Na de machtstrijd: Jeremy Corbyn herverkozen als leider van Labour

[The_Grand_Wazoo]

@Eke (en Olijf) en Mo
Tegengewerkt worden. Wat bedoelen jullie daar nou precies mee?
Corbyn werd ondermijnd vanuit zijn eigen partij. Hij werd tegengewerkt. Maar niet door de leden, maar door de partij elite, schrijven jullie. Daarmee suggereer jullie iets. Volgens mij iets in de trant van 'als hij niet tegen was gewerkt, nou dan ...'

Nou dan wat?

Het klinkt mij als een wat PVV-riedeltje in de oren. Hrt volk wil A, maar een perfide elite dwingt tot B. Ik vind het wat te gemakkelijk.

Mijn kwestie: de man heeft een functie gekozen waarin het nou bij uitstek gaat om het vermogen om mensen mee te krijgen. Ik gaf als voorbeeld om middelen als zuigen, onderhandelen en konkelen. Dat is het traditionele' beeld wat mensen bij het politieke handwerk hebben. Natuurlijk kun je ook compassie inzetten en midlheid en empathie, maar dat is niet waar het in deze draad om ging. Het ging erover dat Corbyn zijn positie was verloren na een desastreuze verkiezingsnederlaag. En even voor de goede orde, het was niet zomaar een nederlaag, het was een enorme nederlaag. En dat tegen de achtergrond van een Brexit. (en des te pijnlijker de constatering dat hij in 2017 wel bijna was gekozen. Dat is de puihoop die hij er in de afgelopen 2 jaar van heeft gemaakt wel enorm als hij zo'n electorale duikeliing heeft gemaakt - een puinhoop die in puinhoperigheid moet worden afgezet tegen de puinhoop die de regeringspartij ervan gemaakt had ... en toch wist Corbyn te verliezen).

Mijn constatering: Corbyn is er niet ingeslaagd mensen achter zich te verzamelen, niet binnen zijn eigen partij en niet daarbuiten.
In 2017 deed hij het onverwacht goed. Hij heeft vervolgens twee jaar de tijd gehad om een helder, voor iedereen (niet alleen ingewijden) begrijpelijke Brexit-positie te formuleren. Dat heeft hij niet gedaan. (Ik vind dat hij daarmee zijn verantwoordelijkheid heeft ontlopen, heeft gemompeld en getwijfeld toen er een heldere positie nodig was; nodig vanuit politiek standpunt, om een aan het electoraat duidelijk te maken waar je staat). Dat heeft hij niet gedaan. Hij heeft er voor gekozen traditionele linkse standpunten uit te dragen. De 12 jaar austerity te bekritiseren.
Ik constateer dat dit geen succes is geweest. Ik constateer bovendien dat dit gebrek aan succes lang en breed voorspeld werd.

'Tegengewerkt in zijn eigen partij' is mijns inziens een vage kreet. Je kunt met evenveel recht zeggen dat hij er niet in is geslaagd de partij achter zich te krijgen door het formuleren van een heldere strategische standpunten waarin zwel de partij als het electoraat zich had kunnen vinden. Dat lijkt mij nou bij uitstek een taak voor een partijleider. Lukt je dat niet dan ben je niet geschikt je niet als partijleider.

[Eke]

Okay TGW.

Zie posting # 6. kern : a. verdachtmaking anti-semitisme b. brexit-aanpak verwarrend

"voorbeeld: Het Simon Wiesenthal Center noemde de Britse Labour-leider Jeremy Corbyn de grootste antisemitische persoon van 2019,

en waarschuwde dat Groot-Brittannië een “paria” zou worden als Corbyn de verkiezingen zou winnen en premier van Engeland zou worden." bron : Jood.nl

Een keuze voor het herkennen van Palestina wordt vertaald als : kritiek op joden hebben------dus dan ben je anti-semiet. Als dit uitvoerig wordt rondgebazuind,TGW, dan hang je. Dat kost veel stemmen !



ben nog niet klaar. wordt vervolgd.

[Rob Gosseling]

Een keuze voor het herkennen van Palestina wordt vertaald als : kritiek op joden hebben------dus dan ben je anti-semiet.

