PDA

Bekijk Volledige Versie : 'Je wordt nu moslim of we schieten je dood'



Zwarte Schaap
29-04-04, 18:06
'Je wordt nu moslim of we schieten je dood'

Oud-Sovjetsoldaat heet al jaren Ahmed

Door onze correspondent Harald Doornbos

Kunduz - Het is een verhaal dat nauwelijks te geloven valt. Maar twintig jaar geleden was hij een Oekraïense jongen met jeugdpuistjes die als Sovjet-soldaat naar Afghanistan werd gestuurd om er te vechten. Nadat het verslagen leger van de toenmalige Sovjet-Unie in 1989 uit het land werd teruggetrokken, was er tenminste één soldaat die niet mee naar huis ging en achterbleef: hij heette Aleksandr Levenets - tenminste, zo gaat het verhaal.

Maar als je anno 2004 in de noordelijke Afghaanse stad Kunduz, zo'n vierhonderd kilometer ten noorden van de hoofdstad Kabul, informeert naar Aleksandr, weet niemand iets. Al snel blijkt dat ze wel een voormalige Sovjet-soldaat kennen die ergens in hun stad woont. ,,Hij is een neef van me, hij is met mijn nicht getrouwd,'' beweert een Afghaanse jongen. Nee, hij heet geen Aleksandr, zegt de jongen. ,,Zijn naam is Ahmed.''

Een half uur later komt er op de hoofdweg van Kunduz een man aangelopen met een verbazingwekkend lichte huidkleur voor een Afghaan. Hij is gekleed in een traditioneel lang wit Afghaans gewaad en draagt een klassiek moslimpetje. Dit kan toch geen Oekraïener zijn? ,,Jawel,'' zegt de man schuchter, ,,ik ben Aleksandr, voormalig Sovjet soldaat. Ik heet nu Ahmed.''

Hoe dat met die twee namen zit, kan hij wel uitleggen. ,,Maar niet hier op straat,'' zegt hij. ,,Ik wil geen aandacht trekken.'' Kort daarop, zittend in een geparkeerde taxi, vertelt hij dat Aleksandr zijn Oekraïense naam is. ,,Maar toen ik me in 1984 bij de moedjahedien (de islamitische verzetsstrijders) aansloot, zeiden ze me: 'Vanaf nu ben je een moslim, vanaf nu heet je Ahmed'.''

Ahmed is nu 40, getrouwd met een Afghaanse, en heeft twee kleine kinderen. Hij werkt als chauffeur in Kunduz. De jeugdpuistjes hebben plaats gemaakt voor beginnende rimpels. ,,Het is warm en stoffig in Kunduz,'' grinnikt hij. ,,Hier word je snel oud.''

Volgens Ahmed is hij kort na z'n komst als Sovjet-soldaat in Afghanistan, in 1984, overgelopen naar het islamitische verzet. ,,Toen ik naar Afghanistan werd gestuurd, wist ik geeneens dat er oorlog was, ons werd helemaal niets verteld.''

Pistool
Als zijn eenheid er op uit trok om te vechten, deed Ahmed niet mee. ,,Ik deed alsof, schoot maar wat in de lucht. Ik wilde geen mensen doden.'' De rebellen accepteerden hem na zijn overgave onmiddellijk, beweert Ahmed. ,,Ze hebben me altijd als hun broeder beschouwd. Toen het Sovjetleger zich uiteindelijk terugtrok, kon ik een vrouw zoeken, trouwen en een familie stichtten. Omdat de bevolking hier aardig is tegen me, ben ik maar gebleven.''

Ahmeds 'officiële versie' verschilt echter nogal van de onofficiële. Volgens Russische bronnen is Ahmed destijds namelijk krijgsgevangen gemaakt door het islamitische verzet. Vervolgens werd hem een pistool op het hoofd gezet en kreeg hij twee keuzes door de rebellen voorgelegd: moslim worden en dan schieten we je niet dood, of geen moslim worden en dan schieten we je nu direct dood. Ahmed, die toen nog Aleksandr heette, maakte een logische keuze.

Sinds dat moment moest hij meevechten tegen de Sovjets. Dat zou ook de reden zijn dat Ahmed in 1989 niet vertrok, maar in Afghanistan is gebleven. Hij loopt de kans dat hij in Oekraïne als 'deserteur' zal worden vervolgd. Deze versie wordt trouwens door Ahmed ontkend.

,,Ik haat de Oekraïne, ik haat de communisten,'' zegt Ahmed, die vloeiend Darie, een van de talen in Afghanistan, spreekt. ,,Al mijn familie daar is dood, ik heb er niets te zoeken.'' Zijn liefde voor Afghanistan en van Oekraïne lijken vooral bedoeld om zijn positie in Kunduz niet in gevaar te brengen. Hij wil in deze zeer religieuze en conservatieve stammensamenleving natuurlijk niet de indruk wekken dat hij niet te vertrouwen is.

Maar na twintig minuten zegt Ahmed dat hij graag zou willen dat er Oekraïense vredestroepen naar Kunduz komen. ,,Dat zou mooi zijn. Ik ben gekomen met een leger dat tegen de mensen vocht, Oekraiënse vredestroepen zouden nu kunnen helpen bij de opbouw van het land.'' En, zo geeft hij toe, het zou heel erg leuk zijn om weer eens landgenoten tegen te komen. ,,Een paar woorden in het Russisch praten, geweldig.''

Bron: Rotterdams Dagblad 29/04/04

Couscousje
29-04-04, 18:26
En je nieuws van vandaag is?

Cc