Hoop dat je dit 18e eeuwse engels aankunt:
“Under the Gentoo and Mahometan religion the interests of the rest of the animal kingdom seem to have met with some attention. Why have they not, universally, with as much as those of human creatures, allowance made for the difference in point of sensibility? Because the laws that are, have been the work of mutual fear; a sentiment which the less rational animals have not had the same means as man has of turning into account. Why ought they not? No reason can be given. The day may come when the rest of the animal creation may acquire those rights which never could have been withholden from them but by the hand of tyranny.
It may come one day to be recognized that the number of the legs, the villosity of the skin, or the termination of the os sacrum, are reasons insufficient for abandoning a sensitive being to the caprice of a tormentor. What else is it that should trace the insuperable line? Is it the faculty of reason, or perhaps the faculty of discourse? But a full-grown horse or dog is beyond comparison a more rational, as well as a more conversable animal, than an infant of a day, a week, or even a month old.
But suppose the case were otherwise, what would it avail? The question is not, can they reason? nor, can speak? but, can they suffer?"
Jeremy Bentham schreef dit in 1780, lang voor de Dierenbescherming bestond.
De laatste zin, the question is not, can they reason? nor, can speak? but, can they suffer? ken je misschien van The Body Shop, die dit als slogan heeft.
Betham is een van de grondleggers van utilitarisme, een van de leidende westerse ethische theorieën (John Stuart Mill is een andere).
Deze ethische theorie leert dat ethiek niet alleen geldt voor mensen, maar voor “sentient beings”, wat je misschien het best kunt vertalen met “ervarende wezens”. (De vraag rijst wanneer je kunt spreken van “ervaren”).
Een ander bekend werk uit deze school is Animal liberation van Peter Singer (1978).
Met name in Duitsland is verontwaardigd op Singer gereageerd omdat hij mensen en dieren dichter bij elkaar brengt, terwijl Duitsers, met hun holocaust in gedachten, juist vinden dat je mensen absoluut niet met dieren mag vergelijken.
Ten tijde van de varkenspest, runderziekte, mond- en klauwzeerepidemie en vogelpest wekte Singer de ergernis van de wereld van de veehouders door het ruimen van zieke dieren “euthanasie” te noemen, verlossing uit hun lijden in de vleesindustrie.
Bentham noemt trouwens “the Mahometan religion” – weet iemand wat moslimse ethiek zegt over dieren?
Je moet goed voor dieren zorgen en ze niet laten lijden.
Ook niet als je ze gaat slachten.
Ze mogen het mes niet zien of toe kijken hoe een ander dier wordt geslacht. Tjah maar das theorie.
SUCCES PARTIJ VOOR DE DIEREN
De Pers dinsdag 28 juli 2009
Terwijl de Partij voor de Dieren nog vaak wordt weggehoond, is ze na ruim twee jaar geslaagd in haar missie. Haar belangrijkste idee – we moeten minder vlees eten – is nu door het kabinet overgenomen.
'Eerst negeren ze je, dan lachen ze je uit, vervolgens bestrijden ze je en ten slotte win je.’ Partijleider Marianne Thieme citeert graag Mahatma Gandhi als haar wordt gevraagd naar de weerstand die de Partij voor de Dieren ontmoet.
Nog steeds wordt ze uitgelachen. Als ze bijvoorbeeld op haar weblog de Amerikaanse president Obama berispt, omdat hij voor het oog van een tv-camera een vlieg heeft doodgeslagen. Maar ondertussen heeft ze een belangrijke slag gewonnen. Om niet te zeggen de belangrijkste. De Partij voor de Dieren, in wezen meer een milieu- dan een dierenpartij, heeft namelijk het verband tussen de bio-industrie, klimaatverandering en de draagkracht van de aarde op de politieke agenda gezet. Zo ferm, dat zelfs CDA-minister Gerda Verburg van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, van oudsher in het kamp van de varkensboeren, nu bereid is het (parttime-)vegetarisme te gaan promoten.
