Bijna Dood Ervaring (BDE) 2.0

[HaasHaas]

Cryptisch geschreven Haas.

Hoe kan je over een zwaar onderwerp als dit niet willen praten?

Het universum is zeer complex en bijna ongrijpbaar net als de nature van de mensheid.



Mijn boodschap aan die mensen is;

God zei ooit ; ''Iqra''. Leer. Onderwijs jezelf. Ontwikkel jezelf.

mensen zijn bang voor de deud. daarom praten ze er niet over en wordt het ook in een verdomhoekje geplaatst. je wordt meestal zelfs een psychose aangepraat als je praat over bepaalde ervaringen. psychiaters verdienen er goud geld mee.

de koran bedoelt daar ook mee dat je wel snapt wie je maker is en wie je moet respecteren. ondanks de grote wil voor vooruitgang en ontwikkeling. de huidige wetenschap is zoals met alles tegenwoordig doorgeslagen. ze hebben geen respect meer. enkel voor zichzelf. ze wanen zich goden. daar schuilt ook gelijk het gevaar. ze weten nog bar weinig van hoe de natuur zich ontwikkeld heeft. daar speelt sowieso commercie geen rol in. we leven in een tijdperk van een goedkope shitty hollywood science fiction film uit de jaren 90.

[Salvatio]

mensen zijn bang voor de deud. daarom praten ze er niet over en wordt het ook in een verdomhoekje geplaatst. je wordt meestal zelfs een psychose aangepraat als je praat over bepaalde ervaringen. psychiaters verdienen er goud geld mee.

de koran bedoelt daar ook mee dat je wel snapt wie je maker is en wie je moet respecteren. ondanks de grote wil voor vooruitgang en ontwikkeling. de huidige wetenschap is zoals met alles tegenwoordig doorgeslagen. ze hebben geen respect meer. enkel voor zichzelf. ze wanen zich goden. daar schuilt ook gelijk het gevaar. ze weten nog bar weinig van hoe de natuur zich ontwikkeld heeft. daar speelt sowieso commercie geen rol in. we leven in een tijdperk van een goedkope shitty hollywood science fiction film uit de jaren 90.

Hoe kan men bang zijn voor de dood als de dood pas het begin is?

Wetenschappers moeten zich bezighouden met economie,algemene gezondheidszorg,astronomie en politieke wetenschappen etc etc en niet met religieuze wetenschappen die hen intelligentie te boven gaan.

[HaasHaas]

Hoe kan men bang zijn voor de dood?

Wetenschappers moeten zich bezighouden met economie,algemene gezondheidszorg en politiek en niet met religieuze wetenschappen.

de mens is bang voor alles dat onbekend is. voor alles moet een beschrijving bestaan dat ook erkend is door het een en ander. eigenlijk zouden de nabestaanden een "feest" moeten geven bij een overlijden.
wat wij eigenlijk ook wel kennen in de vorm van terba. ik denk ook dat velen bang zijn voor de dood door de manier hoe religie ook eeuwenlang is vertolkt/uitgedragen. zwart/wit maken. je bent dit of dat. hokjes. de hel en de hemel. terwijl als je de essentie van religie bekijkt, dat veelal niet klopt.

ze willen de rol overnemen van religie. religie wordt hedendaags door vele "wetenschappers" verketterd. de macht van religie naar zich toe willen trekken.

[Salvatio]

https://www.welingelichtekringen.nl/...u-echt-is.html

Studie ontdekt wat bijna-doodervaring nu echt is – Wel.nl

[Salvatio]

https://pimvanlommel.nl/bijna-dood-ervaring/

pimvanlommel.nl/bijna-dood-ervaring/

[Salvatio]

Eric de Blois/Petertje/Rob Gosseling heeft al zijn reactie's verwijderd.

Maar ik heb er eentje bewaard;

Haha. Joh wat jij stelt heeft niets met ethiek te maken! Leven na de dood is geen ethisch vraagstuk, maar een wetenschappelijk of filosofisch vraagstuk.

Immers leven na de dood gaat niet over ethiek (menselijk handelen) maar is een filosofisch concept.

Wat jij zegt klinkt als : "de aarde is niet plat, want dat is ethisch onmogelijk".

Absurd gewoon.

