Israels strategie slaagt in Westen: kritiek op israel en anti-zionisme = anti-semitisme = 'stafbaar'

[Revisor]

Macron wil naast antisemitisme ook antizionisme harder aanpakken

Frankrijk Met de bredere uitleg kunnen mensen voor wie „achter hun verwerping van Israël (...) de meest primaire haat tegen Joden schuilgaat”, harder worden aangepakt, aldus Macron.

Peter Vermaas 21 februari 2019


De Franse president Macron spreekt woensdagavond tijdens het jaarlijkse diner van de Joodse belangenorganisatie CRIF in Parijs. Foto Ludovic Marin/EPA

Frankrijk gaat de officiële definitie van antisemitisme uitbreiden met ‘antizionisme’, het ontkennen van het bestaansrecht van de Joodse staat. Dat is „een van de moderne vormen van antisemitisme”, zei president Emmanuel Macron woensdagavond tijdens het jaarlijkse diner van de Joodse belangenorganisatie CRIF in Parijs.

Anders dan de CRIF en een aantal parlementariërs wilden, wordt het strafrecht niet aangepast. Maar politie, rechters en docenten kunnen met de bredere uitleg beter mensen aanpakken voor wie „achter hun verwerping van Israël (...) de meest primaire haat tegen Joden schuilgaat”. De aangepaste definitie moet niet „mensen tegenhouden die de Israëlische politiek willen kritiseren”, waarschuwde Macron.

Macron zei ook drie neofascistische splintergroepen te gaan verbieden. Haat op internet wil hij harder aanpakken door van providers extra inspanningen te vragen om de identiteit van anonieme afzenders bekend te maken.

Grote demonstratie

In 2018 is het aantal geregistreerde antisemitische daden in Frankrijk met 74 procent toegenomen, maakte de Franse regering vorige week bekend. Dinsdag gingen in Parijs ongeveer 20.000 mensen de straat op om tegen de Jodenhaat te demonstreren. Bij het diner van de CRIF, dat door 200 gendarmes beveiligd moest worden, sprak Macron van een „terugkeer van antisemitisme die zonder twijfel sinds de Tweede Wereldoorlog niet vertoond is”.

Nadat zaterdag de conservatieve filosoof Alain Finkielkraut in de marge van een demonstratie van ‘gele hesjes’ al met anti-Israëlische teksten werd uitgescholden, zijn deze week vele tientallen Joodse graven bij Straatsburg beklad met hakenkruizen. De lokale televisiezender France 3 zag zich genoodzaakt een live verslag op Facebook van Macrons bezoek aan de begraafplaats te staken na vele commentaren als „Heil Hitler” en „Vieze Joden”. Op een monument in Lyon is woensdagochtend de tekst „Shoah blabla” aangetroffen.

Antisemitisme heeft in Frankrijk een lange geschiedenis. Het zogenoemde „nieuwe antisemitisme” van de laatste paar jaren heeft volgens onderzoekers nauwe banden met de grote betrokkenheid in migrantengemeenschappen en bij uiterst links met het lot van de Palestijnen. De man die zaterdag in een geel hesje het hardst schreeuwde tegen Finkielkraut, is volgens Franse media een telefoonverkoper uit het oosten van Frankrijk die banden zou hebben met Salafistische groepen. Hij zit sinds dinsdag vast.


https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/21...akken-a3654896

[Samir75017]

Will these European Jews be accused of antisemitism ?

[IBKIS]

Wat is een jood in een roeiboot? Roeijood.

[IBKIS]

O wacht, hij ging anders. Iets met uitgeroeid.

Jood, roeiboot, uitgeroeid. Ik zal 'm een keertje opzoeken en plaatsen in een nog te openen jodengrappen-topic. Alleen om het CIDI te pesten, want die haakneusjoden hebben geen gevoel voor humor.

[Eke]

http://www.liberales.be/teksten/2017...ce-amartya-sen

Ikbis, leuk boek voor jou : Identity and Violence geschreven door Amartya Sen (yep, die Indiase Nobelprijswinnaar)

[img]www.2.bp.blogspot.com/-hpk7JwFnbjI/UHSBqCBr8sI/AAAAAAAAETs/6FW9qPRIDEM/s200/Tashakhus+Aur+Tashadad+By+Identity+And+Violence+By +Amartya+Sen+urdunovelist.blogspot.com.jpg[/img]

"In elke godsdienst zijn er steeds gruwelijke strijders geweest en kampioenen van de vrede."

