VS regime en EU verliezen geopolitiek terrein in de wereld

[Olive Yao]

.
French ambassador: US ‘rules-based order’ means Western domination, violating international law

Ben Norton over Gérard Araud | Multipolarista 21 november 2022


Franse ambassadeur: 'Op regels gebaseerde orde' van de VS betekent westerse overheersing, in strijd met internationaal recht


Dit artikel bevat veel text van Gérard Araud zelf (dus niet alleen interpretatie van journalist Ben Norton).


Op het web staat meer van deze Araud.




Deze post en post #9 sluiten naadloos aan bij Revisors topic

Japan wil historisch onrecht herstellen en dringt aan op Afrikaanse zetel in VN veiligheidsraad

specifiek post #28 en post #29.

[Olive Yao]

.
10 februari 2007

Toespraak bij de Conferentie van München over Veiligheidspolitiek

München, Duitsland

Vladimir Poetin


Poetins historische redevoering op de veiligheidconferentie van München in 2007, waarin hij de 'unipolaire wereldorde' en de hegemonie van het VS regime afwees.


Integraal gepost in Vladimir Poetin - Redevoeringen post #8

[Olive Yao]

.



Hegemonie van de VS en zijn gevaren

China, Ministerie van Buitenlandse Zaken | februari 2023

ook op Consortium News


Inhoud

Introduction

I. Political Hegemony—Throwing Its Weight Around

II. Military Hegemony—Wanton Use of Force 

III. Economic Hegemony—Looting and Exploitation

IV. Technological Hegemony—Monopoly and Suppression

V. Cultural Hegemony—Spreading False Narratives

Conclusion


Inleiding

Sinds de Verenigde Staten na de twee wereldoorlogen en de Koude Oorlog het machtigste land ter wereld zijn geworden, hebben ze zich brutaler opgesteld om zich te mengen in de interne aangelegenheden van andere landen, hegemonie na te streven, te behouden en te misbruiken, ondermijning en infiltratie te bevorderen en moedwillig oorlogen te voeren, schade toebrengend aan de internationale gemeenschap.

De Verenigde Staten hebben een hegemonisch draaiboek ontwikkeld om 'kleurrevoluties' op te zetten, regionale geschillen aan te wakkeren en zelfs rechtstreeks oorlogen te lanceren onder het mom van het bevorderen van democratie, vrijheid en mensenrechten. Vasthoudend aan de mentaliteit van de Koude Oorlog, hebben de Verenigde Staten politiek van blokken opgevoerd en conflicten en confrontaties aangewakkerd. De VS hebben het concept van nationale veiligheid te ver opgerekt, exportbeperkingen misbruikt en anderen unilaterale sancties opgelegd. De VS hebben gekozen voor een selectieve benadering van internationaal recht en internationale regels, door ze naar eigen goeddunken te gebruiken of terzijde te schuiven, en hebben getracht regels op te leggen die haar eigen belangen dienen in naam van het handhaven van een "op regels gebaseerde internationale orde".

Dit rapport probeert, door de relevante feiten te presenteren, het misbruik door de Vs van hegemonie op politiek, militair, economisch, financieel, technologisch en cultureel gebied bloot te leggen en meer internationale aandacht te vestigen op de gevaren van de praktijken van de VS voor wereldvrede en stabiliteit en het welzijn van alle volkeren.


I. Politieke hegemonie - zijn gewicht in het rond gooien

De Verenigde Staten proberen al lang andere landen en de wereldorde te vormen met hun eigen waarden en politieke systeem in naam van het bevorderen van democratie en mensenrechten.

● Gevallen van inmenging door de VS in de interne aangelegenheden van andere landen zijn er in overvloed. In naam van "bevordering van democratie" pasten de Verenigde Staten een "Neo-Monroe-doctrine" toe in Latijns-Amerika, veroorzaakten ze "kleurenrevoluties" in Eurazië en orkestreerden de "Arabische lente" in West-Azië en Noord-Afrika, waarmee ze chaos en rampspoed brachten in veel landen.

In 1823 kondigden de Verenigde Staten de Monroe-doctrine af. Terwijl het een 'Amerika voor de Amerikanen' aanprees, wilde het in werkelijkheid een 'Amerika voor de Verenigde Staten'.

Sindsdien is het beleid van opeenvolgende regeringen van de VS ten opzichte van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied doorspekt met politieke inmenging, militaire interventie en ondermijning van regeringen. Van de 61 jaar durende vijandigheid jegens en de blokkade van Cuba tot de omverwerping van de regering van Allende in Chili, het beleid van de VS ten aanzien van deze regio is gebaseerd op één stelregel: degenen die zich onderwerpen, zullen gedijen; zij die zich verzetten zullen omkomen.

Het jaar 2003 markeerde het begin van een opeenvolging van "kleurenrevoluties" – de "Rozenrevolutie" in Georgië, de "Oranje Revolutie" in Oekraïne en de "Tulpenrevolutie" in Kirgizië. Het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS gaf openlijk toe dat het een "centrale rol" speelt in deze "regimeveranderingen". De Verenigde Staten bemoeiden zich ook met de interne aangelegenheden van de Filippijnen, door president Ferdinand Marcos Sr. in 1986 en president Joseph Estrada in 2001 af te zetten door middel van de zogenaamde 'People Power Revolutions'.

In januari 2023 bracht de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo zijn nieuwe boek Never Give an Inch: Fighting for the America I Love uit. Hij onthulde daarin dat de Verenigde Staten een complot hadden beraamd om in Venezuela in te grijpen. Het plan was om de regering van Maduro te dwingen een akkoord te bereiken met de oppositie, Venezuela de mogelijkheid te ontnemen om olie en goud te verkopen voor deviezen, hoge druk uit te oefenen op zijn economie en de presidentsverkiezingen van 2018 te beïnvloeden.

