NAVO is een oorlogsmisdadige organisatie

[Olive Yao]

.
NATO deserves the label of 'criminal organisation' within meaning of the Nuremberg Judgment

Alfred de Zayas | Human Rights Corner 6 augustus 2023




0:00:00 introduction
0:04:09 Ukraine war
0:14:03 wars in a unipolar world
0:17:23 proposals for peace
0:23:23 Putin and the hawks of war
0:25:31 censorship and the European Digital Services Act
0:36:15 the price for independence of UN special rapporteurs
0:40:08 Nils Melzer and the Trial of Assange
0:46:15 the position of the US dollar
0:52:11 NATO, Dutch politics, Mark Rutte and the succession of Stoltenberg
1:02:00 US presidents; Clinton, Obama and Bush and the crimes of NATO
1:10:47 The Human Rights Industry (new book)




Korte weergave


“Het ziet er vandaag misschien allemaal donker uit, maar toch - licht schijnt door kieren”, zegt terugkerend gastprofessor Alfred de Zayas.

De Verenigde Naties hebben veel deskundigen en speciale rapporteurs aangesteld. Ze zijn verplicht onafhankelijk te zijn, maar als je dat inderdaad bent, is de prijs daarvoor dat je wordt lastiggevallen. De Zayas vertelt over de procedure tijdens zijn benoeming tot Onafhankelijk deskundige van de Verenigde Naties voor de bevordering van een democratische en rechtvaardige internationale orde (…)

De Zayas:

“Rusland is terughoudend in zijn acties in Oekraïne, maar als Oekraïne escaleert, bijvoorbeeld door de brug naar Krim op te blazen, zullen er represailles volgen. De tragedie is dat honderdduizenden jongeren en ook ouderen, burgers die niets met de oorlog te maken hebben, hun leven hebben verloren op het altaar van de NAVO-expansie.

Het VN-handvest gaat boven het verdrag van de NAVO. We moeten onze verplichting nakomen om andere landen niet te bedreigen, en ons niet in te laten met systematische desinformatie en demonisering van Rusland. Wij schenden het VN-Handvest. Het is duidelijk dat de invasie van Rusland in Oekraïne ook een schending is, dat is een gegeven. Maar het werd geprovoceerd.

Het is de vraag hoe we kunnen bemiddelen zodat ze [red. de VS] kunnen zich terugtrekken zonder al te veel gezicht te verliezen, maar ze zullen zich moeten terugtrekken, omdat je óf moet accepteren dat Rusland en China bestaan en ermee moet leven, óf je de hele wereld moet vernietigen.”

[Olive Yao]

.


NAVO bombardeerde Joegoslavië - Paki Sharma, Firstpost

[Olive Yao]

.
The myth of NATO as a defensive alliance

Ted Galen Carpenter | The Future of Freedom Foundation 31 aug 2023


De mythe van NAVO als defensief bondgenootschap

Westerse leiders koesteren al lang de voor henzelf gedienstige mythe dat NAVO uitsluitend een organisatie voor de wederzijdse verdediging van haar leden is. Het gevolg is dat andere landen daarom geen legitieme reden hebben om de machtigste militaire alliantie in de geschiedenis te vrezen. Het is tenslotte een associatie van vredelievende democratieën.

De operationele uitdrukking van de mythe is het duidelijkst zichtbaar in de betrekkingen met Rusland. Volgens het dominante verhaal (dat strooplikkende nieuwsmedia braaf circuleren) is NAVO’s toevoeging van nieuwe leden in Oost-Europa in het tijdperk na de Koude Oorlog geen bedreiging voor Ruslands veiligheid. Zelfs de uitgebreide pogingen om van Oekraïne een militaire troef van de alliantie te maken, vormden zogenaamd geen gevaarlijke provocaties. Die acties omvatten meervoudige wapenleveranties aan Kiev, de training van Oekraïnse strijdkrachten, gezamenlijke oorlogsoefeningen van NAVO en Oekraïne en blijkbaar gezamenlijke cyberoorlogsoperaties tegen Russische doelen.

Al die stappen vonden plaats tegen de achtergrond van Washingtons terugtrekking uit zowel het Intermediate-Range Nuclear Forces (INF) Verdrag als het Open Skies Agreement, ook al had het behoud van beide maatregelen een hoge prioriteit voor het Kremlin. Ondanks dat lange patroon van krijgshaftig gedrag bleven westerse functionarissen niet alleen volhouden dat Oekraïne volgens het internationaal recht het volste recht heeft om lid te worden van de NAVO, maar dat Moskou geen reden zou hebben om een dergelijke stap als een bedreiging voor de Russische veiligheid te beschouwen.

