Kristin Christman – Paradigm for Peace / Paradigma voor Vrede

[Olive Yao]

.
vervolg

NAVO gaat dus niet alleen over het beschermen van Europa, de VS en Canada, hij gaat over het verdedigen van alle pijpleidingen die die landen waar ook ter wereld hebben aangelegd, en blijkbaar over het verdedigen van alle pijpleidingen die die landen waar dan ook ter wereld willen bouwen. Vandaar de noodzaak om Sjevardnadze omver te werpen, zodat de VS, en niet Rusland, de pijpleiding kan bouwen, en daarmee de vrije teugel heeft voor wereldwijde inmening. Als iemand op zoek is naar een recept voor voortdurende oorlog, dan is dat het wel. Zodra Georgië de VS pijpleiding in zijn zak had, kon Georgië zich bij NAVO aansluiten, omdat NAVO, als de sterke arm van de hebzuchtigen, nu een dwingende reden had om Georgië onder zijn bescherming en in zijn klonen-imperium te willen hebben.

Merk op dat de missie van NAVO niet lijkt te zijn onderworpen aan enige vorm van volksevaluatie, volks-, democratische controle of de mening van kiezers in de vorm van een referendum. Het ligt buiten ons pathetisch zwakke democratische bereik, ondanks het feit dat NAVO op lachwekkende wijze wordt geadverteerd als een kracht die de democratie bevordert.

Wat hebben NAVO-functionarissen daarover te zeggen? Wat is hun perspectief? Hoe zouden ze hun daden verdedigen? Zijn er punten in dit essay waar ze het mee eens zijn? Waar zijn ze het niet mee eens?

Hoewel het willen beschermen van pijpleidingen op het eerste gezicht misschien redelijk lijkt, moet je je afvragen waarom ze zo’n behoefte aan bescherming hebben: welk soort conflict en vijandigheid werd uitgelokt door het bouwen en bezitten van die pijpleidingen?

Als de conflicten vóór de aanleg van de pijpleidingen eerlijk zouden worden opgelost, in plaats van zich met spierkracht, omkoping, staatsgreep en onteigening een weg naar de overwinning te banen om de eigen pijpleidingen geplaatst te krijgen, zou men misschien niet NAVO en particuliere militaire aannemers zoals Blackwater hoeven in te huren om die verdomde pijpleidingen te beschermen tegen mensen die boos zijn dat ze zijn aangelegd.

Is de wanhopige behoefte aan veiligheid niet een indicatie dat enorme problemen op het gebied van menselijke verhoudingen, gerechtigheid en democratie zo vertrapt worden dat er vijandigheid ontstaat?

Nogmaals, wat is de mening van NAVO hierover? Wat is de mening van het Pentagon? Zijn zij het er misschien mee eens dat het opleggen van projecten aan andere landen een recept is voor onnodige vijandigheid?

Eeuwen geleden vochten landen, regeringen en piraten om handelsroutes. Engeland en Frankrijk vochten dodelijke slagen uit over eigendom van Noord-Amerika en zijn hulpbronnen. Het kon ze niet schelen dat ze de lokale Oorspronkelijke Volken en kolonisten uit New England in hun oorlogen meezogen. Het kon ze niet schelen dat bevers stierven alleen voor hun vacht voor Europese hoeden en de bonthandel. De suikerhandel was een andere winstgevende bedrijfstak die op Hawaï en Cuba tot dwangtactieken en geweld van de kant van een alliantie van VS regeringen en zakenlieden leidde. De hebzucht naar winst verblindde harten en geesten voor het lijden en de onrechtvaardigheid van hun daden.

En nu, ongeveer sinds de tweede wereldoorlog, worden fossiele brandstoffen door VS beleidsmakers beschouwd als een onderwerp dat de moeite waard is om over te vechten, en VS beleidsmakers maken zich geen zorgen dat Oekraïners, Georgiërs en Russen sterven vanwege de VS hunkering naar energiemarkten, of dat talrijke levenssoorten uitsterven als gevolg van de vervuiling en het verlies van leefgebied.