● De VS meten met twee maten op het gebied van internationale regels. Door hun eigenbelang op de eerste plaats te stellen, hebben de Verenigde Staten afstand genomen van internationale verdragen en organisaties en hun nationale recht boven internationaal recht gesteld. In april 2017 kondigde de Trump-regering aan dat het alle financiering door de VS aan het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNFPA) zou stopzetten met het excuus dat de organisatie "een programma van gedwongen abortus of onvrijwillige sterilisatie ondersteunt of eraan deelneemt". De Verenigde Staten hebben UNESCO twee keer verlaten, in 1984 en 2017. In 2017 kondigden ze aan de Overeenkomst van Parijs inzake klimaatverandering te verlaten. In 2018 kondigde de VS zijn vertrek uit de VN-Mensenrechtenraad aan, daarbij verwijzend naar de "vooringenomenheid" van de organisatie jegens Israël en het falen om de mensenrechten effectief te beschermen. In 2019 kondigden de Verenigde Staten aan zich terug te trekken uit het Intermediate-Range Nuclear Forces-verdrag om te streven naar een onbelemmerde ontwikkeling van geavanceerde wapens. In 2020 kondigde het aan zich terug te trekken uit het Open Skies-Verdrag.

De Verenigde Staten zijn ook een struikelblok geweest voor beheersing van biologische wapens door zich te verzetten tegen onderhandelingen over een verificatieprotocol voor de Biological Weapons Convention (BWC) en internationale verificatie van de activiteiten van landen met betrekking tot biologische wapens te belemmeren. Als enige land in het bezit van een voorraad chemische wapens hebben de Verenigde Staten herhaaldelijk de vernietiging van chemische wapens uitgesteld en zijn ze terughoudend gebleven in het nakomen van hun verplichtingen. Het is het grootste obstakel geworden voor het realiseren van 'een wereld zonder chemische wapens'.

● De Verenigde Staten voegen kleine blokken samen via hun alliantiesysteem. Het heeft een "Indo-Pacific-strategie" opgedrongen aan de regio Azië-Pacific, exclusieve clubs zoals de Five Eyes, de Quad en AUKUS bijeengebracht en regionale landen gedwongen partij te kiezen. Dergelijke praktijken zijn in wezen bedoeld om verdeeldheid in de regio te creëren, confrontaties aan te wakkeren en de vrede te ondermijnen.

● De VS velt willekeurig een oordeel over democratie in andere landen en verzint een vals verhaal van "democratie versus autoritarisme" om aan te zetten tot vervreemding, verdeeldheid, rivaliteit en confrontatie. In december 2021 organiseerden de Verenigde Staten de eerste "Top voor democratie", die kritiek en tegenstand uit veel landen opriep omdat die de geest van democratie belachelijk maakte en de wereld verdeelde. In maart 2023 organiseren de Verenigde Staten weer een “Top voor Democratie”, die onwelkom blijft en opnieuw geen steun zal vinden.

[Olive Yao]

.
II. Militaire hegemonie – Onverantwoordelijk gebruik van geweld

De geschiedenis van de Verenigde Staten wordt gekenmerkt door geweld en expansie. Sinds ze onafhankelijk werden in 1776, hebben de Verenigde Staten voortdurend gezocht naar expansie met geweld: de VS slachtte Indianen af, viel Canada binnen, voerde een oorlog tegen Mexico, startte de Amerikaans-Spaanse oorlog en annexeerde Hawaï. Na de Tweede Wereldoorlog omvatten de oorlogen die door de Verenigde Staten werden uitgelokt of gelanceerd de Koreaanse oorlog, de oorlog in Vietnam, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan, de oorlog in Irak, de Libische oorlog en de Syrische oorlog, zijn militaire hegemonie misbruikend om de weg vrij te maken voor expansionistische doelstellingen. In de afgelopen jaren bedroeg het gemiddelde jaarlijkse militaire budget van de VS meer dan 700 miljard dollar, goed voor 40 procent van het wereldtotaal, meer dan de 15 landen daarna samen. De Verenigde Staten hebben ongeveer 800 overzeese militaire bases, met 173.000 troepen in 159 landen.

Volgens het boek America Invades: How we've invaded or been militarily involved with near every country on earth, hebben de Verenigde Staten gevochten of zijn ze militair betrokken geweest bij bijna alle 190 landen die door de Verenigde Naties zijn erkend, met slechts drie uitzonderingen. De drie landen werden “gespaard” omdat de Verenigde Staten ze niet op de kaart vonden.

● Zoals voormalige president van de VS Jimmy Carter het uitdrukte, zijn de Verenigde Staten ongetwijfeld de meest oorlogszuchtige natie in de geschiedenis van de wereld. Volgens een rapport van Tufts University, "Introducing the Military Intervention Project: A new Dataset on U.S. Military Interventions, 1776-2019", ondernamen de Verenigde Staten tussen die jaren wereldwijd bijna 400 militaire interventies, waarvan 34 procent in Latijns-Amerika en de Caribisch gebied, 23 procent in Oost-Azië en de Stille Oceaan, 14 procent in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en 13 procent in Europa. Momenteel neemt militaire interventie in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en Afrika bezuiden de Sahara toe.

Alex Lo, een columnist van de South China Morning Post, wees erop dat de Verenigde Staten sinds de oprichting zelden onderscheid hebben gemaakt tussen diplomatie en oorlog. Het wierp in de 20e eeuw in veel ontwikkelingslanden democratisch gekozen regeringen omver en verving ze onmiddellijk door pro-Amerikaanse marionettenregimes. Tegenwoordig herhalen de Verenigde Staten in Oekraïne, Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Pakistan en Jemen hun oude tactiek van het voeren van proxy-, low-intensity- en drone-oorlogen.

