Robbedoes
24-05-04, 12:26
Moslims in Roubaix: vrouwenvoetbal en islam 21-05-2004
Ze is middenvelder, vertelt ze trots, en ze speelt altijd met rugnummer 10. Net als Zinedine Zidane, de aanvoerder van het Franse nationale voetbalelftal. Op het voetbalcomplex van de migrantenwijk Hommelet demonstreert de 14-jarige Kheira Hamraoui uit Roubaix haar balgevoel. Een schare bewonderaars, jongens van 8 tot 14 jaar, kijkt toe. Bal op de knie, koppen, trappen, kappen: mademoiselle Hamraoui draait nergens haar voet voor om.
Clubvoorzitter Christian Lazaoui is duidelijk apentrots op de vrouwelijke clubtrofee. “Ze is de beste van haar leeftijdgenoten. Beter dan alle jongens. Kheira is een groot talent. Ze kan het nog ver brengen.” Een boude bewering, die echter gestaafd wordt door het feit dat Kheira dit jaar geselecteerd is voor het nationale elftal van meisjes onder de 15 jaar.
Algerijnen
Behalve haar talent, rugnummer en spelpositie heeft Kheira nog iets gemeen met haar grote voorbeeld Zidane: ze is van Algerijnse afkomst en moslim. Net als Lazaoui en een groot deel van de andere inwoners van Roubaix. De agglomeratie Lille, waartoe Roubaix behoort, telt één van de grootste moslimgemeenschappen van Frankrijk. Deze bestaat voornamelijk uit Algerijnen of Fransen van Algerijnse origine. Daarnaast woont er een substantieel aantal Marokkanen en Turken.
Dit getalsmatige feit heeft er mede toe bijgedragen dat Lille in de rest van Frankrijk de twijfelachtige reputatie van islamitisch bolwerk geniet. Ernstiger nog, de agglomeratie Lille staat in Frankrijk bekend als broeinest van moslimfundamentalisme.
Dat imago is niet uit de lucht komen vallen. Vorig jaar ging in Zuid-Lille de eerste moslimschool van Frankrijk open. In januari demonstreerden 3500 moslims in Lille tegen het hoofddoekjesverbod op scholen. In geen enkele andere Franse stad, op Parijs na, werd zo massaal tegen de wet gedemonstreerd. In 1996 kwam Roubaix al negatief in het wereldnieuws via een bloedige schietpartij waarbij een groep moslimterroristen werd gedood. Deze ‘Bende van Roubaix’ onderhield contacten met het al-Qaeda-netwerk en met de Algerijnse moslimterreurgroep GIA.
Beeldvorming
|Christian Lazaoui baalt flink van de beeldvorming. “Veel Algerijnse Fransen zijn geen praktiserende moslims. En van degenen die dat wel zijn, is het overgrote deel gematigd. Ik ken niemand die terrorisme goedkeurt.” Kheira is het levende bewijs, vindt hij. Als fundamentalisten de dienst zouden uitmaken in Roubaix, zou gemengd voetbal niet mogelijk zijn bij een club die voornamelijk moslimleden telt. Kheira voetbalt in een elftal met allemaal jongens.
Maar Kheira, die door haar ouders werd meegenomen naar het voetbalveld om haar vier oudere broers te zien spelen, blijft een uitzondering. Echt storm loopt het niet met het gemengde voetbal in Roubaix. De voetbalclub van Hommelet telt welgeteld vijf meisjesleden. En dat zijn niet allemaal moslima’s, als je tenminste mag afgaan op uiterlijk (blonde paardenstaart). Lazaoui geeft toe dat er nog een lange weg te gaan is en dat veel moslims hun dochters liever niet met jongens in contact brengen. Daarom heeft hij drie jaar geleden geholpen bij de oprichting van een vrouwenvoetbalclub in Roubaix. Die telt nu 27 leden, meest moslimmeiden.
