Lage straffen

[Rob Gosseling]

‘Wij hebben levenslang, de daders komen te gemakkelijk weg’

Bron : AD.nl - 14 juli 2019



De ouders van de in 2017 vermoorde Romy Nieuwburg, Savannah Dekker en Nick Bood willen dat het jeugdstrafrecht wordt aangepast zodat jeugdige daders langer gestraft kunnen worden. Hun petitie is inmiddels al duizenden keren ondertekend. ‘Het jeugdstrafrecht doet geen recht aan ons.’

,,De rechter heeft nu niets te kiezen’’, zegt Monique Dekker-Beekhuis, moeder van Savannah. ,,Voor een dader tussen de 14 en 15 kan maximaal een jaar celstraf en jeugd-tbs opgelegd worden. Of je nu een tasjesdief bent of iemand hebt vermoord.’’

,,De rechter heeft nu niets te kiezen’’, zegt Monique Dekker-Beekhuis, moeder van Savannah. ,,Voor een dader tussen de 14 en 15 kan maximaal een jaar celstraf en jeugd-tbs opgelegd worden. Of je nu een tasjesdief bent of iemand hebt vermoord.’’

De ouders en stiefouders van de drie kinderen die allemaal door minderjarige daders om het leven werden gebracht, zijn een petitiebegonnen die inmiddels al vele duizenden keren ondertekend is. Na het zomerreces praat de Tweede Kamer over mogelijke aanpassingen in het jeugdstrafrecht. ,,Wij hebben inmiddels met zo’n acht partijen in de Tweede Kamer om tafel gezeten om ons verhaal te vertellen’’, zegt Dekker

Gerechtigheid

,,Het jeugdstrafrecht doet in onze ogen op dit moment geen recht aan ons, de ouders en nabestaanden. Wij hebben levenslang. In eerste instantie wil je dat als ouder ook voor de daders. Je hoort mensen wel zeggen: als je een volwassen daad begaat, moet je ook als volwassene gestraft worden. We snappen natuurlijk dat dit niet mogelijk is, maar zoals het nu geregeld is houdt voor ons geen gerechtigheid in.’’

De 14-jarige Savannah werd in 2017 door een toen 16-jarige jongen vermoord in Bunschoten. In hetzelfde weekeinde werd even verderop in Achterveld de 14-jarige Romy uit Hoevelaken gedood door een 14-jarige jongen. In april van dat jaar werd de 16-jarige Nick na een ruzie in Assendelft neergestoken. Met de petitie hopen de ouders dat de discussie over het jeugdstrafrecht wordt opengebroken.

De ouders van Savannah en Romy hadden al contact na het dramatische pinksterweekeinde waarin zij beide hun dochters verloren. Via de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers kwamen ze in contact met de (stief)ouders van Nick. ,,Er moet wat veranderen’’, zegt Dekker. ,,Het gaat nu met ons de ene dag wat beter, de andere slecht. Maar deze petitie sterkt ons om door te gaan. Savannah en de anderen verdienen dat we dit doen. Voor onszelf doen we het niet meer, de straffen die in onze zaken zijn opgelegd, veranderen we er niet mee. Maar er komen dagen dat ouders hetzelfde meemaken als wij. Er moet echt wat aan de lengte van straffen gedaan worden. De rechter moet wat te kiezen hebben wat strafmaat betreft.’’

Zwarte periode

De ouders trekken gezamenlijk op naar de politiek in Den Haag. ,,We hopen zoveel mogelijk handtekeningen op te halen en die willen we ook aanbieden aan de minister. Uit deze hele zwarte periode moet iets voortkomen, iets wat meer recht doet aan ons, de nabestaanden.’’

Marion Nieuwburg-Van Gils, moeder van Romy, pleit voor een langere gevangenisstraf voor minderjarigen die een levensdelict plegen. ,,Dat zijn zulke volwassen daden, zulke gruwelijke daden. Die moeten veel zwaarder bestraft worden. Een langere gevangenisstraf moet een afschrikwekkende functie hebben. Dat jongens van die leeftijd voortaan maar beseffen dat ze er niet zo makkelijk mee weg zullen komen. Als we dat voor elkaar kunnen krijgen, geeft ons dat zeker een stukje genoegdoening.’’