● De militaire hegemonie van de VS heeft humanitaire tragedies veroorzaakt. Sinds 2001 hebben de oorlogen en militaire operaties die door de Verenigde Staten zijn gelanceerd in naam van terrorismebestrijding meer dan 900.000 levens geëist, waaronder zo'n 335.000 burgers, miljoenen gewonden en tientallen miljoenen ontheemden. De oorlog in Irak van 2003 resulteerde in zo'n 200.000 tot 250.000 burgerdoden, waaronder meer dan 16.000 rechtstreeks gedood door het leger van de VS, en maakte meer dan een miljoen daklozen.

De Verenigde Staten hebben wereldwijd 37 miljoen vluchtelingen gecreëerd. Sinds 2012 is alleen al het aantal Syrische vluchtelingen vertienvoudigd. Tussen 2016 en 2019 werden 33.584 burgerdoden gedocumenteerd in de Syrische gevechten, waaronder 3.833 doden door door de VS geleide coalitiebombardementen, waarvan de helft vrouwen en kinderen. De Public Broadcasting Service (PBS) meldde op 9 november 2018 dat alleen al de luchtaanvallen van troepen van de VS op Raqqa 1.600 Syrische burgers hebben gedood.

De twee decennia durende oorlog in Afghanistan heeft het land verwoest. In totaal werden 47.000 Afghaanse burgers en 66.000 tot 69.000 Afghaanse soldaten en politieagenten die geen verband hielden met de aanslagen van 11 september gedood tijdens militaire operaties van de VS, en meer dan 10 miljoen mensen raakten ontheemd. De oorlog in Afghanistan vernietigde de basis van de economische ontwikkeling daar en stortte het Afghaanse volk in armoede. Na het "Kaboel-debacle" in 2021 kondigden de Verenigde Staten aan dat de VS ongeveer 9,5 miljard dollar aan activa van de Afghaanse centrale bank zou bevriezen, een stap die wordt beschouwd als "pure plundering".

In september 2022 merkte de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Suleyman Soylu tijdens een bijeenkomst op dat de Verenigde Staten een proxy-oorlog hebben gevoerd in Syrië, Afghanistan in een opiumveld en heroïnefabriek hebben veranderd, Pakistan in beroering hebben gebracht en Libië in onophoudelijke burgerlijke onrust hebben achtergelaten. De Verenigde Staten doen er alles aan om de mensen van welk land dan ook te beroven en tot slaaf te maken met ondergrondse middelen.

De Verenigde Staten hebben ook afschuwelijke methoden in oorlog toegepast. Tijdens de Koreaanse oorlog, de oorlog in Vietnam, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan en de oorlog in Irak gebruikten de Verenigde Staten enorme hoeveelheden chemische en biologische wapens, evenals clusterbommen, brandstof-luchtbommen, grafietbommen en bommen met verarmd uranium, die enorme schade toebrachten aan civiele voorzieningen, talloze burgerslachtoffers maakten en blijvende milieuvervuiling veroorzaakten.


III. Economische hegemonie – plundering en uitbuiting

Na de Tweede Wereldoorlog leidden de Verenigde Staten de inspanningen om het Bretton Woods-systeem, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank op te zetten, die samen met het Marshallplan het internationale monetaire systeem vormden rond de VS dollar. Bovendien hebben de Verenigde Staten ook institutionele hegemonie gevestigd in de internationale economische en financiële sector door de gewogen stemsystemen, regels en regelingen van internationale organisaties te manipuleren, waaronder "goedkeuring met een meerderheid van 85 procent" en hun binnenlandse handelswetten en -voorschriften. Door gebruik te maken van de status van de dollar als de belangrijkste internationale reservevaluta, verzamelen de Verenigde Staten in feite "seigneuriage" van over de hele wereld; en door zijn controle over internationale organisaties te gebruiken, dwingt het andere landen om de politieke en economische strategie van Amerika te dienen.

● De Verenigde Staten exploiteren de rijkdom van de wereld met behulp van "seigniorage". Het kost slechts ongeveer 17 cent om een biljet van 100 dollar te produceren, maar andere landen moesten 100 dollar aan daadwerkelijke goederen poneren om er een te krijgen. Meer dan een halve eeuw geleden werd erop gewezen dat de Verenigde Staten profiteerden van exorbitante privileges en tekorten op hun betalingsbalans zonder een traan te laten, veroorzaakt door hun dollar, en het waardeloze papieren biljet gebruikten om de hulpbronnen en fabrieken van andere naties te plunderen.

● De hegemonie van de VS dollar is de belangrijkste bron van instabiliteit en onzekerheid in de wereldeconomie. Tijdens de COVID-19-pandemie maakten de Verenigde Staten misbruik van hun wereldwijde financiële hegemonie en injecteerden biljoenen dollars in de wereldmarkt, waardoor andere landen, vooral opkomende economieën, de prijs moesten betalen. In 2022 beëindigde de Fed haar ultragemakkelijke monetaire beleid en wendde ze zich tot agressieve renteverhogingen, wat voor onrust op de internationale financiële markt en een aanzienlijke depreciatie van andere valuta's zoals de euro zorgde, waarvan vele tot het laagste punt in 20 jaar daalden. Als gevolg hiervan werden een groot aantal ontwikkelingslanden getroffen door hoge inflatie, valutadepreciatie en kapitaaluitstroom. Dit was precies wat de minister van Financiën van Nixon, John Connally, eens opmerkte, met zelfgenoegzaamheid maar met scherpe precisie, dat "de dollar onze valuta is, maar het is jouw probleem".

● Met hun zeggenschap over internationale economische en financiële organisaties stellen de Verenigde Staten aanvullende voorwaarden aan hun hulp aan andere landen. Om de belemmeringen voor de kapitaalinstroom en speculatie uit de VS weg te nemen, moeten de ontvangende landen de financiële liberalisering bevorderen en de financiële markten openstellen, zodat hun economisch beleid in overeenstemming is met de Amerikaanse strategie. Volgens de Review of International Political Economy waren er bij de 1550 schuldverlichtingsprogramma's die het IMF van 1985 tot 2014 aan zijn 131 lidstaten had verstrekt, maar liefst 55.465 aanvullende politieke voorwaarden verbonden.

