Oorlogsmisdaden: Riffijnen lijden nog steeds door gevolgen Europese gifgasaanvallen

[Revisor]

War Crimes: Spanish Use of Chemical Weapons in Northern Morocco still Causing Suffering

By Robert Miller | Published on June 20, 2021

Reviewed By Gilmore Health | On: June 24, 2021

Introduction

The history of war is as old as the history of man. Man as an animal has always had tendencies towards self-destruction. Several wars have threatened the existence of man and many are still being fought. The immediate outcomes of war are catastrophic but the effects linger for generations. One of the wars in history which leaves a sour taste in the mouth of historians is the war between Spain and the Rif of Northern Morocco – the Rif War.


Chemical weapons

The Rif war was fought in the 20th century between 1921 to 1926. This armed conflict was between the Berber tribes of Northern Morocco who resided in the Rif mountainous regions and the colonial power Spain ( and France who later joined the war). This war is of particular interest because of the numerous war crimes that were committed while the war lasted top on the list of which is the deployment and use of chemical weapons by the Spanish forces. Over 73000 casualties were recorded in this war on both sides.

Cause of the war

This war started as an attempt at rebuffing European colonization – it was largely successful. In 1912, the Treaty of Fes imposed a French protectorate over Morocco, assigning the northern and southern regions to the Spanish powers. The Spanish army and its economy could not take advantage of this opportunity owing to the effects of World War 1 until its end. After the end of World War 1, in 1919, Spanish soldiers started pushing towards the west from Melilla advancing into the Northern Rif mountains. There, a coalition, which was later headed by Muhammed ibn Abd al-Karim al-Khattabi in 1920, arose to oppose it. When Muhammad ibn Abd al-Karim al-Khattabi became the face of the coalition, he unified the people of the Rif.

The course of the war

The war lasted a total of five(5) years. Over the course of this war, the Rifian forces were largely successful as they pushed the Spanish forces back while advancing towards the east until they reached Melilla (their biggest fort) such that, by the ending of the month of August 1921, Spain had lost all the territories it acquired over the years. Notable among the losses suffered by the Spanish army is what has come to be known as the disaster of Annual.

This battle saw the loss or disappearance of about 13,363 Spanish soldiers and officers. This defeat led to the declaration by Abd al-Karim, of the Republic of Rif, an independent state. At Melilla, the coalition refused to attack the town in other to avoid civilian casualties of other nationalities – a costly mistake. Spanish forces regrouped in large numbers and from there, took back some of the territories while the Rifs maintained control of the inland. A stalemate was reached.

The French army intervened by May 1924 on the side of Spain. An expeditionary force numbering about 60,000 well-trained and -equipped troops, under the command of Marshal Pétain was called forth to join forces with the Spanish army. With the combined force of the Franco-Spanish alliance numbering over 90,000, the Rif forces were grossly outnumbered. These were the final days of the war.

The outcome of the war

With the Rifs grossly outnumbered and outgunned, suffice it to say that victory was bound to take the side of those with the bigger guns. So, after a year of weakening resistance, Abd el-Karim surrendered to French authorities. By 1926, Spanish Morocco was conquered and retaken.

Crimes committed during the course of the war by Spanish forces

Several war crimes were committed during the Rif war by the Spanish forces. These include summary execution of civilians, rape, castration/mutilation of Moroccan prisoners of war, the bombing of children and women, and use of chemical weapons.

While these crimes are to be grossly condemned, the use of chemical weapons has left Northern Morocco with bitter tales of war. It is believed that the decision to use chemical weapons was fueled by their pitiable defeat at the disaster of Annuals. The Spanish army used Chloropicrin, mustard gas, diphosgene, and phosgene despite signing in 1925, the Geneva Protocol that prohibits the use of biological and chemical weapons during international conflicts. They used these agents in markets, rivers, and civilian populations in general. These marked the very first usage of chemical warfare in the years after World War 1.

Implications of the chemical warfare

Almost a hundred(100) years after the war, the effects of the chemical warfare used against Northern Morroco are still being felt. Most devastating among these effects is the widespread incidence of cancers in the natives of Northern Morocco. Strong indicators exist that link the incidence of cancers to the gases used by the Spanish in the war says the head, Association of Toxic Gas Victims (ATGV).

