Donbass Insider

[Olive Yao]

.


Inside a Russian youth camp condemned by the ICC

Zie Christelle Néants artikel in post #4 hierboven, van 4 september vorig jaar. Dit is een vervolg op die aangelegenheid.


ICC’s Putin arrest warrant based on State Dept-funded report that debunked itself

Jeremy Loffredo and Max Blumenthal | The Grayzone 31 maart 2023


Ook hier is weer van alles aan de hand.

Bij de comments bij de clip staat een mooie:

2 wicked 4 weeks ago
Using human rights as weapon. How humanitarian.

[Olive Yao]

.


Interview met Jeremy Loffredo, de auteur van bovenstaand artikel in The Grayzone.

Het Internationaal Strafhof te 's-Gravenhage vaardigde een arrestatiebevel uit tegen Vladimir Poetin en Maria Llova-Belova, Ruslands Functionaris voor Kinderrechten, omdat zij kinderen uit Oekraïne zouden ontvoeren.

Volgens verklaringen en getuigenissen is dat onwaar.

Het Internationaal Strafhof zegt zich te baseren op een rapport van Yale University Humanitarian Research Lab. Die instantie wordt gefinancieerd door het Bureau of Conflict and Stabilization Operations van het VS ministerie van buza, een bureau dat speciaal is opgericht om russische functionarissen strafrechtelijk te vervolgen.

Uit het rapport:

"Yale HRL vond dat kinderen uit tijdelijk bezette gebieden van Oekraïne sinds februari 2022 naar ‘recreatiekampen’ in Rusland zijn gestuurd, waaronder kinderen uit de oblasts Zaporizhzhia, Kharkiv, Kherson, Donetsk en Loehansk.
(...)
Ouders uit Oekraïne noemden vele redenen om hun kinderen naar door Rusland gesponsorde kampen te sturen. Veel van deze ouders hebben een laag inkomen en wilden profiteren van een gratis reis voor hun kind (42). Sommigen hoopten hun kinderen te beschermen tegen voortdurende gevechten, ze ergens naartoe te sturen met intacte sanitaire voorzieningen, of ervoor te zorgen dat ze voedzaam voedsel hadden van het soort dat niet beschikbaar is waar ze wonen (43). Andere ouders wilden gewoon dat hun kind op vakantie kon (44)." (p. 11)

Yale neemt standaard woordgebruik van Oekraïne over: “tijdelijk bezette gebieden”. Dat vermag niet te verhullen dat het om Russisch georiënteerde gebieden gaat.

[Olive Yao]

.
Disconnected society: how the war in the Donbas has affected Ukraine

Kateryna Iakovlenko | openDemocracy 26 juni 2017


Artikel uit 2017

Wat ik er uithaal:
• Mensen beleven en zien de gebeurtenissen en de situatie verschillend – er zijn veel verschillende belevingen en visies.
• Mensen niet in twee groepen verdelen.

[Olive Yao]

.
Zonder de staatsgreep van 2014 zou Oekraïne in vrede leven

Oleg Nesterenko, interview met L’Eclaireur des Alpes | Donbas Insider 29 juni 2023

deel 1


(...)

Oleg Nesterenko – Als we het hebben over de redenen die de Russen ertoe brachten militair in te grijpen in Oekraïne, worden grondoorzaken en trekkers vaak door elkaar gehaald, (...)

Er zijn twee belangrijke onderling gerelateerde trekkers. De eerste is de staatsgreep in Kiev in 2014. Zonder deze ongrondwettelijke omverwerping van de macht zou Oekraïne vandaag in vrede leven. Zonder deze staatsgreep, waarvoor er tastbaar bewijs is dat de Verenigde Staten van Amerika er achter zat met de hulp van hun Europese surrogaten, zou de oorlog die we momenteel meemaken er niet zijn. (...)

(...)

De tweede trekker voor de oorlog in Oekraïne was het bloedbad in Odessa in 2014, (...)

(...)

En toen de extremisten naar Odessa kwamen om de volkomen vreedzame demonstraties van de inwoners neer te slaan, kwamen ze gewapend om te doden. Officieel kwamen 48 mensen om het leven. In werkelijkheid – zeker meer. En dit waren geen abstracte sterfgevallen, de slachtoffers van een of ander ongeluk. Het waren de mensen van Odessa die werden afgeslacht door ultranationalisten en neonazi's uit het van oudsher Russofobe westen van Oekraïne. En deze inwoners werden afgeslacht met enorme wreedheid (verkracht en vervolgens gewurgd, levend verbrand, etc.) vanwege hun weigering om de nieuwe macht te accepteren die nimmer door iemand was gekozen.

De inwoners van de pro-Russische regio's waren diep getraumatiseerd door dit bloedbad, meer nog dan door de gebeurtenissen in Kiev, want dit keer gebeurde het in hun regio en kon het elk moment weer gebeuren. Ik was in 2014 op de Krim en ik herinner me dat de lokale bevolking zei: "Deze ontaarden komen hier absoluut niet".

(...)

Voordat we het hebben over de echte grondoorzaken van dit conflict en de onderliggende rol van het collectieve Westen, is het belangrijk een paar woorden te zeggen over de rol van de Russische marinebasis op Krim, in Sebastopol. De rol niet in de evenementen van februari 2022, maar van maart 2014.