● De Verenigde Staten onderdrukken hun tegenstanders moedwillig met economische dwang. Om de economische dreiging die uitgaat van Japan weg te nemen en Japan te controleren en te gebruiken in dienst van Amerika's strategische doel om de Sovjet-Unie te confronteren en de wereld te domineren, gebruikten de Verenigde Staten in de jaren tachtig hun hegemoniale financiële macht tegen Japan, en sloten het Plaza Akkoord. Als gevolg hiervan werd de yen omhoog geduwd en werd Japan onder druk gezet om zijn financiële markt open te stellen en zijn financiële systeem te hervormen. Het Plaza Akkoord bracht een zware slag toe aan het groeimomentum van de Japanse economie, en liet Japan achter in wat later 'drie verloren decennia' werd genoemd.

● De economische en financiële hegemonie van Amerika is een geopolitiek wapen geworden. De Verenigde Staten verdubbelen unilaterale sancties en "lange-arm jurisdictie" en hebben nationale wetten aangenomen zoals de International Emergency Economic Powers Act, de Global Magnitsky Human Rights Accountability Act en de Countering America's Adversaries Through Sanctions Act, en hebben een reeks van uitvoeringsbesluiten om specifieke landen, organisaties of individuen te bestraffen. Statistieken tonen aan dat sancties van de VS tegen buitenlandse entiteiten tussen 2000 en 2021 met 933 procent zijn toegenomen. Alleen al de regering-Trump heeft meer dan 3.900 sancties opgelegd, wat neerkomt op drie sancties per dag. Tot nu toe hadden of hebben de Verenigde Staten economische sancties opgelegd aan bijna 40 landen over de hele wereld, waaronder Cuba, China, Rusland, Noord-Korea, Iran en Venezuela, waardoor bijna de helft van de wereldbevolking wordt getroffen. ‘De Verenigde Staten van Amerika’ is veranderd in ‘de Verenigde Staten van Sancties’. En "lange-arm jurisdictie" is teruggebracht tot niets anders dan een instrument voor de Verenigde Staten om hun staatsmacht te gebruiken om economische concurrenten te onderdrukken en zich te mengen in normale internationale zaken. Dit is een ernstige afwijking van de principes van de liberale markteconomie waarop de Verenigde Staten zo lang hebben gepocht.

[Olive Yao]

.
IV. Technologische hegemonie – Monopolie en onderdrukking

De Verenigde Staten proberen de wetenschappelijke, technologische en economische ontwikkeling van andere landen af te schrikken door monopoliemacht, onderdrukkingsmaatregelen en technologische beperkingen op hightechgebieden uit te oefenen.

● De Verenigde Staten monopoliseren intellectueel eigendom in naam van bescherming. Door gebruik te maken van de zwakke positie van andere landen, met name ontwikkelingslanden, op het gebied van intellectuele eigendomsrechten en de institutionele leegstand op relevante gebieden, oogsten de Verenigde Staten buitensporige winsten door monopolies. In 1994 duwden de Verenigde Staten het Verdrag inzake handelsgerelateerde aspecten van intellectuele eigendomsrechten (TRIPS) erdoor, waardoor het veramerikaniseerde proces en de normen voor de bescherming van intellectueel eigendom werden afgedwongen in een poging hun monopolie op technologie te verstevigen.

Om de ontwikkeling van de Japanse halfgeleiderindustrie in toom te houden, lanceerden de Verenigde Staten in de jaren tachtig het "301"-onderzoek, bouwden ze onderhandelingsmacht op in bilaterale onderhandelingen door middel van multilaterale overeenkomsten, dreigden ze Japan te bestempelen als land dat oneerlijk handel dreef en legden ze vergeldingstarieven op, waardoor Japan gedwongen werd om de overeenkomst tussen de VS en Japan over halfgeleiders ondertekenen. Als gevolg hiervan werden Japanse halfgeleiderbedrijven bijna volledig uit de wereldwijde concurrentie verdreven en daalde hun marktaandeel van 50 procent naar 10 procent. Ondertussen maakte een groot aantal Amerikaanse halfgeleiderbedrijven met de steun van de overheid van de VS van de gelegenheid gebruik om een groter marktaandeel te veroveren.

● De Verenigde Staten politiseren, bewapenen technologische kwesties en gebruiken ze als ideologische instrumenten. Door het concept van nationale veiligheid te ver uit te rekken, mobiliseerden de Verenigde Staten staatsmacht om het Chinese bedrijf Huawei te onderdrukken en te bestraffen, beperkten ze toegang van Huawei-producten tot de VS markt, sloten ze de levering van chips en besturingssystemen af en dwongen ze andere landen om Huawei te verbieden het opzetten van een lokaal 5G-netwerk. Het haalde Canada er zelfs toe over om Huawei's CFO Meng Wanzhou bijna drie jaar ongerechtvaardigd vast te houden.

De Verenigde Staten hebben een hele reeks excuses verzonnen om China's hightechbedrijven met een mondiaal concurrentievermogen de kop in te drukken, en hebben meer dan 1.000 Chinese ondernemingen op sanctielijsten geplaatst. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook controles opgelegd op biotechnologie, kunstmatige intelligentie en andere high-end technologieën, exportrestricties versterkt, investeringsscreening aangescherpt, Chinese sociale media-apps zoals TikTok en WeChat onderdrukt, en bij Nederland en Japan gelobbiet om de export van chips en aanverwante apparatuur of technologie naar China te beperken.

De Verenigde Staten hebben ook met twee maten gemeten in hun beleid ten aanzien van aan China gerelateerde technologische professionals. Om Chinese onderzoekers buitenspel te zetten en te onderdrukken, is sinds juni 2018 de visumgeldigheid verkort voor Chinese studenten met een hoofdvak in bepaalde hightech-gerelateerde disciplines, er hebben zich herhaaldelijk gevallen voorgedaan waarin Chinese geleerden en studenten die naar de Verenigde Staten gingen voor uitwisselingsprogramma's en studie ten onrechte werden geweigerd en lastiggevallen, en er werd een grootschalig onderzoek uitgevoerd naar Chinese geleerden die in de Verenigde Staten werkten.

