Afrikaanse landen en economische ontwikkeling

[Olive Yao]

.
Honourable Chairman,

Ladies and Gentleman

I know of the electric power supply and distribution problems in Nigeria. Power or energy, so to speak, lies at the centre of economic activities and is an indispensable force driving all economic activities. It is therefore counter-intuitive to think of a genuine revitalisation strategy for the Nigerian Manufacturing sector without fixing the appalling state of the epileptic power sector. Nigeria’s power woes urgently call for additional investments based on efficiency and optimisation strategies. Efficient power supply and distribution is the sine qua non for any meaningful strategy you may envision on the revitalisation of the manufacturing sector.

Adaptation of Technology

Mr. President, I will not be doing justice to my talk if I do not address the crucial role of technology in the development equation of the manufacturing industries. A seasoned economist once argued that “Development gap is indeed a technology gap”, and I can’t agree more. The ability to create, acquire and adapt new technologies is a critical requirement for competing successfully in the global marketplace and is very lacking in Africa. It is also a well-documented fact that the African continent has not kept pace with technological advancement and Nigeria is no exception. Africa's technological gap accounts for its increasing economic deterioration because other developing regions are constantly upgrading their own technological capabilities, and the global marketplace has become increasingly liberalized and competitive.

The Private sector in Nigeria, of course in collaboration with the Government at all levels, need to examine the “technology system” obtaining currently in the country to determine how best it is suited to facilitate transfer of technology, as well as enhancement of absorption capacity and its use, especially in the manufacturing industry. Nigeria needs to invest more share of its GDP in Research and Development (R & D) as well as in the acquisition of quality technology to drive the manufacturing (Industrialization) processes. Nigeria as the largest populated country in the whole of Africa can leverage technology to make quantum leaps in production of goods for the ECOWAS region and beyond. It will take a commitment from both the Federal Government and the private sector to find the right technological solutions to the many challenges the country is confronted with. I would suggest that Nigeria looks more to China to tap into their vast knowledge in the development and application of advanced but affordable technology for the production boom. Nigerian businesses should aggressively pursue partnership with Chinese businesses that are willing to invest and provide technology transfer agreements. Over time, Nigeria through the pivotal role of MAN can become the next global production hub after china, Thailand and Vietnam.

Effective Trade Policies

Mr. Chairman,

Distinguished Invited Guests,

Ladies and Gentlemen,

This is another area that I think we ought to tread very carefully if we are really serious about our industrialisation drive. Effective trade policies would encourage local manufacturing companies to build better products to compete not only in the regional but also international markets. While our aspiration to pursue development through trade without aid is as ideal as ambitious to any responsible government, the present global paradigm is unfavourably structured for Africa and whether by design or by default, it serves to ensure that we don’t achieve those aspirations and we remain perpetually dependent. Let us seek reprieve from the wisdom of our Yoruba ancestors. “He who disappoints another is unworthy to be trusted”!

At this juncture, I want to thank you immensely for your correct standing on EPA. Your President calmed my nerves in his speech when he confirmed that the position has not changed. Some of my European friends are not very happy with me when I characterise EPAs as the modern day equivalent of the Berlin Conference Treaty. While the Berlin Conference of 1884 to 1885 balkanized Africa among 13 European powers as a guaranteed source of raw materials and market, how are the EPAs different from that? In reality, Africa negotiated these EPAs under unprecedented economic duress and coercion. In the process African governments were arm-twisted into glossing over some very pertinent aspects of the agreement essentially for EU’s economic expediency.

The common element at both Berlin and Brussels is that Africa is not allowed latitude to conduct trade, industrial and development policies for her own development but for the development of Europe. I am aware that most of African Trade Ministers have privately and tacitly rejected the EPAs, but in fact they have acquiesced. In private whisperings, not many Africans or policymakers are happy with the deal, but there is a certain sense of helplessness. the European Union (EU) has been negotiating the EPAs with the Africa Caribbean and Pacific (ACP) countries a fully reciprocal trade arrangement between EU and ACP to replace the previous non-reciprocal, preferential trade access of ACP countries to EU. While the exploitation and looting of Africa’s enormous natural resources during the colonial and immediate post colonial times is histrory, we cannot simply take it as a misfortune borne patiently as though it had not been. We must be driven by the plea of the Hausa proverb: It is to stand up that one changes from sitting!!

Distinguished invited Guests,

Ladies and Gentlemen,

While in the region where I am coming from, some of us are considered as lone crusaders against the EPAs, what gives me twinges of disquiet is the effects these agreements will have to our ambition to industrialise, economically integrate, and develop sustainably.