Er is veel gezegd over het voornemen van Moskou om de Russische en pro-Russische bevolking te beschermen. Dit is waar. Dat is een humanitaire reden. Maar geopolitiek gezien was de belangrijkste reden om Krim terug te nemen de marinebasis van Sebastopol. De marinebasis van Sebastopol is een strategisch element in de verdediging van de Russische Federatie. Degene die de marinebasis van Sebastopol controleert, beheerst de Zwarte Zee. Zo simpel is het. Voor het Kremlin was het dus ondenkbaar dat de Russen die er altijd al waren, en niet pas sinds 1991, zouden worden verdreven en vervangen door NAVO-schepen en de Verenigde Staten. Want dat was het Westerse plan.

(...)

(…) Aan de andere kant is het voor de NAVO een meer dan strategisch punt. Het veroveren van de haven van Sebastopol zou een grote geopolitieke overwinning zijn geweest. Voor Moskou was het daarom van vitaal belang dat vijandelijke troepen nooit toegang kregen tot de basis in Sebastopol.

Na de toetreding van Turkije tot de NAVO in 1952 en de daaropvolgende opname van Roemenië en Bulgarije in 2004, was en is het geostrategische doel van de Atlantische alliantie om Oekraïne en Georgië op te nemen door de Russische zeestrijdkrachten op te sluiten in de haven van Novorossiysk – de enige overgebleven marinebasis in diep water – en daarmee de Zwarte Zee de binnenzee van de NAVO maken.

(...)

Om terug te komen op de onderliggende redenen voor de oorlog in Oekraïne: er zijn niet één, maar drie belangrijke redenen.

Enerzijds is er de wens om de wereldheerschappij door het Amerikaanse monetaire systeem, oftewel de dollar, voort te zetten. De oorlog in Oekraïne is vooral een oorlog tegen de Amerikaanse munteenheid (vervolgd in ons tweede deel).

De tweede reden is de maximale vermindering van de economische betrekkingen tussen Rusland en de Europese Unie. Niet Rusland, maar de Europese Unie is de grootste concurrent van de Verenigde Staten op de wereldmarkt. Het doen afnemen van het Europese concurrentievermogen door hen een van de belangrijkste factoren bij het reguleren van de kosten van hun industriële productie – goedkope Russische energie – te ontnemen, was een van de belangrijkste elementen van het buitenlands beleid van de VS.

De derde reden is de wens om Rusland aanzienlijk te verzwakken en daarmee zijn vermogen om in te grijpen in het toekomstige grote conflict dat onvermijdelijk zal plaatsvinden tussen de Verenigde Staten en China, en waarvoor Rusland de "basis in de achterhoede" van laatstgenoemde op het gebied van energie en voedsel is. Wanneer de actieve fase van de Chinees-Amerikaanse vijandelijkheden begint, zonder Rusland erachter, zal de Chinese economie gedoemd zijn.

(…) De landsgrenzen van Oekraïne werden gesloten voor het verlaten van het land. In Frankrijk praten we er niet veel over – omdat het een te gênante waarheid is – maar aan het begin van de oorlog was er een gigantische uittocht van mensen uit de Oekraïnse gebieden, vooral de mannelijke bevolking. De mannen wisten dat als ze niet zouden vertrekken, ze naar de slachtbank zouden worden gestuurd. Als de westerse televisie over Oekraïens heldendom spreekt, moet ik glimlachen, wetende dat het land in zeer korte tijd leeggelopen zou zijn van toekomstige strijders als de grenzen niet waren gesloten. Overigens moet u weten dat u, om Oekraïne te verlaten sinds de grenzen gesloten werden en zelfs vandaag nog, steekpenningen moet betalen aan Oekraïense douanebeambten, variërend van 7000 tot 10.000 dollar. Met andere woorden, er vechten vrijwel geen rijke Oekraïners in Oekraïne. Vandaag sterven in Oekraïne – dat is het lot van de armen. (...)

(...)

Oekraïnse vluchtelingen vormen verre van een homogene groep. Er is een heel duidelijke scheiding tussen vluchtelingen uit het oosten en die uit het westen van het land.

Degenen uit het westen van het land, traditioneel nationalistische gebieden, ontvluchtten Oekraïne, terwijl hun regio niet echt werd bedreigd. Ze riskeerden niets, noch bij het begin van de oorlog, noch vandaag. In de tweede maand van het conflict was het al duidelijk dat Rusland geen interesse had in dit gebied. West-Oekraïne is geen Syrië of Irak. De echte reden waarom mensen uit dit gebied naar Europa vertrekken is niet humanitair, maar economisch.

Sinds de val van de Sovjet-Unie hebben de westelijke regio's van Oekraïne altijd in grote armoede geleefd, grenzend aan armoede: vrijwel alle rijkdom van het land is geconcentreerd in Kiev en Oost-Oekraïne. Tussen 1991 en 2022 vertrokken miljoenen Oekraïners, voornamelijk uit de bovengenoemde regio's, naar het buitenland om te werken. Er zijn twee bestemmingen voor deze werknemers: Rusland en de Europese Unie. U weet dit waarschijnlijk niet, maar zelfs vandaag de dag zijn er meer dan een miljoen Oekraïense arbeiders op Russische bodem. En dan heb ik het alleen over het officiële cijfer van degenen die een officiële werkvergunning hebben. Met inbegrip van de zwarte markt werken naar schatting meer dan 3 miljoen Oekraïnse burgers in Rusland. Het van oudsher zeer hoge aantal illegale Oekraïnse arbeiders is te danken aan het gedoogbeleid jegens hen dat altijd de overhand heeft gehad in Rusland: ze riskeren niet veel door gearresteerd te worden.

Anderen zijn illegaal gaan werken in de Europese Unie. (...)

(...)

Met het uitbreken van de oorlog vertrokken veel gezinnen om zich bij hun echtgenoten te voegen die illegaal in de Europese Unie werkten. Vele anderen zagen een kans om te vertrekken en hun leven te veranderen.

