Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat - Pagina 6
  • + Plaats Nieuw Onderwerp
    Pagina 6/6 EersteEerste ... 56
    Resultaten 51 tot 54 van de 54

    Onderwerp: Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat

    1. #51
      Eric de Blois Rob Gosseling's Avatar
      Ingeschreven
      Jul 2016
      Locatie
      Chili, Región Aysén
      Berichten
      5.018
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      19

      Standaard

      INTERVIEW JELLE REUMER

      We moeten het weer hebben over overbevolking, vindt bioloog Jelle Reumer

      Bron : de Volkskrant - 27 oktober 2020


      Touristen in opblaasbootjes afgelopen zomer in de Chinese provincie Pingdingshan. Beeld Getty Images

      De discussie over overbevolking moeten we niet uit de weg gaan, zegt bioloog Jelle Reumer. Zeker nu we in de ban zijn van de coronapandemie. Want dat is een bewijs dat de aarde de explosieve groei van het aantal wereldburgers niet aan kan, stelt de emeritus hoogleraar.

      Het is ‘de olifant in de kamer’, vandaar dat Jelle Reumer (bioloog en emeritus hoogleraar paleontologie aan de Universiteit Utrecht) zelf de porseleinkast maar eens doet rinkelen met een essay over overbevolking. ‘Teveel’, heet zijn net verschenen verhandeling, waarmee hij de discussie over de ongebreidelde aanwas aan wereldbewoners opnieuw wil aanzwengelen. Oftewel: mag het een kindje minder zijn? Dat is hard nodig, want veel van de rampen die de mensheid bedreigen – pandemieën als corona, klimaatverandering en drastische afname van biodiversiteit – zijn volgens hem rechtstreeks te herleiden tot dat ene: overbevolking. ‘Discussie daarover moeten we niet uit de weg gaan’, zegt Reumer.

      Hoe erg is de toestand?

      ‘Toen ik geboren werd, in 1953, telde de aarde zo’n 2,7 miljard bewoners. Inmiddels is dat aantal bijna verdrievoudigd. De ecologische voetafdruk van elk individu neemt ook nog eens toe. Een kind dat nu in het westen geboren wordt, heeft door de wetenschap en de verbeterde gezondheidszorg kans om wel 100 jaar oud te worden. Er is sprake van exponentiële groei, en het is duidelijk dat dat niet eeuwig zo kan doorgaan, gezien alle gevolgen voor milieu, biodiversiteit en klimaat. Het wetenschappelijk tijdschrift The Lancet heeft eens berekend dat de piek van de wereldbevolking in 2064 zal zijn bereikt, met 9,73 miljard mensen. Dat is een prognose met enorme marges, maar het is duidelijk dat de aardbol al te grote aantallen niet aankan. De natuur is God geworden: overbevolking vergroot de kans op pandemieën, hongersnood en andere rampspoed. Door overbevolking zal de wal ooit het schip weer keren, zoals de pest in de veertiende eeuw dat ook deed met enorme sterftecijfers.’

      Waarom is dat thema de olifant in de kamer?

      ‘De menselijke voortplanting wordt meestal gezien als een basaal recht. Dat is het misschien ook, al zie je soms ook uitwassen waar je vraagtekens bij kunt plaatsen, zoals bij vrouwen van 70 die nog zwanger willen worden via Italiaanse klinieken. In sommige landen stimuleren overheden het krijgen van kinderen. In Iran betoogt ayatollah Khamenei dat de bevolking van 80 miljoen verdubbeld moet worden, om economische redenen. En dan heb je nog de Paus, die periodieke onthouding als enig aanvaardbaar voorbehoedmiddel ziet.’

      Wat is eraan te doen?

      ‘Waar het om gaat is dat we het zogeheten vervangingsgetal van de mens onder de 2,1 zien te krijgen. Zoals bij corona de R onder de 1 moet blijven om het virus de baas te blijven, zo moet de mens gemiddeld niet meer dan 2,1 nakomelingen krijgen om de bevolking niet te doen groeien. Die eentiende is een statistisch gegeven, en moet allerlei vormen van onvruchtbaarheid en vroegtijdige sterfte door ziektes of ongelukken compenseren.

      Het wereldwijde gemiddelde ligt nu op 2,37, dat is teveel. Het ergst is het in landen om de Sahel: in Niger ligt het getal op 7,08, in Tsjaad 6,72, Somalië 6,10 en Mali op 6,02. Daar zijn kinderen ook een soort pensioenvoorziening. Die getallen moet je dus afbouwen. Niet te rigoureus, want dan krijg je samenlevingen met alleen maar krakkemikkige ouderen, en dan stort je economie in elkaar. Langs de geleidelijke weg dus.’

