Zwarte Schaap
05-06-04, 12:50
Een goede moslim mag best borreltje, punt!
Oud-imam bidt elke dag en drinkt wanneer hij wil
Door onze correspondente Fidan Ekiz
Istanbul - Wie alcohol drinkt is een ongelovige, zegt de islam. Geen moslim die zoiets durft te ontkennen. Tenminste, dat is de bedoeling. Kadri Gündüz vormt evenwel de spreekwoordelijke uitzondering. De oud-imam en caféhouder bidt vijf keer per dag en is veertien keer op bedevaart geweest naar Mekka. Maar Kadri houdt ook van een borreltje.
Hij drinkt zelfs '365 dagen in het jaar'. Maakt dat hem tot een ongelovige? Onzin, meent Kadri. ,,Ik ben een goede moslim die bidt en drinkt wanneer hij wil, punt. Moslims vervloeken mij, terwijl ze diep in hun hart eigenlijk hetzelfde willen doen.''
De glazen gaan nog eens de lucht in. 'Serefe!' proosten de vrouwen en mannen in café Cinar, voor veel Turken sinds jaar en dag een pleisterplaats om raki (Turkse wodka) en kleine hapjes te nuttigen. Als regel is er een saz-muzikant (hij bespeelt de langhals- luit) die de gasten met z'n getokkel en melancholisch gezang dronken voert. Turkije kent talrijke cafés zoals de Cinar. De meeste Turken die er komen, zijn islamiet. Hoewel, goedbeschouwd zien ze zichzelf meer als part-time moslim. Ze vasten tijdens de ramadan, maar bidden geen vijfmaal per dag. Ze slachten op het offerfeest, maar gaan niet naar Mekka.
Kadri Gündüz doet zo'n beetje alles wat een goede moslim zou moeten doen. Toch wordt hij door zijn medemoslims veelal met een scheef oog aangekeken. ,,Ongelofelijk eigenlijk,'' briest de café-eigenaar als het glas is neergezet. ,,Je zou eens moeten weten hoeveel vrienden me de rug toekeerden toen ik deze kroeg kocht. En hoevelen me destijds uitmaakten voor ongelovige, voor duivel.'' De klanten om hem heen knikken gretig. Gündüz, rode kop en gezet postuur, lijkt geen tegenspraak te dulden. Een charismatisch man, vindt iedereen. Met zijn kroegverhalen, anekdotes en volksliedjes weet hij zijn gasten urenlang te boeien.
Tien jaar geleden was Kadri Gündüz buschauffeur. Ettelijke duizenden pelgrims reed hij naar het verre Mekka, de geboortestad van de profeet Mohammed. De eerste keer was het gewoon hard werken. De daaropvolgende keren ging hij als pelgrim. Onderweg werd alleen gestopt om te bidden. ,,Ik altijd voorop, hoofd omlaag, want in die tijd was ik imam.'' Mensen in zijn omgeving vonden nou eenmaal dat hij goed kon preken, zegt hij. Een religieuze opleiding heeft hij nooit gevolgd.
Broodnuchter
Ook vandaag-de-dag gaat het preken hem nog verrekte soepeltjes af. Kadri: ,,In de vroege avond heb ik nog voor mijn gasten hier gepreekt. En later achter in de zaak nog een keertje. Moet kunnen, toch?'' Alcohol, vervolgt hij, is voor hem geen halszaak. ,,Gezegd wordt dat alcohol haram (islamitisch verbod) is. Omdat het schadelijk zou zijn voor het lichaam en omdat je broodnuchter moet zijn als je bidt. Maar, wees nou eerlijk, het gaat toch om mijn lichaam? Zelf word ik nooit dronken. De rest is een zaak tussen Allah en mij - dat gaat niemand wat aan.'' Met een brede armzwaai: ,,Ik zie genoeg moslims die niet drinken, maar dagelijks wel met vieze sokken bidden in de moskee. Terwijl hygiëne het belangrijkste is van ons geloof.''
Zo'n tien jaar geleden stopte Kadri met chaufferen, omdat hij teveel zou drinken. Niet echt leuk als je de de zak krijgt, maar kritiek op zijn persoon deert hem nauwelijks meer. Het kan hem - op z'n zachtst gezegd - geen moer schelen wat anderen over hem denken. Desondanks wil hij niet met zijn eigen naam in de krant. Tegenstrijdig? Niks daarvan. ,,Ik ben toch niet gek? Straks stenigen ze me nog.''
Toen hij zijn eigen meyhane (café) kocht, was hij best gevoelig voor kritische opmerkingen, geeft hij na de nodige aandrang toe. Gündüz: ,,Tegen mijn ouders had ik verteld dat ik een eigen winkeltje ging openen. Niks geen café of zo. Na mijn eerste werkdag kwam ik om vijf uur in de ochtend thuis. Mijn moeder was juist klaar met het ochtendgebed. Ze vroeg of ik niet snel naar mijn werk moest. Toen ik antwoordde dat ik net klaar was en een eigen café had, snauwde ze: 'Moge Allah je vervloeken'.
Inmiddels is zijn familie aan zijn 'winkeltje' gewend, schokschoudert hij. ,,Ik heb hen op m'n dooie gemak gemoderniseerd.'' ,,Luister,'' zegt hij tot slot, ,,als alle moslims waren zoals ik had de Europese Unie Turkije allang lid gemaakt.'' Hij schenkt het raki- glas weer vol en roept: 'Daar drinken we op. Serefe!'
