Christiaan
06-05-04, 16:33
Twee jaar geleden werd Pim Fortuyn doodgeschoten. De Oudelandstraat in Rotterdam stemde massaal op hem. Maar alles is weer precies als toen.
ROTTERDAM, 6 MEI. Een maand vóór zijn dood stemde 59 procent van de bewoners in de Oudelandstraat op de partij van Pim Fortuyn, Leefbaar Rotterdam. Rotterdam, zeiden ze toen, was een moordstad geworden. Schietpartijen, drugspanden, 'dooien'. Het was tijd, zeiden ze, dat de zakkenvullers in Den Haag werden wakkergeschud. En Pim zou dat voor ze doen.
Acht maanden nadat Pim Fortuyn werd doodgeschoten in Hilversum, stemden de bewoners van de Oudelandstraat 'gewoon' weer PvdA, zoals ze al die jaren daarvoor ook hadden gedaan. De PvdA kreeg bij de landelijke verkiezingen van 22 januari 2003 meer dan twee keer zoveel stemmen in de wijk, 568. De Lijst Pim Fortuyn werd gehalveerd. Slechts 351 bewoners stemden erop. Of ze stemden, net als daarvoor, gewoon niet.
Hennie Viveer zag het toevallig op tv. Makelaar en vriend van Fortuyn, Harry Mens, bestempelde deze week als feestweek, ter nagedachtenis aan Pim Fortuyn. Twee jaar geleden was ze er kapot van. Ze had gehoopt dat Pim Fortuyn verandering zou brengen. Maar hij kreeg de tijd niet. En nu is alles weer precies als toen, of erger. ,,Ze hadden het hier opgeknapt. Nieuwe grasveldjes, bloembakken, een tennistafel voor de jeugd. Binnen twee weken was alles vernield.'' Ze durfde er niks van te zeggen toen ze langsliep, ze kéék alleen maar. ,,******hoer, riepen ze.''
Willem Zwaneveld (75), met versleten beige broek en jas: ,,Al zolang ik leef heb ik maling aan de regering en de politiek.'' In 1954 is hij ermee opgehouden, met stemmen. Voor die tijd kreeg hij - hij was machinaal houtbewerker - net als bijna iedereen om drie uur 's middags vrij van zijn baas om te gaan stemmen. En toen dat werd afgeschaft, heeft hij geen stembiljet meer aangeraakt: ,,Geen tijd.''
Zwaneveld woont al 25 jaar in de Bloemhofbuurt, waarin de Oudelandstraat ligt. Tot zijn 38ste woonde hij bij zijn ouders. ,,Maar toen werd mijn moeder ziek. Ik dacht: nu moet ik wegwezen.'' Hij heeft de buurt, zegt hij, zien veranderen. Niemand die elkaar nog kent, niemand die nog groet. Alleen zijn Turkse buurman steekt zijn hand naar hem op. En de huren zijn, sinds de arbeidershuisjes zijn gerenoveerd, meer dan verdubbeld. Van 300 gulden naar dik 300 euro. ,,Ik noem dat graaien.'' Zakkenvullers zijn het, zegt Zwaneveld. De woningstichting, de gemeente, Balkenende.
Hij is tien jaar weggeweest uit de buurt, toen hij een 'weduwevrouwtje' ontmoette. Hij trok bij haar in, hield zijn eigen huis aan. Hij lacht triomfantelijk. ,,Ik was natuurlijk wel zo goochem om niet met haar te trouwen. Ik kreeg 1.500 gulden AOW, zij had haar weduwenpensioen. Waren we getrouwd, dan had zij niks meer gekregen. Nu hadden we samen 3.000 gulden. Zoveel heb ik met werken nog nooit verdiend.''
Een man in spijkerpak (70) laat zijn iets te dikke cockerspaniël uit. ,,Ik was nooit een grote fan van Fortuyn.'' Maar hij had wel een punt. Hij wijst richting Strevelsweg. ,,Dáár worden ze doodgeschoten en híér spreken ze 33 talen. Dat is toch prima, zeggen de heren politici. Maar die wonen in Wassenaar.''
42 jaar lang heeft hij zich de pleuris gewerkt, op de grote vaart. ,,Ik ben overal geweest en waar ik kwam moest ik me gedragen. Ik durfde nooit te zeggen dat ik werd gediscrimineerd. Maar hier - wat hebben we last van die allochtonen. Ze doen geen reet, ze kloten.'' Hij woont 33 jaar in de Oudelandstraat. ,,En elke dag als ik de hond uitlaat, zie ik dezelfde mensen op de stoep zitten niksen. Nog nooit een dag gewerkt in hun leven. Ze krijgen voor alles subsidie, voor hun huis, belastingen, zelfs voor hun hond. Ik moet uitkijken dat ze niet meer krijgen dan ik.''
