Oekraïne, geopolitiek en het moorddadige Westen

[Olive Yao]

.

Tenenkrommend en onjuist.

... terwijl dat vlak hiervoor gemotiveerd is in post #170 en post #171, in het artikel Putin's bombers could devastate Ukraine but he's holding back. Here's why, vertaald in het nederlands. De zin die je citeert sluit daarbij aan.

[Rob Gosseling]

.

.

... terwijl dat vlak hiervoor gemotiveerd is in post #170 en post #171, in het artikel Putin's bombers could devastate Ukraine but he's holding back. Here's why, vertaald in het nederlands. De zin die je citeert sluit daarbij aan.

"Terughoudend" is nooit van toepassing op welke actieve militaire aanval en bezetting dan ook. Een militaire aanval is nooit en met geen mogelijkheid als "terughoudend" te definiëren. Rusland was niet op zoek naar vrede. (En de NAVO ook niet.) Wie naar vrede zoekt haalt zijn leger terug uit het bezette gebied. De Russen zijn als eerste aan zet om zich terug te trekken. Dan kan de Oekraïne het leger ook terugtrekken. Onderhandelen doe je niet met op de achtergrond dreigen met nog meer geweld. Er hoeft niet onderhandeld te worden met als voorstel, als jullie - Oekraïne - vrede willen moeten jullie aanvaarden dat wij - Rusland - zullen heersen over jullie souvereine staat. Dat is geen voorstel maar chantage. Oekraïne hoeft niet te stoppen met een oorlog die door Rusland is begonnen.
Trouwens als Oekraïne van Rusland zou zijn dan heeft Rusland dus zijn eigen volk aangevallen en de oorlog verklaard. Alle feiten over Oekraïense nazi's zijn alleen maar uitvluchten achteraf om een oorlog te rechtvaardigen.

.

[Olive Yao]

.

"Terughoudend" is nooit van toepassing op welke actieve militaire aanval en bezetting dan ook. Een militaire aanval is nooit en met geen mogelijkheid als "terughoudend" te definiëren. Rusland was niet op zoek naar vrede. (En de NAVO ook niet.) Wie naar vrede zoekt haalt zijn leger terug uit het bezette gebied. De Russen zijn als eerste aan zet om zich terug te trekken. Dan kan de Oekraïne het leger ook terugtrekken. Onderhandelen doe je niet met op de achtergrond dreigen met nog meer geweld. Er hoeft niet onderhandeld te worden met als voorstel, als jullie - Oekraïne - vrede willen moeten jullie aanvaarden dat wij - Rusland - zullen heersen over jullie souvereine staat. Dat is geen voorstel maar chantage. Oekraïne hoeft niet te stoppen met een oorlog die door Rusland is begonnen.
Trouwens als Oekraïne van Rusland zou zijn dan heeft Rusland dus zijn eigen volk aangevallen en de oorlog verklaard. Alle feiten over Oekraïense nazi's zijn alleen maar uitvluchten achteraf om een oorlog te rechtvaardigen.

"Terughoudend" is nooit van toepassing op welke actieve militaire aanval en bezetting dan ook. Een militaire aanval is nooit en met geen mogelijkheid als "terughoudend" te definiëren.

Dit is een valide standpunt, een sterk argument. Een invasie is per definitie niet ‘terughoudend’. Daar valt geen speld tussen te krijgen. Dit argument moet zeker volledig tot zn recht komen bij een oordeel over de oorlog.

De woordvoerders in het artikel in Newsweek bedoelen iets anders. Zij bedoelen: als eenmaal gegeven is dat er militair geweld gaande is, kan dat militaire geweld op verschillende manieren gaan.

Oekraïne hoeft niet te stoppen met een oorlog die door Rusland is begonnen.

Fase 1 van het conflict is een lange, lange lijst van agressies door Oekraïnse nationalisten en het VS regime met zn handlangers Canada, Engeland en de EU-vazal. Dat was offensieve agressie. Zij zijn begonnen. West-Oekraïne had daar niet alleen mee moeten stoppen, maar er niet mee moeten beginnen – in de jaren 1920.

Fase 2, Ruslands militaire operatie, was niet het begin. Zo schildert westerse oorlogspropaganda het vals af.
De kwestie is of fase 2 – defensieve agressie – een terechte reactie was op fase 1.

Een mogelijk standpunt is hier:
Fase 2 is een invasie met militair geweld; dat is escalatie; dat is onterecht.
Rusland had naar diplomatieke oplossingen moeten streven.

Alle feiten over Oekraïense nazi's zijn alleen maar uitvluchten achteraf om een oorlog te rechtvaardigen.

Of de oekraïnse nazi’s, met hun agressies in fase 1, de militaire operatie terecht maken is inderdaad ernstig de vraag. Er bestaan diverse argumenten over, waaronder internationaalrechtelijke argumenten.

Rusland was niet op zoek naar vrede.
(...)
(…) als jullie – Oekraïne – vrede willen moeten jullie aanvaarden dat wij – Rusland – zullen heersen over jullie souvereine staat.

Is dat Ruslands doel? Wat zijn Ruslands doelen eigenlijk? Laten we ze goed op een rijtje zetten. (En laten we daarbij niet op Washington propaganda afgaan).

Trouwens als Oekraïne van Rusland zou zijn dan heeft Rusland dus zijn eigen volk aangevallen en de oorlog verklaard.

Ruslands standpunt is niet dat Oekraïne van Rusland is. En het is juist West-Oekraïne dat het volk van Oost- en Zuid-Oekraïne aanvalt sinds 2014 (als voortzetting sinds de jaren 1920).

Hier loopt een lijn naar het onderwerp van de grenzen van het land. Die zijn getrokken door drie Sovjet-dictatoren, Lenin, Stalin en Kroetchev. Hebben die dat goed gedaan?

(Het VS regime gebruikt gewoonlijk levende dictatoren voor zn doelen; maar voor Oekraïne verklaart het het handwerk van dode communistische dictatoren onaantastbaar. Opportuun.)

Wie naar vrede zoekt haalt zijn leger terug uit het bezette gebied. De Russen zijn als eerste aan zet om zich terug te trekken. Dan kan de Oekraïne het leger ook terugtrekken. Onderhandelen doe je niet met op de achtergrond dreigen met nog meer geweld.

Hier heb je het over een oplossing. Mijn twee uitgangspunten daarvoor zijn:

1. Wat is goed voor de mensen? Alle mensen: Oost- en Zuid-Oekraïners, Krimmers, West-Oekraïners, Russen, enz.

2. “To settle the Ukraine crisis, start at the end” –

aldus Heinz Kissinger in 2014,

hier in Oekraïne, geopolitiek en het moorddadige Westen post #26.

