Oorzaak coups: In Zuid-Amerika worden presidenten die ingaan tegen westerse beleid afgezet.

[Revisor]

Waarom de CIA een 'Maidan-opstand' poogde in Brazilië

De mislukte staatsgreep in Brazilië is de nieuwste stunt van de CIA, net nu het land sterkere banden aan het smeden is met het oosten.

Door Pepe Escobar 10 januari 2023

Fotocredit: the Cradle

Een voormalige Amerikaanse inlichtingenfunctionaris heeft bevestigd dat de chaotische Maidan-remix die op 8 januari in Brasilia werd opgevoerd een CIA-operatie was en koppelde het aan de recente pogingen tot kleurenrevolutie in Iran.

Zondag bestormden vermeende aanhangers van de voormalige rechtse president Jair Bolsonaro het Braziliaanse Congres, het Hooggerechtshof en het presidentiële paleis, omzeilden dunne veiligheidsbarricades, klommen op daken, sloegen ruiten in, vernielden openbare eigendommen waaronder kostbare schilderijen, terwijl ze opriepen tot een militaire staatsgreep als onderdeel van een plan voor regimeverandering gericht op de gekozen president Luis Inacio "Lula" da Silva.

Volgens de Amerikaanse bron is de reden voor het organiseren van de operatie – die zichtbare tekenen van overhaaste planning vertoont – nu dat Brazilië op het punt staat zichzelf opnieuw te doen gelden in de mondiale geopolitiek, samen met mede-BRICS-staten Rusland, India en China.

Dat suggereert dat CIA-planners fervente lezers zijn van Credit Suisse-strateeg Zoltan Pozsar, voorheen van de New York Fed. In zijn baanbrekende rapport van 27 december getiteld War and Commodity Encumbrance stelt Pozsar dat “de multipolaire wereldorde niet wordt opgebouwd door G7-staatshoofden maar door de 'G7 van het Oosten' (de BRICS-staatshoofden), die eigenlijk een G5, maar vanwege 'BRICSpansion' ben ik zo vrij geweest om naar boven af ​​te ronden.”

Hij verwijst hier naar berichten dat Algerije, Argentinië en Iran zich al hebben aangemeld om lid te worden van de BRICS – of beter gezegd de uitgebreide versie “BRICS+” – met verdere interesse van Saudi-Arabië, Turkiye, Egypte, Afghanistan en Indonesië.

De Amerikaanse bron trok een parallel tussen de Maidan van de CIA in Brazilië en een reeks recente straatdemonstraties in Iran die door de dienst werden geïnstrumentaliseerd als onderdeel van een nieuwe kleurenrevolutie: “Deze CIA-operaties in Brazilië en Iran lopen parallel met de operatie in Venezuela in 2002 die was bij de start zeer succesvol toen relschoppers erin slaagden Hugo Chavez te grijpen.

Betreed de "G7 van het Oosten"

Straussiaanse neo-cons die aan de top van de CIA zijn geplaatst, ongeacht hun politieke overtuiging, zijn woedend dat de "G7 van het Oosten" - zoals in de BRICS+-configuratie van de nabije toekomst - snel uit de baan van de Amerikaanse dollar verdwijnt.

Straussian John Bolton – die zojuist zijn interesse in het presidentschap van de VS heeft bekendgemaakt – eist nu de verdrijving van Turkije uit de NAVO, aangezien het Zuiden zich snel herschikt binnen nieuwe multipolaire instellingen.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov en zijn nieuwe Chinese tegenhanger Qin Gang hebben zojuist de fusie aangekondigd van het door China aangestuurde Belt and Road Initiative (BRI) en de door Rusland aangestuurde Eurasia Economic Union (EAEU). Dit betekent dat het grootste handels-/connectiviteits-/ontwikkelingsproject van de ^21e eeuw – de Chinese Nieuwe Zijderoute – nu nog complexer is en zich blijft uitbreiden.

Dat maakt de weg vrij voor de introductie, die al op verschillende niveaus wordt ontworpen, van een nieuwe internationale handelsvaluta die bedoeld is om de Amerikaanse dollar te verdringen en vervolgens te vervangen. Naast een intern debat tussen de BRICS, is een van de belangrijkste vectoren het discussieteam dat is opgericht tussen de EAEU en China. Na afronding zullen deze overwegingen worden gepresenteerd aan de BRI-EAEU-partnerlanden en natuurlijk de uitgebreide BRICS+.

Lula aan het roer in Brazilië, in wat nu zijn derde niet-opeenvolgende presidentiële termijn is, zal een enorme impuls geven aan BRICS+. In de jaren 2000 was Lula, zij aan zij met de Russische president Poetin en de voormalige Chinese president Hu Jintao, een sleutelfiguur van een diepere rol voor BRICS, inclusief handel in hun eigen valuta.

BRICS als "de nieuwe G7 van het Oosten", zoals gedefinieerd door Pozsar, is meer dan anathema - zowel voor Straussiaanse neoconservatieven als voor neoliberalen.

De VS worden langzaam maar zeker uit het bredere Eurazië verdreven door gezamenlijke acties van het strategisch partnerschap tussen Rusland en China.

Oekraïne is een zwart gat – waar de NAVO wordt geconfronteerd met een vernedering waardoor Afghanistan op Alice in Wonderland zal lijken. Een zwakke EU die door Washington wordt gedwongen om te de-industrialiseren en tegen absurd hoge kosten vloeibaar aardgas (LNG) van de VS te kopen, heeft geen essentiële middelen die het rijk kan plunderen.

Geo-economisch gezien blijft het in de VS luidende 'westelijk halfrond', met name het immense energierijke Venezuela, het belangrijkste doelwit. En geopolitiek gezien is Brazilië de belangrijkste regionale speler.

Het neoconservatieve spel van Strauss moet alles uit de kast halen om Chinese en Russische handelsuitbreiding en politieke invloed in Latijns-Amerika te voorkomen, dat Washington – ongeacht het internationale recht en het concept van soevereiniteit – nog steeds “onze achtertuin” noemt. In tijden waarin het neoliberalisme zo 'inclusief' is dat zionisten hakenkruizen dragen, is de Monroe-doctrine terug, op steroïden.

Alles over de 'strategie van spanning'

Aanwijzingen voor Maidan in Brazilië kunnen bijvoorbeeld worden verkregen bij het US Army Cyber ​​Command in Fort Gordon, waar het geen geheim is dat de CIA honderden middelen in heel Brazilië heeft ingezet in de aanloop naar de recente presidentsverkiezingen - trouw aan het draaiboek "spanningsstrategie".

Sinds medio 2022 werd in Fort Gordon CIA-gebabbel onderschept. Het hoofdthema was toen het opleggen van het wijdverbreide verhaal dat 'Lula alleen kon winnen door vals te spelen'.

Een belangrijk doel van de CIA-operatie was om met alle middelen het Braziliaanse verkiezingsproces in diskrediet te brengen, wat de weg vrijmaakte voor een voorverpakt verhaal dat nu aan het ontrafelen is: een verslagen Bolsonaro die Brazilië ontvlucht en zijn toevlucht zoekt in het Mar-a-Lago-herenhuis van de voormalige Amerikaanse president Donald Trump . Bolsonaro, geadviseerd door Steve Bannon, ontvluchtte Brazilië, waarbij hij Lula's inauguratie oversloeg, maar omdat hij doodsbang is, kan hij eerder vroeger dan later de klap krijgen. En trouwens, hij is in Orlando, niet in Mar-a-Lago.

De kers op de muffe Maidan-cake was wat er afgelopen zondag gebeurde: het fabriceren van een 8 januari in Brasilia die de gebeurtenissen van 6 januari 2021 in Washington weerspiegelt, en natuurlijk de Bolsonaro-Trump-link in de hoofden van mensen drukken.

