WWF: Steeds minder leven op Aarde

[Olive Yao]

.
Klimaatverandering ontregelt winterslaap en voortplanting van dieren

NU.nl dinsdag 23 juli 2019

Een grote groep dieren kan zich niet snel genoeg aanpassen aan het veranderende klimaat. Daardoor komen soorten met een grote populatie, zoals mussen, eksters en herten, in de problemen. De winterslaap, migratie en voortplanting van deze dieren worden ontregeld door de veranderende omstandigheden.

Dat blijkt uit onderzoek van het Leibniz Institute for Zoo and Wildlife Research (Leibniz-IZW). De bevindingen zijn gepubliceerd in Nature. Eerdere onderzoeken wezen er al op dat sommige biologische gebeurtenissen in het geval van stijgende temperaturen eerder plaatsvinden, zoals het leggen van eieren door vogels en het uitvliegen van insecten.

Onderzoeker Viktoria Radchuck van het Leibniz-IZW spreekt van een zorgwekkende situatie. "Persoonlijk vind ik de resultaten alarmerend. Soorten proberen zich aan te passen aan de veranderende omgeving, maar ze kunnen het niet in een tempo dat ervoor zorgt dat populaties levensvatbaar blijven".

Een internationaal team van 64 onderzoekers analyseerde meer dan tienduizend wetenschappelijke studies. Die literatuur werd gekoppeld aan gegevens over klimaatverandering. Vervolgens werd er gekeken of eigenschappen van de onderzochte dieren waren veranderd in een bepaalde periode, bijvoorbeeld een grotere overlevingskans of een groter aantal nakomelingen.

Amfibieën het best aangepast

Uit de studie blijkt dat amfibieën zich het best hebben aangepast, gevolgd door insecten en vogels. Volgens de onderzoekers is de kans dat geen van de onderzochte soorten gevaar loopt "vrijwel nul".

Het onderzoek richtte zich vooral op vogels, omdat gegevens over andere diersoorten schaarser zijn. Onderzoeker Stephanie Kramer-Schadt vreest voor de uitkomsten van onderzoek onder bedreigde diersoorten. "We vrezen dat de voorspellingen voor dergelijke soorten nog pessimistischer zullen zijn."

[Olive Yao]

.
Afrikaanse trekvogels komen in knel door Europese klimaatverandering

NU.nl dinsdag 25 augustus 2020


Veel vogelsoorten die jaarlijks tussen Europa en Afrika heen en weer trekken, gaan sterk in aantallen achteruit. Ontbossing, intensivering van de landbouw en jacht langs trekroutes over de Middellandse Zee zijn bekende problemen. Daar komen regionale verschillen in het tempo van klimaatverandering bovenop.

De grutto, koekoek, wielewaal, lepelaar, vliegenvanger en de huiszwaluw. Zomaar een greep uit een lange lijst 'typisch Nederlandse' vogels, die de helft van het jaar Afrikaans zijn. Deze zogeheten langeafstandstrekkers, ze broeden in Noord-Europa en overwinteren in tropisch Afrika, gaan bijna allemaal hard achteruit, schrijven Britse onderzoekers in ecologisch vakblad Diversity and Distributions.

"Voor Nederland lijken die trends vergelijkbaar met de dalingen die we in het Verenigd Koninkrijk zien", zegt teamleider Stephen Willis van Durham University tegen NU.nl. "Een krachtige illustratie is bijvoorbeeld de tortelduif, of zomertortel. In Nederland is die sinds 1990 met maar liefst 95 procent achteruit gegaan."

"Dat komt door een optelsom van factoren: intensivering van de landbouw in Nederland, jacht tijdens de trek en waarschijnlijk verlies aan leefgebied om te overwinteren."

Langeafstandstrekkers hebben klimaatverandering als extra probleem

Veel vogels trekken om twee redenen in de herfst naar het zuiden weg: kou en voedselgebrek. Zo hebben insecteneters hier 's winters vrijwel niets te eten, terwijl ze door de lagere temperaturen wel veel extra calorieën nodig hebben. Een tijdig uitgevoerde vlucht van duizenden kilometers, hoewel die ook veel energie kost, is daarom voor veel soorten essentieel om te overleven.

