PDA

Bekijk Volledige Versie : levens leer



barneveld
09-06-04, 23:59
HET RAAM

Twee mannen, beide ernstig ziek, lagen op dezelfde ziekenhuiskamer. Eén man
mocht elke middag een uur rechtop in zijn bed zitten om de vloeistof van
zijn longen te laten druppelen. Zijn bed stond naast het enige raam in de
kamer. De andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.

De mannen praatten uren aan een stuk. Ze praatten over hun vrouwen en
families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de militaire dienst, hun
vakantiebestemmingen.

Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon zitten,
bracht hij de tijd door met alles wat hij kon zien door het raam aan zijn
kamergenoot te omschrijven.

De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje waarin zijn
wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle activiteiten en kleuren
van de buitenwereld.

Het raam keek uit op een park met een prachtig meer. Eenden en zwanen
speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes lieten rondzeilen.
Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de bloemen in alle kleuren en een
mooi uitzicht op de skyline van de stad kon in de verte gezien worden.

Terwijl de man bij het raam dit alles tot in details beschreef, sloot de man
aan de andere kan van de kamer zijn ogen en verbeelde zich dit
schilderachtige tafereel.

Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die langs kwam.
Ook al kon de andere man de band niet horen - hij kon het zien in zijn
gedachte doordat de man bij het raam het met woorden beschreef.

Dagen en weken gingen voorbij. Op een ochtend kwam de zuster water brengen
om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van de man bij het raam die
vredig gestorven was in zijn slaap. Ze was verdrietig en belde de
ziekenhuishelpers om het lichaam weg te laten halen.

Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon worden naar
het raam. De zuster wilde dit graag doen en nadat ze er zeker van was dat
hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.

Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog om zijn
eerste blik in de ware buitenwereld te werpen. Hij spande zich in om
langzaam uit het raam naast het bed te kijken. Het raam keek uit op een
witte muur.

De man vroeg de zuster wat zijn overleden kamergenoot er toe had kunnen
drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te omschrijven. De zuster
antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens kon zien. Ze zei,
"Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen."

Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen, ongeacht je eigen
situatie. Gedeeld leed is half leed, maar wanneer je geluk deelt, verdubbelt
het.

Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je met geld niet
kunt kopen.