Kissingers idee is: bedenk eerst wat een goede eindsituatie is en richt je daarop.
Dat betekent: stappen richting die eindsituatie zijn goed, stappen weg van die eindsituatie zijn slecht.

Laten we dus een goede eindsituatie beschouwen.

Alvast een opmerking van mij daarover. Een populaire Washington propagandakreet van het VS regime en zn europese vazallen is nu “de internationaal erkende grenzen van Oekraïne”. Let maar op, dat hoor je ze sinds enkele maanden steeds roepen. (Let ook op dat nederlandse politici het VS regime steeds letterlijk napraten.) Die kreet is kansloze nep.

[Olive Yao]

.
Op 29 maart 2022 postte president van Oekraïne Volodymyr Zelenskyy onderstaande verklaring
op zn presidentiële website|
|
Zie post #181 hierboven (bovenaan deze webpagina) voor de context van de onderhandelingen.








schermprints gemaakt op zondag 21 mei 2023 om 16:39 / 16:41 / 16:43 u

hyperlink naar webpagina

[Olive Yao]

.
False democracy

Ted Galen Carpenter | The American Conservative 9 januari 2023


Valse democratie

Oekraïne is niet het bastion van vrijheid dat door de meeste westerse media wordt beschreven

De westerse toejuichers van Oekraïne lijken zich niet te schamen. Ze blijven het land afschilderen als een vrijheidslievende democratie, ook al stapelen de bewijzen zich op dat het niets van dien aard is. Het politieke en media-liefdesfeest dat gepaard ging met het officiële bezoek van president Volodymyr Zelensky aan Washington en zijn toespraak tot een gezamenlijke zitting van het Congres eind december was het meest recente voorbeeld.

Voice of America publiceerde een artikel waarin Zelensky's verschijning werd vergeleken met Winston's Churchills toespraak tot het Congres in december 1941 in termen van heroïsche toon en inhoudelijke betekenis.
De New York Times beweerde dat het publieke moreel in Oekraïne enorm was gestimuleerd door Zelensky's "heldenonthaal" in Washington.
Matt Suciu, hoofdredacteur van 19FortyFive, berispte vertegenwoordiger Lauren Boebert van Colorado en vertegenwoordiger Matt Gaetz van Florida omdat ze "weigerden te klappen en mee te doen aan een staande ovatie voor de toespraak van de Oekraïnse president Volodymyr Zelensky tot het Congres van de Verenigde Staten vorige week", waarbij hij opmerkte dat Russische media hun blijk van afwijkende meningen eruit lichtten.
David Frum, schrijvend in de Atlantic, beweerde dat Zelensky "ons terugriep naar onszelf" en onze democratische waarden. Overstromend van lof verklaarde Frum dat de Oekraïense president “naar de Verenigde Staten kwam om ons te bedanken voor het steunen van Oekraïne. Het zijn de Amerikanen die hem moeten bedanken.”

Zelensky's toespraak hield de mythe in stand dat Oekraïne een moedige democratie is die de vestingwallen van vrijheid verdedigt tegen de aanval van Rusland.
President Biden belichaamde die houding tijdens de begindagen van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, toen hij de beschuldiging uitsprak dat het conflict deel uitmaakte van een wereldwijde strijd tussen vrijheid en democratie aan de ene kant en autoritarisme aan de andere kant.
New York Times-columnist German Lopez beweert dat “de aanhoudende rally van het Westen rond Oekraïne een voorbeeld is van een belangrijke trend vanaf 2022 die toekomstige wereldwijde gebeurtenissen zou kunnen beïnvloeden: ‘Dit was het jaar waarin de liberale democratie terugvocht’, zoals Janan Ganesh schreef in The Financial Times”.

Dergelijke pijnlijke oversimplificaties van een complexe wereld zouden al erg genoeg zijn, zelfs als Oekraïne een echte democratie zou zijn. Het land verdiende die status echter al niet vóór de Russische invasie, en de neiging van Kiev naar systematische repressie is veel erger geworden sinds het uitbreken van dat conflict. Het huidige Oekraïne is een corrupte en steeds autoritairder wordende staat. Het is geen democratie, zelfs niet met de meest genereuze definitie van die term. Helaas blijven de aanhangers van Kiev in het Westen het repressieve gedrag van het Zelensky-regime negeren, bagatelliseren of zelfs rechtvaardigen.

Echte democratieën verbieden niet meerdere oppositiepartijen of sluiten oppositiemediakanalen niet. Mediakanalen die ze toestaan open te blijven cenureren ze niet rigoureus (en ze plaatsen ze niet onder strikte controle van de overheid). Echte democratieën verbieden kerken niet die beleid propageren waar de regering een hekel aan heeft. Ze zetten tegenstanders van het regime niet gevangen, laat staan dat ze geen eerlijke rechtsgang hebben, laat staan dat ze de marteling van politieke gevangenen tolereren. Echte democratieën publiceren geen "zwarte lijsten" van binnen- en buitenlandse critici, waarmee ze hun rug markeren met een doelwit. Toch heeft de Oekraïense regering niet slechts één of twee, maar al die misstanden begaan.

Pogingen om binnenlandse critici de mond te snoeren, werden slechts enkele maanden na de Maidan-revolutie duidelijk, en ze zijn het afgelopen jaar dramatisch versneld. Zelfs in het begin vielen Oekraïnse functionarissen politieke dissidenten lastig, namen ze censuurmaatregelen en sloten ze buitenlandse journalisten uit die zij beschouwden als critici van de regering en haar beleid.

Dergelijke offensieve acties werden bekritiseerd door Amnesty International, Human Rights Watch, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa en andere onafhankelijke waarnemers.

Zelfs vóór het begin van de Russische invasie werd het niveau van binnenlandse repressie onder Zelensky steeds erger. Kiev's staat van dienst op het gebied van democratie en burgerlijke vrijheden vóór de huidige oorlog was niet indrukwekkend. In het rapport van Freedom House uit 2022 werd Oekraïne vermeld in de categorie "gedeeltelijk vrij", met 61 punten op een totaal van 100. Het rapport van Human Rights Watch uit 2021 over Oekraïne was ook verre van gunstig, daarbij verwijzend naar misbruik door regeringstroepen, "waaronder willekeurige detenties, marteling of mishandeling”. Journalisten en mediamedewerkers "werden geconfronteerd met intimidatie en bedreigingen in verband met hun verslaggeving". In februari 2021 sloot de Oekraïense regering verschillende oppositiemediakanalen op basis van beschuldigingen dat het Russische propagandainstrumenten waren.