Het amateuristische karakter van 8 januari in Brasilia suggereert dat CIA-planners verdwaald zijn geraakt in hun eigen complot. De hele farce moest worden verwacht vanwege het rapport van Pozsar, dat iedereen die er toe doet heeft gelezen over de New York-Beltway-as.

Wat wel duidelijk is, is dat voor sommige facties van het machtige Amerikaanse establishment het koste wat kost van Trump afkomen nog belangrijker is dan het verlammen van de rol van Brazilië in BRICS+.

Als het gaat om de interne factoren van Maidan in Brazilië, geleend van romanschrijver Gabriel Garcia Marquez, loopt en praat alles als de Chronicle of a Coup Foretold. Het is onmogelijk dat het veiligheidsapparaat rond Lula deze gebeurtenissen niet had kunnen voorzien, vooral gezien de tsunami aan borden op sociale netwerken.

Er moet dus een gezamenlijke inspanning zijn geweest om zacht te handelen – zonder enige preventieve grote stok achter de deur – en tegelijkertijd het gebruikelijke neoliberale gebabbel uit te stoten.

Het kabinet van Lula is tenslotte een puinhoop, met ministers die constant botsen en sommige leden zelfs een paar maanden geleden Bolsonaro steunden. Lula noemt het een 'regering van nationale eenheid', maar het is meer een smakeloze lappendeken.

De Braziliaanse analist Quantum Bird, een wereldwijd gerespecteerd natuurkundige die na een lange periode in NAVO-landen naar huis is teruggekeerd, merkt op dat er “te veel actoren in het spel zijn en te veel vijandige belangen. Onder de ministers van Lula vinden we bolsonaristen, neoliberale renteniers, bekeerlingen van klimaatinterventie, beoefenaars van identiteitspolitiek en een enorme fauna van politieke neofieten en sociale klimmers, allemaal goed afgestemd op de imperiale belangen van Washington.

Door de CIA aangewakkerde 'militanten' op jacht

Een plausibel scenario is dat machtige sectoren van het Braziliaanse leger – ten dienste van de gebruikelijke Straussiaanse neoconservatieve denktanks, plus wereldwijd financieel kapitaal – niet echt een staatsgreep konden plegen, gezien de massale afwijzing door het volk, en zich op zijn best moesten schikken. voor een "zachte" farce. Dat illustreert hoezeer deze zelfverheerlijkende en zeer corrupte militaire factie geïsoleerd is van de Braziliaanse samenleving.

Wat zeer verontrustend is, zoals Quantum Bird opmerkt, is dat de unanimiteit bij het veroordelen van 8 januari van alle kanten, terwijl niemand de verantwoordelijkheid op zich nam, "laat zien hoe Lula vrijwel alleen navigeert in een ondiepe zee die wordt geteisterd door scherpe koralen en hongerige haaien."

Lula's positie, voegt hij eraan toe, "het afkondigen van een federale interventie in zijn eentje, zonder sterke gezichten van zijn eigen regering of relevante autoriteiten, getuigt van een geïmproviseerde, ongeorganiseerde en amateuristische reactie."

En dat allemaal, nogmaals, nadat door de CIA aangewakkerde “militanten” dagenlang de “protesten” openlijk op sociale media hadden georganiseerd.

Hetzelfde oude CIA-draaiboek blijft echter aan het werk. Het verbaast je nog steeds hoe gemakkelijk het is om Brazilië, een van de natuurlijke leiders van het Globale Zuiden, te ondermijnen. Pogingen tot ouderwetse staatsgrepen plus regimeverandering/kleurenrevolutie-scripts zullen blijven worden gespeeld – denk aan Kazachstan begin 2021 en Iran nog maar een paar maanden geleden.

Hoezeer de zelfverheerlijkende factie van het Braziliaanse leger ook mag geloven dat ze de natie beheersen, als Lula's aanzienlijke massa's met volle kracht de straat op gaan tegen de farce van 8 januari, zal de onmacht van het leger grafisch worden afgedrukt. En aangezien dit een CIA-operatie is, zullen de handlers hun tropische militaire vazallen bevelen zich als struisvogels te gedragen.

De toekomst is helaas onheilspellend. Het Amerikaanse establishment zal niet toestaan ​​dat Brazilië, de BRICS-economie met het beste potentieel na China, weer op volle kracht en in overeenstemming met het strategisch partnerschap tussen Rusland en China weer aan de slag kan.

Straussiaanse neoconservatieven en neoliberalen, gecertificeerde geopolitieke jakhalzen en hyena's, zullen nog woester worden naarmate de 'G7 van het Oosten', inclusief Brazilië, een einde wil maken aan de heerschappij van de Amerikaanse dollar terwijl de imperiale controle over de wereld verdwijnt.


https://thecradle.co/Article/Columns/20209


Volledig vertaald met Google Translate

Eerder geplaatst door Olive in deze topic:

https://www.maroc.nl/forums/het-nieu...ml#post5713191

[Revisor]

Bron: https://www.latindadd.org/2022/05/10...e-de-impuesto/

Peru en kapitalistische extractie – de imperiale mijnmachten achter de troon

Door Andy Higginbottom (Geplaatst op 10 jan. 2023 )

Terwijl een regenboog van sociale bewegingen in Peru zich voorbereidt op een algemene staking die op 4 januari begint, is het land gepolariseerd tussen de intriges van partijpolitici en acties van de massa's op straat. Of de staking erin zal slagen om Pedro Castillo opnieuw aan te stellen als gekozen president, of door te dringen tot een volksvergadering, valt nog te bezien. Met 30 demonstranten gedood door staatstroepen in de twee weken voor Kerstmis, kan verdere repressie onder usurpator Dina Boluarte worden verwacht. Of repressie erin zal slagen de kwelling te stoppen, is een andere zaak. Een van de meest populaire slogans van de beweging “Que se vayan todos! / Ze moeten allemaal weg!” duidt op de populaire haat tegen de staatsgreep en tegencoup machinaties van het politieke establishment.

Wat wel duidelijk is, is dat de structurele uitdagingen waarmee Castillo's 18 maanden durende regering te kampen had, niet zijn verdwenen en nog moeten worden overwonnen om echt vooruitgang te boeken. De politieke economie van Peru wordt nog steeds gedomineerd door extractief kapitalisme dat eeuwen van imperialistische onderontwikkeling voortzet.

De heersende klasse promoot Peru als een 'mijnbouwland', een positionering die vooral werd benadrukt onder de neoliberale opening van Fujimori in de jaren negentig, die het land aantrekkelijk maakte voor buitenlandse investeringen. ¹

Aantrekkelijk betekent dat buitenlandse investeerders enorme winsten zullen maken, maar het vereist dat de belangen van de meeste bevolking en het milieu volledig ondergeschikt zijn aan de corrupte alliantie van multinationaal kapitaal met dictatuur geneigde binnenlandse bourgeoisie die haar eigen zakken vult terwijl ze toezicht houdt op de enorme overdracht van winsten van Peru.

Maar eerst een korte blik op de mondiale context in de mijnbouw, de wereldmarkt in minerale grondstoffen waarvan de economie van Peru zo afhankelijk is.

