Ecocide
  • + Plaats Nieuw Onderwerp
    Pagina 1/2 12 LaatsteLaatste
    Resultaten 1 tot 10 van de 12

    Onderwerp: Ecocide

    1. #1
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Ecocide

      .
      ECOCIDE

      Wat vooraf ging

      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Olive Yao Bekijk Berichten
      Trump laat de VS uit het Klimaataccoord van Parijs treden. En hij neemt geen acute effectieve klimaatmaatregelen en draait maatregelen terug.

      Trudeau houdt Canada in het Klimaataccoord. Hij zegt politiek correcte dingen in gezelschappen van politiek correcte politici. Intussen pleegt Canada ecocide met zn vuile fossiele brandstoffen, een nekslag voor het klimaat.

      Twee klimaatcriminelen, de ene windt er bot geen doekjes om, de andere houdt de schijn op. Als dit niet 1 - 0 voor Trump is komt Trudeau goed weg.
      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door knuppeltje Bekijk Berichten
      Wie zei er ook weer: "Clean coal - allemaal clean coal, en vele duizenden banen heb ik nu daarmee gered"
      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Olive Yao Bekijk Berichten
      Wie heeft ook weer het Klimaataccoord van Parijs ondertekend maar pleegt toch ecocide?
      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door The_Grand_Wazoo Bekijk Berichten
      Ik geloof graag dat Canada een ecologisch onverantwoord beleid voert, maar daarin is het dan niet de enige. Dus waarom speciaal Trudeau en Canada? Welke 'ecocide' gaat het over, welke acties doel je op?

      Overigens, de term ecocide klinkt leuk, maar wat zegt het eigenlijk? Welk fenomeen wil je er mee aanduiden?
      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Olive Yao Bekijk Berichten
      Al sinds de jaren 1970 is er een beweging gaande om ecocide in internationaal recht als misdaad te erkennen.

      Kortheidshalve verwijs ik naar de website.

      Steun de beweging
      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door The_Grand_Wazoo Bekijk Berichten
      Het oude probleem: wie spreekt voor de sprakelozen?

      Of beter wellicht: wie wenst te luisteren voor de doven.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    2. #2
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Ecocide

      .
      Kamervragen

      De publicatie van de juridische definitie van ecocide door een internationaal panel van experts

      25 juni 2021
      2021Z11849

      Indiener
      Lammert van Raan, Kamerlid Partij voor de Dieren

      Medeindiener
      Christine Teunissen, Kamerlid Partij voor de Dieren

      Gericht aan
      S.A.M. Kaag, minister van Buitenlandse Zaken


      2021Z11849

      (ingezonden 25 juni 2021)

      Vragen van de leden Van Raan en Teunissen (beiden PvdD) aan de minister van Buitenlandse Zaken over de publicatie van de juridische definitie van ecocide door een internationaal panel van experts

      Bent u bekend met het voorstel voor een juridische definitie van ecocide, opgesteld door een internationaal panel van experts en gepubliceerd op 22 juni jl.? 1)

      Wat is uw appreciatie van het voorstel?

      Herinnert u zich dat u in de kabinetsreactie op de initiatiefnota van het lid Van Raan stelde dat het begrip ‘ecocide’ onvoldoende gedefinieerd is? Verandert de voorgestelde definitie uw zienswijze? 2)

      Herinnert u zich dat u in uw reactie op de initiatiefnota stelde dat een internationale praktijk van strafbaarstelling van ecocide in het internationaal recht en in internationale verdragen ontbreekt? Hoe beziet u het feit dat de kernelementen van de voorgestelde definitie zijn ontleend aan taal die al gebruikt wordt in internationaalrechtelijke overeenkomsten, uitspraken van het Internationaal Gerechtshof en het Statuut van Rome?

      Hoe beoordeelt u de voorwaarden die de definitie stelt aan de misdaad van ecocide, namelijk dat er onrechtmatig (unlawful) of moedwillig (wanton) moet zijn gehandeld, gebaseerd op bestaande milieurechtelijke principes?

      Kunt u zich herinneren dat u in de kabinetsreactie op de initiatiefnota schreef dat u met belangstelling kijkt naar de ontwikkeling van het juridische begrip ecocide door het panel van juridische experts? Op welke manier zult u deze ontwikkeling opvolgen?

      Bent u bereid in gesprek te treden met de leden van het expertpanel of de Stop Ecocide Foundation over de mogelijkheden die deze juridische definitie biedt en hoe Nederland daar een rol in kan spelen?

      Bent u bekend met het rapport van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties,*waarin staat dat het huidige internationale gewoonterecht en de bestaande internationale instrumenten voor de bescherming van het milieu en de leefomgeving ontoereikend zijn? 3) Deelt u deze conclusie? Zo nee, wat is uw conclusie dan?

      Erkent u dat een betere verankering van de bescherming van het milieu en de leefomgeving in het internationaal recht de tekortkomingen van bestaande instrumenten kan verbeteren? Zo ja, deelt u de mening dat de voorgestelde definitie daar een rol in kan spelen? Zo nee, waarom niet?

      Erkent u, gezien het feit dat het Statuut van Rome misdaden behandelt die geacht worden “de gehele internationale gemeenschap met zorg te vervullen” en er al jaren consensus is over dat de klimaat- en biodiversiteitscrisis een bedreiging vormt voor de gehele mensheid, dat het tijd wordt om het toebrengen van schade aan de natuurlijke leefwereld als een van de “ernstigste misdaden” aan te merken?



      1) Stop Ecocide Foundation, juni 2021, Independent Expert Panel for the Legal Definition of Ecocide, Commentary and Core Text
      https://static1.squarespace.com/stat...text+rev+6.pdf

      2) Kabinetsreactie op de initiatiefnota van het lid van Raan: “Ecocide: de ontbrekende misdaad tegen de vrede” (Kamerstuk 35690, nr. 3).

      3) Gaps in international environmental law and environment-related instruments: towards a Global Pact for the Environment: report of the Secretary-General, 30 november 2020
      https://digitallibrary.un.org/record/1655544
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    3. #3
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Ecocide

      .
      ECOCIDE

      Wat aan de Kamerbrief van 25 juni 2021 vooraf ging

      Zoals geschreven is er al sinds de jaren 1970 een beweging gaande om ecocide in internationaal recht als misdaad te erkennen:

      Ecocide Law

      Dat is al 50 jaar.

      Kapitalisten saboteren de ontwikkeling, want voor kapitalisten is geld de intrinsieke waarde; dat zij dood en verderf zaaien kan hen niet schelen.

