PDA

Bekijk Volledige Versie : De doden zijn van ons, de oorlog van jullie.



Orakel
31-05-04, 22:17
Met uitzondering van Spanje zelf, zet rechts de toon in de huidige discussie. Ze komt tot schrikbarende analyses en conclusies. ‘Madrid toont nog eens aan hoe gevaarlijk het islamitisch terrorisme is; Madrid toont aan dat Europa niet aan de kant kan blijven staan in de strijd tegen het terrorisme; Madrid toont aan dat we onze naďviteit moeten laten varen; Madrid toont aan dat de vijand onder ons is. Het gevaarlijkste wat we kunnen doen is toegeven aan de eisen van dit baarbaarse geweld.’ Dat was de teneur van veel commentaren.

Toen de Spaanse PSOE-leider Zapatero na zijn verkiezingsoverwinning aankondigde dat hij de Spaanse troepen uit Irak zal terugtrekken, werd dat als verraad aan en capitulatie voor het terrorisme afgeschilderd. Toch deed hij niets anders dan het nakomen van zijn verkiezingsbelofte. Een belofte die bovendien in overeenstemming is met de wens van negentig procent van de Spanjaarden.

Perverse logica
In het verwijt van capitulatie zien we de perverse logica van de voorstanders van de oorlog tegen het terrorisme. Onder het mom van verdediging van ‘de democratie’ wordt van een politicus verwacht dat hij zijn verkiezingsbelofte breekt en tegen de wil van de overgrote meerderheid van de bevolking in gaat. Alleen omdat ook Al Qaida de terugtrekking van de troepen uit Irak eist.

Hetzelfde mechanisme zien we in de Amerikaanse politiek. Elf september werd door de regering Bush aangegrepen voor een - reeds lang gewenste - oorlog tegen Irak. Inmiddels is overduidelijk dat Irak geen massavernietingswapens had en dat er ook geen band tussen het regime van Saddam Hoessein en Al Qaida bestond. Maar omdat Al Qaida eist dat de Amerikanen uit Irak vertrekken, kan iedereen die terugtrekking van de troepen wil neergezet worden als een medestander van Al Qaida, of in ieder geval als iemand die capituleert voor dit terroristische netwerk.

Op die manier wordt de ‘oorlog van het terrorisme’ steeds verder opgevoerd. Het staatsterrorisme van de VS en bondgenoten (Israël en Pakistan evengoed als Groot-Brittannië, Italië en Nederland) aan de ene, en islamitische organisaties en netwerken aan de andere kant. Daarbij baseren beide kanten zich op eenzelfde logica en dynamiek. Voor de VS en bondgenoten is de inzet ‘de democratie’ in abstracto, waarvoor steeds meer concrete democratische rechten en verworvenheden aan de kant moeten worden gezet. Voor de islamisten is de inzet een al even imaginair islamitisch emiraat, waarvoor de belangen en de levens van concrete islamieten worden opgeofferd.

Want het is duidelijk dat noch de Palestijnen noch de Irakezen er enige baat bij hebben dat Al Qaida zich opwerpt als hun medestander en zo de legitieme strijd tegen de Israëlische en de Angelsaksische bezetting in het kamp van het ‘internationale terrorisme’ plaatst.

Liberale Jihad
In Nederland is het vooral de VVD die de protagonisten van deze oorlog levert. Mensen als Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders zetten alles op alles om de ruimte die Fortuyn achterliet te vullen en deden er na Madrid nog eens een tandje bij. Maar niet alleen de jongere leden van de fractie laten van zich horen. Ook mensen waarvan je meer distantie zou verwachten roeren de oorlogstrom. Zoals VVD-senator professor Rosenthal, voorzitter van het instituut voor veiligheids- en crisismanagement. In de NRC van 20 maart schreef hij een stuk waarin hij betoogde dat we moeten stoppen met het debat over de oorzaken van terreur. Discussie over de oorzaken leidt er alleen maar toe dat de verantwoordelijkheid afgewend wordt op degenen die het terrorisme bestrijden, aldus deze hooggeleerde liberale struisvogel. Voorwaar dezelfde aanpak die door de liberalen al jaren beleden wordt als het om criminaliteit gaat. Niet kijken naar de oorzaken maar hogere straffen en meer gevangenissen, met - zoals uit alle onderzoeken blijkt - meer criminaliteit en meer overlast als gevolg. Ook hier zijn de VS het lichtend voorbeeld.