Nog sterker, Ikbis, we hebben allemaal als mens vele facetten en zijn NOOIT 100% onze groepsidentiteit (we zullen zelfs bij meerdere groepjes horen ). anders zouden we klonen zijn.

Kortom, in iedere religie zitten 'zoveel mensen, zoveel zinnen'



pS Deze reactie hoort eigenlijk bij het andere draadje over Israël. Een mens moet de vrijheid houden kritiek te kunnen uitoefenen op regeringsbeleid..op z'n eigen regering en op die van andere landen.

[Revisor]

Over de PvdA, antisemitisme en ossenworst etende vegetariërs

De Partij van de Arbeid heeft de antisemitisme-definitie van de International Holocaust Remembrance Association (IHRA) omarmd. De partij lijkt gezwicht voor druk van de Israël-lobby.


Stemming tijdens een PvdA-congres. Of de draai van de PvdA met betrekking tot de IHRA-definitie op steun van de leden kan rekenen, mag worden betwijfeld. Rozenetwerk PvdA

Met haar plotse besluit heeft de PvdA namelijk een ommezwaai gemaakt van 180 graden. In november vorig jaar stemde de Tweede Kamerfractie nog tegen een SGP-motie waarin de regering werd opgeroepen steun te verlenen aan het hanteren van de IHRA-werkdefinitie. PvdA-Kamerleden lieten zich destijds juist kritisch uit over de definitie en uitten de vrees dat deze de vrijheid van meningsuiting zou inperken.

Die vrees is nu terzijde geschoven. Volgens de PvdA is ‘er meer nodig’ vanwege de toename van het antisemitisme. En dat ‘meer’ bestaat uit het ‘onderschrijven van de IHRA-definitie als onderdeel van een effectieve aanpak van hedendaags antisemitisme’.

Broodje ossenworst

Voor de PvdA is de werkdefinitie een hulpmiddel dat ‘in geen geval gezien kan worden als een politiek instrument om de vrijheid van meningsuiting in te perken’. In de verklaring wordt er op gewezen dat het voor de PvdA vanzelf spreekt ‘dat iedereen vrij is en blijft om kritiek te uiten op de politiek van elke staat. Ook op de politiek van de staat Israël’.

The Rights Forum heeft een en andermaal betoogd dat die ‘werkdefinitie’ uitblinkt door vaag taalgebruik, niet deugt en dat het wel degelijk een politiek instrument is om kritiek op Israëls Palestinapolitiek als ‘antisemitisch’ de kop in te kunnen drukken. Met de definitie is niet zozeer de bescherming van joden, maar bovenal die van Israëls politiek van bezetting, kolonisering en overheersing gediend. Aan de definitie hangen voorbeelden van wat wordt genoemd ‘hedendaags antisemitisme’. Een aantal daarvan heeft duidelijk betrekking op een kritische bejegening van de staat Israël.

Zeggen dat je de IHRA-definitie onderschrijft en tegelijkertijd opkomt voor de vrijheid om de Israëlische politiek te bekritiseren, lijkt verdacht veel op een vegetariër die zegt geen probleem te hebben met het consumeren van een dagelijks broodje ossenworst.

‘Indringende gesprekken’

In de PvdA-verklaring wordt onthuld dat de onderschrijving van de IHRA-definitie volgt op een periode waarin de PvdA ‘indringende gesprekken heeft gevoerd met joodse Nederlanders’. Dat roept vragen op. Welke ‘joodse Nederlanders’? Wie praatte met wie? Wanneer? Waarom waren organisaties als Een Ander Joods Geluid en The Rights Forum, waar ook ‘joodse Nederlanders’ intensief bij betrokken zijn, niet uitgenodigd voor deelname aan die gesprekken?

Het is niet vergezocht te vermoeden dat deze niet nader genoemde ‘joodse Nederlanders’ vertegenwoordigers van het CIDI en andere pro-Israël lobbygroepen waren. Deze organisaties hebben de afgelopen jaren een niet-aflatende lobby gevoerd voor de invoering van de IHRA-definitie. Was dat werkelijk om het antisemitisme beter te kunnen bestrijden? Was dat om de ‘alle joden aan het gas’-spreekkoren bij voetbalwedstrijden tegen te gaan? Was dat om de vrijheid af te dwingen om met een keppeltje over straat te gaan?

Nee.

