Wat is de kern van mijn verhaal?

[Revisor]

Het korte termijn denken versus lange termijn is geen discussie van kapitalisme versus een ander systeem.
het gaat erom hoe je je juridisch en economische systeem inricht om de vrije markt werking zijn werk te laten doen met de juiste grenzen om de zwakkeren in de samenleving te beschermen en genoeg stabiliteit in het systeem in te bouwen.

Verdienmodel was vroeger dat men geld verdiende aan problemen oplossen, nu is het kapitalistische verdienmodel dat men geld verdient aan het creeren van problemen. Denk aan de levencycli van producten die bewust kort worden gehouden om telkens geld aan te verdienen. Maar dat levert ons wel onnodige rommel op.

[Revisor]

Meelezers kijk alsjeblieft de docu. Is een hele mooie docu. Het is geen droge abstracte shizzle. Het vertelt op eenvoudige maar heel intelligente wijze waar de kern van het probleem zit en wat een mogelijke oplossing is. Dit is maar 1 oplossing.

Er komt een mooie scene in van een kunstproject. Gaat over emotie/gevoel.


https://www.npo.nl/vpro-tegenlicht/0.../VPWON_1232897

[Revisor]

Nummer twee is een vervolg:

https://www.vpro.nl/programmas/tegen...-de-aarde.html

[Olive Yao]

ja klopt, ook wel logisch omdat het werkt in de praktijk in tegen stelling tot fantasiesystemen van sociologen.

1. 'Sociologen'? Voor het geval dat je 'socialisten' bedoelt:

7. Het voorstellen alsof er twee en slechts twee alternatieven zijn, 'kapitalisme' versus 'socialisme'.

2. Kapitalisme is economisch inefficiënt, onrechtvaardig, verwoestend en antidemocratisch.

3. Wat betreft de geschiedenis van kapitalisme in de afgelopen 4 eeuwen:

19. De geschiedenis van kapitalisme beoordelen zonder doel-middel-analyse.

(...) kapitalisme versus een ander systeem.
het gaat erom hoe je je juridisch en economische systeem inricht om de vrije markt werking zijn werk te laten doen

Een kapitalistische economie is geen vrije markteconomie.

4b. Een markteconomie identificeren met kapitalisme.
Effect: als mensen kapitalisme afschaffen, schaffen zij een markteconomie af.

4c. Kapitalisme identificeren met een vrije markteconomie. Dit is vaak (impliciet en stilzwijgend) een vrije markteconomie zoals voorgesteld in neoklassieke economische theorie, in de extremistische variant waarin markten niet kunnen falen.

maar het beperken van (...) vrijheid van handel (...) werk nooit en leidt tot stagnatie.

16. Ontwikkelde economieën hebben zich ontwikkeld door en dankzij laisser faire, inclusief laisser faire-handel (zgn. 'vrijhandel').

17. Vrijhandel is een dogma.

het heeft denk ik weinig zin om deze discussie weer op te starten,

De discussie niet nee, die is al beslecht. Kapitalisme is een achterlijk geloof. Met argumenten zijn kapitalisten kansloos. Jij bijvoorbeeld, Mark, komt niet verder dan standaard kapitalistische propaganda.

De indoctrinatie heeft effect. Wanneer mensen over economie praten en wanneer journalisten erover schrijven herhalen zij bewust of onbewust vaak kapitalistische propaganda. Ook de conventionele wijsheid van politici is daar niet van te onderscheiden.

Maar de kapitalistische politiek-economische wereldoorlog tegen mensen, landen, de wereld en planeet Aarde is in volle gang. Dus gaan mensen wereldwijd oorlog terug voeren tegen kapitalisme en kapitalisten en hun politici.

[Olive Yao]

.
Revisor, ik heb nog een vraag. Scherpslijperij, niet erg belangrijk.

In je eerste post schrijf je:

Grootste probleem voor de mens is de achteruitgang van onze natuur en milieu.

Door wat wordt dit bedreigd?

Dit wordt bedreigd door het heersende economisch systeem.

Dit economisch systeem beter bekend als kapitalisme en consumptiemaatschappij. De politieke ideologie die hierbij gebruikt wordt is het (neo)Liberalisme.

Wat voor gevolgen heeft dit voor de wereld, Nederland en ons?