Oorlog heeft deze dynamiek geïntensiveerd.
Zelensky gebruikte het conflict prompt als rechtvaardiging voor het buiten de wet stellen van 11 oppositiepartijen.
Hij riep ook de staat van beleg in om een presidentieel decreet uit te vaardigen dat alle nationale televisiestations in één platform combineerde. Hij voerde aan dat een dergelijke maatregel nodig was om een “uniforme boodschap” over de oorlog te verzekeren en zogenaamde desinformatie te voorkomen.

Op 29 december 2022 ondertekende Zelensky een nieuwe wet die zijn partij door het parlement had geduwd, een maatregel die een onafhankelijke pers verder aan banden legde. Het nieuwste statuut vereist dat uitgevers van publicaties licenties krijgen om te werken, en elke mediaorganisatie zonder de juiste papieren kan onmiddellijk worden gesloten. Het bestuursorgaan dat de vergunningen uitreikt, zal, niet verrassend, onder Zelensky's controle staan.

Zelfs religieuze instellingen zijn niet veilig voor intimidatie en repressie door de overheid, zoals de aan Moskou gelieerde orthodoxe kerk in de herfst van 2022 ontdekte. Op 2 december kondigde Zelensky aan dat hij zou proberen alle religies die banden hebben met Rusland te verbieden, bewerend dat de stap nodig was om "de geestelijke onafhankelijkheid van Oekraïne te garanderen". Het verbod zou vooral gevolgen hebben voor de miljoenen Oekraïners die zich identificeren als Russisch-orthodox. Kiev legde al snel sancties op aan specifieke orthodoxe religieuze figuren.

Typerend voor de houding in het Westen was de reactie van een Zelensky-verdediger dat de kwestie "enorm ingewikkeld" was. Die houding was iets minder dan een krachtige verdediging van godsdienstvrijheid.

De algehele uitwaseming van politieke en mediarepressie wordt steeds dikker, met toenemende berichten over willekeurige gevangenneming en zelfs uitgebreide marteling van tegenstanders van het regime. Toch lijken sommige aanhangers van Oekraïne zelfs niet bereid om de voortdurende flirt van het regime met neonazistische elementen te veroordelen. Een bijzonder flagrante prestatie is er geleverd met betrekking tot de rol van het Azov-bataljon (nu het Azov-regiment) in de verdediging van Oekraïne. Het Azov-bataljon was jarenlang voor de Russische invasie berucht als een bastion van extreme nationalisten en regelrechte nazi's.

Dat aspect had een probleem moeten opleveren voor de westerse bewonderaars van Oekraïne toen de eenheid een cruciale speler werd in de strijd om de stad Marioepol. Toch concentreerden de meeste verslagen zich simpelweg op het lijden van de bevolking van Marioepol, de harteloze schurkenstreken van de Russische agressors en de vasthoudendheid van de dappere verdedigers van de stad. Deze verhalen negeerden doorgaans de bekendheid van Azov-strijders onder die verdedigers, of onthulden hun ideologische stamboom niet. Maar samenspannen met Azov-manschappen was slechts één uiting van de langdurige, algemene tolerantie van de Oekraïnse politieke elite ten opzichte van neonazistische elementen en hun activiteiten.

[Olive Yao]

.
Wat hun minachting voor democratische normen misschien wel het meest onthult, Zelensky en zijn naaste collega's hebben geen tolerantie voor zelfs de meest vreedzame tegenstanders, binnen- of buitenland. De bereidheid om buitenlandse critici aan te vallen en te proberen te intimideren, werd overduidelijk in de zomer van 2022 toen het Centrum voor het het Tegengaan van Desinformatie van de Oekraïnse regering (deels gefinancierd door VS belastingbetalers) een "zwarte lijst" van dergelijke tegenstanders publiceerde. Talrijke prominente Amerikanen stonden op die lijst, waaronder professor John J. Mearsheimer van de Universiteit van Chicago, de Fox News-presentator Tucker Carlson, voormalig congreslid Tulsi Gabbard en Doug Bandow, een Senior Fellow van het Cato Instituut en voormalig assistent van president Ronald Reagan.

Het bedreigende karakter van de zwarte lijst werd eind september nog duidelijker, toen het Centrum een herziene lijst inclusief adressen van de 35 belangrijkste doelwitten uitbracht. Die lijst met hoge prioriteit hekelde die personen als "desinformatieterroristen" en "oorlogsmisdadigers". Critici beschrijven als terroristen en oorlogsmisdadigers moedigt fanatici aan om directe actie te ondernemen om hen schade toe te brengen. Een zwarte lijst kan gemakkelijk een lijst van te-doden-mensen worden, maar de Oekraïense regering is op zijn best onverschillig voor het gevaar dat hij heeft aangewakkerd.

Ondanks dergelijke waarschuwingssignalen volharden de vurige pleitbezorgers van Oekraïne in het Westen in hun propaganda. Een typisch voorbeeld was een kruiperige New York Times-column van Bret Stephens die beweerde dat Amerikanen "Zelensky bewonderen omdat hij het idee van de vrije wereld op zijn juiste plaats heeft hersteld". Lidmaatschap van de vrije wereld, benadrukte Stephens, "behoort toe aan elk land dat het idee onderschrijft dat de macht van de staat in de eerste plaats bestaat om de rechten van het individu te beschermen". Je vraagt je af over welk land Stephens het heeft; Oekraïne voldoet niet aan die beschrijving.

De westerse bewonderaars van Oekraïne moeten de onaangename realiteit over hun gekoesterde buitenlandse cliënt onder ogen zien. Oekraïne is geen democratie en Zelensky is geen nobele, belegerde voorvechter van democratische waarden. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne maakt geen deel uit van een existentiële strijd tussen vrijheid en autoritarisme. Het is een lelijke bendeoorlog tussen twee corrupte, repressieve regeringen. Amerika en andere westerse samenlevingen hebben geen hond in dat gevecht, of zouden dat in ieder geval niet moeten hebben.

[Olive Yao]

.




“One less traitor”: Zelensky oversees campaign of assassination, kidnapping and torture of political opposition

Max Blumenthal and Esha Krishnaswamy | The Grayzone 17 april 2022



"Een verrader minder": Zelensky houdt toezicht op de campagne van moord, ontvoering en marteling van politieke oppositie

Terwijl hij beweert de democratie te verdedigen, heeft de Oekraïnse Volodymyr Zelensky zijn oppositie verboden, de arrestatie van zijn rivalen bevolen en leiding gegeven aan de verdwijning en moord op dissidenten in het hele land.