Klopt. (En andersom trouwens ook) Erkennen... Alhoewel, de hele opdeling van Palestina onder gezag van de VN sowieso al een discutabele beslissing was in de geschiedenis. Een misser als je het mij vraagt.

Het naleven of liever gezegd het niet naleven van VN-resoluties en het uitblijven van gevolgen daarvan voor de rebellerende partij - Israël - zet de geloofwaardigheid van die organisatie op het spel en daarmee het legitieme gezag van de VN.

Sowieso is het discutabel dat de volkenbond met een meerderheid van stemmen, zomaar een land kan opsplitsen zonder de wensen van het volk te respecteren.

Trouwens de volkenbond kan nimmer de stem van de wereldbevolking zijn. De culturele verschillen tussen verschillende volken zijn te groot om tot een consensus de komen die voor alle partijen acceptabel is. De VN is de stem van staten met de grootste bek en het grootste arsenaal van wapens. Opheffen is het beste.

[Revisor]

Lode Vanoost

Partijfunctionarissen Labour ondermijnden campagne Jeremy Corbyn bij verkiezingen 2017

Een intern rapport dat werd gelekt naar de Britse media toont dat hogere partijfunctionarissen van Labour complotteerden om de kansen op een overwinning bij de verkiezingen van 2017 te ondermijnen. Een nederlaag vonden zij beter dan een overwinning onder voorzitter Jeremy Corbyn.

donderdag 16 april 2020 01:31

Spread the love

Partijpolitiek is meedogenloos. Een gekend spreekwoord in politieke kringen is “in de politiek zijn je ergste vijanden je politieke vrienden.” Politici die collega’s van andere partijen aanvallen, saboteren, er leugens over verspreiden, mooi is het niet, maar wel logisch. Alles voor de eigen overwinning. Minder bekend is hoe diep de nijd, de afkeer tot zelfs haat kan gaan binnen partijen zelf. De strijd voor de topplaatsen is meedogenloos. Waar na-ijver tussen partijen meestal open en bloot gebeurt, mijdt interne politieke strijd binnen een partij grotendeels het zonlicht.

Een gelekt intern onderzoeksrapport van Labour toont hoe ver sommigen gaan om de eigen machtspositie veilig te stellen, zelfs als dat electoraal verlies betekent. Uit het rapport blijkt dat hoge partijfunctionarissen en parlementsleden van Labour nog liever een electorale nederlaag leden dan te winnen onder een partijvoorzitter, wiens politieke lijn hen niet beviel. Maar meer nog waren zij gedreven door het besef dat hun politieke loopbaan zou eindigen na een overwinning van Jeremy Corbyn bij de verkiezingen van 8 juni 2017.

In 2017 stond Labour ver achter in de peilingen op de Conservatieve Partij onder eerste minister Theresa May. In de zes weken van de kiescampagne wist Jeremy Corbyn echter een achterstand van 17 procent goed te maken en behaalde Labour zijn beste resultaat sinds 1997, met méér stemmen dan de ‘overwinning’ van Tony Blair toen. Bij zijn nederlaag in 2019 behaalde Corbyn nog altijd méér stemmen dan Tony Blair bij zijn derde ‘overwinning’ op rij. Met een iets beter resultaat in 2017 was Jeremy Corbyn eerste minister geworden en hadden de eventuele nieuwe verkiezingen van 2019 er heel anders uitgezien – als er dan nog verkiezingen zouden geweest zijn .

De redenen waarom Corbyn het nooit heeft gehaald kwamen reeds meermaals aan bod op deze website: niet aflatende vijandige media, een door de Israel-lobby en Labour-zionisten georkestreerde antisemitisme-crisis en het door zijn politieke tegenstanders opgedrongen dubbelzinnig Brexit-standpunt deden hem de das om.

Wat al vermoed werd

Dat Jeremy Corbyn intern werd tegengewerkt door zijn eigen partijstructuren en een groot deel van de parlementaire fractie was niet bepaald geheim. Het recente gelekte rapport geeft daar nu onweerlegbare bewijzen van.

