijk op dezelfde manier misbruikt worden..
Je kunt lange lijsten maken van wat er in humanistisch opzicht mankeert aan de moslim-staten, en dan dáar de kruistocht op baseren.