Orakel
09-05-04, 22:19
"Ik ben een Nederlander". Het meisje op tv, hoe oud zou ze zijn, 18, 19? kijkt vertwijfeld de camera in. In vlekkeloos Nederlands verteld ze hoe ze jaren geleden met haar ouders gevlucht is uit Irak, Iran, ergens ver van Nederland vandaan. Ze is koerdisch. Ze woont al acht jaar in Nederland, dit is haar thuis, ze woont en leeft hier, gaat hier naar school. Ze heeft elke dag hoofdpijn, is bang en onzeker. Ze is een afgewezen en uitgeprocedeerde asielzoeker. Haar ouders ook. Er is bepaald dat ze 'terug' kan, ze moet weg uit Nederland. Maar waarheen?
Naar een land waar ze de taal niet van spreekt, waar ze de gewoonten, gebruiken, waarden en normen van achter zich heeft gelaten. Naar een land waar ze geen woning heeft, waar ze geen opleiding kan volgen, waar ze als vrouw minder (niets) is, waar ze een vreemde is. Naar een land waar ze onveilig is, waar ze opgepakt, mishandeld en vermoord kan worden. Want ze is het land ooit als kind, met haar ouders ontvlucht.
Het is beter om hier niet te lang bij stil te staan. Ik moet er niet aan denken dat ik als achttienjarige een enkeltje middeleeuwen had gekregen, en mijn gedroomde, gewenste en vol vuur naar verlangende veilige toekomst in een nachtmerrie zou veranderen. Ik zap weg.
Maar een vervelende vraag, constatering blijft hangen: hoe kan een meisje, een asielzoeker, dat pas acht jaar in Nederland woont, Nederland zo waarderen? Hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, zo goed Nederlands spreken? Hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, houden van Nederland, niet naar haar land van herkomst verlangen, zich Nederlander noemen en haar toekomst volmondig in Nederland willen opbouwen?
Kortom, hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, een asielzoeker, dat allemaal wél vanuit haar tenen willen en doen, maar een groot aantal gastarbeiderskinderen niet? Zomaar een vraag...
Zaterdag werd in Amsterdam gedemonstreerd tegen de uitzetting van uitgeprocedeerde asielzoekers. Een prachtig recht demonstreren, vooruit dan maar, laten die uitgeprocedeerde asielzoekers er voor de laatste keer gebruik van maken. Als het aan Rita Verdonk ligt, zijn we straks ruim 20.000 meeëters armer. Bij de volgende verkiezingen stem ik op Rita.
De demonstranten zijn mensen. Slachtoffers van semi-tolerante politici, beleidsmakers en juristen die jarenlang een mensonterend en hoopgevend rekbeleid in plaats van een volwassen beslisbeleid hebben gevoerd. De slachtoffers zijn mensen met verhalen. Apothekers, journalisten, anti-talibanguerrilla's, hoogopgeleide mensen die verstaanbaar Nederlands spreken. Mensen die al jaren in Nederland leven, die door 'ons systeem' met hoop gevoed zijn, die kinderen hebben, die geen plek hebben om naar terug te keren, maar die desalniettemin worden uitgezet.
De individuele verhalen van de mensen zijn zonder uitzondering schrijnend. Maar waar staat dat een asielzoeker per definitie mag blijven? Is het feit dat vele asielzoekers tienduizenden euro's voor een vlucht hebben betaald aan smokkelaars een garantie voor hun acceptatie in Nederland? Zijn hun verhalen soms niet door tientallen mensen beoordeeld? Wie zegt dat ze niet liegen? Wie bepaalt of ze mogen blijven? Waarom moet hun 'recht' op een menswaardig en veilig bestaan in Nederland worden gehonoreerd?
Rita Verdonks voorgangers hadden moeten bepalen of ze mogen blijven. Vele asielzoekers, mensen, hebben in een eerder stadium al het 'NEE' gehoord, maar ons systeem – een nawee van Verdonks voorgangers- bepaalt dat je tegen een 'NEE' eindeloos kunt blijven procederen. Hoe schrijnend en menselijk de verhalen ook zijn, alleen een kerel kan bedenken dat een 'NEE' wellicht een 'JA' kan worden.
Een 'JA' want de asielzoekers verdienen een kans, ze zijn hoogopgeleid, ze zijn gemotiveerd, ze spreken de taal, ze zijn onder marginale omstandigheden geďntegreerd, ze willen hier zijn, ze lopen gevaar in hun land van herkomst, hun kinderen zijn Nederlanders, spreken geen andere taal dan het Nederlands, ze willen niet terug, ze kúnnen niet terug.
Het is waar: 1000 maal liever een verblijfsvergunning voor deze paar schrijnende gevallen dan de schreeuwlelijkerds van – ik noem een dwarsstraat- de AEL, die menen dat ze hier gediscrimineerd, geminacht en gedoogd worden. Het zijn de verkeerde buitenlanders die we uitwijzen. Maar helaas weten deze schreeuwlelijkerds, mensen zonder enige toegevoegde waarde aan onze samenleving, ons systeem tegen ons te gebruiken.
Steun daarom Rita Verdonk en stem wederom Rita Verdonk. Zij is de enige vrouw die ook aan de AEL dwarslaesie van de samenleving een einde zal durven te maken. Asielzoekers moeten niet terug naar huis omdat we dat willen, maar ze moeten terug omdat juridisch bepaald is dat ze niet in Nederland mogen, kunnen of hoeven blijven. 'Nee' u mag hier niet blijven dus. En alleen een vrouw kan duidelijk maken dat 'NEE' ook daadwerkelijk 'NEE' is. Geen 'JA' al zijn er echt legio redenen om dat wel te tolereren.