Van het geld dat zijn vrouw met 25 jaar werken heeft gespaard, kocht de ex-zeeman een paar jaar geleden aandelen. ,,Had een gozer van de Fortisbank me aangeraden. Alles is weg. Koersdalingen, stagnerende economie, zeiden ze. Ik heb alleen maar lagere school, maar ik laat me natuurlijk niet in de maling nemen.''
Gerard Bakker (54) stapt uit zijn witte bestelbus. Hij zit gedeeltelijk in de WAO, en werkt nog een paar uur per week als vleesvervoerder. Hij stemde Pim Fortuyn: ,,Om de boel wakker te schudden. Om ze eens even wat te laten zien.''
Hij woont 27 jaar in de Bloemhofbuurt. Echt niet alleen de buitenlanders zijn het probleem, zegt hij. Oók de Hollanders. Hij wijst op de achtertuin tegenover zijn huis. Een lege bierkrat, een oud bankstel, vuilsniszakken. ,,Ik vreet me erover op. Niemand denkt meer aan de buren. Ik heb wel met een honkbalknuppel voor nummer 47 gestaan. Zo'n junk die middenin de nacht lawaai maakt terwijl ik vroeg mijn nest uitmoet om te gaan werken.''
Bakker denkt niet dat Pim Fortuyn had kunnen veranderen wat er nu mis is. Maar hij had het wél gehoopt. En die hoop is nu ook weg.
Voor hij in het vleesvervoer ging, had hij een sportkantine in de buurt overgenomen. ,,Het liep hartstikke leuk.'' Een boksgala, een judotoernooi. Iedereen kwam erop af. Ook Surinamers, ook de Turken en Marokkanen.
Een klein groepje Marokkanen verpestte het. ,,Mijn vrouw werd uitgemaakt voor hoer, mijn zoon stond elke avond de kogels van de vloer te vegen.'' Toen heeft hij de tent gesloten. ,,De beheerscommissie zei dat ik me niet zo druk moest maken. Zeiden ze: geef die jongens gewoon eens een colaatje. Van die slappe PvdA-figuren. Moest ik die jochies nog zoete appeltjes gaan geven ook. Een douw, dát kunnen ze van me krijgen.''
ROTTERDAM, 6 MEI. Een maand vóór zijn dood stemde 59 procent van de bewoners in de Oudelandstraat op de partij van Pim Fortuyn, Leefbaar Rotterdam. Rotterdam, zeiden ze toen, was een moordstad geworden. Schietpartijen, drugspanden, 'dooien'. Het was tijd, zeiden ze, dat de zakkenvullers in Den Haag werden wakkergeschud. En Pim zou dat voor ze doen.
Acht maanden nadat Pim Fortuyn werd doodgeschoten in Hilversum, stemden de bewoners van de Oudelandstraat 'gewoon' weer PvdA, zoals ze al die jaren daarvoor ook hadden gedaan. De PvdA kreeg bij de landelijke verkiezingen van 22 januari 2003 meer dan twee keer zoveel stemmen in de wijk, 568. De Lijst Pim Fortuyn werd gehalveerd. Slechts 351 bewoners stemden erop. Of ze stemden, net als daarvoor, gewoon niet.
Hennie Viveer zag het toevallig op tv. Makelaar en vriend van Fortuyn, Harry Mens, bestempelde deze week als feestweek, ter nagedachtenis aan Pim Fortuyn. Twee jaar geleden was ze er kapot van. Ze had gehoopt dat Pim Fortuyn verandering zou brengen. Maar hij kreeg de tijd niet. En nu is alles weer precies als toen, of erger. ,,Ze hadden het hier opgeknapt. Nieuwe grasveldjes, bloembakken, een tennistafel voor de jeugd. Binnen twee weken was alles vernield.'' Ze durfde er niks van te zeggen toen ze langsliep, ze kéék alleen maar. ,,******hoer, riepen ze.''
Willem Zwaneveld (75), met versleten beige broek en jas: ,,Al zolang ik leef heb ik maling aan de regering en de politiek.'' In 1954 is hij ermee opgehouden, met stemmen. Voor die tijd kreeg hij - hij was machinaal houtbewerker - net als bijna iedereen om drie uur 's middags vrij van zijn baas om te gaan stemmen. En toen dat werd afgeschaft, heeft hij geen stembiljet meer aangeraakt: ,,Geen tijd.''
