Wat jullie te wachten staat: Racisme next level

[Revisor]

Militairen helpen politie doelgroepen in kaart te brengen

Wilfred van de Poll Marten van de Wier − 12/06/15, 06:44


© anp. Het Bos en Lommerplein.

De militaire eenheid die in Afghanistan het leger hielp de 'harten en hoofden' van de lokale bevolking te winnen, is door de Amsterdamse politie ingezet in de wijk Bos en Lommer. De militairen brachten daar met agenten Turkse en Marokkaanse 'doelgroepen' en hun gedrag in kaart.

Het is voor het eerst dat militairen op deze manier de politie bijstaan. Dat mag ook niet zomaar. Voor het experiment - 'PsyCops' gedoopt, naar de militaire term 'PsyOps', Psychological Operations - diende de Amsterdamse burgemeester Van der Laan een 'bijstandsaanvraag voor militaire steunverlening in het algemeen belang' in. Het project, gesubsidieerd door het ministerie van justitie en veiligheid, liep tot maart 2014. Het eindrapport werd niet openbaar gemaakt.

Etnisch profileren
Het project is omstreden. Antropoloog Paul Mutsaers noemt het een verregaande vorm van etnisch profileren: indelen naar afkomst. PsyCops is een 'strategie van indoctrinatie en manipulatie' gericht tegen 'niet-westerse migranten', vindt Mutsaers. Ook Désirée Verweij, hoogleraar militaire ethiek in Breda heeft kritiek: "Je moet dit niet willen van een politie die de orde handhaaft."

Militairen van het Civiel en Militaire Interactie Commando liepen in september 2012 in burger door de wijk. Eind 2013 gingen ze weer drie weken de straat op, nu met agenten, die ze onderwezen in methoden die zijn ontwikkeld voor vredesmissies in verre oorlogsgebieden.

"PsyCops helpt ons om beter contact te hebben met diverse groepen in de samenleving", zegt hoofdinspecteur Carolien Dijkstra, die het project leidde. De kritiek vindt ze dan ook niet terecht: "Ik zie niet waarom dat discriminatie zou zijn. De politie is er niet alleen voor het vangen van boeven, maar ook voor preventie. Dat kan alleen samen met burgers. Het mooie van militairen is dat ze gewend zijn blanco te kijken. Je rijdt met je tank vreemd gebied in, en moet achter de culturele codes zien te komen. Je wilt dat mensen meewerken aan je missie. Defensie heeft daarvoor een stappenplan ontwikkeld."

Doelgroepen indelen
Dat begint met het indelen van de bevolking in groepen. De militairen formuleerden in Bos en Lommer doelgroepen als 'moskeebezoekende mannen tussen 25 en 40' en 'allochtone ouders van jonge kinderen'. 'Autochtone ouders' kwamen, aldus het rapport, 'nauwelijks ter sprake'.

Daarna wordt zo veel mogelijk informatie over de doelgroepen verzameld. Waar zijn ze het kwetsbaarst, hoe ontvankelijk zijn ze voor beïnvloeding en via welke kanalen kan dat het beste? Vooral op het gebied van gedragsbeïnvloeding noemt het rapport de militaire methode een toevoeging.

De Amsterdamse politie is enthousiast en wil verder met de methode. Acht nieuwe agenten en drie begeleiders worden daartoe nu getraind.



Cookies op Trouw.nl

[Revisor]

From the Field: Psychological Operations and the Policing of Migrants in the Netherlands

Posted on 15/10/2014 by Border Criminologies

Guest post by Paul Mutsaers, a researcher with the Police Academy of the Netherlands. He’s finishing his dissertation, A Public Anthropology of Policing: Policing Migrants in the Netherlands, at Tilburg University.

In a recent post on Border Criminologies, Abdelhay Tali gives his readers a palpable sense of how it feels to be subjected to psychological techniques used in detention. Discussing his experiences at Dover Immigration Removal Centre in the United Kingdom, he writes that ‘in detention you feel like your whole body, spirit and mind are together, and your awareness is ON all the time.’ Multiple methods are used to let him know that guards are protecting the community from him, an immigrant detainee. Muscular effort becomes superfluous once the mind is targeted.