Hier heb je het met name over de economische ideologie en praktijk.

In je tweede post, Gevolgen voor de wereld, heb je het met name over politieke en militaire macht en machtsuitoefening.

Hoe zie je die oorzaak-en-gevolg relatie?

Ik zou post 1 en post 2 niet als oorzaak en gevolg formuleren, maar als dingen die naast elkaar bestaan en zich ontwikkelen, met tal van wisselwerkingen.

[Revisor]

.
Revisor, ik heb nog een vraag. Scherpslijperij, niet erg belangrijk.

In je eerste post schrijf je:



Hier heb je het met name over de economische ideologie en praktijk.

In je tweede post, Gevolgen voor de wereld, heb je het met name over politieke en militaire macht en machtsuitoefening.

Hoe zie je die oorzaak-en-gevolg relatie?

Ik zou post 1 en post 2 niet als oorzaak en gevolg formuleren, maar als dingen die naast elkaar bestaan en zich ontwikkelen, met tal van wisselwerkingen.

Ik wil ermee aangeven dat onze economie in het westen zo inefficient is dat het andere landen moet plunderen. Die inefficientie heeft negatieve (economische, politieke, sociale en culturele) gevolgen voor de levens van andere volkeren. We hoeven al die volkeren het leed niet aan te doen als we een efficientere economie invoeren.

We hoeven dan geen landen plat te bombarderen, geen CIA moorden meer te plegen, hoeven geen regimechanges meer uit te voeren ..etc...

[Olive Yao]

Ik wil ermee aangeven dat onze economie in het westen zo inefficient is dat het andere landen moet plunderen. Die inefficientie heeft negatieve (economische, politieke, sociale en culturele) gevolgen voor de levens van andere volkeren. We hoeven al die volkeren het leed niet aan te doen als we een efficientere economie invoeren.

We hoeven dan geen landen plat te bombarderen, geen CIA moorden meer te plegen, hoeven geen regimechanges meer uit te voeren ..etc...

100% mee eens (behalve dat woordje 'We'). Meteen weer twee rapporten:

Christophe McGlade & Paul Ekins - The geographical distribution of fossil fuels unused when limiting global warming to 2 °C (Nature 517, pp 187-190, 8 januari 2015).

Our results suggest that, globally, a third of oil reserves, half of gas reserves and over 80 per cent of current coal reserves should remain unused from 2010 to 2050 in order to meet the target of 2 °C.


Soil Atlas - Facts and figures about earth, land and fields (Heinrich Böll Stiftung 2015)

Global trade has turned arable land into a mobile resource. Developed and emerging economies are exporting their hunger for land to the developing world. They import land in the form of products grown abroad.

[Revisor]

Boekrecensie

Noam Chomsky: "Kies optimisme boven wanhoop"

'Optimism over Despair – On Capitalism, Empire and Social Change' is een verzameling interviews van journalist C.J. Polychroniou met Noam Chomsky tussen 2014 en 2017. Zoals steeds een mooi overzicht van de ideeën en analyses van de Amerikaanse denker over de staat van de wereld.

Lode Vanoost dinsdag 8 augustus 2017


Noam Chomsky in gesprek met Amy Goodman (DemocracyNow!)

“We hebben twee keuzes”, zegt Chomsky in Optimism over Despair – On Capitalism, Empire and Social Change. "We kunnen pessimistisch blijven en het erger laten worden. Of we kunnen optimistisch worden, de mogelijkheden aangrijpen die er zeker nog altijd zijn en zo meehelpen om de wereld een betere plek te maken om te leven. De keuze is vanzelfsprekend.” Dit is zijn antwoord op een vraag van journalist C. J Polychroniou in het boek.

Polychroniou had met Chomsky tientallen gesprekken tussen 2014 en 2017. Daarvan werden er nu 22 gebundeld in Optimism over Despair. Chomsky praat daarin voluit over zijn bekende thema's: zijn kijk op de 'oorlog tegen de terreur', op het neoliberalisme, de vluchtelingencrisis en de uiteenvallende Europese Unie, over de kansen op vrede in Israël/Palestina, het belang van bewegingen als BlackLivesMatter, het Amerikaanse verkiezingssysteem en over Trump. Ook de twee grootste gevaren voor de mensheid komen aan bod: de klimaatverandering en het risico op een vernietigende kernoorlog.