      In 2020 heeft Kamerlid de heer Lammert van Raan van de Partij voor de Dieren een lang en doorwrocht opstel over ecocide geschreven. Op 22 december 2020 heeft hij dit ingediend bij het ministerie van buitenlandse zaken:

      Initiatiefnota van het lid van Raan: “Ecocide: de ontbrekende misdaad tegen de vrede”

      De nota bevat veel belangrijke informatie.

      Om je belangstelling te wekken:

      p. 6-7 Wat geschiedenis
      p. 8 Gebeurtenissen in de Sovjet-Unie
      p. 12-13 De aarde als handelsartikel
      p. 13-14 Ecuador tegen Chevron-Texaco
      p. 20-23 Case study West Papoea
      29v (bijlage) Institutionele geschiedenis
      p. 32-33 Casus agent orange
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    4. #4
      Very Important Prikker Revisor's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2012
      Berichten
      26.216
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      4011808

      Standaard Re: Ecocide

      Karl Polanyi (1886-1964): Zelfregulerende Markt Is Utopie




      Door: Thom Holterman/Libertaire orde Gepubliceerd: 1 juli 2021

      De Oostenrijks-Hongaarse historicus en economische antropoloog Karl Polanyi kan niet bogen op grote bekendheid onder anarchisten. Hij is evenwel te zien als een voorloper van een milieubeweging die aandringt op ‘ontgroeien’ (décroissance). Tevens verdedigt hij als econoom een vorm van decentraal socialisme. Hij heeft een economische kritiek op het kapitalisme ontwikkeld die er niet om liegt. In het verlengde van die kritiek onttakelt hij het idee van de noodzakelijkheid van ‘groei’ en het idee van de ‘vooruitgang’. Beide ideeën leveren in kapitalistische toepassing inherente effecten als schade voor milieu en mens op, die uiteindelijke uitlopen op destructie van mens en omgeving. (Door Thom Holterman, van zijn website Libertaire Orde)

      Om zijn ideeën meer onder de mensen te brengen heeft een drietal Franse historici en economen een bundel uitgebracht met teksten over en van Polanyi, getiteld Karl Polanyi en de economische verbeelding. Hieronder een bespreking van de bundel. [ThH]

      Karl Polanyi’s intellectuele levensloop in het kort


      Polanyi richt zich op de studie rechten en politieke wetenschappen aan de universiteit van Boedapest, waar hij in 1909 afstudeert. Drie jaar later promoveert hij in de rechten. In de eerste helft van de jaren 1920 gaat hij in debat met de Oostenrijkse conservatief-liberale econoom Ludwig von Mises, die het socialisme heeft afgezworen – over de mogelijkheid van een socialistische publieke bedrijfsvoering. Hij ontwikkelt daarbij een niet-gecentraliseerde visie op socialisme. In 1922 kritiseert hij de Moskouse processen op basis van de verwerping van centralisatie, van autoritarisme en bureaucratisering. Het levert tevens op een verwerping van de sociaaldemocratie en het orthodoxe marxisme.

      De opkomst van het nazisme maakt dat hij eerst neer Engeland en daarna naar de USA vertrekt. Tussen 1941- 1943 werkt hij aan het boek dat hem bekendheid gaat gegeven, het in 1944 in de USA uitgegeven boek The Great Transformation.

      Onderwijl is hij les gaan geven, onder meer aan de Columbia universiteit. Tot zijn dood in 1964 blijft hij publiceren vooral in de sfeer van de economische antropologie. We hebben hier niet met een anarchist te maken, maar wat maakt dat uit als je van een persoon wel het een en ander kan opsteken. Ten slotte merkt dat ook de Amerikaanse anarchist Murray Bookchin op in een vraaggesprek uit 1981: ‘Nadat ik The Great Transformation van Karl Polanyi had gelezen, realiseerde ik me dat het kapitalisme niet op natuurlijke wijze is gegroeid, zoals [Karl] Marx zou impliceren met zijn theorie van het historisch materialisme. Mensen werden het kapitalisme binnengesleept, schreeuwend en vechtend zich verzettend tegen deze industriële en commerciële wereld.’ [Het vraaggesprek met Bookchin: Online.]

      Opzet van het boek


      Naast een puntsgewijze korte biografie van Polanyi, hebben de samenstellers een thematisch ingerichte, ruime inleiding geschreven over de economische en antropologische denkbeelden van Polanyi. Vervolgens is er een zevental teksten of tekstgedeelten van Polanyi opgenomen die ieder voorzien zijn van een korte inleiding. Zo treft men twee tekstgedeelten aan uit zijn boek The Great Transformation. De samenstellers merken op dat dit werk niet zomaar een geschiedenisboek is, noch politicologisch of economisch. Het is dit allemaal tegelijk. Het behandelt het industrieel kapitalisme, niet als economisch systeem, maar als globaal sociaal systeem. De aandacht richt zich op de liberale beschaving van de 19de eeuw en het geloof in het systeem van de zelfregulerende markt.

      Zijn these is dat het idee van de zelfregulerende markt pure utopie is. De politieke aanvaarding van het idee heeft evenwel geleid tot het ontstaan van de marktmaatschappij, voor Polanyi een synoniem voor ‘industrieel kapitalisme’. De beschrijving van deze visie levert een aantal thema’s en bijpassende begrippen op. Enkele komt men in de verschillende opgenomen teksten en tekstgedeelten in de bundel tegen en worden verklaard. Hieronder zal ik in relatie tot de verschillende thema’s nader ingaan op twee ervan, te weten de ‘Formele en substantieve economie’ en ‘Woonomgeving versus verbeteren’. Het tweede thema betreft de problematiek van de Engelse ‘enclosures’, dat wil zeggen het afsluiten, omrasteren van grondgebied, bossen en open velden, gronden die voorheen in gemeenschappelijk gebruik waren.

      Formele economie en substantieve economie




      We kwamen tegen dat Polanyi de zelfregulerende markt als utopie bestempelt. Ontkent hij dan het bestaan van een markt sowieso? Neen. Premoderne maatschappijen kenden twee mechanismen om zaken te regelen. Zo was daar de traditie in geval er zaken geregeld werden door wederkerigheid en de vraag in beginsel door herverdeling. Prijzen zijn in die verschillende maatschappelijke situaties niet economisch maar sociologisch of politiek bepaald. Tegelijk bestond er ook de ‘handelsruil’ die zich voordeed in de vrije ontmoeting van vraag en aanbod. De prijsbewegingen binnen die ‘vrije ontmoeting’ tot stand gekomen, bewijzen voor Polanyi ondertussen niet het bestaan van een zelfregulerende markt. Die prijzen leidden namelijk niet de structuur van de productie noch de verdeling van inkomsten. Dat is het wezenlijke punt in zijn argumentatie.

