Israël en Verenigde Arabische Emiraten bereiken historisch vredesakkoord (Dank zij Trump)

[knuppeltje]

Qatar is geen VAEmiraat en heeft hier dus ff niks mee te maken. Voor zover ik weet zit het nog steeds in de strafbank

Voor de rest zijn de VAE en SA bij mijn weten dikke kameraden.

Shit, moet ik weer hebben. Ik dacht dat Qatar daarbij hoorde.

Bij mijn weten ook.

[Marsipulami]

Moet je je eens serieus laten informeren hoe het staatsburgerschap voor Palestijnen in Israël eruit ziet. Die worden daar als tweederangsburgers of nog erger behandeld. Alle nog te bebouwen grond in Israël is in joodse handen. Palestijnen worden in Israël in alles gediscrimineerd, van arbeidsmarkt, woningmarkt, onderwijs en gezondheidszorg. Palestijnen in Jeruzalem mogen niet stemmen voor de Knesset.
Laat je ook eens informeren over de ondertussen al veel meer dan een miljoen Palestijnen in Israël die altijd geweigerd zijn om ingeschreven te worden - ondanks dat zij, hun ouders, grootouders en betovergrootouders er zijn geboren - en die zo geen burgerrechten hebben en onder het militair gezag staan. Zij zijn helemaal de klos. Dat allemaal om de getalsverhouding tussen de joodse en niet joodse bevolking officieel in het voordeel van de joodse bevolking te houden. Daarvoor werden zelfs van over de hele wereld joden uitgenodigd om zich in Israël te vestigen. In de bezette gebieden wacht de Palestijnen hetzelfde lot, en daar is Israël al heel ver mee.
Kortom: lees 'De andere kant van Israël' van de Israëlische onderzoekster 'Susan Nathan. Misschien gaat er dan een lichtje bij je branden.

De Palestijnen in Israël zijn beter af dan de Palestijnen in de bezette gebieden. Dat was mijn punt.

[Marsipulami]

Krijg de kelere met je respectloze reactie.

Geen argumenten tegen mijn feiten en argumenten, dus vat je dat maar samen als 'blabla'.

Kan het onbeschofter?

Ja, wat een tactvolle conversatie betreft met een opponent in het gesprek, kunnen we veel van jou leren.

[knuppeltje]

De Palestijnen in Israël zijn beter af dan de Palestijnen in de bezette gebieden. Dat was mijn punt.

Ik weet niet hoe je daarbij komt, maar nogmaals, ik raad je ernstig aan om toch maar heel snel 'De andere kant van Israël' van de Israëlische onderzoekster 'Susan Nathan te lezen.

[Olive Yao]

Weer een Arabisch land dat openlijk zegt schijt te hebben aan de Palestijnen. Wellicht is dat vooruitgang t.o.v. de huidige schijnheiligheid.

Dat bedoel ik. Je denkt dit dus ook.

Kortom: lees 'De andere kant van Israël' van de Israëlische onderzoekster 'Susan Nathan. Misschien gaat er dan een lichtje bij je branden.

drommels goed.

In 2003 nam Susan Nathan een dapper besluit. Ze verhuisde van Tel Aviv naar Tamra, een Arabische stad in het noorden van Israël. Daar wilde zij, als enige joodse tussen 25.000 moslims, aan den lijve ondervinden hoe de Palestijnen leven. Vanuit haar unieke gezichtspunt beschrijft Susan Nathan de geschiedenis en de actuele stand van zaken in Israël. In Tel Aviv verwonderde ze zich steeds meer over de onwetendheid ten aanzien van de Palestijnen, en in haar nieuwe woonplaats ontdekt ze hoe het leven echt is achter de betonnen muur en het prikkeldraad dat de Palestijnse enclaves afscheidt van het Israëlische gedeelte.
Met veel gevoel, kennis van zaken en zeker ook met humor portretteert Nathan het dagelijks leven van haar naaste buren: de schokkende misstanden, de uitdagingen waar zij voor staan, en de hoop op een beter leven, die zij nog steeds koesteren. Kortom, de verhalen die ertoe doen maar die in tijden van constante terreur en politieke onrust zelden het nieuws halen. Nathan bewijst met haar eigen leven dat het mogelijk is voor joden en Palestijnen om samen te leven. En daarmee is De andere kant van Israël meer dan het verhaal van één moedige vrouw met een ideaal: het boek laat zien hoe er in een verscheurd land misschien ooit vrede zal kunnen komen.

[knuppeltje]

Dat bedoel ik. Je denkt dit dus ook.

In 2003 nam Susan Nathan een dapper besluit. Ze verhuisde van Tel Aviv naar Tamra, een Arabische stad in het noorden van Israël. Daar wilde zij, als enige joodse tussen 25.000 moslims, aan den lijve ondervinden hoe de Palestijnen leven. Vanuit haar unieke gezichtspunt beschrijft Susan Nathan de geschiedenis en de actuele stand van zaken in Israël. In Tel Aviv verwonderde ze zich steeds meer over de onwetendheid ten aanzien van de Palestijnen, en in haar nieuwe woonplaats ontdekt ze hoe het leven echt is achter de betonnen muur en het prikkeldraad dat de Palestijnse enclaves afscheidt van het Israëlische gedeelte.
Met veel gevoel, kennis van zaken en zeker ook met humor portretteert Nathan het dagelijks leven van haar naaste buren: de schokkende misstanden, de uitdagingen waar zij voor staan, en de hoop op een beter leven, die zij nog steeds koesteren. Kortom, de verhalen die ertoe doen maar die in tijden van constante terreur en politieke onrust zelden het nieuws halen. Nathan bewijst met haar eigen leven dat het mogelijk is voor joden en Palestijnen om samen te leven. En daarmee is De andere kant van Israël meer dan het verhaal van één moedige vrouw met een ideaal: het boek laat zien hoe er in een verscheurd land misschien ooit vrede zal kunnen komen.