Bij hun vertrek verhuurden velen hun eigendommen aan vluchtelingen uit het oosten van het land, die traditioneel niet aangetrokken worden door de rijkdommen van Europa en liever in Oekraïne blijven. (...)

(...)

Aan de andere kant zijn degenen uit het oosten van het land, traditioneel pro-Russische gebieden, gevlucht voor een zeer reëel gevaar. (…) Als ze niet naar Rusland vertrokken, was dat alleen omdat het niet mogelijk was de frontlinie over te steken. Ze konden maar op één manier vluchten: naar het westen.

L’Éclaireur – Heb je enig idee hoeveel Oekraïners Oekraïne zijn ontvlucht?

Oleg Nesterenko – Ik heb geen exacte cijfers, maar we hebben het over miljoenen die naar Europa zijn vertrokken, waaronder meer dan 100.000 naar Frankrijk. Je moet niet vergeten dat de grenzen in maart 2022 gesloten zijn, anders zou bijna de gehele mannelijke bevolking tussen 18 en 60 jaar het land zijn ontvlucht en zou er niemand meer zijn om naar het slachthuis te sturen. Maar het land dat de meeste vluchtelingen heeft opgenomen, is Rusland. Er zijn meer dan 3,2 miljoen mensen. En praten over Oekraïners die gedwongen worden naar Rusland te vertrekken, is slechts een teken van domheid en totale ontkoppeling van de realiteit.


Oleg Nesterenko is voorzitter vn het Centre de commerce et de l’industrie européen, Parijs


vertaling google translate + aanpassingen

[Olive Yao]

.
De oorlog in Oekraïne is de oorlog om de dollar

Oleg Nesterenko, interview met L’Eclaireur des Alpes | Donbas Insider 5 juli 2023

deel 2


L’Éclaireur – In een tijd waarin de kwestie van het einde van de suprematie van de dollar aan de orde wordt gesteld, zegt u dat de oorlog in Oekraïne niet alleen de oorlog van de Amerikaanse dollar is, maar dat het niet de eerste is.

Oleg Nesterenko – Ik zie dat je verwijst naar mijn analyse van de dollaroorlogen, enige tijd geleden gepubliceerd … In feite is dit niet de eerste, of zelfs de tweede, maar de derde dollaroorlog. De eerste was de oorlog tegen het Irak van Saddam Hoessein. De tweede was de oorlog tegen het Libië van Gaddafi. En de derde, tegen Moskou op het grondgebied van Oekraïne, werd gevoerd op het grondgebied van een derde land, simpelweg omdat je in hun eigen land geen oorlog tegen de Russen kunt voeren. En het is alleen de hybride en proxy-oorlog die tegen Rusland gevoerd kan worden.

Wat de eerste twee-dollaroorlogen betreft, is het eerste dat we moeten begrijpen dat landen als Irak en Libië in de eerste plaats grote energiemachten zijn. Machten die het aandurfden de Amerikaanse munt in gevaar te brengen. In 2003 maakte Saddam Hoessein zijn dreigement waar om te stoppen met de verkoop van koolwaterstoffen en gas in VS dollars. Saddam Hoessein was de eerste die de vraag naar de legitimiteit van de dollar en de petrodollar opriep en vooral op zeer significante wijze daartegen optrad. Hij tekende zijn eigen doodvonnis.

In februari 2003 verkocht Saddam Hoessein 3 miljard vaten ruwe olie voor ruim 25 miljard euro. Deze verkoop vond plaats in euro's, niet in VS dollars. Een maand later vielen de Verenigde Staten Irak binnen. De exacte cijfers kennen we niet, maar het aantal slachtoffers wordt geschat op één miljoen, waarvan één op de twee minderjarigen. Om nog maar te zwijgen van de honderdduizenden mensen die in de jaren die volgden stierven als gevolg van de totale vernietiging van de sociale en economische infrastructuur van het land. De Amerikanen zelf, hun analisten die deze naam waardig zijn, erkennen dit.

In Libië was er in 2009 ook een oorlog tegen de dollar. Muammar Gaddafi, destijds president van de Afrikaanse Unie, stelde een ware monetaire revolutie voor het hele Afrikaanse continent voor: loskomen van de dominantie van de VS dollar en een pan-Afrikaanse monetaire unie creëren. Onder deze unie zou de export van olie en andere natuurlijke hulpbronnen uit het zwarte continent niet in dollars of petrodollars worden betaald, maar in een nieuwe munteenheid die hij de gouden dinar noemde. Ook hij heeft zijn eigen doodvonnis getekend.

Als dergelijke uitspraken niet waren gedaan door Irak of Libië, die rijk zijn aan olie en gas, maar bijvoorbeeld door Burkina Faso, dat rijk is aan goud maar geen bewezen koolwaterstofvoorraden heeft, zou er geen oorlog zijn geweest. Het Irak van Saddam Hoessein en het Libië van Gaddafi vormden als energiemachten met gigantische reserves een existentiële bedreiging voor de Amerikaanse economie. Beide leiders hadden openlijk en officieel aangekondigd dat ze van de VS dollar af wilden. Het waren ook twee landen waarmee de Verenigde Staten geen reden hadden om schadelijke gevolgen te vrezen in geval van agressie. Ze moesten dus vernietigd worden. En dit gebeurde zonder uitstel.

Met Moskou was dit niet mogelijk. Rusland is niet Iran, Irak of Libië. Met Rusland konden de Verenigde Staten alleen indirect optreden.