De winsten van internationale mijnbouwbedrijven rijzen de pan uit

Het lot van internationale mijnbouwbedrijven accentueert het traject van de grondstoffensupercyclus die zich bijna twee decennia uitstrekte en zijn hoogtepunt bereikte van 2011 tot 2014 tot de dip in 2015, voordat hij vanaf 2017 weer langzaam herstelde. ^{In de jaren van geleidelijk herstel verdienden de 40 grootste mijnbouwbedrijven wereldwijd ongeveer 65} miljard dollar per jaar aan nettowinst, oplopend tot 70 miljard dollar in 2020. 2

De opleving van de mijnbouwindustrie werd vervolgens opgeschort door Covid, maar zit weer in de lift. Door de terugkeer van hoge grondstoffenprijzen in 2021 schoot de jaarlijkse nettowinst voor deze elitegroep van mijnbouwmonopolies omhoog, meer dan een verdubbeling tot $159 miljard. ³

De mijnbouwboom is terug. Tegen 2021 en 2022 hebben twee factoren samen de mijnbouwopbrengsten enorm doen stijgen: de volumes stegen als gevolg van de aantrekkende industriële vraag; en de prijzen stegen als gevolg van de versterking van de Amerikaanse dollar ten opzichte van de nationale valuta van de meeste producerende landen. Wanneer verkoopprijzen in dollars worden uitgedrukt en veel van de productiekosten in lokale valuta worden uitgedrukt, leidt een depreciatie van de lokale valuta ten opzichte van de dollar tot een grotere marge tussen opbrengsten en kosten. De mijnbouwmaatschappijen genieten weer van enorme overwinsten , boven de gemiddelde winstvoet. ^{De belangrijkste indicator van de winstgevendheid van bedrijven, het jaarlijkse rendement op geïnvesteerd vermogen, van 11% in 2020 naar 21} % in 2021, en zal naar verwachting op een vergelijkbaar niveau liggen voor 2022.⁴

Waar komt al dit geld vandaan, als het in de producerende landen niet ten koste gaat van uitbuiting, onteigening en ontduiking van de volledige reële kosten van mijnbouw op industriële schaal?


Bron: https://www.mining.com/peru-sees-60-...-tax-revenues/

[Revisor]

Handel positief maar betalingsbalans negatief: de winstuitstroom.

Mineralen maken gemiddeld 58% uit van alle Peruaanse export, zelfs hoger in 2021, gevolgd door voedingsmiddelen en aanverwante grondstoffen. Het land is opgezet om de kapitalistische extractie van zijn natuurlijke diversiteit en rijkdom te dienen, het heeft een "exportgerichte economie". Koper is de belangrijkste grondstof, goed voor 33% van alle export in 2019, met goud voor 16% (zie tabel 1). Grondstoffen en levensmiddelen maken samen meer dan 90% uit van alle Peruaanse export.

Tabel 1: Belangrijkste export uit Peru 2021

Product beschrijving	Waarde FOB (US $ miljard)	Aandeel van totaal	Waarde FOB (US $ miljard)	Aandeel van totaal
Mijnbouw			40.314	63,9%
Koper	20.698	32,8%
Goud	10.121	16,0%
landbouw			8.809	14,0%
Visserij			3.862	6,1%
Olie en aardgas			3.711	5,9%
Ander			6.410	10,1%
Totalen			63.106	100,0%

Bron: Ministerio de Energia y Mineria (MEM) ⁵

Peru levert 12% van de wereldwijde koperproductie, de tweede na Chili, waar 28% van de wereldwijde kopervoorraad wordt geproduceerd. ⁶ Meer dan tweederde (69,3%) van Peru's koperexport ging in 2021 naar China. India, Canada en Zwitserland namen elk ongeveer een kwart van Peru's goudexport voor hun rekening. ⁷
We moeten het geld volgen en niet alleen de materiële goederen, om te zien waar de winsten van Peru's extreme exportgerichtheid terechtkomen.

Volgens de nationale rekeningen had Peru in 2021 een aanzienlijk handelsoverschot (export minus import) van US $ 14,8 miljard ^. toch blijft het resulterende saldo van goederen en diensten samen positief op $ 7,5 miljard. Echter, zodra alle betalingen zijn opgenomen, had Peru een negatief saldo op de lopende rekening van $ 5,3 miljard. Ondanks het genereren van een handelsoverschot uit de 'reële economie', verslechterde de internationale financiële positie van het land aan het einde van het jaar ernstig.

Hoe wordt de truc uitgehaald? Een nadere blik op de nationale rekeningen laat zien dat de reden voor de negatieve lopende rekening van Peru een tekort was op 'saldo op inkomen'-betalingen van 18,1 miljard dollar in 2021. ⁹ Wat in de IMF-standaardcategorieën 'inkomensbetalingen' worden genoemd, zijn in feite kapitalistische eigendommen. inkomensuitkeringen zoals winstafdrachten en rentebetalingen op leningen, oftewel vormen van winst.

De uitsplitsing van deze geldbewegingen is het meest onthullend. Er waren $ 1,3 miljard aan uitbetalingen van inkomen uit vermogen en $ 19,4 miljard aan uitbetaalde inkomsten uit vermogen, resulterend in een uitstroom van nettowinst uit Peru van $ 18,1 miljard in 2021 . Hiervan waren de belangrijkste posten van overzeese winstoverdrachten 15,7 miljard dollar aan bedrijfswinsten, 1,4 miljard dollar aan rentebetalingen in de particuliere sector en 2,4 miljard dollar aan rentebetalingen in de publieke sector. ¹⁰

De uitstroom van $ 15,7 miljard bedrijfswinsten in 2021 was een record, zelfs hoger dan de winstuitstroom van $ 12 miljard geregistreerd in 2011 en 2012 tijdens de vorige cycluspiek. ¹¹

Laten we benadrukken wat de droge cijfers ons vertellen: deze enorme uitstroom van geld wijst op de waardeoverdracht die kenmerkend is voor onderontwikkeling . Er wordt veel meer grondstofwaarde geproduceerd in Peru dan wordt geconsumeerd door de inwoners, wat prima facie is zou op korte termijn moeten leiden tot een groeiende kapitalistische economie, maar dat gebeurt niet omdat er een constante uitstroom is van het grootste deel van de winst, waardoor er een tekort op de betalingsbalans ontstaat. Vervolgens wordt dit financiële tekort aangevuld met leningen die op hun beurt rentebetalingen vereisen, en verdere tekorten duwen het land steeds dieper in het slijk. Het resultaat is dat de vernietiging thuis blijft terwijl de meeste financiële voordelen in het buitenland worden gerealiseerd. Deze mechanismen van imperialistisch extractivisme produceren en reproduceren onderontwikkeling.


Een protest bij de kopermijn van Antapaccay in 2021. Bron: Peruaanse regering

Huidige en toekomstige mijnbouw megaprojecten in Peru

De grootste winsten zijn die van de mijnbouwbedrijven die kolossale dagbouwmijnen exploiteren, meestal hoog langs het Andesgebergte, met verwoestende onmiddellijke gevolgen voor de omgeving en gemeenschappen in de buurt.

De mijnbouwbedrijven die in Peru actief zijn, behaalden in 2021 een nettowinst van $ 8,02 miljard op een totale winst van $ 15,70 miljard, dat is meer dan de rest van de hele economie bij elkaar. ¹²

[Revisor]

Zeven bedrijfsprojecten waren goed voor 89% van de Chileense koperproductie in 2021 (zie tabel 2).

