Mocro: Shur
door Hasna El Maroudi
stuur artikel door -- 29 reacties
Terwijl ik mijn hond Dinah probeer beet te houden, gluur ik door mijn kamerraam. Ik zie een vrouw liggen maar hoor een man. Ik hoor hem angstaanjagend schreeuwen en ik krijg er kippevel van. Zijn geschreeuw doet mijn hond als een gek tekeer gaan. Het ene moment blaft en springt hij tegen het raam op, dan weer kruipt hij piepend als een pup in een hoekje van de kamer. Dan krijg ik hem te pakken en gluur ik weer door mijn kamerraam. De vrouw ligt op de grond, nog geen vijf meter van mijn raam vandaan.
Twee politieagenten in militaire uniform houden haar stevig op de grond gedrukt. Een derde man houdt haar hoofd omhoog en giet een beetje water over haar heen. Het lijkt te werken en ze houdt op met schreeuwen. Zodra de politieagenten haar echter loslaten begint mijn hond weer te blaffen en nog geen twee seconden later hoor ik die ijzingwekkende schreeuw weer. Ik zie hoe haar ogen naar achteren draaien en hoe ze wild met haar handen om zich heen slaat. De derde man rent de politiepost in. Hij komt naar buiten met in zijn linkerhand de koran. Hij plaatst zijn rechterhand op haar voorhoofd en leest een vers op. Onmiddelijk kalmeert ze. Dinah houdt op met blaffen en loopt de kamer uit. Langzaam draai ik me om en loop hem achterna.
Trillend op mijn benen sta ik in de huiskamer. Noem het voodoo, winti of zwarte magie. Noem het zoals je wilt, het komt uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer. Het is hekserij, vaak voortgekomen uit jaloezie of onmacht. Al eeuwenlang wordt er in de Arabische samenleving gebruik gemaakt van dit soort enge rituelen. Mensen krijgen verkeerde dingen zoals hagedissengif voorgeschoteld. Onwetend dat dit goedje in hun eten zit, smullen ze van hun zogenaamde koningsmaaltijd om vervolgens met spoed te worden opgenomen in het ziekenhuis. De klinische diagnose luidt voedselvergiftiging, de spirituele luidt shur.
Wanneer ik op vakantie ben in Marokko en mijn tante vraagt of ik blijf eten, zie ik mijn moeder panisch uit haar ooghoeken kijken. Door middel van acrobatische oogbewegingen probeert ze mij duidelijk te maken dat ik niet mee mag gaan. Gauw verzin ik een smoes en maak me uit de voeten. Wanneer een nichtje de volgende dag tijdens het avondeten vraagt of ik blijf slapen roep ik enthousiast: "Ja, leuk!" Direct voel ik mijn moeders voet, die zich onder de tafel door een weg heeft gebaand naar de mijne. Een harde stamp op mijn voet en het is mij duidelijk. "Sorry, ik had eigenlijk al met mijn buurmeisje afgesproken", excuseer ik mezelf.
Wanneer de visite is verdwenen en mijn moeder vraagt of ik wil helpen afruimen snauw ik haar af. Ik voel me schuldig omdat ik dankzij mijn moeders hysterische waanideeën tegen mijn nichtje heb moeten liegen. Zwarte magie is kant-en-klare bullshit.
Mijn moeder is bang, doodsbang. Dankzij de verhalen van kennissen wordt mijn moeder elk jaar banger. Vroeger bleef ik dagenlang bij nichtjes slapen en at ik wekelijks bij mijn tantes. Helaas hebben verhalen over bezeten mensen haar gezonde verstand overgenomen. Elke uitnodiging accepteert ze dankbaar, maar zelden leeft ze ze na. Op bezoek gaan bij kennisen en vrienden doen we alleen als zij niet weten dat we komen. Zo hebben ze niet de tijd om iets voor te bereiden. Het gevolg is alleen ook dat we vaak voor een gesloten deur staan.
Trillend op mijn benen sta ik in de huiskamer. Kwispelend loopt Dinah de achtertuin in en ik loop haar snel achterna. Ik zie hoe de vrouw door de politieagenten in een auto wordt gedragen en meegenomen. Terwijl de auto wegrijdt staart ze me aan. Ze legt een hand op het raam en heel snel, in een flits van een seconde zie ik hem. In een flits van een seconde zie ik wat er in haar zit. Een slechte geest.
Nooit geloofde ik in voodoo, of winti, of zwarte magie. Noem het zoals je wilt, het komt toch allemaal op hetzelfde neer. Nooit geloofde ik in slechte geesten, maar tegenwoordig geloof ik in alles.
http://www.nrc.nl/scholieren
brrrr...
Bladwijzers