Bron: Rotterdams Dagblad 05/06/04
Oud-imam bidt elke dag en drinkt wanneer hij wil
Door onze correspondente Fidan Ekiz
Istanbul - Wie alcohol drinkt is een ongelovige, zegt de islam. Geen moslim die zoiets durft te ontkennen. Tenminste, dat is de bedoeling. Kadri Gündüz vormt evenwel de spreekwoordelijke uitzondering. De oud-imam en caféhouder bidt vijf keer per dag en is veertien keer op bedevaart geweest naar Mekka. Maar Kadri houdt ook van een borreltje.
Hij drinkt zelfs '365 dagen in het jaar'. Maakt dat hem tot een ongelovige? Onzin, meent Kadri. ,,Ik ben een goede moslim die bidt en drinkt wanneer hij wil, punt. Moslims vervloeken mij, terwijl ze diep in hun hart eigenlijk hetzelfde willen doen.''
De glazen gaan nog eens de lucht in. 'Serefe!' proosten de vrouwen en mannen in café Cinar, voor veel Turken sinds jaar en dag een pleisterplaats om raki (Turkse wodka) en kleine hapjes te nuttigen. Als regel is er een saz-muzikant (hij bespeelt de langhals- luit) die de gasten met z'n getokkel en melancholisch gezang dronken voert. Turkije kent talrijke cafés zoals de Cinar. De meeste Turken die er komen, zijn islamiet. Hoewel, goedbeschouwd zien ze zichzelf meer als part-time moslim. Ze vasten tijdens de ramadan, maar bidden geen vijfmaal per dag. Ze slachten op het offerfeest, maar gaan niet naar Mekka.
Kadri Gündüz doet zo'n beetje alles wat een goede moslim zou moeten doen. Toch wordt hij door zijn medemoslims veelal met een scheef oog aangekeken. ,,Ongelofelijk eigenlijk,'' briest de café-eigenaar als het glas is neergezet. ,,Je zou eens moeten weten hoeveel vrienden me de rug toekeerden toen ik deze kroeg kocht. En hoevelen me destijds uitmaakten voor ongelovige, voor duivel.'' De klanten om hem heen knikken gretig. Gündüz, rode kop en gezet postuur, lijkt geen tegenspraak te dulden. Een charismatisch man, vindt iedereen. Met zijn kroegverhalen, anekdotes en volksliedjes weet hij zijn gasten urenlang te boeien.
Tien jaar geleden was Kadri Gündüz buschauffeur. Ettelijke duizenden pelgrims reed hij naar het verre Mekka, de geboortestad van de profeet Mohammed. De eerste keer was het gewoon hard werken. De daaropvolgende keren ging hij als pelgrim. Onderweg werd alleen gestopt om te bidden. ,,Ik altijd voorop, hoofd omlaag, want in die tijd was ik imam.'' Mensen in zijn omgeving vonden nou eenmaal dat hij goed kon preken, zegt hij. Een religieuze opleiding heeft hij nooit gevolgd.
Broodnuchter
Ook vandaag-de-dag gaat het preken hem nog verrekte soepeltjes af. Kadri: ,,In de vroege avond heb ik nog voor mijn gasten hier gepreekt. En later achter in de zaak nog een keertje. Moet kunnen, toch?'' Alcohol, vervolgt hij, is voor hem geen halszaak. ,,Gezegd wordt dat alcohol haram (islamitisch verbod) is. Omdat het schadelijk zou zijn voor het lichaam en omdat je broodnuchter moet zijn als je bidt. Maar, wees nou eerlijk, het gaat toch om mijn lichaam? Zelf word ik nooit dronken. De rest is een zaak tussen Allah en mij - dat gaat niemand wat aan.'' Met een brede armzwaai: ,,Ik zie genoeg moslims die niet drinken, maar dagelijks wel met vieze sokken bidden in de moskee. Terwijl hygiëne het belangrijkste is van ons geloof.''
Zo'n tien jaar geleden stopte Kadri met chaufferen, omdat hij teveel zou drinken. Niet echt leuk als je de de zak krijgt, maar kritiek op zijn persoon deert hem nauwelijks meer. Het kan hem - op z'n zachtst gezegd - geen moer schelen wat anderen over hem denken. Desondanks wil hij niet met zijn eigen naam in de krant. Tegenstrijdig? Niks daarvan. ,,Ik ben toch niet gek? Straks stenigen ze me nog.''
Toen hij zijn eigen meyhane (café) kocht, was hij best gevoelig voor kritische opmerkingen, geeft hij na de nodige aandrang toe. Gündüz: ,,Tegen mijn ouders had ik verteld dat ik een eigen winkeltje ging openen. Niks geen café of zo. Na mijn eerste werkdag kwam ik om vijf uur in de ochtend thuis. Mijn moeder was juist klaar met het ochtendgebed. Ze vroeg of ik niet snel naar mijn werk moest. Toen ik antwoordde dat ik net klaar was en een eigen café had, snauwde ze: 'Moge Allah je vervloeken'.
Inmiddels is zijn familie aan zijn 'winkeltje' gewend, schokschoudert hij. ,,Ik heb hen op m'n dooie gemak gemoderniseerd.'' ,,Luister,'' zegt hij tot slot, ,,als alle moslims waren zoals ik had de Europese Unie Turkije allang lid gemaakt.'' Hij schenkt het raki- glas weer vol en roept: 'Daar drinken we op. Serefe!'
Bron: Rotterdams Dagblad 05/06/04