Van januari tot eind mei 2017, net na de verkiezingen, hebben hogere partijfunctionarissen en parlementsleden samengespannen om de kansen op een overwinning van Corbyn te ondermijnen. Het rapport toont een deloyale en disfunctionele cultuur aan de top van de partij die zich niet kon neerleggen bij de politieke lijn van de partijvoorzitter, die niet door henzelf maar door de partijleden was verkozen.

Het ging niet over de spreekwoordelijke rotte appels in de mand maar over systematische en niet aflatende inspanningen om het leiderschap van Corbyn te saboteren. In het rapport worden interne e-mails en online-conversaties weergegeven, waarbij deelnemers in niet mis te verstane bewoordingen hun haat voor Corbyn uitschreeuwen.

Meerdere pogingen om Corbyn af te zetten

Zij wilden van twee tussentijdse verkiezingen ter vervanging van ontslagnemende parlementsleden gebruik maken om Corbyn af te zetten en te vervangen door vice-voorzitter Tom Watson. Daarvoor rekenden zij erop dat Labour deze beide zetels zou verliezen, wat dan als een afkeuring van Corbyn zou worden uitgebazuind. Dat plan mislukte.

Op 18 april besloot eerste minister Theresa May vervroegde verkiezingen te houden. De peilingen gaven haar een voorsprong van 17 procent op Labour. De tegenstanders van Corbyn wilden ten alles prijze de zetel van ondervoorzitter Tom Watson vrijwaren. Ook voor andere medestanders tegen Corbyn werden middelen ingezet om hun herverkiezing te vrijwaren, terwijl andere parlementsleden tegenwerking kregen van het partijbestuur.

Alles werd in gereedheid gebracht voor een snelle verkiezing van een nieuwe partijvoorzitter op 19 augustus 2017 twee maanden na de verkiezingen. Bovendien werd een voorstel tot wijziging van de interne partijstatuten opgesteld dat het overwicht van de gewone partijleden bij de verkiezing van de voorzitter zou afschaffen. Dankzij die statuten – pas gewijzigd door toenmalig voorzitter Milliband – kon Corbyn in 2015 verkozen worden tot partijvoorzitter.

Al deze interne manoeuvres gingen uit van een grote nederlaag voor de eigen partij. In de weken voor de verkiezing wist Corbyn echter het tij te keren. Eerder dan zich te verheugen op de betere resultaten drukten de betrokken partijfunctionarissen en parlementsleden hun afschuw uit voor een eventuele overwinning van Corbyn.
“Ik voelde me echt heel ziek” met die gunstige peilingen

Een partijfunctionaris zei op 26 mei 2017 over de gunstige peilingen: “Ik voelde me echt heel ziek toen ik de YouGov peiling van gisterenavond zag.” In het verder gesprek bespraken ze de mogelijkheid dat de peilingen wel zouden zakken, terwijl ze hoopten dat Corbyn tijdens een van zijn toespraken door de mand zou vallen. Een collega drukte zich zo uit: “Al dat PM-gepraat (Prime Minister) freaks me out. Ik denk niet dat ik dat idee aankan. Nog zes dagen (voor de verkiezingen) is te lang.” Corbyn was voor hen “een liegende dweil”.

De dag na de verkiezingen, toen duidelijk was dat Corbyn een Conservatieve meerderheid had verhinderd, ging het zo: “We gaan dat moeten slikken. Het volk heeft gesproken. Bastaards!” Verder drukten ze hun afschuw uit over de verkiezing van een paar voor hen nog onbekende nieuwkomers in kiesdistricten waar Labour nog nooit gewonnen had.

Aanpak van antisemitisme-klachten doelbewust vertraagd

Het rapport toont verder ook aan dat partijfunctionarissen met steun van parlementsleden het onderzoek van mogelijk antisemitisme door partijleden saboteerden of op de lange baan schoven met de bedoeling dit dan te gebruiken als bewijs dat Corbyn de klachten niet ernstig nam. Informatie over de behandeling van deze klachten werd achtergehouden voor partijvoorzitter Corbyn. Met meerdere dossiers werd er maandenlang niets gedaan.

