r'dam begint het dan eindelijk te snappen

[Revisor]

Ik qeet niet in welke ghetto jij woonde? Wij hadden gewoon een douche en wc voor ons zelf hoor. En die woning is mijn opa in geboren in 1927. Toen hadden ze dat al

Rotterdam op de schop: stadsvernieuwing of stadsvernieling?

Recensie van ‘Stadsvernieuwing in Rotterdam’ van Ben Maandag

Auteur:Robert Visscher| 6 december 2019

architectuur (33)

Vanaf de jaren zeventig lag een groot deel van Rotterdam overhoop. De gemeente kocht maar liefst 70 duizend bouwvallen, knapte ze op en begon zo aan een van de interessantste stedenbouwkundige vernieuwingen van Nederland. Dat ging niet zonder slag of stoot, laat een nieuw boek zien.

Geen eigen wc en douche hebben. Veel mensen kunnen zich er nu waarschijnlijk maar weinig bij voorstellen. Maar eind jaren zeventig was het nog heel normaal in bepaalde wijken in Rotterdam. Er waren toen maar liefst 40 duizend woningen zonder eigen douche of toilet. Het gaat om de wijken die buiten de brandgrens lagen en dus niet door het bombardement van de nazi’s waren verwoest.

Het opknappen begon in de jaren zeventig en was een grootscheepse operatie onder de naam ‘stadsvernieuwing’. Maar liefst 70 duizend woningen werden aangekocht en gerenoveerd. In wijken als Feijenoord, het Oude Westen en Crooswijk kregen mensen eindelijk een eigen toilet en douche. Auteur Ben Maandag schreef er een boek over. Het is geen wetenschappelijk werk, maar een toegankelijk geschreven boek waarin uitgebreid de stedenbouwkunde, architectuur en de zienswijze van oud-bewoners naar voren komt. Maandag heeft veel mensen gesproken die voor de gemeente werkten, de huizen opknapten en er uiteindelijk (weer) in woonden. Maandag werkte onder meer voor het AD/Rotterdams dagblad, schrijft over architectuur en stedenbouw en publiceerde eerder de boeken ‘Rotterdam Wolkenkrabberstad’ en een boekenserie over het centraal station van de havenstad.

Ratten

De auteur bespreekt vijf wijken die allemaal enorm groeiden vanaf het begin van de twintigste eeuw. Tussen 1880 en 1920 steeg het inwoneraantal van de Maasstad explosief van 150 duizend naar 500 duizend inwoners. Een van de redenen was de uitgraving van de Nieuwe Waterweg in 1872, waardoor de Rotterdamse haven toegankelijk werd en zich uitbreidde.
Vanwege de bevolkingsgroei werden in razend tempo ruim 12 duizend woningen uit de grond gestampt. Revolutiebouw werd dit genoemd. De panden stonden vooral langs de nieuwe havens: Maashaven, Rijnhaven, Koningshaven en Nassauhaven. Het ging allemaal zo rap dat er vaak weinig aandacht was voor de kwaliteit van de panden. Gezinnen woonden in krappe appartementjes, de gedeelde sanitaire voorzieningen waren slecht. Vaak kon de deur van de wc niet eens dicht, omdat daar geen ruimte voor was en men had last van ongedierte. “Ik moest tegen de deur trappen zodat de ratten weg zouden springen”, zegt een oud-bewoner van het Oude Westen in het boek.
....


https://www.nemokennislink.nl/public...adsvernieling/



Het Oude Westen van Rotterdam was in de jaren '70 een probleemzone. Vernieuwing leek de oplossing. Een geschiedenis die zich in de grote stad blijft herhalen.

Botsingen tussen nieuw en Oud

In de jaren zeventig botsten de bewoners van het Oude Westen heftig met het Rotterdamse stadsbestuur. De beleidsmakers wilden een moderne stad met ruimte voor kantoren in het centrum. De bewoners van de oude wijken wilden betaalbare en gezonde woningen. De wijk was verpauperd. Er was stankoverlast van de fabrieken in de buurt, in de woning ontbraken veelal een douche en toilet, er liepen ratten door de huizen en er was nauwelijks speelruimte of groen in de buurt.

De bewoners kwamen in opstand en verenigden zich in de Aktiegroep het Oude Westen. In optochten trokken de bewoners naar het stadhuis om hun plannen en eisen kracht bij te zetten. De bewoners deden samen met architecten en een tegenvoorstel aan de gemeente om sloop te voorkomen.