Tot de ondertekenaars van de petitie behoort Leefbaar Rotterdam-politicus Joost Eerdmans. Hij stond in 2009 mede aan de wieg van het Burgercomité tegen Onrecht, dat pleit voor zwaardere straffen voor plegers van ernstig en dodelijk geweld. Eerdmans staat volledig achter de actie van de ouders van de door leeftijdsgenoten vermoorde tieners, zegt hij in een reactie. ,,Ik begrijp het ongemak en de boosheid. De jonge daders worden snel naar de vrijheid terug geleid, terwijl de toekomst van hun kinderen is afgenomen.’’

Gewelddadiger

Het is geen kwestie van ‘sleutel weggooien en nooit meer vrij laten’, vindt Eerdmans, maar een minderjarige die een volwassen gruweldaad pleegt, komt er volgens zijn comité nu te makkelijk mee weg. ,,Jonge daders worden ook steeds gewelddadiger. Als het strafrecht zich ook dan enkel richt op behandeling en terugkeer in de maatschappij, dan is het logisch dat nabestaanden snakken naar vergelding. Het is niet in balans.’’

Eerdmans hoopt dat de petitie en de boodschap bijdragen aan het debat over de strafmaat dat minister Sander Dekker binnenkort voert met de Tweede Kamer. ,,Deskundigen kunnen zeggen wat ze willen, maar het jeugdstrafrecht is nu gewoon niet stevig genoeg.’’

Jack Keijzer, vader van een vermoorde tienerzoon en oprichter van de Federatie Nabestaanden Geweldsdelicten, sprak meerdere keren met de drie families over de strafmaat voor minderjarigen na buitensporig en fataal geweld. ,,Net als deze ouders vindt de federatie dat de straffen omhoog moeten voor jeugdigen die willens en wetens iemand, vaak een leeftijdsgenoot, om het leven brengen. De sancties staan gewoon niet in verhouding tot het leed dat ze veroorzaken.’’

Keijzer pleit net als de families van Savannah, Romy en Nick voor maximaal 2 jaar gevangenisstraf (gevolgd door jeugd-tbs) voor 14- en 15-jarigen. Voor 17- en 18-jarige plegers van een levensdelict zou vijf jaar detentie het plafond moeten worden. ,,De minister (Dekker, red.) kent ons standpunt. De daders, die zeker ook geholpen moeten worden, staan nu te snel op straat. De jongen die Nick Boot dood stak, en bepaald niet per ongeluk, bezorgde amper een jaar na zijn berechting alweer pizza’s in zijn woonplaats en die van de nabestaanden. Dan is de verhouding helemaal zoek.’’

Dat de petitie tot nu toe al bijna 23.000 keer is ondertekend, zegt volgens Keijzer genoeg. ,,Het is duidelijk hoe de samenleving er over denkt. De Tweede kamer kan en mag dit signaal niet negeren.’’

.

[Rob Gosseling]

Uitgebreid op tv geweest. Tenenkrommend gewoon. Criminelen komen er met een lichte straf vanaf. Dit zijn heel gevaarlijke jeugdige criminelen. Ze hebben nergens spijt van en lachen daarmee de slachtoffers uit. Dit is geen rechtvaardige straf.

[Soldim]

Een langere gevangenisstraf moet een afschrikwekkende functie hebben. Dat jongens van die leeftijd voortaan maar beseffen dat ze er niet zo makkelijk mee weg zullen komen. Als we dat voor elkaar kunnen krijgen, geeft ons dat zeker een stukje genoegdoening.’’

Die afschikwekkende functie heeft het niet, dat is keer op keer aangetoond. De enige functie van de straf is genoegdoening ten op zichte van de slachtoffers en samenleving -- de misdaden worden er niet door voorkomen en de dadrs worden er niets beter van.

Dat de petitie tot nu toe al bijna 23.000 keer is ondertekend, zegt volgens Keijzer genoeg. ,,Het is duidelijk hoe de samenleving er over denkt. De Tweede kamer kan en mag dit signaal niet negeren.’’

Tsja. Ik vind 23.0000 niet zoveel -- moeilijk te zeggen hoeveel van 17M mensen zich er niet druk om maken en hoeveel genuanceerder denken.

[Revisor]

Waarom harder straffen van kinderen?