Eerlijk gezegd, als het hebben van pijpleidingen en andere bezittingen in het buitenland wordt ontwikkeld ten koste van het milieu en ten koste van mensenlevens, als het hebben van pijpleidingen en bezittingen in het buitenland een excuus wordt voor het hebben van militaire macht in het buitenland om die pijpleidingen en bezittingen te beschermen, dan stel ik voor helemaal geen pijpleidingen en bezittingen in het buitenland te hebben. Laat de lokale bevolking beslissen wie de pijpleidingen zal bouwen en wie ze zal beschermen, als ze al vervuilende dingen willen.

En gebruik onze belastingen in ieder geval niet om de installatie en militaire bescherming van deze pijpleidingen te ondersteunen. Waarom zouden we de fossiele-brandstofindustrie subsidiëren, vooral als ons niet eens naar onze mening hierover wordt gevraagd? ‘Geen belasting heffen zonder vertegenwoordiging’ was een klacht die de VS kolonisten hadden tegen het Britse rijk. Ook al is dat fundamentele beginsel van de democratie meer dan een eeuw geleden ten onder gegaan, we moeten het weer in praktijk brengen.

Terwijl de toegang van VS beleidsmakers en zakenlieden tot pijpleidingen een kwestie van rijkdom is, kan die toegang tot rijkdom en economische macht vervolgens worden gehanteerd als een krachtig instrument van politieke macht.

VS beleidsmakers lijken zich glorie toe te dichten in hun vermogen om andere landen letterlijk tot de dood toe sancties op te leggen – om hun macht over financiën, handel en hulpbronnen te gebruiken om de bevolking van een ander land te wurgen, zoals het dat op bepaald dodelijke wijze deed met Iraakse mannnen, vrouwen en kinderen gedurende meer dan tien jaar na de Perzische Golfoorlog, of eenvoudigweg om de economie van een ander land te laten gillen om onrust, een gewelddadige staatsgreep en daaropvolgende decennia van wreedheid te bevorderen, zoals ze dat met Chili hebben gedaan.

Maar terwijl VS beleidsmakers het moreel en verantwoordelijk achten dat zij de mogelijkheid hebben om economische schade aan te richten aan andere landen om hen te dwingen de instructies van de VS beleidsmakers te gehoorzamen, lijken zij het gevaarlijk en barbaars te vinden als een ander land, zoals Rusland, ooit in de buurt van die macht komt, of zelfs de fundamentele macht heeft om pogingen van de VS beleidsmakers om het land economisch te vernietigen, af te weren.

Elke natie die economisch onafhankelijk is van de VS regering, elke natie die economisch niet vreselijk geschaad kan worden door de VS regering, lijkt een bedreiging te zijn voor VS beleidsmakers. Eerdere pogingen van Latijns-Amerikaanse landen om hun eigen regionale bank op te richten, samen met regionale economische onafhankelijkheid van de VS regering, leken bijvoorbeeld door VS beleidsmakers als bedreigend en weerbarstig te worden ervaren.

Als VS beleidsmakers hier waren, zouden ze er misschien een ander perspectief op hebben waar we naar zouden moeten luisteren. Maar die voortdurende nadruk van de VS op de pracht van handel en economische onderlinge afhankelijkheid – in plaats van op economische zelfvoorziening – lijkt meer een verlangen te zijn naar economische onafhankelijkheid van de VS terwijl alle andere landen economisch afhankelijk zijn van de VS, en misschien militair afhankelijk van NAVO. Een dergelijke afhankelijkheid stelt de VS regering in staat krachtige controle over anderen uit te oefenen.

Dienovereenkomstig zijn VS beleidsmakers zeer ongerust over Ruslands controle over de Europese gasmarkt, niet alleen uit winstoogmerk, maar omdat wordt aangenomen dat die controle een deel van de macht van NAVO over Europa vermindert.