[Salvatio]

Catja stierf en voelde een overweldigende liefde. Tot ze werd teruggehaald

Catja de RijkBeeld Lars van den BrinkWelk verhaal geeft uw leven zin? In deze reeks vertellen Trouw-lezers hun zingevingsverhalen. Vandaag: Catja de Rijk (54). ‘Vaak hoor je: als ik sterf, wil ik iedereen om me heen hebben. Ik heb niet aan mijn gezin gedacht, niet aan dierbare vrienden. Ik gleed een mooie, gladde, zachte tunnel in.’
Peter Henk Steenhuis9 oktober 2019, 1:01


Toen in één keer: bam! Daar lag ik weer op de OK. Ik werd ontzettend boos, dat was de laatste keer in mijn leven dat ik boos ben geweest. Omdat ze me terug hadden gehaald. Ik werd ook emotioneel, dat heeft dagen geduurd. Er was iets groots met mij gebeurd. En ik werd overweldigd door het gevoel een taak te moeten verrichten.
“Het was op zich een vrij routineuze ingreep die ik moest ondergaan. Ik ben al vijftien jaar hartpatiënt, lijd aan angina pectoris, hartkramp. Toen in 2015 mijn hartklachten opspeelden, adviseerde mijn cardioloog mij om weer een hartkatheterisatie uit te laten voeren. Dit zou gebeuren op 13 april 2015 in het AMC.
“Ik was volledig bij mijn bewustzijn. Het onderzoek ging via mijn lies. De cardioloog was zo’n tien minuten bezig toen ik plotseling pijn op mijn borst kreeg, die heel snel enorm toenam. Ik was bekend met deze pijn, maar het was nu veel heftiger. Dat klopte, mijn hart stopte ermee. Ik weet niet meer of ik gegild heb, maar ik kromp wel ineen.
Een ongelooflijk mooie rust

“Er gebeurde nu een aantal dingen tegelijk. Alle apparatuur in de ruimte ging met veel bombarie af. Personeel begon te rennen, ook in de ogen van de arts zag ik iets van paniek. Tegelijkertijd voelde ik vanuit mijn voeten krachten wegvloeien, niet naar beneden toe, maar alsof de kracht uit mijn voeten omhoog trok. Ik voelde ook kracht vanuit mijn vingertoppen naar mijn schouders toe wegvloeien. De pijn op mijn borst verdween, en er kwam een onbekende, ongelooflijke mooie rust over mij heen.
“Vaak hoor je: als ik sterf, wil ik iedereen om me heen hebben. Ik heb niet aan mijn gezin gedacht, niet aan dierbare vrienden. Ik gleed een mooie, gladde, zachte tunnel in van zo’n zeven diameter doorsnee. In slow motion zweefde ik langs de zachte randen, van links naar rechts. Ik was volkomen alleen, zonder een seconde eenzaam te zijn.
“Het was prachtig, de kleuren liepen in elkaar over als bij de regenboog. Ik ervoer een onvoorwaardelijke liefde. Hoewel ik een heel fijn gezin heb, een supergoed huwelijk, een goed leven, ging deze liefde toch veel verder, alsof ik ermee overladen werd. Als mensen deze liefde God willen noemen, er een labeltje aan willen hangen, prima. Zelf doe ik dat niet.
Een regen van extra liefde

“In de zon kun je niet kijken; wordt het licht te schel dan doe je een zonnebril op of de klep van de auto naar beneden, maar in het witte licht dat aan het einde van de tunnel verscheen, kon ik prima kijken. Ik werd er zelfs naartoe getrokken. Vanuit dat licht sproeide er een soort regen van extra liefde over me heen. Die druppels licht gingen door me heen.
“Ik wil alles behalve zweverig klinken, maar als ik mijn verhaal vertel, gebeurt het nogal eens dat mensen zeggen: ‘Jaja, jij met je liefde.’ Maar ik begrijp nu wel dat mensen die overlijden soms zo’n mooie glimlach over hun gezicht krijgen. Ik hoop honderd te worden, maar mijn kinderen en man weten dat als ik volgende week overlijd ik dan zal uitkijken naar de reis die ik nog een keer mag maken.