      Hoe dan?

      ‘Elk kind dat geboren wordt, heeft wat mij betreft recht op een gezond en gelukkig leven. Er hoeft niemand dood. De 1 kind-politiek die China lang heeft gevoerd, vind ik niet humaan. Wat te doen als er een tweeling wordt geboren? Het werkt ook niet. Als je het vervangingsgetal V terugbrengt naar 1.0, krijg je een economische melt down. Het is veel zinniger te streven naar een V van iets onder de 2.’

      Wat moet daarvoor gebeuren?

      ‘Wereldwijd drie dingen. Iedereen moet toegang krijgen tot voorbehoedsmiddelen. Dat is al lastig: de Paus vindt nog altijd alleen periodieke onthouding een aanvaardbaar middel voor geboortebeperking. Educatie blijkt ook een doorslaggevende rol te spelen. Meisjes en vrouwen moeten dus wereldwijd toegang tot onderwijs krijgen, wat helaas lang niet overal het geval is, zie sommige islamitische staten. En tenslotte moet elke samenleving een vorm van pensioenvoorziening hebben, zodat kinderen daar geen verzekering meer voor hoeven te zijn. Daar is wel enige economische voorspoed voor nodig.’

      Ook in Nederland zijn gezinnen met meer dan twee kinderen. Moeten we die de kinderbijslag afnemen? Belasting heffen op meer dan twee kinderen?

      ‘Dat vind ik een interessante gedachte. Meer als gedachteoefening dan als reële maatregel. Grof gezegd kun je kinderbijslag zien als een fokpremie. Kinderbijslag is een achterhaald idee, maar dat idee krijg je er in politiek Den Haag nooit door. Ik ken geen partij die afschaffing van kinderbijslag in het programma heeft staan, laat staan belasting op meer kinderen. Het thema overbevolking bestaat in Den Haag vrijwel niet; hooguit bij de Partij voor de Dieren.

      In Nederland is de V trouwens 1,79. Dus die paar mensen met vier kinderen kunnen statistisch gezien niet zoveel kwaad. Maar dat is statistiek. Het is een trend geworden om bij grote bedreigingen en wereldproblemen niet meer het individu aan te spreken, maar te wijzen naar de grote machten, die kleine groep van de allerrijksten op aarde, die de helft van de consumptie en vervuiling op hun geweten zouden hebben. Dat is misschien waar, maar ik vind het riskant om het individu te ontslaan van een eigen verantwoordelijkheid. We mogen niet lui achterover leunen.’

      Hoeveel kinderen hebt u zelf?

      ‘Dat wordt mij vaak gevraagd. Het antwoord is: twee komma nul. En twee kleinkinderen. Biologisch gezien ben ik al volkomen nutteloos. Ik heb mijn genen al verspreid. Mijn nut schuilt nu in het opnieuw aanzwengelen van dit thema. Ook al betwijfel ik of ayatollah Khamenei mijn boekje zal lezen, ik zal er toch steeds op blijven hameren.’

      .


      Eric P. de Blois
      Puerto Aysén
      Chile



      .

    2. #52
      Eric de Blois Rob Gosseling's Avatar
      Ingeschreven
      Jul 2016
      Locatie
      Chili, Región Aysén
      Berichten
      5.018
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      19

      Standaard

      De wereld gaat ten onder vanwege :

      • Ernstige vervuiling van het milieu op
        zeer grote schaal. Het gevolg is uitsterven van soorten, verandering van het klimaat, vernietiging van bossen,
        etc.


      • Overbevolking met als gevolg: schaarste van voedsel, drinkwater, grond. Oorlogen, hongersnood, ziekten etc.


      .

    3. #53
      Eric de Blois Rob Gosseling's Avatar
      Ingeschreven
      Jul 2016
      Locatie
      Chili, Región Aysén
      Berichten
      5.018
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      19

      Standaard

      INTERVIEW JAN LATTEN

      'We denken in Nederland over van alles na, maar niet over de bevolkingsgroei. Onbegrijpelijk'

      Bron : trouw.nl - 25 juni 2018



      Het aantal inwoners van Nederland groeit snel, zegt Jan Latten bij zijn afscheid van het Centraal Bureau voor de Statistiek, maar niemand denkt goed na over het bevolkingsvraagstuk. Frappant, vindt hij. 'Niets doen is geen optie.'