De Oekraïnse president Volodymyr Zelensky heeft de oorlog van zijn land tegen Rusland voorgesteld als een strijd voor democratie zelf. In een zorgvuldig gechoreografeerde toespraak tot het VS Congres op 16 maart verklaarde Zelensky: “Op dit moment wordt het lot van ons land bepaald. Het lot van ons volk, of de Oekraïners vrij zullen zijn, of ze hun democratie kunnen behouden.”

Bedrijfsmedia in de VS reageerden door Zelensky te overladen met kruiperige verslagen, een campagne te voeren voor zijn nominatie voor de Nobelprijs voor de Vrede en te inspireren tot een flamboyant muzikaal eerbetoon aan hemzelf en het Oekraïnse leger tijdens de uitreiking van de Grammy Awards 2022 op 3 april.

Westerse media keken echter de andere kant op, aangezien Zelensky en topambtenaren in zijn regering een campagne hebben goedgekeurd van ontvoering, marteling en moord op lokale Oekraïnse wetgevers die beschuldigd werden van collaboratie met Rusland. Verschillende burgemeesters en andere Oekraïnse functionarissen zijn gedood sinds het uitbreken van de oorlog, velen volgens verslaggeving door Oekraïnse staatsagenten na het voeren van de-escalatiegesprekken met Rusland.

"Er is een verrader minder in Oekraïne", verklaarde Anton Geraschenko, adviseur van het ministerie van Binnenlandse Zaken, ter ondersteuning van de moord op een Oekraïnse burgemeester die werd beschuldigd van collaboratie met Rusland.

Zelensky heeft de oorlogsatmosfeer verder uitgebuit om een reeks oppositiepartijen buiten de wet te stellen en de arrestatie van zijn leidende rivalen te bevelen. Zijn autoritaire decreten hebben geleid tot de verdwijning, marteling en zelfs moord op een reeks mensenrechtenactivisten, communistische en linkse organisatoren, journalisten en regeringsfunctionarissen die beschuldigd werden van "pro-Russische" sympathieën.

De Oekraïnse SBU-veiligheidsdiensten hebben gediend als de handhavingsarm van de officieel geautoriseerde repressiecampagne. Met training van de CIA en nauwe samenwerking met de door de staat gesteunde neonazistische paramilitairen van Oekraïne, heeft de SBU de afgelopen weken haar enorme archipel van martelkerkers gevuld met politieke dissidenten.

Op het slagveld heeft het Oekraïnse leger ondertussen een reeks wreedheden gepleegd tegen gevangengenomen Russische troepen en toonde het trots zijn sadistische daden op sociale media. Ook hier lijken de plegers van mensenrechtenschendingen goedkeuring te hebben gekregen van de hoogste regionen van het Oekraïnse leiderschap.

Terwijl Zelensky gemeenplaatsen spuit over de verdediging van de democratie voor een aanbiddend westers publiek, gebruikt hij de oorlog als een theater om een met bloed doordrenkte zuivering van politieke rivalen, dissidenten en critici op te voeren.

“De oorlog wordt gebruikt om oppositieleden die zich kritisch uiten over de regering te ontvoeren, gevangen te zetten en zelfs te vermoorden”, zei een linkse activist die in april werd geslagen en vervolgd door de Oekraïnse veiligheidsdiensten. "We moeten allemaal vrezen voor onze vrijheid en ons leven."


Marteling en gedwongen verdwijningen "gebruikelijke praktijken" van de Oekraïnse SBU

Toen een door de VS gesteunde regering de macht greep in Kiev na de Euromaidan-regimeveranderingsoperatie van 2013-14, begon de Oekraïnse regering met een landelijke zuivering van politieke elementen die als pro-Russisch of onvoldoende nationalistisch werden beschouwd. De goedkeuring van "decommunisatiewetten" door het Oekraïnse parlement versoepelde de vervolging van linkse elementen en de vervolging van activisten wegens politieke uitingen verder.

Het post-Maidan-regime heeft zijn woede gericht op Oekraïners die hebben gepleit voor een vredesregeling met pro-Russische separatisten in het oosten van het land, degenen die mensenrechtenschendingen door het Oekraïnse leger hebben gedocumenteerd, en leden van communistische organisaties. Dissidente elementen hebben te maken gehad met de constante dreiging van ultranationalistisch geweld, gevangenisstraffen en zelfs moord.

De Oekraïnse veiligheidsdienst, bekend als de SBU, heeft gediend als de belangrijkste handhaver van de campagne van binnenlandse politieke onderdrukking door de post-Maidan-regering. Pro-westerse waarnemers, waaronder het Bureau van de Hoge Commissie van de Verenigde Naties (UN OHCR) en Human Rights Watch, hebben de SBU ervan beschuldigd politieke tegenstanders en Oekraïnse dissidenten systematisch bijna geheel straffeloos te martelen.

De UN OHCR constateerde in 2016 dat “willekeurige detentie, gedwongen verdwijningen, marteling en mishandeling van dergelijke conflictgerelateerde gedetineerden een gangbare praktijk waren van de SBU ... Een voormalige SBU-officier uit Kharkiv legde uit: 'Voor de SBU bestaat de wet praktisch niet omdat alles wat illegaal is, kan worden geclassificeerd of verklaard door te verwijzen naar staatsnoodzaak.”

Yevhen Karas, de oprichter van de beruchte neonazistische C14-eenheid, heeft de nauwe relatie beschreven die zijn bende en andere extreemrechtse facties hebben gehad met de SBU. De SBU "geeft niet alleen ons inlichtingen, maar ook Azov, de Rechtse Sector, enzovoort", pochte Karas in een interview in 2017.


Kiev onderschrijft officieel om Oekraïnse burgemeesters te vermoorden wegens onderhandelingen met Rusland

Sinds Rusland zijn militaire operatie in Oekraïne lanceerde, jaagt de SBU op lokale functionarissen die besloten humanitaire hulpgoederen uit Rusland te accepteren of die met Russische troepen te hebben onderhandeld om corridors te regelen voor burgerevacuaties.

Zo werd op 1 maart Volodymyr Strok, de burgemeester van de oostelijke stad Kreminna in het door Oekraïne gecontroleerde deel van Lugansk, ontvoerd door mannen in militair uniform, volgens zijn vrouw, en door het hart geschoten.

Op 3 maart verschenen foto's van het zichtbaar gemartelde lichaam van Strok. Een dag voor zijn moord had Strok er volgens verslaggeving bij zijn Oekraïnse collega's op hebben aangedrongen om te onderhandelen met pro-Russische functionarissen.

Anton Gerashchenko, een adviseur van het Oekraïnse ministerie van Binnenlandse Zaken, vierde de moord op de burgemeester en verklaarde op zijn Telegram-pagina (zie hieronder): “Er is een verrader minder in Oekraïne. De burgemeester van Kreminna in de regio Loehansk, voormalig afgevaardigde van het parlement van Loehansk, werd vermoord aangetroffen.”