Partijgenoten die het niet met hen eens waren werd weggezet als ‘trots’ (trotskisten) en meerdere pogingen werden gedaan om hen uit te sluiten van deelname aan de verkiezingen van de partijvoorzitter op basis van fictieve klachten. Volgens het rapport werden fondsen van de partij gebruikt voor kandidaten die tegen Corbyn waren ten nadele van zijn medestanders.

Een onafhankelijk onderzoek door een onderzoekscommissie in de Commissie Binnenlandse Zaken van het parlement vond “geen betrouwbare, empirische bewijzen om de notie te ondersteunen dat er een hogere frequentie van antisemitische attitudes zou zijn in Labour dan in eender welke andere politieke partij.” Toch ging de hetze onverminderd door.

De eigen loopbaan voor alles

Partijleden die nog liever verliezen dan te winnen met een politiek programma dat hen niet bevalt, het is geen nieuw fenomeen. De Democraten in de VS doen het voor de tweede maal op rij met Joe Biden die dreigt te verliezen van Donald Trump. Ook nadat hij de campagne verlaat, scoort Bernie Sanders nog altijd als enige tegenstander van Trump met een hoger percentage in de peilingen. Toch heeft de partij er alles aan gedaan om hem niet te laten winnen bij de Democratische voorverkiezingen. Corbyn is aan eenzelfde politieke praktijk ten onder gegaan.

Zijn opvolger Keir Starmer doet in volle coronacrisis geen enkele inspanning om kritisch oppositie te voeren tegen het non-beleid van eerste minister Boris Johnson. Daarentegen waren zijn eerste politieke uitspraken gericht tot de vrienden van de regering van Israël in Labour. Zo toont hij aan waar de beschuldigingen van antisemitisme tegen Corbyn werkelijk om gingen.

Corbyn zou de eerste Britse regeringsleider geworden zijn die het idee verdedigde dat Palestijnen dezelfde mensenrechten hebben als andere mensen. Daar ging dit over. Keir Starmer heeft al verklaard dat volgens hem antizionisme een vorm van antisemitisme is. Hij stelt het rapport grondig te zullen onderzoeken. Daar mag aan getwijfeld worden.


https://www.dewereldmorgen.be/artike...iezingen-2017/

[The_Grand_Wazoo]

het door zijn politieke tegenstanders opgedrongen dubbelzinnig Brexit-standpunt deden hem de das om.


Voila ... daar zit mijn pijn.

Het door zijn politieke tegenstanders opgedrongen Brexit standpunt. Mijn oordeel, op he moment dat jij je als partijleider een standpunt door jouw politieke tegenstanders laat opdringen, heb je gefaald als partijleider. Dat kan aan je zelf liggen, dat kan aan andere factoren liggen, maar de onwil om in te zien dat je niet in staat bent de partij jouw richting op te doen bewegen is in mijn ogen voldoende voor disqualificatie.

[The_Grand_Wazoo]

Oh, van dat soort 'verdachtmakingen' als hierboven?

Behoorlijk achterbaks, idd.

[Revisor]

vrijdag 8 november 2019

[/size=5]Britse joden schalen hun anti-Corbyn hetze op naar een volgende fase[/size]


Voorpagina van The Jewish Chronicle van 7 november 2019.

Engeland houdt binnenkort verkiezingen en wat een verademing zou het zijn als de fantast Boris Johnson zou worden afgelost door Jeremy Corbin. Niet dat Corbin meteen een oplossing kan bieden voor het Brexit-moeras waarin de Britten zichzelf hebben gemanoeuvreerd, want ook Labour is tezeer verdeeld om een duidelijk ''remain'' van Corbyn te kunnen verwachten. Maar een wat realistischer benadering zou geen kwaad kunnen. En een beetje socialer beleid in Engeland is ook wel wat waard.