Daarbij hebben ze twee opties: rond de Middellandse Zee blijven, of gelijk de verre oversteek maken naar tropisch Afrika. Het tussenliggende gebied, de Saharawoestijn, is voor de meeste vogels ongeschikt als overwinteringsgebied.

De lengte van hun reis betekent ook dat trekvogels tegen verschillende milieuproblemen aanlopen. Zo hebben langeafstandstrekkers in toenemende mate te maken met 'mismatches' in het tempo van klimaatverandering: de lente in Europa begint veel sneller, terwijl de overwinteraars in Afrika daar geen seintje van krijgen - en dus te laat arriveren om hun jongen goed te laten profiteren van een piek in het voedselaanbod.

Zachtere winters en vroegere lentes dubbel nadeel voor verre reizigers

Korteafstandstrekkers lijken minder kwetsbaar voor regionale verschillen in de klimaatverandering. "We zien dat de soorten die in Zuid-Europa overwinteren het over het algemeen veel beter doen dan de trekvogels die naar tropisch Afrika trekken. Sommige profiteren mogelijk zelfs van de mildere winters", aldus Willis.

En dat creëert weer een nieuw probleem voor de vogels die uit Afrika terugkeren, voegt hoofdauteur Christine Howard toe. "Sommige achterblijvers kunnen profiteren van de zachtere Europese winters. Daar komt bovenop dat deze soorten al een voorsprong nemen bij het vroeger beginnen van de lente."

"De langeafstandstrekkers komen dus niet alleen te laat terug uit de tropen, maar hebben als ze op zoek zijn naar een geschikte broedplek vervolgens ook te maken met toenemende concurrentie van enkele andere soorten."

Ook tijdens de overwintering in Afrika ondervinden de vogels veel problemen. Het verlies aan leefgebied, bijvoorbeeld door ontbossing, gaat daar sneller dan in Europa.

Zie ook In gortdroge lente leverden meeste gruttonesten geen kuikens op

[Olive Yao]

.
A fast-emptying ark: the world grows quieter by the day

Bill McKibben Countercurrents 15 oktober 2022


Een ark die snel leeg wordt: de wereld wordt met de dag stiller

(...)

Uit een uitgebreide nieuwe studie blijkt dat er 70 procent minder wilde dieren de aarde met ons delen dan in 1970. Lees dat nog eens. En opnieuw.

Om specifieker te zijn, ontdekte de Living Planet Index van het Wereld Natuur Fonds, die 32.000 afzonderlijke populaties van soorten over de hele wereld volgt, dat ze gemiddeld 69% kleiner waren dan in 1970.

(…)

Het WWF zegt: "deze populaties, of trends in relatief veelvuldig voorkomen, zijn belangrijk omdat ze een momentopname geven van veranderingen in een ecosysteem. In wezen zijn afnames in veelvuldig voorkomen vroege waarschuwingsindicatoren voor de algehele gezondheid van ecosystemen". Eerlijk genoeg – het is duidelijk een slecht voorteken voor ons allemaal dat onze waterwegen en bossen niet langer zoveel dieren kunnen ondersteunen als vroeger.

Maar dat is niet wat me zo wanhopig verdrietig maakt. Het is dat zoveel biljoenen dieren dood zijn, verdwenen. De wereld is zoveel eenzamer dan ooit tevoren, althans in de lange eonen sinds de vissen op het land begonnen te kruipen. Het wonderbaarlijke, komische, wrede, zoemende, opzichtige, sexy carnaval dat Leven is, heeft de meeste van zijn tenten gesloten; de symfonie van gegrom, gepiep, gebrul, boeren en geblaf is vervaagd tot een diminuendo-koor. De wezens die altijd de basis waren voor menselijke dromen – die eindigden op maskers en totempalen, geverfd op de muren van grotten – zijn weggezakt in de mist.

(...)

In die vijf decennia is het grootste deel van de achteruitgang terug te voeren op de vernietiging van habitats: (…)

Maar in de komende decennia maakt het rapport duidelijk dat klimaatverandering de belangrijkste drijfveer zal zijn van wat zij, in een technisch nauwkeurige maar emotioneel lege zin, 'biodiversiteitsverlies' noemen.