      De organisatie van economische activiteiten is in de premoderne maatschappijen daarin ‘ingebed’ (‘embedded’). Polanyi spreekt hier over substantieve economie. Daar tegenover staat wat hij noemt de formele economie. Dat is de economie die wij kennen als een machine die om zichzelf en voor zichzelf draait. Het is een economie geleid door het beginsel van de winst. Omdat die economie op zichzelf staat is die niet-ingebed (disembedded). Motor is het opheffen van schaarste, wat tegelijk de motor van de kapitalistische destructie is.

      De schaarste waarvan hier sprake is, volgt uit een gekweekte behoefte die tot groei dwingt: groter productieapparaat waardoor eerder de schaarste zou zijn op te lossen. Dit is een vorm van intellectuele mystificatie, zo is bij Polanyi te lezen: groei wordt tot individuele en sociale vooruitgang verheven. Maar wat plaatsvindt, is een destructie van het milieu in steeds grotere omvang en een zwellen van rijkdom bij steeds minder mensen. Polanyi had dit al door in de jaren 1930. Zijn idee van de substantiële economie sloot naadloos aan op de economie van ‘volken zonder staat’ – reden waarom antropologen die zich met onderzoek naar dat soort volken bezighouden veelal naar Polanyi verwijzen.* In dit licht wordt in eens een heel andere discussie duidelijk.

      Polanyi heeft, zoals we zagen, in de eerste helft van de jaren 1920 gediscussieerd met de Oostenrijkse econoom Von Mises. Deze wees alles af wat alleen al naar socialisme rook. Polanyi had evenwel een decentraal type socialisme in zijn hoofd en bracht dit in debat. Tussen die twee liep dat verder op niets uit. Von Mises, die mede een methodologisch individualisme introduceerde, kreeg in de USA aanhangers onder wat nu libertariërs en anarchokapitalisten worden genoemd. Een van zijn volgelingen is de Amerikaanse anarchokapitalistische econoom Murray Rothbard. Waar Polanyi in zijn boek The Great Transformation het over de pure utopie van de zelfregulerende markt heeft, wordt hij door Rothbard heftig aangevallen in een artikel getiteld ‘Down with primitivism: a thorough critique of Polanyi’. Hij merkt daarin op: ‘Karl Polanyi’s The Great Transformation is een ratjetoe van verwarringen, ongerijmdheden, drogredenen en verdraaide aanvallen op de vrije markt. (…) Het moderne Rousseauïsme [waarvan Polanyi door Rothbart wordt beticht] kreeg een belangrijke impuls van de culturele antropologen, zoals Ruth Benedict, Margaret Mead, Franz Boas en anderen van wie velen communist waren, en de rest zeer links (…).’ Het artikel van Rothbard stamt uit 1961 en is opgenomen, niet toevallig, op de site van het Mises Institute (Online.) Dat Polanyi juist daar op de aangegeven manier in hoek wordt gezet, lijkt mij een aanbeveling om eens kennis te nemen van zijn inzichten…

      De ultieme paradox, zo schrijven de samenstellers van de bundel, is dat het totaal van de technische en productivistische moderniteit nog geen jota van het probleem van de schaarste heeft opgelost. Integendeel. In plaats van schaarste oplossen worden we geconfronteerd met de grootst mogelijke problemen van vervuiling en destructie. Dat was niet de belofte van de zo noodzakelijke technische vooruitgang. We zijn dus belazerd waar we bij zaten – maar er was gewaarschuwd. Een van de klokkenluiders was op zijn manier Karl Polanyi. Over dat belazeren, worden we via de problematiek van de Engelse enclosures in gelicht.
      'One who deceives will always find those who allow themselves to be deceived'
      Antwoord met Citaat Antwoord met Citaat 1 Thanks, 0 Likes, 0 Dislikes

    5. #5
      Very Important Prikker Revisor's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2012
      Berichten
      26.216
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      4011808

      Standaard Re: Ecocide

      Woonomgeving versus verbeteren



      Als een voorbeeld hoe de techniek en de machine leiden tot een radicale ‘ontbedding’ (disembeddedness) bespreekt Polanyi de beweging van de enclosures in Engeland in de 17de eeuw. Hij ziet dat de ene groep in de maatschappij, die gemeenschappelijke gronden gaat omheinen, de (groot)grondbezitters, zich opzet, tegen een andere groep, zij die in het gebied haar woon-, leef- en werkomgeving heeft. Aan de ene kant ontwikkelt de eerste groep een ongekende productieve en commerciële machinerie die aan de andere kant effecten heeft voor de tweede groep, die haar habitat, dat wil zeggen haar bestaan binnen een leefbaar milieu verdedigt.

      Optisch lijkt het dus te gaan – en de bijpassende argumentaties worden dan ook gebezigd – om een tegenstelling tussen het vooruitgangselan van de elites en het conservatisme van de armen, die geen verbetering lijken te willen. Die armen hebben er niets van begrepen, net zo min als anderen heden ten aanzien van nieuwe technologieën die inherente milieukwesties genereren. Het geniep zit in het werkwoord ‘verbeteren’ – althans in de context waarover wij spreken.

      Wat brengt de Franse president Macron in als er verbetering van het mobiel internet G5 wordt afgewezen? Hij komt aan met: ‘Ik hoor veel stemmen opgaan om ons uit te leggen dat we de complexiteit van hedendaagse problemen moeten aanpakken door terug te keren naar de olielamp! Ik denk niet dat het Amish model de manier is om de uitdagingen van de hedendaagse ecologie op te lossen’ (Online). Wat er voorheen gebeurde en later telkens weer gebeurt, is dat productivistische techniek en markteconomie zich losmaken uit de maatschappij, maar diezelfde maatschappij wel opzadelen met externaliteiten, ‘externe kosten’ (de vervuiler betaalt NIET) leidend tot destructie van de omgeving. En dat doet Macron af met zijn olielamp-theorie. Daarmee doet hij argumentatief wel precies hetzelfde als vierhonderd jaar terug.

      In een officieel Engels document uit 1607 namelijk, geciteerd door Polanyi, over de veranderingen die de enclosures, de afsluiting van grondgebied, meebrengen, heet het: ‘De arme mens zal tevreden zijn met zijn doel: het woongebied; de rijke zal niet gekluisterd worden om zijn verlangen te realiseren: de verbetering’. Zo’n formulering, we herkennen haar, lijkt te beweren dat beide partijen er beter van worden. Het wordt voor vanzelfsprekend gehouden, want de kern van de vooruitgang is puur economisch. Echter, aldus Polanyi: het gaat om verbeteren tegen de prijs van sociale ontregeling. Ze roept – in het gegeven geval – de tragische noodzakelijkheid op, die maakt dat de arme in zijn krot achterblijft, veroordeeld, zo zegt Polanyi, door het verlangen dat de rijke kent naar een verbetering van de publieke zaak ten bate van zijn eigen privé voordeel.