De gemeente ging akkoord en kocht hele straten op. In de jaren daarna werden huizen samengevoegd en uitgebouwd. Vervallen panden werden vervangen door nieuwe woningen. In de wijk kwamen pleinen en speeltuinen. Op de binnenplaatsen ontstond ruimte voor buren om elkaar te ontmoeten. Er groeide een nieuwe visie op woningbouw en jonge architecten kregen een kans om te bouwen.

Zo veranderde het Oude Westen veranderde van een afgeschreven wijk in een internationaal voorbeeld voor stadsontwikkeling


https://www.vpro.nl/programmas/ovt/l...Rotterdam.html

[Revisor]

[Revisor]

De geschiedenis van de prostitutie, drugsproblematiek en stadsvernieuwing van Rotterdam in een notendop.

Vanaf de jaren 80 is de gemeente Rotterdam bezig om de stad op te krikken. Men begon in het centrum van de stad en langzaam aan spreidde de renovatie, nieuwbouw c.q. opwaardering van de stad zich uit als een inktvlek over de stad. Spangen en Delfshaven liggen aan de rand van Rotterdam en zijn min of meer als laatste aan de beurt gekomen.

Dat ging samen met de spreiding en verhuizing van de prostitutie en de verslaafden de afgelopen 35 jaar in Rotterdam. Van oudsher is de prostitutie verbonden met havens en zeelui.

Rotterdam als wereldhaven bedient van oudsher de zeelui van allerlei vrouwelijke verzetjes. Al vanaf begin 1900 tippelden de er prostitués in het centrum op de Schiedamsedijk, Leuvehaven. Nu nog steeds vind je allerlei animeertenten en sexclubs aan de Westzeedijk.

Eerst tippelden de (heroïne)hoertjes in het centrum bij de Oude Binnenweg, Karel Doormanstraat en omgeving, begin jaren 80 verschoof dat door gemeentebeleid van renovatie en meer aandacht voor de winkelcentrum naar straten in de omgeving van de wijk Middelland rond de Claes de Vrieselaan, Heemraadsingel etc. en de GJ de Jongweg. Vanaf eind jaren 90 nog verder naar de door de gemeente gecreëerde afwerkplaatsen bij de Keileweg. De gemeente deed dit om de problemen die de prostitutie.




(1.)
Prostitutie in Rotterdam kwam veel voor, ook al omdat Rotterdam een havenstad was. Bekende rosse buurten waren de Kikkersteeg en het Haagseveer, delen van de Schiedamsedijk en de Hoogstraat, de Beurs en de Schiedamsevest. Daarnaast waren er omstreeks 1880 zo'n tiental bordelen, waarvan Palais Oriental aan het Haringvliet het meest luxueus was.

(2.)
De prostitutie breidde zich verder uit over de stad, zoals naar het Scheepvaartkwartier en het Zandstraatkwartier. De Zandstraatbuurt (bijgenaamd ‘de Polder’) in het centrum van de stad was het uitgaanscentrum voor de lagere klassen en zeelieden, en was ook een internationaal vermaard prostitutiecentrum. Vele huizen hier, weliswaar vaak deerlijk verkrot, dienden als ‘knipje’ waar de seks werd bedreven in kamertjes verhuurd aan de prostituees.

(3.)
Rond 1910 besloot het gemeentebestuur deze buurt af te breken om er een nieuw stadhuis en postkantoor te bouwen en werd met 1 klap de problematiek van de rosse buurt opgelost. Tippelprostituees trokken nu vooral naar de Schiedamsedijk, waar ze vooral zeelui trokken. Huiszittende prostituees trokken naar Katendrecht, ‘de Kaap’. De bombardementen van 1940 maakten een einde aan het tippelen op de Schiedeamsedijk.

(4.)
De prostitutie concentreerden zich hierna in Katendrecht en het Scheepvaartskwartier. Rond 1970 kwamen op Katendrecht seksbioscopen en –theaters en –shops met schettermuziek en flikkerlichten. Jan van Oostenbrugge kocht een halve straat op en installeerde er prostituees. De buurtbewoners hadden last van deze ontwikkelingen, en hielden acties. Rond die tijd verspreidde prostitutie zich ook naar andere Rotterdamse stadsdelen, en omdat de gemeente daarover ongerust was verdedigde ze de Kaapse exploitanten van seksbedrijven tegenover de buurtbewoners.