Dat was om critici van de bezetting te kunnen diffameren en uiteindelijk mogelijk ook te criminaliseren. Om aanhangers van economische sancties tegen Israël en boycot van producten uit de nederzettingen weg te zetten als Israël-haters en vervolgens als Jodenhaters en antisemieten.

GroenLinks op het hakblok

Dit is niet overdreven, zo blijkt bijvoorbeeld uit de lawine van verbale stront die GroenLinks Europarlementariër Judith Sargentini het afgelopen weekend over zich heen kreeg toen zij tweette dat het GroenLinks-congres een resolutie had aangenomen die stelde ‘dat BDS een geoorloofd middel is om de Palestijnen te helpen in hun strijd voor rechtvaardigheid’.

De lobbyisten van CIDI c.s. beperkten zich tot kwalificaties als ‘verbijsterend’ en ‘schandalig’ en maakten, aan duidelijkheid overigens niets te wensen overlatende, associaties van BDS met terrorisme en antisemitisme. De schare, vaak uiterst rechtse, volgers van deze pro-Israël lobbyisten deden er online in hun scheldpartijen en haatorgiën nog een aantal schepjes bovenop en schrokken er niet voor terug mevrouw Sargentini en GroenLinks zonder meer als antisemitisch te bestempelen.

Inhoudelijk debat onmogelijk

The Rights Forum is de afgelopen tijd overigens gewend geraakt aan de dagelijkse beschuldigingen van antisemitisme.

Wij maken ons, met de PvdA, zorgen over racisme en discriminatie en antisemitisme. Ook wij vinden dat joodse mensen vrij en veilig in ons land moeten kunnen leven.

Tegelijkertijd maken we ons ook zorgen over de toon van het politieke debat. De kwestie-Israël/Palestina is, om een scala aan redenen, een ‘open zenuw’ in de Nederlandse politiek, maatschappij en media. We snappen de gevoeligheden maar al te goed. Tegelijkertijd haten we de polarisatie die een inhoudelijk gesprek onmogelijk lijkt te maken.

Hulpmiddel voor haatzaaiers

Eerlijk gezegd zijn er aan onze kant ook gevoeligheden. De beschuldigingen van antisemitisme raken ons diep. We zien antisemitisme als iets verderfelijk. Tegen discriminatie en racistische behandeling van joden op basis van hun etniciteit of religie moet inderdaad worden opgetreden.

Maar als we protest laten horen tegen discriminatie en racistische behandeling van Palestijnen in Israël, tegen de schendingen van het internationaal recht en de mensenrechten door Israël, dan moeten we dat in Nederland in volle vrijheid kunnen doen. De IHRA-definitie als hulpmiddel helpt ons echter van de wal in de sloot. Het is, ironisch genoeg, in veel gevallen vooral een hulpmiddel voor haatzaaiers, verspreiders van vals nieuws en pro-Israël lobbygroepen.


https://rightsforum.org/opinie/over-...e-vegetariers/

[Revisor]

Open Brief

Joods-Europese organisaties: "Kritiek op Israël is géén antisemitisme"

Joods-Europese organisaties sluiten zich aan bij een oproep van Joods-Amerikaanse organisaties. In een open brief verklaren zij hun oppositie tegen de pogingen van de Israëlische regering om tijdens een tweedaagse conferentie in Brussel de definitie van antisemitisme uit te breiden tot elke vorm van kritiek tegen bezetting en kolonisatie van Palestina en tegen apartheid in Israël.

Een Andere Joodse Stem

DeWereldMorgen Vertaaldesk

maandag 5 november 2018


(foto Een Andere Joodse Stem)

Openbare verklaring van Joods-Europese organisaties over de definitie en uitroeiing van antisemitisme:

Als Joods-Europese organisaties toegewijd tot de uitroeiing van antisemitisme, xenofobie, islamofobie en alle andere vormen van racisme, wensen wij onze diepste bezorgdheid uit te drukken voor de organisatie van een conferentie in Brussel op 6-7 november 2018, die wordt gesteund door de regering van Israël. Zij heeft tot doel legitieme kritiek en protest op het Israëlisch regeringsbeleid te brandmerken als antisemitisme.

Wij verzoeken de Europese instellingen, waaronder de Europese Commissie, het Agentschap voor Fundamentele Rechten en de leden van het Europees Parlement, om de pogingen te blokkeren van de Israëlische regering om valse aantijgingen van antisemitisme te gebruiken. Zo verhindert en criminaliseert Israël het werk van sociale bewegingen, waaronder de inzet van diverse Joodse gemeenschappen in Europa om vrede en gerechtigheid na te streven in Israël/Palestina.