Behalve als je een jood bent dan, volgens de Jewish Chronicle. Volgens dit weekblad is dat de mening van 87% van de Britse joden. The Chronicle heeft zich al flink wat jaren veel moeite gegeven om Corbyn aan te merken als een antisemiet en tot de grond toe af te branden. Voor de gelegenheid heeft het ditmaal zijn voorpagina gereserveerd (met de boven dit stukje getoonde kop), om nu ook alle Britse niet-joden te proberen over te halen bij de komende verkiezingen toch vooral niet op Labour te stemmen. Want ....

Ja wat eigenlijk? Worden de joden dan massaal opgesloten? Het land uitgezet? We moeten dat zelf maar bedenken. The Chronicle zwijgt daarover. Maar Corbyn is dus erg. Het blad herhaalt zo'n beetje alle beschuldigingen van de afgelopen jaren: Hij is een 'vriend' van Hamas, legde een krans op het graf van een Palestijnse killer in Tunis, en zou iets lelijks hebben gezegd over het ontbrekende gevoel voor humor van Britse zionisten (dat joden betekent, volgens het blad). Ook heeft hij ooit een bij nader inzien antisemitische tekening toegejuicht. Verder deed hij ongeveer niets om het antisemitisme in Labour tegen te gaan, heeft hij minachting getoond voor de Board of Deputies (de officiële bestuurders van de Britse joden) en heeft hij geluisterd naar ''marginale'' clubs die speciaal zijn opgericht om ''het antisemitisme in Labour te ontkennen''.

Tja. En wat geeft het dan dat er helemaal geen Palestijnse moordenaar op de begraafplaats van die kranslegging in Tunis ligt (maar wel 50 slachtoffers van een Israelisch bombardement), of dat het aantal klachten binnen Labour over antisemitisme volgens onderzoeken toen en nu, ruim beneden de 1% van de leden blijft? Is het belangrijk dat het allemaal onware of uit hun context gelichte beschuldigingen zijn - fake news? Waarschijnlijk niet, tegenspreken lijkt zinloos. De onzin-feiten zijn zo vaak herhaald dat massa's mensen het blijkbaar intussen voor zoete koek hebben geslikt. Joseph Göbels kende het recept al: als je fake news maar vaak genoeg herhaalt gaan de massa's er wel in geloven. E n tegen de mensen die echt willen weten hoe het zit, zeg ik: kijk maar op de site van Jewish Voice for Labour, waarschijnlijk één van de weinige joodse groepen in Engeland die zijn verstand nog een beetje op orde heeft, daar wordt het vrij helder verteld.

Intussen is de achtergrond van deze geschiedenis natuurlijk dat Corbyn al jaren opkomt voor de rechten van de Palestijnen. Palestijnen zijn al heel lang verdacht, maar anno 2019 is dat blijkbaar zo op scherp komen te staan dat het door een flinke meerderheid van joden als antisemitisch wordt gezien. (Dat Corbyn intussen ook oog heeft voor Israel, wordt simpelweg genegeerd). Een treurige conclusie, maar er is geen andere mogelijk. Israeli's en hun lobbyisten-vrienden in Labour (de Labour Friends of Israel) zijn met de beschuldigingen begonnen, brede kringen hebben het overgenomen, rechts (de oude garde van Labour, de Tories, de mensen ''met geld') spinnen er garen bij, en The Jewish Chronicle plus ongeveer de hele Britse pers heeft de hetze overgenomen. Het is ongekend en vast ook een unicum in de geschiedenis: de joden, een altijd vervolgde groep, is vervolger geworden en vervolgt nu een erkende anti-racist als Corbyn. Schandelijk. Maar mogelijk op de lange termijn ook schadelijk. In de eerste plaats voor de joden zelf, die hier het gesundenes Folksempfinden wel heel erg de vrije teugel laten zonder veel waarde te hechten aan de waarheid. En daarmee de betekenis van wat antisemitisme (en racisme in het algemeen) werkelijk is hier van zijn inhoud ontdoen.


Abu Pessoptimist: Britse joden schalen hun anti-Corbyn hetze op naar een volgende fase

[Ibrah1234]

I'm flabbergasted. Echt, weer een heel verhaal waarin "Joden" het onderwerp zijn.

Is dit iets seksueels? Een fetisj of zo?

Der ewige Jude. Het forum doet zo langzamerhand niet onder voor nazi propaganda.