Bos en Lommer, Amsterdam West. Children try to brighten up their neighbourhood. (Photo: P Mutsaers)

It seems that psychology becomes an ever more important factor in the policing of migrants and migration. I’ll offer here one illustration from the Netherlands. As part of my doctoral research on the policing of migrants in the Netherlands (2008-2013), I spent about six months in Amsterdam where in 2012 I joined beat officers on patrol. In the Netherlands, regular police officers have ample juridical mandates to apprehend migrants who are reasonably suspected of illegal residence; this is not an exclusive task of migration officers (see here and here). During my time in Amsterdam West, I was told by the Chief Inspector about a ‘wonderful project’ for which he’d managed to secure a substantial budget from the Ministry of Security and Justice. ‘PsyCops,’ as the project was named, is a play on the military term PsyOps (Psychological Operations). PsyOps, as Ben Anderson observes, is a known military strategy that weaponizes information and aims at ‘cultural symbols that elicit intense emotional reactions in audiences that are important within the target society (achievement, power, affiliation, intimacy, unity) to express the desired message’ (p. 217). It’s a strategy of indoctrination and manipulation which is simultaneously used to gather new intelligence. It has been frequently applied by armed forces in war-torn countries such as Iraq and Afghanistan.

The Chief Inspector defended the idea that PsyOps was also applicable in the officers’ own backyard. Amsterdam West has one of the highest percentages of non-western ethnic minority residents in the Netherlands. Many of these residents, according to the Chief Inspector, are ‘trouble-prone’ and over-represented in crime statistics (in his experience―it is not a standard procedure in the Netherlands to link crime statistics and ethnic background of suspects or delinquents). Contacts between the police and ethnic minority juveniles are highly problematic, with police brutality and ethnic profiling as features of daily life in the neighbourhood. In an interview, the Chief Inspector told me:

I want to know everything about them. Knowledge is power. So, for instance, I have a Moroccan target group. I want to know: where do their parents come from, exactly? Which specific areas? What kind of religion do they adhere to? Who has contact with whom?

In his desire to know all about kinship ties, political networks and the innermost aspects of the lives of these people in order to optimize policing, he started to collaborate with the army and military personnel were sent into the neighbourhood to conduct observations on the four ‘target groups’ in the area: people originating (and presumed to be originating) from Morocco, Turkey, Surinam, and the Dutch Antilles. In an official document (the ‘Plan of Action’) I accessed through my research, it was stated that information (i.e., ‘intelligence’) needs to be gathered about kinship ties, political affiliations, cultural values, religion, race, gender, age, and so forth. Such information was deemed necessary to determine what ‘lines of persuasion’ would be more successful to ‘influence target groups psychologically.’ Subsequently, an analysis is made of the ‘weaknesses’―‘lost integrity’ is given as an example―of a target group, which is also deemed to be useful information for such kind of manipulation.


Source: FRA

In short, what we’re facing here is a full-blown psychological operation, jointly executed by the police and the military, against non-western minorities in a Dutch neighbourhood. It’s obvious that this boils down to nothing less than a thickening of borderlands. The border is no longer geographically fixed; it is all around us. But this does not mean that it imposes the same constraints on everyone. Borders mean different things to different groups and work differently on different groups (see here and here). This much is clear from the foregoing. Other researchers―such as the anthropologists Roberto Gonzalez and Leo Chavez―have drawn similar conclusions. They have scrutinized what they call the biopolitics of citizenship and governmentality in the United States, which works through the minutiae of paper-based control (immigration documents, employment forms, birth certificates, tax forms, drivers’ licenses, credit cards, bank accounts, insurance papers, etc.). When control is everywhere, people are forced to lead sclerotic, undercover and careful lives; lives that are physically, socially and psychologically frustrated.

__________
How to cite this blog post (Harvard style):

Mutsaers P (2014) ‘Psychological Operations’ and the Policing of Migrants in the Netherlands. Available at: Psychological Operations and the Policing of Migrants in the Netherlands (Accessed [date]).

[Revisor]

The securitization of migrants and domesticated ethnic cleansing. The politics of ethno-territorial homogenization in The Netherlands.