Volgens Geraschenko was Strok berecht door de "rechtbank van het volkstribunaal".



De Oekraïnse functionaris bracht daarom een huiveringwekkende boodschap over aan iedereen die ervoor kiest om samenwerking met Rusland te zoeken: doe dat en verlies je leven.

Op 7 maart werd de burgemeester van Gostomel, Yuri Prylipko, vermoord aangetroffen. Prylipko was volgens verslaggeving onderhandelingen begonnen met het Russische leger om een humanitaire corridor te organiseren voor de evacuatie van de inwoners van zijn stad – een rode lijn voor Oekraïnse ultranationalisten die al lang in conflict waren met het bureau van de burgemeester.

Vervolgens, op 24 maart, bracht Gennady Matsegora, de burgemeester van Koejansk in het noordoosten van Oekraïne, een video uit (hieronder) waarin hij president Volodymyr Zelensky en zijn regering opriep tot vrijlating van zijn dochter, die was gegijzeld door agenten van de Oekraïnse inlichtingendienst SBU.


videoclip; zie artikel op Grayzone om af te spelen


Dan was er de moord op Denis Kireev, een toplid van het Oekraïnse onderhandelingsteam, die na de eerste gespreksronde met Rusland op klaarlichte dag in Kiev werd vermoord. Kireev werd vervolgens in lokale Oekraïnse media beschuldigd van "verraad".

De verklaring van president Volodymyr Zelensky dat "er gevolgen zouden zijn voor collaborateurs" geeft aan dat deze wreedheden zijn goedgekeurd door de hoogste regeringsniveaus.


videoclip; zie artikel op Grayzone om af te spelen


Tot op heden worden elf burgemeesters uit verschillende steden in Oekraïne vermist. Westerse media volgen zonder uitzondering de Kiev-lijn en beweren dat alle burgemeesters zijn gearresteerd door het Russische leger. Het Russische Ministerie van Defensie heeft de aanklacht echter ontkend en er is weinig bewijs om de mening van Kiev over de vermiste burgemeesters te bevestigen.

[Olive Yao]

.
Zelensky verbiedt politieke oppositie, autoriseert arrestatie van rivalen en oorlogspropaganda

Toen in februari de oorlog met Rusland uitbrak, vaardigde de Oekraïnse president Volodymyr Zelensky een reeks decreten uit die de campagne van Kiev tegen politieke oppositie en dissidente uitlatingen formaliseerden.

In een uitvoerend bevel van 19 maart riep Zelensky de staat van beleg in om 11 oppositiepartijen te verbieden. De verboden partijen bestonden uit het hele linkse, socialistische of anti-NAVO-spectrum in Oekraïne. Ze omvatten de partij Voor Leven, de Linkse Oppositie, de Progressieve Socialistische Partij van Oekraïne, de Socialistische Partij van Oekraïne, de Unie van Linkse Krachten, de Socialisten, de Partij van Shariy, Onze, Staat, Oppositieblok en het Volodymyr Saldo Blok.

Openlijk fascistische en pro-nazi-partijen zoals het Azov Nationale Korps werden echter ongemoeid gelaten door het presidentiele decreet.

"De activiteiten van die politici gericht op verdeeldheid of samenzwering zullen niet slagen, maar zullen hard worden beantwoord", zei president Zelensky.

Terwijl hij zijn oppositie wegvaagde, gaf Zelensky opdracht tot een ongekend binnenlands propaganda-initiatief om alle televisienieuwsuitzendingen te nationaliseren en alle kanalen te combineren tot één 24-uurs kanaal genaamd "Verenigd Nieuws" om "de waarheid over oorlog te vertellen".

Vervolgens, op 12 april, kondigde Zelensky de arrestatie aan van zijn belangrijkste politieke rivaal, Viktor Medvedchuk, door de Oekraïnse SBU-veiligheidsdiensten.

Mevedchuk, de oprichter van de op een na grootste partij in Oekraïne, de nu illegale Patriotten voor Leven, is in feite de vertegenwoordiger van de etnische Russische bevolking van het land. Hoewel Patriotten voor Leven wordt beschouwd als "pro-Rusland", deels vanwege zijn nauwe betrekkingen met Vladimir Poetin, heeft de nieuwe voorzitter van de partij de "agressie" van Rusland tegen Oekraïne veroordeeld.

Leden van het door de staat gesponsorde Nationale Korps van het Azov-bataljon vielen in maart 2019 het huis van Medvedchuk aan, beschuldigden hem van verraad en eisten zijn arrestatie.





In augustus 2020 opende het Nationale Korps van Azov het vuur op een bus met vertegenwoordigers van de partij van Medvedchuk, waarbij verschillende gewond raakten met met rubber beklede stalen kogels.

Zelensky’s regering escaleerde de aanval op zijn belangrijkste tegenstander in februari 2021 toen hij verschillende media onder controle van Medvedchuk sloot. Het VS ministerie van Buitenlandse Zaken keurde openlijk de stap van de president goed en verklaarde dat de Verenigde Staten “Oekraïnse inspanningen steunen om Ruslands kwaadaardige invloed tegen te gaan”.

Drie maanden later zette Kiev Medvedchuk gevangen en beschuldigde hem van verraad. Zelensky rechtvaardigde het opsluiten van zijn belangrijkste rivaal op grond van het feit dat hij "moest vechten tegen het gevaar van Russische agressie in de informatie-arena".

Medvedchuk ontsnapte aan huisarrest bij het uitbreken van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, maar zit opnieuw gevangen en kan worden gebruikt als onderpand voor een naoorlogse gevangenenruil met Rusland.


Onder Zelensky's toezicht "wordt de oorlog gebruikt om leden van de oppositie te ontvoeren, gevangen te zetten en zelfs te doden"

Sinds de Russische troepen Oekraïne binnenvielen op 24 februari, was de Oekraïnse SBU-veiligheidsdienst tekeer gegaan tegen alle iteraties van interne politieke oppositie. Linkse Oekraïnse activisten hebben te maken gehad met bijzonder harde behandeling, waaronder ontvoering en marteling.

Op 3 maart vielen in de stad Dnipro SBU-agenten, vergezeld van ultra-nationalisten van Azov, het huis binnen van activisten van de Livizja (linkse) organisatie, die zich heeft georganiseerd tegen bezuinigingen op sociale uitgaven en rechtse mediapropaganda. Terwijl een activist zei dat het Azov-lid "mijn haar afknipte met een mes", gingen de staatsveiligheidsagenten over tot het martelen van haar man, Alexander Matjuschenko, waarbij ze een geweerloop tegen zijn hoofd drukten en hem dwongen om herhaaldelijk de nationalistische groet te brengen, "Slava Oekraïne!”