(Penguin cover)

Zowat elke boekenuitgever zal je vertellen dat bundelingen van interviews niet echt geschikt boekenmateriaal zijn. Niet zo voor Chomsky. In de loop der jaren zijn van hem meerdere interviewboeken verschenen en verkocht. Chomsky schrijft zelf geen grote werken meer. Hij wordt 89 in december 2017. Zijn lezingen, artikels, commentaren, opinies en interviews blijven echter gretige afnemers vinden.

Wie van Chomsky al wat boeken achter de kiezen heeft zal in dit boekje niet zoveel nieuws vinden. Voor de beginner is dit een welkome introductie tot de man en zijn gedachten. De gesprekken zijn goed geredigeerd, spreektaal werd er uitgehaald, zonder de vlotheid van een gesprek te verliezen.

Deze interviews werden over de voorbije drie jaar afzonderlijk gepubliceerd door het progressieve tijdschrift TruthOut. Het hoofdstuk Trump in the White House verscheen op 17 november 2016 in vertaling bij DeWereldMorgen.be als "Trump bedreiging voor planeet, mobilisatie en activisme kan verschil maken".

Boeiend om lezen, ook hoe Chomsky reeds voor de verkiezing van Trump en voor zijn eedaflegging zaken voorspelt die nu blijken uit te komen. "Trump is geen afwijking", zegt Chomsky, "geen aberratie, maar het logische gevolg van veertig jaar neoliberalisme, sociale afbraak en marginalisering van de bevolking ten bate van een steeds kleinere economische elite."

Interviewer Polychroniou deelt echter het fundamentele optimisme van Chomsky: “Wanhoop is geen optie. Hoe afschuwelijk de huidige situatie in de wereld ook blijkt te zijn, verzet tegen onderdrukking en uitbuiting is nooit vruchteloos geweest, ook niet in tijden die veel harder waren dan nu.”

Belgium according to Chomsky

In een antwoord op een vraag over de oorzaken van de huidige vluchtelingencrisis wijdt Chomsky een pagina aan België. Wat hij daarin zegt is bijzonder relevant. Wie wil weten wat hij zegt, raad ik graag dit boekje aan. Zeer pertinente observatie van Chomsky over België!

Spitante afsluiter: "Vergeet vooral niet dat in de hedendaagse 'newspeak' het woord 'jobs' een eufemisme is voor het onuitspreekbare zevenletterwoord 'profits' (winsten). Wie zei daar weer 'jobs, jobs, jobs'?

Noam Chomsky and C.J. Polychroniou. Optimism over Despair - On Capitalism, , Empire and Social Change, Penguin, London, 2017. 196 pp. (zonder voetnoten en index) ISBN 978-0-241-98197-9

Noam Chomsky and C.J. Polychroniou. Optimism over Despair - On Capitalism, , Empire and Social Change, Haymarket Books, Chicago, 2017 ISBN 978-1-608-84679-90 (Ebook 978-1-608-468003)

Deze recensie is gebaseerd op de Britse uitgave van Penguin. En voor wie de stap naar Engelstalige boeken nog iets te groot is, recent verscheen in Nederlandse vertaling De Chomsky Papers, een verzameling artikels die Chomsky de voorbije jaren schreef. Zie daarover de recensie "Noam Chomsky: De echte baas van de wereld? Nog steeds de VS".

Alles over Noam Chomsky




Lode Vanoost


http://www.dewereldmorgen.be/artikel...-boven-wanhoop

[Revisor]

De enorme milieu-impact van honden en katten voor het eerst precies berekend

Honden en katten eten veel vlees en dat heeft een enorme milieu-impact. In de VS is die voor het eerst precies berekend.

IPS . 7 augustus 2017



In honden- en kattenvoeding zit vlees. De productie van al deze voeding vereist veel energie, grond en water -veel meer dan bij plantaardige voeding- en heeft belangrijke neveneffecten zoals de uitstoot van broeikasgassen, bodemerosie, pesticidengebruik en afvalproductie.

163 miljoen honden en katten

De milieu-impact van honden- en kattenvoeding is dus enorm maar precies is die nog nooit gemeten. Professor Gregory Okin van de Universiteit van California ging daarom na hoeveel vlees de honden en katten in de VS elk jaar eten.