Het argument dat aangevoerd is dat de hardere vergelding de nabestaanden en/of familieleden zich beter voelen.

Heeft dat een prijs?

Ja, dat zorgt over het algemeen voor een grotere recidive. Het levert meer schade bij het gestrafte kind en daardoor ook meer schade voor de samenleving.

De keuze ligt gezien het bovenstaande voor de hand.

[Revisor]

'Jongeren als volwassene straffen werkt averechts'

(Novum) - Berechting van jongeren volgens het volwassenstrafrecht vergroot de kans dat ze opnieuw de fout ingaan. Dat stelt bijzonder hoogleraar Jeugdrechtspleging Ido Weijers van het Willem Pompe Instituut voor strafrechtwetenschappen in Utrecht. Volgens Weijers wordt de beslissing om jonge daders als volwassene te berechten vaak onvoldoende onderbouwd.

29 september 2006, 16:29

Een rechter kan beslissen een jongere van 16 of 17 jaar als volwassenen te berechten als het om een ernstig misdrijf gaat of als gevreesd moet worden voor herhaling. Volgens Weijers laten rechters zich te vaak leiden door de ernst van het misdrijf en te weinig door de persoonlijkheid van de dader. Dat terwijl het juist vaak om jongeren gaat die speciale begeleiding nodig hebben vanwege een gedragsstoornis. Daarnaast bestaat de kans dat zij in de gevangenis verharden onder invloed van volwassen gedetineerden.

Weijers pleit ervoor de regels voor overdracht van een jeugdzaak naar het volwassenstrafrecht streng te hanteren. Weijers analyseerde voor zijn onderzoek tien strafzaken van minderjarige daders die als volwassene zijn berecht.

Hij bekeek onder meer de zaak van Murat D. die op een Haagse school een conrector doodschoot en die van een van de moordenaars van Maja Bradaric. Zij werd in 2003 gewurgd en in brand gestoken in het Gelderse Bemmel.


https://www.trouw.nl/nieuws/jongeren...m_content=free

[Revisor]

1 april 2014

Vandaag treedt het nieuwe Adolescentenstrafrecht in werking, waarin rekening wordt gehouden met het nog niet volledige ontwikkelde brein van jongvolwassenen. Maar er wordt ook zwaarder gestraft. Wat zegt de neurowetenschap daar over?

Jongvolwassenen zwaarder straffen, is dat slim?

Neurowetenschapper Nienke van Atteveldt

Toen Kees (22) in beschonken toestand een omstander in elkaar schopte, hoopte hij indruk te maken op een meisje en zijn vrienden. Gisteren zou hij zijn berecht volgens het volwassenstrafrecht. Maar vanaf vandaag mag hij, vanwege zijn nog niet volledig gerijpte brein, berecht worden vanuit het jeugdstrafrecht. Zijn straf zal daardoor meer gericht zijn op gedragsbeïnvloeding dan op vergelding, maar kan ook zwaarder uitvallen.

Vandaag wordt namelijk het Adolescentenstrafrecht ingevoerd. Bij het straffen van vijftien tot drieëntwintigjarigen wordt er vanaf nu rekening mee gehouden dat beheerst en moreel gedrag nog in ontwikkeling is. Verzekeraars spelen hier al veel langer op in. Zo is een autoverzekering duurder als je jonger bent dan vierentwintig jaar.

Dit heeft alles te maken met risicogedrag. Jongeren tussen achttien en vierentwintig zijn roekelozer en overzien de consequenties van hun gedrag minder goed.

Dit maakt jongvolwassenen minder goed in staat weloverwogen keuzes te maken. De nieuwe wet speelt hier goed op in.

Met de wetswijziging wordt het ook mogelijk om vanaf vijftien jaar zwaarder te straffen, wat gezien recent neurowetenschappelijk bewijs niet verstandig is.

Wat verandert er precies in het strafrecht?

De wetswijziging maakt het straffen van personen in de leeftijd van vijftien tot drieëntwintig jaar flexibeler, doordat per geval bekeken wordt of er volgens het volwassen of jeugdstrafrecht berecht moet worden. Het verschil tussen die twee zit vooral in het doel van de sancties: jeugdsancties zijn voornamelijk gericht op gedragsbeïnvloeding, bijvoorbeeld door heropvoeding en onderwijs. In volwassenstrafrecht draait het meer om vergelding voor het vergrijp.

