Afrux
25-05-04, 10:43
Algemeen
Hebreeuws en Arabisch zijn beide Semitische talen. Ze behoren dus tot dezelfde taalfamilie. Ze hebben verschillende overeenkomsten. Onder andere op het gebied van de klanken, woorden, woordvolgorde en in hun geschiedenis.
De naam "Semitisch" is afgeleid van "Sem", een van de zonen van Noach. Van Noach zouden de Semitische volken afstammen.
Zowel het Hebreeuws als Arabisch worden geschreven in een schrift dat geen klinkers ( a, o, u, i, e ) kent. In beide talen zijn later zogenaamde 'vocalisatiesystemen' bedacht omdat het anders wel erg moeilijk is om te weten hoe je iets moet uitspreken. De Torah en later de Koran zijn beide voorzien van die 'vocalisatie' ( streepjes en puntjes boven de letters, hier dus alleen medeklinkers ). In het Arabisch zijn zo'n beetje alle oorspronkelijke klanken bewaard gebleven, terwijl het Hebreeuws er een aantal verloren heeft.
Beide talen schrijft en leest men van rechts naar links. In het Arabisch hangt de schrijfwijze van een letter af van de plaats waar hij in een woord voorkomt. In het Hebreeuws worden alle letters hetzelfde geschreven met uitzondering van 5 klanken die aan het eind van een woord een andere vorm krijgen. Deze letters heten 'sluitletters'.
In het Hebreeuws hebben de letters van het alfabet ook een numerieke waarde. Dat wil zeggen dat bij elke letter een getal hoort. Voorbeeld: De alef=1; de beth=2; de gimel=3 enz. (Nederlands: De A = 1; de B = 2; de C = 3 ).
De Semitische talen zijn erg gestructureerde talen. Alle werkwoorden en naamwoorden (zelfstandige en bijvoegelijke) worden gevormd uit een zogenaamde wortel die vervlochten wordt met onder andere de klinkers. Die wortel bestaat meestal uit 3 klanken die de hoofdbetekenis van een woord dragen. De toegevoegde klinkers en voorzetsels maken de betekenis heel specifiek.
Hier een voorbeeld uit het Hebreeuws.
De wortel "L M D" betekent 'leren'. Alle woorden die die drie klanken in zich hebben, hebben iets met leren te maken.
B.v.: LaMaD = hij leerde; LaMaDti = ik leerde; yiLMoD = hij zal leren; LiMMeD = hij onderwees; taLMieD = leerling; taLMieDah = leerlinge; taLMoeD = Leer; LaMDan = geleerde; LiMoeD = studie, meLaMMeD = leraar.
In het Arabisch gaat het precies zo.
Interessant is misschien ook dat het Arabisch en het Hebreeuws beiden geen echte tegenwoordige tijd kennen. Het werkwoordelijke systeem van de semitische talen is heel anders dan het onze. Oorspronkelijk gaven de verschillende 'tijden' geen verleden tijd, toekomende tijd enzovoorts aan, maar hing het er van af of een handeling was afgesloten (en dat is heel wat anders dan een verleden tijd), of een handeling die begonnen was nog invloed had, of een handeling toekomstige gevolgen had.
Dit is misschien nogal lastig te begrijpen is, maar hier een voorbeeld waardoor het mogelijk een beetje duidelijker wordt.
In de Hebreeuwse Bijbel staat b.v. in 1 Samuel 24:21
"En nu, zie, ik weet, dat gij voorzeker koning worden zult, en dat het koninkrijk van Israël in uw hand bestaan zal."
De woorden 'ik weet' in dit vers staan in het Hebreeuws in het zogenaamde perfectum dat meestal met een verleden tijd vertaald kan worden. Maar hier is het toch echt duidelijk een tegenwoordige tijd.
Waarom dan deze Hebreeuwse vorm? Wel, omdat de handeling of actie niet is afgesloten maar doorwerkt in het heden. In het Nederlands zou je deze woorden ook kunnen vertalen als: 'ik ben (n.l. in het verleden) te weten gekomen', dat ongeveer hetzelfde aangeeft als het Hebreeuwse origineel.
Hebreeuws
Het Hebreeuws behoort tot de Kanaänitische taalgroep. Die taalgroep behoort dus tot de Semitische taalfamilie.
Het Hebreeuws is rond het jaar 300 van de gewone jaartelling als moedertaal uitgestorven en kreeg een nieuw leven in 1948 met de stichting van de staat Israël, waarvan het de officiële taal werd.
"Ivriet" is het Hebreeuwse woord voor "Hebreeuws". Het Hebreeuws heeft 22 letters.
In het Hebreeuws zijn 4 taalperioden te onderscheiden:
1. het klassiek Hebreeuws (waar het Bijbels Hebreeuws het grootste deel van uitmaakt)
2. het na-bijbels Hebreeuws (van de Talmoed en de zogenaamde midrashim (dat zijn teksten die de bijbelteksten verklaren))
3. het Middeleeuws Hebreeuws (toen begon men voor het eerst over niet-religieuze zaken te schrijven en daardoor moesten er allemaal nieuwe woorden komen)
4. het Modern Hebreeuws.