Tabel 2: Grote koperprojecten in productie, Peru 2021

projecteren	Regio	Aandeel van de productie	Eigenaar(s)	Herkomst van de investering / bestemming van de winst
antamine	Ayacucho	19,8%	BHP	Australië/VK
Cerro Verde	Arequipa	19,2%	Vrijhaven 53,5% Sumitomo 21% Diversen 25,5%	ONS Japan Peru
Koper uit Zuid-Perú	Moquegua	15,9%	Minera Mexico	Mexico
Las Bambas	Apurímac	13,1%	Glencore Xstrata verkocht aan MMG	Zwitsers/VK dan China
Toromocho	Junín	8,1%	Chinalco	China
Antapaccay	Cuzco	7,8%	Glencore	Zwitsers/VK
Marcobre	Ika	5,3%	Minsur 60% Alxar Internacional 40%	Peru Chili
Anderen		10,8%

Bron: Ministerio de Energía y Minas (Minem), p4 ¹³ en bedrijfsrapporten.De sector heeft 234 duizend directe werknemers, van wie 72% onderaannemers zijn en geen eigen werknemers. ¹⁴

De mijnbouwprojecten zijn vele malen verzet door gemeenschappen. In 2015 werd de geplande uitbreiding van Zuid-Peru naar het Tia Maria-project opgevangen door massale stakingen en wegblokkades, waarbij staatstroepen tientallen gewonden en twee lokale boeren doodden die bezorgd waren over het verlies van hun watervoorraden. Datzelfde jaar richtten gemeenschappen rond Las Bambas wegblokkades op, en duizenden omsingelden een IMF-top die bedrijfsmijnbouw promootte. ¹⁵ Tegen 2021 hadden protesten van sociale bewegingen geleid tot de stopzetting van 10 mijnbouwprojecten, waaronder Las Bambas. De gemeenschappen wijzen op "de vervuiling door mijnen die hun drinkwater aantast, een gebrek aan infrastructuurinvesteringen of het creëren van banen en dat het stof van zware vrachtwagens hun gewassen en vee doodt". ¹⁶

Een protest in de buurt van de kopermijn van Antapaccay in 2021. Bron: : Peruaanse regering Zakelijke investeerders hebben in 2021 vijf keer claims ingediend tegen de Peruaanse staat bij de ondemocratische internationale investeerder-mechanismen voor geschillenbeslechting (ISDS), het hoogste ter wereld dat jaar. ¹⁷ Hun doel is compensatie te eisen voor winsten die zogenaamd verloren zijn gegaan door sociale geschillen.
Er zijn twee totaal verschillende verhalen die op gespannen voet staan ​​over grootschalige mijnbouw. De reguliere media propagandiseren ten gunste van de corpora, waarbij politici en tamme professoren de positieve voordelen prediken; dit druist volledig in tegen de geleefde ervaringen van de werkende mensen in plattelandsgemeenschappen, zowel campesino als inheems. De conflicten zijn niet meer of minder dan de strijd om het leven.

Met meer stakingen en protesten in 2022 probeerde de regering van Pedro Castillo te bemiddelen in deze zich vermenigvuldigende sociaal-ecologische conflicten, om onderhandelde oplossingen te vinden tussen de belangrijkste partijen. Maar bemiddeling kan de structurele wortels van het probleem niet oplossen, dat vereist een volledige afwijzing van het hele kapitalistische extractivistische model. De algehele antagonisme zal in ieder geval eerder toenemen dan afnemen.

Verwachte bewegingen op de wereldmarkt spelen een grote rol bij de belangrijkste investeringsbeslissing van bedrijven om verder te gaan dan de exploratie- en haalbaarheidsfase en om een ​​bepaald mijnbouwproject tot productie te ontwikkelen. Koper wordt gebruikt voor elektriciteitstransmissie en is een van die strategische mineralen waarvan de vraag naar verwachting zal toenemen in de komende decennia van energietransitie. De huidige internationale prijs van koper is $ 4,43/lb, al een stijging van 23% ten opzichte van het niveau van 2021. ¹⁸ Koperprijzen zullen naar verwachting verder stijgen; ongeveer 25% tegen 2030 en, met minder voorspelbaarheid, mogelijk zelfs een verdubbeling tegen 2040.

Tegen deze voorspelde prijzen staan ​​internationale bedrijven te popelen om nieuwe investeringen aan te gaan, om steeds meer koper te winnen (zie tabel 3) om steeds meer winst te maken.

Tabel 3: Mijnbouwprognoses voor Peru per land van herkomst

Land van oorsprong	Aantal projecten	Verwachte investeringen (US $ miljard)	Aandeel van totaal
VK	6	12.066	20,9%
China	5	10.155	17,6%
Canada	11	8.489	14,7%
Mexico	4	7.684	13,3%
ONS	**	7.500	13,0%
Peru	7	4.581	7,9%
Anderen	**	7.307	12,6%
Totalen	48	57.772	100,0%

Bron: Minem. ¹⁹ (** Niet gespecificeerd, 15 projecten tussen de VS en andere)

De prognoses, gebaseerd op door het bedrijf verstrekte informatie en gerapporteerd door het Peruaanse mijnbouwministerie, laten zien dat bedrijven uit vijf landen de buitenlandse investeringen in de mijnbouw in Peru gaan domineren. Het zijn het VK, China, Canada, Mexico en de VS die samen zullen bron 87% van alle investeringen. ²⁰

Om tot de specifieke bedrijven te komen, splitsen we het landcijfer op in het geval van het VK (zie tabel 4).

Tabel 4: Verwachte mijnbouwinvesteringen in Peru vanuit het VK

projecteren	Plaats	Bedrijf	Verwachte investeringen (US $ miljard)
Quellaveco	Moquegua	Anglo-Amerikaans	5.300
La Granja	Cajamarca	Rio Tinto	5.000
Fosfatos Mantaro	Junín	ITAFOS	0.850
Los Calatos	Moquegua	Minera Hampton	0,655
Optimalisatie Inmaculada	Ayacucho	Hochschild	0,136
Ariana	Junín	Mijnbouw in de zuidelijke pieken	0,125
Totaal Britse bedrijven			12.066

Bron: Minem. ²¹

Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat de projecten Quellaveco van Anglo American en La Granja van Rio Tinto domineren en dat hun productievolumes enorm zullen zijn, evenals hun winstverwachtingen.

Merk op dat officiële presentaties altijd de inkomende buitenlandse investering presenteren, maar zelden het onderliggende doel vermelden, namelijk om meer geld als winst op te nemen als rendement op de investering, bovenop het initiële voorgeschoten kapitaal. Deze prognoses zijn wat de hele onderneming drijft en worden gerapporteerd aan investeerders in plaats van aan het grote publiek.

Het Quellaveco-project van Anglo American dient als de gegevens voor het IMF-model van een grootschalig koperproject, waardoor het een hoger profiel krijgt dan normaal en een samenvattend beeld van de winstprognoses mogelijk maakt. Het project zal in 2026 in productie gaan. De ontwikkelingskosten voor vijf jaar worden vooraf geschat op 5,3 miljard dollar. De verwachte levensduur van de productie loopt van 30 jaar tot 2055. Gedurende deze periode zal het project zoals geschetst bedrijfswinsten (inkomsten, minus bedrijfskosten) genereren van ongeveer $ 32 miljard, zes keer meer dan de initiële investering. ²²

Als het belastingregime van de staat min of meer blijft zoals het nu is (zie volgende paragraaf), kan Anglo American sterk afgeschreven kapitaaluitgaven aftrekken van zijn belastbare winsten, en volgens deze schatting zal het uitkomen op ongeveer $ 21 miljard nettowinst, dat is vier keer meer dan de initiële investering.

Bedrijven als Anglo American staan ​​erop dat de staat de zekerheid krijgt van een werkomgeving die zowel de sociale oppositie beheerst als een stabiel belastingregime biedt, beide met als achterliggend motief gegarandeerde toekomstige winsten. Deze voortdurende kapitalistische extractie vereist een meegaande staat in de dubbele rol van zakelijke facilitator en handhaver. En dus voor de politiek.


Bron: Technisch rapport van het IMF (2021), p78.