● De Verenigde Staten verstevigen hun technologisch monopolie in naam van de bescherming van democratie. Door kleine technologieblokken te vormen zoals de "chipsalliantie" en "schoon netwerk" hebben de Verenigde Staten de labels "democratie" en "mensenrechten" op hightech geplakt, en technologische kwesties veranderd in politieke en ideologische kwesties, om voorwendsels te verzinnen voor zijn technologische blokkade tegen andere landen. In mei 2019 hebben de Verenigde Staten 32 landen ingeschreven voor de Praagse 5G-beveiligingsconferentie in Tsjechië en het Praagse voorstel uitgebracht in een poging om de 5G-producten van China uit te sluiten. In april 2020 kondigde de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo het "5G-schone pad" aan, een plan dat is ontworpen om een technologische alliantie op het gebied van 5G op te bouwen met partners die verbonden zijn door hun gedeelde ideologie over democratie en de noodzaak om "cyberbeveiliging" te beschermen. De maatregelen zijn in wezen de pogingen van de VS om zijn technologische hegemonie te behouden door middel van technologische allianties.

De Verenigde Staten misbruiken hun technologische hegemonie door cyberaanvallen en afluisteren. De Verenigde Staten zijn al lang berucht als een 'imperium van hackers', dat de schuld krijgt van zijn ongebreidelde cyberdiefstallen over de hele wereld. Het heeft allerlei middelen om alomtegenwoordige cyberaanvallen en surveillance af te dwingen, waaronder het gebruik van analoge basisstationsignalen om toegang te krijgen tot mobiele telefoons voor gegevensdiefstal, het manipuleren van mobiele apps, het infiltreren van cloudservers en het stelen via onderzeese kabels. De lijst gaat verder.

Surveillance door de VS is willekeurig. Allen kunnen doelwit zijn van surveillance, of het nu rivalen of bondgenoten zijn, zelfs leiders van geallieerde landen zoals de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en verschillende Franse presidenten. Cybersurveillance en aanvallen gelanceerd door de Verenigde Staten zoals "Prism", "Dirtbox", "Irritant Horn" en "Telescreen Operation" zijn allemaal bewijzen dat de Verenigde Staten hun bondgenoten en partners nauwlettend in de gaten houden. Dit afluisteren van bondgenoten en partners heeft al wereldwijd tot verontwaardiging geleid. Julian Assange, de oprichter van Wikileaks, een website die surveillanceprogramma's van de VS heeft onthuld, zei dat “niet verwacht wordt dat een wereldwijde bewakingssupermacht met eer of respect handelt. Er is maar één regel: er zijn geen regels.”

[Olive Yao]

.
V. Culturele hegemonie – valse verhalen verspreiden

De wereldwijde expansie van de Amerikaanse cultuur is een belangrijk onderdeel van haar externe strategie. De Verenigde Staten hebben vaak culturele instrumenten gebruikt om hun hegemonie in de wereld te versterken en te behouden.

● De Verenigde Staten verankeren Amerikaanse waarden in hun producten, zoals films. Amerikaanse waarden en levensstijl zijn als een product gekoppeld aan films en tv-shows, publicaties, media-inhoud en programma's van de door de overheid gefinancierde non-profit culturele instellingen. De VS vormen zo een culturele en publieke opinieruimte waarin de Amerikaanse cultuur heerst en culturele hegemonie in stand houdt. In zijn artikel The Americanization of the World legde John Yemma, een Amerikaanse geleerde, de echte wapens van de culturele expansie van de VS bloot: Hollywood, de imago-ontwerpfabrieken op Madison Avenue en de productielijnen van Mattel Company en Coca-Cola.

Er zijn verschillende voertuigen die de Verenigde Staten gebruiken om hun culturele hegemonie te behouden. Amerikaanse films worden het meest gebruikt; ze bezetten nu meer dan 70 procent van het wereldmarktaandeel. De Verenigde Staten maken vakkundig gebruik van hun culturele diversiteit om verschillende etniciteiten aan te spreken. Wanneer Hollywood-films op de wereld neerdalen, schreeuwen ze de Amerikaanse waarden uit die eraan verbonden zijn.

● De Amerikaanse culturele hegemonie uit zich niet alleen in 'directe interventie', maar ook in 'media-infiltratie' en als 'een trompet voor de wereld'. Door de VS gedomineerde westerse media spelen een bijzonder belangrijke rol bij het vormen van de wereldwijde publieke opinie ten gunste van inmenging door de VS in de interne aangelegenheden van andere landen.

De overheid van de VS censureert strikt alle socialemediabedrijven en eist hun gehoorzaamheid. Twitter-CEO Elon Musk gaf op 27 december 2022 toe dat alle sociale-mediaplatforms samenwerken met de overheid van de VS om inhoud te censureren, meldde Fox Business Network. De publieke opinie in de Verenigde Staten is onderhevig aan overheidsingrijpen om alle ongunstige opmerkingen aan banden te leggen. Google laat vaak pagina's verdwijnen.

Het VS ministerie van Defensie manipuleert sociale media. In december 2022 onthulde The Intercept, een onafhankelijke VS onderzoekswebsite, dat Nathaniel Kahler, functionaris van het US Central Command, in juli 2017 het team voor public policy van Twitter opdroeg om de zichtbaarheid op twitter van 52 Arabisch-talige accounts op een lijst die hij opstuurde, te verhogen, waarvan zes voorrang moesten krijgen. Een van de zes was gewijd aan het rechtvaardigen van drone-aanvallen van de VS in Jemen, bijvoorbeeld door te beweren dat de aanvallen nauwkeurig waren en alleen terroristen doodden, geen burgers. In navolging van de richtlijn van Kahler plaatste Twitter die Arabischtalige accounts op een "witte lijst" om bepaalde berichten te versterken.