(5.)
Acties van bewoners en de start van het opknappen van de wijk middels renovatie en nieuwbouwprojecten van de Gemeente maakten begin jaren 80 grotendeels een eind aan de tippelprostitutie in de wijk Cool zoals de oude Binnenweg en omgeving. De Witte Withstraat was rond die tijd zeer berucht door de vele illegale goktenten, sexclubs en cafés. De bedoeling was om van de straat een kunstas te maken tussen de verschillende galleries en musea. Dat is ze ook gelukt het is nu een fijne wandelstraat met veel terrashoreca en cafe’s die tot een uur of vijf in de nacht open blijven.

(6.)
De renovatie van Rotterdam ging naar de naburige centrumwijken zoals Middelland en Nieuwe Westen rond de Claes de Vrieselaan, Heemraadsingel etc. en de GJ de Jongweg.

(7.)
Door uiteindelijk uit te komen op de Keileweg in (Nieuw-Mathenesse)


Als je naar de groene cirkels kijkt dan zie je dat daar de drugsproblematiek zich concentreerde. Ze volgen gewoon de prostitues. De prostitutie werd uit het centrum verdreven tegelijkertijd met de stadsvernieuwing. Zo kreeg je om de zoveel jaar weer een andere probleemwijk met daaropvolgend een stasvernieuwingsproject en hopla de oude junks en prostitues verhuisden naar de wijken ernaast totdat ze helemaal Rotterdam zijn uitgewerkt.

De drugsproblematiek begon natuurlijk in het centrum van Rotterdam in de jaren 70. Dat was in mijn buurt, een deel van de Kruiskade, Centraal Station. Uiteindelijk is het weggewerkt tot aan de buitenwijken van Rotterdam west zoals Delfshaven en Spangen. Spangen hoor je niets meer van, Dat komt omdat de stadsvernieuwing vrijwel voltooid is. In de jaren 90 was dat andere koek. de laatste buurt in Rotterdam die nog in het nieuws kwam was Delfshaven. dat was de buurt die het dichtsbij de Keileweg zat, de laatste tippelzone in Rotterdam.

vanaf jaren 90 toen integratie in was, werden de wijkproblemen opgehangen aan integratie van Marokkanen en zo, maar als je de stadsvernieuwing, prostitutiemobiliteit en drugsproblematiek dan zie je dat die een veel belangrijkere rol spelen.


https://www.maroc.nl/forums/wie-schr...ml#post5362437

[Nederlandertje]

Jij woonde dus echt in een ghetto. Had ook niet anders verwacht van Rotterdam

[Rob Gosseling]

Geen eigen wc en douche. Dan zou ik gewoon in dat hutje in Marokko zijn gebleven. Sowieso beter dan in een grijze stad als Rotterdam te wonen. Zeker als kind van een arbeidsmigrant en met de Marokkaanse nationaliteit was ik al lang weg uit die grouwe vieze stad met een hoge misdaad. Marokko is beter en mooier dan die gore havenstad Rotterdam. Ook als je wél een eigen wc hebt, dan blijft Rotterdam een smerige rotstad. Als kind heb de randstad sowieso als onleefbaar ervaren door het gebrek aan natuur en zware milieuvervuiling. Het is niks en zal ook nooit wat worden.

.

[Rob Gosseling]

Dammit als ik eraan terugdenk!

De huizen hadden niet eens douches terwijl elke fokking kleihut in de rif een ruimte had waar je je kon wassen.
Zook onze eerste huis in Nederland. Wassen deden we in Nederland in de gootsteen of met een plastig teil.

Het toilet moesten we delen met je buren van dezelfde verdieping. Alles stonk, was vochtig, zelfs op de straten en tegen de muren groeide mos. Vieze smerige teringzooi was het.

Bewoners peperdure appartementen zijn overlast zat: ‘Stront zat aan de muur, niemand doet iets’

Bron : AD - 'Stront zat aan de muur' - 25 december 2021



Een vals brandalarm dat midden in de nacht loeit, poep in de hal, schimmel op de houten balkons en naar urine stinkende liften, die er plots mee ophouden. Voor bewoners in een nieuwe luxe woontoren in Rotterdam met peperdure appartementen is de maat vol. ,,Op de trap lag een gave mensendrol.”

In haar tijd als expat in het buitenland heeft Jennifer Williams nog nooit zoiets meegemaakt. ,,Er was lekkage bij de aansluiting van mijn vloerverwarming”, blikt ze terug op haar eerste week in haar nieuwe appartement met uitzicht op de Nieuwe Maas. ,,Het water gutste eruit. Het plafond van de onderburen werd al vochtig.”

In paniek belt ze beheerder MVGM. ,,Weet je wat mij aan de lijn werd gevraagd?” zegt ze nog altijd verontwaardigd. ,,Om hoeveel water gaat het? Wat maakt dat uit? Ik heb een loodgieter nodig. Nu!”