      Of je nu naar iets uit 1607 of naar rond 2000 kijkt, de matrix waarbinnen het verbeteren wordt gepresenteerd blijft dezelfde. Laten we eens kijken naar drie Franse publieke diensten: Telefoon (France Télécom), Post (La Poste), Spoor (SNCF). Drie publieke diensten die ook voor Nederland herkenbaar zijn. Die drie (naast andere, zoals ziekenhuizen) moeten zo nodig van publieke diensten omgezet worden in private ondernemingen. Dat zou allerlei verbeteringen te zien geven. Maar de dienstverlening ging achteruit (werd slechter en vaak duurder voor de gewone man). Bovendien gingen de gewone arbeiders er op achteruit, als ze al niet werden ontslagen. Dat laatste (ontslaan) liep niet zo vlot, wat aanleiding gaf om een treiter-management in te voeren (onmogelijk uitvoerbare opdrachten geven, de stoel bij een bureau weghalen). De drie diensten/bedrijven werden in de loop van de tijd jaren geconfronteerd met golven van zelfmoorden (soms gemiddeld 30 gevallen per jaar). [Informatie ontleend aan de bespreking van het boek over deze zaken van Laurent Izard, À la sueur de ton front, in: Le Monde van 28 mei 2021.]

      Het treiteren werd leidinggevenden geleerd in de eigen management-opleidingsinstituten. En ja, er zijn strafrechtzaken in deze geweest en er zijn hogere leidinggevenden veroordeeld – maar daar gaat het mij nu niet om. Waar het mij omgaat, is op te merken dat het verbeteren ook hier inhoudt het inwisselen van het ‘zorgmodel’ (concentratie op gemeenschappelijk bereiken van ‘goed-leven’ voor iedereen) voor het ‘verdienmodel’ (concentratie op bedrijfswinst en particulier gewin; hoe dat werkt leert Sywert van Lienden, Online). Het laatste model past in wat Polanyi de formele economie noemt, het eerste model in de substantieve economie.

      Wat Polanyi met zijn voorbeeld aangeven wil, past tevens op het 21ste eeuw voorbeeld: (a) De ‘enclosures’ waren een revolutie van de rijken tegen de armen (de privatisering is dat evenzeer, Macron wordt niet voor niets de president van de rijken genoemd). (b) Letterlijk werden de armen bestolen van hun deel van het gemeenschappelijke (dat zien we op een aangepaste manier terug in het privatiseringsvoorbeeld). (c) Het sociale netwerk werd verder verscheurd. Als we aan verandering (transformatie) van de maatschappij denken, dan moet de drijfveer voor actie volgens Polanyi zijn: ‘winst’ moet vervangen worden voor ‘levensonderhoud’ (subsistance, bestaansmiddelen).

      De manier waarop Polanyi met de economie als een set van opvattingen over de huishouding van de maatschappij omgaat, lijkt mij te passen in een libertaire optiek. De bundel schept de gelegenheid om die suggestie te toetsen.
      Thom Holterman

      Abdelkader, Nadjib, Jerôme Maucourant et Sébastien Plociniczak, Karl Polanyi & L’imaginaire économique, Éditions Le Passager clandestin, Paris, 2020, 123 blz., prijs 10 euro.


      * Volken zonder staat is tevens de titel van een boekje dat ik schreef (Kelderuitgeverij, Utrecht, 2018) waarin ook denkbeelden van Polanyi aan de orde komen; zie hoofdstuk 8. [thh.]


      https://globalinfo.nl/Recensies-enzo...arkt-is-utopie
      'One who deceives will always find those who allow themselves to be deceived'

    6. #6
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Re: Ecocide

      .
      Werkelijk frappant dat je dit post, Revisor. Het past namelijk ook perfect bij je topic Igudar: Amazigh graanopslagplaatsen worden beschouwd als werelds oudste banken. Daarbij komen thema's aan de orde waar Karl Polanyi over schreef.

      Karl Polanyi had ook bewondering voor Aristoteles' analyse van kapitalisme: Aristotle discovers the economy.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    7. #7
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Ecocide

      .
      Kabinetsreactie op Initiatiefnota van het lid van Raan: “Ecocide: de ontbrekende misdaad tegen de vrede” (Kamerstuk 35690-2)

      Indiener
      S.A. Blok, minister van Buitenlandse Zaken

      Medeindiener
      S.A.M. Kaag, minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking

      26 april 2021


      BRIEF VAN DE MINISTERS VAN BUITENLANDSE ZAKEN EN VOOR BUITENLANDSE HANDEL EN ONTWIKKELINGSSAMENWERKING

      Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

      Den Haag, 26 april 2021

      Het kabinet is toegewijd aan het tegengaan van klimaatverandering, het mitigeren van de effecten van klimaatverandering, en het beschermen van kwetsbare natuur en biodiversiteit wereldwijd. Daarbij is de strijd tegen de straffeloosheid voor de ernstigste internationale misdrijven een prioritair onderwerp binnen het Nederlands buitenland- en mensenrechtenbeleid. Het kabinet heeft dan ook met interesse kennisgenomen van de initiatiefnota van het Kamerlid van Raan getiteld Ecocide – de ontbrekende misdaad tegen de vrede (1) (hierna: de initiatiefnota ecocide). In deze brief reageren wij namens het kabinet op de initiatiefnota ecocide.

      Het kabinet deelt de zorg van de initiatiefnemer dat menselijk handelen leidt tot onherstelbare schade aan kwetsbare ecosystemen, hetgeen ook leefomstandigheden van mensen in gevaar brengt. Het kabinet staat daarom een ambitieus nationaal en internationaal natuurbeleid voor, waarbij het in versterkte mate inzet op het keren van biodiversiteitsverlies en op biodiversiteitsherstel. Daarbij is er aandacht voor specifieke ecosystemen, zoals bossen en de polaire gebieden. Deze onderwerpen zijn ingebed in de bredere aanpak die Nederland heeft voor het bevorderen van de Sustainable Development Goals en het behalen van de Klimaatdoelen uit het akkoord van Parijs.

      De kern van de oproep van de initiatiefnota betreft het verkennen van de mogelijkheid om het begrip ecocide nader te definiëren en strafbaar te stellen als internationaal misdrijf middels een amendement van het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof. De initiatiefnota stelt voor dat Nederland hier internationaal een actieve rol in gaat spelen.