[Revisor]

De strijd om het belasten van mijnbouwwinsten

Fujimori in de jaren negentig maakte de weg vrij voor de Peruaanse staat om in de jaren 2000 in hoge mate te voldoen aan grootschalige destructieve mijnbouw. Dit was op twee fronten: een licht regulerend regime en een harde hand die elke sociale oppositie snel criminaliseerde. In dit opzicht voert de heersende klasse van Peru al drie decennia een soortgelijk schip als haar neoliberale buurlanden Colombia en Chili. ²³

De Peruaanse samenleving lijdt nog steeds onder het diepgewortelde neoliberalisme. De totale belastinginkomsten van de staat bedragen slechts 14,6% van het bbp, dat is een stap lager dan in Chili (19,2%) en Colombia (17,8%). ²⁴ Bijgevolg zijn de overheidsuitgaven per hoofd bijzonder laag in Peru. Dit is het blijvende effect van het bewind van Fujimori, economisch misschien wel even schadelijk als de extreemrechtse erfenis van de dictatuur van Pinochet.

Vanaf Fujimori is het overheidsbeleid vriendelijk geweest ten aanzien van grootschalige mijnbouw, in het bijzonder wat bekend staat als het fiscale regime voor mijnbouw, dwz hoe mijnbouwondernemingen worden belast. Er zijn grofweg twee onderdelen: a) de standaardvennootschapsbelasting die algemeen van toepassing is op alle vennootschappen, ook wel 'inkomstenbelasting' genoemd; en b) een specifiek mijnbouwbelastingregime dat uit twee elementen bestaat: i) concessies voor mijnbouwondernemingen waardoor ze de inkomstenbelasting die ze betalen kunnen verlagen, en ii) mijnbouwroyalty's.

Voor onze analyse is het belangrijk om drie kaderpunten in gedachten te houden:

• Eerste royalty's zijn verschuldigd aan de staat in zijn hoedanigheid van soevereine eigenaar van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen die worden gewonnen, de staat als 'landeigenaar', en worden beschouwd als een soort pacht. Internationaal zijn royaltytarieven in de mijnbouw veel lager dan voor olie en gas, meestal slechts in enkele procenten, dwz minder dan een tiende van de verkoopopbrengst.
• Ten tweede zorgde de supercyclus voor grondstoffen voor een dramatische stijging van de verkoopopbrengsten uit de mijnbouw en, aangezien hun kostenbasis redelijk stabiel bleef, voor een spectaculaire vermenigvuldiging van de bedrijfswinsten. Dit waren werkelijk overwinsten of superwinsten. ²⁵
• Ten derde komt in Peru, net als elders, ongeveer driekwart en meer van de staatsbelastinginkomsten van de mijnbouwbedrijven als bedrijfsinkomstenbelasting (dwz winstbelasting) in plaats van als mijnbouwspecifieke royalty's.

Dit was de situatie toen de vorige regering van het populistische Humala in 2011 de basis van royalty's voor mijnbouw verlegde van een percentage van de inkomsten naar een percentage van de winst. Het onmiddellijke effect was een bijna verdrievoudiging van de royalty-inkomsten van de staat in 2012. laag uitgangspunt. ²⁶ In werkelijkheid was Humala's blaf scherper dan zijn beet, zoals een pro-zakelijke marktanalist opmerkte: "het herziene beleid in Peru werd goed ontvangen binnen de industrie". ²⁷Zelfs in het nieuwe systeem waren royalty's nog steeds niet meer dan een fractie van de winst die de mijnbouwbedrijven zich gemakkelijk konden veroorloven. Officiële instellingen, de staatsbank en de overheid, presenteren royalty's en gerelateerde mijnbelastingen in de Peruviaanse valuta, de sol ; en rapporteer deze afzonderlijk in plaats van als elementen van de totale winststroom van de mijnbouwindustrie. Opzettelijk of niet, deze methode verhult hoe klein een percentage de royalty's nog steeds zijn, zelfs na de hervorming van 2011. Gedetailleerde analyse berekent het royaltypakket voor 2011 op slechts 7% tot 12% van de bedrijfswinsten, afhankelijk van de bijzonderheden. Met een vennootschapsbelasting van 29,5% bedroegen de gecombineerde belastingen dus 37% tot 42% van de bedrijfswinsten. ²⁸

De volgende grote stap kwam in de aanloop naar de tweede ronde van de presidentsverkiezingen van 2021, toen Pedro Castillo pleitte voor verdere hervormingen, waaronder "heronderhandeling over mijnbouwcontracten, een verhoging van de bedrijfsbelastingen en mogelijke nationalisatie van mijnen". Zijn tegenstander, Keiko Fujimori, pleitte voor een nieuw mechanisme dat 40% van de mijnbouwroyalty's zou verdelen over individuele huishoudens, in een poging om individuele welvaart netjes te identificeren met bedrijfswinsten. Een slimme truc om 'het wijdverbreide gebrek aan vertrouwen in het politieke establishment en de overheidsinstellingen', dat haar eigen vader zo veel had gedaan om van binnenuit te corrumperen, uit te melken. In het geval dat Castillo veel meer stemmen kreeg van mensen in de delen van het land die te lijden hebben onder de directe gevolgen van mijnbouw, waardoor hij in juni 2021 president wordt. ²⁹

Slechts een maand later, in juli 2021, onderging Castillo's nieuw genestelde regering een klassieke 'gematigde verschuiving', weg van zijn radicale verkiezingscampagne, naar het hof maken van de mijnindustrie, waarbij hij niet meer voorstelde dan stapsgewijze verhogingen van de belastingtarieven. Zijn orthodoxe minister van Financiën stelde verschillende opties voor om de totale 'staatsinkomsten' van de mijnbouwwinsten van Peru te verhogen van ongeveer 41% tot ongeveer 44%. Dit stuitte echter op woedend verzet van de Chamber of Mines, die de mijnbouwondernemingen vertegenwoordigde. De Kamer maakte hyperbolische beweringen dat het belastingtarief van Peru al bijna 50% bedroeg en dat bij elke verdere verhoging het risico bestond dat het in de toekomst meer dan 50 miljard dollar aan buitenlandse investeringen zou verliezen. Minister van Financiën Pedro Francke wees op de onjuistheid van deze beweringen, dat zijn voorgestelde verhoging het tarief nog steeds lager zou laten dan in het neoliberale modelregime Chili (47,1%).³⁰

De regering van Castillo heeft toen het IMF 'uitgenodigd' om naar de belastingopties te kijken. Het technische rapport van het IMF kwam uit in december 2021. Het erkent dat de mijnbouwbedrijven vanwege de dramatische stijging van hun brutowinst de voorgestelde belastingverhoging zouden kunnen betalen en toch een voorsprong op de nettowinst zouden kunnen behalen. Uit hun gedetailleerde schattingen blijkt dat het interne rendement van de mijnbouwondernemingen (een goede benadering van het netto winstpercentage) momenteel 25% is. ³¹ Bij dit hoge tarief verdubbelt het geïnvesteerde kapitaal in iets meer dan drie jaar.