Rachid Rakha, president of the World Amazigh Assembly, a Moroccan nongovernmental organization says, “You can’t find a single family here that doesn’t have a cancer victim,” while referring to the Rif region of northern Morocco. This goes a long way to buttress the debilitating aftermaths of chemical warfare.
Sadly, to this very day, Spain is yet to take full responsibility for its role in the act.

Conclusion

Wars are an intrinsic part of human history. Several have been fought and several may still be fought if we do not learn anything from the past. Whatever is the case, even in war, there are rules of engagement. Spain and its allies violated these rules which resulted in several decades of negative health consequences. Sadly, nothing has been done to bring the culprits to justice and no one is literally outspoken about it. People suffer today in Northern Morocco because some groups felt all is fair in war.
References

Spanish use of chemical weapons in the Rif War
Rif War – Wikipedia
Rif War | Facts, History, & Outcome | Britannica


https://www.gilmorehealth.com/war-cr...ing-suffering/

[Rob Gosseling]

"Europese" gifgasaanvallen. Wat ben je toch een dramaqueen. Constant hengelend om zielig gevonden te worden. Joh het kan mij geen moer schelen wat jou niet is overkomen. En als het gebeurd is heeft Nederland daar niets mee te maken. Spanje is niet onze verantwoording ook al probeer je dat zo te brengen door bewust te spreken van Europese aanvallen.


.

[Revisor]

MAROKKO ALS PROEFTUIN VOOR DUITS GIFGAS

Giftgas gegen Abd el Krim. Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927

Jan Hoffenaar 2 maart 1991


door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller, 239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45 ISBN 3 7930 0196 2

Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eer ste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.

In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.

Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het Militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.

Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.

De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een 'begrundete Verdacht') en de hulp bij de bouw van een strijdgasfabriek in Libie passen in een lange Duitse traditie.

PROTECTORAAT

Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had, slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieen te krijgen.

Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan.
Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.

De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.

Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italie, Joegoslavie, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilie. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.

De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.

BELANGEN

Duitsland, dat sinds 1923 ook deelnam aan de bouw van een gifgasfabriek in Rusland, had verschillende belangen bij de militaire samenwerking met Spanje. Een en ander bood de gelegenheid om de kennis op peil en de chemische fabriek in Hamburg draaiende te houden. De militairen konden bovendien door eigen waarneming veel leren van de eerste aerochemische oorlog in de geschiedenis. Daarbij hadden de Duitsers economisch belangen in Marokko. De gebroeders Mannesmann hadden daar namelijk de voorgaande decennia een netwerk van mijnconcessies, handelsfirma's en landbouwondernemingen opgebouwd. In het Franse deel van Marokko waren zij na 1918 reeds hun invloed kwijtgeraakt. In het Spaanse deel hoopten zij die door een Spaanse overwinning te behouden.

Daarenboven speelde een emotionele factor in de Duitse houding mee. Een deel van de Franse troepen die het Rijnland bezetten - een voor Duitsland uiterst vernederende ervaring - was afkomstig uit Marokko. Een groot probleem vormden de kinderen die zij daar kregen, de Rheinlandbastarden, die later onder Hitler werden gesteriliseerd.

Midden 1924 gingen de Spanjaarden onder leiding van generaal Primo de Rivera, die het jaar daarvoor in Spanje de macht had overgenomen met de belofte de Marokko-crisis snel en eervol op te lossen, over tot een tactische terugtocht. Dat gebeurde overigens geheel tegen de wens van Franco, die op dat moment commandant was van het vreemdelingenlegioen. Na de ontruiming begonnen de luchtbombardementen met mosterdgasbommen op de gebieden van de opstandelingen.

Eind 1924 mengden de Fransen zich in de strijd. De opstand van de Rifkabylen, die net als de Koerden door kunstmatige grenzen werden gescheiden, had zich ook uitgebreid tot het Franse protectoraatsgebied. De held van de Eerste Wereldoorlog, Petain, nam daar in 1925 het opperbevel over.