Deze conferentie wordt georganiseerd door de Europese Joodse Associatie en twee Israëlische ministeries. De conferentie heeft als doelstelling alle Europese politieke partijen te overhalen om oproepen tot druk op Israël, waaronder de tactieken van Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS) tot "fundamenteel antisemitisch" te verklaren.

Wij verwerpen hun oproep. Antisemitisme is een kleine maar reële en groeiende bedreiging voor Joodse bevolkingsgroepen in Europa en elders - zoals de recente schande in Pittsburgh zo tragisch heeft aangetoond. Het is een gevaarlijke stap om de echte bedreiging van antisemitisme samen te smelten met legitieme kritiek op de regering van Israël en zijn beleidsdaden.

Dit dreigt de Europese inspanningen om antisemitisme te bestrijden uit te hollen. Dit maakt er een gereedschap van om de democratische principes van vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering uit te hollen. Dit helpt de Israëlische regering in zijn streven om het Palestijns geweldloos verzet tegen de Israëlische bezetting aan banden te leggen. Deze daden van Israël vertegenwoordigen de Joodse gemeenschappen van Europa niet. De blokkade van Gaza en de raciale segregatie op de Westelijke Jordaanoever, de dodelijke aanvallen op burgers en de landroof voor alleen-Joodse koloniale nederzettingen gebeurt niet in onze naam. We verwerpen de pogingen om oppositie tegen deze verwerpelijke daden met antisemitisme gelijk te stellen.

Gezien de toenemende banden van de Israëlische regering met racistische, seksistische en xenofobe leiders en politieke partijen in Europa en de VS (waarvan een aantal een verleden hebben dat besmet is door openlijk antisemitisme) ontstaat een reële dreiging van toenemend antisemitisme. De conferentie van de Israëlische regering in Brussel zoekt niet naar noodzakelijke oplossingen voor deze dreiging. Jammer genoeg poogt ze antisemitisme te gebruiken als een hefboom voor de onhoudbare status quo van de bezetting, de onderdrukking en de angst in Israël/Palestina. Wij zijn verenigd in onze oppositie, tegen hun missie.

Als Joodse organisaties toegewijd tot de promotie van sociale rechtvaardigheid en gelijkheid, hebben wij ons meermaals uitgesproken over de problematische aard van de ingeroepen beweringen van antisemitisme in een poging de stemmen tegen te gaan die zich verzetten tegen de schendingen door Israël.

Meer dan 40 Joodse organisaties hebben recent een open brief gepubliceerd waarin ze hun "toenemende waakzaamheid" uitdrukken "over de doelgerichte aanvallen op organisaties die in het algemeen de Palestijnse rechten verdedigen en in het bijzonder de geweldloze beweging voor Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS). Zij vermelden tevens: "Deze aanvallen nemen maar al te vaak de vorm aan van cynische en valse beschuldigingen van antisemitisme die op gevaarlijke wijze anti-Joods racisme samenvoegen met oppositie tegen het Israëlisch beleid en het systeem van de bezetting en de apartheid." (Zie Joodse organisaties: kritiek op Israël is geen antisemitisme).

Het recht om de mensenrechten te verdedigen, waaronder de Palestijnse rechten, moet nu meer dan ooit gevrijwaard blijven. De politieke partijen van de EU hebben de verantwoordelijkheid de medeplichtigheid van hun respectievelijke regeringen te beëindigen met de Israëlische schendingen van het internationaal recht. Het is dringend tijd om op te treden tegen antisemitisme, xenofobie, islamofobie en alle andere vormen van racisme. Het is dringend tijd te handelen tegen de bezetting en raciale segregatie, die al tientallen jaren duurt. Geef geen hand- en spandiensten aan de regering van Israël in haar pogingen om ons te verhinderen beide zaken te doen.