Bovendien schat het IMF dat het gemiddelde effectieve belastingtarief (AETR) van Peru zich aan de onderkant van het internationale bereik bevindt, dat sterk varieert van 30% tot 75%. Het IMF erkent dat “het huidige fiscale regime voor mijnbouw in Peru concurrerend is”. ³² Cruciaal is dat het IMF, na de opties in detail te hebben onderzocht, concludeert dat de voorstellen van Castillo in feite vrij voorzichtig waren. Het stelt: "Deze verhoging van de belastingdruk zou Peru in het midden houden van andere mijnbouwlanden, aangezien zijn relatieve positie niet zou worden gewijzigd." ³³Het IMF is natuurlijk het bastion van financiële orthodoxie. Een meer kritische analyse van officiële cijfers door Juan Torres Polo toont aan dat de bedrijven in 2021 het volledige tarief van de vennootschapsbelasting op hun buitengewone winsten hebben vermeden (of ontdoken), waardoor ze het nominale belastingniveau voor een bedrag van 11.907 miljoen zolen (US $ 3,1 ) onderbetaalden. miljard tegen de wisselkoers van 3,88 sol/dollar). ³⁴

Maar de vuile trucs-campagne was al aan de gang, de radicaal-rechtse razernij was ontketend. ³⁵ Een andere factor speelde een rol, de klassenstrijd. De inheemse gemeenschap van Huancuire had de productie in de kopermijn van Las Bambas geblokkeerd en ook de productie in de Cuajone-mijn was stopgezet. ³⁶ Via de pers drongen mijnbouwmanagers er bij de regering op aan “sociale opstanden de kop in te drukken” of zelf de gevolgen onder ogen te zien. ³⁷ Castillo probeerde een pad te vinden tussen deze twee fundamenteel tegengestelde perspectieven, en faalde uiteindelijk. Zijn presidentschap verloor zijn samenhang en begon uiteen te vallen. Het mijnbouwministerie verzette zich tegen het ministerie van Financiën en de meerderheid van het Congres koos de kant van hen. ³⁸

Castillo was getemd, maar dat was niet meer genoeg. Hij moest op zijn beurt ofwel het verzet van sociale bewegingen breken of afgezet worden. In het geval dat Castillo's verwijdering een verwarde combinatie was van tegenstrijdige politieke belangen, zit hij nu in de gevangenis met minstens 18 maanden 'preventieve detentie' voordat hij terechtstaat. ³⁹

[Revisor]

Dringende behoefte aan anti-imperialistische solidariteit

Onze analyse laat zien dat er een verdeling van ruwweg 60:40 is in de mijnbouwsuperwinsten die worden gedeeld tussen de internationale mijnbouwbedrijven en de Peruaanse staat. In empirische termen is dit de neokoloniale deal waartoe de politieke krachten van beide partijen zich hebben verbonden, een deal die hun gevestigde klassenbelangen verstevigt om de extractieve machine draaiende te houden, ongeacht de daaruit voortvloeiende sociale en ecologische schade.

We pleiten voor de noodzaak van anti-imperialistische solidariteit met de opstandige volkeren van Peru die hun strijd voeren in de burchten van de kapitalistische macht achter de troon. Net als bij de heroïsche politieke Mapuche-gevangenen die in Chili in hongerstaking zijn, zijn dringende maatregelen geboden. ⁴⁰

De langdurige oorlog tegen bedrijfsmijnbouw gaat veel dieper dan de laatste schermutselingen rond belastingtarieven. Het is een bevrijdingsstrijd die zich over vijf eeuwen uitstrekt. Vooral de inheemse bewegingen zijn fundamenteel tegen kapitalistisch extractivisme in al zijn vormen. In lijn met dit perspectief hebben kritische Latijns-Amerikaanse academici de term 'opofferingszones' gebruikt om de benarde situatie van gemeenschappen en gebieden die door megaprojecten zijn geteisterd, weer te geven. Zones waar levende wezens niet meer gelden dan perifere nevenschade die wordt opgeofferd aan het maken van winst en kapitaalaccumulatie. ⁴¹ Terwijl de staat en bedrijven hun heimelijke verstandhouding versterken, worden niet alleen gemeenschappen maar hele landen opgeofferd in deze neokoloniale arrangementen. Peru is een opofferingsgebied voor imperiale plunderingen.

Dina Boluarte's usurpator-presidentschap weet maar al te goed dat een garantie van aanhoudende superwinsten het is wat van haar kant van de deal moet worden geleverd; in ruil voor diplomatieke en zo nodig militaire steun van de imperialistische staten. Als haar regime er niet in slaagt het land tot onderwerping te disciplineren, zullen er zeker rampenplannen voor interventie in gang worden gezet.

Behalve dat de mensen zijn opgestaan, zullen ze inspraak hebben. We kennen de uitkomst van de algemene staking nog niet. De jury is eruit, zij zijn het die op straat staan. En het is hun keuzevrijheid die zal bepalen of de tijd voor opoffering ten einde is.

Platform van 12 ^oktober : het verzet gaat door.

---

[Revisor]

1. Opmerkingen:
   
   
   1. ↩ Roberto Schatan, Eduardo Camero, Juan Carlos Guajardo, Victor Mylonas en Ricardo Villalobos Voorstellen voor de belastinghervorming van 2022: fiscaal regime voor de mijnbouwsector, vermogenswinsten en IGV over digitale diensten IMF technisch rapport, december 2021, p15 op www.imf.org
   2. ↩ Jaarverslag PwC Mine , diverse jaren, op www.pwc.com
   3. ↩ PwC Mine 2022: een kritieke transitie op www.pwc.com
   4. ↩ Idem, p15.
   5. ↩ Detail voor 2021 in Ministerio de Energía y Minas (Minem), Boletín Estadístico Minero Edición N° 01-2022 , p9 op https://www.gob.pe/institucion/minem...n-estadistico- minero-enero-2022. Samenvatting op statistics.cepal.org Zie ook IMF Technical Report, p15.
   6. ↩ PwC Mine 2020: veerkrachtig en vindingrijk , p5. Zie Chili's Copper for the Chilean People op londonminingnetwork.org
   7. ↩ Minem, Boletín , p10
   8. ↩ statistiek.cepal.org
   9. ↩ Het volledige beeld is inclusief overige transfers en verplaatsingen.
   10. ↩ Banco Central de Reserva del Perú (BCRP) Data, Renta de Factores op estadisticas.bcrp.gob.pe
   11. ↩ BCRP-gegevens, Egresos Privados—Utilidades op estadisticas.bcrp.gob.pe
   12. ↩ Utilidades de empresas fueron menores in US$ 594 millones: tres sectores claves en rojo at gestion.pe
   13. ↩ Minem, Boletín, p4.
   14. ↩ Minem, Boletín , p14.
   15. ↩ www.veerkracht.org
   16. ↩ www.thedialogue.org
   17. ↩ UNCTAD World Investment Report 2022: internationale belastinghervormingen en duurzame investeringen, p74 op unctad.org
   18. ↩ PwC Mijn 2022 , pp9-10
   19. ↩ Geciteerd in Reino Unido supera a China en inversie minera en el Perú op andina.pe
   20. ↩ In de afgelopen jaren hebben Canadese geleerden een kritische analyse gegeven van het imperialisme van hun heersende klasse, die in concreto uitstijgt boven wat in het Verenigd Koninkrijk is bereikt. Zie bijvoorbeeld Todd Gordon en Jeffery R. Webber (2016) Blood of Extraction: Canadian Imperialism in Latin America, Hoofdstuk 6; Todd Gordon en Jeffery Webber (2018) 'Canadees kapitaal
       en secundair imperialisme in Latijns-Amerika', Canadian Foreign Policy Journal .
   21. ↩ Geciteerd in Reino Unido supera a China…
   22. ↩ IMF technisch rapport, p78.
   23. ↩ Voor een vergelijkende analyse van het economisch beleid van de neoliberale en sociaal-democratische staatsregimes in de Andesregio tijdens de vorige ronde van het 'roze tij', zie Andy Higginbottom (2013) 'Foreign Investment in Latin America: Dependency Revisited' in het Latijn Amerikaanse perspectieven , deel 40 (3); 184-206.
   24. ↩ Cijfers zijn voor 2019, uit IMF Technical Report, p13.
   25. ↩ De vloeiende uitwisselbaarheid tussen winst en rente komt voort uit het feit dat het beide externe vormen zijn van de meerwaarde die door de producerende kapitalen wordt onttrokken aan de uitbuiting van arbeid en de onteigening van natuurlijke rijkdommen. Karl Marx legde uit hoe in de kapitalistische landbouw landeigenaarsrente een omgezette vorm van 'surplus-profit' is, dat wil zeggen bovenop de algemene winstvoet, mogelijk gemaakt door de productiviteit van landbouwarbeid. Capital , Volume 3, Part 6. Lenin bestempelde de consequent hogere winsten van monopoliehoofdsteden als 'superwinsten' in het imperialisme, het hoogste stadium van het kapitalisme. Samir Amin noemde de term 'imperialistische huur' om het idee van internationale waardeoverdracht uit te drukken, zie zijn The Law of Worldwide Value.
   