(…)

[Rob Gosseling]

.
Niet gezien... had die andere post ook onder gekund. Ja ben voorstander van kleinschalige landbouw zoals we die vroeger in Nederland nog hadden. Ik ben er niet voor om boeren te laten stoppen omdat ik denk dat daar helemaal geen natuur voor in de plaats komt, maar huizen, wegen en bedrijven. En eigenlijk vind ik circulaire landbouw op kleine percelen ook een aanvulling van de natuur daar omheen. Wellicht kun je landbouwgroen als deel van de natuur zien, want wilde natuur heb je in Nederland niet meer.


.

[Rob Gosseling]

.
Achteruitgang natuur

Nederland probeert natuurplan van Timmermans tegen te houden


Europees commissaris Frans Timmermans was in april in Den Haag om met BBB-leider Caroline van der Plas te praten. Beeld ANP

In het Europees Parlement dreigt onder Nederlandse druk een plan voor natuurherstel te sneuvelen. Volgens eurocommissaris Timmermans is de Nederlandse vrees onterecht.

---

Bron : trouw.nl - 10 mei 2023

Eurocommissaris Frans Timmermans moest gisteren in Straatsburg met Europarlementariërs in de slag over een steeds groter groeiende politieke crisis rond de natuurherstelwet.

De natuurherstelwet is nog geen wet, maar een plan van de Europese Commissie om de biodiversiteit in Europa te verbeteren. Lidstaten moeten van dat plan maatregelen nemen om de leefgebieden van kwetsbare dieren- en plantensoorten te beschermen. Deze gebieden mogen volgens het plan niet verslechteren, ook als ze buiten beschermde natuurgebieden liggen.

Dat verslechteringsverbod is in Nederland in slechte aarde gevallen. In Den Haag bestaat de vrees dat het ervoor kan zorgen dat het land nog verder op slot gaat, waardoor er geen huizen of windmolens kunnen worden gebouwd en geen stroomkabels kunnen worden gelegd.

Verschillende planeten

Met die boodschap kwam stikstof-minister Christianne van der Wal dinsdag naar Straatsburg. Zij vroeg er aan Nederlandse Europarlementariërs de wet tegen te houden. Bij haar eigen VVD vond ze een luisterend oor, net als bij het CDA. Delegatieleider Esther de Lange was al tegen de wet en zij weet zich sinds vorige week gesteund door haar partij, de EPP. Die vormt met meer dan 180 leden de grootste fractie in het Europees Parlement.

De Lange sprak woensdag met Timmermans, die zegt dat de Nederlandse vrees ongegrond is. De Lange: “Soms vraag ik me af: ben ik nou tegelijk op twee verschillende planeten?”

Timmermans heeft De Lange toegezegd dat hij de impact van de wet in kaart zal brengen. Dat doet hij ook voor Van der Wal. “Voor mij is het heel belangrijk dat we nu ook met Den Haag om de tafel gaan zitten”, zei Timmermans na afloop. “Zodat we precies van ze kunnen horen waar ze de zorgen zien.”



.

[Rob Gosseling]

.
Je kunt de natuur moeilijk herstellen, wanneer boeren die intensieve veehouderij bedrijven, gedwongen worden te stoppen ten faveure van de jaarlijkse bouw van noodzakelijke nieuwe mega-wijken om tienduizenden mensen te huisvesten. Plus nog de daarbij horende infrastruktuur en bedrijven. Nog minder cultuurlandschap, minder groen en minder ruimte voor natuur. Daar schiet de natuur netto niets mee op. Ik geloof niet dat je tienduizenden mensen kunt huisvesten zonder dat dit ten koste gaat van groen. Dat is een fabeltje. Er is geen ruimte om méér natuur te creeëren én tienduizenden nieuwe woningen te bouwen. Dat gaat in ieder geval ten koste van groen landschap. Een afgrijselijk vooruitzicht. Nederland staat al vol betonnen dozen en wegen. Ook zonder de bouw van mega-wijken is er geen ruimte voor nieuwe "natuuur". Het groene cultuurlandschap gaat verder verdwijnen en dat is een groot verlies. En als dat eenmaal zover is, dan is er geen weg meer terug.


.