In de nieuwe wet worden adolescenten in de leeftijd van vijftien tot drieëntwintig benaderd als aparte groep waarbij de berechting per geval verschilt. Dat heeft twee gevolgen.

Allereerst wordt in deze nieuwe wetgeving meer rekening gehouden met het gegeven dat hersenen en gedrag in de adolescentie een duidelijke ontwikkeling doormaken die langer duurt dan gedacht. Dit om het gedrag beter onder controle te krijgen. De leeftijd voor het mogen toepassen van jeugdsancties wordt bijvoorbeeld verhoogd van eenentwintig naar drieëntwintig jaar. Ook wordt detentie uitgezeten in jeugdinrichtingen. De verwachting is dat de wijzigingen de kans op recidive het effectiefst zullen verlagen.

Naast het accent op het sturen van gedrag, verzwaart de wet de jeugdsancties ook. Als het aan Fred Teeven (staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, VVD) had gelegen, was de maximumduur van jeugddetentie voor zestien-tot-zeventienjarigen verdubbeld van twee naar vier jaar, maar die maatregel heeft het niet gehaald. Wat wel stand heeft gehouden, is een aanscherping van de zogenoemde pij-maatregel (plaatsing in een jeugdinrichting): deze mag van voorwaardelijk in onvoorwaardelijk, en naar volwassen-TBS, omgezet worden. Dit laatste kan als gevolg hebben dat iemand zijn hele leven opgesloten zit vanwege een vergrijp als minderjarige.

Daarnaast gaat de bezoekregeling op de schop: mocht een jeugdinrichting voorheen vier weken bezoek weigeren, nu mag dit vanaf vandaag twaalf maanden lang, om drugs- en drankgebruik beter tegen te gaan.

Waar baseert Teeven zich op?

Volgens Fred Teeven is het wetsvoorstel gebaseerd op de ‘meest recente wetenschappelijke inzichten over de ontwikkeling van adolescenten.’ Hij vertrouwt daarbij op het adviesrapport van de Raad van Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming (RSJ) uit 2011. De boodschap in het rapport is dat risicogedrag in veel gevallen verklaard wordt door vertraagde ontwikkeling van hersenfuncties die bedachtzaam gedrag mogelijk maken, met name in de prefrontale hersenschors.

De vakliteratuur wordt juist geïnterpreteerd, maar erg recent zijn de bronnen helaas niet. Het RSJ-rapport is voornamelijk gebaseerd op het boek Het puberende brein van Eveline Crone, uit 2005 en een aantal wetenschappelijke artikelen, waarvan de recentste uit 2005. We zijn ondertussen bijna tien jaar verder en de inzichten zijn verder ontwikkeld.

Welke bronnen mist Teeven?

Inmiddels is duidelijk dat de vertraagde ontwikkeling van de prefrontale hersenschors maar een deel van het verhaal is. In 2010 is
het imbalance model opgesteld, dat verklaart waarom emoties en directe beloningen vaak het gedrag sturen, ten koste van meer cognitief en controlerend gedrag. Het laat zien dat jongvolwassenen zichzelf in emotionele situaties vaak niet onder controle hebben, terwijl ze eigenlijk wel beter weten.

Anders gezegd: als zijn meisje en vrienden er niet bij waren geweest en hij minder had gedronken, had Kees de consequenties van zijn gedrag beter overzien en had hij zijn impulsen beter in bedwang kunnen houden.

Maar belangrijker zijn nieuwe inzichten over gedrag in relatie tot andere mensen. De invloed van leeftijdsgenoten op gedrag blijkt nog sterker dan al werd vermoed. Een invloedrijk Amerikaans onderzoek uit 2011 toonde aan dat alleen al de aanwezigheid van leeftijdsgenoten leidde tot risicovoller gedrag. Dit ging gepaard met hogere activiteit van emotiegebieden in het brein. Dit effect werd niet gevonden bij volwassenen.

De sociale omgeving heeft dus een enorm sterke invloed op hoe het brein reageert. Het kan de balans tussen emotie- en controlegebieden doen omslaan. De omgeving beïnvloedt ook de de ontwikkeling: de adolescentie is dé periode waarin aangeleerd wordt waar iemand zijn gedrag door laat motiveren.