“Vervolgens deden ze tassen over ons hoofd, bonden onze handen vast met tape en brachten ons met een auto naar het SBU-gebouw. Daar bleven ze ons ondervragen en dreigden ze onze oren af te snijden”, vertelde mevrouw Matjuschenko aan de linkse Duitse publicatie Junge Welt.

De Azov-leden en SBU-agenten namen de martelsessie op en publiceerden beelden van Matjuschenko's bebloede gezicht on line.




Matjuschenko werd gevangen gezet op grond van het feit dat hij "een agressieve oorlog of militaire operatie voerde", en riskeert nu 10 tot 15 jaar gevangenisstraf. Ondanks het feit dat hij verschillende gebroken ribben heeft opgelopen door het slaan door door de staat gesteunde ultranationalisten, is hem borgtocht geweigerd. Ondertussen zijn in Dnipro tientallen andere linksen op soortgelijke beschuldigingen gevangen gezet.

Onder degenen die het doelwit waren van de SBU waren Mikhail en Aleksander Kononovich, leden van de verboden Leninistische Communistische Jeugdunie van Oekraïne. Beiden werden op 6 maart gearresteerd en gevangengezet en beschuldigd van "het verspreiden van pro-Russische en pro-Wit-Russische opvattingen".

In de daaropvolgende dagen arresteerde de SBU omroepjournalist Yan Taksyur en beschuldigde hem van verraad; mensenrechtenactiviste Elena Berezhnaya; Elena Viacheslavova, een mensenrechtenactivist wiens vader, Mikhail, werd verbrand tijdens de ultranationalistische maffia-aanval van 2 mei 2014 op anti-Maidan-demonstranten buiten het Huis van Vakbonden in Odessa; onafhankelijke journalist Yuri Tkachev, die werd beschuldigd van verraad, en een onbekend aantal anderen; gehandicaptenrechtenactivist Oleg Novikov, die in april drie jaar gevangenisstraf kreeg omdat hij 'separatisme' steunde.





De lijst van degenen die sinds het uitbreken van de oorlog door de Oekraïnse veiligheidsdiensten gevangen zijn gezet, groeit met de dag en is te uitgebreid om hier weer te geven.

Misschien wel het meest gruwelijke incident van repressie vond plaats toen neonazi's, gesteund door de Oekraïnse regering, Maxim Ryndovskiy, een professionele MMA-vechter, ontvoerden en hem op brute wijze martelden voor de misdaad van training met Russische strijders in een sportschool in Tsjetsjenië. Ryndovskiy was toevallig ook joods, had een Davidster op zijn been getatoeëerd en had zich op sociale media uitgesproken tegen de oorlog in Oost-Oekraïne.

De SBU van Oekraïne jaagt zelfs op oppositieleden buiten de grenzen van het land. Zoals journalist Dan Cohen verslag deed, zei Anatoly Shariy van de onlangs verboden Partij van Shariy dat hij het doelwit was van een recente SBU-moordaanslag. Shariy is een uitgesproken tegenstander van het door de VS gesteunde Maidan-regime en is gedwongen in ballingschap te vluchten na jarenlange intimidatie door nationalisten.

In maart ontving de libertaire politicus en online expert een e-mail van een vriend, "Igor", die een ontmoeting wilde regelen. Vervolgens hoorde hij dat Igor destijds door de SBU werd vastgehouden en werd gebruikt om Shariy ertoe te verleiden zijn locatie bekend te maken.

Shariy van zijn kant is geplaatst op de beruchte openbare zwarte lijst van Myrotvorets van "vijanden van de staat", opgesteld door Anton Geraschenko – de adviseur van het ministerie van Binnenlandse Zaken die de moord goedkeurde op Oekraïnse wetgevers die beschuldigd werden van Russische sympathieën. Verschillende journalisten en Oekraïnse dissidenten, waaronder de prominente columnist Oles Buzina, werden vermoord door door de staat gesteunde doodseskaders nadat hun namen op de lijst verschenen.

Sinds het begin van de oorlog in februari zijn ook gewone Oekraïnse burgers gemarteld. Ogenschijnlijk ontelbare video’s zijn op sociale media verschenen waarop burgers te zien zijn die aan lantaarnpalen zijn vastgebonden, vaak met hun geslachtsdelen bloot of hun gezicht groen geverfd. Deze daden van vernedering en marteling, uitgevoerd door vrijwilligers van Territoriale Verdediging die belast zijn met het handhaven van de openbare orde in oorlogstijd, waren gericht op iedereen, van beschuldigde Russische sympathisanten tot Roma en vermeende dieven.

[Olive Yao]

.
Oekraïne's SBU bestudeert marteling en moord door de CIA

Vassily Prozorov, een voormalige SBU-officier die na de staatsgreep van Euromaidan naar Rusland was overgelopen, beschreef de systematische afhankelijkheid van de post-Maidan-veiligheidsdiensten van foltering om de politieke oppositie de kop in te drukken en om burgers die beschuldigd werden van Russische sympathieën te intimideren.

Volgens Prozorov, de ex-SBU-officier, worden de Oekraïnse veiligheidsdiensten sinds 2014 rechtstreeks geadviseerd door de CIA. “CIA-medewerkers zijn sinds 2014 aanwezig in Kiev. Ze verblijven in clandestiene appartementen en huizen in voorsteden”, zei hij. “Ze komen echter vaak naar het hoofdkantoor van de SBU om bijvoorbeeld specifieke vergaderingen te houden of geheime operaties te beramen.”

Hieronder gaf de Russische RIA Novosti een profiel van Prozorov en behandelde deze zijn onthullingen in een special uit 2019.


videoclip; zie artikel op Grayzone om af te spelen


Journalist Dan Cohen interviewde een Oekraïnse zakenman genaamd Igor die door de SBU werd gearresteerd vanwege zijn financiële banden met Russische bedrijven en in maart werd vastgehouden in het beruchte hoofdkwartier van de veiligheidsdienst in het centrum van Kiev. Igor zei dat hij hoorde hoe Russische krijgsgevangenen met pijpen werden geslagen door vrijwilligers van de Territoriale Defensie die werden gecoacht door SBU-officieren. Op het geluid van het Oekraïnse volkslied werden de Russische gevangenen mishandeld totdat ze hun haat jegens Poetin bekenden.

