Zounir
Would B Prikker

Leeftijd

28

Over Zounir

Geslacht:

Man

Biografie:

Getuigenis:

Salam Aleykum,

Normaal gesproken vertellen mensen wat over zichzelf: hun naam, waar ze wonen, hun hobby’s en wat voor werk ze doen maar ik heb er bewust voor gekozen dat niet te vermelden. Uiteindelijk vind ik de boodschap essentiëler dan de persoon die de boodschap verkondigd. Ik wil niet een beeld schetsen waaraan ik niet voldoe of wat slechts schijn is. Beoordeel mij niet om mijn achtergrond, mijn cultuur, opvoeding of maatschappelijke positie, koppel mij los van wereldse status en kijk naar mij zoals dat ik werkelijk ben. Om te vertellen hoe ik God leerde kennen ga ik terug in de tijd 11 jaar terug om precies te zijn.

Al vanaf jongs af aan had ik een angst voor de dood, al vanaf mijn 7e jaar filosofeerde ik over het leven de dood. Het was voor mij een zeer beangstigende gedachte, want waar ik mijn leven na de dood door zou gaan brengen was voor mij een onbeantwoorde vraag. Deze gedachtes hielden mij de daaropvolgende 8 jaar wakker tot laat in de nacht, rust had ik niet al zou het zo zijn dat ik goed kon slapen. Het leek alsof ik de enige was die hierover nadacht, want bij mijn leeftijdsgenoten zag ik die filosofische houding niet. Ik echter dacht er veel over na en al ben ik met het geloof opgegroeid en deed ik mijn uiterste best om Gods wetten na te leven ontbrak er iets in mijn leven.

De jaren gingen voorbij en ik kwam terecht op de middelbare school, de meeste studenten die ik leerde kennen waren bezig met alles wat God verboden had. Ik vond het erg jammer dat mensen groepjes in de klas vormde, want al snel kreeg ik het gevoel dat ik werd buitengesloten. Ik was het nette brave jongetje van de klas dat altijd zijn huiswerk maakte en nooit buiten was, ik vond het niet leuk ik wou erg graag geaccepteerd worden. Ik maakte een domme fout, want ik begon me anders te gedragen om erbij te kunnen horen. Toch vond ik geen geluk, voldoening of acceptatie, de vrienden die ik vandaag had belde me vandaag maar als ik morgen niet zou komen zouden ze me al vergeten zit, dit was mijn leven.

Elke avond als ik thuis kwam voelde ik me leeg, de vraag die ik mezelf stelde was: voor wie leef ik ? en waarom leef ik eigenlijk ? Het bleef stil en mijn vragen onbeantwoord. Soms keek ik naar mijn moeder hoe zij alles deed zij was mijn grote voorbeeld, ze zei altijd tegen me: ‘God kan jou helpen’ maar ik wilde het op mijn eigen manier proberen. Toch was er iets bijzonders aan haar relatie met God Ik kende God niet zoals zij God kende, ze straalde een liefde uit die ik ook wou hebben, zelfs als mensen haar bespotten was ze instaat mensen te vergeven. Ik vond het prachtig om te zien.

Een jaar ging voorbij en het ging geestelijk gezien steeds slechter met me. Mijn moeder zei op een dag dat ik naar een tieneractiviteit moest gaan, ik moest er heen met tegenzin. Tot mijn verbazing verliep het anders dan dat ik in mijn hoofd had zitten, eigenlijk zou ik die dag met ''vrienden'' afgesproken hebben maar ik kan natuurlijk niet op twee plaatsen tegelijk zijn en dat was maar beter ook. Er traden verschillende bands op en er kwam een band die bestond uit jonge jongens die muziek maakte maar wat me het meest verbaasde was dat ze God verhoogde in hun liedjes. Ik had nooit verwacht dat zulke jonge mensen God zo vurig konden dienen, ik was verbaasd. Ik besloot mijn hart open te stellen en op het moment dat ik dat deed gebeurde er iets bijzonders.
De bandleden gingen van het podium maar de bandleider bleef staan. Hij getuigde over Jezus Christus en vertelde dat er een hemel en een hel was en dat omwille van onze zonden Jezus kwam. Hij vertelde dat Jezus de prijs betaalde voor onze zonde. Op dat moment begon mijn hart sneller te kloppen, het leek alsof deze woorden specifiek voor mij waren. Uiteindelijk stelde hij een vraag aan het publiek die hard voor mij aankwam hij sprak de woorden: ‘’Waar ga jij heen, als vandaag jou laatste uur aangebroken is ? is dat de hemel of is dat de hel en heb jij God dan aangenomen ?’’