Dat is opmerkelijker dan het lijkt. De aansporing om minder vlees te gaan eten sluit aan bij het groeiende besef dat de bio-industrie een onevenredig groot beslag legt op de natuur (varkens, koeien en kippen eten veel soja, maïs of graan en zetten dat om in een klein beetje vlees; onderwijl groeit de wereldbevolking snel; voor de teelt van soja moet onder meer regenwoud in Brazilië wijken; de vlees- en zuivelindustrie draagt wereldwijd voor eenvijfde bij aan de CO2-uitstoot), maar twee jaar geleden was dat besef nog volslagen afwezig. In de politieke arena van Den Haag tenminste.
PvdA-Kamerlid Luuk Blom, tijdens een Kamerdebat begin 2007: ‘U moet mij niet kwalijk nemen dat ik geen idee heb wat de relatie is tussen de intensieve veehouderij en ontbossing ik weet niet waar. Ik weet het gewoon niet’. Minister Verburg wist het al wel, maar actie ondernemen ging haar toen nog veel te ver. ‘Als dierlijke eiwitten in ons voedselpakket zouden worden vervangen door plantaardige eiwitten, zou de milieudruk dalen’, erkende de CDA-minister in antwoord op Kamervragen van Thieme in juni 2007. Maar de klimaatdoelen van de regering konden prima worden gehaald ‘zonder in te grijpen in het consumptiepatroon’, vond Verburg. ‘De rijksoverheid heeft op dit moment geen specifieke communicatieactiviteiten gepland.’
Ze heeft het niet lang kunnen volhouden. Na een spervuur van Kamervragen en, belangrijker, na de film Meat the Truth van de Partij voor de Dieren (een ‘correctie’ op Al Gores klimaatfilm An Inconvenient Truth, waarin de vleesindustrie geen rol speelde) presenteerde Verburg twee jaar later haar nota Duurzaam Voedsel. ‘De eerste voedingsnota’ in de geschiedenis van het ministerie meldde het persbericht trots. In de kantine van het ministerie stond Verburg trots tussen ‘het voedsel van de toekomst’ en gaf ze zelf het goede voorbeeld. Hmm lekker, gebakken insecten en vleesloze bitterballen. Ter promotie ervan is twintig miljoen euro beschikbaar: Nederland moet in 2015 ‘koploper’ zijn op het gebied van duurzaam voedsel en ‘een voorbeeld voor de internationale gemeenschap’.
Kabinetsprioriteit
Deze maand kwam alweer het volgende persbericht: ‘Kabinet laat onderzoek doen naar alternatieven voor vlees.’ Alleen al uit de ondertekenaars mocht blijken hoe breed het onderwerp wordt gedragen. Het betrof een gezamenlijk stuk van de ministers van Landbouw (Verburg), van Milieu (Cramer) en van Ontwikkelingssamenwerking (Koenders). ‘Productie van zuivel en vlees legt een grote druk op het milieu, ongebreidelde groei zou grote gevolgen hebben voor het mondiale ecologische systeem’, meldden de ministers. ‘Het kabinet vindt het zo’n urgent probleem, dat het is benoemd tot kabinetsprioriteit’.
Het is, al met al, hard gegaan: van wegwuiven en geen campagne, naar actieve promotie, twintig miljoen euro, internationale aanvoering en kabinetsprioriteit. In twee jaar tijd. Wat overigens niet wil zeggen dat het kabinet de consument wil dwingen minder vlees te gaan eten. De ministers willen ‘verleiden’, door een campagne van het Voedingscentrum en het stimuleren van nieuw aanbod van vleesvervangers. ‘De consumptie van dierlijke eiwitten’ moet verschuiven naar ‘duurzaam geproduceerde dierlijke eiwitten en naar plantaardige eiwitten’.
Nu is de vraag of dat allemaal te danken is aan de Partij voor de Dieren. Natuurlijk niet. Thieme cum suis hebben de ‘ecologische voetafdruk’ van vlees(eters) niet verzonnen. Ze verwijzen naar internationale rapporten en zijn niet meer dan het politieke stootkussen van een groeiende maatschappelijke beweging. Ook antwoordde CDA-fractieleider Pieter van Geel het al, toen hij nog staatssecretaris was van Milieu: ‘Vlees is het meest milieubelastende onderdeel van ons voedselpakket’. Dat was in 2004, twee jaar voordat de Partij voor de Dieren met twee zetels in de Tweede Kamer kwam. Evengoed was vlees eten destijds nog geen politiek onderwerp. Zelfs een partij als GroenLinks was er voorzichtig mee, omdat het wel eens stemmen zou kunnen kosten.