      Voor dit kabinet is de voorgestelde weg van internationale strafbaarstelling van ecocide als internationaal misdrijf niet de gekozen weg om te bewandelen. Het kabinet ziet dat er inderdaad groeiende aandacht is voor het onderwerp, onder andere in een aantal Europese landen en de Europese Unie. Niettemin is het internationale draagvlak voor amendering van het Statuut van Rome op dit moment te beperkt om deze route kans van slagen te geven in de nabije toekomst. Ecocide is immers nog niet erkend als internationaal misdrijf en er is geen overeenstemming binnen de internationale gemeenschap over strafbaarstelling hiervan op internationaal niveau. Een aanpassing van het Statuut van Rome vereist een zorgvuldige procedure die tot nu toe enkel op basis van consensus is doorlopen. In 2015 werd duidelijk dat ook binnen Nederland geen consensus bestaat over het streven naar internationale strafbaarstelling van ecocide. Een motie van het lid Wassenberg (2) die de regering verzocht te pleiten voor toevoeging van ecocide aan het Statuut van Rome werd destijds gesteund door slechts zeven Kamerleden. Daarnaast plaatst het kabinet enkele juridische kanttekeningen bij dit voorstel (zie onder).

      Dit alles overziend kiest het kabinet ervoor om andere, in de ogen van het kabinet effectievere, middelen aan te wenden om de vernietiging en beschadiging van ecosystemen en biodiversiteit aan te pakken, zoals de beïnvloeding van internationale beleidskaders en de inzet van ontwikkelingsprogramma’s en -projecten.

      Hieronder wordt kort toegelicht (1) hoe Nederland internationaal werkt aan manieren om de bescherming van natuur en biodiversiteit structureel te versterken, (2) welke wettelijke verankering natuurbescherming in Nederland kent en (3) welke kanttekeningen het kabinet plaatst bij het voorstel van strafbaarstelling van ecocide middels het Statuut van Rome.

      1. Nederlandse internationale inzet ter bescherming van kwetsbare ecosystemen

      [Hier gaan S. Blok en S. Kaag over iets anders schrijven]

      2. Natuurbescherming in Nederland

      [Hier gaan S. Blok en S. Kaag door met over iets anders te schrijven]

      3. Kanttekeningen bij het aanpassen van het Statuut van Rome

      Het kabinet herkent het pleidooi voor strafbaarstelling van ecocide middels het Statuut van Rome, dat zoals de initiatiefnota uiteenzet een lange geschiedenis kent. Het kabinet acht het van belang enkele belangrijke bezwaren die het ziet bij het huidige voorstel in meer detail toe te lichten. Kort gezegd betreft dit (1) de observatie dat ecocide niet strafbaar is gesteld als internationaal misdrijf en ook een nationale praktijk tot strafbaarstelling vooralsnog ontbreekt en (2) dat een proces om het Statuut van Rome te amenderen met dit doel weinig kansrijk is, omdat het niet op consensus zal kunnen rekenen.

      Ontwikkeling van het internationaal strafrecht

      Er heeft zich sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog binnen het kader van het algemeen internationaal recht een solide stelsel van internationaal strafrecht ontwikkeld dat gericht is op opsporing en vervolging van de ernstigste internationale misdrijven. Het Internationaal Strafhof vervult hierin, op basis van het Statuut van Rome en in samenwerking met de 123 verdragspartijen, een essentiële rol.

      Het Statuut van Rome (hierna: het Statuut) behelst de strafbaarstelling van de vier ernstigste internationale misdrijven: genocide, misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdrijven en het misdrijf agressie. Deze misdrijven zijn in 1998 opgenomen in het Statuut na een lange ontwikkeling, waarvan ook het Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide (9 december 1948), de vier Verdragen van Genève (12 augustus 1949) en de twee Aanvullende Protocollen hierbij (8 juni 1977) belangrijke onderdelen vormen. Daarnaast wordt in VN-verband gewerkt aan de totstandkoming van een nieuw verdrag inzake misdrijven tegen de menselijkheid.

      Al vanaf de totstandkoming van het Statuut in 1998 bestaat internationaal brede consensus over het uitgangspunt dat de strafbaarstellingen uit het Statuut beperkt moeten blijven tot de ernstigste misdrijven, of – zoals de Preambule van het Statuut het stelt – «de ernstigste misdrijven die de gehele internationale gemeenschap met zorg vervullen».

      Ontbrekende praktijk van strafbaarstelling van ecocide

      Om een opmaat te hebben naar internationale strafbaarstelling van ecocide in het Statuut van Rome moet er een praktijk bestaan van strafbaarstelling op nationaal niveau of in andere internationale verdragen. Op dit moment is het begrip «ecocide» onvoldoende gedefinieerd en is het niet erkend als internationaal misdrijf. Evenmin bestaat er in de rest van de wereld een voldoende praktijk van strafbaarstelling op nationaal niveau.

      Ook bevatten slechts enkele milieuverdragen bepalingen die staten verplichten bepaalde gedragingen strafbaar te stellen (16). Deze verdragen vereisen dan de tussenkomst van staten om door middel van nationale wetgeving en beleid deze verdragsnormen te vertalen naar een nationale strafbaarstelling. De door de initiatiefnota voorgestane benadering bepleit een andere weg.

      Wel kijkt het kabinet in dit verband met belangstelling naar de graduele ontwikkeling van het juridische begrip ecocide, onder andere door het panel van juridische experts dat zich op instigatie van de Stop Ecocide Now Foundation momenteel buigt over een juridische definitie van ecocide (publicatie wordt binnenkort verwacht).

      De initiatiefnota refereert met betrekking tot nationale interventiemogelijkheden ook aan het onderzoeken van de mogelijkheid tot aanpassing van de Nederlandse Wet Internationale Misdrijven (WIM). Zoals in de memorie van toelichting van de WIM staat, strekt deze wet er echter primair toe om op inzichtelijke wijze te voldoen aan de eisen die voortvloeien uit het complementariteitsbeginsel van het Statuut van het Internationaal Strafhof. Daarbij gaat het om een categorie misdrijven waarvoor in het internationaal recht inmiddels een aantal specifieke regels en leerstukken is ontwikkeld, zoals met betrekking tot de onverjaarbaarheid, universele rechtsmacht en de aansprakelijkheid van de meerdere. Mede afhankelijk van de internationale rechtsontwikkeling zouden op termijn andere misdrijven voor opneming in de WIM in aanmerking komen. De internationale rechtsontwikkeling op het gebied van ecocide wordt als gezegd nauwlettend in de gaten gehouden, maar het ligt niet in de rede daarop in de WIM vooruit te lopen.