Hoewel er te weinig aanknopingspunten zijn om de zogenoemde 'besmettingsstrategie' precies te reconstrueren, vermoeden Kunz en Muller op basis van notities van nobelprijs Stolzenberg dat zij uit twee fasen bestond. Eerst werden dorpen, landbouwgronden en waterbronnen met vooral mosterdgas besmet, zodat de opstandelingen geen bases meer hadden, en vervolgens werden de wegen, schuilplaatsen en holen besmet en uitgerookt. Er werden ook brandbommen afgeworpen.

BLAZEN EN WONDEN

De uitwerking van mosterdgas is verschrikkelijk, zoals de afschuwelijke beelden uit de eerste Golfoorlog ook hebben laten zien. De vloeistof dringt door alle kleding heen en veroorzaakt na enige uren blazen en wonden die zeer pijnlijk zijn. De dampen zorgen voor tijdelijke of blijvende blindheid en tasten de ademhalingsorganen aan. De Rifkabylen konden zich niet beschermen en wisten niet hoe ze de besmetting moesten tegengaan en de wonden moesten behandelen. Velen zijn daardoor gestorven.

Met behulp van gas en vliegtuigen gelukte het uiteindelijk een troepenmacht van een half miljoen Fransen en Spanjaarden de opstandelingen te verslaan. In mei 1926 gaf Abd el Krim zich over en in 1927 was de oorlog definitief voorbij.

Dat er in Marokko strijdgassen zijn gebruikt, wisten we al. Hoewel we in de officiele geschiedschrijving over de oorlog, Historia de las Campanas de Marruecos, geen enkele aanwijzing over gasgebruik aantreffen, maakt onder anderen David S. Woolman daarvan in Rebels in the Rif (1968) melding. Wat we echter nog niet wisten is dat de inzet van gas zo omvangrijk is geweest en beslissend voor de uitslag van de strijd. Hoe valt dat te verklaren? De gebruikers hielden uiteraard zoveel mogelijk hun mond. Zij leidden daarnaast de aandacht af, camoufleerden de inzet en ontkenden botweg. Afspraken over chemische samenwerking werden bovendien meestal mondeling gemaakt. Journalisten werden zoveel mogelijk van het oorlogstoneel geweerd. De slachtoffers werden niet gehoord. Een noodkreet tot het Internationale Comite van het Rode Kruis kreeg geen vervolg omdat de Spaanse regering geen missie van deze organisatie tot Spaans Marokko toeliet.

Een andere verklaring voor de onbekendheid met de ware toedracht van de oorlog in Marokko is natuurlijk dat de desbetreffende belangrijke archieven voor historici potdicht bleven. Kunz en Muller baseren zich voornamelijk op Duitse archieven. Officiele Spaanse bronnen bleven voor hen gesloten, terwijl Marokko helemaal geen medewerking verleende. In de Franse archieven hebben de auteurs niet of nauwelijks gespeurd, een merkwaardige omissie.

NOTITIES

Wel konden de auteurs beschikken over de notities van dr. Stoltzenberg, die al zijn handelingen opschreef en becommentarieerde. Door de schaarse gegevens en de die aantekeningen op kundige wijze te vergelijken met de beter gedocumenteerde beschrijvingen van de Italiaans-Abessijnse oorlog, waarin de omstandigheden vergelijkbaar waren met die in de Rifoorlog, konden vele tot heden onopgehelderde zaken worden begrepen. Desalniettemin wordt de tot tweemaal toe gemaakte opmerking dat de gasinzet in de Rif een voorbeeld voor de Italiaanse veldtocht in Abessinie was, door Kunz en Muller niet nader onderbouwd.

Giftgas gegen Abdel Krim drukt ons nog eens, ook door middel van vele indringende foto's, op de verschrikkelijke feiten van de chemische oorlogvoering. Het boek leert ons bovendien dat een gezonde scepsis ten opzichte van de naleving van internationale afspraken, vooral met betrekking tot niet-conventionele strijdmiddelen, zeer gewenst is. Al jaren wordt er over de afschaffing van chemische wapens onderhandeld, maar 'man ist nicht weiter als 1925', zoals Kunz en Muller somber opmerken.


https://www.nrc.nl/nieuws/1991/03/02...6958918-a70860

[Rob Gosseling]

.
1922 - 1927

Laten we het eens over de kruistochten hebben. En ook waarom die gevoerd zijn.