      Het is duidelijk dat Jan Latten zijn dozen bij het Centraal voor Bureau voor de Statistiek al heeft ingepakt. Als hoofddemograaf van het onafhankelijke CBS moest hij zich beperken in de duiding van de migratiecijfers of de analyse van armoede. Het CBS verstrekt immers cijfers, meer niet. Maar nu hij met pensioen gaat, kan hij zeggen waar het op staat.

      Nou smokkelde Latten al wel eens als hij werd aangesproken op iets te stevige uitspraken. 'Maar die heb ik als hoogleraar gedaan', zei hij dan handig, met een verwijzing naar zijn baan bij de Universiteit van Amsterdam. Hij waste zijn uitspraak achteraf als het ware wit. Toch maakt zijn definitieve vertrek het praten makkelijker.

      Latten is bezorgd over de migratie naar Nederland en het taboe om daarover te spreken. Hij vreest wat hij de 'ontmixing' van de samenleving noemt. En hij waarschuwt voor het grootste tekort dat in de toekomst dreigt: het tekort aan persoonlijke aandacht. Dat laatste komt ongetwijfeld ook ter sprake op het symposium dat vandaag voor hem is georganiseerd, rond het thema 'alleen wonen en eenzaamheid'. Daar wordt ook de vraag behandeld of werken na je 65ste een taboe is. Latten: "Wat mij betreft niet!"

      Om maar meteen de koe bij de horens te vatten, begint Latten met een lange vraag. "Hoe kan het dat er in Nederland wél wordt nagedacht over hoeveel de CO2-uitstoot in 2050 moet zijn, hoeveel woningen er in dat jaartal van het gas af moeten zijn, hoe hoog de zeespiegelstijging zal zijn en wat dit weer betekent voor de hoogte van de dijken? Maar waarom buigt niemand zich over de bevolkingsgroei? Die overkomt ons gewoon. Elk jaar staan we er weer van te kijken. We zijn een rationele samenleving waarin alle zaken worden bedacht en gepland. Maar op dit gebied gebeurt er niets. Er is geen visie. Nada. Onbegrijpelijk."

      En dat terwijl het hard gaat, vervolgt Latten. "Harder dan de meeste mensen denken." Er is sprake van gelijktijdige ontwikkelingen die tegengesteld zijn. De Nederlandse bevolking groeit onverwacht snel, met honderdduizend per jaar tot inmiddels meer dan 17,2 miljoen mensen. Tegelijkertijd begint het aantal autochtone Nederlanders te krimpen. "Dat zijn er nu nog maar 13,2 miljoen en dat aantal neemt richting 2060 af tot 12,1 miljoen. Rara, hoe kan dat?"

      Daar moet je het volgens Latten dus met elkaar over hebben. "De focus ligt ook nu weer op de Europese vluchtelingencrisis, terwijl we in wezen moeten nadenken over iets veel groters: een heus bevolkingsvraagstuk. Hoe ziet de ideale bevolkingsomvang er uit, en hoe de opbouw?"

      Is het bijvoorbeeld denkbaar dat Nederland in de toekomst 20 miljoen inwoners telt, of is 25 miljoen wenselijk? Of moeten we juist terug naar 16 miljoen? "Waarom denken we niet na over een optimale bevolkingsdichtheid, terwijl we wél als doel hebben een kennissamenleving te worden die duurzaam is. Maar met welke mensen gaan we die bouwen?"

      Opvallend genoeg werd in de jaren zeventig wel over zulke vraagstukken nagedacht. De Nederlandse bevolking dreigde ook toen al te groeien tot 20 miljoen en een Staatscommissie Bevolkingsvraagstukken (de commissie-Muntendam), pleitte toen voor een afvlakking tot 16 miljoen. Latten: "Maar toen kwam de anticonceptiepil op, en die 20 miljoen raakte uit zicht. Bij aanhoudende hoogconjuctuur gaan we tegen 2050 opnieuw richting 20 miljoen mensen, maar niemand maakt zich zorgen. Dat vind ik frappant. Niets doen is geen optie."

      Latten pleit daarom voor het instellen van een nieuwe staatscommissie. Maar er ligt een taboe op het bevolkingsvraagstuk, want Nederland vindt het moeilijk om te spreken over de wenselijkheid van migratie. Maar, zegt Latten, ook de huidige dertigers dragen bij aan dat taboe: die vinden dat ze zelf wel uitmaken hoeveel kinderen ze nemen. "Dat is hun goed recht", zegt Latten. "Maar dat neemt niet weg dat er ook een collectief belang in het spel is. Er bestaan beleidsinstrumenten om gedrag te stimuleren of de ontmoedigen."