En nu is het dus kabinetsprioriteit. Dat was het zonder de Partij voor de Dieren niet geweest. Zo is de ‘beleidsagenda’ op dit gebied rechtstreeks terug te leiden naar de film Meat the Truth (zie kader). En collega-parlementariërs kunnen niet anders dan het beamen. ‘Het is onmiskenbaar dat de Partij voor de Dieren dit heeft geagendeerd’, zegt Ernst Cramer van de ChristenUnie. ‘Het zou een vreemd staaltje partijpolitiek zijn dat te ontkennen’.
Weinig heil
De ChristenUnie, van oudsher toch een partij van boeren, heeft zijn ideeën over vegetarisme bijgesteld. ‘Wij zijn indringender met dit thema bezig dan ooit’, zegt Cramer. ‘Wij vinden dat je terughoudend moet zijn met vlees eten. De vraag is alleen of je dat moet afdwingen of het bij voorlichting moet laten. Vlees duurder maken zou een optie zijn, maar dat moet dan wel in Europees verband’.
Ook het CDA moet toegeven dat de Partij voor de Dieren de vleesconsumptie in Nederland tot een politiek onderwerp heeft gemaakt, al gebeurt dat met tegenzin. ‘Internationaal gezien stond het al langer op de agenda’, zegt Kamerlid Joop Atsma. Hij ziet weinig heil in het ontmoedigen van vleesconsumptie. ‘Iedereen moet zelf weten wat hij eet, daar willen wij ons niet mee bemoeien.’ En het standpunt van het kabinet (met CDA), dat de consumptie van dierlijke eiwitten moet verschuiven naar plantaardige? ‘Wereldwijd zal de consumptie van vlees alleen maar groeien. In China, India, maar ook in Afrika. Dat is goed, want nu lijden mensen er honger. Het is een verdeelvraagstuk, waar Nederland zijn bijdrage aan moet leveren. De vraag is alleen of het iets uithaalt als wij hier minder vlees eten. Het werkelijke doel van de Partij voor de Dieren, minder consumptie van dieren, zal internationaal gezien niet gehaald worden. Integendeel’.
Tot slot terug naar Luuk Blom van de PvdA. Hij begrijpt nog steeds weinig van de hele redenering. ‘Een beetje zeuren over een stukje vlees op je bord, symboolpolitiek. China zo ver krijgen minder kolencentrales te bouwen, daar gaat het om.’ Blom was ‘flabbergasted’ toen de Partij voor de Dieren tijdens het debat in 2007 (het ging over Europa) opeens begon over de vleesindustrie en ontbossing in Zuid-Amerika. ‘Dat doen ze steeds: onderwerpen aansnijden die helemaal niets met het debat te maken hebben. Misschien, als je heel ver gaat zoeken, kun je een verband vinden tussen vlees eten en ontbossing. Maar ik blijf het een zielig partijtje vinden’.
[SIZE="3"]maar twee jaar geleden was dat besef nog volslagen afwezig. In de politieke arena van Den Haag tenminste.
Hoezo "volslagen afwezig"? Hoeveel kamerzetels had GroenLinks toen?
Dat Gerda Verburg/CDA kennelijk een marketing gaatje ziet in een onderwerp als dit doet me alleen maar heel wantrouwig worden.
BTW dank voor het onder m'n aandacht brengen dat die Verburg nu minister van Landbouw is. Brrrrr, dat had ik liever NIET geweten. :dood:
^
...
Begrijp me goed Olive. Voor mij hoeft geen enkel dier gedood te worden. Ook al heeft de partij een aantal zaken op de agenda gezet maar vanaf 2009 tot nu is de consumptie en dus de industrie toch niet minder geworden? Als je ziet war er allemaal door de vleesmolen wordt gehaald is zo'n anti rituele slacht-actie toch een farce. Laat ze dan het onnodige leed binnen het slachthuis aanpakken en veel meer regels stellen aan het werkelijk doden zodat een schaap niet blatend met een half open keel naar de volgende afdeling wordt geraild. Deze actie verminderd 0 % gedode dieren en hun hele leven geleden dieren die uiteindelijk allemaal voor de industrie en haar belangen gefokt en gedood zullen worden. Het gaat om de belachelijke hoge consumptie.