   
   

[Revisor]

26 ↩ Zie IMF technisch rapport, p16.
27 ↩ Francesca Rey Het effect van veranderingen in de mijnbelasting in Peru op pages.marketintelligence.spglobal.com
28 ↩ IMF technisch rapport, p23.
29 ↩ Chloe Schalit, Supriya Sadagopan en Mario Picon Het beheer van mijnbouwinkomsten in Peru op r4d.org
30 ↩ 'De mijnbouwkamer van Peru zegt dat het voorstel voor een belastingverhoging een investering van $ 50 miljard inhoudt' Reuters op www.reuters.com
31 ↩ IMF technisch rapport, p24.
32 ↩ IMF technisch rapport, pp26-27.
33 ↩ IMF technisch rapport, p38.
34 ↩ Juan Torres Polo , ' Minería en Perú: Ganancia Extraordinaria 2021 libre de impuesto' op www.latindadd.org
35 ↩ José Carlos, Llerena Robles en Vijay Prashad 'Er is een campagne met vuile trucs aan de gang in Peru om de presidentiële overwinning van links te ontkennen' MR Online op mronline.org
36 ↩ 'Paralización de Las Bambas y Cuajone genereo que el Estado deje de recibir US$ 7 millones diarios' rpp.pe
37 ↩ 'Analyse: Peru's mijnbouwexecs 'verliezen het vertrouwen' in de overheid ondanks gematigde verschuivingen' Reuters op www.reuters.com
38 ↩ 'Peru zegt dat IMF ruimte ziet om belastingen op mijnbouwsector te verhogen - ministerie van Financiën' Reuters op www.reuters.com
39 ↩ 'Een bloedbad in Peru: meer dan 17 doden terwijl de protesten toenemen na de afzetting en gevangenschap van president Castillo' Democracy Now ' op www.democracynow.org
40 ↩ 'Llamado urgente de solidaridad hacia el pueblo Mapuche y la CAM' / Dringende oproep tot solidariteit met het Mapuche-volk en CAM op contrahegemoniaweb.com.ar
41 ↩ Zie voor een goed voorbeeld Valenzuela-Fuentes, K.; Alarcón-Barrueto, E.; Torres-Salinas, R. 'Van verzet tegen schepping: sociaal-milieuactivisme in de "opofferingszones" van Chili'. Duurzaamheid 2021, 13, 3481. doi.org

Over Andy Higginbottom

Andy Higginbottom is universitair hoofddocent aan de Kingston University in Londen, waar hij lesgeeft over slavernij en emancipatie, de misdaden van de machtigen en internationale politieke economie. Andy is algemeen geïnteresseerd in bewegingen die strijden tegen extractivisme, neokolonialisme en onderdrukking. Hij is actief ter ondersteuning van sociale bewegingen in Colombia, Zuid-Afrika en Eelam Tamils. Zijn huidige onderzoeksprojecten zijn een dialoog met Marx' Capital over de theorievorming over de Amerikaanse katoenslavernij en het Britse industriële kapitalisme; en een verkenning van Marini's concept van superuitbuiting van arbeid met Marx' theorie van meerwaarde. Hij is te bereiken via a.higginbottom [at] kingston.ac.uk.



Vrijwel volledig vertaald met Google Translate


https://mronline.org/2023/01/10/peru...nd-the-throne/

[Revisor]

Peru: US-Backed Coup Regime Has Murdered 46 Demonstrators

January 11, 2023

Relatives of 18 people killed by police repression wait with empty coffins outside the morgue of the Carlos Monge Medrano hospital in Juliaca, southern Peru, on January 10, 2023. Photo: Juan Carlos Cisneros/AFP." data-image-caption="Relatives of 18 people killed by police repression wait with empty coffins outside the morgue of the Carlos Monge Medrano hospital in Juliaca, southern Peru, on January 10, 2023. Photo: Juan Carlos Cisneros/AFP.

By Steve Lalla – Jan 10, 2023

In Peru, the death toll has risen to at least 46 following the December 7 US-backed coup overthrowing democratically elected socialist President Pedro Castillo.

On January 9 alone, at least 18 were killed by the coup regime’s security forces in Juliaca. Peru is now mobilized in a national general strike, with demonstrators demanding the return of the president they elected, Pedro Castillo, imprisoned without trial since the coup. Video footage has emerged of military troops firing live ammunition at demonstrators, brutally beating unarmed protesters, and using helicopters to control crowds.

The electoral choice of poor and Indigenous Peruvians, former teacher Pedro Castillo is Peru’s first Indigenous president and the most left-wing president in the country’s history. He promised to rewrite Peru’s Constitution and ensure that the country’s resources were not pillaged by foreign corporations, as they have been for centuries. He was never allowed to govern. The right-wing forces in Peru, in league with transnational and US corporations, tried to impeach him three times, claiming he was morally or mentally unfit for the position.

Attempting to portray him as a dictator-in-the-making, mainstream media claim that Castillo carried out a “self-coup.” President Castillo acted constitutionally at all times, moving to dissolve Congress only after Congress made it impossible for Castillo to enact any of his campaign promises and forced dozens of his cabinet ministers out of office. This motion is clearly provided for in Article 134 of Peru’s Constitution, which stipulates that the president can dissolve Congress if it refuses to support two cabinets appointed by the president. Castillo’s administration was forced to appoint at least four complete cabinets in the first six months alone, and over 80 ministers in less than 18 months in office.

The US has supported Castillo’s overthrow since day one. The US speedily expressed support for Castillo’s replacement, the coup leader Boluarte, recognizing her “presidency” minutes after she was appointed by the coup regime. Washington, DC-based Organization of American States, which presents itself as an arbiter of democracy across the Americas, promptly issued a statement steeped in hypocrisy, claiming that it supported peace, democracy, and the unelected “president” of the coup regime.

Mainstream media outlets exploded immediately with the news that Peru now had its first woman president. Of course, that would have been great news, had she been elected, but Boluarte has never received any votes for president; nevertheless, she initially stated that she would occupy the presidency until 2026.

The blood of Peruvians is on the hands of the US. In 2021, under disgraced president Donald Trump, the US appointed CIA agent Lisa Kenna as ambassador to Peru. Kenna was “senior aide” to Trump’s Secretary of State Mike Pompeo, who previously headed the CIA. Kenna met with Peru’s minister of defense the day before the coup—perhaps to suggest that he arrest the president, which is what Peru’s security forces did the following day, December 7, 2022. The US has armed and trained Peru’s military for decades and continues to occupy the nation via its naval base in the capital, Lima, and numerous US Southern Command (SOUTHCOM) radar sites.

The coup and the massacres have sparked a mass uprising in Peru. A general strike is occurring; barricades have been set up in at least 45 municipalities. Let us hope that—as we saw in Bolivia in 2020—democracy can be restored and an administration that stands up for the rights of the poor and Indigenous is able to take power. Whether in the short or long term, the people’s struggle against exploitation will determine the course of history.