      Gebrek aan internationale consensus

      Naast het ontbreken van een voldoende inhoudelijke basis voor het opnemen van ecocide als internationaal misdrijf in het Statuut van Rome, dient er ook op gewezen te worden dat amendering een gecompliceerd proces vormt. Tot nu toe heeft dit enkel op basis van consensus plaatsgevonden.

      Sinds de inwerkingtreding van het Statuut in 2003 zijn zeven amendementsvoorstellen ter goedkeuring aan de Verdragspartijen voorgelegd (17) In geen van deze gevallen ging het om amendering ter uitbreiding van de vier bestaande categorieën internationale misdrijven uit het Statuut. Naar de mening van het kabinet is de internationale gemeenschap ver verwijderd van het bereiken van de benodigde consensus over de definitie en strafbaarstelling van ecocide als internationaal misdrijf. Illustratief hiervoor is het feit dat het in 1998 door de Raad van Europa gesloten Verdrag inzake de bescherming van het milieu door middel van strafrecht tot op heden door slechts één Staat (Estland) geratificeerd is (18).

      Conclusie

      Het kabinet deelt op veel punten de zorgen van de initiatiefnemer over de teruggang van biodiversiteit, aantasting van kwetsbare natuur en ecosystemen, en de effecten die dat heeft op mensen. Dit kabinet ziet, ondanks de gedeelde zorg, het echter niet als het meest effectief om zich actief toe te leggen op een amendement bij het Statuut van Rome om een verbod op ecocide te bewerkstelligen. In deze brief is uiteengezet welke redenen hiervoor bestaan. Ook zijn, zonder de intentie te hebben hier compleet in te zijn geweest, enkele elementen uit het huidige beleid van het kabinet aangehaald om aan te geven welke instrumenten het kabinet wel als kansrijk ziet ter bescherming van kwetsbare ecosystemen en biodiversiteit.



      1 Kamerstuk 35 690, nr. 2
      2 Kamerstuk 34 300 V, nr. 36

      16 Voorbeelden zijn de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten, Washington, 03-03-1973 (artikel VIII), Trb. 1975, nr. 23; het Verdrag van Bazel inzake de beheersing van de grensoverschrijdende overbrenging van gevaarlijke afvalstoffen en de verwijdering ervan, 22-03-1989 (Art. 4 lid 3), Trb. 1990, nr. 12.

      17 (1) Amendement artikel 8 (2010) betreffende de uitbreiding van de strafbaarstelling van gifgassen en exploderende kogels naar het gebruik in niet-internationale conflicten; (2) amendementen betreffende het misdrijf agressie (2010); (3) amendement betreffende het verwijderen van artikel 124 (2015), een procedurele overgangsbepaling die nieuwe verdragspartijen de mogelijkheid bood om de jurisdictie van het Strafhof over oorlogsmisdrijven gedurende een periode van zeven jaar uit te sluiten; (4) amendement artikel 8 (2017) betreffende strafbaarstelling van het gebruik van wapens die gebruik maken van microbiologische of andere biologische middelen, of gifstoffen; (5) amendement artikel 8 (2017) betreffende het gebruik van wapens met als voornaamste gevolg het veroorzaken van verwondingen door fragmenten die in het menselijk lichaam niet met röntgenstralen kunnen worden ontdekt; (6) amendement artikel 8 (2017) betreffende het gebruik van laserwapens die speciaal zodanig zijn ontworpen dat hun enige gevechtsfunctie of een van hun gevechtsfuncties is het veroorzaken van blijvende blindheid bij onversterkt gezichtsvermogen, dat wil zeggen aan het blote oog of het oog met een corrigerende bril of lens; (7) amendement artikel 8 (2019) betreffende de uitbreiding van strafbaarstelling van uithongering naar niet-internationale gewapende conflicten.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    8. #8
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Ecocide

      .
      Wat staat er eigenlijk in de brief van S. Blok en S. Kaag?

      Inleiding

      Het kabinet is toegewijd aan het tegengaan van klimaatverandering, (…)
      Schaamteloze leugens kenmerken opeenvolgende regeringen en regeringspartijen.
      VVD en CDA saboteren imperatieve onmiddellijke effectieve klimaatmaatregelen jaar in jaar uit.
      En zij saboteren leiderschap. Ze voorkomen dat er iets gebeurt.

      (…) de bredere aanpak die Nederland heeft voor het bevorderen van de Sustainable Development Goals en het behalen van de Klimaatdoelen uit het akkoord van Parijs.
      De regering wil niet aanpakken.

      Initiatiefnota

      De kern van de oproep van de initiatiefnota betreft het verkennen van de mogelijkheid om het begrip ecocide nader te definiëren en strafbaar te stellen als internationaal misdrijf middels een amendement van het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof. De initiatiefnota stelt voor dat Nederland hier internationaal een actieve rol in gaat spelen.
      Een actieve rol.

      In deze brief reageren wij namens het kabinet op de initiatiefnota ecocide.
      'Wij' zijn S. Blok (VVD) en S. Kaag (D66), beide kapitalisten in de betekenis van aanhangers van de ideologie en praktijk van kapitalisme.

      Statuut van Rome

      ● Het Statuut van Rome behelst nu de strafbaarstelling van de vier internationale misdrijven genocide, misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdrijven en het misdrijf agressie.

      Ecocide in het internationaal strafrecht

      ● Al sinds de jaren 1970 is er een beweging gaande om ecocide in internationaal recht als misdaad te erkennen. Dat kan in milieuvedragen en ook in het Statuut van Rome. Het schiet al 50 jaar niet op. Er is geen internationale concensus over.

      ● Ecocide is in weinig landen een misdaad in nationaal recht.

      ● Het begrip ‘ecocide’ was onvoldoende gedefinieerd.

      ● Zonder voldoende krachtig internationaal draagvlak komt het uiteraard niet tot internationale stafbaarstelling.

      Ook Blok en Kaag wijzen hierop.

      Van nationaal recht en milieuverdragen naar het Statuut van Rome

      Om een opmaat te hebben naar internationale strafbaarstelling van ecocide in het Statuut van Rome moet er een praktijk bestaan van strafbaarstelling op nationaal niveau of in andere internationale verdragen.
      Volgens Blok en Kaag is die route vereist om een basis te hebben. Maar Ecocide Law betwist dat.

      Vervolgens is hun vereiste basis er volgens hen niet:

      Naast het ontbreken van een voldoende inhoudelijke basis voor het opnemen van ecocide als internationaal misdrijf in het Statuut van Rome, (...)
      Initiatiefnota: directe route

      De initiatiefnota pleit voor een directe internationaalrechtelijke route. Dit is in lijn met het pleidooi van de afgelopen 50 jaar en Ecocide Law.