Ik geloof nu ook die zielige verhaaltjes van jou niet meer over je jeugd. Je hart zit vol haat en daarom vind ik je niet geloofwaardig meer. Alle nuance is zoek. Je denkt alleen maar zwart wit over alles. Maar over je eigen duistere verleden vertel je niets he. Ondertussen wel zieken over anderen en andere culturen.


.

[Eke]

Giftgas gegen Abdel Krim drukt ons nog eens, ook door middel van vele indringende foto's, op de verschrikkelijke feiten van de chemische oorlogvoering. Het boek leert ons bovendien dat een gezonde scepsis ten opzichte van de naleving van internationale afspraken, vooral met betrekking tot niet-conventionele strijdmiddelen, zeer gewenst is.


Al jaren wordt er over de afschaffing van chemische wapens onderhandeld, maar 'man ist nicht weiter als 1925', zoals Kunz en Muller somber opmerken.


https://www.nrc.nl/nieuws/1991/03/02...6958918-a70860

1925. Dat was de tijd van je overgrootvader, Revisor ? Kent jouw vader er nog verhalen over ? Aan de ene kant vette trots, denk ik. Maar ook veel ontzetting als je erover nadenkt.

Het is uitermate smerig spul = chemische wapens= wat nooit op de Grote Leiders terecht komt die beslissen over die bepaalde manier van strijden. En op de fabrikanten ervan die handelen zonder geweten.
Zeker als je zo'n tactiek vergelijkt met het oorlogsvoeren van voor de uitvinding van het dynamiet, sorry, het buskruit !!.. knuppels en vuisten. En geen collateral damage.
Uit onze tijd : Vietnam, Syrië. Het is een hel voor de slachtoffers/slachtoffertjes.

En nog steeds zijn die wapens NIET afgeschaft ? Hoe komt dat ? En wie hebben de meeste recht van spreken om daarvoor te zorgen ?

[Rob Gosseling]

Er was in 1925 nog geen Europese Unie en geen Europees verband. Dus die gifgas aanvallen zijn de exclusieve verantwoordelijkheid van Spanje en Frankrijk en niet van Europa als geheel. Nederland heeft daar niets mee te maken, al suggereert de titel deelname van alle landen van Europa. Immers het zou een "Europese" gifgasaanval zijn. Dat is een ongelooflijk botte en achterbakse beschuldiging aan ons adres. Dus haal die titel weg als je überhaupt nog serieus genomen wilt worden.

.

[Eke]

Er was in 1925 nog geen Europese Unie en geen Europees verband. Dus die gifgas aanvallen zijn de exclusieve verantwoordelijkheid van Spanje en Frankrijk en niet van Europa als geheel. Nederland heeft daar niets mee te maken, al suggereert de titel deelname van alle landen van Europa. Immers het zou een "Europese" gifgasaanval zijn. Dat is een ongelooflijk botte en achterbakse beschuldiging aan ons adres. Dus haal die gore titel weg als je überhaupt nog serieus genomen wilt worden meneer de moslim.

.

Rob, je trekt teveel verantwoordelijkheid naar je toe.
Als er in Duitsland een stelletje gifgasbedenkers/handelaren zijn ben JIJ toch niet de crimineel ?
Hoe zat dat ook weer met BUSKRUIT ? Kwam die uit Europa ? Oeps. ik weet het niet meer. Arabië ? Opgezocht : Buskruit komt uit China.

Diegenen die het verst zijn met hun ontwikkeling/kennis OP DAT MOMENT hebben toch ook nog steeds 'de zwakke broeders' (crimi's)onder hen, zoals bij ieder volk. Te allen tijde !

Gezegend zijn de landen waar... een balans is tussen goed en kwaad. Dat zeg ik niet goed. Waar het kwaad niet kan gedijen.


Maar dit neemt niet weg dat er grove oorlogsmisdaden zijn gepleegd. Hoe willen we dat hiermee omgegaan wordt ?

[Eke]

Almost a hundred(100) years after the war, the effects of the chemical warfare used against Northern Morroco are still being felt. Most devastating among these effects is the widespread incidence of cancers in the natives of Northern Morocco. Strong indicators exist that link the incidence of cancers to the gases used by the Spanish in the war says the head, Association of Toxic Gas Victims (ATGV).