Ebru Umar
http://www.theovangogh.nl/indexc.html
Naar een land waar ze de taal niet van spreekt, waar ze de gewoonten, gebruiken, waarden en normen van achter zich heeft gelaten. Naar een land waar ze geen woning heeft, waar ze geen opleiding kan volgen, waar ze als vrouw minder (niets) is, waar ze een vreemde is. Naar een land waar ze onveilig is, waar ze opgepakt, mishandeld en vermoord kan worden. Want ze is het land ooit als kind, met haar ouders ontvlucht.
Het is beter om hier niet te lang bij stil te staan. Ik moet er niet aan denken dat ik als achttienjarige een enkeltje middeleeuwen had gekregen, en mijn gedroomde, gewenste en vol vuur naar verlangende veilige toekomst in een nachtmerrie zou veranderen. Ik zap weg.
Maar een vervelende vraag, constatering blijft hangen: hoe kan een meisje, een asielzoeker, dat pas acht jaar in Nederland woont, Nederland zo waarderen? Hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, zo goed Nederlands spreken? Hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, houden van Nederland, niet naar haar land van herkomst verlangen, zich Nederlander noemen en haar toekomst volmondig in Nederland willen opbouwen?
Kortom, hoe kan een meisje dat pas acht jaar in Nederland woont, een asielzoeker, dat allemaal wél vanuit haar tenen willen en doen, maar een groot aantal gastarbeiderskinderen niet? Zomaar een vraag...
Zaterdag werd in Amsterdam gedemonstreerd tegen de uitzetting van uitgeprocedeerde asielzoekers. Een prachtig recht demonstreren, vooruit dan maar, laten die uitgeprocedeerde asielzoekers er voor de laatste keer gebruik van maken. Als het aan Rita Verdonk ligt, zijn we straks ruim 20.000 meeëters armer. Bij de volgende verkiezingen stem ik op Rita.
De demonstranten zijn mensen. Slachtoffers van semi-tolerante politici, beleidsmakers en juristen die jarenlang een mensonterend en hoopgevend rekbeleid in plaats van een volwassen beslisbeleid hebben gevoerd. De slachtoffers zijn mensen met verhalen. Apothekers, journalisten, anti-talibanguerrilla's, hoogopgeleide mensen die verstaanbaar Nederlands spreken. Mensen die al jaren in Nederland leven, die door 'ons systeem' met hoop gevoed zijn, die kinderen hebben, die geen plek hebben om naar terug te keren, maar die desalniettemin worden uitgezet.
De individuele verhalen van de mensen zijn zonder uitzondering schrijnend. Maar waar staat dat een asielzoeker per definitie mag blijven? Is het feit dat vele asielzoekers tienduizenden euro's voor een vlucht hebben betaald aan smokkelaars een garantie voor hun acceptatie in Nederland? Zijn hun verhalen soms niet door tientallen mensen beoordeeld? Wie zegt dat ze niet liegen? Wie bepaalt of ze mogen blijven? Waarom moet hun 'recht' op een menswaardig en veilig bestaan in Nederland worden gehonoreerd?
Rita Verdonks voorgangers hadden moeten bepalen of ze mogen blijven. Vele asielzoekers, mensen, hebben in een eerder stadium al het 'NEE' gehoord, maar ons systeem – een nawee van Verdonks voorgangers- bepaalt dat je tegen een 'NEE' eindeloos kunt blijven procederen. Hoe schrijnend en menselijk de verhalen ook zijn, alleen een kerel kan bedenken dat een 'NEE' wellicht een 'JA' kan worden.
Een 'JA' want de asielzoekers verdienen een kans, ze zijn hoogopgeleid, ze zijn gemotiveerd, ze spreken de taal, ze zijn onder marginale omstandigheden geďntegreerd, ze willen hier zijn, ze lopen gevaar in hun land van herkomst, hun kinderen zijn Nederlanders, spreken geen andere taal dan het Nederlands, ze willen niet terug, ze kúnnen niet terug.
Het is waar: 1000 maal liever een verblijfsvergunning voor deze paar schrijnende gevallen dan de schreeuwlelijkerds van – ik noem een dwarsstraat- de AEL, die menen dat ze hier gediscrimineerd, geminacht en gedoogd worden. Het zijn de verkeerde buitenlanders die we uitwijzen. Maar helaas weten deze schreeuwlelijkerds, mensen zonder enige toegevoegde waarde aan onze samenleving, ons systeem tegen ons te gebruiken.
Steun daarom Rita Verdonk en stem wederom Rita Verdonk. Zij is de enige vrouw die ook aan de AEL dwarslaesie van de samenleving een einde zal durven te maken. Asielzoekers moeten niet terug naar huis omdat we dat willen, maar ze moeten terug omdat juridisch bepaald is dat ze niet in Nederland mogen, kunnen of hoeven blijven. 'Nee' u mag hier niet blijven dus. En alleen een vrouw kan duidelijk maken dat 'NEE' ook daadwerkelijk 'NEE' is. Geen 'JA' al zijn er echt legio redenen om dat wel te tolereren.
Ebru Umar
http://www.theovangogh.nl/indexc.html