● De Verenigde Staten meten met twee maten op het gebied van persvrijheid. De VS onderdrukken op brute wijze de media van andere landen en leggen ze op verschillende manieren het zwijgen op. De Verenigde Staten en Europa weren mainstream Russische media zoals Russia Today en de Sputnik uit hun land. Platforms zoals Twitter, Facebook en YouTube beperken openlijk officiële accounts van Rusland. Netflix, Apple en Google hebben Russische zenders en applicaties verwijderd uit hun diensten en app stores. Er wordt een ongekende draconische censuur opgelegd aan aan Rusland gerelateerde inhoud.

De Verenigde Staten misbruiken hun culturele hegemonie om 'vreedzame evolutie' in socialistische landen op gang te brengen. De VS zetten nieuwsmedia en cultureel aangeklede media op die gericht zijn op socialistische landen. Het stort duizelingwekkende hoeveelheden overheidsgeld in radio- en tv-netwerken om hun ideologische infiltratie te ondersteunen, en deze spreekbuizen bombarderen socialistische landen in tientallen talen dag en nacht met opruiende propaganda.

De Verenigde Staten gebruiken desinformatie als een speer om andere landen aan te vallen, en hebben er een industriële keten omheen gebouwd: er zijn groepen en individuen die verhalen verzinnen en die wereldwijd venten om de publieke opinie te misleiden met de steun van bijna onbeperkte financiële middelen.


Conclusie

Terwijl een rechtvaardige zaak brede steun krijgt van zijn pleitbezorger, veroordeelt een onrechtvaardige zaak degene die hem nastreeft tot een verschoppeling. De hegemonische, dominante en intimiderende praktijken van het gebruiken van kracht om de zwakken te intimideren, anderen het hune ontnemen met geweld en uitvluchten, en het spelen van zero-sum games brengen ernstige schade toe. De historische trends van vrede, ontwikkeling, samenwerking en wederzijds voordeel zijn niet te stoppen.

De Verenigde Staten hebben met hun macht de waarheid opzij gezet en en gerechtigheid met voeten getreden om hun eigenbelang te dienen. Deze eenzijdige, egoïstische en regressieve hegemonische praktijken hebben geleid tot groeiende, intense kritiek en tegenstand van de internationale gemeenschap.

Landen moeten elkaar respecteren en als gelijken behandelen. Grote landen moeten zich gedragen op een manier die past bij hun status en het voortouw nemen bij het nastreven van een nieuw model van staat-tot-staatrelaties waarin dialoog en partnerschap centraal staan, geen confrontatie of alliantie. China verzet zich tegen alle vormen van hegemonisme en machtspolitiek en verwerpt inmenging in de interne aangelegenheden van andere landen. De Verenigde Staten moeten serieus onderzoek doen naar hun ziel. Zij moeten kritisch onderzoeken wat ze hebben gedaan, hun arrogantie en vooroordelen loslaten en stoppen met hun hegemonische, dominante en intimiderende praktijken.

[Olive Yao]

.


Economist Jeffrey Sachs told CGTN that President Xi’s meeting with Vladimir Putin is ‘very important for the questions of war and peace.’

Econoom Jeffrey Sachs vertelde CGTN dat de ontmoeting van president Xi met Vladimir Poetin 'erg belangrijk is voor de kwesties van oorlog en vrede'.

[Olive Yao]

.
China stapt naat voren, een nieuw tijdperk is aangebroken in wereldpolitiek

M. K. Bhadrakumar | Indian Punchline 11 maart 2023


Het vrijdag in Peking aangekondigde akkoord over de normalisering van diplomatieke betrekkingen tussen Saudi-Arabië en Iran en de heropening van hun ambassades is een historische gebeurtenis. Het gaat veel verder dan een kwestie van Saoedi-Iraanse betrekkingen. China’s bemiddeling betekent dat we getuige zijn van een ingrijpende verschuiving van de tektonische platen in de geopolitiek van de 21e eeuw.

De gezamenlijke verklaring die vrijdag in Peking is uitgegeven, begint met te zeggen dat de Saudi-Iraanse overeenkomst is bereikt "als reactie op het nobele initiatief van president Xi Jinping". Het dramatische begin gaat verder met te stellen dat Saudi-Arabië en Iran hun "waardering en dankbaarheid" hebben uitgesproken aan Xi Jinping en de Chinese regering "voor het gastheer zijn en bevorderen van de gesprekken, en de inspanningen die zij hebben geleverd om het succes ervan te bereiken."

Het gezamenlijke communiqué noemde ook Irak en Oman voor het bevorderen van de Saoedi-Iraanse dialoog in de periode 2021-2022. Maar het opvallende is dat de Verenigde Staten, die al bijna acht decennia traditioneel de dominante macht in de West-Aziatische politiek zijn, nergens in beeld zijn.

Toch gaat het hier om de verzoening tussen de twee grootste regionale machten in de Perzische Golfregio. De VS versobering duidt op een kolossale instorting van de Amerikaanse diplomatie. Het zal een zwarte vlek blijven in de erfenis van de buitenlandse politiek van president Biden.

Maar Biden moet de schuld op zich nemen. Zo'n catastrofale mislukking is grotendeels te herleiden tot zijn vurigheid om zijn neoconservatieve dogma's op te leggen als een aanvulling op de militaire macht van de VS en Biden's eigen frequente volharding dat het lot van de mensheid afhangt van de uitkomst van een kosmische worsteling tussen democratie en autocratie.

China heeft aangetoond dat Bidens overdrijving een waanvoorstellingen is en indruist tegen de realiteit. Als Bidens moralistische, ondoordachte retoriek Saudi-Arabië vervreemdde, stuitten zijn pogingen om Iran te onderdrukken op koppig verzet van Teheran. En uiteindelijk dreef Biden zowel Riyadh als Teheran letterlijk aan om te zoeken naar tegenkrachten die hen zouden helpen zijn onderdrukkende, aanmatigende houding terug te dringen.