Als honden en katten in de US een land vormden, dan zouden ze op vijfde plaats staan in de lijst van meest vleesetende naties ter wereld

Zijn land telt maar liefst 163 miljoen honden en katten, 78 miljoen honden en 85 miljoen katten. Als die allemaal samen een land vormden, dan zouden ze op vijfde plaats staan in de lijst van meest vleesetende landen ter wereld, berekende Okin in Plos One.

Met zo’n vleesconsumptie zijn honden en katten dan ook goed voor 30 procent van de milieu-impact van de vleesproductie in de VS.

In geen land ter wereld zijn er meer huisdieren dan de VS. Maar ook elders neemt het houden van huisdieren snel toe, vooral in China.

De milieu-impact van katten- en hondenvoeding zal dus nog toenemen, verwacht Okin, zeker omdat de humanisering van huisdieren een belangrijke trend is. Steeds meer baasjes willen dat hun hond of kat goede voeding krijgt. Ze willen meer vlees in de voeding en meer vlees van betere kwaliteit.

Okin suggereert minder katten en honden te houden als huisdier en ook eens te kijken naar huisdieren met een kleinere ecologische voetafdruk.


De enorme milieu-impact van honden en katten voor het eerst precies berekend | MO*

[Revisor]

Hoe de wereld profiteert van Afrika's rijkdom

Afrika is rijk – in minerale rijkdom, opgeleide arbeiders, bloeiende nieuwe bedrijven en biodiversiteit. De Afrikaanse volkeren zouden moeten floreren en de Afrikaanse economieën moeten bloeien. Toch leven veel mensen in Afrika's 47 landen in armoede terwijl een groot deel van de rijkdom uit het continent gesluisd wordt door actoren uit de rest van de wereld. In het bijzonder westerse en geïndustrialiseerde landen halen veel meer uit Afrika dan ze er instoppen. Tegelijkertijd leggen ze economische modellen op die armoede en ongelijkheid voeden.

Soetkin Van Muylem donderdag 10 augustus 2017



Volgens het Honoust Accounts-rapport gepubliceerd in mei 2017, ontvingen de Afrikaanse landen in 2015, 144,3 miljard euro aan voornamelijk leningen, geldovermakingen door familieleden in het buitenland en financiële hulp.

Tegelijkertijd werd er 181,3 miljard euro uit Afrika weggesluisd. De Afrikaanse landen zijn dus in feite netto kredietverstrekkers van de rest van de wereld - in 2015 ten bedrage van 37 miljard euro.

Afrikaanse landen ontvangen zo'n 17 miljard euro aan financiële hulp per jaar, maar de kapitaalsvlucht, vooral door multinationale bedrijven die bijvoorbeeld met opzet de waarde van hun import of export verkeerd aangeven om minder belastingen te moeten betalen, is 3 maal zo hoog (60,7 miljard euro). Terwijl de Afrikanen 27,7 miljard euro aan persoonlijke geldovermakingen vanuit het buitenland ontvangen (bijv. van familieleden in het buitenland), repatriëren de multinationale bedrijven die actief zijn op het continent jaarlijks een gelijkaardig bedrag (28,6 miljard euro) aan winsten naar hun thuislanden.

In 2015 ontvingen Afrikaanse regeringen 29,3 miljard euro aan leningen, maar betaalden alleen al aan rente op de bestaande schulden 16,1 miljard euro terug. Ondertussen stijgt de algemene schuldenlast zienderogen.

Er wordt naar schatting ook zo'n 25,9 miljard euro per jaar van Afrika gestolen via de illegale houtkap, visserij en de handel in wilde dieren en planten. Verder zijn er ook nog de onrechtstreekse kosten die de rest van de wereld oplegt aan Afrika, bijvoorbeeld de kosten die het continent moet maken om zich aan te passen aan de klimaatverandering, wat oploopt tot 9,5 miljard euro per jaar, of om de klimaatverandering in te perken, bijvoorbeeld het heroriënteren naar een koolstofarme Afrikaanse economie, waarvan de jaarlijkse kost nog veel groter is (23,2 miljard euro).

Deze kosten kunnen opgeteld worden bij het geld dat jaarlijks uit Afrika weggehaald wordt omdat ze uitgaven omvatten -een verlies van middelen dus- om processen tegen te gaan waar het continent historisch niet verantwoordelijk voor is.