Fundamentalisme
Deze positieve ontwikkelingen kunnen niet verhullen dat het fundamentalisme terrein wint, ook in Roubaix. Lazaoui erkent dit. Hij meent dat het te maken heeft met de opkomst van de tweede generatie immigranten. “Hun ouders kwamen hier als arbeiders en hielden hun mond, want anders verloren ze hun baan. Ze hadden nauwelijks rechten. De tweede generatie is mondiger. Deze moslims zijn in Frankrijk geboren en verwachten als Fransen behandeld te worden. Maar nu de immigrantenkinderen volwassen zijn, merken ze dat zelfs hoogopgeleide allochtonen moeilijk een baan vinden vanwege discriminatie. Het gevoel van afwijzing en desillusie leidt tot radicalisering.”
Volgens Lazaoui is de Europese Unie een zegen voor ambitieuze moslimjongeren. “Dankzij de EU kunnen ze gemakkelijker in het buitenland gaan werken.” Hij is ervan overtuigd dat er in andere EU-landen minder gediscrimineerd wordt. “Frankrijk is een conservatief land. De Fransen hebben een koloniale verhouding met de Algerijnen gehad. Het superioriteitsgevoel is nog niet uit hun hoofd verdwenen.”
EU-subsidie
Lazaoui heeft dit jaar namens de club voor het eerst een aanvraag voor EU-subsidie ingediend. De aanvraag heeft betrekking op sociale projecten in steden, want de voetbalclub van Hommelet is veel meer dan een sportvereniging. Het is een buurtcentrum met tal van activiteiten. Voor en na de training kunnen de kinderen huiswerkbegeleiding krijgen. Lazaoui: “Het voetbal is voor ons slechts een middel om de kinderen hier naar toe te krijgen. School en studie vinden we het allerbelangrijkste. Dat is hun enige kans op een goede toekomst.”
School en studie zijn aan Kheira niet besteed. Ze wil beroepsvoetballer worden, niet studeren. Is ze niet bang dat de fundamentalisten een vette streep door haar toekomstplannen zullen zetten? Kheira kijkt stuurs. “Dat is allemaal politiek, daar weet ik niks van.” Het lange, pezige meisje geeft een harde trap tegen de bal. Kheira’s onbedekte haar, samengebonden in een dikke zwarte vlecht, zwiept door de lucht. Een opgestoken middelvinger naar het fundamentalisme.
Ze is middenvelder, vertelt ze trots, en ze speelt altijd met rugnummer 10. Net als Zinedine Zidane, de aanvoerder van het Franse nationale voetbalelftal. Op het voetbalcomplex van de migrantenwijk Hommelet demonstreert de 14-jarige Kheira Hamraoui uit Roubaix haar balgevoel. Een schare bewonderaars, jongens van 8 tot 14 jaar, kijkt toe. Bal op de knie, koppen, trappen, kappen: mademoiselle Hamraoui draait nergens haar voet voor om.
Clubvoorzitter Christian Lazaoui is duidelijk apentrots op de vrouwelijke clubtrofee. “Ze is de beste van haar leeftijdgenoten. Beter dan alle jongens. Kheira is een groot talent. Ze kan het nog ver brengen.” Een boude bewering, die echter gestaafd wordt door het feit dat Kheira dit jaar geselecteerd is voor het nationale elftal van meisjes onder de 15 jaar.
Algerijnen
Behalve haar talent, rugnummer en spelpositie heeft Kheira nog iets gemeen met haar grote voorbeeld Zidane: ze is van Algerijnse afkomst en moslim. Net als Lazaoui en een groot deel van de andere inwoners van Roubaix. De agglomeratie Lille, waartoe Roubaix behoort, telt één van de grootste moslimgemeenschappen van Frankrijk. Deze bestaat voornamelijk uit Algerijnen of Fransen van Algerijnse origine. Daarnaast woont er een substantieel aantal Marokkanen en Turken.
Dit getalsmatige feit heeft er mede toe bijgedragen dat Lille in de rest van Frankrijk de twijfelachtige reputatie van islamitisch bolwerk geniet. Ernstiger nog, de agglomeratie Lille staat in Frankrijk bekend als broeinest van moslimfundamentalisme.