Paper presented at the 25th annual ASEN conference ‘Nationalism: Diversity and Security’, London School of Economics and Political Science, 21-23 April, 2015

Siebers and Dennissen (2015) argue that the concept of racism is inadequate to understand both processes of discrimination in Dutch work settings and Dutch political and media discourses on migrants and migration. Siebers (2010) and Siebers and Dennissen (2015) did, however, single out the crucial role played by the latter, as reflected in policy categories and public statements by politicians, in triggering the former. Their findings match arguments pointing at the crucial role that political elites play in fomenting violence against those classified as the ‘ethnic other’ (Jenne, 2011; Valentino, 2004), in creating ethnic groupism (Brubaker, 2004) and constructing ethnic boundaries (Barth, 1969). They align with much of the literature on ethnic cleansing and genocide that underline the basic political nature and origins of ethnic violence and discrimination as well as the indispensable role of leadership and media (Ahmad, 1995; Mann, 2005; Petrovic, 1994; Strauss, 2012). This literature highlights the role of notions of threats to the security of the dominant national or ethnic group that political leaders may propagate and capitalize upon to mobilize support for ethnic cleansing against the ethnic out-group, for example in the context of war, insurgency and armed conflict (Mulaj, 2007; Strauss, 2012). Regarding migrants, there is a strong connection with the emerging literature that shows that political discourses in Europe increasingly frame migrants as criminals, suggesting a symbiosis between illegality and criminality (Bosworth, 2008; De Giorgi, 2010). Even more, migrants are increasingly portrayed as a security threat (Balzacq, 2005; Buonfino, 2004; Huysmans, 2000) to the integrity of the nation and the state, both at the national and at the European level.

Dutch politics represent no exception in this respect.
......

Thus, migrant communities instead of individual persons are held responsible for terrorism. The same holds true for crime, as expressed in statements by one of the leading Dutch politicians Geert Wilders. Recurrently, he has called for the army to be deployed against ‘Moroccan street scum’.

Such statements and framing of migrants reverberate in Dutch society. The association of migrants with crime and terrorism is a recurrent topic in dominant discourse in Dutch politics and media and is taken over by non-migrant colleagues and students in conversations with their migrant colleagues and fellow students, triggering serious conflicts and discrimination (Siebers, 2010 and 2014; Siebers and Dennissen, 2015). The politics of securitization of migrants not only supports the exclusion of migrants at the borders, but also fuels the discrimination of those migrants who have managed to acquire a residential status as well as their children (Mutsaers, Siebers and De Ruijter, 2014). In short, there is clear evidence for the securitization of migrants in Dutch politics, but can we classify and understand its consequences in society, i.e. exclusion and discrimination, in such a dramatic
term like ethnic cleansing?

At closer look, however, this question does become more relevant. Some writers, like Bell-Fialkoff (1993) and Mulaj (2007), limit the term ethnic cleansing to such massacres and deportations, but others like Mann (2000; 2005), Ahmed (1995) and Jenne (2011) write about a much wider spectrum of policies and practices of ethnic cleansing. Mann writes about eliminatory or murderous ethnic cleansing referring to massacres and deportations, but also refers to non-violent forms like discrimination, segregation, cultural oppression, selective repression, a ban on the use of minority languages or policies against the religion of undesired groups. Thus, Ahmed (1995: 22) writes:

Ethnic cleansing, we have suggested, ranges from the outright barbarity of death and rape camps to the more subtle but also traumatic cultural, political and economic pressures brought to bear on the minority.

Petrovic (1994) writes about a similar spectrum of measures and policies of ethnic cleansing, while Jenne (2011) distinguishes violent and non-violent means and policies and points to the objective of ethnic cleansing as its decisive and defining characteristic, i.e. achieving ethno-territorial homogenization, not its means. This policy objective alludes to the creation of ethnic homogeneity within a given territory.

