Saddam Hussein, martelaar van het Arabische volk
Dyab Abou Jahjah
Wat een droevige dag en wat een vernedering voor ons Arabisch volk en de Arabische massa’s wanneer de vijand van ons volk, de Amerikaanse bezetter en zijn marionetten en collaborateurs de legitieme president van Irak executeren op de dag van El-Eid.
Laat me een ding heel duidelijk stellen; ik ben nooit een fan geweest van Saddam Hussein noch van zijn regime en ik heb altijd gehoopt dat het Iraakse volk hem van de macht zou verdrijven en hem voor het gerecht zou brengen net als ik hetzelfde wens voor alle dictators en oorlogsmisdadigers over de hele wereld zoals Bush, Olmert en Blair. Desondanks is er geen enkel haartje op mijn hoofd dat vreemde bezetting zou accepteren en het verdrijven van een Arabische leider, door de vijand van onze natie, hoe onderdrukkend,bloeddorstig of corrupt die leider ook moge zijn.
En ja, ik begrijp de persoonlijke woede en emoties van de slachtoffers van Saddam’s wreed bewind vooral tegen Iraakse Shi’ieten en koerden maar dit zou onder geen reden mogen zijn om persoonlijke vendetta te verheven boven de vrijheid en onafhankelijkheid van het Iraakse volk als geheel.
Zou de weerzin tegen elke wrede Arabische dictator moeten opgelost worden door het uitnodigen van vreemde bezetting en door ermee te collaboreren? En hoe kan dat een constructief pad zijn voor de toekomst van ons volk? Zijn we blind geworden voor de gewelddadige en chaotische situatie in Irak vandaag en kunnen we niet inzien dat onder Saddam de situatie veel beter was voor elke Iraakse burger, ondanks een embargo? En zijn we vergeten dat voor de embargo Irak één van de meest welgestelde en ontwikkelde Arabische staten was? En wie is er verantwoordelijk voor de dood van miljoenen Irakezen door het embargo en de daaropvolgende oorlog? Saddam of de bezetting?
Maar zelfs zou Irak vandaag een paradijs zijn, hoe kunnen eerbiedige mannen en vrouwen van het leven genieten onder de laarzen van een vreemde bezetter?
Ik ben een sjiitische Arabier en volgens CNN en BBC word ik verondersteld te juichen bij de dood van Saddam maar in plaats daarvan voel ik een diep verdriet en sympathie voor hem dat ik nog nooit heb gevoeld. Saddam mocht dan een dictator geweest zijn maar vandaag is hij een martelaar van het Arabische volk en het Arabische verzet en dit niet alleen in Irak maar ook in Palestina en Libanon.
Saddam stierf als een martelaar voor zijn volk en als een verzetsleider in gevangenschap. Hij liep trots zijn lot tegemoet zonder te willen knielen voor de bezetter en naar mijn mening maakt dit alleen al hem een held, en dit alleen al doet me vergeten wat hij mijn volk heeft aangedaan.
Hoe kan ik de dood toejuichen van een legale Arabische president die afgezet is door het geweld van een vreemde invasie gebouwd op valse voorwendsels en leugens. Hoe zou ik iets kunnen erkennen dat gebouwd is op die bezetting? Of het nu verkiezingen, overheden, tribunalen of eender welk product van het Amerikaanse bewind? De regering in Irak is zelfs minder legitiem dan het Vichy-regime dat collaboreerde met de Nazi’s. De Vichy-regering was al aan de macht gekomen door de soevereine beslissing van het Franse volk en heeft dan beslist te collaboreren en dat was al genoeg voor De Gaulle om ze te beschouwen als een bende verraders en ze te bestrijden. Deze Iraakse regering is volledig het resultaat van de bezetting en collaboratie en dient daardoor al veroordeeld te worden en het is zelfs minder legaal en legitiem dan de Vichy-regering ooit was. De enige legale en legitieme vertegenwoordiger van het Iraakse volk is het Nationaal Iraaks Verzet.
Het martelaarschap van Saddam was bedoeld als een giftig geschenk van Bush en zijn marionetten aan de Arabieren en Moslims op deze Eid-feest, zij hebben blijkbaar de bedoeling van deze Islamitische feestdag verkeerd begrepen. Het Eid- al Adhaa is het offerfeest dat moslims het offer van Abraham vieren, om zijn zoon Ismaiel te redden. De symboliek in deze is gelijklopend, omdat het martelaarschap van Saddam als een offer beschouwd zal worden om de Natie en de vrijheid ervan te redden. Saddam zelf zou op geen enkel andere dag hebben willen sterven en nogmaals zijn het de blunders van de vijand die de wil en volhardendheid van het Verzet en de strijd zullen sterken.
Op deze dag ben ik niet meer bereid Saddam te zien als de dictator die voor gerechtigheid moet gebracht worden omdat zelfs gerechtigheid gecorrumpeerd kan zijn in dienst van de internationale krachten van onderdrukking en door dubbele standaarden. Een tribunaal voor Saddam en een tribunaal voor de dood van Hariri zijn heel noodzakelijk zelfs wanneer deze leiden tot de vernietiging van het land maar een tribunaal voor Sharon moet ten alle koste vermeden worden. Een corrupte en collaborerende overheid in Libanon wordt gesteund als zijnde de enige legitieme overheid, zelfs wanneer de meerderheid van het volk ertegen betoogt terwijl in Oekraïne en Georgië deze betogingen meer legitiem beschouwd worden dan een verkozen overheid. In Palestina word een verkozen overheid geboycot en word het volk gestraft om te stemmen.
Het oproepen tot vervroegde verkiezingen in Palestina is goed en legitiem en de manier om problemen op te lossen terwijl oproepen voor hetzelfde in Libanon onconstitutioneel, ondemocratisch en een coup is. Dit is de wereld onder het beheer van de VS en zijn lakeien in Europa, een soort van boerderij waar enkel de boer de spelregels zet en alleen beslist wanneer hij zijn dieren zal berijden of slachten op welke tijd hij wil en volgens zijn impulsen en belangen.
Maar wij zijn geen dieren in een boerderij , Mr. Bush en onze enige vertegenwoordigers zijn de verzetsbewegingen in Irak , in Libanon en in Palestina. Zij vertegenwoordigen onze heropleving en de hoop om al ons land te bevrijden van vreemde bezetting en onderdrukking.
Saddam Hussein mag dan geleefd hebben als een onderdrukker en een dictator maar hij stierf als een verzetsstrijder en vrijheidsstrijder en dit is hoe hij zal herinnerd worden.
God hebben zijn ziel.
Allah i rahmoe.
Dyab Abou Jahjah
Bladwijzers