Pannetje
De loodgieter komt. Na drie dagen. ,,Het is dat ik thuis moest werken vanwege de coronamaatregelen”, blikt Williams terug. ,,Ik heb liters water opgevangen in een pannetje en die telkens geleegd in de gootsteen.”

Zes maanden na de oplevering van peperdure huur- en koopappartementen in The Terraced Tower, blijkt er van alles mis met het gelaagde appartementencomplex aan de Boompjes. Een brandalarm dat te pas en te onpas afgaat, vloerverwarmingsinstallaties die lekken, schimmel op de bamboehouten balkons, stinkende liften en trappenhuizen, deuren die niet openen.

Kinderziektes door corona, zegt de beheerder. Een opeenstapeling van blunders door bouwer BESIX, stellen bewoners, waarvan de kopers juridische stappen nemen. ,,De woningen zouden in het eerste kwartaal van 2020 worden opgeleverd, maar dat werd pas juli 2021”, zegt een bewoner die niet met haar naam in de krant wil. ,,Die bouwvertraging vechten we aan.”

,,Doordat de bouwer in tijdnood kwam, is het laatste deel van de verbouwing overhaast”, vermoedt mevrouw Van der Meulen, die een appartement op de achtste verdieping huurt. ,,Blikvanger van het complex is de bamboehouten aftimmering van de balkons. Door de lekkages aan de buitenkant schimmelt het hout. Ook zijn de glazen balkonrelingen zo beslagen dat je er niet doorheen kunt kijken. Ik heb nauwelijks uitzicht, maar dat is wel de reden waarom ik 1700 euro huur per maand betaal.”

Stank
Nadat Van der Meulen in juli de sleutels krijgt, doet ze meteen melding van alle lekkages, waaronder die in de gang, gecombineerd met een enorme stank. ,,Wij denken dat de riolering niet goed is aangesloten. Tot op de dag van vandaag is daar niets aan gedaan.”

Buurman Igor Batoukthine, die zich via de algemene ledenvergadering voegt bij de andere boze huurders, knikt instemmend. Hij vertelt over menselijke uitwerpselen in het trappenhuis. ,,De stront zat aan de muur geplakt. Op de trap lag een gave mensendrol. Echt waar. Niemand die het opruimt.”

Voor hoge huur verwacht hij meer service. ,,Het begon al bij de verhuizing”, vervolgt Batoukthine. ,,Die duurde uren, omdat de liften er telkens mee ophielden. Een aantal bewoners heeft zelfs vastgezeten in de lift, die stinkt naar urine en waar je soms struikelt over het afval dat bouwvakkers achterlaten.”

Ruud Winters, werkvoorbereider bij bouwbedrijf Besix, die ook Het Postkantoor renoveert, herkent de klachten van de bewoners, maar wil niet inhoudelijk reageren op de vragen van het AD Rotterdams Dagblad. Hetzelfde geldt voor Beheerder NVGM, die het debat niet met de media, maar met de bewoners zelf wil voeren. Wel laat woordvoerder Ronald van Hasselt weten: ,,Het verhelpen van kinderziektes en andere storingen loopt voorspoedig, maar vraagt door de coronamaatregelen en het arbeidstekort bij leveranciers meer tijd dan van tevoren was ingeschat.”


.

[Revisor]

Omarmt Rotterdam zijn diversiteit? Was dat maar zo

Essay Hoe kan er op het Songfestival worden gepronkt met termen als diversiteit, schrijft Arjen van Veelen, als elders in de stad geen ruimte is voor mensen die het minder hebben.

6 mei 2021

Sloop sociale huurwoningen in de Tweebosbuurt in Rotterdam. Foto Walter Herfst

Laatst fietste ik over de glooiende heuvels van de Van Brienenoordbrug. Vanaf de top keek ik uit over de stad in de bocht van de rivier, de blakende skyline van Rotterdam. Altijd overvalt me dan een kinderlijke hartstocht. Hier kom ik vandaan. Kijk dan wat mooi. Katzwijm.

Maar sinds kort bekijk ik de skyline een tikje anders.

Komt door een boek dat een vriend me tipte. Hij is een betrokken Rotterdammer, werkt als postbode, komt op plekken. De skyline is de beroemdste plek van de stad maar de meeste Rotterdammers komen er nooit, hij wel. Vertelt me over de wereld van marmer, expats en valet parking, het wonderschone universum, afgeschermd door portiers. Slechts voor pasjeshouders.