      IJzeren Gordijn

      Latten is zelf de zoon van een immigrant. De demograaf van de zachte 'g' (hij is geboren in de heuvels van het Limburgse Eygelshoven) heeft een Tsjechische moeder die in de Tweede Wereldoorlog in Duitsland te werk was gesteld. Daar ontmoette ze de man die later de vader van Jan zou worden. Die Tsjechische roots hebben hem de ogen geopend voor de verschillen tussen mensen.

      "Ik bracht als kind de zomers door op het Tsjechische platteland, achter het IJzeren Gordijn in een communistische wereld waar de Nederlanders in de jaren vijftig niets van wisten. Maar ik kon vergelijken, en dat vond ik interessant. Ik heb het niet zo bewust ervaren, maar sociologisch gezien maakte ik toen al gebruik van de methodiek van de participerende observatie. Ik zag de verschillen met thuis, en kon daarover reflecteren." Terwijl Latten op het gymnasium in Kerkrade in de klas zat met pubers die heel trendgevoelig Che Guevara ophemelden, dacht hij: 'Jullie weten niet dat dit systeem een ontzettende puinhoop heeft opgeleverd'.

      Via zijn studie sociologie in Nijmegen kwam Latten uiteindelijk bij het CBS terecht, waar hij ruim 35 jaar maatschappelijke trends beschreef. Heeft hij zelf de kenmerken van de gemiddelde Nederlander? "In het geheel niet. Want hoeveel Nederlanders zijn van beroep hoogleraar, om maar iets te noemen?"

      'Gemiddeld' is sowieso een zinloos begrip aan het worden, omdat er zo veel gegevens beschikbaar komen. "We hebben steeds meer gedetailleerde informatie over elke subgroep", zegt Latten. "Kijk bijvoorbeeld naar de AOW-gerechtigde leeftijd. Die kon je vroeger genderneutraal op 65 jaar zetten, vanaf die leeftijd had iedereen gemiddeld nog zo'n vijftien jaar te leven." Maar nu blijkt dat iemand met een lage opleiding een aantal jaren minder heeft, en iemand met een hoge opleiding een aantal jaren meer. En mannen leven korter dan vrouwen. "Dus dan wordt het verschil tussen een laag opgeleide man en een hoogopgeleide vrouw wel extreem." Om het nog maar niet te hebben over de effecten van 'zwaar' en 'licht' werk.

      Voorzichtig formulerend: "Als de cijfers zo'n groot verschil laten zien, kun je niet volhouden dat het rechtvaardig om iedereen op dezelfde leeftijd AOW te geven." Met andere woorden: laagopgeleide mannen met zwaar werk zouden eerder recht moeten krijgen op AOW. "Dat hoef ik niet te vínden. Dat debat openbaart zich de komende jaren vanzelf", zegt Latten.

      Boemerang-singles

      De migratie, de kloof tussen verschillende bevolkingsgroepen, ze zijn ook niet los te zien van die andere sociaal-demografische ontwikkeling: de individualisering, die Latten bij het CBS vaak in neutrale termen als 'trend' beschreef.

      Nu gaat hij een stap verder. "Aan de individualisering zit ogenschijnlijk iets moois: we kunnen kiezen. Vroeger groeide je als kind op in een gezin, daarna leefde je als partner in een gezin", zo steekt hij van wal. "Familiebanden waren er altijd, de sociale context was vanzelfsprekend."

      Maar tegenwooordig, vervolgt hij, moeten Nederlanders zelf naar geborgenheid zoeken. Is iedereen daar wel toe in staat? "De een kan die zelfstandigheid beter aan dan de ander. De afgelopen veertig jaar hebben we het aantal scheidingen zien toenemen. Relaties zijn 'try-out-relaties' geworden. Die luxe hebben we, we kunnen ervoor kiezen om een relatie te beeindigen. We zijn van 'blijvend' naar 'tijdelijk' gegaan. We zijn boemerang-singles geworden, met dan weer een relatie, dan weer niet. Tot je op je zestigste denkt: ik heb mijn schaapjes op het droge en neem het risico van een klappende relatie niet meer, ik blijf lekker alleen."

      Even de CBS-cijfers erbij. In 1947 bestond 5 procent van de huishoudens uit één persoon, nu is dat 22 procent en in 2047 zal dat één op de vier huishoudens zijn. "Als je ook de alleenstaande ouders met kinderen daarbij optelt", rekent Latten voor, "woont tegen die tijd achter elke derde voordeur een volwassene alleen."