[Rob Gosseling]

.
Staatsbosbeheer wil 95 hectare bos kappen



Bron : schoorlsebosmoetblijven.nl

Dit is gepland op basis van het plan Natura 2000 en suggereert dat het om 'herstelwerkzaamheden' gaat. Hierdoor lijkt het alsof er natuurherstel plaatsvindt, terwijl alle aanwezige natuur wordt vernietigd en men het zand dat overblijft vrij spel wil geven. Er is al een deel bos gekapt en vervangen door zandverstuiginggebied, aansluitend wil Staatsbosbeheer daar nog eens 200 voetbalvelden met zand aan toe voegen.

Argument Hiervoor Is

dat er dan meer biodiversiteit zou ontstaan, omdat er meer water op zou wellen als de dennen weg zijn. Wij hebben ernstige twijfels of de dennen wel dit water uit de duinen halen en of de dennen wel voor extra stikstof uitstoot zorgen. Wij hebben ernstige twijfels of de biodiversiteit door het opwellende water in zandverstuivingen überhaupt levensvatbaar is.

Door Het Kappen

van de dennen zou de stikstofuitstoot dalen en kan er elders meer stikstofemissie plaatsvinden. Het feit dat bomen zuurstof produceren uit koolzuur lijkt ineens nergens meer een rol te spelen. Wij kunnen in de argumenten van Staatsbosbeheer geen geldig excuus ontdekken om zoveel prachtige natuur te vernietigen.

Tevens Hebben Wij

sterk de indruk dat de procedure voor inspraak gemanipuleerd is. Er is geen M.E.R (Milieu Effect Rapportage) gemaakt. Alsof de oude vorm -het huidige bos- niet zou worden aangetast. De presentaties worden onder het mom van “beschermende maatregelen voor de natuur” aan de burgers verkocht.




.

[Revisor]

.
Je kunt de natuur moeilijk herstellen, wanneer boeren die intensieve veehouderij bedrijven, gedwongen worden te stoppen ten faveure van de jaarlijkse bouw van noodzakelijke nieuwe mega-wijken om tienduizenden mensen te huisvesten. Plus nog de daarbij horende infrastruktuur en bedrijven. Nog minder cultuurlandschap, minder groen en minder ruimte voor natuur. Daar schiet de natuur netto niets mee op. Ik geloof niet dat je tienduizenden mensen kunt huisvesten zonder dat dit ten koste gaat van groen. Dat is een fabeltje. Er is geen ruimte om méér natuur te creeëren én tienduizenden nieuwe woningen te bouwen. Dat gaat in ieder geval ten koste van groen landschap. Een afgrijselijk vooruitzicht. Nederland staat al vol betonnen dozen en wegen. Ook zonder de bouw van mega-wijken is er geen ruimte voor nieuwe "natuuur". Het groene cultuurlandschap gaat verder verdwijnen en dat is een groot verlies. En als dat eenmaal zover is, dan is er geen weg meer terug.


.

Van het totale oppervlak van Nederland wordt 54 % gebruikt als landbouwgrond.
Van het totale oppervlak van Nederland is 34 % Natuur, binnen- en buitenwateren.
Van het totale opppervlak van Nederland is 13 % bebouwd (huizen, kantoren, wegen, havens, industrie, opslagruimtes etc...)
Van die 13 % wordt 7 % gebruikt om te wonen (inclusief tuinen).

Als we van de 54 % landbouwgrond 1 % afnemen en gebruiken voor bewoning dan kunnen we daar ongeveer 2,5 miljoen mensen op huisvesten (17,5 miljoen inwoners : 7 % bewoning = 2,5 miljoen.)

Noord- en Zuid-Holland, de drukbewoonste provincien (> 6,6 miljoen inwoners) hebben elk meer natuur dan Gelderland, Overijssel, Limburg, Groningen, Utrecht en Drenthe.

De landbouwsector in Nederland leverde in 2015 maar 1,6 % op van het BBP van Nederland. De industie en dienstensector levert de rest = 98 %.

De 6 % (13 - 7% = 6 %) bebouwing van Nederland levert 98 % op van het BBP
De 54 % landbouwoppervlak levert 1,6 % van het BBP.