Public statement by Jewish European organizations on the definition and elimination of anti-Semitism (vertaling: Lode Vanoost)

Public statement by Jewish European organizations on the definition and elimination of anti-Semitism | Een Andere Joodse Stem – Another Jewish Voice

Ondertekenaars:

Een Andere Joodse Stem / Another Jewish Voice (Belgium)

Free Speech on Israel (United Kingdom)

UJFP – Union juive française pour la paix (France)

JFJFP – Jews for Justice for Palestinians (United Kingdom)

ECO-Rete – Ebrei Contro l’Occupazione (Italy)

Een Ander Joods Geluid/A Different Jewish Voice (The Netherlands)

Judar för Israelisk Palestinsk Fred / Jews for Israeli-Palestinian Peace (Sweden)

Jewish Voice for Labour (United Kingdom)

Jewish Socialist Group (United Kingdom)

Jüdische Stimme für ein gerechten Frieden in Nahost / Jewish Voice for a Just Peace in the Near East (Germany)

Jøder for en retfærdig fred (Denmark)

Jewish Voice for Democracy and Justice in Israel/Palestine (Switzerland)

EJJP – European Jews for a Just Peace (European Network)

Joods-Europese organisaties: "Kritiek op Israël is géén antisemitisme" - DeWereldMorgen.be

[Interim]

Al in het eerste hoofdstuk van dit boek stelt de Israëlische schrijver Nir Baram vast dat de meerderheid van de Israëlische samenleving, ook die van de vredestichters, niet bereid is om 1948 vanuit Palestijns perspectief te zien. En in zijn nawoord haalt hij de toenmalige Israëlische premier Ehoud Barak aan die na het mislukken van het Camp David overleg opmerkte: “Ik kwam hier om over 1967 te praten en Arafat had het over 1948”. Een zin die als geen andere het fundamentele onbegrip tussen beide zijden van dit conflict blootlegt, aldus Nir Baram, die een jaar lang door Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem trok om met Palestijnen en joden te praten over hun schijnbaar onoplosbare conflict.

En tussen die beide passages lezen we van een Palestijn die zegt “Als wij geen lawaai maken in de wereld en er geen terrorisme is, zijn we lucht voor de Israëli’s”. En: “Twee staten zullen er niet komen, één staat is een ramp en eenzijdige terugtrekkingen leiden tot niets”. Wat opvalt is dat er evenzovele scenario’s als Israëli’s lijken te zijn. Een van hen geeft als ideaalbeeld de volgende criteria voor een definitieve oplossing: Ieder moet een volledig staatsburger zijn van de staat onder wiens autoriteit hij valt en die zijn lot bestiert; niemand wordt zijn huis uitgejaagd; Israël is een joodse en democratische staat; geen vreemde heerschappij, westelijk van de Jordaan. Waarop Baram antwoordt: “Jouw criteria zijn onmogelijk. Als het één staat wordt, is het onmogelijk te stellen dat die voor altijd joods en democratisch is, twee staten wil je niet en waar zullen de Palestijnen dan volwaardige burgers zijn?”

Een Palestijn zegt dat hij de joden met liefde zou hebben opgevangen als ze als vluchteling waren gekomen in de jaren veertig, “maar jullie zijn gekomen met heel veel macht, inclusief de internationale. Ik weet dat er een boel slimme joden met een goed hart zijn maar ze moeten begrijpen dat de Palestijn de prijs heeft betaald voor jullie verleden”. En hij is niet de enige Palestijn die van mening is dat de joden gewoon terug moeten keren naar waar ze vandaan kwamen, terug naar Europa of Amerika. Weer een ander zegt: “Kijk, we haten de joden niet, jullie hebben die haat tegen de joden gecreëerd doordat jullie de joden toegang hebben verleend tot de Al-Aqsa en ze Mohammed vervloeken. Waarom worden ze niet gestraft? Waarom mag ik niet naar de Klaagmuur wandelen, zoals jullie wel naar Al-Aqsa mogen?”

Opmerkelijk maar tegelijk schokkend vond ik het hoofdstuk over Sara Eliasj, die natuurkunde en wetenschapsfilosofie studeerde en in de Knesset verkozen hoopt te worden als lid van de rechts nationalistische partij van Bennet. Ondanks haar academische achtergrond zegt ze: “Ik geloof niet dat er zoiets bestaat als een Palestijns volk. Volgens mij is dat een uitvinding van ons. De differentiatie in de Arabische wereld rechtvaardigt niet nog een staat. De joden zijn een volk, dat is duidelijk, met een historische continuïteit en daarom heeft het een eigenland nodig. Ik heb het gevoel dat ik een ethische rechtvaardiging nodig heb om hier te wonen, ik wil ethisch handelen, ik ben hier nu met mijn hele joodse geschiedenis, en wat betreft de Palestijnen: in Jordanië bestaat zestig procent van de bevolking uit Palestijnen, dus wat stelt Jordanië helemaal voor? En als er een oplossing moet komen voor het grindgebied, dan heb je Jordanië”.