We were told that in order to continue to have access to European markets, Africa is required to eliminate tariffs on over 80% of imports from the EU. In some cases, they will have to abolish all export duties and taxes; in others, countries can retain existing export taxes but not increase them or introduce new taxes. They will be called upon to eliminate all quantitative restrictions and meet all kinds of other intrusive and destructive conditionalities that literally tie the hands of African governments from deploying the same kinds of instruments that all countries that have industrialised applied to build competitive national economies.

To me this is an invitation to commit economic suicide and you have made the right call to reject the EPAs. The key principle underlying them is the market access based on reciprocity.

There are a range of effects that EPAs will have on your and my economy. Let me just mention three:

First; EPAs will put your regional trade and integration at risk. You will find that most of the products that you are producing locally are in fact traded regionally in ECOWAS. If you acquiesce to the EPA and its corollary liberalization, EU competitiveness will certainly jeopardise you regional trade. EU products are likely to flood your market and displace domestic and regional production.

Second; EPAs also oblige your governments to undertake significant reforms and design and create new policies which will have significant costs attached, including adjustment costs and revenue loss as a consequence of tariff elimination. In our region, the EU has vehemently refused to include a Development Matrix in EPA. Instead, the burden of assembling Development Capital is left to the recycled, unreliable, and cumbersome European Development Fund (EDF), and the Aid for Trade (AfT) Programme.

Third; the elimination of tariffs will also have an adverse impact on state revenues. In the case of my country Tanzania, for example, a modest estimate on current trade figures is that tariff losses could be up to 62 million US dollars a year. As for export taxes, against the strident objections by many African countries, the EU continues to insist on their being eliminated. I find it logical to view this insistence in tandem with the EU’s Raw Material Initiative launched in 2008. This initiative states unequivocally that “access to primary and secondary raw materials is a priority in EU Trade and regulatory policy.” Yet it is a known fact that export tax is a sine qua non of the promotion of higher value added activities and the beginnings of industrialization.

I have spoken at length on EPA because I am very passionate about this subject, but also very disheartened by the helplessness and hopelessness we as Africans, have been demonstrating during the negotiations despite the very vivid and apparent effects that they may have to our development aspirations. I am pleased with your position. In our region, even my country has retreated and is currently undertaking a detailed study of the agreement in order to make an informed decision. In reviving your manufacturing sector. I only have one final exhortation: STAY AWAY FROM EPA; the agreement is antithetical to the industrialization aspirations that you have. The Igbo people have an age-old saying: “Taking thought is strength” Take thought.

Hon. Chair,

Distinguished Invited Guest,

Ladies and Gentlemen

In conclusion, I want to thank you again for the hospitality you have accorded me since my arrival and for the invitation to join you in this very important meeting. I know Nigerians have the “Can Do” spirit of entrepise. Your domestic market is large enough to enable your local industry to achieve economies of scale. If you add the ECOWAS market in the equation, the trade opportunities are even more lucrative to attract both domestic and foreign direct investments which are critical to long term balanced development. Intra-regional and intra-Africa trade should be the way to go before we as Africans can venture head on into the global trade.

I know you can do it and I believe you can do it.

Thank you for your kind attention.

[Olive Yao]

.
Onderwerp van deze topic:

Hoe kunnen afrikaanse economieën zich ontwikkelen?

Door een productie-appararaat op te bouwen. In de vorm van industrie.

Nigeria en Tanzania begrijpen dat goed. Lees de rede van Mkapa hiervoor.


Innoson Vehicle Manufacturing

website

Neem hier eens een kijkje. Bekijk wat van de auto’s.



Innoson Vehicle Manufacturing is een nigeriaanse autoproducent.

● IVM produceert personenauto’s, bussen en kleine vrachtauto’s.

● IVM produceert de voertuigen in Nigeria.

● IVM importeert de motoren uit Japan en Duitsland.

Een kijkje in de fabriek:





Het zou natuurlijk nog beter zijn als IVM – al of niet in samenwerking met andere nigeriaanse bedrijven – ook de motoren zelf zou produceren.

IVM denkt al over electrische auto’s.

De nigeriaanse auto-industrie kan zich dan het beste richten op electrische motoren.

Daar ligt ruimte voor economische ontwikkeling.