Michael Klare legt in 2008 uit dat het Russische Gazprom “ongeveer een kwart van het Europese aardgas levert. En als Gazprom zijn zin krijgt, zal het de hoeveelheid aardgas die het aan Europa levert, verdubbelen. Dit baart veel Europeanen en de Verenigde Staten grote zorgen, omdat het de onafhankelijkheid van NAVO enigszins ondermijnt. Dus, op aandringen van de VS, heeft Europa plannen om een aardgassysteem voor alternatieve energie te bouwen, genaamd Nabucco.”

Omdat NAVO zich voortdurend uitbreidt zal NAVO uiteraard eisen dat de landen waarnaar hij uitbreidt economisch niets met Rusland te maken hebben. NAVO wijst dus niet alleen duidelijk elke vorm van militair machtsevenwicht in Europa tussen de VS en Rusland af, maar streeft ook naar economische overheersing in heel Europa. Maar hoewel pathologisch onzekere mensen onophoudelijk buitensporige controle over anderen kunnen nastreven en denken dat dergelijke controle hen veiligheid biedt, is het in werkelijkheid een evenwicht tussen militaire en economische macht dat het beste kan zorgen voor wederzijdse gevoelens van veiligheid en een vermindering van vijandigheid.

Het lijkt mij dat in de ogen van NAVO de Koude Oorlog nog steeds aan de gang is en dat deze in leven moet worden gehouden totdat Rusland onder controle van NAVO komt. Niets zal de bezorgdheid van de VS en NAVO over Rusland verminderen totdat Rusland niet langer soeverein is, maar een marionet van de VS en NAVO is.

In feite lijkt dit de algemene mentale formule van VS beleidsmakers te zijn met betrekking tot elk land: als ze niet precies doen wat de VS/NAVO willen, moeten ze vernietigd worden. Het is een beleid met een missie van extreme controle dat gebaseerd is op ernstige, irrationele, obsessieve angst. Maar nogmaals, we hebben deze gevaarlijk ongezonde mentaliteit aan de macht gezien sinds het eerste VS buitenlandse beleid jegens de Indianen: zet ze in een voorbehoud of dood ze.

Klare wijst erop dat net zoals de regering-Bush jr. een diepgaand deel is van de olie-industrie, het Russische leiderschap ook “verbonden is met zijn energie-infrastructuur” en Dmitri Medvedev, destijds de Russische president, het voormalige hoofd van Gazprom is. Opmerkingen van Klare:

“En het is de ambitie van de Russische leiders, vooral Vladimir Poetin, om de olie- en aardgasstroom van de Kaspische Zee naar Europa te domineren, zodat ze de winst en het politieke voordeel van het domineren van de stroom van Kaspische energie naar Europa kunnen maximaliseren. En door die alternatieve pijpleidingen aan te leggen, probeert de VS de politieke en economische macht van Rusland in Europa te ondermijnen. Dat is waar het allemaal om draait. Het is een geopolitieke strijd tussen … de VS en Rusland om invloed in Europa.” [14]

Ambitie komt over als een lelijk woord, maar het lijkt slechts logisch dat Rusland, dat deel uitmaakt van zowel Europa als Azië, de Europese markt meer domineert dan de VS! Het is niet zo dat Rusland de pijpleidingen in Mexico probeert te domineren! Dus waarom zou je het risico van fracking nemen om vloeibaar aardgas (LNG) te maken? Bij het vloeibaarmakingsproces komen enorme hoeveelheden broeikasgassen vrij, die vervolgens over duizenden kilometers oceaan worden verscheept – met het risico van een milieuramp – om het naar Europa te krijgen, terwijl Rusland vlak naast de deur ligt naar Europa, zonder een oceaan ertussen! Fracking is al erg genoeg, omdat het beruchte afvalwater dat arseen, lood, chloor en kwik bevat, het drinkwater kan verontreinigen [15], maar waarom – terwijl de VS vroeger worstelde met de noodzaak om brandstof te importeren, met afhankelijkheid van buitenlandse landen voor fossiele brandstoffen – staat de VS er nu op om energie-exporteur te worden? Waarom altijd die ingewikkelde noodzaak om de internationale handel uit te breiden in plaats van de zelfvoorziening binnen elk land of elke regio aan te moedigen? Is de bijbedoeling om meer fossiele brandstoffen te gebruiken om de schepen over de oceaan te laten varen? Of is het om politieke en economische macht over andere landen te verwerven?