De vernederende uitsluiting van de VS uit het middelpunt van de West-Aziatische politiek vormt een 'Suez-moment' voor de supermacht, vergelijkbaar met de crisis die het VK in 1956 doormaakte, waardoor de Britten het gevoel kregen dat hun imperiale project op een doodlopende weg was beland en de oude manier om dingen te doen – zwakkere naties in het gareel te zwepen als ogenschijnlijke verplichtingen van mondiaal leiderschap – niet langer zou werken en alleen maar zou leiden tot een rampzalige afrekening.

Het verbluffende hier is de pure hersenkracht en intellectuele middelen en 'zachte macht' die China in het spel heeft gebracht om de VS te slim af te zijn. De VS hebben minstens 30 militaire bases in West-Azië – alleen al vijf in Saoedi-Arabië – maar hebben de mantel van leiderschap verloren. Nu ik erover nadenk, deden Saoedi-Arabië, Iran en China hun historische aankondiging op dezelfde dag dat Xi Jinping werd gekozen voor een derde termijn als president.

Wat we zien is een nieuw China onder leiding van Xi Jinping dat ‘over de hoge heuvel draaft’ [‘trotting over the high knoll’]. Toch neemt het een zichzelf wegcijferende houding aan en claimt het geen lauweren voor zichzelf. Er is geen teken van het ‘Rijk van het Midden-syndroom’, waar de VS propagandisten voor hadden gewaarschuwd.

Integendeel, voor het wereldpubliek – vooral landen als India of Vietnam, Turkije, Brazilië of Zuid-Afrika – heeft China een heilzaam voorbeeld gepresenteerd van hoe een gedemocratiseerde multipolaire wereld in de toekomst kan werken – hoe het mogelijk is om diplomatie van grote machten te verankeren in consensuele, verzoenende politiek, handel en onderlinge afhankelijkheid, en een 'win-win' resultaat te bevorderen.

Impliciet hierin is nog een grote boodschap: China als een factor van mondiaal evenwicht en stabiliteit. Niet alleen Azië-Pacific en West-Azië kijken toe. Het publiek omvat ook Afrika en Latijns-Amerika – in feite de hele niet-westerse wereld die de grote meerderheid van de wereldgemeenschap vormt die bekend staat als het Mondiale Zuiden.

Wat de pandemie en de crisis in Oekraïne aan de oppervlakte hebben gebracht, is de latente geopolitieke realiteit die zich in de loop van decennia heeft ontwikkeld dat het Zuiden het beleid van neo-mercantilisme verwerpt dat door het Westen wordt nagestreefd in het gewaad van ‘liberaal internationalisme’.

Het Westen streeft naar een hiërarchische internationale orde. Niemand minder dan Josep Borrell, hoofd van het buitenlands beleid van de EU, flapte dit er onlangs op een onbewaakt moment uit met een vleugje van een racistische ondertoon toen hij vanaf een openbaar platform zei: 'Europa is een tuin. De rest van de wereld is een jungle, en de jungle zou de tuin kunnen binnendringen'.

Morgen zou China net zo goed de VS hegemonie over het westelijk halfrond kunnen uitdagen. Hey recente opstel van het Chinese ministerie van buitenlandse zaken getiteld ‘US hegemony and its perils’ vertelt ons dat Peking niet langer in de verdediging zal zijn.

Ondertussen vindt er een herschikking van de krachten op het wereldtoneel plaats met China en Rusland aan de ene kant en de VS aan de andere kant. Brengt het geen grote boodschap over dat op de vooravond van de historische aankondiging in Peking op vrijdag, de Saoedi-Arabische minister van buitenlandse zaken prins Faisal bin Farhan Al Saud plotseling in Moskou landde voor een ‘werkbezoek’ en de koppen bij elkaar stak met minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov die zichtbaar in zijn nopjes was? (hier, hier en hier).

Natuurlijk zullen we nooit weten welke rol Moskou achter de schermen zou hebben gespeeld in coördinatie met Peking om bruggen te bouwen tussen Riyad en Teheran. Alles wat we weten is dat Rusland en China actief hun bewegingen op het gebied van buitenlands beleid coördineren. Interessant is dat president Poetin op 6 maart een telefoongesprek had met de Iraanse president Ebrahim Raisi.

Durf van hoop

Zeker, de geopolitiek van West-Azië zal nooit meer hetzelfde zijn. Realistisch gezien is de eerste zwaluw van de lente verschenen, maar het ijs was slechts drie of vier staven van de kust gesmolten. Desalniettemin geven de zonnestralen hoop en signaleren ze warmere dagen die eraan komen.

Het is denkbaar dat Riyadh niet meer van doen zal willen hebben met de duivelse complotten die in Washington en Tel Aviv zijn uitgebroed om een anti-Iraanse alliantie in West-Azië te creëren. Evenmin ligt het binnen de mogelijkheden dat Saudi-Arabië partij zal zijn bij enige VS-Israëlische aanval op Iran.

Dit isoleert Israël in de regio ernstig en maakt de VS tandeloos. In inhoudelijke termen verstrooit het de koortsachtige pogingen van de regering-Biden de laatste tijd om Riyadh over te halen om zich bij Abraham Akkoorden aan te sluiten.

Het is echter veelbetekenend dat een commentaar in Global Times enigszins gedurfd opmerkte dat de Saudi-Iraanse deal “een positief voorbeeld was voor andere regionale hotspotkwesties, zoals de ontspanning en regeling van het Israëlisch-Palestijnse conflict. En in de toekomst zou China een belangrijke rol kunnen spelen bij het bouwen van een brug voor landen om langdurige netelige kwesties in het Midden-Oosten op te lossen, net zoals het deze keer deed."