Abed (2006) makes a similar distinction regarding the concept of genocide. Genocide can be carried out not only by lethal means aiming at physical death, but also by non-lethal means through cultural annihilation and social death. Social death refers to the destruction of social relations linked to a territory that sustain an ethnic group. It involves connections to past generations and historical narratives getting lost and the pre-empting of the development of an ethnic community in terms of consent, comprehensiveness and arduous exit. In short,
genocide can involve biological and physical extermination, but it can also refer ‘only’ to social and cultural elimination.

Thus, it makes sense to understand ethnic cleansing as a deliberate – but not necessarily effective or successful (see Mulaj, 2007) – policy by political leaders or elites to counter an assumed security threat by trying to achieve ethno-territorial homogenization through measures of physical or social death inflicted upon ethnic out-groups. The aim of this paper is, first, to see whether this concept applies to the Dutch policies towards migrants. Second, if it does, what explanations can we develop to explain the emergence of ethnic cleansing policies in The Netherlands?



http://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&...QKkfWcwYnpBz4Q

[Revisor]

PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch, die het voorstel indiende. © ANP

Tweede Kamer wil interventieteam tegen jihadisme

Hulpverleners moeten de bevoegdheden krijgen om in gezinnen te controleren of er sprake is van radicalisering. Dat wil de Tweede Kamer. Een meerderheid stemde vandaag voor een voorstel van die strekking van PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch.

Redactie 22-12-16, 20:57

Marcouch verwees naar een proef met zo'n team die in Amsterdam is gedaan. Radicalisering kan volgens de PvdA'er worden tegengegaan als signalen op tijd worden opgemerkt en aangepakt. Hebben de autoriteiten concrete aanwijzingen dat iemand van plan is om naar Syrië af te reizen, dan kan dat aanleiding vormen om ,,achter de voordeur te kijken'', aldus Marcouch. Op die manier moet worden voorkomen dat andere mensen in zo'n gezin radicaliseren.

Marcouch maakte zich in 2014 al sterk voor een dergelijk team, naar het voorbeeld van het zogenoemde Preventie Interventie Team in Amsterdam. Dat was bedoeld om de broertjes en zusjes van doorgewinterde criminelen op het rechte pad te houden.


Cookies op AD.nl | AD.nl

[Revisor]

Zie je dat Marouch de hete kastanjes voor de autochtone politici uit het vuur haalt. Bij de invoering van vrijwel alle strenge en racistische/discriminerende wetgeving die de rechten en vrijheden van moslims/allochtonen inperken, wordt er een lid uit de doelgroep gebruikt om dat aan te snijden en te verspreiden zodat de autochtone politici niet beschuldigd kunnen worden van discriminatie.

Ik noemde dat eerder een Marcouchje doen. Aboutaleb is ook zo'n figuur, Hirsi Ali, Naema Tahir etc.. ook.

Al deze figuren stellen inhoudelijk en intellectueel niets voor. Ze papagaaien alleen de standpunten van hun meesters na zodat deze autochtone politici zich veilig achter de gewenste (huis)allochtoontjes kunnen verschuilen.

[mark61]

Ik dacht dat je in het beloofde land zat, het bucolische, rurale paradijs waar het leven nog simpel is. Vrij van alle wereldzorgen.

You can take the boy out of Rotterdam / het westuh / kafiristan, but you can't take Rotterdam / het westuh / kafiristan out of the boy.

[Karin.N]

Ik dacht dat je in het beloofde land zat, het bucolische, rurale paradijs waar het leven nog simpel is. Vrij van alle wereldzorgen.

You can take the boy out of Rotterdam / het westuh / kafiristan, but you can't take Rotterdam / het westuh / kafiristan out of the boy.

Hij is weer terug, ik denk dat ook voor Revisor geldt dat wat je het meest liefhebt, daar scheld je het meeste op

en is hij niet het schoolvoorbeeld van die typischse ollander die altijd wat te zeiken heeft

over assimilatie en integratie gesproken

[mark61]

Hollandser kan niet inderdaad.

[Revisor]

Verenigde Staten vragen om sociale media

23 DEC 2016

NEW YORK - De Verenigde Staten vragen bezoekers uit Europa sinds kort om hun gebruikersnamen op sociale media te geven. Dat meldt de website Politico. De plannen waren al eerder dit jaar aangekondigd en toen kwam er veel kritiek op. De invoering is stilletjes gebeurd.