De VS regering wilde de Russisch-Duitse aardgaspijpleiding, Nord Stream 2, jaren voor de Russische invasie van Oekraïne in 2022 afsluiten, vermoedelijk om VS bedrijven te helpen Rusland uit de Europese gasmarkt te verdrijven en VS gefrackt vloeibaar aardgas te bevorderen. [16]

(...)

[Olive Yao]

.
Maar het was John D. Rockefeller die als eerste probeerde Rusland uit de Europese energiemarkt te slaan. Hij had zijn concurrenten in de VS al meedogenloos overreden. Dus begon hij olie tegen lage prijzen aan Europa te verkopen om Rusland te ondermijnen, vervolgens verkocht hij het tegen hoge prijzen aan Amerikanen om meer winst binnen te halen, voorkwam hij met grote Amerikaanse patriottische geest toegang tot goedkopere Russische olie voor VS consumenten, en vervolgens, om het nog verder te overtreffen, verspreidde Rockefeller geruchten die de veiligheid van Russische olie in twijfel trokken, waarmee de geest van huidige VS propaganda ontstond. [17] Het is een ongeluk dat zijn verslavingen aan de eindeloze groei van rijkdom en controle en de nakomelingen van zijn bedrijf, waaronder ExxonMobil, de VS buitenlandse politiek blijven sturen.

De VS heeft de groei van de LNG-export naar Europa op bedrieglijke wijze afgeschilderd als een ‘reddingsmissie’ om Europa te ‘redden’ van afhankelijkheid van Rusland, alsof het waarlijk hemels is om in plaats daarvan afhankelijk te zijn van bedrijven als ExxonMobil die klimaatverandering ontkennen. Geabaseerd waarop zou Europa zich meer op zijn gemak moeten voelen met afhankelijkheid van VS energieleveranciers dan van Russische? Moeten we geloven dat VS beleidsmakers de controle over de Europese energiemarkt niet zouden gebruiken om hun eigen politieke en economische macht over Europa uit te breiden, om de politiek van Europa te manipuleren, om sommige Europese stemmen te onderdrukken terwijl ze zich op andere richten, en om de vernietiging van de Russische soevereiniteit na te streven?

Overigens zijn LNG-bedrijven uit Louisiana en Texas best blij dat hun LNG-export door de huidige vijandelijkheden hoger is dan ooit! [18]

Wat woedend maakt, is dat VS beleidsmakers hun agressieve, opdringerige tactieken nastreven bij het zoeken naar controle over hulpbronnen onder de voeten van andere naties, en niet alleen geen rekening houden met de wensen van de bevolking van andere landen, maar zelfs Amerikanen niet naar hun mening vragen.

Het is nog een belangrijk bewijsstuk dat we in een plutocratie leven en niet in een democratie. Dat is niet alleen teleurstellend, maar ook schijnheilig gezien het feit dat kinderen en volwassenen in de VS ten onrechte wordt geleerd dat we in een democratie leven en dat onze oorlogen bedoeld zijn om democratie en vrijheid te bevorderen.

Bovenal is het streven van VS beleidsmakers naar controle over fossiele brandstoffen – die ten grondslag ligt aan acties in zowel Oekraïne als Georgië – ronduit gevaarlijk. Ze noemen deze rivaliteit om de resterende fossiele brandstoffen te beheersen het ‘Grote Spel’. Er is niets groots aan. Het is een heel stom spel dat velen van ons niet willen spelen. Denk eens aan de beschrijving in het vorige essay van deze VS beleidsmakers – zelfs in hun beleidsvorming buiten het ‘Grote Spel’ – alsof ze een bordspel spelen, waarbij ze tegenstanders als niets meer dan een speelstuk zonder hart, geest en ziel zien, en waarbij hun opvatting van zichzelf ook tweedimensionaal lijkt, zoals de twee dimensies van het bordspel, zonder hart, geest en ziel, en waar hun doel alleen maar is om een strijd om geld en macht te winnen.