Welke hulp?

Als de regeringen van rijke landen beweren dat ze Afrika helpen via hun ontwikkelingsprogramma's is dat op zijn zachtst gezegd misleidend. Deze landen zouden hun rol ernstig moeten herbekijken want momenteel richten ze heel wat schade aan. In de eerste plaats worden er miljarden gestolen van de Afrikaanse burgers doordat er op mondiaal vlak veel te weinig wordt gedaan om de belastingontduiking en -ontwijking tegen te gaan.

De rijke landen doen weinig of niets om de financieel onzuivere praktijken van hun multinationale bedrijven die opereren in Afrika aan banden te leggen. Ontwikkelingshulp zou eigenlijk geherdefinieerd moeten worden als 'herstelbetalingen' voor de aanhoudende extractie van rijkdom en andere schade die aangericht wordt door rijke landen. De omvang van deze herstelbetalingen zou bepaald moeten worden op basis van de reële schade en niet arbitrair vastgelegd worden door rijke regeringen 'uit de goedheid van hun hart'.

Westerse geïndustrialiseerde landen krijgen onterecht de rol toebedeeld van weldoeners die hun rijkdom wegschenken aan arme Afrikaanse landen in de vorm van ontwikkelingshulp. Het tegengestelde is waar. De huidige extractie van rijkdom vanuit de arme naar de rijke wereld is bovendien een voortzetting van een historische trend die teruggaat tot in de koloniale tijd.

De socioloog Hamza Alavi raamde dat de stroom van rijkdom van India naar Groot-Brittannië tussen 1793 en 1803 ongeveer 2 miljoen pond per jaar bedroeg - het equivalent van vele miljarden vandaag. De Britse theoloog Robert Beckford maakte een ruwe schatting van de rijkdom die de Britten onttrokken hebben aan de Afrikaanse landen dankzij de slavenhandel en kwam op maar liefst 7,5 biljoen pond!

Diefstal

Afrikaanse multilaterale bedrijven genereren rijkdom op dezelfde uitbuitende manier als hun tegenhangers uit het globale Noorden. De grootste 500 Afrikaanse bedrijven declareerden een gezamenlijke omzet van 623 miljard euro in 2014. In 2015 exporteerden Afrikaanse landen voor 207 miljard euro aan mineralen en olie naar de rest van de wereld.

De waarde van de mineralenvoorraad in de Afrikaanse bodem is uiteraard nog vele malen hoger. Alleen al Zuid-Afrika's potentiële minerale rijkdom wordt geschat op 2,2 miljard euro. De waarde van de niet aangeboorde minerale reserves van de Democratische Republiek Congo wordt geraamd op een astronomische 21,4 miljard euro.

De meerderheid van de Afrikanen halen hier geen voordeel uit. De huidige manier van ontginnen leidt zelfs tot verarming. Als multinationale bedrijven grondstoffen zoals mineralen exporteren uit Afrikaanse landen, ontvangen de regeringen van deze landen daarvoor maar bitter weinig belastingen.

In belangrijke sectoren zoals de mijnbouw en de fossiele brandstoffenindustrie krijgen bedrijven daar vaak nog extra belastingvoordelen bovenop, waardoor het totaal aan de schatkist betaalde bedrag nog lager wordt. Voor de betrokken bedrijven is het bovendien heel gemakkelijk om te vermijden dat ze de belastingen die ze wel verschuldigd zijn ook effectief moeten betalen.

Via belastingplanning en het gebruik van belastingparadijzen doen ze aan belastingontwijking. Het fiscaal beleid van veel Afrikaanse landen is niet verrassend het resultaat van de reeds lang bestaande strategie van westerse regeringen om te insisteren op lagere belastingen om buitenlandse investeringen aan te trekken.

Geld vloeit weg uit Afrika omdat de natuurlijke rijkdom van het continent simpelweg eigendom is van en/of geëxploiteerd wordt door buitenlandse private bedrijven. Slechts in een minderheid van de buitenlandse investeringen in het continent, hebben Afrikaanse overheden een aandelenparticipatie. In dat geval gaat het vaak over kleine participaties, meestal tussen de 5 en de 20 procent van de aandelen.