En hij tipte dus een goed boek om de skyline te begrijpen. Het heet Twilight of the Elites (Le crépuscule de La France d’en haut), van de Franse sociaal geograaf Christophe Guilluy. Het gaat over hoe de winnaars van de globalisering zich verschanst hebben in een beperkt aantal metropolen, waar de banen en kansen zijn. Niet zelden vermomd als hipsters trekken ze financiële en culturele muren op waarmee ze de verliezers buiten houden. Ze bezingen diversiteit en openheid, stemmen vaak links – ze geloven ook oprecht dat zij de nobele ridders van de open stad zijn – maar intussen vallen de poorten dicht voor mensen zonder geld of goede opleiding.

„De Middeleeuwse citadel is terug”, schrijft Guilley. Hij heeft het over „de leugen van de open samenleving”.

Het lied van diversiteit is slechts een rookgordijn.

Klinkt wat dramatisch? Het ís ook dramatisch. Ga eens naar Funda met drie ton en probeer Rotterdam binnen te komen. Prijzen stegen in vijf jaar met 50 procent. Ons vastgoed is ongekend intolerant en xenofoob geworden.

Enfin, nu zie ik de skyline dus als gesloten citadel. Een fort dat wordt verdedigd met een lied van openheid. En daarom is het thema van het Songfestival zo tekenend.

‘Let’s open up, again’, zo luidt het. Het klinkt als een echo van die Coca Cola-campagne: ‘Open Like Never Before’. Op zich een mooie boodschap. Maar hoe kun je zingen van openheid in een stad die rsitzich sluit als een oester?

„In Rotterdam is plek voor iedereen!”, aldus Host City Rotterdam in een promovideo voor het Songfestival. „Want in Rotterdam mag je 100 procent jezelf zijn, Rotterdam omarmt diversiteit, hier is ruimte voor talent…!”

Foto Walter Herfst

Maar het grote thema voor veel (aspirant-)Rotterdammers vandaag is dat er juist geen plek is. Zelfs geen repetitieruimte. En erger dan Funda-wanhoop is het gevoel ongewenst te zijn. Want de citadelvorming die Guilluy beschrijft, voltrekt zich overal op aarde, maar op weinig plaatsen zo openlijk als in Rotterdam. Dat in enkele decennia veranderde van volksstad in no-go-area voor gewone mensen.

Rotterdam is de stad die doodleuk de definitie van ‘betaalbaar huis’ omhoog bijstelde van 140.000 euro naar 220.000 euro, zoals Trouw onderzocht. Zo léék het alsof er opeens riant veel betaalbare huizen bij waren gekomen. En had de gemeente zogenaamd een extra reden om driftig te slopen. De afgelopen jaren verdwenen er tienduizenden corporatiewoningen terwijl luxetorens verrezen.

Rotterdam bouwt bitcoins van baksteen, geen woningen. Echte huizen, thúízen, moeten tegen de grond

Alleen in Rotterdam erkent de wethouder openlijk dat ‘inclusiviteit’ ook betekent dat er plek moet zijn „voor wie een penthouse wil”. Dat is de betekenis van inclusiviteit hier. Zie de nieuwe Zalmhaventoren, de hoogste woontoren van de Benelux, een fraaie middelvinger. De kopers van de miljoenenappartementen zijn inderdaad divers: er zitten beleggers bij uit China, Hong Kong, Monaco, et cetera.

Rotterdam bouwt bitcoins van baksteen, geen woningen. Echte huizen, thúízen, moeten tegen de grond. (Ook trouwens het huis van de postbode die me dat boek tipte, Ahmed.)

Rotterdam wil een andere bevolking. Paupers uit, penthouses in. Dat is geen geheim, dat is officieel beleid, gesteund door een regenboogcoalitie van links tot rechts.

Foto Walter Herfst

Dit is de stad van de Rotterdamwet, die het mogelijk maakt om woningzoekers te discrimineren op basis van hun inkomen en etnische achtergrond. Lees na wat onderzoekers en journalisten als Cody Hochstenbach, Gwen van Eijk, Hasna El Maroudi en Zihni Özdil er over schreven.

In welke straten of buurten die wet geldt, wordt mede bepaald met de zogeheten ‘Leefbarometer’. Volgens die ‘meter’ daalt de leefbaarheidsscore van een buurt als er méér mensen met Marokkaanse, Turkse of Surinaamse roots komen wonen.

Het Songfestival in Rotterdam is als een regenboogvlag op Mordor.