In een volgend hoofdstuk komen vooral jonge studenten aan het woord en dan wordt de toon van het boek ronduit verontrustend. Een van hen merkt op: “Twee volkeren zijn verbonden met dezelfde grond en het enige wat wij willen is dat ze hier opdonderen”. Zij geloven in de messianistische opvatting dat de joden het recht hebben op terugkeer naar het land dat hun god hen beloofde en zelfs de seculiere joden die niet geloven dat er vandaag nog een god is, zouden bereid zijn te zweren die die hier ooit wel heeft rondgezworven en het land aan het volk van Israël heeft gegeven. Deze studenten geloven oprecht dat ze moreler zijn dan goj. “Wij hebben meer verplichtingen, meer verantwoordelijkheden aan iets groters”. Nee, van deze jonge studenten hoeven we niets te verwachten als het erom gaat het conflict tussen joden en Palestijnen op te lossen.

Interessant is het hoofdstuk waarin Baram een leraar aan een jeshive aan het woord laat, Jaäcov Nagan, die ondanks dat hij een fundamentalistische interpretatie van het jood zijn aanhangt wel degelijk mogelijkheden ziet om met de Palestijnen op gelijkwaardige voet samen te leven in één staat. Hij noemt dat religieuze vrede die zou moeten steunen op vijf principes: tegen geweld, de religieuze plicht om in vrede met je buren te leven, islam en jodendom geloven in dezelfde god, joden en Arabieren hebben gelijke burgerrechten en tot slot de erkenning dat ook de Palestijnen een religieuze en historische band hebben met het Heilige Land.

Anderen bepleiten weer het ideaal van ‘Twee staten, één thuisland’ en ook Nir Baram neigt naar deze oplossing. Laat de Palestijnen en joden wonen waar ze nu wonen, ook de kolonisten, maar beide groeperingen vallen onder ofwel de Palestijnse, ofwel de joodse staat. Het motto is ‘wij zijn hier en zij zijn hier’. Veel Palestijnen maakt het niet uit, twee staten of één staat, als er maar een einde komt aan de bezetting en de rechteloosheid. Maar veel joden hebben totaal geen belangstelling voor het lot van de Palestijnen. Zoals blijkt uit het hoofdstuk waarin Tir’el Cohen aan het woord komt. Een jonge joodse activiste die met een aanstekelijk elan tal van initiatieven neemt om haar doel te bereiken.

Als Nir Baram haar vraagt welke rechten de Palestijnen hebben die daar wonen zegt ze: “De enige plek waar ik ze ontmoet, is op de wegen, en dat ligt gevoelig, dat verloopt niet altijd prettig, ieder ongeluk kan tot een nationale kwestie uitgroeien. Maar het antwoord is simpelweg: ik geloof dat het Volk van Israël recht heeft op het land. Ik heb het nodig te weten welk grondgebied aan mij toebehoort. Ik heb weinig begrip voor de Palestijnse kant en ga niet doen alsof ik hun ambities analyseer. Eerlijk gezegd kom ik die vraag nooit tegen”. En prompt verlies je alle sympathie die ze in dit hoofdstuk wel degelijk had opgebouwd.

Baram concludeert dat een oplossing eerst mogelijk is wanneer de joden zich eerst afvragen wat er in 1948 nu echt is gebeurd. De werkelijkheid van vandaag kan niet meer worden teruggedraaid maar de Palestijnen hebben er in zijn ogen recht op dat zo objectief mogelijk wordt onderzocht wat zich destijds voltrokken heeft. En ook zou er over schadevergoedingen gesproken moeten worden. Maar in het Israël van vandaag is die discussie volstrekt onmogelijk, stelt hij vast: “Een overweldigende meerderheid van de Israëlische instellingen is erop ingesteld joden boven niet-joden te verkiezen en de bezetting fijn te slijpen”. Van één ding is hij overtuigd: het scheidingsmodel tussen joden en Palestijnen is in geografisch, demografisch en politiek opzicht achterhaald. De vraag is welk politiek model dat scheidingsmodel kan vervangen maar welke oplossingsrichting men ook kiest, een vreedzame oplossing is slechts die die erkent dat joden en niet-joden in alles gelijk zijn.

Een droevig stemmend boek dat laat zien hoe ongelooflijk complex dit conflict is geworden. De uitgangspunten waar Nir Baram in gelooft lijken zo ver af te staan van de politieke werkelijkheid van vandaag. Je zou hopen dat meer Israëlische joden de moed zouden hebben met deze schrijver mee te denken maar de passages over de jonge joodse studenten stemt ronduit wanhopig. Dank aan de god die mijn wieg elders plaatste.