Dit zijn oppervlakkige berekingen om de verhoudingen van het bodemgebruik in Nederland weer te geven

Zie:

https://longreads.cbs.nl/nederland-i...odem-gebruikt/

https://nl.wikipedia.org/wiki/Economie_van_Nederland

[Olive Yao]

.



Insect Apocalypse in the Anthropocene

Ian Angus | Climate & Capitalism 16 februari 2023


Apocalyps van insecten in het Anthropoceen

Deel 1 De scherpe daling van insectenpopulaties over de hele weeld


De snelle achteruitgang van de meest talrijke dieren op aarde vormt een grote bedreiging voor de biosfeer

"De vraag is of een beschaving een meedogenloze oorlog tegen leven kan voeren zonder zichzelf te vernietigen en zonder het recht te verliezen om beschaafd genoemd te worden."

Het is zes decennia geleden dat Rachel Carson haar briljante boek Silent Spring (in het nederlands vertaalt als Dode lente) schreef, vaak beschreven als het werk waarmee de moderne milieubeweging gesticht werd. Carson’s doel was om het doden van insecten te stoppen, en veel mensen dachten dat haar doel was geslaagd toen het wijdverbreide gebruik van DDT stopte.

De overwinning was van korte duur.

(...)

Deze studies, uitgevoerd aan weerszijden van de planeet, dragen bij aan het groeiende bewijs van een snelle wereldwijde achteruitgang van insectenleven. Terwijl de meeste natuurbeschermingsorganisaties hun fondsenwervende acties illustreren met foto's van panda's en tijgers en zeldzame vogels, vormt de alomtegenwoordige achteruitgang van insecten de grootste bedreiging voor al het leven in het Antropoceen.

[Olive Yao]

.
Insect Apocalypse in the Anthropocene

Ian Angus | Climate & Capitalism 5 maart 2023


Apocalyps van insecten in het Anthropoceen

Deel 2 De rol van mono-gewassen


‘s Werelds insecten behoren tot de belangrijkste slachtoffers van kapitalistische concentratie van landbouw

(...)

De belangrijkste aanjager van de achteruitgang van insecten is de vernietiging van habitats - met name de rol van industriële landbouw bij het verdrijven van ontelbare soorten uit hun huizen. Andere insectenhabitats zijn ontwricht en vernietigd, maar landbouwgrond is van cruciaal belang vanwege de ongeëvenaarde omvang ervan: de landbouw beslaat 36% van het totale landoppervlak ter wereld en 50% van het bewoonbare land. Binnen dat enorme gebied zijn enorme delen bezig met wat redelijkerwijs kan worden omschreven als een oorlog tegen insecten.

Alle landbouw verstoort lokale ecosystemen en verstoort het leven van insecten, maar, zoals ecoloog Tony Weis uitlegt, tot voor kort vereiste succesvolle landbouw zoveel mogelijk werken met natuurlijke omgevingen, niet ertegen:

“Door de geschiedenis heen is de levensvatbaarheid van landbouwlandschappen op lange termijn afhankelijk geweest van het behoud van functionele diversiteit in bodems, gewassoorten (en zaadkiemplasma binnen soorten), bomen, dieren en insecten om het ecologische evenwicht en de nutriëntenkringlopen te behouden. Daartoe werden agro-ecosystemen beheerd met een verscheidenheid aan verschillende technieken, zoals multi-gewassen, rotatiepatronen, groenbemesters (onverteerd plantenweefsel omzetten in bodems, meestal van stikstofrijke peulvruchten), braakliggende grond, voorzichtige zaad selectie voor agro-bosbouw en integratie van populaties van kleine dieren.”

(…)

Winstgevend beheer van grote boerderijen met dure machines vereist specialisatie. Elk gewas heeft zijn eigen specifieke vereisten, dus in plaats van meerdere machines te kopen, concentreerden boeren zich op één soort: alleen maïs, of alleen tarwe, of alleen soja, enzovoort. De matrix van akkers waarop verschillende gewassen werden verbouwd, kenmerkend voor de traditionele landbouw, werd vervangen door immense gebieden met genetisch identieke planten. De meeste hekken, heggen, bospercelen en waterlanden – huizen voor kleine zoogdieren, vogels en insecten – werden verwijderd om de productie te maximaliseren en machines in staat te stellen het hele gebied gemakkelijk te bestrijken.

(...)