[Rob Gosseling]

Wij als tweede landbouwexporteur van de wereld moeten stoppen met het dumpen van goedkope producten in bijvoorbeeld Afrika. Daardoor wordt de lokale markt totaal verpest. Kleinschalige landbouw is op die manier bijna onmogelijk. Nederlandse uien zijn goedkoper dan die van lokale boeren. Bizar gewoon...Het is ook nog slecht voor het milieu. Immers de producten moeten over grote afstanden verplaatst worden en zorgen daardoor voor de nodige vervuiling. Het is bovendien oneerlijke concurrentie, want de EU subsidieert de boeren bedrijven die ook nog eens mega groot zijn. Zo verpesten we lokale werkgelegenheid met het dumpen van gesubsidieerde veel te goedkope producten die op grote schaal geproduceerd worden. Al die export is slecht voor lokale boeren en slecht voor het milieu vanwege transport over lange afstanden. Nergens voor nodig. Die boeren kunnen best zelf aardappelen of uien verbouwen. Dat is goed voor de plaatselijke werkgelegenheid en goed voor de plaatselijke economie. Als we willen exporteren moet de subsidie er af zodat we normale prijzen kunnen rekenen voor het product, waar ook het transport in verwerkt moet zijn. We moeten ook af van grootschalige landbouw, maar dat is een ander verhaal.

.

[Olive Yao]

Wij als tweede landbouwexporteur van de wereld moeten stoppen met het dumpen van goedkope producten in bijvoorbeeld Afrika. Daardoor wordt de lokale markt totaal verpest. Kleinschalige landbouw is op die manier bijna onmogelijk. Nederlandse uien zijn goedkoper dan die van lokale boeren. Bizar gewoon...Het is ook nog slecht voor het milieu. Immers de producten moeten over grote afstanden verplaatst worden en zorgen daardoor voor de nodige vervuiling. Het is bovendien oneerlijke concurrentie, want de EU subsidieert de boeren bedrijven die ook nog eens mega groot zijn. Zo verpesten we lokale werkgelegenheid met het dumpen van gesubsidieerde veel te goedkope producten die op grote schaal geproduceerd worden. Al die export is slecht voor lokale boeren en slecht voor het milieu vanwege transport over lange afstanden. Nergens voor nodig. Die boeren kunnen best zelf aardappelen of uien verbouwen. Dat is goed voor de plaatselijke werkgelegenheid en goed voor de plaatselijke economie. Als we willen exporteren moet de subsidie er af zodat we normale prijzen kunnen rekenen voor het product, waar ook het transport in verwerkt moet zijn.

De school van economische ontwikkelingstheorie ondersteunt wat je schrijft. Goed verhaal … gezond verstand-verhaal. Geldt niet alleen voor landbouw, ook voor opkomende industrie.

We moeten ook af van grootschalige landbouw, maar dat is een ander verhaal.

Maar hoe kleinschalig kan landbouw zijn?

[Olive Yao]

.
An engineered food and poverty crisis to secure continued US dominance

Colin Todhunter | Countercurrents 22 augustus 2022


Een kunstmatige voedsel- en armoedecrisis om aanhoudende dominantie van de VS veilig te stellen

(…)

Volgens het International Panel of Experts on Sustainable Food Systems is er momenteel voldoende voedsel en geen risico op wereldwijde voedseltekorten.

We zien een overvloed aan voedsel maar torenhoge prijzen. Het probleem is niet een voedseltekort, maar speculatie met voedsel-als-goederen-voor-handel en de manipulatie van een inherent gebrekkig mondiaal voedselsysteem dat de belangen dient van bedrijfsmatige agrarische handelaars en leveranciers van grondstoffen voor landbouw, ten koste van behoeftes van mensen en echte voedselzekerheid.

(...)

In 2014 stelde Michael Hudson dat de VS het grootste deel van het Zuidelijk Halfrond heeft kunnen domineren via landbouw en controle over de voedselvoorziening. De geopolitieke strategie van geldleningen van de Wereldbank heeft landen getransformeerd in gebieden met voedseltekorten door hen ervan te overtuigen om gewassen als goederen voor handel te verbouwen – plantage-exportgewassen – en niet zichzelf van voedsel te voorzien met hun eigen voedselgewassen.

(…)

De dominerende notie van 'voedselzekerheid' die wordt bevorderd door mondiale spelers in de agribusiness zoals Cargill, Archer Daniel Midland, Bunge en Louis Dreyfus en die wordt gesteund door de Wereldbank, is gebaseerd op het vermogen van mensen en naties om voedsel te kopen. Het heeft niets te maken met zelfvoorziening en alles met wereldwijde markten en toeleveringsketens die worden gecontroleerd door gigantische agribusiness-spelers.