Een recent rapport van War on Want stelt dat 101 bedrijven genoteerd op de Londense beurs betrokken zijn bij de extractie van slechts 5 Afrikaanse natuurlijke bronnen, met name olie, goud, diamant, kool en platinum. Deze 101 bedrijven opereren in 37 Afrikaanse landen. 59 van hen zijn ingeschreven in het Verenig Koninkrijk en 25 anderen staan geregistreerd in belastingparadijzen, zoals de Britse Maagdeneilanden, Guernsey en Jersey. De 60,7 miljard euro die jaarlijks in de vorm van illegale financiële stromingen uit Afrika weggepompt worden (kapitaalvlucht), komt neer op 6,1 procent van het Bruto Binnenlands Product (BBP) van het volledige continent.

De bevolking van Afrika wordt effectief bestolen via een proces dat een zeer kleine minderheid van de Afrikanen enorm verrijkt doordat ze het mogelijk maakt dat de rijkdom Afrika uitvloeit. Er wonen momenteel 165.000 personen in Afrika die samen 767.7 miljard euro bezitten. In 2016 leefden er 24 miljardairs, met een gezamenlijke rijkdom van 71,4 miljard euro. Waar hebben deze mensen hun rijkdom geparkeerd?

In de gebruikelijke heimelijke plaatsen waar de belastingen zeer laag zijn zoals de Kanaaleilanden, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Een onderzoek van de London School of Economics schatte dat rijke Afrikanen in 2014 maar liefst 446 miljard dollar weggeborgen hadden in buitenlandse belastingparadijzen. Dat is 30% van Afrika's totale financiële rijkdom. Het feit dat deze rijkdom niet belast is, betekent dat Afrikaanse elites zo miljarden dollars gestolen hebben (en stelen) van hun eigen landen.

Armoede

Afrikaanse overheden zouden dit geld nochtans goed kunnen gebruiken want de armoede op het continent is ondergerapporteerd en groeit nog altijd aan. De cijfers die het meest geciteerd worden zijn die van de Wereldbank: het aantal 'extreem arme' mensen in Afrika is gestegen van 284 miljoen in 1990 tot 388 miljoen vandaag. (Het percentage is in dezelfde periode wel gezakt van 56% tot 43%).

De Wereldbank definieert 'extreem arm' echter als individuen die moeten leven van 1,90 VS-dollar per dag of minder. Dat is uiteraard misleidend want iemand die leeft van 2 VS-dollar per dag is duidelijk ook extreem arm maar komt niet meer in de statistieken voor. Armoedegrenzen zijn dus altijd problematisch en ietwat arbitrair. Als de armoedegrens iets hoger gelegd wordt, bijvoorbeeld op 3,10 VS-dollar per dag dan komen we aan 670 miljoen extreem arme mensen in Afrika.

Andere internationale instituties schatten het aantal armen een stuk hoger in dan de Wereldbank. De Afrikaanse Ontwikkelingsbank berekende dat maar liefst 82% van de Afrikanen in 2011 leefde van 4 VS-dollar per dag of minder. Dat zou gaan over meer dan 800 miljoen mensen.

Het feit dat de Afrikaanse armoede zo overweldigend is en nog verder uitbreidt, toont de urgentie aan van de afschaffing van het huidige systeem dat rijkdom uit Afrika wegzuigt. De mondiale elites hebben uiteraard geen enkel intrinsiek belang bij het wijzigen van een systeem dat hen ten goede komt. Actie en verzet vanuit de civiele maatschappij -zowel in het globale Zuiden als in het globale Noorden- zijn de enige hoop.

Besluit

Financiële 'ontwikkelingsprogramma's' die privatiseringen opleggen in belangrijke sectoren (zoals publieke diensten) en die onbelemmerde vrije handel en investeringen bevelen als voorwaarden voor hulp versterken een proces waarin de wereld veel meer profiteert van Afrika's rijkdom dan de meeste bewoners van het continent. Ontwikkelingshulp kan de Afrikanen alleen ten goede komen als ze losgekoppeld wordt van de westerse bedrijfsbelangen en gebaseerd wordt op de reële noden op het continent.

Dit artikel is gebaseerd op het rapport 'Honest Accounts 2017. How the world profits from Africa’s wealth'.

Soetkin Van Muylem is stafmedewerker bij vzw Vrede


Hoe de wereld profiteert van Afrika's rijkdom - DeWereldMorgen.be