Critici zoals burgerrechtenbeweging ACLU zijn dan ook kwaad dat er niets met hun zorgen is gedaan. De vrijheid van meningsuiting is volgens hen in het geding en er wordt een sleepnet aangelegd waarvan nog niet duidelijk is of de informatie waardevol is. Ook is er de angst dat andere landen die minder democratisch zijn nu ook om sociale media-accounts zullen vragen.

Vooralsnog is het opgeven van sociale media-accounts nog vrijwillig. Bij het invullen van het Esta-formulier voor toegang tot de VS kunnen verschillende sociale media zoals Facebook, Google+, Instagram, LinkedIn en YouTube worden geselecteerd en de gebruikersnamen worden opgegeven.

Doel van de nieuwe regeling is om ''potentiële bedreigingen te identificeren'', liet een woordvoerder van de Amerikaanse douane aan Politico weten. Eerder had de dienst gezegd geen mensen te zullen weigeren als ze geen informatie geven over hun sociale media-gebruik.


Verenigde Staten vragen om sociale media|Digitaal| Telegraaf.nl

[Revisor]

Moslimboegbeelden ingezet voor verzamelen informatie

Honderden imams, islamitische vrijwilligers, jongerenwerkers en docenten zijn getraind in het herkennen van radicalisering.

Andreas Kouwenhoven

9 april 2016 om 6:00


Op straat in Amsterdam Nieuw-West. Foto David van Dam

Sleutelpersonen binnen de moslimgemeenschap worden door lokale overheden ingezet om informatie te verzamelen over potentieel radicale jongeren. Een aantal sleutelpersonen voelt zich daar onprettig bij, omdat dit hun vertrouwenspositie in de gemeenschap ondermijnt.

Honderden imams, islamitische vrijwilligers, jongerenwerkers en docenten zijn het afgelopen jaar getraind door gemeenten in het herkennen van radicalisering. De bedoeling is dat zij de moslimgemeenschap ‘weerbaarder’ maken tegen extremisme. In de praktijk gebeurt het echter dat gemeenten en politie deze sleutelpersonen uithoren over mogelijk radicale jongeren in hun omgeving.

In verlegenheid gebracht

Sleutelpersonen in Rotterdam geven aan dat zij door ambtenaren worden ondervraagd over namen, leeftijden en radicale uitingen van specifieke jongeren. Den Haag en Utrecht stellen dat ook zij de sleutelpersonen hiervoor soms gebruiken. De informatie kan, bij serieuze zorgen, belanden bij de politie. Sommige sleutelpersonen voelen zich hierdoor in verlegenheid gebracht; zij willen niet willen fungeren als informant.

Een van hen zegt tegen NRC:

„Dat zie ik niet als mijn werk. Als iemand te horen krijgt dat ik een melding heb gedaan, vertrouwt niemand je meer.”

De Nijmeegse islamonderzoeker Martijn de Koning sprak twee sleutelpersonen die inmiddels zijn afgehaakt omdat zij zich als informant voelden ingezet.

Vertrouwen ondermijnd

De Leidse terrorismeonderzoeker Francesco Ragazzi heeft kritiek op het inzetten van jongerenwerkers en docenten om potentiële radicalisering te signaleren. Het ondermijnt het vertrouwen dat zij nodig hebben, zegt Ragazzi.

„Een puber hoort op school of tegen een jongerenwerker vrijuit zijn mening te kunnen geven, ook als die misschien verkeerd is.”

Uit gesprekken met tien sociale werkers die Ragazzi voerde voor een nog ongepubliceerde studie, blijkt dat sommigen ervoor kozen signalen te anonimiseren zodat de melding niet naar hen herleid kan worden. Een jongerenwerker had tegen zijn jongeren gezegd dat zij niets meer tegen hem moesten vertellen over hun radicale gedachten, omdat hij alles wat zij zeggen moet rapporteren aan de gemeente.Het ministerie van Sociale Zaken en de gemeente Rotterdam wilden vrijdag niet reageren.


Moslimboegbeelden ingezet voor verzamelen informatie - NRC