Ben hier ooit aanbeland na diverse reizen met een 4wD door Marokko. Plaatste een topic. Echter, niemand was geïnteresseerd in Marokko als land. Ik was na 5 minuten al verwikkeld in een of andere schijtdiscussie over Joden en Palestijnen jaren geleden.

Als de linkse extremistische elementen en nazi sympathisanten hier eens zouden ophoepelen zou het forum kunnen worden gebruikt waarvoor het bedoeld is.

[Revisor]

Lode Vanoost

Bestaat de Israëlische lobby echt en hoe werkt ze?

Over de Israëlische lobby doen heel wat wilde verhalen de ronde. Maar bestaat ze echt en hoe werkt dat dan? Een undercover journalist van Al Jazeera infiltreert met een verborgen camera in het netwerk van Groot-Britannië en geeft de kijker een haarfijn beeld hoe de Israëlische overheid neporganisaties opricht om Israël te verdedigen en kritische burgers en politici te discrediteren of te muilkorven. Straf materiaal. Bekijk onderaan het artikel de vierdelige documentaire.

maandag 16 januari 2017 14:42

Spread the love

Dat Israël zwaar investeert in propaganda om het eigen imago in het buitenland op te poetsen, zal niemand verbazen. Israël is op dat vlak niet eens een uitzondering. Zowat alle grote landen doen het, ook in bevriende landen, ook in België. Wat de documentaire The Lobby van Al Jazeera zo uniek maakt is niet zozeer het feit zelf van wat er gebeurt, maar de sterkte van het bewijsmateriaal.

Zo kan de kijker onder meer meekijken bij een discussie tussen een pro-Palestijnse Britse dame tijdens een congres van Labour met een Labour-parlementslid die de organisatie Labour Friends of Israel leidt. Op de vraag hoe zij de toekomst ziet van de koloniale nederzettingen in een tweestatenoplossing blijft de dame aandringen op een antwoord. Even later dient het parlementslid een klacht in voor anti-semitisme tegen de dame.

Geld voor zogenaamd spontane burgerbewegingen

Uit de documentaire blijkt onder meer dat de ambassade mensen en geld inzet om zogenaamd spontane burgerbewegingen op te richten en te financieren. De undercoverjournalist krijgt het voorstel om voorzitter te worden van Young Labour Friends of Israel – een jongerenafdeling die nog niet bestaat. Samen bespreken zij ook hoe ze vijandig gezinde parlementsleden kunnen uitschakelen, eventueel met een of ander schandaal.

In 2016 werd Jeremy Corbyn zwaar aangevallen in de Britse media wegens anti-semitische incidenten in zijn partij, waar hij niet tegen zou optreden. Een en ander leidde tot een intern onderzoek dat alle beschuldigden volledig vrij sprak.

De Britse Israël-lobby heeft blijkbaar geen bezwaar tegen het creëeren van anti-semitische incidenten, ook al dreigen die de geloofwaardigheid van klachten tegen echt anti-semitisme in de maatschappij te delegitimeren.

Met Jeremy Corbyn heeft Labour voor het eerst in de geschiedenis een voorzitter met pro-Palestijnse standpunten. Israël ziet daarin een gevaar op korte termijn én op lange termijn. Nu worden immers de jongeren opgenomen in de partij die later parlementslid zullen worden.

Bovendien ziet Israël een zeer groot gevaar in de BDS-campagne (Boycott-Desinvest-Sanction). Die is in Groot-Brittannië ontstaan. Dat gevaar schuilt vooral in de politieke bewustwording die in de wereld aan het veranderen is dankzij de campagne. Alles wordt dus ingezet op het delegitimeren van BDS als ‘anti-semitisch’.

Er gebeurt nog veel meer in de documentaire. Om dat vast te stellen kan de lezer/kijker ze zelf hieronder volledig bekijken. Alles wat wordt gezegd is met Engelse ondertitels, wat de documentaire zeer toegankelijk maakt.