Dank je Olive.

Nathan schetst een onthutsend beeld van de miserabele toestand van de Palestijnen in Israël.

Daarbij heeft zij zich niet alleen gebaseerd op wat zij zelf ervoer, maar daarnaast heeft zij een heel veel officiële cijfers verwerkt die de misstanden bevestigen binnen het onderwijs, volkshuisvesting, gezondheidszorg, grondpolitiek en de kunstmatig in stand getalsverhouding. Over de miljoenen Palestijnen die nooit het recht op het Israëlische staatsburgerschap hebben gekregen - ook al waren zij, hun ouders, hun grootouders en hun betovergrootouders er geboren en leefden hun familie er al vele generaties voor de uitroeping van de staat Israël - maar iedereen die zogenaamd joods was en waar ter wereld woonden wel - en daarbij door de staat werden uitgenodigd en huizen kregen die gebouwd werden op van Palestijnen afgepakte grond. En hoe het gekomen is dat er al vele jaren in Israël geen meter te bebouwen grond nog in handen is van Palestijn, op zich al een heel onthutsend hoofdstuk.
Het boek is om zijn gedegenheid wereldwijd geprezen. Alleen de internationale politiek houdt zich lafhartig afzijdig.

Ondertussen is de toestand voor de Palestijnen in Israël door het algemene politieke klimaat onder de joodse bevolking, daar niets verbeterd - eerder nog - verslechterd.

Daarnaast is Israël is alsmaar bezig om voor de Palestijnen in de bezette gebieden een zelfde situatie te veroorzaken als voor de Palestijnen in Israël zelf. En daar zijn ze al heel ver in.

Mars zijn opmerking dat de Palestijnen in Israël het beter hebben dan in de bezette gebieden, is dan ook voor alsnog onjuist. Helaas zal dat in de bezette gebieden binnen korte tijd even miserabel zijn.

Maar naast Nathan heb je nog meer Israëlische schrijvers die de Israëlische politiek ten aanzien van de Palestijnen aanklaagden. Revisor is hier al eens aangekomen met de ook heel gedegen Papen, die heel veel heeft gepubliceerd. Daarnaast is er ook nog David Grossman, een aanrader. En niet te vergeten de nog niet zolang overleden grote Amos Oz.
Maar allen hebben zij gemeen dat ze in Israël gehaat en verguisd zijn.

[Oiseau]

niet te vroeg juichen want historisch gezien hebben de Volkeren in Arabsich en Islamitisch landen nog geen stem.

Het zit er diep in historisch gezien dat alleen een vrije Palestina met Al Quds als hoofdstad het enige weg naar vrede ooit daar.

Een kwestie van lang adem en we hebben de toekomst .

[Ibrah1234]

Krijg de kelere met je respectloze reactie.

Geen argumenten tegen mijn feiten en argumenten, dus vat je dat maar samen als 'blabla'.

Kan het onbeschofter?

Jullie gaan als verbale hooligans tekeer in vrijwel elke topic tegen iedereen met een blijkbaar onwelgevallige mening.

Iedereen liegt, spoort niet of is dom.

Zal wel met de hitte te maken hebben. Ik wacht wel tot de gemoederen enigszins weer wat tot bedaren zijn gekomen.

[Ibrah1234]

niet te vroeg juichen want historisch gezien hebben de Volkeren in Arabsich en Islamitisch landen nog geen stem.

Het zit er diep in historisch gezien dat alleen een vrije Palestina met Al Quds als hoofdstad het enige weg naar vrede ooit daar.

Een kwestie van lang adem en we hebben de toekomst .

Zonder Egypte denk ik niet dat we ooit nog rigoureuze stappen gaan zien. Egypte ist "Dreh- und Angelpunkt".

Daar het Israëlisch – Egyptisch vredesverdrag 40 jaar geleden al is gesloten en Trump het voor elkaar heeft gekregen meerdere landen in het Midden-Oosten te interesseren voor vredesverdragen met Israël kan het best zo eens zijn dat de lont helemaal al het kruitvat wordt getrokken.

Dat valt slechts toe te juichen. Goede diplomatie van de Amerikaanse administratie.

[Rob Gosseling]

niet te vroeg juichen want historisch gezien hebben de Volkeren in Arabsich en Islamitisch landen nog geen stem.

Was jij niet juist vóór een dictatuur? Dat het volk geen stem heeft vindt jij wel goed want "democratie is een staatsvorm zonder rem" en "iemand moet het hoofd koel houden" (de wil van het volk negeren).

En nu? zijn er denkers die aan de tekentafel gaan zitten voor een betere model?

wat zijn ook weer de grote gebreken van de democratie ?

Plato heeft een punt en zag dat de democratie een staatsvorm zonder rem is.
Iemand moet het hoofd koel houden en als het volk opgevoed moet worden dan maar een intellectuele dictatuur met visie.