      Blok en Kaag vinden daarvan:

      (2) dat een proces om het Statuut van Rome te amenderen met dit doel weinig kansrijk is, (...)
      en daarom:

      Voor dit kabinet is de voorgestelde weg van internationale strafbaarstelling van ecocide als internationaal misdrijf niet de gekozen weg om te bewandelen. (…)
      want:

      Dit kabinet ziet, ondanks de gedeelde zorg, het echter niet als het meest effectief om zich actief toe te leggen op een amendement bij het Statuut van Rome om een verbod op ecocide te bewerkstelligen.
      Effectiever is volgens Blok en Kaag:

      (...) effectievere, middelen aan te wenden om de vernietiging en beschadiging van ecosystemen en biodiversiteit aan te pakken, zoals de beïnvloeding van internationale beleidskaders en de inzet van ontwikkelingsprogramma’s en -projecten.
      “Effectief saboteren”, bedoelen Blok en Kaag. Want zo werkt dit.

      “Beïnvloeding van internationale beleidskaders en inzet van ontwikkelingsprogramma’s en -projecten” is een nietszeggende kreet. De afgelopen decennia was dat geenszins effectief. En nederlandse regeringen lopen achteraan.

      Voorbeeld: de richtlijn brandstofkwaliteitfuel quality directive – van de EC is door de canadese regering in eendrachtige samenwerking met de nederlandse minister van Shell effectief gesaboteerd.

      WIM

      De initiatiefnota refereert met betrekking tot nationale interventiemogelijkheden ook aan het onderzoeken van de mogelijkheid tot aanpassing van de Nederlandse Wet Internationale Misdrijven (WIM).
      (…)
      De internationale rechtsontwikkeling op het gebied van ecocide wordt als gezegd nauwlettend in de gaten gehouden, maar het ligt niet in de rede daarop in de WIM vooruit te lopen.
      Dus volgens Blok en Kaag moet er wel eerst “een praktijk van strafbaarstelling op nationaal niveau” zijn, maar in Nederland juist weer niet. Nederland moet erachteraan lopen.

      KRITIEK

      Mondiale kapitalistische machthebbers saboteren internationale strafbaarstelling van ecocide. Dat doen ze al 50 jaar met succes.

      In zoverre hebben Blok en Kaag gelijk.

      Maar daarom willen zij zich er niet voor inzetten om ecocide internationaal stafbaar te stellen. Ze leggen zich neer bij de status quo.

      Blok en Kaag voeren aan dat er geen consensus is, en daarom willen ze zich niet inzetten voor internationale strafbaarstelling van ecocide. Dus willen ze zich alleen inzetten voor iets waar al concensus over is. Ze willen dat Nederland alleen volgt.

      De internationale rechtsontwikkeling op het gebied van ecocide wordt als gezegd nauwlettend in de gaten gehouden, (...)

      Wel kijkt het kabinet in dit verband met belangstelling naar de graduele ontwikkeling van het juridische begrip ecocide, (...)

      (…) het panel van juridische experts dat zich op instigatie van de Stop Ecocide Now Foundation momenteel buigt over een juridische definitie van ecocide (publicatie wordt binnenkort verwacht).
      Deze is er. Hierop stelde het Kamerlid de minister opnieuw vragen, zie post #2.
      Laatst gewijzigd door Olive Yao; 05-09-21 om 22:16.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.

    9. #9
      WHEN I WAS OLDER Attitude's Avatar
      Ingeschreven
      Sep 2009
      Berichten
      175
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      34208

      Standaard Re: Ecocide

      Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Olive Yao Bekijk Berichten
      .

      KRITIEK

      Mondiale kapitalistische machthebbers saboteren internationale strafbaarstelling van ecocide. Dat doen ze al 50 jaar met succes.

      In zoverre hebben Blok en Kaag gelijk.

      Maar daarom willen zij zich er niet voor inzetten om ecocide internationaal stafbaar te stellen. Dus leggen zij zich erbij neer dat kapitalisten de baas zijn. De aap komt uit de mouw. VVD en D66 zijn kapitalistische partijen.

      Blok en Kaag voeren aan dat er geen consensus is, en daarom willen ze zich niet inzetten voor internationale strafbaarstelling van ecocide. Dus willen ze zich alleen inzetten voor iets waar al concensus over is. Ze willen dus dat Nederland alleen volgt – ze saboteren leiderschap, opdat er niets gebeurt.



      Deze loze woorden dienen om de sabotage te verhullen.

      De nederlandse regering is meer dan evenredig medeplichtig aan de noodtoestand van het klimaat en aan gaande en dreigende massasterfte.
      De staatsschuld (48% van het BNP voor de covid-pandemie) staat op gespannen voet met al het beleid. Dus die 48% van het BNP tegenover te weinig capaciteit op vrijwel elk gebied.

      De motie wordt een tour de force.
      De ECB, een technocratisch instituut uitsluitend opgericht voor prijsstabilisatie, bepaalt wat Eurocommissaris Frans Timmermans mag en niet mag.
      Een reden om dwars te liggen is het voorkomen van gezichtsverlies van Frans Timmermans en het ECB.

      Dit even kort geschetst.
      Laatst gewijzigd door Attitude; 13-08-21 om 07:23. Reden: Bijzaak weggehaald

    10. #10
      antigodin Olive Yao's Avatar
      Ingeschreven
      Dec 2003
      Berichten
      18.575
      Post Thanks / Like
      Reputatie Macht
      745206

      Standaard Re: Ecocide

      .
      standpunt GroenLinks

      Waarom we ecocide strafbaar moeten maken

      Ecocide maakt van het vernietigen van de natuur een strafbaar feit. Hoog tijd, want op dit moment blijft grootschalige milieu- en klimaatschade zonder consequenties voor de veroorzakers. Het strafrecht is een krachtig middel om dit te stoppen. GroenLinks pleit ervoor om ecocide nationaal en internationaal te behandelen als een misdaad.

      Wat is ecocide?

      Ecocide is grootschalige beschadiging, vernietiging of verlies van natuur en ecosystemen, met kennis van de risico’s. Zoals door ontbossing van tropische regenwouden, een grote olieramp, giftige vervuiling van grond en water, maar bijvoorbeeld ook door klimaatverandering. Zo worden leefgebieden van dieren (en mensen) stukgemaakt, en plant, dier en mens verdreven, ziek- of doodgemaakt. Soms duurt het herstel van een getroffen gebied tientallen jaren of is herstel helemaal onmogelijk, en raken soorten met uitsterven bedreigd. Ook als mensen niet direct geraakt worden, is schade aan ecosystemen een groot probleem. We zijn afhankelijk van de natuur en goed functionerende ecosystemen voor onze gezondheid, voedsel en grondstoffen.