Nauwelijks aandacht in Britse media

Jeremy Corbyn heeft een onderzoek gevraagd. De Israëlische ambassadeur heeft zich voor de uitlatingen over Britse parlementsleden verontschuldigd maar blijft stellen dat dit een ‘betreurenswaardige actie van individuen’ was, zonder steun van de ambassade. Minister van buitenlandse zaken Boris Johnson – die in de documentaire een nuttige idioot wordt genoemd – verklaart ‘het incident’ als afgesloten, vermits de betrokkenen hun ontslag hebben gekregen.

De zaak krijgt nauwelijks aandacht in de Britse media. Men kan zich maar de vraag stellen hoe de Britse en internationale media hier zouden hebben op gereageerd als dit een initiatief was geweest van de Russische of de Iraanse ambassade…

Overzicht vierdelige documentaire

In de eerste aflevering maak je kennis met een zekere Shai Masot, een Joodse Israëli die voor de ambassade van zijn land in Groot-Brittannië een wel zeer specifieke vorm van politieke lobbying doet. Hij spant zich in om ‘spontane’ burgerbewegingen op te richten (zie schema hierboven). Daarbij zoekt hij vooral contact met studenten op universiteitscampussen, die op een of andere manier sympathie voor Israël hebben geuit. De focus van zijn inspanningen is vooral campagne voeren tegen de BDS-beweging in Groot-Brittannië.

In die eerste aflevering van het programma gaat het vooral over de inspanningen van de ambassade om in Labour een beweging van jonge pro-zionisten te organiseren om het leiderschap van Jeremy Corbyn te ondermijnen. Hoewel het om een zeer kleine fanatieke groep gaat slagen ze er wonderwel in om grote aandacht te krijgen in de Britse media en bij parlementsleden. Zo slagen ze er dank zij de coördinatie en logistieke ondersteuning van de ambassade in een anti-semitisme-schandaal te creëren dat Corbyn in 2016 maandenlang in het defensief drong. Wanneer intern onderzoek weken later vaststelt dat het volledig over opgeklopte fictie gaat is de aandacht van de media verdwenen.

Deel twee gaat dieper in op de inspanningen die de Israëllobby doet om binnen Labour antisemitisme-incidenten uit te lokken. Alles wordt daarbij ingezet op een roddelcampagne tegen Jackie Walker, de vice-voorzitter van Momentum, de beweging die beide campagnes van Jeremy Corbyn voor het voorzitterschap van de partij heeft gesteund. Walker is zwart, joods en pro-Palestijns. Dat wordt door de ambassade terecht als een groot imagoprobleem gezien.

De derde episode focust op de organisatie Labour Friens of Israël (LFI) en de specifieke acties die ze onderneemt om het anti-semitisme-probleem in Labour onder Jeremy Corbyn te creëren. Een van die acties werd volledig gefilmd en slaat nu als een boemerang terug. Labour-parlementslid Joan Ryan, voorzitter van LFI dient tijdens een congres van Labour in Liverpool klacht in tegen een dame voor wat zij zou hebben gezegd tegen haar aan de stand van LFI. Uit de opnames van een discussie tussen deze pro-Palestijnse dame en haarzelf blijkt iets heel anders. Op basis van haar klacht start Labour een intern onderzoek tegen de dame, die haar enkele weken volledig vrijspreekt. De documentaire bwijst nu volledig de versie van de betrokken dame dat ze niets anti-semitisch had gezegd of gedaan.

In de vierde en finale episode van de documentaire komen een aantal explosieve segmenten aan bod. Shai Masot poogt een aparte afdeling Young Labour Friends of Israel te creëren. Hij bevestigt dit te doen in opdracht van het Israëlische ministerie van strategische zaken. Zowel hij als een ander medewerker bespreken met elkaar hoe ze plannen een schandaal te creëren om een Brits politicus in diskrediet te brengen.


The Lobby Part 1: Labour Friends of Israel:




The Lobby Part 2: The Training Session:




The Lobby Part 3: An AntiSemitic Trope:




The Lobby Part 4: The Takedown:





https://www.dewereldmorgen.be/artike...-hoe-werkt-ze/

[Ibrah1234]

Het is morgen slechts 15 C. Ik vermoed dat het een Joods complot is