Zwaneveld woont al 25 jaar in de Bloemhofbuurt, waarin de Oudelandstraat ligt. Tot zijn 38ste woonde hij bij zijn ouders. ,,Maar toen werd mijn moeder ziek. Ik dacht: nu moet ik wegwezen.'' Hij heeft de buurt, zegt hij, zien veranderen. Niemand die elkaar nog kent, niemand die nog groet. Alleen zijn Turkse buurman steekt zijn hand naar hem op. En de huren zijn, sinds de arbeidershuisjes zijn gerenoveerd, meer dan verdubbeld. Van 300 gulden naar dik 300 euro. ,,Ik noem dat graaien.'' Zakkenvullers zijn het, zegt Zwaneveld. De woningstichting, de gemeente, Balkenende.
Hij is tien jaar weggeweest uit de buurt, toen hij een 'weduwevrouwtje' ontmoette. Hij trok bij haar in, hield zijn eigen huis aan. Hij lacht triomfantelijk. ,,Ik was natuurlijk wel zo goochem om niet met haar te trouwen. Ik kreeg 1.500 gulden AOW, zij had haar weduwenpensioen. Waren we getrouwd, dan had zij niks meer gekregen. Nu hadden we samen 3.000 gulden. Zoveel heb ik met werken nog nooit verdiend.''
Een man in spijkerpak (70) laat zijn iets te dikke cockerspaniël uit. ,,Ik was nooit een grote fan van Fortuyn.'' Maar hij had wel een punt. Hij wijst richting Strevelsweg. ,,Dáár worden ze doodgeschoten en híér spreken ze 33 talen. Dat is toch prima, zeggen de heren politici. Maar die wonen in Wassenaar.''
42 jaar lang heeft hij zich de pleuris gewerkt, op de grote vaart. ,,Ik ben overal geweest en waar ik kwam moest ik me gedragen. Ik durfde nooit te zeggen dat ik werd gediscrimineerd. Maar hier - wat hebben we last van die allochtonen. Ze doen geen reet, ze kloten.'' Hij woont 33 jaar in de Oudelandstraat. ,,En elke dag als ik de hond uitlaat, zie ik dezelfde mensen op de stoep zitten niksen. Nog nooit een dag gewerkt in hun leven. Ze krijgen voor alles subsidie, voor hun huis, belastingen, zelfs voor hun hond. Ik moet uitkijken dat ze niet meer krijgen dan ik.''
Van het geld dat zijn vrouw met 25 jaar werken heeft gespaard, kocht de ex-zeeman een paar jaar geleden aandelen. ,,Had een gozer van de Fortisbank me aangeraden. Alles is weg. Koersdalingen, stagnerende economie, zeiden ze. Ik heb alleen maar lagere school, maar ik laat me natuurlijk niet in de maling nemen.''
Gerard Bakker (54) stapt uit zijn witte bestelbus. Hij zit gedeeltelijk in de WAO, en werkt nog een paar uur per week als vleesvervoerder. Hij stemde Pim Fortuyn: ,,Om de boel wakker te schudden. Om ze eens even wat te laten zien.''
Hij woont 27 jaar in de Bloemhofbuurt. Echt niet alleen de buitenlanders zijn het probleem, zegt hij. Oók de Hollanders. Hij wijst op de achtertuin tegenover zijn huis. Een lege bierkrat, een oud bankstel, vuilsniszakken. ,,Ik vreet me erover op. Niemand denkt meer aan de buren. Ik heb wel met een honkbalknuppel voor nummer 47 gestaan. Zo'n junk die middenin de nacht lawaai maakt terwijl ik vroeg mijn nest uitmoet om te gaan werken.''
Bakker denkt niet dat Pim Fortuyn had kunnen veranderen wat er nu mis is. Maar hij had het wél gehoopt. En die hoop is nu ook weg.
Voor hij in het vleesvervoer ging, had hij een sportkantine in de buurt overgenomen. ,,Het liep hartstikke leuk.'' Een boksgala, een judotoernooi. Iedereen kwam erop af. Ook Surinamers, ook de Turken en Marokkanen.
Een klein groepje Marokkanen verpestte het. ,,Mijn vrouw werd uitgemaakt voor hoer, mijn zoon stond elke avond de kogels van de vloer te vegen.'' Toen heeft hij de tent gesloten. ,,De beheerscommissie zei dat ik me niet zo druk moest maken. Zeiden ze: geef die jongens gewoon eens een colaatje. Van die slappe PvdA-figuren. Moest ik die jochies nog zoete appeltjes gaan geven ook. Een douw, dát kunnen ze van me krijgen.''