Dat voor deze ‘liberalen’ de strijd tegen het moslimfundamentalisme en de multiculturele samenleving een geloofsartikel is geworden bewees ook VVD-fractieleider van Aartsen. Hij barstte in woede uit over de constatering van de AIVD dat de hetze tegen moslims in Nederland er toe leidt dat steeds meer moslims in de armen van radicale islamisten worden gedreven. Als een echte gelovige legde hij uit dat het niet om de feiten maar om de intentie gaat en dat hij zich niet door de AIVD zou laten weerhouden van zijn strijd.

De naakte keizer
Behalve hun religieuze fanatisme hebben de strijders aan beide zijden hun pretentie gemeen om namens anderen te spreken. De niet eens reglementair gekozen Bush en de slechts door de hele en halve onwaarheden van zijn spindoctors in het zadel gehouden Tony Blair hebben er een handje van om niet namens zichzelf, hun partij of hun regering te spreken maar uit naam van ‘de democratie’, ‘de westerse waarden’, of ‘de beschaving’. Net zoals Al Qaida zich opwerpt als de belangenbehartiger van ‘de moslims’, ‘de Irakezen’, ‘de Palestijnen’, ‘de islam’. Beide kanten claimen een morele superioriteit die hen er van ontslaat om verantwoording af te leggen.

Dat gaat goed zo lang een groot deel van de bevolking passief blijft en de claim van vertegenwoordiging in stand houdt. Maar als de bevolking zelf in beweging komt, kan de illusie van vertegenwoordiging snel in elkaar storten en de keizer in al zijn naaktheid voor ons komen te staan.

Dat was wat op 14 maart in Spanje gebeurde. De omstandigheden in Spanje waren specifiek. Nergens in Europa was de kloof tussen de steun van de regering aan de oorlog en het afwijzen ervan door de bevolking zo groot als daar. Net als Bush en Blair was voor Aznar het manipuleren van informatie een belangrijk wapen om ‘zijn’ oorlog te kunnen voeren. Dat liep mis toen de tovenaarsleerling de ETA als dader van de aanslag van 11 maart naar voren schoof. Dat kwam uit en de woede over de aanslagen leidde er niet toe dat de bevolking steun zocht bij de partij van de orde, maar zich juist tegen de regeringspartij richtte. ‘De doden zijn van ons, de oorlogen van jullie’, was een van de leuzen die massaal gescandeerd werd voor de kantoren van de Partido Popular. Daarmee werd de nederlaag van de PP ingeluid.

Het weer aan de macht komen van de PSOE is op zich geen fundamentele verandering in de Spaanse politiek. Net als andere sociaal-democratische partijen is ook de Spaanse de afgelopen tijd verder naar rechts opgeschoven en heeft ze de neoliberale politiek van harte omarmd. Maar de manier waarop de PP ten val is gekomen - door mobilisaties van de bevolking die het zat was om gemanipuleerd en voorgelogen te worden - is wel van groot belang. Dat geeft een beetje hoop voor de toekomst.


Europa
In ‘de Internationale’ beschreef Koen Haegens twee maanden geleden het ‘creëren van een gemeenschappelijke beleving’ als centraal element in de vorming van een nationaal bewustzijn. Na het overlijden van prinses Juliana werd Nederland tot het absurde ondergedompeld in een dergelijke gemeenschappelijke beleving.

Een zelfde proces zagen we na de aanslagen in Madrid. Dit waren geen aanslagen op gewone burgers, mensen waarmee wij ons identificeren. Nee, dit was een aanslag op ‘Europa’. Dat eerder Bali, Riad en Casablanca door vergelijkbare aanslagen werden getroffen doet niet ter zake: dit is Europa, dit is onze beschaving, dit raakt ons.

Politici buitelden over elkaar heen om hier ‘een gemeenschappelijke’ beleving van te maken, een gemeenschappelijke Europese beleving. Het antwoord op dit terrorisme moet vooral een Europees antwoord zijn. Versterking van de coördinatie van politie en inlichtingendiensten, het opzij schuiven van meningsverschillen over de Europese grondwet. In de campagne voor de Europese verkiezingen zal daar steeds op voortgeborduurd worden. Madrid zal steeds gebruikt worden om ons akkoord te laten gaan met de versterking van fort Europa, en de inperking van rechten en vrijheden die daar bij hoort.

De Madrilenen zelf hebben laten zien dat een andere weg mogelijk is: solidariteit met de slachtoffers en het afwijzen van de oorlog. De eisen van terugtrekking van de troepen en volledige openheid over de argumenten voor deze oorlog staan daarbij centraal.

http://www.grenzeloos.org/artikel/viewartikel.php/id/624.html

taouanza
31-05-04, 22:34
Geniaal!:duim: