Oekraïne, propaganda en censuur

[Olive Yao]

.
Nutteloze idioten




Joachim Stanisław Brudziński (Polen), ECR groep

Panie Przewodniczący!

Rusland heeft sinds 2014 meer dan $ 300 miljoen uitgegeven om politici en macht in meer dan 20 landen te beïnvloeden. Ik zou uw aandacht willen vestigen op een van deze landen en het schokkende voorbeeld van het putten uit de schatkist van het Kremlin. Ik bedoel de Duitse autoriteiten van de deelstaat Mecklenburg-Vorpommern, die begin 2021 de Climate and Environmental Protection Foundation hebben opgericht. De organisatie kreeg de taak om het bouwproject van de Nord Stream 2-gaspijpleiding te voltooien. Hiervoor ontving het in totaal 192 miljoen euro van Gazprom.

De laatste overmakingen werden slechts vier maanden voor de Russische inval in Oekraïne gedaan, aan 80 dienstverleners. De stichting kocht en bewaarde onderdelen voor de pijpleiding, waardoor leveranciers werden beschermd tegen sancties van de VS. Het werd gefinancierd door de staatsautoriteiten en Nord Stream 2. Daarom, wanneer de heer Verhofstadt vanuit deze zaal spreekt over vermeende cheerleaders in Italië en oproept tot de omverwerping van de democratisch gekozen Italiaanse regering, zou ik willen vragen waarom u geen andere cheerleaders noemt , zoals kanselier Angela Merkel, kanselier Schröder, de kanselier van Oostenrijk, de premier van Frankrijk ...




Marek Belka (Polen), S&D

Panie Przewodniczący!

Poetin was al voor 24 februari in oorlog. Niet alleen Krim, maar ook informatief. Hij viel de Unie aan. Hij legde uit dat de Oekraïners geen echte natie zijn. En zijn leger van internettrollen ontmoedigde ons en onze democratische waarden.

Helaas zijn er mensen in Europa, soms zelfs in deze zaal, die hebben bijgedragen aan deze oorlog. De Russische aanval op Oekraïne bracht deze idioten die nuttig waren voor het Kremlin niet tot volledige nuchterheid. Marine Le Pen, die met Poetin op de foto poseert, bekritiseert de Europese Unie voor te ambitieuze sancties. Anti-Oekraïense uitspraken van de Poolse politicus Grzegorz Braun werden gebruikt in een propagandaprogramma op de Russische televisie. Vaak organiseren radicalen marsen waarin ze prime time hebben veiliggesteld in Russische propaganda met slogans die Rusland steunen. Dit zijn slechts voorbeelden.

Elke idiote aanval op de EU, sancties of Oekraïne moet worden behandeld als steun aan Poetin. Het wordt tijd dat de Commissie een pakket concrete oplossingen voorstelt om deze internetoorlog te winnen.

Verwijzend naar het album van een van Poetins huidige supporters, Roger Waters van de legendarische band Pink Floyd, weet ik niet of mensen als hij, de Poolse Confederatie of Marine Le Pen zich aan de donkere kant van de maan bevinden. Ze zijn echter zeker genoteerd in de donkerste pagina's van de Europese geschiedenis.




Kim van Sparrentak (Nederland), Verts/ALE groep

Voorzitter,

Antidemocratische partijen verspreiden online bewust desinformatie: in Oekraïne om verwarring te zaaien en de moraal te breken, maar ook in de rest van Europa om onze maatschappij te verdelen en democratieën uit te hollen.

De algoritmen en verdienmodellen van big tech gaan goed op extreme content zoals haat en desinformatie. Dit gebruiken pro-Russische krachten tegen ons. Vorige week nog onthulde EU DisinfoLab een gigantische pro-Russische desinformatieoperatie via bots en betaalde advertenties waar Facebook meer dan een ton aan verdiende. Zo worden wij dus steeds verder in een bubbel van extremisme gesleurd, met gevaar voor onze veiligheid, en ondertussen wordt big tech lachend rijk.

De oplossing is simpel: we moeten big tech aanpakken en af van persoonlijke, polariserende algoritmen. Maar ieder daadkrachtig optreden om ze te stoppen gaat de Europese Commissie en rechtse partijen te ver. We kunnen niet langer toekijken hoe dit systeem Poetin en de uitholling van onze democratie faciliteert. Hoog tijd om in te grijpen.




Valérie Hayer (France), Renew groep

Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, Monsieur le Ministre, chers collègues,

(...)

(…) vrouwen en mannen die leugens en propaganda verspreiden, zowel in hun toespraken als op sociale netwerken. Vrouwen en mannen die handelen in het belang van Rusland veel meer dan voor het belang van hun vaderland. Kortom, laten we zeggen valse patriotten. Deze valse patriotten dragen de verantwoordelijkheid voor onze onzekerheid, een onzekerheid die ze voeden door te proberen de Europeanen te verdelen in het aangezicht van de invaller. Het is daarom onze plicht, geachte collega's, als democraten om onze waarden te verdedigen. Geen compromis met degenen die pro-Poetin zijn, geen alliantie, geen verontschuldiging.




Katalin Cseh (Hongarije), Renew groep

Mr President, Commissioner, Minister, colleagues,

Laat ik beginnen met een citaat van de Hongaarse publieke omroep: ‘de VS leiden de pro-Russische regering in Oekraïne op tot een pro-Amerikaans regime, herprogrammeren de Oekraïense politiek, drijven deze verder weg van Rusland, wat resulteerde in de huidige situatie’.

Dit is dus hoe de Hongaarse staatsmedia geopolitiek uitlegt aan haar kijkers in het centrum van de Europese Unie, gefinancierd met belastinggeld van burgers van de Europese Unie. Oekraïners worden herhaaldelijk vergeleken met nazi-Duitsland, hun bestaansrecht wordt herhaaldelijk in twijfel getrokken en de oorlogsmisdaden van Poetin worden regelmatig witgewassen als zelfverdediging. Dit komt zo vaak voor in de door de Hongaarse staat gesponsorde media dat de Russische zenders ze vaak zelfs rechtstreeks citeren om hun eigen standpunt te rechtvaardigen.

De resultaten zijn verbluffend. Drie procent van de sympathisanten van de Hongaarse regering gelooft dat Rusland verantwoordelijk is voor het uitbreken van de oorlog. Drie procent, collega's, denk er eens over na. We moeten de instrumenten hebben om dit te bestrijden. De East StratCom Task Force moet zich aanpassen om Russische propaganda te ontmaskeren, zelfs als deze uit een lidstaat komt. Niet elk land is een welwillende acteur. De spreekbuizen van Poetin hebben niets te maken met het verspreiden van leugens als een voltijdbaan in onze Unie.




Seán Kelly (Ierland), PPE groep

A Uachtaráin,

(...) desinformatie is nu een fundamenteel onderdeel geworden van de internationale betrekkingen van Rusland.

Vorige week, enkele uren na de explosie van de Nord Stream-pijpleiding, werd desinformatie, passend in het patroon van Russische informatieoorlogvoering, onmiddellijk verspreid op sociale-mediaplatforms. Dit is een zeer geavanceerde en geheime operatie, die in dit stadium een goed geoliede machine is die in veel omstandigheden effectief is gebleken. (...)

Het doel is om sociale media te overspoelen met valse informatie, om de feiten te vervagen en de publieke opinie ervan te weerhouden Oekraïne te steunen en het af te schilderen als een mislukte, corrupte nazi-staat. Desinformatie is zo effectief geweest dat veel zogenaamde ‘vrijdenkers’ zijn gereduceerd tot onwetende Kremlin-woordvoerders. Het is tijd om deze desinformatie in de EU krachtig tegen te gaan.

[Rob Gosseling]

.

“Het is niet mijn bedoeling de zuiverheid van de intenties bij de enen of de anderen na te gaan. Ik ben niet op zoek gegaan naar wie de waarheid vertelt en wie liegt, wie ter goeder trouw is en wie niet. Mijn enige bedoeling is de principes van de propaganda te illustreren, die unaniem worden gebruikt en er de mechanismen van te beschrijven.”

Het gaat in haar boek bijna exclusief over wie er fout is in de tijdlijn der geschiedenis. Niet toevallig in dit verband een kaartje van de expansie van de NATO naar het oosten in de context van de oorlog in Oekraine. Wie over oorlogsproganda onderzoek doet kan niet om de tijdlijn der geschiedenis heen en het in die lijn menselijk handelen. Het boek gaat dus behalve over propaganda wel degelijk over wie er fouten heeft gemaakt, zonder dit direct te benoemen. Je kunt geen onderzoek doen naar propaganda en gebeurtenissen achter deze propaganda buiten beschouwing laten. Dit boek velt dus wel degelijk een moreel oordeel over gebeurtenissen. Daar is op zich niets mis mee. Sterker nog, dat is een goede zaak.



.

[Olive Yao]

.

Het gaat in haar boek bijna exclusief over wie er fout is in de tijdlijn der geschiedenis. Niet toevallig in dit verband een kaartje van de expansie van de NATO naar het oosten in de context van de oorlog in Oekraine. Wie over oorlogsproganda onderzoek doet kan niet om de tijdlijn der geschiedenis heen en het in die lijn menselijk handelen. Het boek gaat dus behalve over propaganda wel degelijk over wie er fouten heeft gemaakt, zonder dit direct te benoemen. Je kunt geen onderzoek doen naar propaganda en gebeurtenissen achter deze propaganda buiten beschouwing laten. Dit boek velt dus wel degelijk een moreel oordeel over gebeurtenissen. Daar is op zich niets mis mee. Sterker nog, dat is een goede zaak.

(…) een moreel oordeel (…). Daar is op zich niets mis mee. Sterker nog, dat is een goede zaak.

Mee eens. Wel vind ik het van groot belang om feiten en morele oordelen uit elkaar te houden.

Wie over oorlogsproganda onderzoek doet kan niet om de tijdlijn der geschiedenis heen en het in die lijn menselijk handelen. (…) Je kunt geen onderzoek doen naar propaganda en gebeurtenissen achter deze propaganda buiten beschouwing laten.

Evident.

Dit boek velt dus wel degelijk een moreel oordeel over gebeurtenissen.

Hoezo ‘dus’? Is het niet mogelijk dat het boek gebeurtenissen beschrijft zonder er een ethisch oordeel over te vellen?

Het gaat in haar boek bijna exclusief over wie er fout is in de tijdlijn der geschiedenis. Niet toevallig in dit verband een kaartje van de expansie van de NATO naar het oosten in de context van de oorlog in Oekraine.

Noemt ze dat inderdaad ‘fout’ (= ethisch oordeel)? Of beschrijft ze het als een oorzaak (= feitelijk oordeel)?

Ik geef onmiddellijk toe dat er vaak wel een ethisch type oordeel geveld wordt. Dat doe ik ook vaak.

Neem bijvoorbeeld de volgende clip. Ik presenteer deze rede niet alleen, maar merk op dat ik veel respect voor Clare Daly heb. Goed dat ze dit zegt!

[Olive Yao]

Clare Daly in het debat in het EP op 5 oktober 2022. Zij is de enige die zo sprak!


Mr President,

The war in Ukraine is quickly escalating into a wider horror. And from what I can see, practically nobody in this Chamber is doing anything to prevent it. In fact most people seem to get off on the fact that it’s escalating. And at this precise moment, of course, as usual, the voices challenging the rush to war are attacked and silenced, smeared as traitors, cronies, Putin puppets, Kremlin stooges, Russian agents.

Frankly, it’s pathetic. And I don’t make the comparison lightly, but the crudeness and cynicism of these slurs coming from mainstream EU parties might as well have been written by Hermann Göring, who infamously said that even though people never want war, they can be brought to war with threats and smears. He said all you have to do is tell them they’re being attacked, denounce the pacifists for lack of patriotism and exposing their country to danger – it works the same every way. Where he led, you are following.

This House should be ashamed of this debate. Words are being twisted, meanings subverted, and the truth turned on its head. Opposing the horrible madness of war is not anti-European, it’s not anti-Ukrainian, it’s not pro-Russian: it’s common sense.

The working class of Europe have nothing to gain from this war and everything to lose. And I find it laughable that those calling for arms to Ukraine never call for arms for the people of Palestine, or for the people of Yemen. Unlike you, I oppose all war. I want it stopped. I make no apology for that. And I am not going to be scapegoated and labelled for it either.


Mr President,

De oorlog in Oekraïne escaleert snel naar een bredere verschrikking. En voor zover ik kan zien, doet vrijwel niemand in deze Kamer iets om dit te voorkomen. In feite lijken de meeste mensen klaar te komen van het feit dat het escaleert. En op dit precieze moment worden natuurlijk, zoals gewoonlijk, de stemmen die de spoed naar oorlog ter discussie stellen aangevallen en tot zwijgen gebracht, besmeurd als verraders, trawanten, Poetin-marionetten, Kremlin-handlangers, Russische agenten.

Eerlijk gezegd is het zielig. En ik maak de vergelijking niet lichtvaardig, maar de grofheid en het cynisme van deze besmeuringen van de reguliere EU-partijen had net zo goed geschreven kunnen zijn door Hermann Göring, die de beruchte uitspraak deed dat hoewel mensen nooit oorlog willen, ze tot oorlog kunnen worden gebracht met dreigingen en laster. Hij zei dat je ze alleen maar hoeft te vertellen dat ze worden aangevallen, de pacifisten te veroordelen wegens gebrek aan patriottisme en hun land aan gevaar bloot te stellen – het werkt in alle opzichten hetzelfde. Waar hij leidde, volgt u.

Dit Parlement zou zich moeten schamen voor dit debat. Woorden worden verdraaid, betekenissen worden ondermijnd en de waarheid wordt op zijn kop gezet. Tegen de verschrikkelijke waanzin van oorlog zijn is niet anti-Europees, het is niet anti-Oekraïens, het is niet pro-Russisch: het is gezond verstand.

De arbeidersklasse van Europa heeft niets te winnen bij deze oorlog en alles te verliezen. En ik vind het lachwekkend dat degenen die om wapens voor Oekraïne roepennooit om wapens vragen voor het volk van Palestina, of voor het volk van Jemen. In tegenstelling tot u ben ik tegen elke oorlog. Ik wil dat hij stopt. Ik verontschuldig me daar niet voor. En ik ga er ook geen zondebok door worden en er een etiket voor opgeplakt krijgen.


Na haar sprak Rasa Juknevičienė, die zei:

Poetins openlijke vrienden die we zojuist hebben gehoord, die regelmatig in dit Parlement spreken, zijn openlijke trawanten in de lidstaten, vormen een belangrijk deel van Ruslands huidige oorlog.

[Olive Yao]

Dit debat is in stukken geknipt. Hoe reageren de andere politici op Ralf Dekker?

[Olive Yao]

Sahra Wagenknecht (Die Linke) pleit voor vrede.

“Da hört man dann doch dass sie die beste lobbyistin des Kreml im Westen ist”.

(Die Welt anchorman, 8 september 2022)

In haar eigen partij is ze heftig aangevallen.

De meeste politici willen oorlog.

[Olive Yao]

.
Duits parlementslid veroordeelt 'door de VS geleide proxy-oorlog tegen Rusland' en de 'slaafse vazallen' van de EU

Sevim Daǧdelen | Multipolarista 28 januari 2023

Sevim Dağdelen, parlementslid van de Duitse Die Linke, hekelt de oorlog bij volmacht in Oekraïne en zegt dat de EU-leden "slaafse vazallen" zijn geworden die "de belangen van bedrijven van de VS nastreven en de instructies van het buitenlandse beleid van Washington opvolgen", in een poging "zijn absolute wereldwijde overheersing te behouden in de schemering van een unipolair tijdperk".

(...)

Dit is de toespraak die ze hield op de Internationale Conferentie voor het Evenwicht van de Wereld (Conferencia internacional “Por el Equilibrio del Mundo”) in La Habana, Cuba, op 26 jnuary 2023.


(...)

De oorlog in Oekraïne heeft de mensheid enkele jaren, zo niet decennia op dit pad teruggezet. Tegen deze achtergrond wil ik in mijn lezing de volgende vragen behandelen:

Hoe kan de oorsprong van deze oorlog worden verklaard? Wat zijn de wereldwijde gevolgen van de oorlog, met name voor landen in het Globale Zuiden die niet bij de oorlog betrokken zijn, maar wel ernstig worden getroffen door de gevolgen ervan?

Welke manieren kunnen er zijn om dit conflict op te lossen, en welke vooruitzichten zijn er voor een wereldorde gebaseerd op vreedzaam samenleven en eerlijkheid?

Mijn initiële hypothese bestaat uit drie delen.

Ten eerste is de proxy-oorlog in Oekraïne een indicatie van een poging van de VS om zijn absolute mondiale dominantie te behouden in de schemering van een unipolair tijdperk.

Een elementair onderdeel van deze strategie is de queeste van de VS sinds het einde van de Koude Oorlog geweest om te voorkomen dat er in Europa een gemeenschappelijk veiligheidssysteem zou ontstaan, inclusief Rusland.

De resulterende oorlog is dus mede te wijten aan het onvermogen van Europa en de EU, vanwege het politieke bewind van een bourgeoisie, om hun afhankelijkheid van de VS af te werpen en een soeverein beleid te voeren dat is afgestemd op de belangen van hun eigen bevolking, een beleid gericht op vrede, stabiliteit en welvaart.

Ten tweede is de oorlog tegen Rusland, die vooral op economisch vlak wordt gevoerd, ook een naar binnen gerichte sociale aanval.

In Europa komt de zinloze economische oorlog neer op economische zelfamputatie, en is deze bevorderlijk voor een verschuiving in de machtsverhoudingen binnen het westerse bondgenootschap ten gunste van de VS.

(…)

Ten derde houdt het Westen in het hegemonische conflict met Rusland de landen van het Globale Zuiden in gijzeling en isoleert het zichzelf zo steeds meer.

Stijgende voedsel- en energieprijzen, de verspreiding van honger en armoede en de verstikking van de economische ontwikkeling in de toch al kwetsbare delen van deze wereld zijn de verwoestende nevenschade.

Gezien de wereldwijde impact van de oorlog en de manier waarop de door het Westen gepropageerde zogenaamde “op regels gebaseerde internationale orde” aan geloofwaardigheid heeft ingeboet, is het begrijpelijk dat veel staten in Afrika, Latijns-Amerika en Azië hebben geweigerd partij te kiezen in de oorlog in Oekraïne.

De brutale pogingen van het Westen om toch de steun van deze landen te rekruteren in de confrontatie met Rusland zijn een uiting van neokoloniale arrogantie. Integendeel, het falen om van Rusland een paria-staat te maken, toont de grenzen aan van het westerse streven naar hegemonie in een steeds meer multipolaire wereld.

Maar voordat mogelijke oplossingen voor het conflict kunnen worden besproken, kunnen we niet nalaten een blik achterom te werpen op de oorsprong ervan. (...)

Na het einde van de blokconfrontatie, in plaats van te helpen bij het bouwen van een gemeenschappelijk Europees huis in de geest van het Handvest van Parijs van 1990, dreef het Westen Rusland systematisch in een hoek.

Gedreven door het overmoed van het geloof in de superioriteit van de kapitalistische markteconomie aan het "einde van de geschiedenis", uitgeroepen door Francis Fukuyama, deden de Verenigde Staten er alles aan om Rusland te kleineren als de verliezer van de Koude Oorlog.

Het verleggen van de grenzen van de NAVO tot aan de grenzen van Rusland vormt een schending van de veiligheidsbelangen van Rusland, wat Rusland een existentiële bedreiging noemt. Daarbij werd de toetreding van Oekraïne of Georgië tot de NAVO onmiskenbaar als een rode draad gepresenteerd.

Als min of meer slaafse vazallen van de VS zijn de EU-lidstaten er niet in geslaagd een diplomatieke oplossing te vinden die een militaire escalatie van het conflict in Oekraïne zou voorkomen.

Onderdeel van die geschiedenis is ook de recente bekentenis van de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en de voormalige Franse president François Hollande, die erkenden dat het Westen nooit interesse heeft getoond in het nakomen van de legale vereisten van de akkoorden van Minsk, maar dat het enige doel was om tijd te winnen voor Oekraïne om zich te bewapenen.

Zelfs na 24 februari 2022, toen de Russische aanvallen begonnen, verhinderde het Westen een vreedzame oplossing voor het conflict in Oekraïne.

Al eind maart 2022 vonden onder Turkse bemiddeling veelbelovende onderhandelingen plaats tussen Rusland en Oekraïne in Istanbul.

[besproken in Oekraïne, geopolitiek en het moorddadige Westen post #142]

(...)

De illegale oorlogen van de NAVO, de gruwelijke misdaden tegen de mensenrechten, de bombardementen op civiele infrastructuur, de moorden met drones, de buitengerechtelijke executies en de selectieve toepassing van het internationaal recht hebben de geloofwaardigheid van het Westen en zijn vermeende inzet voor een op regels gebaseerd internationale orde niet vergroot, maar verzwakt.

(...)


lees de complete toespraak hier

[Olive Yao]

.
As Germany & U.S. agree on tanks for Ukraine, German MP accuses U.S. of pushing Berlin into proxy war

Terwijl Duitsland en de VS het eens zijn over tanks voor Oekraïne, beschuldigt Duits parlementslid de VS ervan Berlijn de proxy oorlog in te duwen

Sevim Daǧdelen interview met Amy Goodman en Juan González

Democracy now! 25 januari 2023

Sevim Daǧdelen is van de politieke partij Die Linke, net als Sahra Wagenknecht

Weerspreekt het westerse staats- en medianarratief.

Aanrader.

Staat op eigen video-kanaal van Democracy Now! (dus niet op youtube). Ook transcriptie.

update: inmiddels ook op youtube

[Olive Yao]

.
War, Conflict & Enemies of Truth

Michael Brenner | Consortium News 5 maart 2022


Oorlog, conflict en vijanden van waarheid

Volgens Michael Brenner versterkt de razernij die is ontstaan door het conflict in Oekraïne een kuddementaliteit die schreeuwt om kritisch denken.

Nauwkeurige perceptie, precieze taal en objectiviteit zijn de eerste slachtoffers van oorlog en conflict. Om een goede reden. Emotie overschaduwt de rede. Het "wij/zij"-prisma breekt en vervormt onze gedachten. Het individu wordt meegesleurd in de massastemming. Razernij kolkt net onder het oppervlak.

Ervaringen van oorlog en conflict zijn echter niet uniform. Ze variëren. Wiens bloed wordt er vergoten, in welke hoeveelheden? Zijn wij de directe hoofdrolspeler of slechts de empathische supporters van bepaalde strijders? Hoe nauw en waarom identificeren we ons met één kant? Hoe erg haten we de andere kant? Is ons collectieve zelf kwetsbaar of zelfverzekerd? Wat is het reeds bestaande angstniveau?

(...)

Het kenmerk dat om onze kritische aandacht schreeuwt, is de razernij die het conflict in Oekraïne heeft veroorzaakt. Dit ondanks de afwezigheid van een Amerikaanse militaire aanwezigheid, geen duidelijk nationaal belang van de eerste orde op het spel, en het barst los in een tijd waarin je zou denken dat de honger van het land naar dit soort dingen verzadigd is door twee decennia van eindeloze, mislukte oorlogen in bijna elk deel van de wereld.

(...)

Hypocrisie

De lucht zit er vol mee. De overspannen emotionele reactie op gebeurtenissen, geconcentreerd in D.C., verspreidt zich over het land - van zee tot glanzende zee. Zoals gewoonlijk zijn het de MSM en de politici die het voortouw nemen en de toon zetten.

Sympathie voor menselijk lijden verdient waardering als het oprecht is en de uitdrukking is van gevoelige, empathische bezorgdheid; wanneer we ontroerd zijn door de gelegenheid en niet alleen door het ritueel. Het eren van de slachtoffers van massale schietpartijen, haatbombardementen en natuurrampen is ontroerend en in zekere zin geruststellend.

Vandaag zien we een uitbarsting van sentiment over de benarde situatie van de Oekraïners. Het meest opvallend is de opwelling van wakes, gebedssessies en protesten op universiteiten. Demonstratieve uitingen van gevoelens die van deze omvang zijn, zouden ons moeten aanzetten tot nadenken over hun volledige betekenis. Hier zijn een paar dingen om te overwegen.

Er vallen relatief weinig burgerslachtoffers in Oekraïne. Ondanks de zware inspanningen om die te vinden, lijkt het werkelijke aantal doden volgens een VN-telling in de orde van grootte van 300 tot 400 te liggen.

Om goede redenen proberen Russische troepen berekend aanvallen op stedelijke centra te vermijden. 40 procent van de bevolking is immers Russisch en geconcentreerd in de regio's waar gevochten wordt. Bovendien zegt Moskou er geen belang bij te hebben het land aan zijn heerschappij te onderwerpen.

Ter vergelijking: het Oekraïense leger heeft sinds het begin van de Russische militaire interventie de stadscentra van Lugansk en Donetsk beschoten, met naar schatting door een VN-agentschap 440 slachtoffers (77 doden en 363 gewonden). Ook is het watersysteem vernietigd. Sinds 2014 zijn in Donbass maar liefst 7.000 burgers omgekomen. Toch worden deze feiten niet gerapporteerd en onopgemerkt in de totale afwezigheid van media-aanwezigheid in een gebied dat ze van hun rapportkaart hebben gewist.

Een breder perspectief is leerzaam. Tijdens een week van strijd in Oekraïne zijn op andere plaatsen een groter aantal onschuldige burgers omgekomen door Amerikaanse acties.

In Jemen blijven de niet-aflatende Saoedische bombardementen en wurging van de Houthi-regio's een zware tol eisen: van wapens, van honger, van ziekte. Dit bloedbad had niet kunnen plaatsvinden zonder directe betrokkenheid van het Amerikaanse leger.

(...)

Wiens regels?

Laten we eens kijken naar de bredere staat van dienst om te zien wat het zegt over de Amerikaanse houding ten opzichte van het recht, een "op regels gebaseerde internationale orde" en criminele handelingen. (...)

(...)

De aanklacht is lang. Dan hebben we het nog niet eens gehad over het martelregime dat de VS wereldwijd heeft georganiseerd – in expliciete schending van internationaal recht, verdragen en Amerikaanse statuten. Een "op regels gebaseerde internationale orde", inderdaad.

(...)

Liegen

Liegen is de dienstmaagd van hypocrisie.

Wij Amerikanen zijn geleidelijk aan gewend geraakt aan liegen en bedriegen van onze leiders – of het nu in de regering is of in andere grote, machtige instellingen. We noemen het desinformatie omdat 'leugen' velen te bot lijkt voor onze gevoelige ogen en oren. (...)

(...)

Hier is een sterk voorbeeld. Op 2 maart werd Biden gevraagd of Russische troepen opzettelijk burgergebieden in Oekraïne aanvallen, zegt de president: "Het is duidelijk dat ze dat zijn". Een regelrechte leugen – zonder commentaar opgepikt en doorgegeven. De rimpel in dit geval is dat dit dezelfde leugen is die de MSM al dagen aan het verspreiden was. (...)

Zo lazen we in augustus in de New York Times dat Rusland raketaanvallen lanceert op Oekraïense steden, terwijl er steeds meer burgerslachtoffers vallen en het Russische offensief op Kharkiv stokt.

Allemaal onzin, allemaal leugens. Nooit gecorrigeerd. Het zijn slechts subkoppen in een fictief verhaal dat is ontworpen om te mythologiseren, te vermaken en gedachten te beheersen. Rechtstreeks uit 1984; wie heeft censuur nodig?

(...)

Waarom wordt er geloof aan hen gehecht?

(...)

Dan is er nog de Tsjechische regering die een decreet uitvaardigt waarin het uiten van een gunstige mening over de Russische interventie een misdrijf is dat u blootstelt aan vervolging en gevangenisstraf. (...)

Om een verklaring voor dit gedrag te zoeken, zou men in de troebele diepten van de menselijke geest moeten duiken. Dat valt buiten het bestek van dit essay. Maar er komen wel een paar gedachten bij me op.

(...)

Groepsdenken

(...)

Een illustratieve anekdote: sommige van mijn recente commentaren hebben een ongewoon groot aantal reacties opgeroepen. Een paar dat vorige week is ontvangen, is het vermelden waard. Ze zijn allebei van gepensioneerde ambassadeurs met wie ik eerder vriendschappelijke uitwisselingen had gehad, van wie er één een naam draagt die velen van u zouden herkennen vanwege opmerkelijke prestaties in het verleden. Hij schrijft ondiplomatiek:

“Hoeveel ben je betaald om dit te schrijven? Je gaat het weinige aanzien dat je nog hebt als serieuze academicus verliezen.”

(...)

Zo gaat het. Genoeg gezegd.


Michael Brenner is a professor of international affairs at the University of Pittsburgh. [email protected]


Het artikel is veel langer, hier alleen enkele alinea's.