L’Éclaireur – Maar wat heeft de oorlog tussen Oekraïne en Moskou te maken met de Amerikaanse dollar?

Oleg Nesterenko – Moskou heeft de status van de Amerikaanse dollar op het internationale toneel werkelijk bedreigd, en daarmee de hele Amerikaanse economie erachter. Zodra Poetin aan de macht kwam, ruim vóór 2021 en zelfs vóór de anti-Russische staatsgreep in Oekraïne in 2014, begon Rusland, een leidende energiemacht, met het proces van het liquideren van VS staatsobligaties (in handen van de Russische staat, noot van de redacteur), obligaties in dollars.

In vijf jaar tijd, van 2010 tot 2015, halveerde Rusland het aantal VS staatsobligaties dat het bezat. Terwijl het vroeger een van de grootste bezitters ter wereld was, heeft het er nu vrijwel geen meer.

Tegelijkertijd is de Russische Federatie ook begonnen zich geleidelijk af te scheiden van het petrodollarsysteem door handelsovereenkomsten te sluiten die betaalbaar zijn in de nationale munteenheid, te beginnen met China. Grote hoeveelheden energieproducten werden betaald in Chinese yuan en Russische roebel.

Dit was het begin van de nieuwe oorlog die voorbereid begon te worden en die we sinds februari 2022 kennen.

Tegelijkertijd bestaat er een onofficiële overeenkomst tussen Rusland en China om hun acties tegen de Verenigde Staten te synchroniseren. Op deze manier bevrijdt China zich ook geleidelijk van de VS debiteur. In 2015 bezat China ruim 1270 miljard aan VS staatsobligaties; vandaag de dag gaat het om ongeveer 950 miljard – het laagste niveau in meer dan tien jaar.

China is de grootste tegenstander van de Verenigde Staten, maar het was de Russische Federatie die het proces van bevrijding van de wereld van het oliedollarsysteem in gang heeft gezet.

Met het begin in februari 2022 van wat ik de actieve fase van de oorlog noem, die al bijna tien jaar aan de gang is, moedigen Rusland en China, dit keer officieel sinds de maskers zijn afgegaan, de centrale banken over de hele wereld aan om de wijsheid van hun beleggingen in VS staatsobligaties te heroverwegen, en daarmee in de economie en het welzijn van de Amerikanen.

De VS dollar is de munteenheid van een aap. Er zit niets achter. Niets tastbaars. De huidige waarde van de VS dollar heeft absoluut niets te maken met de reële activa die deze zouden moeten ondersteunen. De waarde ervan wordt alleen in stand gehouden door het drukken van geld en de militaire overheersing van de Verenigde Staten. Het soort overheersing dat alle onvrede onderdrukt.

L’Eclaireur – Had de euro, die niemand naar voren lijkt te hebben geduwd, met de de-dollarisering een alternatief voor de dollar kunnen zijn?

Oleg Nesterenko – We moeten het gewicht en de potentiële rol van de euro niet onderschatten. In het verleden wilde Saddam Hoessein bijvoorbeeld zijn olie niet in dollars maar in euro’s verkopen. En dat was de belangrijkste reden voor de oorlog in Irak en de moord op Saddam. De euro kan, of liever zou kunnen, een belangrijkere rol spelen dan nu het geval is. Maar ik heb er absoluut geen vertrouwen in dat dit zal gebeuren. Het potentieel zal niet worden gerealiseerd. Simpelweg omdat het Europese beleid sterk ondergeschikt is aan de Amerikaanse wil.

De Verenigde Staten zullen nooit toestaan dat de munteenheid van hun vazal deze overschaduwt. En met het niveau van middelmatigheid van de Europese topleiders – of beter gezegd, onverantwoordelijke leiders – en de meerderheid van de huidige staatshoofden, hebben de Amerikanen en hun munt werkelijk niets te vrezen van de euro. De initiatieven van de Europese leiders zijn meestal zo anti-Europees en anti-nationaal dat ze meer op honorair consuls van de Verenigde Staten op het oude continent lijken dan op iets anders.

En alsof dat nog niet genoeg is, zal praktisch morgen – in 2025 – het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie in handen zijn van de Polen. Polen is een directe agent, praktisch een werknemer, van de Verenigde Staten binnen de EU. De Polen zullen vlak na Hongarije het roer van de EU overnemen en alles doen wat nodig is om de geringste soevereinistische winst van de Hongaarse rebellen weg te vagen. Twee jaar voordat deze betreurenswaardige gebeurtenis plaatsvindt, hebben ze al aangekondigd dat hun belangrijkste prioriteit het versterken van de ‘samenwerking’ van de EU met de Verenigde Staten zal zijn. In de komende jaren zullen de zeer bescheiden overblijfselen van de Europese autonomie, zowel militair als economisch, verder worden gereduceerd en slechts symbolisch zijn.

(…)

[Het artikel gaat verder over economische sancties tegen Rusland – sinds 2014. Nesterenko legt uit waarom ze geen doel treffen. Europese politici schaden Europa enorm.]

(...)

Voor de energiesector is het niet eens de moeite waard om erover te praten. We kennen allemaal de omvang van de ramp. Het is een ramp die min of meer wordt verdoezeld door gigantische compensatiebetalingen van de staat, die de toch al buitensporige staatsschuld vergroten, die zeker nooit zal worden terugbetaald.

Vanaf nu zijn het de Verenigde Staten die niet alleen de kosten van energie-intensieve industrieën zullen reguleren, maar ook zullen beslissen over de prijs van een stokbrood bij de bakker of de verwarmingsrekening voor huishoudens. En iedereen die denkt dat de Amerikanen geschenken gaan uitdelen aan hun vazal-concurrenten, de Europeanen, moet hun slechte gewoonte van dromen opgeven, want dat werkt voor hen niet.

(...)


Oleg Nesterenko is voorzitter van het Centre de commerce et de l’industrie européen, Parijs

google translate + correcties

[Revisor]

Invasion of Libya was About Gaddafi’s Plan to Introduce Gold Dinar

By Jason Hamlin, on May 6th, 2011

Under the guise of “protecting civilians,” the United States led NATO into Libya and is
attempting to assassinate the Libyan leader. Of course, Libya happens to be the largest oil
producer in Africa, but many do not realize that Gaddafi was planning to introduce the gold
dinar, a single African currency that would serve as an alternative to the U.S. dollar and allow
African nations to share the wealth. It is surely no coincidence that Iraq’s prior leader, Saddam
Hussein, was trying to do the same thing just prior to U.S. invasion for all of those “weapons
of mass destruction.”


Simply put, if oil-rich nations begin trading in something other than dollars it will
significantly reduce demand for dollars and threaten the dollar’s role as world reserve
currency. Many experts belief this would lead to the quick death of the fiat greenback, which
is now backed by nothing but faith in a government that is running an annual budget deficit of
over $1.5 TRILLION.

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/GuqZfaj34nc?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

The dollar’s days are numbered and savvy investors are using the current dip in gold and silver
prices to exit their dollars and acquire real money that can not be printed out of thin air and
inflated to worthlessness. The CME knows there is not enough silver to go around and their
raising of margin requirements 5 consecutive times in the past two weeks smacks of
desperation. Far from the hysterical crises of the precious metals bubble popping, it is only
going through a healthy and necessary correction before gold targets $1,800 later this year and
silver takes out $50 without looking back. Get in while the getting is good.

Some believe it is about protecting civilians, others say it is about oil, but some are convinced
intervention in Libya is all about Gaddafi’s plan to introduce the gold dinar, a single African
currency made from gold, a true sharing of the wealth.

“It’s one of these things that you have to plan almost in secret, because as soon as you say
you’re going to change over from the dollar to something else, you’re going to be targeted,”
says Ministry of Peace founder Dr James Thring. “There were two conferences on this, in
1986 and 2000, organized by Gaddafi. Everybody was interested, most countries in Africa
were keen.”

Gaddafi did not give up. In the months leading up to the military intervention, he called on
African and Muslim nations to join together to create this new currency that would rival the
dollar and euro. They would sell oil and other resources around the world only for gold
dinars.

It is an idea that would shift the economic balance of the world.

A country’s wealth would depend on how much gold it had and not how many dollars it
traded. And Libya has 144 tons of gold. The UK, for example, has twice as much, but ten
times the population.

“If Gaddafi had an intent to try to re-price his oil or whatever else the country was selling on
the global market and accept something else as a currency or maybe launch a gold dinar
currency, any move such as that would certainly not be welcomed by the power elite today,
who are responsible for controlling the world’s central banks,” says Anthony Wile, founder
and chief editor of the Daily Bell.

“So yes, that would certainly be something that would cause his immediate dismissal and the
need for other reasons to be brought forward from moving him from power.”

And it has happened before.

In 2000, Saddam Hussein announced Iraqi oil would be traded in euros, not dollars. Some say
sanctions and an invasion followed because the Americans were desperate to prevent OPEC
from transferring oil trading in all its member countries to the euro.

A gold dinar would have had serious consequences for the world financial system, but may
also have empowered the people of Africa, something black activists say the US wants to
avoid at all costs.

“The US have denied self-determination to Africans inside the US, so we are not surprised by
anything the US would do to hinder the self-determination of Africans on the continent,” says
Cynthia Ann McKinney, a former US Congresswoman.

The UK’s gold is kept in a secure vault somewhere in the depths of the Bank of England. As in
most developed countries, there is not enough to go around.

But that is not the case in countries like Libya and many of the Gulf States.

A gold dinar would have given oil-rich African and Middle Eastern countries the power to
turn around to their energy-hungry customers and say: “Sorry, the price has gone up, and we
want gold.”

Some say the US and its NATO allies literally could not afford to let that happen.

Source

https://www.maroc.nl/forums/wie-schr...ml#post4878930

[Revisor]

Een reaktie van iemand ergens op een website:


Subhendu Das

Apr 30 2011: Behind everything there is a possibility of a conspiracy by the money man – the central bank. The central bank, using its money power, controls the government, the intelligence departments, businesses, banks, and everything, including ordinary people. Consider the following two facts about the central banks:

The war in Afghanistan started on October 7, 2001. In the middle of this war the central bank planned a meeting in Bonn, Germany, started printing new currency, and by Jan 2, 2002 replaced all old Afghan currencies. The PBS news reporter Margaret Warner asked the advisor to the new central bank in Afghanistan why it was so important to change the currency at this critical war time.

The Iraq war started on March 20, 2003. By January 15, 2004 all Iraqi currencies were replaced by new currency and the central bank was installed on March 6, 2004. In the middle of Iraq war, the west has installed the central bank, without even telling the people what they are doing. Nobody in the government of Iraq, which was not even there, realized what happened to their money and power of their people.

Now you know why we went to wars in Muslim countries. War drums are beating against Iran and North Korea, because there are no central banks there. Remember President Bush was always saying the Muslim countries do not like western values, now you know what he really meant by western values – the capitalism, headed by the central bank.

It is quite possible to find the long hand of the central bank in all the major events in the world. The conspiracy theory of 9-11 may quite well be engineered by the central bank with the help of many governments of the world, including the USA. There are at least 10 books on this conspiracy subject. One of them is written by a famous professor of an university. There are probably more than 10 million people in the world who believe in this 9-11 conspiracy theory. To find the truth we have to search for the root cause.

Wadah Khanfar: A historic moment in the Arab world | Video on TED.com

https://www.maroc.nl/forums/wie-schr...ml#post4879399

[Revisor]

Hillary Emails Reveal True Motive for Libya Intervention

By Brad Hoff | Jan 6, 2016 | Africa, Editor's Picks, News & Analysis, US | 388 |


Newly disclosed emails show that Libya’s plan to create a gold-backed currency to compete with the euro and dollar was a motive for NATO’s intervention.

...

The Threat of Libya’s Oil and Gold to French Interests

Though the French-proposed U.N. Security Council Resolution 1973 claimed the no-fly zone implemented over Libya was to protect civilians, an April 2011 email [archived here] sent to Hillary with the subject line “France’s client and Qaddafi’s gold” tells of less noble ambitions.

The email identifies French President Nicholas Sarkozy as leading the attack on Libya with five specific purposes in mind: to obtain Libyan oil, ensure French influence in the region, increase Sarkozy’s reputation domestically, assert French military power, and to prevent Gaddafi’s influence in what is considered “Francophone Africa.”

Most astounding is the lengthy section delineating the huge threat that Gaddafi’s gold and silver reserves, estimated at “143 tons of gold, and a similar amount in silver,” posed to the French franc (CFA) circulating as a prime African currency. In place of the noble sounding “Responsibility to Protect” (R2P) doctrine fed to the public, there is this “confidential” explanation of what was really driving the war [emphasis mine]:

This gold was accumulated prior to the current rebellion and was intended to be used to establish a pan-African currency based on the Libyan golden Dinar. This plan was designed to provide the Francophone African Countries with an alternative to the French franc (CFA).

(Source Comment: According to knowledgeable individuals this quantity of gold and silver is valued at more than $7 billion. French intelligence officers discovered this plan shortly after the current rebellion began, and this was one of the factors that influenced President Nicolas Sarkozy’s decision to commit France to the attack on Libya.)

Though this internal email aims to summarize the motivating factors driving France’s (and by implication NATO’s) intervention in Libya, it is interesting to note that saving civilian lives is conspicuously absent from the briefing.

Instead, the great fear reported is that Libya might lead North Africa into a high degree of economic independence with a new pan-African currency.

French intelligence “discovered” a Libyan initiative to freely compete with European currency through a local alternative, and this had to be subverted through military aggression.

...


https://www.foreignpolicyjournal.com...-intervention/

Zie ook andere bijdrages in die topic!


https://www.maroc.nl/forums/wie-schr...ml#post5626940

[Olive Yao]

.
The war in Ukraine: Towards the collapse of the West’s reputation

Oleg Nesterenko | Donbass Insider 15 juli 2023


De oorlog in Oekraïne: op weg naar de ineenstorting van de reputatie van het Westen


Na de bipolaire wereld die bestond vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot de implosie van de Sovjet-Unie in december 1991, is het huidige conflict op het grondgebied van Oekraïne het zwaartepunt in het overgangsproces tussen twee grote tijdperken uit de hedendaagse geschiedenis: het oude – unipolaire – dat de afgelopen 30 jaar heeft geduurd en het nieuwe – multipolaire – post-hegemonische, dat eind februari 2022 ontstond.

Hoewel ik niet echt een aanhanger ben van communistische theorieën, valt het mij op dat de gebeurtenissen van vandaag niets meer zijn dan een moderne aanpassing, een reflectie in de spiegel van het oude principe van revoluties dat Vladimir Lenin al in 1913 verwoordde in zijn boek “De eerste mei van het revolutionaire proletariaat”: de lagere klassen willen niet langer op de oude manier leven, terwijl de hogere klassen niet langer op de oude manier kunnen regeren. Met andere woorden: de onmogelijkheid voor de heersende klasse om haar overheersing in ongewijzigde vorm te behouden. Tegenwoordig zijn de ‘hogere klassen’ de westerse wereld die draait om de Verenigde Staten van Amerika, en de ‘lagere klassen’ – de rest van de mensheid.

Opnieuw leert de geschiedenis de ‘elites’ niets en worden tijdperken vervangen op dezelfde manier als een eeuw geleden: met geweld.

De retoriek over de verdediging van vrijheid, democratie en de nobele, en daarom westerse, waarden die Oekraïne vertegenwoordigt en verdedigt, zijn niets meer dan de ‘Atlanticistische’ verhalen die zijn ontwikkeld via het propaganda-apparaat van de reguliere media, om de controversiële initiatieven van de vertegenwoordigers van de huidige macht van het op Amerika gerichte collectieve Westerse blok voor de voor-geformatteerde electorale massa’s te rechtvaardigen. Verhalen die ver verwijderd zijn van de tragische Oekraïnse machtsrealiteit.

(…)

De Angelsaksische valkuil

(…)

(…) De Angelsaksische wereld, waar het niet nodig was Groot-Brittannië ervan te overtuigen deel te nemen aan het conflict, gezien het proces – dat door China en Rusland op gang was gebracht – van de ineenstorting van met name de Britse neokoloniale netwerken in het donkere continent, dat uiteindelijk zeer ernstige gevolgen zal hebben voor het financiële systeem van de City of London – het traditionele centrum voor de gigantische inkomsten uit de exploitatie van Afrikaanse grondstoffen.

(…)

Van ‘blitzkrieg’ tot uitputtingsoorlog

(...)