Dat betekent: een jeugdinrichting is absoluut niet de juiste sociale omgeving voor de ontwikkeling van maatschappelijk gewenst gedrag. Zeker niet gezien de sterke invloed van leeftijdsgenoten. In 2012 is er een onderzoek gepubliceerd dat de ontwikkeling van adolescenten in detentie heeft gevolgd. Ze vonden dat, niet geheel onverwacht, gevangenschap zeer negatieve effecten had op de sociale ontwikkeling.

Hoe had de wet verbeterd kunnen worden?

De vandaag geïntroduceerde wet lijkt dus gesteund door recent hersenonderzoek. En inderdaad, het pedagogische deel ervan is geschikt om het nog in ontwikkeling zijnde gedrag in de goede richting te sturen. Het is gerechtvaardigd meer rekening te houden met het verminderd vermogen van jongvolwassenen om weloverwogen keuzes te maken. Het zou wellicht wel beter zijn de berechting volgens jeugdstrafrecht de regel te maken, en volwassensancties de uitzondering, in plaats van andersom.

Maar waarom de verzwaring van strafmogelijkheden voor zestien- tot zeventienjarigen? Het is volgens staatssecretars Teeven nodig voor een veiligere samenleving en een betere bescherming van de belangen van de slachtoffers. Vanuit het perspectief van de slachtoffers is hier zeker sympathie voor op te brengen.

Maar vanuit neurowetenschappelijk perspectief valt het te betwijfelen of de samenleving veiliger wordt als jongeren, die een cruciale periode van hersenontwikkeling doormaken, langer in een inrichting verblijven en minder bezoek mogen ontvangen. Gezien de sterke invloeden van sociale omgeving is dat de periode om de hersenontwikkeling in goede banen te leiden, juist door strafmaatregelen te richten op behandeling en begeleiding.


https://decorrespondent.nl/940/jongv...84320-723e9c66

[Revisor]

Nick Bood, Romy Nieuwburg en Savannah Dekker. © privéfoto

Kinderrechter: ‘Bij rechtszaken minderjarigen staat het belang van de verdachte op één’

De ouders van de vermoorde kinderen Savannah, Romy en Nick willen dat minderjarige daders een langere gevangenisstraf opgelegd kunnen krijgen.

Rachel van Kommer 15-07-19, 20:50 Laatste update: 20:51

Dit, omdat de gangbare korte celstraffen, zeggen ze, geen recht doen aan het leed, dat hun is aangedaan.

Uiteraard heeft kinderrechter Susanne Tempel (40, rechtbank Breda) de ruim 60.000 keer ondertekende petitie gezien van de ouders van de drie in 2017 vermoorde kinderen Romy Nieuwburg, Savannah Dekker en Nick Bood. De daders waren minderjarig. ,,Je hoort mensen wel zeggen: als je een volwassen daad begaat, moet je ook als volwassene gestraft worden. We snappen ook dat dit niet mogelijk is, maar zoals het nu geregeld is houdt voor ons geen gerechtigheid in”, aldus moeder Monique Dekker-Beekhuis van Savannah, eerder in deze krant.

Dit gevoel kan Tempel zich goed voorstellen. ,,Wij sluiten onze ogen absoluut niet voor slachtoffers en nabestaanden. Maar bij het opleggen van straffen nemen wij de minderjarige verdachte als uitgangspunt: wat heeft die nodig? Het is voor nabestaanden lastig dat de nadruk ligt op het op het rechte pad krijgen van zo iemand. Ik denk dat geen enkele straf gerechtigheid kan bieden, ook levenslang niet, maar ik kan me voorstellen dat het lastig te verteren is dat in dit soort zaken het belang van de verdachte op één staat.”

Ontwikkeling

Volgens Tempel ligt de focus op de verdachte, omdat een minderjarige nog dusdanig in ontwikkeling is, dat je ‘de kinderen niet zomaar op kunt sluiten en de sleutel weg kunt gooien’. ,,Je moet ermee aan de slag. Hun hersenen zijn nog niet af. Er kan, hoe raar dat ook klinkt, nog zo veel aan gebeuren.’’