Arabisch
Het Arabisch kent ook 4 taalperioden:
1. het Oud of Epigrafisch Zuid-Arabisch (afgekort ESA)
2. het Pre-Klassiek Noord-Arabisch
3. het Klassiek Noord-Arabisch, dat "hèt" Arabisch is en dat vanaf de vierde eeuw van de gewone jaartelling wordt geschreven. Het is een hoogstaand, literair Arabisch. De Koran is in deze taal geschreven.
4. de Moderne Arabische dialecten die zich hebben ontwikkeld uit het Klassiek Arabisch.
Elk Arabisch land heeft nu zijn eigen Arabisch dialect en de verschillen zijn zo groot dat de mensen uit de verschillende Arabische landen en regio's elkaar niet of heel moeilijk kunnen verstaan. Die verschillende dialecten worden (bijna) alleen gesproken en niet geschreven.
Voor het schrijven gebruikt men een soort kunstmatig Arabisch dat Modern Standaard Arabisch wordt genoemd. Dit is de officiële taal in de gehele Arabische wereld.
Deze taal is afgeleid van het Arabisch van de Koran en wordt in alle Arabische landen op dezelfde manier geschreven en gesproken. Niemand heeft het MSA als moedertaal. Het is een taal die op school geleerd wordt. Zodra er Arabisch geschreven moet worden, doet men dit in het MSA. Wie MSA kan lezen, heeft dus toegang tot kranten, tijdschriften, boeken etc. uit de hele Arabische wereld. Gesproken wordt het MSA eigenlijk alleen in formele situaties, soms op TV, bij officiële toespraken etc. Het spreken van MSA is erg moeilijk en slechts een enkeling beheerst het perfect.
Het Arabische alfabet bestaat uit 28 letters. De schrijfwijze van een letter hangt af van de plaats waar hij in een woord voorkomt.
Wist je trouwens dat wij Arabische cijfers gebruiken? 1, 2 ,3 enz. zijn Arabische cijfers. Raar genoeg worden deze cijfers niet gebruikt in een groot deel van de Arabische wereld, maar gebruikt men daar Indische cijfers.
waarom zijn deze broeders in oorlog met elkaar?
Waarom betrekken ze in hun familieruzie heel de wereld?
Waarom zijn ze beide zo slecht? Zit het in de familie?
Hebreeuws en Arabisch zijn beide Semitische talen. Ze behoren dus tot dezelfde taalfamilie. Ze hebben verschillende overeenkomsten. Onder andere op het gebied van de klanken, woorden, woordvolgorde en in hun geschiedenis.
De naam "Semitisch" is afgeleid van "Sem", een van de zonen van Noach. Van Noach zouden de Semitische volken afstammen.
Zowel het Hebreeuws als Arabisch worden geschreven in een schrift dat geen klinkers ( a, o, u, i, e ) kent. In beide talen zijn later zogenaamde 'vocalisatiesystemen' bedacht omdat het anders wel erg moeilijk is om te weten hoe je iets moet uitspreken. De Torah en later de Koran zijn beide voorzien van die 'vocalisatie' ( streepjes en puntjes boven de letters, hier dus alleen medeklinkers ). In het Arabisch zijn zo'n beetje alle oorspronkelijke klanken bewaard gebleven, terwijl het Hebreeuws er een aantal verloren heeft.
Beide talen schrijft en leest men van rechts naar links. In het Arabisch hangt de schrijfwijze van een letter af van de plaats waar hij in een woord voorkomt. In het Hebreeuws worden alle letters hetzelfde geschreven met uitzondering van 5 klanken die aan het eind van een woord een andere vorm krijgen. Deze letters heten 'sluitletters'.
In het Hebreeuws hebben de letters van het alfabet ook een numerieke waarde. Dat wil zeggen dat bij elke letter een getal hoort. Voorbeeld: De alef=1; de beth=2; de gimel=3 enz. (Nederlands: De A = 1; de B = 2; de C = 3 ).
De Semitische talen zijn erg gestructureerde talen. Alle werkwoorden en naamwoorden (zelfstandige en bijvoegelijke) worden gevormd uit een zogenaamde wortel die vervlochten wordt met onder andere de klinkers. Die wortel bestaat meestal uit 3 klanken die de hoofdbetekenis van een woord dragen. De toegevoegde klinkers en voorzetsels maken de betekenis heel specifiek.
Hier een voorbeeld uit het Hebreeuws.
De wortel "L M D" betekent 'leren'. Alle woorden die die drie klanken in zich hebben, hebben iets met leren te maken.
B.v.: LaMaD = hij leerde; LaMaDti = ik leerde; yiLMoD = hij zal leren; LiMMeD = hij onderwees; taLMieD = leerling; taLMieDah = leerlinge; taLMoeD = Leer; LaMDan = geleerde; LiMoeD = studie, meLaMMeD = leraar.