(…)

Het bracht mee dat landen in de val zitten van een geglobaliseerd voedselsysteem dat afhankelijk is van mono-culturen van gewassen als exportgoederen om buitenlandse valuta te verdienen, voor terugbetaling van schulden in dollars, met richtlijnen van de Wereldbank/IMF voor ‘structurele aanpassingen’ van de economie.

Wat we hebben gezien is de transformatie van veel landen van zelfvoorziening op het gebied van voedsel naar gebieden met voedseltekorten.

En wat we ook hebben gezien, is dat landen in de tredmolens worden gezet van productie van gewassen als goederen voor handel. De behoefte aan buitenlandse valuta (VS dollars) om olie en voedsel te kopen, verankert de noodzaak om de productie van gewassen voor export te vergroten.

In het Agreement on Agriculture (AoA) van de Wereldhandelsorganisatie is het handelsregime vastgelegd dat nodig is voor dit soort afhankelijkheid van grote bedrijven, voorgesteld als 'wereldwijde voedselzekerheid'.

(...)

De AoA hief bescherming van boeren tegen wereldwijde marktprijzen en schommelingen op.

(...)

'Voedselzekerheid' heeft geleid tot de ontmanteling van voedselsoevereiniteit en voedselzelfvoorziening ten behoeve van de wereldwijde marktintegratie en de macht van grote bedrijven.

(...)

Archer Daniels Midland, Bunge, Cargill en Louis Dreyfus en investeringsfondsen zoals Black Rock en Vanguard blijven enorme financiële slagen slaan, waardoor de prijs van brood in sommige armere landen bijna verdubbelde.

De cynische 'oplossing' die de wereldwijde agribusiness aanbeveelt voor de huidige voedselcrisis, is om boeren aan te sporen meer te produceren en hogere opbrengsten na te streven, alsof de crisis er een van onderproductie is. Het betekent meer gebruik van chemicaliën, meer genetische manipulatietechnieken en dergelijke, waardoor meer boeren in de schulden komen en in afhankelijkheid verstrikt raken.

(...)

Navdanya [International] schetst mogelijke oplossingen voor de huidige situatie gebaseerd op principes van agro-ecologie, korte aanvoerlijnen, voedselsoevereiniteit en economische democratie – beleid dat in de loop der jaren uitvoerig is beschreven in vele artikelen en officiële rapporten.

(...)

google translate + heel wat aanpassingen





Sowing hunger, reaping profits – A food crisis by design

Navdanya international

[Revisor]

Keniaanse stammen willen €200 miljard compensatie van Britten

26 aug. 2022 in BUITENLAND

Nairobi - Twee Keniaanse inheemse stammen willen het Verenigd Koninkrijk voor het Europese Hof voor de Rechten van de Mens slepen voor misdaden die zijn begaan tegen het einde van de koloniale periode, melden diverse Britse media.


Buitenlandse bedrijven verdienen enorme bedragen met de teelt van thee op grond die van lokale stammen zou zijn gestolen. Ⓒ ANP

De Talai en de Kipsigis willen 200 miljard euro - en een excuus - omdat de Britten in Kericho, in het westen van het land, grote stukken land van de lokale bevolking inpikten. In Kericho wordt op grote schaal thee geteeld.

De Talai claimen dat ze werden gedwongen in een nabij gelegen vallei te wonen, waar het krioelde van de muskieten en tseetseevliegen. Dat zou voor ernstige ziekten, sterfgevallen en dood vee hebben gezorgd. Bij de onfhankelijkheid van Kenia in 1963 bleek het voor hen onmogelijk hun land terug te vorderen. De thee-producenten hadden zich er definitief gevestigd. „Ons land wordt nu bezet en gebruikt door bedrijven als Unilever, Williamson Tea, Finlay’s en Lipton, die er enorme winsten maken”, zo schrijven de stammen in hun aanklacht.

Dat het Britse leger zich schuldig zou hebben gemaakt aan moord, verkrachting, marteling en onwettige opsluiting wordt ook genoemd in de aanklacht, maar dat vormt niet de hoofdmoot.

De Britse regering heeft al eerder excuses gemaakt en beloofd Keniaanse slachtoffers van de Mau Mau-opstand in 1950 te compenseren, maar de Talai en de Kipsigis claimen dat dit over heel andere misdaden gaat, die zich al tientallen jaren voordien hebben afgespeeld.


https://www.telegraaf.nl/nieuws/1185...ie-van-britten

[Olive Yao]

.