Washington probeert een soortgelijk verhaal te koesteren met betrekking tot de politiek jegens de Volksrepubliek China (VRC). Tijdens de laatste twee NAVO-topconferenties ging een groot deel van de discussie over de vraag hoe met China om te gaan. Die oriëntatie lijkt misschien een beetje vreemd voor een alliantie waarvan de officiële naam de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie is. De Verenigde Staten dringen er echter duidelijk bij hun Europese bondgenoten op aan om zich in te zetten voor een steeds harder beleid jegens Peking. Het is een transparante poging om NAVO als speler te betrekken bij een anti-VRC-inperkingsbeleid, inclusief de bereidheid om Taiwan te helpen verdedigen.

Zelfs als je die meest recente stappen negeert, is de bewering dat NAVO een defensief bondgenootschap absurd. NAVO voerde in 1995 een luchtoorlog tegen Bosnische Serviërs en in 1999 tegen Servië zelf, ook al had geen van beide entiteiten een NAVO-lid aangevallen of zelfs maar bedreigd. De alliantie lanceerde in 2011 op soortgelijke wijze lucht- en raketaanvallen op Libië om Muammar Kadhafi uit de macht te helpen verdrijven. Ook al rechtvaardigde de NAVO het gebruik van militair geweld in Afghanistan als reactie op de terroristische aanslagen van 11 september op een lid van het bondgenootschap, toch moest de logica een heel stuk opgerekt worden om de daaropvolgende twintig jaar durende bezetting van Afghanistan als een defensieve missie te rechtvaardigen.

Naast NAVO’s officiële missies, die duidelijk niet defensief van aard waren, zijn er nog andere oorlogszuchtige acties geweest waarbij enkele of de meeste leden van het Bondgenootschap betrokken waren. Zowel de Perzische Golfoorlog van 1991 als de Irakoorlog van 2003 voldoen aan die beschrijving. In beide conflicten kwam de overgrote meerderheid van de anti-Iraakse strijdkrachten uit NAVO-landen, vooral uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Die offensieve operaties waren Alliantie-missies onder VS controle in alles behalve in naam.

Het is ook onwaarschijnlijk dat de meeste buitenlandse regeringen en bevolkingen de daarmee samenhangende mythologie zullen geloven dat NAVO-leden vredelievende democratieën zijn. Zelfs de democratische geloofsbrieven van de alliantie zijn er bij verschillende gelegenheden niet in geslaagd aan die norm te voldoen. Portugal, een van de stichtende leden van de NAVO in 1949, was een fascistische dictatuur. De militaire junta die in 1967 de macht overnam in Griekenland regeerde dat land zeven jaar lang. Turkije heeft gedurende het grootste deel van NAVO’s geschiedenis een democratische façade gehandhaafd, maar het leger en andere autoritaire spelers hebben het grootste deel van de tijd de overhand gehad. Dat geldt zeker voor de huidige regering.

Ten slotte zijn er de daden van flagrante agressie die individuele NAVO-leden de afgelopen decennia hebben begaan. De oorlog van Washington in Vietnam is misschien wel het grootste en bekendste voorbeeld, maar zeker niet het enige. De VS militaire interventies in Libanon, de Dominicaanse Republiek, Grenada en Panama horen ook in die categorie.

Ook zijn de Verenigde Staten niet het enige NAVO-lid dat zich schuldig maakt aan flagrante agressie. Frankrijk heeft herhaaldelijk geïntervenieerd in Tsjaad en zijn andere voormalige koloniën in Afrika. Parijs dreigt zelfs een nieuwe missie te steunen om de junta die nu over Niger regeert omver te werpen. Turkije viel Cyprus in 1974 binnen en veroverde bijna 40 procent van het eiland. De strijdkrachten van Ankara opereren routinematig in zowel Irak als Syrië, ondanks de bezwaren van de regeringen in die landen.

De dubbele propagandabeelden van het Westen moeten met spottend gelach worden begroet. De NAVO is niet een louter defensieve alliantie, en haar leden zijn niet vredelievende democratieën. NAVO is een agressief offensief bondgenootschap dat overal ter wereld op zoek is naar nieuwe kansen.


machinevertaling + correcties