In het Arabisch gaat het precies zo.
Interessant is misschien ook dat het Arabisch en het Hebreeuws beiden geen echte tegenwoordige tijd kennen. Het werkwoordelijke systeem van de semitische talen is heel anders dan het onze. Oorspronkelijk gaven de verschillende 'tijden' geen verleden tijd, toekomende tijd enzovoorts aan, maar hing het er van af of een handeling was afgesloten (en dat is heel wat anders dan een verleden tijd), of een handeling die begonnen was nog invloed had, of een handeling toekomstige gevolgen had.
Dit is misschien nogal lastig te begrijpen is, maar hier een voorbeeld waardoor het mogelijk een beetje duidelijker wordt.
In de Hebreeuwse Bijbel staat b.v. in 1 Samuel 24:21
"En nu, zie, ik weet, dat gij voorzeker koning worden zult, en dat het koninkrijk van Israël in uw hand bestaan zal."
De woorden 'ik weet' in dit vers staan in het Hebreeuws in het zogenaamde perfectum dat meestal met een verleden tijd vertaald kan worden. Maar hier is het toch echt duidelijk een tegenwoordige tijd.
Waarom dan deze Hebreeuwse vorm? Wel, omdat de handeling of actie niet is afgesloten maar doorwerkt in het heden. In het Nederlands zou je deze woorden ook kunnen vertalen als: 'ik ben (n.l. in het verleden) te weten gekomen', dat ongeveer hetzelfde aangeeft als het Hebreeuwse origineel.
Hebreeuws
Het Hebreeuws behoort tot de Kanaänitische taalgroep. Die taalgroep behoort dus tot de Semitische taalfamilie.
Het Hebreeuws is rond het jaar 300 van de gewone jaartelling als moedertaal uitgestorven en kreeg een nieuw leven in 1948 met de stichting van de staat Israël, waarvan het de officiële taal werd.
"Ivriet" is het Hebreeuwse woord voor "Hebreeuws". Het Hebreeuws heeft 22 letters.
In het Hebreeuws zijn 4 taalperioden te onderscheiden:
1. het klassiek Hebreeuws (waar het Bijbels Hebreeuws het grootste deel van uitmaakt)
2. het na-bijbels Hebreeuws (van de Talmoed en de zogenaamde midrashim (dat zijn teksten die de bijbelteksten verklaren))
3. het Middeleeuws Hebreeuws (toen begon men voor het eerst over niet-religieuze zaken te schrijven en daardoor moesten er allemaal nieuwe woorden komen)
4. het Modern Hebreeuws.
Arabisch
Het Arabisch kent ook 4 taalperioden:
1. het Oud of Epigrafisch Zuid-Arabisch (afgekort ESA)
2. het Pre-Klassiek Noord-Arabisch
3. het Klassiek Noord-Arabisch, dat "hèt" Arabisch is en dat vanaf de vierde eeuw van de gewone jaartelling wordt geschreven. Het is een hoogstaand, literair Arabisch. De Koran is in deze taal geschreven.
4. de Moderne Arabische dialecten die zich hebben ontwikkeld uit het Klassiek Arabisch.
Elk Arabisch land heeft nu zijn eigen Arabisch dialect en de verschillen zijn zo groot dat de mensen uit de verschillende Arabische landen en regio's elkaar niet of heel moeilijk kunnen verstaan. Die verschillende dialecten worden (bijna) alleen gesproken en niet geschreven.
Voor het schrijven gebruikt men een soort kunstmatig Arabisch dat Modern Standaard Arabisch wordt genoemd. Dit is de officiële taal in de gehele Arabische wereld.
Deze taal is afgeleid van het Arabisch van de Koran en wordt in alle Arabische landen op dezelfde manier geschreven en gesproken. Niemand heeft het MSA als moedertaal. Het is een taal die op school geleerd wordt. Zodra er Arabisch geschreven moet worden, doet men dit in het MSA. Wie MSA kan lezen, heeft dus toegang tot kranten, tijdschriften, boeken etc. uit de hele Arabische wereld. Gesproken wordt het MSA eigenlijk alleen in formele situaties, soms op TV, bij officiële toespraken etc. Het spreken van MSA is erg moeilijk en slechts een enkeling beheerst het perfect.
Het Arabische alfabet bestaat uit 28 letters. De schrijfwijze van een letter hangt af van de plaats waar hij in een woord voorkomt.
Wist je trouwens dat wij Arabische cijfers gebruiken? 1, 2 ,3 enz. zijn Arabische cijfers. Raar genoeg worden deze cijfers niet gebruikt in een groot deel van de Arabische wereld, maar gebruikt men daar Indische cijfers.
waarom zijn deze broeders in oorlog met elkaar?
Waarom betrekken ze in hun familieruzie heel de wereld?
Waarom zijn ze beide zo slecht? Zit het in de familie?