BRICS

African energy projects face Western pressure whilst Russia, China offer cooperation

Uriel Araujo | Infobrics vrijdag 7 oktober 2022


Economische ontwikkeling in afrikaanse landen, de noodtoestand van het klimaat en klimaatrechtvaardigheid én de nieuwe koude oorlog komen hier bij elkaar.


"(...)

Kunnen deze projecten van de grond komen? Als het door de VS geleide Westen zijn zin krijgt, is het antwoord nee. In feite hebben lokale Afrikaanse energieprojecten te maken gehad met sterke westerse tegenstand, die verwoord is in termen van de klimaatagenda. Zo nam het Europees Parlement op 15 september een resolutie aan waarin stond dat het Oeganda-Tanzania EACOP-project "sociale en ecologische risico's" zou kunnen opleveren. Het Europees Parlement heeft zijn lidstaten dan ook geadviseerd om Oeganda's gas- en olieprojecten niet financieel of diplomatiek te steunen. De ondervoorzitter van het Oegandese parlement, Thomas Tayebwa, reageerde daarop door de resolutie te omschrijven als het "hoogste niveau van neokolonialisme en imperialisme" tegen de soevereiniteit van Oeganda en Tanzania.

(...)"

[Revisor]

VPRO Tegenlicht

Ma 5 dec 22:20 - Seizoen 21 Afl. 8 - De kracht van Afrika

Hoe ziet Afrika er over vijftig jaar uit? Afrikaanse denkers en doeners kijken naar verschillende toekomstscenario's. Grenzen zullen vervagen, nieuwe markten zullen bloeien, mogelijk ontstaat er een groot handelsblok dat Schengen overstijgt. En de bevolking zal groeien naar ruim 4 miljard mensen. Veel Afrikanen zien dit als een enorme kans. Want tegen die tijd heeft Afrika niet alleen de grootste groep jonge consumenten in de wereld, maar ook de grootste arbeidsmarkt in handen, plus een enorme potentie voor het ontwikkelen van groene energie. Met: Achille Mbembe, Amy Jadesimi, Amos Wemanya, Katchie Nzama en Arthur Mutambara.

Hier te zien:

https://www.npostart.nl/vpro-tegenli.../VPWON_1335248


Heel interessant!

[Olive Yao]

.
Tanzania zegt investeringsverdrag met Nederland op

(2018)

Hiervoor (posts #119, #120, #121) staat de indrukwekkende toespraak van Mkapa van Tanzania. Tanzania is op meer manieren goed bezig.

Diverse landen hebben in het afgelopen decennium investeringsverdragen en belastingverdragen met belasting- en claimparadijs Nederland opgezegd.

Nederlandse politici willen het niet weten en nemen een motie aan waarin ze aan zichzelf bevestigen dat Nederland niet een belastingparadijs is (motie Van Vliet 14 februari 2013). Nadat minister Ploumen in een Kamerbrief van 1 september 2015 op vragen van Kamerlid Van Dijk (8 juni 2015) antwoordt dat Nederland ook niet een claimwalhalla is zijn de politici geheel gerustgesust.

Een spannende situatie deed zich voor toen Tanzania het investeringsverdrag met Nederland opzegde. Het verdrag moest voor maandag 1 oktober 2018 opgezegd zijn. Civiele organisaties in Tanzania en Nederland raadden Tanzania's regering aan het verdrag op te zeggen, maar de uiterste datum kwam steeds dichterbij.

“Tanzania will have to notify the Netherlands by Friday, 28th September 2018, because it is the last working day”, waarschuwde Amani Mhinda, die namens de organisatie HakiMadini voor beëindiging van het verdrag pleitte.

“If both sides miss the October 1 deadline, Tanzania will be stuck with this treaty until April 1, 2044”, zei dr Burghard Ilge van Both Ends.

Vrijdag kwam, en er was nog steeds niets gedaan.

“We know from the Netherlands embassy that Tanzania is yet to send any communication with regard to this”, zei Mhinda.

Iedereen hield zijn adem in. Desgevraagd liet Tanzania's advocaat-generaal dr Adelardus Kilangi alleen weten:

“The government is aware about this, don't worry”.

Gelukkig zegde Tanzania het verdrag tijdig op.



citaten

The East African, Christopher Kidanka
– Will Tanzania end ‘unfriendly’ pact with Netherlands? (29 sept. 2018)
– Tanzania ends investment treaty with Netherlands (6 okt. 2018)