Special for Orinoco Tribune by Steve Lalla


https://orinocotribune.com/peru-us-b...demonstrators/

[Revisor]

Bron: Juventud Rebelde

Analyse - Marleen Bosmans

Ontwikkelingshulp als boobytrap: USAID en Cuba

De standvastigheid van de Cubaanse Revolutie blijft voor de VS moeilijk te verteren. Ontwikkelingssamenwerking wordt daarom meer en meer als gangmaker ingezet om het Cubaanse staatsmodel te breken, met als excuus de opbouw van een ‘onafhankelijke’ civiele maatschappij. Al blijft de vraag wat de VS dan wel bedoelen met die ‘onafhankelijkheid’.

dinsdag 17 januari 2023 10:49

Ontwikkelingshulp in functie van de belangen van de VS

USAID, de United States Agency for International Development, is niet enkel het grootste en meest toonaangevende ontwikkelingsagentschap ter wereld, het bepaalt ook wereldwijd wat de ontwikkelingsprioriteiten moeten zijn.

Foto: Flickr / CC BY 2.0

Respect voor de nationale soevereiniteit en het eigenaarschap van de hulpontvangende landen zijn daarbij niet de eerste prioriteit. (De website van USAID is duidelijk: de werking van het agentschap staat in functie van het versterken van de nationale veiligheid van de VS (“USAIDS’s work advances U.S. national security”).

Al meer dan 60 jaar willen de VS de wereld doen geloven dat de Cubaanse socialistische staat een bedreiging vormt voor hun nationale veiligheid. In hun communicatie over het eiland hanteren zij systematisch termen zoals “dictatuur”, “terreur” en “tirannie”.

Om de Cubaanse regering ten val te brengen, keurde het Congres in de jaren ‘90 zelfs twee specifieke Cuba-wetten goed, met name de Cuban Democracy Act (1992), die enkele jaren later werd versterkt met de Cuban Liberty and Democratic Solidarity (LIBERTAD) Act (1996; beter bekend als de wet Helms-Burton). Het is een publiek geheim dat de anti-Castro lobby in de VS in deze de pen vasthield.

Om de Cubaanse regering ten val te brengen, keurde het Congres in de jaren ‘90 twee specifieke Cuba-wetten goed

Die wetten scherpen niet enkel de economische blokkade tegen Cuba aan om alzo het isolement van het eiland ten top te drijven, maar erkennen ontwikkelingshulp officieel als tweede pijler om “een vreedzame overgang naar een representatieve democratie” op het Caraïbisch eiland te bewerkstelligen.

Om dat doel te bereiken willen de VS zwaar inzetten op het creëren van een “onafhankelijke” civiele maatschappij met als bedoeling om van binnenuit de Cubaanse regering op de knieën te krijgen. Deze opdracht wordt niet alleen uitbesteed aan overheidsinstellingen van de VS maar ook aan “gepaste” (“appropriate”) niet-gouvernementele organisaties. Hulp aan de Cubaanse overheid is verboden.

Een civiele maatschappij à la USAID

USAID is een essentiële tussenschakel in het kanaliseren van overheidsfondsen naar organisaties die de Cuba-wetten in de praktijk moeten uitvoeren. Volgens de meest recente cijfers (van 12 september 2022) hebben de VS in de periode van 2001 tot en met 2022 een totaal bedrag van 240 miljoen dollar aan ontwikkelingsgelden besteed aan projecten en programma’s die moeten bijdragen tot die zogenaamde “democratische transitie”.

74 procent van dit budget (zo’n 177 dollar) werd via USAID gekanaliseerd naar NGO’s , universiteiten, privébedrijven en “andere partners”. Het overgrote merendeel van die partners heeft zijn zetel in de VS. Lang niet alle partners worden met naam en toenaam vernoemd maar worden ondergebracht in de categorie van “Enterprise/NGO – United States/Non-United States – Other”.


“We hebben je hulp niet nodig.” Foto: David Lisbona, Flickr / CC BY 2.0

Op vraag van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Nationale Veiligheidsraad, startte USAID in 2008 het Cuban Civil Society Program. Fidel Castro had zich net teruggetrokken uit zijn functie als president en in de VS dacht men dat eindelijk hun moment de gloire zou komen. Het programma had als doel om “de reikwijdte en slagkracht van de onafhankelijke civiele maatschappij in Cuba” uit te breiden.

Om dit te bereiken wilde USAID “onafhankelijke” groepen en organisaties steunen en ging het op zoek naar “niet-traditionele” actoren die zouden worden opgeleid om een omgeving die “vreedzame” transitie mogelijk te maken. USAID ambieerde om nieuwe groepen op te starten van mensen die elkaar konden vinden in “gezamenlijke doelen”.

USAID ging op zoek naar “niet-traditionele” actoren om een “vreedzame” transitie mogelijk te maken.

Er werden 103 initiatieven geselecteerd waarvan er 12 deel uitmaakten van een programma voor het opzetten van een “Cubaanse Twitter”, onder de naam “Zunzuneo”, of “het lied van de kolibrie”.

Het bedrijf dat dit alles in goede banen moest leiden was Creative Associates International, tot op heden een niet-onbelangrijke partner van het ministerie van Buitenlandse Zaken en van USAID ter ondersteuning van de militaire operaties van de VS met sociale en educatieve activiteiten in landen zoals Irak, Afghanistan, El Salvador, Nicaragua en Venezuela.

De flou artistique rond de selectie van de partners, het beheer van de fondsen, en de rol van USAID trok de aandacht van de journalisten van Associated Press. De reportage leest als een spionageroman regelrecht uit de tijden van de Koude Oorlog.


Zunzuneo: Twitterprogramma opgesteld door de VS met als doel onrust te zaaien in Cuba. Foto: Radio Rebelde

Tienduizenden jongeren werden rechtstreeks benaderd via een onschuldig ogend en gratis internetprogramma dat zich vooral bezighield met sport en muziek maar zich langzamerhand moest ontpoppen tot een sociaal forum dat de ontevredenheid en de sociale onrust moest aanwakkeren.

Ook mochten tal van jongeren uit verschillende Latijns-Amerikaanse landen naar Cuba reizen om daar hun leeftijdsgenoten van de weldaden van de democratie te overtuigen. Er werd zelfs een hiv-preventiecampagne opgezet als dekmantel om jongeren te mobiliseren.

Het was niet de bedoeling dat de betrokkenen wisten waar de financiering precies vandaan kwam. USAID werd niet vernoemd, ook niet tegenover bedrijven die vanuit de VS, Nicaragua, Costa Rica, Spanje en de Kaaimaneilanden bepaalde onderdelen van het programma aanleverden.

Het Zunzuneo programma had eigenhandig een analyse gemaakt van individuen en organisaties in Cuba die konden worden aangesproken om “los van de staat collectieve, burger-georiënteerde actie te ondernemen en zo het staatsmonopolie op de publieke ruimte in vraag te stellen.” De voorkeur ging uit naar het bereiken van leerkrachten, kleine ondernemers, kunstenaars, intellectuelen en bloggers.

De reportage van Associated Press vond heel wat weerklank en veroorzaakte een schandaal dat doordrong tot in de cenakels van het Congres. De interne evaluatiedienst van USAID werd op de zaak gezet.

Uiteindelijk kon die niet veel anders dan de bevindingen van de journalisten beamen, ook al lag de focus van de evaluatie in hoofdzaak op de naleving van de administratieve en financiële regels. Men had de evaluatoren niet gevraagd om te antwoorden op de vraag of het hier al dan niet om een under cover operatie ging.

Toch voelden ze zich verplicht om de wetgeving ter zake te bekijken. Zonder een uitspraak te doen, verwezen zij in hun rapport naar juristen met de nodige expertise ter zake die liever spreken van “discrete” operaties.

Tegelijkertijd doen de aanbevelingen voor het opzetten van een contra-spionagebeleid voor de programma’s van USAID in Cuba de wenkbrauwen fronsen.