Er leven nog steeds velen van ons die hart, geest en ziel hebben, die niet geobsedeerd zijn door rivaliteit, die nog steeds in staat zijn het grote plaatje van het leven te zien, en niet een of ander bekrompen, obsessief ‘Groot Spel’. We moeten vertegenwoordigd worden door driedimensionale politici die veel meer doen dan het spelen van een spel, die dit spel helemaal niet spelen, die hart, geest en ziel hebben, en die de harten, geesten en zielen koesteren, niet alleen van de VS bevolking, maar van alle volkeren en andere diersoorten in de landen die zij voor zich willen winnen. Zonder een dergelijke vertegenwoordiging worden we geregeerd door dwazen die geloven dat het winnen van het Grote Spel belangrijker is dan liefde, vreugde, vrede voor iedereen en leven.


machinevertaling + correcties


Voetnoten

[1] Jeremy Scahill, Blackwater: The Rise of the World’s Most Powerful Mercenary Army (New York: Nation Books, 2007), 170.

[2] William Blum, Freeing the World to Death: Essays on the American Empire, (Monroe, ME: Common Courage, 2005), 167.

[3] Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China, “Fact Sheet on the National Endowment for Democracy,” 2022-05-07, https://www.fmprc.gov.cn.

[4] Scahill, Blackwater, 170.

[5] Jaba Devdariani, “Potential Deal with Russian Gas Conglomerate Sparks Controversy in Georgia,” Eurasianet, Jun. 6, 2003, https://eurasianet.org.

[6] Tatyana Zaharova, “US-Gazprom Clash over Pipelines in Georgia,” Neftegaz.Ru, June 11, 2003, https://neftegazru.com.

[7] Devdariani, “Potential Deal.”

[8] Michael Meacher, “Casualties of the Oil Stampede,” The Guardian, June 14, 2005, https://www.theguardian.com.

[9] Academy of Diplomacy, “Steven R. Mann,” https://www.academyofdiplomacy.org.

[10] Scahill, Blackwater, 170-71.

[11] Democracy Now!, Interview with Michael Klare, “Russia-Georgia Conflict Fueled by Rush to Control Caspian Energy Resources,” Aug. 15, 2008, https://www.democracynow.org.

[12] Democracy Now!, “Saving President Bush: Send in James Baker,” Dec. 8, 2003, https://www.democracynow.org.

[13] Robert Hunziker, “Chomsky and the United Nations Warn of Collapse,” Countercurrents, July 8, 2022, https://www.countercurrents.org.

[14] Democracy Now! “Russia-Georgia Conflict Fueled.”

[15] Savannah Bertrand, “Fact Sheet: Climate, Environmental, and Health Impacts of Fossil Fuels (2021),” Environmental and Energy Study Institute, Dec. 17, 2021, https://www.eesi.org.

[16] Eugene Rumer, “Opposition to Nord Stream 2 Makes No Sense for America or Europe,” Carnegie Endowment for International Peace, Aug. 12, 2018, https://carnegieendowment.org.

John Barrasso, “Senators Push to Stop Russia’s Nord Stream II,” Mar. 15, 2018, https://www.barrasso.senate.gov.

[17] Ron Chernow, Titan: The Life of John D. Rockefeller (New York: Vintage Books, 1998), 19, 243-46, 250.

[18] Simon Shuster and Ilya Marritz, “Rick Perry’s Ukrainian Dream,” Pro Publica, Sept. 10, 2020, https://www.propublica.com.

Russell Gold, “How Texas Is Rescuing Europe from the Russians: An Energy Crisis on the Continent Has It Desperate for Help from the Permian Natural Gas It Had Earlier Spurned,” Texas Monthly, Feb. 14, 2022, https://www.texasmonthly.com;

Russia Today, “Why American LNG Is No Substitute for Russian Gas in Europe,” Apr. 23, 2018, https://www.rt.com;