De ineenstorting van de Russische economie, die niet heeft plaatsgevonden, was een van de belangrijkste redenen voor de oorlog in Oekraïne. (…)

(...)

Het Amerikaanse optreden is daarom fundamenteel herzien (...) en gericht op een strategie van uitputting op lange termijn. Een strategie die niet kon werken zonder het aanvankelijk onvoorziene element: de financiering van de Oekraïnse macht op ongekende schaal. Daartoe werd een kredietlijn geopend die ongekend was in de moderne geschiedenis ten gunste van Kiev.

Onderhandelingen met Rusland op de knieën

(…) Denk eraan dat de belangrijkste reden voor Ruslands terugnemen van Krim het onmiddellijke gevaar na de staatsgreep van 2014 in Kiev was van het verlies van de Russische marinebasis in Sebastopol en de operationele overname ervan door NAVO-zeestrijdkrachten.

(...)

Niettemin kan ik de analisten in kwestie alleen maar geruststellen: rekening houdend met de strategische elementen van de krachten van de partijen bij het conflict tot nu toe is er vrijwel geen risico dat het huidige initiatief van Kiev, onder druk van zijn schuldeisers, zal slagen. En de kans dat het op de lange termijn zo succesvol zal zijn dat Moskou zijn strategie ten aanzien van Oekraïne zal heroverwegen, is eenvoudigweg onbestaande.

Het doorbreken van taboes

(...)

De militaire drone van de VS die boven de Zwarte Zee door het Russische gevechtsvliegtuig is neergeschoten, is slechts een bescheiden opmaat naar de grootschalige militaire confrontatie die mogelijk nog zal plaatsvinden tussen Rusland en het Atlantische bondgenootschap en die volgens de huidige Russische militaire doctrine zou kunnen leiden tot de gebruik van tactische kernwapens tegen vijandelijke doelen.

Les réalités du potentiel russe

(...)

De realiteit, zorgvuldig verborgen door de westerse mogendheden voor hun publiek, is ondubbelzinnig: tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Rusland 60% van zijn bruto binnenlands product ingezet om nazi-Duitsland te verslaan. Zonder te herinneren aan het feit dat de Russische economie het onvergelijkbaar beter doet dan zelfs de meest pessimistische voorspellingen van het Atlantische kamp hadden voorspeld, dat Rusland allesbehalve geïsoleerd is van de rest van de wereld, dat de Russische wapenindustrie haar productie in één jaar met een factor 2,7 heeft verhoogd – ik wil graag een andere realiteit in herinnering brengen die het antwoord is op alle vragen en twijfels die over dit onderwerp kunnen bestaan: tot op heden heeft de Russische Federatie slechts 3% van haar BBP aan de oorlogsinspanningen besteed tegen de NAVO in Oekraïne.

Ik laat het aan u over om u de omvang en de snelheid van de ramp voor het westerse kamp voor te stellen als Rusland zou besluiten niet 60%, maar 6%, in plaats van 3% van zijn bruto binnenlands product, aan het conflict te besteden.

[vergelijk Dave DeCamp – Report: Russia doubled tank and ammunition production despite sanctions (Antiwar.com 13 sept. 2023), hier in Antiwar.com post #23]

(…)

Beschavingsrisico

Na eeuwen van invloed en blootstelling van de niet-westerse wereld aan het model van het voorbeeldige succes van de westerse maatschappij, hebben we nu het punt bereikt van ontmaskering van geheel andere aard: dat van de degeneratie en vernietiging in toenemende snelheid van de waarden en maatschappelijke principes die de westerse beschaving de afgelopen tweeduizend jaar hebben gesmeed.

(...)

Vrijwel alle Europese staatshoofden zijn tot nu toe verraders van hun naties geweest, (…)

(…)

Na deze aanvankelijke ineenstorting is de ineenstorting van de collectieve politiek-militaire reputatie van het Westen in de ogen van de rest van de wereld onvermijdelijk.

(…) op dit moment is er in Europa geen enkele politieke kracht die bereid is tegen de stroom in te gaan en het gegarandeerde risico te lopen het electoraat te verliezen, dat over-opgevoed en geformatteerd is door de instrumenten van massamanipulatie, zoals het filteren en vervormen van de werkelijkheid als onderdeel van de ‘Atlanticistische’ propagandaoorlog die door de massamedia wordt gevoerd.

Kiezen voor de toekomst

(...)

Dat gezegd hebbende moet worden opgemerkt dat BRICS geen club is waarvan de deuren voor iedereen wijd openstaan. De nieuwe structuur heeft niet de intentie om de ernstige fouten te herhalen die zijn gemaakt door andere unies, met name de Europese Unie, die in haar gelederen heeft opgenomen wat alleen kan worden omschreven als ‘iedereen’, inclusief directe agenten van invloed van de VS die de mogelijkheid van de politieke en economische ontwikkeling van de Unie buiten Noord-Amerikaans toezicht hebben vernietigd. De aanvraag van Zuid-Korea – een land dat volledig ondergeschikt is aan het Westen – werd bijvoorbeeld afgewezen omdat het onverenigbaar was met de belangen en principes van de BRICS.

(...)

De keuze van de Fransen

(…)



Oleg Nesterenko is voorzitter van het Europese Handels & Industrie Centrum,
was directeur van het International Institute of Anthropological Reconstruction,
en docent aan de Grandes Ecoles de Commerce in Parijs

machinevertaling + correcties

[Revisor]

US pressures Saudi Arabia to sell oil in dollars, not Chinese yuan, amid Israel negotiations

As part of negotiations for Saudi Arabia to recognize Israel, the United States is demanding that Riyadh keep pricing its oil in dollars, not China’s renminbi or other currencies.