      Een derde van de Nederlanders moet in 2047 dus zelf zijn contacten verzorgen. "Formeel heet het dat zij hun eigen 'verbinding' tot stand moeten brengen. Maar ik zeg het nu liever zo: iedereen heeft aandacht nodig. Als je dat ontkent, ben je niet eerlijk. Als kind wil je aandacht van je ouders, als volwassene van je partner en van vrienden en collega's. En ik nu van een journalist. Aandacht is essentieel. Het is het sociale cement van de samenleving. Komende decennia zal het zoeken naar deze levensbehoefte echt een ding worden."

      Ontmixen

      Daaruit zal vanzelf de vraag naar collectiviteit ontstaan, naar de deelcultuur. Niet noodzakelijkerwijs omdat we zo graag aardig zijn voor de ander, maar als overlevingsstrategie. "Je zal dat bijvoorbeeld terugzien in de woningbouw. De hofjes keren terug, de gemeenschappelijke tuinen, de groepswoningen."

      Dat betekent volgens Latten ook dat mensen vaker zullen willen wonen onder gelijkgestemden. Hoe meer diversiteit in een buurt, hoe minder mensen zich er thuis voelen, concludeerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid laatst nog. Latten onderzoekt momenteel als hoogleraar hoe Nederlanders die diversiteit ontvluchten. "Een vaste partner moet bij je passen, en daarna kies je je buren: die mogen bij voorkeur ook niet te extreem verschillen. Mensen die meer of minder verdienen dan gemiddeld vertrekken als eerste, om in een buurt te gaan wonen die beter op hun inkomen aansluit. Hetzelfde zie je bij leefstijlen. In buurten met traditionele gezinnen, met mannen vooral aan het werk en de vrouwen vooral thuis, zie je de koppels die evenveel dagen werken als eerste verhuizen." Mensen ontmixen, noemt Latten dat. Ze zoeken naar gelijken.

      Daarmee is de stap naar segregatie zo gezet. "Daarom is dat ontmixen ook een risicovolle ontwikkeling, op alle vlakken", zegt Latten. Zeker in een samenleving met zoveel verschillende nationaliteiten en culturen. Iedereen trekt zich terug op het eigen eiland, de sociale samenhang staat onder spanning, en dat is ernstig. "Subgroepjes hebben altijd bestaan, maar het is nooit zo geweest dat iedereen het óneens is over de basis. En dat dreigt nu. Kijk naar al die conflicten over details: de zwartepietendiscussie, de Coentunnel, het Boekenweekgeschenk over 'moeder de vrouw'. Nederland mag veelkleurig zijn, maar daaronder moet wel een fundament liggen van sociale gemeenschappelijkheid." Daar moet volgens Latten de komende jaren álle aandacht naar toe.

      .


      Eric P. de Blois
      Puerto Aysén
      Chile



      .

    4. #54
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Re: Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat

      .
      @ Rob : niet langs elkaar heen praten!

      noodtoestand klimaat

      De rijkste 1% van de wereldbevolking stoot 14% van de CO2 uit.
      De rijkste 10% van de wereldbevolking stoot 49% van de CO2 uit.
      De rijkste 50% van de wereldbevolking stoot 93% van de CO2 uit.
      De armste 50% van de werelbevolking stoot 7% van de CO2 uit.

      bron:
      Stockholm Environment Institute (SEI) en Oxfam –
      The Carbon Inequality Era – An assessment of the global distribution of consumption emissions among individuals from 1990 to 2015 and beyond -
      https://www.sei.org/publications/the...nequality-era/

      Zie de tabel op p. 9 voor een overzicht.

      Dit is een beslissend argument tegen “Er zijn teveel mensen op de wereld” – die stelling wordt vaak gebruikt om acute effectieve klimaatmaatregelen te saboteren, maar faalt.

      andere problemen op de planeet

      Overbevolking van de planeet kan wel een (hoofd-)oorzaak zijn van andere problemen op de planeet. Maar dit mag geen afleidingsmanoeuvre zijn om acute effectieve klimaatmaatregelen te saboteren.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    + Plaats Nieuw Onderwerp

    Bladwijzers

    Bladwijzers

    Forum Rechten

    • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
    • Je mag geen reacties plaatsen
    • Je mag geen bijlagen toevoegen
    • Je mag jouw berichten niet wijzigen
    •