Beeld Lars van den Brink“En toen die klap. Bam. Met een elektrische schok van de defibrillator was ik weer bijgebracht. Ik zag het personeel boven mij hangen met verslagen gezichten die even daarna opklaarden van opluchting. Voor het laatst in mijn leven werd ik boos, omdat ik mijn reis niet had willen laten onderbreken. Daarna heb ik dagen gehuild.
Oma in de badkamer

“Na mijn hartstilstand moest ik twaalf weken revalideren. Hoewel ik maar kort ben weggeweest, is er schade in mijn hersenen opgetreden. Ik kon slecht traplopen, had moeite met spreken, kon niet op woorden komen. Als ik moe ben, kan ik nog steeds nauwelijks een boodschappenlijstje maken.
“Toen ik drie dagen uit het ziekenhuis was, zag ik op een nacht in de badkamer mijn overleden oma zitten. Ze keek vriendelijk, om haar heen hing een blauwe, lichte rand. Nooit gezien zoiets. Ik schrok me rot. In het ziekenhuis was me duidelijk gemaakt dat mijn hartslag niet boven de 83 mocht komen.
Dat lukte niet, ik vloog naar mijn man. ‘Oma zit in de badkamer.’ Hij werd raar wakker. Is gaan kijken, wat ik achteraf heel lief van hem vond. ‘Schat’, zei hij, ‘ik zie oma niet.’
Bijna-doodervaring

“Tijdens mijn revalidatie werd ik begeleid door een therapeut, aan wie ik ook dit soort ervaringen vertelde. ‘Wat jij vertelt, Catja, lijkt op een bijna-doodervaring.’ Zij raadde me aan me erin te verdiepen. Dat heb ik gedaan, samen met mijn man, die mij hierbij onvoorwaardelijk heeft gesteund. Op een congres over bijna-doodervaringen voelde het alsof we míjn verhalen hoorden.
“Het is tegenwoordig vrij normaal dat ik beelden zie of zinnen doorkrijg die bestemd zijn voor mensen met wie ik in gesprek ben. Aanvankelijk was dat verwarrend. Vriendinnen van mij spoorden me aan hen zeker te bellen als er iets opmerkelijks gebeurde. Dat heb ik ook gedaan. Dan stuurde ik hen een appje: ‘Zijn jullie een afslag aan het missen?’ Hadden ze die net gemist.
“Ik coach nu dagelijks mensen en ben over mijn bijzondere ervaring een boek aan het schrijven. Om aan te geven hoe zinvol dit werk kan zijn, mocht ik het voorbeeld van één patiënt noemen. Ze zag het leven niet meer zitten. Ze zat vast in haar boosheid. Voor ze bij mij kwam, was ze al bij verscheidene psychologen geweest. Ik heb boodschappen van haar overleden vader doorgekregen die voor haar waardevol waren.
“Als ik vertel over wat ik heb binnenkregen, zie ik mensen ontspannen, verzachten, emotioneel worden. Na een uur zijn ze bekaf. Zo heb ik veel mensen kunnen helpen. Dat is een prachtig proces, voor hen, maar net zo goed voor mij.
“Ik noem me geen medium. Dat ben ik niet. Ik ben Catja, en ik heb iets extra’s.”
Over bijna-doodervaring leest u meer op bde-verrijking.com

[Salvatio]

Bijna dood ervaring wetenschappelijk benaderd


“Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen. Het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.” Zo vat Pim van Lommel zijn lezing samen op de Academie voor Geesteswetenschappen bij de start van het academiejaar op 31 augustus 2019.

Op de vraag van Van Lommel wie een bijna-doodervaring (BDE) heeft meegemaakt of wie mensen kent met een BDE, gaan opvallend veel handen omhoog. De ruim 260 aanwezige studenten, docenten en andere belangstellenden luisteren dan ook aandachtig naar zijn verhaal over een nieuw concept over de continuïteit van ons bewustzijn, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek naar bijna-doodervaringen. Deze bewustzijnstoestand treedt veelal op gedurende een levensbedreigende medische situatie zoals een hartstilstand, of tijdens een ernstige ziekte of coma. Ook kan een BDE optreden bij ernstige depressie, doodsangst, meditatie, maar ook zelfs zonder duidelijke oorzaak.

Hebben wij een lokaal bewustzijn?