In het gezamenlijke communiqué dat in Peking is uitgegeven, staat inderdaad: "De drie landen [Saoedi-Arabië, Iran en China] spraken hun bereidheid uit om alles in het werk te stellen om de regionale en internationale vrede en veiligheid te versterken". Kan China een konijn uit de hoed toveren? De tijd zal het leren.

Voorlopig zal de Saudi-Iraanse toenadering echter zeker positieve gevolgen hebben voor de inspanningen voor een onderhandelde regeling in Jemen en Syrië, evenals voor de politieke situatie in Libanon.

Het gezamenlijke communiqué benadrukt dat Saudi-Arabië en Iran van plan zijn de Algemene Overeenkomst van 1998 voor samenwerking op het gebied van economie, handel, investeringen, technologie, wetenschap, cultuur, sport en jeugd nieuw leven in te blazen. Al met al is de strategie van maximale druk van de regering Biden ten opzichte van Iran ingestort en worden de sancties van het Westen tegen Iran ondoeltreffend. De beleidsopties van de VS ten aanzien van Iran zijn geslonken. Iran krijgt strategische diepgang om met de VS te onderhandelen.

Het snijvlak van de VS sancties ligt in de beperkingen op de oliehandel van Iran en de toegang tot westerse banken. Het is heel goed denkbaar dat een terugslag op het punt staat te beginnen nu Rusland, Iran en Saoedi-Arabië – drie vooraanstaande olie- en gasproducerende landen – beginnen hun zoektocht naar betalingsmechanismen te versnellen en de VS dollar te omzeilen.

China is al in gesprek met Saoedi-Arabië en Iran over een dergelijke regeling. Handels- en economische transacties tussen China en Rusland proberen de VS dollar te mijden voor betalingen. Het is algemeen bekend dat elke significante erosie van de status van de dollar als 'wereldvaluta' niet alleen de ondergang van de VS economie zal betekenen, maar ook het vermogen van de VS zal verlammen om ‘voor altijd oorlogen’ in het buitenland te voeren en zijn wereldwijde hegemonie op te leggen.

Het komt erop neer dat de verzoening tussen Saoedi-Arabië en Iran ook een voorbode is van hun introductie als BRICS-leden in de nabije toekomst. Zeker, er is al een Russische-Chinese overeenstemming op dit punt. Het BRICS-lidmaatschap voor Saoedi-Arabië en Iran zal de machtsdynamiek in het internationale systeem radicaal veranderen.

google translate + aanpassingen



zie ook

Patrick Lawrence – China’s Great Leap in the Middle East (Scheerpost 14 maart 2023)

hier vertaald in de topic Scheerpost post #8

Gijs Moes – China pakt hoofdrol op het wereldtoneel met deal in Midden-Oosten (Trouw 14 maar 2023)

gepost door Revisor in de topic Ik hoop dat ik ongelijk heb: Het lijkt alsof we naar een grote oorlog toe gaan. post #138

[Olive Yao]

.



Andrés Manuel López Obrador

President van Mexico

Toespraak voor ‘Top voor Democratie’

29 maart 2023


Veel van de grote misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd in naam van God of in naam van de democratie.

Het is daarom belangrijk om terug te keren naar de oorspronkelijke en ware betekenis van het begrip democratie.

Aristoteles zei dat er drie goede en drie slechte regeringsvormen waren. Hij kwam tot de conclusie dat democratie de beste of de minst slechte was, en voerde aan dat democratie, zoals de Griekse oorsprong van het woord, bestond uit de macht van het volk.

In onze tijd is er nog steeds een mengeling van oligarchie en democratie, of een gesimuleerde en gemedieerde democratie.

Dat wil zeggen, in sommige landen regeert de oligarchie met de façade van democratie.

Hoe kunnen we bijvoorbeeld over democratie praten als de elites domineren en niet de meerderheden?

Hoe kunnen we praten over democratie als er geen scheiding is tussen economische macht en politieke macht?

Hoe kunnen we over democratie praten als er de afgelopen tijd de meest aanstootgevende concentratie van rijkdom in een paar handen in de geschiedenis van de wereld heeft plaatsgevonden?

Het fortuin van een minderheid is grenzeloos toegenomen, zonder enige morele bezorgdheid, terwijl er een miljard mensen zijn die leven van minder dan een dollar per dag.

Daarom moeten we ons steeds verder verwijderen van kratos ['macht' in het Grieks] zonder demos ['mensen' in het Grieks], van macht zonder het volk, en ervoor zorgen dat het centrale doel van de regering altijd is om het geluk van het volk, van een regering van het volk en voor het volk.

Vandaag is het meer dan ooit nodig om terug te keren naar onze grondbeginselen.

In de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten van 1776 werd het nastreven van geluk omschreven als een van de fundamentele rechten van het volk, en werd aangegeven dat het garanderen ervan een van de taken van de overheid was.

Het eerste artikel van de Franse grondwet van 1793 stelt dat het doel van de samenleving gemeenschappelijk geluk is.

Artikel 24 van onze grondwet van Apatzingán uit 1814 stelt dat het geluk van de mensen en van elke burger bestaat in het genieten van gelijkheid, veiligheid, eigendom en vrijheid.

Het volledige behoud van deze rechten is het doel van de instelling van regeringen en het enige doel van politieke verenigingen.

Daarom houden we vol dat we moeten zoeken naar meer gelijkheid om meer democratie te krijgen.

Moge de democratie authentiek en waar zijn, en moge gerechtigheid altijd zegevieren over de macht!

Hartelijk dank.



zie ook Ben Norton - Mexico’s AMLO calls out US ‘oligarchy’ at Biden’s ‘democracy’ summit, Geopolitical Economy 31 maart 2023

[Olive Yao]

.


Kyeretwie Opoku van de Socialistische Beweging van Ghana,
Fred M’membe van de Socialistische Partij van Zambia

Opoku (de oudere) en M'membe (de jongere) spreken o. a. over militaire bases van de VS in Afirkaanse landen.


(De ondertiteling is niet altijd correct)