Rachid Rakha, president of the World Amazigh Assembly, a Moroccan nongovernmental organization says, “You can’t find a single family here that doesn’t have a cancer victim,” while referring to the Rif region of northern Morocco. This goes a long way to buttress the debilitating aftermaths of chemical warfare.
Sadly, to this very day, Spain is yet to take full responsibility for its role in the act.

Dat is bekend ? Hoe lang die aanvallen doorwerken in een gebied, bij de bewoners en in de natuur ? Daar zijn inventarisaties/onderzoeken bij gedaan ? Honderd jaar werkt dat al door ? Generatie na generatie ? Wat een ramp !!!

Staat daar dat Spanje nog steeds niet mee wil werken aan een oplossing ? Marokko heeft een ambassadrice in Spanje die dochter is van een Marokkaanse vader en een Spaanse moeder.... Dat klinkt verwachtingsvol. En de Duitsers ?

[Eke]

Dat is bekend ? Hoe lang die aanvallen doorwerken in een gebied, bij de bewoners en in de natuur ? Daar zijn inventarisaties/onderzoeken bij gedaan ? Honderd jaar werkt dat al door ? Generatie na generatie ? Wat een ramp !!!

Staat daar dat Spanje nog steeds niet mee wil werken aan een oplossing ? Marokko heeft een ambassadrice in Spanje die dochter is van een Marokkaanse vader en een Spaanse moeder.... Dat klinkt verwachtingsvol. En de Duitsers ?

Pffff. Mosterdgas blijkt mutageen te zijn. Het beschadigt/verandert het DNA, je erfelijke materiaal, en er komen daardoor ook veranderingen in de volgende generaties! Het spul blijft 10 jaar intact in de bodem en onder water wat betekent dat ook spelende kinderen en andere mensen die niet meevochten besmet kunnen raken..
Dus zo komt het, die kankeruitbraken bij volgende generaties

Die andere gassen zijn ook bekend uit WO I waar duizenden jongens (bij beide partijen) afgemaakt werden. Op een afschuwelijke manier.
Ik heb altijd gedacht dat dat allang verboden was.

Chloropicrin bv. wordt nog steeds gebruikt in de landbouw, in Californië. Onder strikte voorwaarden. Dat wel.Het doodt schimmels in de grond en bepaalde insecten.

Terug naar het Rif. ! Met name voor de betrokken landen. En het is goed om dit breder onder de aandacht te brengen !

ER IS NAMELIJK HAAST BIJ. Hoe eerder je kanker ontdekt, hoe beter de kans om te herstellen. En deze prikker heeft nu begrepen dat het nu nog een doorlopend verhaal is..

[Revisor]

Saturday, 19 January, 2002, 21:35 GMT

Morocco bans historical conference

		By David Bamford in Rabat

The Moroccan authorities have stepped in to block a conference being organised by a campaign group which alleges that the Spanish army used toxic gas to quell a Berber uprising in the 1920s.

The group, calling itself the Association for the Defence of Victims of the Rif War, says that more than 70 years on, the effects of the toxic gas are still being felt.It says a conference to discuss the issue with international experts, due to take place at Al Hoceima in northern Morocco on 25 January, has been banned by the authorities, without explanation.

The Berber rebellion in the Rif mountains of northern Morocco is one of the most celebrated events in modern North African history.

Historical grievances
In July 1921, the Berber chieftan Abdulkrim gathered together a band of warriors armed with nothing but flintlock rifles.
They inflicted a humiliating defeat on the Spanish army - which at that time occupied northern Morocco.

Nearly half of the 26,000 soldiers were massacred and it took five years before the Spanish, reinforced by French troops, regained control.

Since Moroccan independence in the late 1950s, stories have emerged out of the Rif mountains about how Spain allegedly used German-manufactured toxic gas in their efforts to put down the Berber rebellion.

Berber campaigners say the details of this crime against humanity have been suppressed, not only by Spain but also the Moroccan monarchy, with which the Berber tribes in the Rif have separate historical grievances.

According to the Association for the Defence of Victims of the Rif War, many people in the mountains continue to die of cancer - more than 60 per cent of the total for the whole country - and they believe toxicity is to blame.

It is the second time in two years the group has been prevented from holding a conference on the issue.

The murky truth of the Rif war will apparently stay that way, at least for now.


http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/1770571.stm