Precies in de maand van het Songfestival gaat de diverse Tweebosbuurt naar de grond. Op een paar kilometer van Ahoy klinkt het ritme van de drilboor. Maar Ahoy is vast goed geïsoleerd.

Hoe kun je van openheid zingen in een stad die je uitspuugt? Mijn hoop is gevestigd op onze afgevaardigde, Jeangu Macrooy. Hij kan toch al niet stuk, omdat hij een protestsong durft te zingen. Protest is nodig. Al was het maar omdat volgens de eerder genoemde Leefbarometer de Leefbaarheidscore van deze stad zou dalen als er iemand met Surinaamse wortels zoals hij zou rondlopen.

Zing, Jeangu. Laat met je stem de skyline trillen. Zing tot de torens beven, zing vestingmuren aan gort. Zing alsjeblieft de hele stad open.



https://www.nrc.nl/nieuws/2021/05/06...-open-a4042521

[Mark]

Het probleem van Rotterdam is dat het % kanslozen gewoon veel te hoog ligt... tesamen met een geschiedenis van allerlei industrieeen die op uitsterven staan of waar je bijna niks mee verdiend
Ik bedoel dat niet slecht omdat ik Rotterdam een warm hart toedraag maar die ghettos zijn niet alleen maar top down gecreeerd...er lopen gewoon echt zoveel mensen rond daar waar ik van denk holy shit hoe moet dat ooit nog goedkomen

[Mark]

Ik qeet niet in welke ghetto jij woonde? Wij hadden gewoon een douche en wc voor ons zelf hoor. En die woning is mijn opa in geboren in 1927. Toen hadden ze dat al

Pas op, dat was niet overal zo... mijn moeder is zonder douche en binnen-toilet opgegroeid... in centrum van grote stad. Ik denk dat pas in de jaren 70 dit heel snel verdwenen is met mijn generatie

[Revisor]

Interview

PvdA Rotterdam: ‘Schrap de ‘Rotterdamwet’, voer wettelijk recht op gelijke kansen in’

Richard Moti, PvdA-lijsttrekker Rotterdam De omstreden Rotterdamwet, die werklozen weert uit probleemwijken, moet worden afgeschaft, zegt nu ook de PvdA in Rotterdam. Lijsttrekker Richard Moti pleit voor een Wet gelijke kansen.

Eppo König 13 januari 2022


Wat als in Rotterdam na zestien jaar de politieke steun voor de omstreden ‘Rotterdamwet’ wegvalt? De landelijke wet om werkloze of overlastgevende woningzoekenden te kunnen weren uit probleemwijken om het leefklimaat te verbeteren. Een wet die indruist tegen het recht op vrije vestiging en tot discriminatie zou leiden.

„De kans is groot dat andere stadsbesturen zich er dan ook niet meer aan durven te branden – en dat is hopelijk het einde van de wet”, zegt de Rotterdamse PvdA-lijsttrekker Richard Moti (42), tevens wethouder voor werk en inkomen en het langjarige rijksprogramma om Rotterdam-Zuid te verbeteren, onder de titel Nationaal Programma Rotterdam-Zuid (NPRZ).

De lokale PvdA-fractie (5 van de 45 raadszetels) heeft de Rotterdamwet sinds de invoering in 2006 altijd gesteund. Maar nu trekt de coalitiepartij de steun in, maakt Moti bekend. De Rotterdamwet is een „paardenmiddel” dat „weinig effect” heeft gehad en „zorgt voor uitsluiting”, schrijft Moti in een notitie.

„Het wordt heel spannend of er na de gemeenteraadsverkiezingen in maart in Rotterdam nog politiek draagvlak voor de wet is”, zegt Moti. „De PvdA was de enige linkse partij die de wet nog steunde.” Links en rechts zijn ongeveer even groot in de huidige Rotterdamse raad.

De Rotterdamwet wordt in Nederland beperkt toegepast. Medio 2020 werd de wet gebruikt door negen gemeenten voor zo’n 50.000 woningen, waarvan 37.600 in Rotterdam. Woningzoekenden in deze gebieden worden gescreend op bijvoorbeeld hun inkomen, politiegegevens of moeten een verklaring omtrent het gedrag inleveren. Een klein deel, 3 tot 6 procent, werd afgewezen volgens onderzoek van bureau RIGO. In Rotterdam ging het in 2018-2019 om 148 personen.

De lokale PvdA zou de Rotterdamwet willen vervangen door een landelijke ‘Wet gelijke kansen’. „Om het recht op goed onderwijs, betaald werk, toegankelijke huisvesting en een gezonder leven te verankeren”, zegt Moti. De landelijke PvdA omarmt dit idee en gaat kijken of een initiatiefwet haalbaar is.