Het strafrecht is volgens Tempel ingericht op het pedagogische idee dat je minderjarigen niet alleen moet straffen. ,,Ik vergelijk het met thuis: alleen huisarrest helpt niet. Je moet eraan werken en praten hoe het de volgende keer anders en beter moet. Ik zie vaak in zaken dat een jongere achteraf pas denkt: wat heb ik gedaan? Ze zijn impulsief, eerst doen dan nadenken. Het analyseren dat je van een volwassene verwacht, geldt voor een minderjarige niet.”

Maatwerk

,,Jeugdstrafrecht is maatwerk. Bij een ernstig feit als de zaken van deze drie kinderen denk je als psycholoog, rechter en psychiater: maar als je dit doet, wat moet er dan allemaal gebeuren om te zorgen dat zo’n kind dit in godsnaam niet nog een keer doet? Bij een minderjarige denk je niet: we gaan je zo lang mogelijk opsluiten, zodat je het niet nog een keer doet. Dat is het cruciale verschil.”

Hoe kan de strafmaat er dan uitzien? Tempel: ,,We mogen bij 14- en 15-jarigen één jaar cel opleggen en bij 16- en 17-jarigen maximaal twee jaar. Dat lijkt weinig, maar we kunnen daarbovenop taakstraf, geldboetes, leerstraffen, verplichte therapie en opname in een instelling opleggen. De zwaarste straf is de PIJ-maatregel.”

Deze maatregel (Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen) kan voor minderjarige daders een maximale duur van zeven jaar hebben, met een mogelijke verlenging tot volwassen-tbs. Volgens Tempel wordt deze maatregel opgelegd, als sprake is van een gebrekkige ontwikkeling of een geestelijke stoornis. ,,Ik ken de cijfers niet. De goede verhalen hoor ik niet, ik zie ze alleen, als het weer fout gaat. Je krijgt er niet altijd modelburgers voor terug, maar het is wel de bedoeling dat je een jongvolwassene krijgt die niet meer in herhaling valt.”

Combinatie

In 80 à 90 procent van de ernstige gevallen legt Tempel een straf op in combinatie met behandeling. ,,Gebleken is dat opsluiten voor niemand goed is, voor minderjarigen al helemaal niet. Het doet wat met je als persoon. Bij detentie kun je streepjes zetten. ‘Ik moet zo veel keer meewerken en ik hou mijn mond en dan ben ik er’. Maar de PIJ-maatregel eindigt pas, als er resultaat is behaald. Het is in iemands belang om mee te werken. Dat is het grote voordeel.”

De opa van Savannah stoort zich aan het feit dat ons strafrecht van daders ‘slachtoffers maakt’, omdat de daders naar school gaan en op de PlayStation spelen. ,,Ik ken het beeld, maar wat vergeten wordt, is dat een gedetineerde niets zonder toestemming mag. Of hij op die PlayStation mag, welk spel hij speelt en hoelang wordt voor hem bepaald. Stel je voor dat zo iemand niet naar school gaat en na detentie en zeven jaar jeugd-tbs vrijkomt, dan heb je een groter probleem.”


https://www.ad.nl/binnenland/kinderr...-een~abc837d9/

[knuppeltje]

Hoe barbaarser het systeem - hoe barbaarser de straffen.

[Rob Gosseling]

Hoe barbaarser het systeem - hoe barbaarser de straffen.

Als een geliefde in jouw familie zou worden vermoord en de moordenaar zou daar met één jaar mee weg komen, zou je wel anders reageren. Zeer onrechtvaardige straffen. Ik gun het de mensen die het systeem van milde straffen verdedigen ook eens de emotie te voelen die de nabestaanden voelen.

[Soldim]

Zeer onrechtvaardige straffen. Ik gun het de mensen die het systeem van milde straffen verdedigen ook eens de emotie te voelen die de nabestaanden voelen.

Dat een straf voor een deel gen genoegdoening ten opzichte van de emoties van de slachtoffers en de samenleving is, kan ik begrijpen. Echter, brengen zware straffen die slachtoffers echt iets? Dat, sommige, slachtoffers, graag wraak willen is tot daar aan toe; maar uiteindelijk brengt wraak weinig op. Een een beetje functionerende rechtstaat worden daarom de belangen van slachtoffer, samenleving en dader tegen elkaar afgewogen.

Vooral wanneer de daders zoals in bovenstaand artikel zelf nog kinderen zijn lijkt me dat een goede zaak.