      Op dit moment zijn een miljoen soorten wereldwijd met uitsterven bedreigd en zorgen de biodiversiteitscrisis en de klimaatcrisis voor enorme risico’s. We weten dat menselijk handelen de oorzaak is: het vernietigen van de natuur gebeurt op grote schaal.

      Denk maar aan de kap van de Amazone voor de aanleg van sojaplantages voor veevoer en de enorme vervuiling door de fossiele industrie: 100 fossiele bedrijven wereldwijd zijn verantwoordelijk voor 71 procent van de mondiale uitstoot van broeikasgassen.

      Of denk aan een van de grootste milieurampen in de recente geschiedenis, de olieramp in de Golf van Mexico in 2010. Een explosie op boorplatform Deepwater Horizon van BP voor de zuidkust van de VS, zorgde voor een catastrofe. Er stroomde bijna drie maanden lang olie in zee (minstens 600 miljoen liter): miljoenen vogels, vissen, schildpadden en andere dieren vonden de dood, en een gebied van minstens 150 duizend vierkante kilometer raakte vervuild. Sommige ecosystemen in het gebied zijn nog steeds niet hersteld en veel dieren die in het gebied leven, worden nog steeds ziek door de vervuiling. Maar ook mensen die hebben geholpen de troep op te ruimen, hebben tot op de dag van vandaag last van gezondheidsproblemen.

      Bedrijven en overheden worden niet of nauwelijks verantwoordelijk gehouden voor de aangerichte schade, en kunnen er dan ook bijna straffeloos mee doorgaan. Bestaande milieuwetgeving valt vaak onder civiel recht, en betreft specifieke vormen van vervuiling onder bepaalde omstandigheden. Dit gaat meestal niet over de alomvattende schade die door bepaalde activiteiten wordt aangericht. Bedrijven vervuilen op plekken waar de minste regels zijn en reserveren geld voor civiele procedures. Niet gek dat de roep om ecocide op te nemen in het internationaal strafrecht steeds luider klinkt, zowel in juridische kringen als bij sommige politieke partijen en regeringen. Een internationaal team van topadvocaten werkt op dit moment aan het juridische raamwerk voor een ecocidewet.

      Wat als ecocide wel strafbaar is?

      Neem de ramp op Deepwater Horizon. Een onderzoekscommissie oordeelde dat deze ramp een gevolg was van financiële keuzes en technisch falen van BP. En dat de Amerikaanse overheid nalatig was geweest in zijn toezichtsfunctie. BP kreeg een miljardenclaim, maar degenen die de beslissingen hadden genomen die hebben geleid tot de ramp, zijn nooit persoonlijk verantwoordelijk gehouden. Als ecocide een misdaad is, zou dat anders zijn geweest. Als ecocide strafbaar wordt, kunnen bedrijven en overheden veel makkelijker verantwoordelijk worden gehouden voor de schade die ze aanrichten met hun activiteiten. Dat kunnen ceo’s van vervuilende multinationals en bestuurders van rijke landen zijn, die dan persoonlijk verantwoordelijk worden gehouden, net als bij een oorlogsmisdaad. Hiervan zal een grote afschrikwekkende werking uitgaan, zeggen experts. Dat kan ecocide in de toekomst ook voorkomen. Het criminaliseren van ecocide kan er dus voor zorgen dat de natuur beter beschermd wordt.

      Ecocide naast genocide, misdaden tegen de menselijkheid, en oorlogsmisdaden

      Het Internationaal Strafhof in Den Haag (ICC) is een onafhankelijk hof voor het vervolgen van individuen die worden verdacht van oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, en genocide. Meer dan 120 landen zijn hierbij aangesloten. Om ecocide strafbaar te maken, moet een van die landen een wijzigingsvoorstel indienen voor de toevoeging aan het Statuut van Rome, het oprichtingsverdrag van het Internationaal Strafhof. Tweederde van de lidstaten moet ermee instemmen. De aangesloten landen moeten vervolgens ook ecocidewetgeving in nationale wetten opnemen, en zelf handhaven. Op het moment dat dat landen niet lukt of als ze dit niet willen, kan het Internationaal Strafhof een rol gaan spelen.

      Er lijkt momentum te zijn voor het criminaliseren van ecocide. De paus noemde ecocide de ‘vijfde misdaad tegen de vrede’, het Europees Parlement moedigt lidstaten aan ecocide te erkennen als misdaad. In verschillende landen onderzoeken regeringen de mogelijkheid van nationale ecocidewetgeving en ondernemen ze internationaal diplomatieke actie, zoals president Emmanuel Macron in Frankrijk en minister Sophie Wilmès in België. Ook eilandstaten zoals Vanuatu en de Malediven, waarvan het voortbestaan bedreigd wordt door klimaatverandering, zetten het onderwerp internationaal op de agenda.

      GroenLinks: ecocide is een misdaad

      Natuur is waardevol. En we weten dat gezonde natuur een essentiële rol speelt bij het beperken van de gevolgen van de klimaatcrisis. Onze levens en onze economie zijn afhankelijk van de natuur: we hebben haar nodig voor onze gezondheid, voor voedsel en grondstoffen. We willen de natuur rechten geven en ecocide strafbaar stellen. We kunnen niet langer accepteren dat de Amazone wordt vernietigd, de oceanen worden leeggevist en alsmaar meer plastics bevatten. Dat de natuur in Nederland door de stikstofcrisis zwaar onder druk staat en de grote vervuilers ongestraft het klimaat om zeep helpen. Ecocidewetgeving moet helpen bij de aanpak van vervuilers en veroorzakers van milieuschade. Internationaal maakt het de klimaatbeweging en groene en milieubewuste bedrijven en overheden sterker.

      Wij geloven in een systeem waarin onze economie hand in hand gaat met de natuur. Het een gaat niet ten koste van de ander. Dat is een onhoudbaar en achterhaald systeem. We kunnen een duurzame economie en een duurzame wereld opbouwen. Met maatregelen die er voor zorgen dat natuur beter beschermd is (zie ook ons initiatief om wereldwijd bossen beter te beschermen). Door meer natuur aan te leggen en de klimaatcrisis aan te pakken. We laten de vervuiler betalen en de vergroener profiteren.
      De meeste Westerse politici tonen zich vijanden van de mensen in de wereld.

      Most Western politicians show themselves to be enemies of the peoples of the world.
      Antwoord met Citaat Antwoord met Citaat 1 Thanks, 1 Likes, 0 Dislikes

    + Plaats Nieuw Onderwerp

    Bladwijzers

    Bladwijzers

    Forum Rechten

    • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
    • Je mag geen reacties plaatsen
    • Je mag geen bijlagen toevoegen
    • Je mag jouw berichten niet wijzigen
    •