Met „dwingende afspraken” voor scholen wil de PvdA bijvoorbeeld het lerarentekort in achterstandswijken aanpakken. De fractie pleit voor gesubsidieerde ‘basisbanen’ en kleine sociale werkplaatsen in wijken. Nieuwbouw moet goedkoper worden, als de gemeente de grond onder eigen woningen in erfpacht gaat uitgeven, in plaats van verkopen.

Is uw kritiek op de Rotterdamwet niet gewoon verkiezingsretoriek? In het coalitieakkoord [van VVD, GroenLinks, D66, PvdA, CDA, CU-SGP] in Rotterdam staat al dat een belangrijk deel van de wet niet wordt verlengd: artikel 8 om werklozen te weren uit wijken.

„Zeer zeker niet. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die tekst in het coalitieakkoord vooral is ingegeven door GroenLinks. De PvdA heeft de Rotterdamwet altijd gesteund en het voordeel van de twijfel gegeven. Maar de wet heeft binnen de partij wel altijd lastig gelegen en tot veel discussie geleid. Na zestien jaar moet je effecten van zo’n ingrijpende wet kunnen zien. Die zien we onvoldoende, dus zeggen we: schaf de wet af.”

Twaalf van die zestien jaar zat de PvdA in het college van B en W, en heeft de PvdA uitvoering gegeven aan de Rotterdamwet. Waarom?

„Omdat we vonden dat er wat moest gebeuren in die wijken. Het recht op vrije vestiging wil je niet zomaar beperken, maar soms is dat nodig.”

UvA-onderzoekers hebben in 2015 al vastgesteld: de Rotterdamwet werkt niet, of er is in ieder geval geen aantoonbare verbetering van de veiligheid en leefbaarheid in deze wijken. Waarom trekt de PvdA pas zeven jaar later de steun in?

„Er zijn meerdere rapporten verschenen en geen van die onderzoeken zegt in mijn ogen duidelijk: de wet werkt níét, of de wet werkt wél. Soms zag je minder mensen in de bijstand, maar tegelijkertijd meer werkende armen in een gebied.”

U bent nu vier jaar wethouder voor het Nationaal Programma Rotterdam Zuid. De Rotterdamwet is een wezenlijk onderdeel van dit rijksprogramma. Neemt u met dit standpunt afstand van uw eigen beleid?

„Nee, want ik vind het geen wezenlijk onderdeel van het programma. De wet bestond al vijf jaar voor het programma, en de kern van het NPRZ is juist investeren: deze collegeperiode 260 miljoen euro extra in scholen, werkgelegenheid en leefbaarheid.”

De wet wordt vijf keer genoemd in het uitvoeringsplan tot 2022.

„Ja, heel veel dingen die op Rotterdam-Zuid plaatsvinden, worden genoemd in het NPRZ-programma.”

De Rotterdamwet heeft geleid tot ‘uitsluiting’, schrijft u in uw notitie. De Raad van State waarschuwde in 2005 al voor het risico van indirecte discriminatie. Heeft de wet volgens u discriminerend gewerkt?

„De Rotterdamwet heeft gediscrimineerd op basis van inkomen, dat durf ik wel te stellen. Maar op basis van afkomst, dat durf ik niet te stellen.”

In de praktijk zijn door de Rotterdamwet vooral Rotterdammers van kleur zonder inkomen benadeeld.

„Zeker. We weten ook dat in Rotterdam meer mensen van kleur een lager inkomen hebben, of geen inkomen. Maar als tante Truus geen inkomen heeft, wordt ook haar huisvesting geweigerd. Kleur is niet doorslaggevend voor de wet.”

Wat vindt de landelijke PvdA? Het bestuur zette vorig jaar een streep door een amendement om intrekking van de Rotterdamwet in het verkiezingsprogramma te zetten.

„Ik heb meegeschreven aan dat verkiezingsprogramma. Er staat ook niet in dat we vóór de Rotterdamwet zijn. Er was inderdaad een amendement voor intrekking, maar dat voegde weinig toe. Ik moet eerlijk zeggen: ik heb die vraag in het overleg met de landelijke PvdA nooit zo scherp gesteld. Dat is misschien een manco.”