Toen kwam Igor aan de beurt. "Ze gebruikten een aansteker om een naald op te warmen en stopten die vervolgens onder mijn vingernagels", vertelde hij aan Cohen. "Het ergste was toen ze een plastic zak over mijn hoofd trokken en me verstikten en toen ze de loop van een Kalashnikov-geweer tegen mijn hoofd hielden en me dwongen hun vragen te beantwoorden."

Valentyn Nalyvaichenko, het eerste hoofd van de SBU na de Euromaidan-regimeveranderingsoperatie van 2013-14, koesterde nauwe banden met Washington toen hij tijdens de regering van George W. Bush als algemeen consul van de Oekraïnse ambassade in de VS diende. In die tijd werd Nalyvaichenko gerekruteerd door de CIA, volgens zijn voorganger bij de SBU, Alexander Yakimenko, die diende onder de Russisch georiënteerde regering van de afgezette president Viktor Janoekovitsj.

In 2021 benoemde Zelensky een van de meest beruchte inlichtingenfiguren van Oekraïne, Oleksander Poklad, om de contraspionageafdeling van de SBU te leiden. Poklad heeft de bijnaam 'de wurger', een verwijzing naar zijn reputatie voor het gebruik van marteling en diverse vuile trucs om de politieke rivalen van zijn bazen te pakken op beschuldiging van verraad.

In april verscheen een levendige illustratie van de bruutheid van de SBU in de vorm van een video (hieronder) waarin te zien is hoe agenten een groep mannen in elkaar slaan die beschuldigd worden van Russische sympathieën in de stad Dnipro.

"We zullen nooit Russische soldaten gevangen nemen": het leger van Oekraïne pronkt met zijn oorlogsmisdaden

Terwijl de westerse media zich sinds het uitbreken van de oorlog volledig hebben gericht op vermeende Russische mensenrechtenschendingen, hebben Oekraïnse soldaten en pro-Oekraïnse sociale media-accounts met trots sadistische oorlogsmisdaden getoond, van executies in het veld tot het martelen van gevangen soldaten.

In maart bracht een pro-Oekraïens Telegram-kanaal genaamd White Lives Matter een video uit van een Oekraïnse soldaat die de verloofde van een Russische krijgsgevangene opbelde, hieronder te zien, en haar treiterde met beloften om de gevangene te castreren.


videoclip; zie artikel op Grayzone om af te spelen


Het gebruik door Oekraïnse soldaten van de mobiele telefoons van dode Russische soldaten om hun familieleden te bespotten en te pesten, lijkt een gangbare praktijk te zijn. In feite is de Oekraïnse regering begonnen met het gebruik van notoir invasieve gezichtsherkenningstechnologie van Clearview AI, een VS technologiebedrijf, om Russische slachtoffers te identificeren en hun familieleden te beschimpen op sociale media.

In april plaatste een pro-Oekraïens Telegram-kanaal genaamd ‘fckrussia2022’ een video waarin een Russische soldaat werd afgebeeld met een van zijn ogen verbonden, wat suggereerde dat het was uitgestoken tijdens marteling, en bespotte hem als een "eenogig" varken.

Misschien wel het meest gruwelijke beeld dat de afgelopen weken op sociale media is verschenen, is de foto van een gemartelde Russische soldaat bij wie een van zijn ogen werd uitgestoken voordat hij werd gedood. Het begeleidende bericht was getiteld "op zoek naar nazi's".




In april is er ook een video verschenen waarop te zien is hoe Oekraïnse soldaten weerloze Russische krijgsgevangenen in de benen schieten buiten de stad Kharkov. Een afzonderlijke video, gepubliceerd door Oekraïnse en door de VS gesteunde soldaten van het Georgische Legioen, toonde de strijders die executies in het veld uitvoerden van gewonde Russische gevangenen in de buurt van een dorp buiten Kiev.




Het is waarschijnlijk dat deze soldaten waren aangemoedigd door de zegeningen van hun superieuren. Mamula Mamulashvili, de commandant van het Georgische Legioen, dat deelnam aan de executies in het veld van gewonde Russische krijgsgevangenen, pochte in april dat zijn eenheid zich vrijelijk inlaat met oorlogsmisdaden: “Ja, we binden hun handen en voeten soms vast. Ik spreek namens het Georgische Legioen, we zullen nooit Russische soldaten gevangen nemen. Niet één van hen zal gevangen worden genomen.”

Evenzo verklaarde Gennadiy Druzenko, het hoofd van de Oekraïnse militaire medische dienst, in een interview met Ukraine 24 dat hij "een bevel had uitgevaardigd om alle Russische mannen te castreren omdat ze onmenselijk waren en erger dan kakkerlakken."


Oekraïnse functionarissen presenteren vrouw die door Azov gemarteld en gedood is als slachtoffer van Rusland

Terwijl westerse media aandacht besteden aan Russische mensenrechtenschendingen in eigen land en in Oekraïne, heeft de Oekraïnse regering toestemming gegeven voor een propagandacampagne die bekend staat als 'Totale Oorlog' en die het plaatsen van nepbeelden en valse verhalen omvat om Rusland nog meer te beschuldigen.

In een bijzonder cynisch voorbeeld van de strategie publiceerde Ukraine 24 – een tv-zender waar gasten hebben opgeroepen tot de genocidale uitroeiing van Russische kinderen – in april een foto van een vrouwelijk lijk met een bloedig hakenkruis op haar buik. Ukraine 24 beweerde dat het deze vrouw had gevonden in Gostumel, een van de regio's in de oblast Kiev die de Russen op 29 maart hadden verlaten.

Lesia Vasylenko, een Oekraïns parlementslid, en Oleksiy Arestovych, de topadviseur van president Zelensky, plaatsten de foto van het bezoedelde vrouwenlijk op sociale media. Terwijl Vasylenko de foto on line zette, verwijderde Arestovych hem acht uur na het plaatsen toen hij werd geconfronteerd met het feit dat hij een vervalsing had gepubliceerd.

In feite is het beeld afkomstig van opnames die oorspronkelijk zijn opgenomen door Patrick Lancaster, een in Donetsk gevestigde VS journalist die het lijk van een vrouw had gefilmd die was gemarteld en vermoord door leden van het Oekraïnse Azov-bataljon in een kelder van een school in Mariupol die ze hadden omgebouwd tot een basis.




Om 2:31 in de video van Lancaster is het lijk van de vrouw duidelijk te zien.