Van Lommel vindt dat het tot nu toe veronderstelde – maar nooit bewezen – concept dat bewustzijn en herinneringen het product zouden zijn van en gelokaliseerd zouden zijn in de hersenen, ter discussie moet worden gesteld, “want hoe is het anders te verklaren dat een verruimd bewustzijn, soms met waarnemingen boven het levenloze lichaam, ervaren kan worden gedurende een periode van niet-functionerende hersenen?” Bij een hartstilstand valt de hersenfunctie immers volledig uit, zo verklaart de cardioloog. Op een EEG (‘hersenfilmpje’) is door zuurstoftekort al na gemiddeld 10 – 20 seconden een totale uitval (‘flatline’) te zien.
De cardioloog spreekt over bijna-doodervaringen daarom als ‘boodschappen van buiten de dimensie van tijd en ruimte’, maar benadert deze wel wetenschappelijk. Met de nadruk op benadert, want wetenschappelijk onderbouwen is niet mogelijk. De huidige wetenschap gaat nog altijd uit van een werkelijkheid die hoofdzakelijk is gebaseerd op fysiek waarneembare gegevens. Met de huidige wetenschappelijke ‘objectieve’ technieken is men volgens Van Lommel echter niet in staat de subjectieve inhoud van bewustzijn te meten of aan te tonen.Hij gebruikt ook liever de nieuwe omschrijving van de BDE, namelijk de nabij-de-doodervaring (NDE), zo genoemd door theoloog Rinus van Warven, een van de docenten van de Academie. Mensen die een dergelijke ervaring hebben zijn wel in de buurt van de dood, dus nabij de dood, maar niet bijna dood. Maar term BDE is echter zo ingeburgerd dat die toch gehandhaafd blijft.

BDE’s nog nauwelijks openlijk erkend

Van Lommels verhalen over wat de BDE in de wereld van wetenschap zowel negatief als positief teweegbrengen, leiden vaak tot verwondering. De angst onder wetenschappers en artsen om openlijk te erkennen dat er zoiets als BDE bestaat, blijkt groot. Ook worden degenen die een BDE hebben gehad soms met argwaan bekeken. Deze mensen zwijgen vaak, uit angst niet geloofd of afgewezen te worden. Gelukkig voelen zij meestal intuïtief aan tegen wie zij het wél kunnen vertellen. Neurochirurg Eben Alexander, die na meningitis zeven dagen hersendood is geweest, heeft daar geen moeite meer mee. Hoewel hij voor die ervaring niet in het bestaan van BDE’s geloofde, vertelt hij openlijk over zijn bijna-doodervaring wanneer hij uit zijn coma ontwaakt.

Boeiend

Van Lommel deelt enkele passages met het publiek uit zijn boek Eindeloos Bewustzijn, dat in 2017 opnieuw als jubileumuitgave is gepubliceerd, met een uitgebreid voorwoord van de auteur over wat het boek teweeg heeft gebracht bij zowel de lezers als hemzelf. Met behulp van powerpoint is het, ondanks de soms complexe hoeveelheid informatie, een uitermate boeiende lezing geworden, aangevuld met vele voorbeelden uit het onderzoek van mensen met een bijna-doodervaring.Bij de signeersessie blijkt dat de bezoekers duidelijk behoefte hebben aan het nog eens uitgebreid nalezen van wat ze zojuist hebben gehoord. Velen gaan dan ook met zijn boek onder de arm naar huis. Voor een bezoeker die het boek al eerder had gelezen, was juist de lezing weer verhelderend: “Na deze lezing snap ik zijn boek helemaal.”Cardioloog Pim van


Lommel deed de afgelopen dertig jaar onderzoek naar bijna-doodervaringen (BDE) bij patiënten die een hartstilstand hadden overleefd. Hij publiceerde er over in het gerenommeerde tijdschrift The Lancet en schreef het boek ‘Eindeloos Bewustzijn’.


https://academiegeesteswetenschappen...lijk-benaderd/

[Salvatio]

Zelfbewustzijn en het ervaren van iets zijn onmogelijk zonder de hersenen. Dus als de hersenen niet meer functioneren kan er van iets ervaren geen sprake zijn

“Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen. Het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.” Zo vat Pim van Lommel zijn lezing samen op de Academie voor Geesteswetenschappen bij de start van het academiejaar op 31 augustus 2019.

Dat is nou het verschil tussen een wetenschapper die 30 jaar onderzoek heeft gedaan naar BDE en een kansloze Islamhater die 30 jaar lang,Moslims aanvalt en op internet minderjarige bekeerlingen aanvalt.

[Salvatio]

ERic de blois de Islamhater krijgt college.