By Ben Norton Published 2023-08-10


US President Joe Biden fist bumps Saudi Crown Prince Mohammed bin Salman (MBS) in Riyadh in July 2022

The United States is negotiating behind the scenes with Saudi Arabia, pressuring the country to keep selling its oil in dollars.

Washington is concerned that Riyadh may price its crude in other currencies, particularly China’s renminbi.

Saudi Arabia is one of the world’s top three oil producers. Since the 1970s, Riyadh has agreed to sell its crude in dollars, helping maintain the greenback’s hegemonic status as the global reserve currency.



The Wall Street Journal reported that the US is working on a diplomatic deal in which Saudi Arabia would agree to normalize relations with Israel’s apartheid regime.

In return, Riyadh wants Washington to pledge to always protect it, as well as help in developing a nuclear program.

Although the negotiations are ostensibly about Israel-Palestine, the Wall Street Journal noted that the US is using the deal to pressure “Saudi Arabia to impose limits on its growing relationship with China”.

“The Biden administration is seeking assurances from Saudi Arabia that it will distance itself—economically and militarily—from China”, the newspaper added, citing anonymous US officials.

In terms of Saudi-Chinese relations, Washington has three main demands, according to the Wall Street Journal:

1. “assurances that Riyadh will use U.S. dollars, not Chinese currency, to price oil sales”,
2. “assurances from Saudi Arabia that it won’t allow China to build military bases in the kingdom”, and
3. “limitations on Saudi Arabia using technology developed by China’s Huawei”.

While many analysts have speculated that the US military will gradually leave West Asia, to prioritize the new cold war, the report emphasized that President Joe Biden’s “focus on the deal [with Saudi Arabia] is a reflection of his view that America has to remain a central player in the Middle East to contain Iran, isolate Russia for its war in Ukraine and thwart efforts by China to supplant Washington’s interests in the region”.

How the petrodollar system helps maintain US dollar hegemony

The petrodollar system has been a key pillar holding up the hegemony of the US currency.

The fact that countries that import oil need dollars to pay for it ensures steady demand for Washington’s currency around the world.

This stabilizes the dollar, helping to finance the massive current account deficit the United States has maintained for decades.



When most countries have a consistent trade deficit, their national currency depreciates against the currency they use to pay for imports. As the local currency weakens, this makes imports more expensive and exports cheaper, encouraging the country to balance its trade.

However, the United States has long been able to maintain a gargantuan trade deficit with the rest of the world because there is so much demand for its currency.

The petrodollar system is one important reason for this high demand for dollars (among several other factors – such as overwhelming US military power, the impression that the currency is a stable store of value, open capital markets with many investment opportunities, etc.).

Countries by their current account balance, averaged from years 1980 to 2008 (red is a deficit, green is a surplus)

When Saudi Arabia has a glut of dollars, it has historically deposited them in the US banking system, which in turn uses the excess currency to fund more loans.

Saudi Arabia’s central bank also invests excess dollars it receives from crude sales in the purchase of Treasury securities, effectively financing US government spending.

As Geopolitical Economy Report previously noted:

In 1974, [US President Richard] Nixon sent his Treasury secretary, William Simon, to Saudi Arabia. “The goal” of the trip, Bloomberg explained, was to “neutralize crude oil as an economic weapon and find a way to persuade” Saudi Arabia “to finance America’s widening deficit with its newfound petrodollar wealth”.

Washington signed a historic agreement with Riyadh, pledging to protect the Gulf monarchy in return for Saudi Arabia selling its oil exclusively in dollars, depositing those petrodollars in US commercial banks, and investing in Treasury bonds.

Bloomberg explained: “The basic framework was strikingly simple. The U.S. would buy oil from Saudi Arabia and provide the kingdom military aid and equipment. In return, the Saudis would plow billions of their petrodollar revenue back into Treasuries and finance America’s spending”.

Saudi Arabia moves closer to China, and discusses potentially selling its oil in yuan

China is Saudi Arabia’s largest trading partner, and the two nations have developed closer relations in recent years.
For a decade, Beijing has bought more oil from the Persian Gulf than the United States. The region is very important for China’s energy security, providing the East Asian giant with one-third of its energy needs.

This March, China helped broker a historic rapprochement between Saudi Arabia and Iran. Washington was furious about the peace breakthrough, and has pushed Riyadh to re-join its aggressive containment strategy against Tehran.

Chinese President Xi Jinping visited Saudi Arabia in December 2022, where he signed agreements with the Gulf Cooperation Council (GCC) and Arab League.

In Riyadh, Xi announced that “China will continue to import large quantities of crude oil from GCC countries, expand imports of liquefied natural gas … and make full use of the Shanghai Petroleum and Natural Gas Exchange as a platform to carry out yuan settlement of oil and gas trade”.

Saudi Arabia’s finance minister confirmed for the first time in public this January that Riyadh is indeed considering selling oil in other currencies.

However, although there has been a lot of speculation about this in the financial press, the Saudi government has not publicly announced any plans to price its crude in yuan or any other currency.

In 2021, Saudi Arabia became an official dialogue partner of the Shanghai Cooperation Organization (SCO). The SCO is an important institution promoting Eurasian integration, and fellow members include China, Russia, India, and Pakistan.

Iran became a full member of the SCO this July.



Saudi Arabia is among of the three biggest oil producers in the world (along with the US and Russia). Iran has long been one of the top 10 producers of crude.




https://geopoliticaleconomy.com/2023...-chinese-yuan/