Oorspronkelijk geplaatst door
Ayoub_00
Vandaag is het precies één jaar geleden dat Fatima Elatik mij uit haar Twitteraccount schopte, omdat ik weigerde de digitale-twee-minuten-stilte te respecteren. Het zogenaamde moment van bezinning werd door mij verbroken met de volgende tweets:
Vandaag herdenken we de moordenaars en kolonisators van mijn voorouders. Ik herdenk, ja, maar waarschijnlijk niet op de manier die men van mij verwacht.
Voor mij is de periode 4/5 mei een tenenkrommend festijn van hypocrisie. Als allochtoon zijnde, heb ik een bredere kijk op de geschiedenis dan de meeste autochtone Nederlanders. Daarom is het voor mij persoonlijk eenvoudig om te zien dat er onevenredige aandacht wordt besteedt aan het leed dat Europeanen, en met name joden, is aangedaan. Veel minder (lees: geen) aandacht is er voor het leed dat Europeanen buiten Europa hebben veroorzaakt; of überhaupt voor leed van buiten Europa.
Veel Nederlanders houden ervan om de Tweede Wereldoorlog en de Europese Holocaust in absolute zin tot “vreselijkste gebeurtenis in de geschiedenis” te verklaren; en de Duitsers en Japanners als personificatie van het Kwaad neer te zetten. Ik vind dat een erg discutabele veronderstelling.
De Duitsers waren niet meer of minder wreed dan andere Europeanen van die tijd. Het systematisch uitmoorden van “ongewenste” en “nutteloze” bevolkingsgroepen was in die tijd de modus operandi van een Europeaan pur sang. Wat de Duitsers verschillend maakte van andere west-Europeanen, is dat zij geen koloniën hadden waarin zij hun wreedheden konden begaan. Een korte blik op de Europese geschiedenis van kolonialisme en slavernij, ontwaart een beeld dat vergelijkbaar is met de misdaden van de Nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog. Neem bijvoorbeeld een beschrijving van de overtocht op een slavenschip:
Het was te vergelijken met een barak in het naziconcentratiekamp Auschwitz, maar dan een donkere, benauwde, hete en vochtige versie, in de stank van zweet, kots, poep en urine. Wie de pech had om op lagere dekken te zitten rook niet alleen de stank van uitwerpselen; hij kreeg deze ook over zijn naakte lichaam heen, aangezien slaven naakt aan het dek waren vastgeketend. Ziekten als geelzucht, pokken en dysenterie waren de regel op de slavenschepen en decimeerden dikwijls een compleet schip. Vaker stierf tussen één vijfde en één derde van de slaven voordat zij in Amerika aankwamen.
Vergeleken bij de horror van een slavenschip, was de trein van de jood misschien wel een stuk luxer. Wie dit soort vergelijkingen niet vindt kunnen, zou zichzelf eens moeten afvragen of (als hij mocht kiezen) hij het lot van een zwarte Afrikaan in de transatlantische slavernij de voorkeur zou geven over dat van een Europese jood.
Een ander exemplarisch voorbeeld van Europese atrociteiten buiten Europa is verovering van Amerika; de zogenaamde "Nieuwe Wereld". In 1493 stichtte Christoffel Columbus zijn kolonie genaamd Hispaniola (huidige Haïti/Dominicaanse Republiek), op een eiland dat bevolkt werd door acht miljoen mensen. Zeven jaar was 98% daarvan uitgeroeid, en bij een volkstelling in 1541 waren er nog maar tweehonderd van de oorspronkelijke bewoners over. De pacificatie van het hedendaagse Mexico spreekt ook boekdelen:
Numerous reports, from numerous reporters, tell of Indians being led to the mines in columns, chained together at the neck, and decapitated if they faltered. Of children trapped and burned alive in their houses, or stabbed to death because they walked too slow. Of the routine of cutting of woman's breasts, and the tying of heavy gourds to their feet before tossing them to drown in lakes and lagoons. Of babies taken from their mothers' breasts, killed, and left as roadside markers. Of "stray" Indians dismembered and sent back to their villages with their chopped off hands ans noses strung around their necks. Of "pregnant and confined woman, children, old men, as many as they could capture," thrown into pits which stakes had been imbedded and "left stuck on the stakes, untile the puts were filled." And much, much more.