Nir Baram, Een land zonder grenzen, De Bezige Bij, 258 pagina´s

Recensie door Enno Nuy

Bron

[HaasHaas]

israel, de zionistische staat hoe die nu in elkaar, vooral onder leiding van de extreem rechtse nazi netanyahu, is een relnicht. als israel diens zin niet krijgt gaat het simpelweg een rel ontketenen en gillen op een keukentafel als een gillende relnicht. macron is namelijk zo'n gillende keukenmeid die graag overdrijft bij het zien van een muis in een keuken. dan hoeft macron niet te koken. excuus-relnichten. macron en netanyahu kunnen mekaar een hand geven. netanyahu is zo'n griezel die de keuken binnenstormt met een tank. hij komt macron van zijn ondergang redden. de muis is wel heel eng, de muis krijst. dat kan men niet hebben. dat een muis durft te krijsen tegen een grootmacht. dat moeten we direct indrukken. want dat is anno 2019 politiek bedrijven. we gaan noch rechts noch links, we rijden gewoon rechtdoor. door alles en iedereen. dat hebben de politici geleerd namelijk. de extreemrechtse revolutie. wel tegenstrijdig zeg, de zionisten die zich relnichterig extreem rechts opstellen, gaan de moslim in europa nu in een politiek verdomhoekje plaatsen. ze zijn een beetje erg achterdochtig geworden. want stel je eens voor dat de islamitische lobby de joodse overstijgt. zo zie je ook hoe diep de joodse lobby is geïnfiltreerd door extreem rechtse haat jegens moslims in europa. en die haat komt uit israel. in de vorm van israel. nu gaat israel zich als slachtoffer opstellen. how stupid polical can you be! en vooral hoe bijzonder kwaadaardig!

[Revisor]

Stel kritiek op Israël niet gelijk aan antisemitisme

De PvdA omarmt een definitie van antisemitisme die volgens Jaap Hamburger gebruikt wordt om critici van Israël monddood te maken.


Demonstratie in Amsterdam in solidariteit met de Palestijnen naar aanleiding van de onrust in de Gaza-Strook. Foto Remko de Waal/ ANP

Als minister van Sociale Zaken onder Rutte II heeft Lodewijk Asscher consequent benadrukt „dat het van belang is om onderscheid te blijven maken tussen kritiek op het beleid van de Israëlische regering en antisemitisme”.

Toenmalig PvdA-buitenlandwoordvoerder Michiel Servaes maande in mei 2015 de Tweede Kamer, mede namens D66, GroenLinks en de SP, dat we „heel ver weg moeten blijven” van „de koppeling tussen kritiek op de politiek van de regering van een staat, en Jodenhaat”.

Dezelfde PvdA heeft nu onder partijleider Lodewijk Asscher een definitie van antisemitisme omarmd, die bewust die koppeling maakt. Het betreft een definitie die de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) in 2016 heeft vastgesteld.

Deze definitie heeft twee ernstige gebreken

Deze definitie heeft ernstige gebreken, waarvan ik er twee uitlicht. Eén: ze berust op een onduidelijke formulering en is daardoor niet afgebakend. De centrale zin luidt: „Antisemitisme is een zekere perceptie van joden, die zich kan uiten als haat jegens joden.” Vaagheid troef!

Twee: onder de definitie valt ook kritiek op de staat Israël. Dat blijkt uit de toelichting en uit „voorbeelden van hedendaags antisemitisme” die aan de definitie zijn gehecht. Zo is eenieder die stelt dat Israël een ‘racistische onderneming’ is, of die Israël aan ‘dubbele maatstaven’ onderwerpt, een antisemiet.

Eind 2018 zijn door de SGP twee moties ingediend, die het kabinet opriepen de IHRA-definitie te omarmen. Net als D66, GroenLinks en de SP, heeft de PvdA twee keer tegen gestemd. Hoe valt de draai van de PvdA nu dan te verklaren?

Een recent communiqué van de PvdA maakt melding van „indringende gesprekken met joodse Nederlanders”. In het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW) viel eind januari, kort voor de ommezwaai van de PvdA, te lezen op wie dit slaat: Eddo Verdoner, voorzitter van het Centraal Joods Overleg (CJO), Ronny Naftaniel, voormalig directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en huidig vice-voorzitter van het CJO, en CIDI-directeur Hanna Luden – allen lid van de PvdA.