Nu de wapens vanuit de NAVO-staten Oekraïne binnenstromen en de oorlog heviger wordt, zullen de wreedheden zich vrijwel zeker opstapelen – en met de zegen van het leiderschap in Kiev. Zoals Zelensky verkondigde tijdens een bezoek aan de stad Bucha in april: "Als we geen beschaafde uitweg vinden, je kent onze mensen - ze zullen een onbeschaafde uitweg vinden."


google translate + aanpassingen

[Olive Yao]

.
Spanish military call for stop arming Ukraine

Lucas Leiroz | Center for Geostrategic Studies | Southfront 13 juni 2023


Spaanse militairen roepen op om op te houden met Oekraïne te bewapenen


Militairen in het Westen lijken steeds ontevredener over het conflict in Oekraïne. In een recent initiatief van gepensioneerde officieren hebben leden van de Spaanse strijdkrachten een manifest uitgebracht waarin ze de EU oproepen om te stoppen met wapens naar Kiev te zenden. Het leger vreest een ongekende escalatie van geweld als gevolg van het systematisch sturen van hulp aan de Oekraïnse regering. Daarom vragen ze Europa om een diplomatieke oplossing te steunen, in plaats van de 'waanzin' van de oorlog aan te wakkeren.

Het document werd ondertekend door tientallen gepensioneerde Spaanse militairen. In de brief uiten ze hun afwijzing tegen de Russische Federatie en noemen ze de speciale militaire operatie van Moskou een “agressie” – waarmee ze duidelijk maken dat het initiatief niet van pro-Russische activisten kwam, maar van pro-westerse militairen die zich zorgen maken over het niveau van de oorlog. Ook roepen de functionarissen, als leden van de strijdkrachten van een Europese staat, de EU op om diplomatieker te worden, te bemiddelen om tot dialoog te komen en een vreedzame oplossing te zoeken via bilaterale onderhandelingen.

Het manifest is gevuld met een sterke kritische gedachte in relatie tot de VS en de NAVO. Volgens het leger leiden beide Europa naar zijn “zelfvernietiging”, die volgens hen bijgevolg “een oncontroleerbare situatie zal creëren die uiteindelijk het leven op de planeet in gevaar zal brengen” – gezien het gevaar van nucleaire escalatie.

Vrij pessimistisch en realistisch beweren de militairen dat als de zaken zo doorgaan, het resultaat een langdurig conflict zal zijn, waarbij de “kinderen en kleinkinderen” van de huidige generatie naar het slagveld worden gestuurd. Ze beweren zelfs dat dit slechts een soort "prelude" zal zijn voor een wereldwijde holocaust, wat het laatste niveau is van de confrontatie tussen nucleaire machten. Daarom noemen de auteurs de westerse strategie "krankzinnig" en vragen ze om spoedig een einde te maken aan deze "waanzin".

Het is interessant om te zien hoe dit soort anti-oorlogsmentaliteit begint te groeien in de NAVO-landen. Dit is inderdaad het natuurlijke resultaat van het escalatieproces dat door de Atlantische alliantie zelf is begonnen. Hoe meer de NAVO bij het conflict betrokken is, des te moeilijker zal het zijn om te voorkomen dat de organisatie in de toekomst, na het mislukken van het beleid van hulp, direct betrokken raakt bij een openlijke confrontatie met Rusland, wat zeker zou leiden tot het gebruik van atoomwapens.

De realiteit van oorlog begint juist diegenen bang te maken die het onderwerp echt begrijpen – het leger. Onlangs is het mogelijk geweest om een pro-oorlogsenthousiasme te zien onder leden van het maatschappelijk middenveld, voornamelijk politici, media en liberale ideologische militanten, die geweld steunen om Rusland te ontmoedigen en te verplichten tegemoet te komen aan de westerse belangen.

Deze sectoren lijken niet erg bezorgd te zijn over de catastrofale gevolgen van een totale oorlog, en tonen alleen interesse in het koste wat het kost bereiken van hun politieke en ideologische doelstellingen. Het leger daarentegen is zich meer bewust van wat een oorlog werkelijk is, en daarom beginnen ze al bezorgdheid te tonen en te vragen om vreedzame oplossingen te zoeken om te voorkomen dat het ergste geval werkelijkheid wordt.

Helaas lijkt de EU echt bereid om de tegenovergestelde weg in te slaan van de door het Spaanse leger voorgestelde weg. De functionarissen van het blok zijn zeer toegewijd en militant pro-oorlog en zullen zeker blijven doen wat ze kunnen om hogere niveaus van vijandigheid te blijven bereiken, waarbij ze waarschuwingen over de gevaren van een totale escalatie volledig negeren.

Bewijs hiervan is dat op 10 juni de hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, Josep Borrell, een interview gaf aan The Straits Times waarin hij verklaarde dat "vrede" niet betekent "geen oorlog". Volgens hem is de enige vrede die er toe doet, de vrede die tot stand komt door een Oekraïnse overwinning. Borrell maakte duidelijk dat de oorlog moet doorgaan totdat dit resultaat is bereikt.

“(…) Iedereen wil vrede. Wij ook. En degenen die het meest vrede willen, zijn de Oekraïners. Maar wat betekent vrede? Vrede is meer dan "geen oorlog". We moeten de voorwaarden niet verwarren. Als ik de oorlog wil stoppen, weet ik hoe ik dat heel snel moet doen, in een week. Ik stop met het steunen van Oekraïne, stop met het zenden van wapens naar Oekraïne en de oorlog zal stoppen omdat Oekraïne zich zal moeten overgeven. Zou dat vrede betekenen? Nee. Vrede is iets meer. Vrede betekent het bestaansrecht van Oekraïne erkennen, internationale grenzen respecteren, herstelbetalingen regelen en verantwoording afleggen aan Rusland. Ik begrijp op dit moment dat het daar niet erg gunstig voor is, omdat Rusland Oekraïne wil blijven aanvallen. Dus ja, natuurlijk willen we vrede, maar helaas moeten we een situatie onder ogen zien waarin de oorlog zal voortduren”, zei hij.

Met andere woorden, de Hoge Vertegenwoordiger steunde de pro-oorlogshouding en de ambitie om Rusland te verslaan en te vernederen – hoewel dit werd vermomd met een vermeende bezorgdheid over het "respect voor internationale grenzen". Het is juist tegen deze waanzin om te proberen Rusland te vernietigen – de grootste kernmacht ter wereld – dat het Spaanse leger waarschuwt in hun manifest. En het antwoord daarop lijkt al gegeven te zijn door de EU.


google translate + aanpassingen

* * *

commentaar Olive

Het manifest zelf heb ik niet gevonden. Público schrijft alleen “el comunicado al que ha tenido acceso Público”, zonder hyperlink naar het manifest.

De spaanse militairen van het manifest zijn niet de invloedrijkste personen. Maar omdat zulke geluiden in het Westen zo zeldzaam zijn verdient elke kritische uiting over de oorlog aandacht en verspreiding.