(Stannard 1993: 82-83)
De veronderstelling dat de Europese Holocaust dé vreselijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid is, moet door iedereen met gezond verstand en ratio in twijfel worden getrokken. Misschien het ergste dat Europeanen (minus Duitsers) is overkomen, maar het in absolute zin kronen tot zwartste bladzijde in de wereldgeschiedenis, is een schoffering van de slachtoffers van de Afrikaanse- en Amerikaanse Holocaust. Geschiedvervalsing.
Vaak wordt als tegenargument opgeworpen dat de Europese Holocaust op een ongekende schaal plaatsvond. Dit argument is feitelijk onjuist. Naar schatting zijn er tussen de tien en twintig miljoen slaven van Afrika naar Amerika verscheept. Dus zelfs in de meest voorzichtige schatting neemt de Transatlantische Slavernij dezelfde schaal aan als de Europese Holocaust. Voordat Europeanen voet aan land zetten in Amerika, leefden er tussen de 15 en 125 miljoen mensen, waarvan zij 90% hebben gedood door vervolging, biologische oorlogsvoering, hongersnood ten gevolg van het vernietigen van de agrarische infrastructuur, en "reguliere" slachtpartijen.
Het zou Nederlanders sieren als ze aan hun bewering een simpele toevoeging zouden doen: De Europese Holocaust is het ergste dat er in onze geschiedenis heeft plaatsgevonden. En daarbij erkennen dat voor anderen de Transatlantische slavernij misschien wel even gruwelijk is, en daarom terecht de Afrikaanse Holocaust wordt genoemd; Amerikaanse Holocaust idem dito. Want het signaal dat nu wordt gegeven is dat het leed van witte mensen erger is dan dat van Zwart & Zand®.
Maar dat gaat niet gebeuren. De Tweede Wereldoorlog en Holocaust worden doelbewust als zwartste bladzijde van de geschiedenis van de mensheid neergezet, zodat de talloze misdaden van de Geallieerden tegen de Duitsers zijn te rechtvaardigen. Het vergelijken van hedendaagse gebeurtenissen met de Tweede Wereldoorlog is daarom een taboe, zodat Europeanen het historische alleenrecht kunnen claimen op het gebruik van bepaalde tactieken.
Denk daarbij aan het gebruiken van kernwapens tegen het Japanse Keizerrijk, waarbij meer dan 200.000 burgers in één klap de dood vonden. Of het bombardement van Dresden, dat de stad veranderde in een inferno, met 25.000 doden tot gevolg. Zoals Breivik het zou formuleren: het was vréselijk, maar helaas noodzakelijk. Zou men met gezond verstand hiernaar kijken, dan plaatst dat bijvoorbeeld de Palestijn en zijn zelfgemaakte raket in een heel ander daglicht. Wat de Nazi's voor de rest van Europa waren, zijn de joden voor de Palestijnen (en iedereen die zijn hart committeert aan rechtvaardigheid).
Tenslotte is het mijn persoonlijke mening dat Nederlanders de bezetting wel wat meer mogen relativeren. Die paar jaar dat de Duitsers in Nederland vakantieparkje kwamen spelen zijn niet te vergelijken met de wrede bezetting van de Balkan destijds. Of om wat meer recentere voorbeelden aan te halen, de bezetting van Palestina, Irak of Afghanistan. De Duitsers behandelden de Nederlanders zelfs relatief respectvol, als Germaans broedervolk zijnde. Ze moeten niet mauwen. Praat eens een keer met een Palestijn, Afghaan of Somaliër. Die maken pas échte oorlog en échte bezetting mee.
En zo erg was de bezetting kennelijk niet, aangezien de Nederlanders in 1946 alweer met hun tanks door de Indonesische archipel rolden. Om drie jaar lang een illegale oorlog te voeren waarbij honderdduizend Indonesiërs het leven lieten; moordend, rovend en verkrachtend, zoals het een ware illegale bezetter betaamt.
Om een lang verhaal kort te maken: De Duitsers waren echt niet meer of minder wreed dan andere Europeanen. Laten we daarom 4 mei een dag maken waarop we álle slachtoffers van Europeanen herdenken, niet alleen de slachtoffers die dankzij het Nazi-regime vielen.
Jodenherdenking | De Izz ad-Din Doctrine
Bladwijzers