Dit raakte mij persoonlijk omdat ik nooit echt de zekerheid had of ik naar de hemel zou gaan. De regels die ik voor ik zondigde al naleefde werden maar wat verplichtingen die er nooit voor zorgde dat ik antwoorden op mijn vragen kreeg maar iets in mij zei dat Jezus de oplossing is voor al mijn problemen.

Alles wat ik deed was verkeerd, ik leefde in een leugen, ik zocht altijd naar acceptatie maar de Jezus waarover deze jongen sprak stierf voor mijn zonden. Hij had een hart voor de arme, de overspellige vrouwen, de hoeren en zelfs tollenaars leerde Hij het juiste en veroordeelde Hij niet. Als Jezus zulke mensen kan accepteren dan is het evangelie ook voor mij. Kort na de toespraak vroeg een prediker iedereen om te gaan zitten en hij kwam terug op het onderwerp waar deze jonge bandleider over sprak ‘het hiernamaals’. Mijn hart klopte sneller, het leek alsof de woorden die deze prediker sprak speciaal voor mij waren. Toen alle hoofden bogen en alle ogen sloten, en de lichten uit waren gaf de prediker niet bekeerden de gelegenheid om tot bekering te komen. Met tranen in mijn ogen stak ik mijn hand omhoog. Ik erkende dat ik een zondaar was en dat ik Jezus aan wou nemen in mijn leven om mij te vergeven. Op dat moment voelde ik een hand op mijn schouder maar er zat niemand naast of achter mij. Ik kon het niet geloven maar toen de hand van mijn schouder ging voelde mijn schouders lichter. Ik ben er van overtuigd dat deze handen mijn zonden wegnam, het voelde alsof mij een volle tas van mijn schouders werd afgedaan. Tranen vielen uit mijn ogen en ik voelde een innerlijke rust, innerlijke blijdschap, vergeving, genade van God, liefde stroomde door mijn aderen en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Sinds die dag volg ik Jezus Christus en getuig ik op straat over wat Jezus gedaan heeft in mijn leven maar ook voor wat Hij wil doen in uw leven. Op het moment dat u Hem aanneemt in uw leven!

Vaak word ik uitgelachen op het moment dat ik met broeders en zusters zing op straat over God. Als het lied is afgelopen komt er altijd een bekeerde broeder naar voren die luid spreekt en verkondigd het evangelie, soms word mij de gelegenheid gegeven de mensen op straat toe te spreken en wat mij altijd bij is gebleven zijn de blikken van moslims en moslima’s. Vaak lachen ze op het moment dat ze ons horen zingen maar wanneer ik op straat preek zie ik vaak dat die spottende blik veranderd in een verbaasd gezicht wanneer ze me horen getuigen over God en over wat Jezus in mijn leven heeft veranderd. Ze kennen deze vorm van radicaal zijn. Want de spot van mensen negeer ik omdat ik weet dat de HERE die ik dien is barmhartig en genadevol is en dat Hij levens wil veranderen en mensen uit de put helpen. Dus ik hoef me niet te schamen, want hoe meer mensen het horen doe meer mensen weten dat er een God is die u werkelijk wil vergeven ! en sinds ik Jezus ken heb ik de antwoorden gekregen waarom ik leef en wat me nog te doen staat, namelijk het verkondigen van Gods woord om een verlichting te zijn voor de volkeren.

Locatie:

Rotterdam