Ja, ook de landelijke PvdA is nu voor intrekking van de Rotterdamwet, en vervanging door een Wet gelijke kansen, zegt Tweede Kamerlid Barbara Kathmann, tot vorig jaar wethouder voor wijken in Rotterdam, later aan de telefoon. Maar eerst wil de PvdA bij de Raad van State toetsen of een initiatiefwet voor het recht op gelijke kansen „realistisch” is, zegt Kathmann: „De vraag is, dat weet ik echt nog niet, of dat kan en hoe. Het kan zijn dat de Raad van State zegt: dat zou een lokale inspanningsverplichting moeten zijn – waardoor je dan als rijksoverheid verplicht wordt gemeenten middelen te geven.”

„Dat verschilt per onderwerp”, zegt Moti. „Voor scholen heb je tegenwoordig een ‘schoolweging’ met scores van twintig tot veertig om het niveau van leerlingen te wegen. Dan kun je kijken: waar is het lerarentekort, of de omvang van de klassen, het grootst? Op die manier kun je mensen en middelen gaan spreiden.”

Er wordt in Rotterdam al járen gepraat over bonussen voor, en spreiding van leraren op Zuid. Dat heeft allemaal niet gewerkt. Wat wel?

„Een van de dingen die we voorstellen om gelijke kansen te creëren, zijn sancties. Moeilijke scholen die structureel meer vacatures hebben, of consequent niet bevoegde leraren inzetten wegens personeelstekorten – ook in Crooswijk of Delfshaven – krijgen bijvoorbeeld geen voorrang voor nieuwe schoolgebouwen. Scholen die wel meewerken aan kansengelijkheid belonen we met voorrang.”

De PvdA pleit voor ‘recht op werk’. Hoe is dat te garanderen in een vrije arbeidsmarkt met werkloosheid?
„Met ‘basisbanen’ in wijken die deels gesubsidieerd zijn. Als iemand tien jaar lang in de bijstand zit, blijft dat zonder hulp waarschijnlijk zo tot AOW-leeftijd. Je kunt tegen werkgevers zeggen: u krijgt van de gemeente dat geld voor die uitkering, als u zelf geld bijlegt om deze persoon in dienst te nemen. We hebben er al kleinschalig mee geëxperimenteerd en het levert nuttige banen in wijken op: mensen die bewoners helpen formulieren in te vullen, iemand die vrijwilligers coördineert die boodschappen doen voor ouderen.”

Hoe groot acht u het politieke draagvlak voor een Wet gelijke kansen in een tijd waarin de VVD verreweg de grootste partij is?

„Het besef dat de tweedeling in de samenleving groter wordt, is er bij het kabinet. In het nieuwe regeerakkoord gaan een aantal strofen over kansengelijkheid. Alleen, het is wel zaak er echt werk van te maken.”
_______________________________________________

Rotterdamwet Drie artikelen

De ‘Rotterdamwet’ uit 2005 heet voluit de Wet bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek. De wet wordt (deels) toegepast in een paar gemeenten, voor in totaal enkele tienduizenden woningen, waaronder Rotterdam, Zaanstad, Den Bosch, Schiedam en Capelle aan den IJssel. De wet is per gebied vier jaar geldig en moet dan verlengd worden.

In Rotterdam werd de wet in 2006 voor het eerst toegepast – vandaar de bijnaam. De wet werd van kracht in Carnisse, Hillesluis, Oud-Charlois, Tarwewijk en Bloemhof: latere ‘focuswijken’ van het rijksprogramma om Rotterdam-Zuid te verbeteren (NPRZ). In 2021 werd de Rotterdamwet grotendeels teruggebracht tot 55 straten.

De Rotterdamwet heeft drie artikelen om huisvesting in gebieden te kunnen weigeren. Volgens artikel 8 moeten woningzoekenden minimaal zes jaar in de regio wonen en een inkomen hebben. Artikel 9 regelt voorrang voor woningzoekenden met „sociaal-economische kenmerken”. Artikel 10 is er om mensen te weren die criminaliteit of overlast kunnen verergeren.
___________________________________________

CV Richard Moti

Richard Moti (Rotterdam, 1979) is sinds 2018 PvdA-wethouder voor werk, inkomen, het Nationaal Programma Rotterdam-Zuid en EU-migranten. Hij studeerde werktuigbouwkunde in Delft. Tussen 2007 en 2018 werkte Moti als vakbondsbestuurder bij de FNV. In 2013 was hij wethouder financiën, dienstverlening en organisatie in Rotterdam.


https://www.nrc.nl/nieuws/2022/01/13...en-in-a4079244


Jammer dat ie niet durft toe te geven dat eigenlijk de hele opzet van de Rotterdamwet gericht was om juist allochtonen uit te sluiten.