Dat imago is niet uit de lucht komen vallen. Vorig jaar ging in Zuid-Lille de eerste moslimschool van Frankrijk open. In januari demonstreerden 3500 moslims in Lille tegen het hoofddoekjesverbod op scholen. In geen enkele andere Franse stad, op Parijs na, werd zo massaal tegen de wet gedemonstreerd. In 1996 kwam Roubaix al negatief in het wereldnieuws via een bloedige schietpartij waarbij een groep moslimterroristen werd gedood. Deze ‘Bende van Roubaix’ onderhield contacten met het al-Qaeda-netwerk en met de Algerijnse moslimterreurgroep GIA.
Beeldvorming
|Christian Lazaoui baalt flink van de beeldvorming. “Veel Algerijnse Fransen zijn geen praktiserende moslims. En van degenen die dat wel zijn, is het overgrote deel gematigd. Ik ken niemand die terrorisme goedkeurt.” Kheira is het levende bewijs, vindt hij. Als fundamentalisten de dienst zouden uitmaken in Roubaix, zou gemengd voetbal niet mogelijk zijn bij een club die voornamelijk moslimleden telt. Kheira voetbalt in een elftal met allemaal jongens.
Maar Kheira, die door haar ouders werd meegenomen naar het voetbalveld om haar vier oudere broers te zien spelen, blijft een uitzondering. Echt storm loopt het niet met het gemengde voetbal in Roubaix. De voetbalclub van Hommelet telt welgeteld vijf meisjesleden. En dat zijn niet allemaal moslima’s, als je tenminste mag afgaan op uiterlijk (blonde paardenstaart). Lazaoui geeft toe dat er nog een lange weg te gaan is en dat veel moslims hun dochters liever niet met jongens in contact brengen. Daarom heeft hij drie jaar geleden geholpen bij de oprichting van een vrouwenvoetbalclub in Roubaix. Die telt nu 27 leden, meest moslimmeiden.
Fundamentalisme
Deze positieve ontwikkelingen kunnen niet verhullen dat het fundamentalisme terrein wint, ook in Roubaix. Lazaoui erkent dit. Hij meent dat het te maken heeft met de opkomst van de tweede generatie immigranten. “Hun ouders kwamen hier als arbeiders en hielden hun mond, want anders verloren ze hun baan. Ze hadden nauwelijks rechten. De tweede generatie is mondiger. Deze moslims zijn in Frankrijk geboren en verwachten als Fransen behandeld te worden. Maar nu de immigrantenkinderen volwassen zijn, merken ze dat zelfs hoogopgeleide allochtonen moeilijk een baan vinden vanwege discriminatie. Het gevoel van afwijzing en desillusie leidt tot radicalisering.”
Volgens Lazaoui is de Europese Unie een zegen voor ambitieuze moslimjongeren. “Dankzij de EU kunnen ze gemakkelijker in het buitenland gaan werken.” Hij is ervan overtuigd dat er in andere EU-landen minder gediscrimineerd wordt. “Frankrijk is een conservatief land. De Fransen hebben een koloniale verhouding met de Algerijnen gehad. Het superioriteitsgevoel is nog niet uit hun hoofd verdwenen.”
EU-subsidie
Lazaoui heeft dit jaar namens de club voor het eerst een aanvraag voor EU-subsidie ingediend. De aanvraag heeft betrekking op sociale projecten in steden, want de voetbalclub van Hommelet is veel meer dan een sportvereniging. Het is een buurtcentrum met tal van activiteiten. Voor en na de training kunnen de kinderen huiswerkbegeleiding krijgen. Lazaoui: “Het voetbal is voor ons slechts een middel om de kinderen hier naar toe te krijgen. School en studie vinden we het allerbelangrijkste. Dat is hun enige kans op een goede toekomst.”
School en studie zijn aan Kheira niet besteed. Ze wil beroepsvoetballer worden, niet studeren. Is ze niet bang dat de fundamentalisten een vette streep door haar toekomstplannen zullen zetten? Kheira kijkt stuurs. “Dat is allemaal politiek, daar weet ik niks van.” Het lange, pezige meisje geeft een harde trap tegen de bal. Kheira’s onbedekte haar, samengebonden in een dikke zwarte vlecht, zwiept door de lucht. Een opgestoken middelvinger naar het fundamentalisme.