Het artikel waarin deze namen werden genoemd, kwam uit de koker van NIW-hoofdredacteur – én oud-directeur van het CIDI – Esther Voet. Over Verdoner, Naftaniel en Luden vroeg Voet zich hardop af: „Wat doen zij nog bij deze partij”, als die toch niet naar hen luisteren wil.

PvdA-programma voor Europese verkiezingen verguisd

Vervolgens was het aan NIW-redacteur Bart Schut om het vuur op te stoken. In zijn column Wil de PvdA een etnische zuivering? verguisde hij het PvdA-programma voor de Europese verkiezingen in mei – enkel omdat daarin steun wordt betuigd aan een twee-statenoplossing op basis van de grenzen van 1967. Dat is nota bene de officiële positie van het kabinet en de EU!

In Schuts column openbaart zich wat ons betreft de ware, politieke agenda van het CJO, CIDI en NIW: hun strijd tegen Jodenhaat en vóór Israël is in belangrijke mate een strijd vóór de Israëlische bezetting. Het nieuwe wapen dat al die belangen dient en verenigt, is de IHRA-definitie.

In haar communiqué wijst de PvdA ook op „het toenemend antisemitisme”. Nog voor dat besluit naar buiten kwam, heeft Een Ander Joods Geluid (EAJG) contact gezocht met Asscher. Wij hebben van de PvdA geen enkel steekhoudend argument mogen vernemen hoe de IHRA-definitie een oplossing zou bieden voor een toename in antisemitisme.
Lees ook: Macron wil naast antisemitisme ook antizionisme harder aanpakken

Evenmin mochten we een inhoudelijk antwoord ontvangen op de talrijke bezwaren en zorgen over de definitie die we hebben aangedragen. Dat doet vermoeden dat de PvdA onder druk van het CJO, CIDI en NIW is gedraaid.

Die organisaties blijven intussen zeggen dat het onder de IHRA-definitie mogelijk blijft om Israël te bekritiseren. Dat is pure misleiding. Kritiek op Israël is volgens de definitie alleen geoorloofd „als zij vergelijkbaar is met kritiek op elk ander land”. Wie ‘bepaalt’ of aan dit criterium wel of niet wordt voldaan? Juist: CJO, CIDI en NIW, die al sinds jaar en dag maatschappelijk gezien het laatste woord opeisen in kwesties rond ‘antisemitisme’.

Voorboden van hoe de IHRA-definitie gaat worden ingezet, zijn er al. In 2016 werd toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Koenders (PvdA) op basis van de definitie van antisemitisme beschuldigd omdat hij de Europese richtlijnen steunde voor het herkenbaar etiketteren van producten uit illegale joodse nederzettingen.

In Duitsland wordt op dit moment een joodse vredesorganisatie verketterd op grond van de IHRA-definitie van antisemitisme – omdat ze sancties en boycots tegen Israël steunt.

Is het steunen van sancties tegen Israël antisemitisch?

Het meest recente slachtoffer is PKN-predikant Chris Kors. Op een recente bijeenkomst in Nederland met een Palestijnse christen, wiens land door kolonisten en nederzettingen wordt bedreigd, haalde Kors verzetsheld dominee Borgers aan, „die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog duidelijk heeft uitgesproken over de misstanden in die tijd”. Het CIDI hoorde in deze uitspraak van Kors een „parallel tussen WOII en de situatie in de Palestijnse gebieden” en oordeelde dat dit op grond van de IHRA-definitie ‘antisemitisch’ moest heten.

En zo wordt de IHRA-definitie misbruikt om degenen die voor de rechten van de Palestijnen opkomen te bezoedelen en monddood te maken – opdat de Israëlische regering ongestoord en ongestraft kan doorgaan met het bezetten en annexeren van Palestina.

Op 15 februari jl. schreef het NIW triomfantelijk dat de PvdA „om is” en „zonder voorbehouden” voor de IHRA-definitie heeft gekozen – „als eerste (centrum-)linkse partij in Nederland”. Het valt te hopen dat D66, GroenLinks en SP deze dwaalweg niet betreden.



Jaap Hamburger is voorzitter van Een Ander Joods Geluid, de stichting die vanuit een Joodse achtergrond het publieke debat en de kritische meningsvorming rond Israël wil bevorderen.


https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/21...tisme-a3654929